WD 2/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:20-06-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt: WD 2/13
POSTANOWIENIE
Dnia 10 czerwca 2013 r.
Sąd Najwyższy Izba Wojskowa - Sąd Dyscyplinarny w składzie:
SSN Marian Buliński
w sprawie ppłk. rez. M. L., po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 10 czerwca 2013
r. zażalenia obrońcy ppłk. rez. M. L. na zarządzenie upoważnionego sędziego Izby
Wojskowej Sądu Najwyższego z dnia 23 kwietnia 2013 r., WD 2/13, o odmowie
przyjęcia wniosku o wznowienie,
postanowił:
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Obrońca ppłk. rez. M. L. złożył do Sądu Najwyższego – Izby Wojskowej
wniosek o wznowienie postępowania „…w sprawie sędziego ppłk. M. L.” powołując
jako podstawę wniosku art. 542 § 1 i 3 k.p.k.
w zw. z art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 128 u.s.p. w zw. z art. 70 § 1 u.s.w.
Upoważniony sędzia Izby Wojskowej Sądu Najwyższego zarządzeniem
z dnia 23 kwietnia 2013 r., sygn. akt: WD 2/13, na podstawie art. 429 § 1 k.p.k. w
zw. z art. 545 § 1 k.p.k., odmówił przyjęcia wskazanego wyżej wniosku, jako
niedopuszczalnego z mocy ustawy.
Zarządzenie to zaskarżył obrońca ppłk. rez. M. L., zarzucając zaskarżonemu
zarządzeniu:
„obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia,
w szczególności art. 9 § 2 kpk, art. 429 § 1 kpk, art. 439 § 1 pkt 2 kpk i art. 542 § 3
2
kpk poprzez niezweryfikowanie sugerowanej podstawy wznowienia postępowania z
urzędu i brak rozstrzygnięcia co do istnienia przesłanek do wznowienia
postępowania, a nadto wydanie postanowienia o odmowie przyjęcia wniosku
zamiast decyzji w przedmiocie istnienia podstaw do wznowienia postępowania z
urzędu”.
W konkluzji wniósł o uchylenie zaskarżonego zarządzenia i przedstawienie
wniosku obrońcy obwinionego o wznowienie postępowania na posiedzenie Sądu
Najwyższego, celem zweryfikowania istnienia wskazywanych przez stronę podstaw
wznowienia postępowania z urzędu i wydanie w tym zakresie prawidłowej decyzji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z treścią art. 542 § 3 k.p.k., „postępowanie wznawia się z urzędu tylko
w razie ujawnienia się jednego z uchybień wymienionych w art. 439
§ 1 (…)”. W myśl powołanej regulacji, bezwzględne podstawy odwoławcze nie są
zatem powodem do wznowienia postępowania na wniosek stron. Skoro tak, to
należy przyjąć, że w art. 542 § 3 k.p.k. nie poszerzono podstaw wznowieniowych,
lecz utworzono dodatkowe podstawy do wznawiania postępowania tylko ex officio.
Natomiast, podstawy do wznowienia postępowania na wniosek stron określają inne
przepisy, tj. art. 540 i 540a k.p.k. (zob. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 24 maja
2005 r., I KZP 5/05, OSNKW 2005, z. 6, poz. 48).
Jednocześnie trzeba zaznaczyć, że nie istnieją przeszkody do tego, by strona
wystąpiła z wnioskiem w trybie art. 9 § 2 k.p.k. i wskazała w nim na zaistnienie
przesłanki określonej w art. 439 § 1 k.p.k. W żadnym jednak wypadku, wniosku
tego nie można utożsamiać z wnioskiem o wznowienie postępowania. Wniosek, o
jakim mowa w art. 9 § 2 k.p.k. stanowi bowiem pismo dopiero sygnalizujące sądowi
konieczność rozważenia możliwości wznowienia postępowania z urzędu (zob. T.
Grzegorczyk, Kodeks postępowania karnego oraz ustawa o świadku koronnym.
Komentarz, Warszawa 2008, s. 1148).
W sytuacji, gdy strona opiera wniosek o wznowienie postępowania
o okoliczności wskazane w art. 439 § 1 k.p.k. należy odmówić przyjęcia takiego
wniosku (zob. T. Grzegorczyk, Kodeks …, op. cit., s. 1149).
3
Dlatego też, wniosek obrońcy ppłk. rez. M. L.
o wznowienie postępowania, wskazujący uchybienie o charakterze bezwzględnym,
był niedopuszczalny i nie podlegał rozpoznaniu.
Wobec powyższego, Sąd Najwyższy postanowił jak na wstępie.
Pouczenie:
Na powyższe postanowienie zażalenie nie przysługuje.
POSTANOWIENIE
Dnia 10 czerwca 2013 r.
Sąd Najwyższy Izba Wojskowa - Sąd Dyscyplinarny w składzie:
SSN Marian Buliński
w sprawie ppłk. rez. M. L., po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 10 czerwca 2013
r. zażalenia obrońcy ppłk. rez. M. L. na zarządzenie upoważnionego sędziego Izby
Wojskowej Sądu Najwyższego z dnia 23 kwietnia 2013 r., WD 2/13, o odmowie
przyjęcia wniosku o wznowienie,
postanowił:
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Obrońca ppłk. rez. M. L. złożył do Sądu Najwyższego – Izby Wojskowej
wniosek o wznowienie postępowania „…w sprawie sędziego ppłk. M. L.” powołując
jako podstawę wniosku art. 542 § 1 i 3 k.p.k.
w zw. z art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 128 u.s.p. w zw. z art. 70 § 1 u.s.w.
Upoważniony sędzia Izby Wojskowej Sądu Najwyższego zarządzeniem
z dnia 23 kwietnia 2013 r., sygn. akt: WD 2/13, na podstawie art. 429 § 1 k.p.k. w
zw. z art. 545 § 1 k.p.k., odmówił przyjęcia wskazanego wyżej wniosku, jako
niedopuszczalnego z mocy ustawy.
Zarządzenie to zaskarżył obrońca ppłk. rez. M. L., zarzucając zaskarżonemu
zarządzeniu:
„obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia,
w szczególności art. 9 § 2 kpk, art. 429 § 1 kpk, art. 439 § 1 pkt 2 kpk i art. 542 § 3
2
kpk poprzez niezweryfikowanie sugerowanej podstawy wznowienia postępowania z
urzędu i brak rozstrzygnięcia co do istnienia przesłanek do wznowienia
postępowania, a nadto wydanie postanowienia o odmowie przyjęcia wniosku
zamiast decyzji w przedmiocie istnienia podstaw do wznowienia postępowania z
urzędu”.
W konkluzji wniósł o uchylenie zaskarżonego zarządzenia i przedstawienie
wniosku obrońcy obwinionego o wznowienie postępowania na posiedzenie Sądu
Najwyższego, celem zweryfikowania istnienia wskazywanych przez stronę podstaw
wznowienia postępowania z urzędu i wydanie w tym zakresie prawidłowej decyzji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z treścią art. 542 § 3 k.p.k., „postępowanie wznawia się z urzędu tylko
w razie ujawnienia się jednego z uchybień wymienionych w art. 439
§ 1 (…)”. W myśl powołanej regulacji, bezwzględne podstawy odwoławcze nie są
zatem powodem do wznowienia postępowania na wniosek stron. Skoro tak, to
należy przyjąć, że w art. 542 § 3 k.p.k. nie poszerzono podstaw wznowieniowych,
lecz utworzono dodatkowe podstawy do wznawiania postępowania tylko ex officio.
Natomiast, podstawy do wznowienia postępowania na wniosek stron określają inne
przepisy, tj. art. 540 i 540a k.p.k. (zob. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 24 maja
2005 r., I KZP 5/05, OSNKW 2005, z. 6, poz. 48).
Jednocześnie trzeba zaznaczyć, że nie istnieją przeszkody do tego, by strona
wystąpiła z wnioskiem w trybie art. 9 § 2 k.p.k. i wskazała w nim na zaistnienie
przesłanki określonej w art. 439 § 1 k.p.k. W żadnym jednak wypadku, wniosku
tego nie można utożsamiać z wnioskiem o wznowienie postępowania. Wniosek, o
jakim mowa w art. 9 § 2 k.p.k. stanowi bowiem pismo dopiero sygnalizujące sądowi
konieczność rozważenia możliwości wznowienia postępowania z urzędu (zob. T.
Grzegorczyk, Kodeks postępowania karnego oraz ustawa o świadku koronnym.
Komentarz, Warszawa 2008, s. 1148).
W sytuacji, gdy strona opiera wniosek o wznowienie postępowania
o okoliczności wskazane w art. 439 § 1 k.p.k. należy odmówić przyjęcia takiego
wniosku (zob. T. Grzegorczyk, Kodeks …, op. cit., s. 1149).
3
Dlatego też, wniosek obrońcy ppłk. rez. M. L.
o wznowienie postępowania, wskazujący uchybienie o charakterze bezwzględnym,
był niedopuszczalny i nie podlegał rozpoznaniu.
Wobec powyższego, Sąd Najwyższy postanowił jak na wstępie.
Pouczenie:
Na powyższe postanowienie zażalenie nie przysługuje.