III KO 70/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-11-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:V KO 55/06 II K …/07
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III KO 70/13
POSTANOWIENIE
Dnia 24 października 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tomasz Grzegorczyk (przewodniczący)
SSN Dorota Rysińska
SSN Włodzimierz Wróbel (sprawozdawca)
w sprawie E. B.
oskarżonego o popełnienie przestępstwa z art.157 § 1 k.k.
po rozpoznaniu wniosku Sądu Rejonowego w S.
z dnia 19 sierpnia 2013 r.,
o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu
na podstawie art. 37 k.p.k.
p o s t a n o w i ł:
przekazać sprawę do rozpoznania Sądowi
Rejonowemu w R.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 19 sierpnia 2013 r. Sąd Rejonowy w S. zwrócił się do
Sądu Najwyższego w trybie art. 37 k.p.k. o przekazanie sprawy oskarżonego E. B.
(sygn. akt II K …/07) Sądowi Rejonowemu w S. Wniosek ten został uzasadniony
faktem, iż E. B. cierpi na zdiagnozowaną schizofrenię paranoidalną oraz
rozpoznano u niego uzależnienie od kanabinoli. Zdaniem powołanych w
przedmiotowej sprawie biegłych psychiatrów obecnie stan zdrowia oskarżonego,
wobec nieznacznej poprawy pozwala mu na branie udziału w postępowaniu.
Jednakże medyczne względy wskazują na minimalizację konieczności
2
przemieszczania się oskarżonego z R. z uwagi na ograniczony zakres remisji
choroby.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu w
trybie art. 37 k.p.k. może nastąpić tylko wtedy, gdy realnie występują okoliczności,
które mogą stwarzać uzasadnione przekonanie o braku warunków do obiektywnego
rozpoznania sprawy w danym sądzie oraz o tym, że tylko przekazanie sprawy
stworzy lepsze możliwości do trafnego rozstrzygnięcia w przedmiocie tego procesu.
Ponadto czynnikiem, który musi być brany pod uwagę jest dobro wymiaru
sprawiedliwości. Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem Sądu Najwyższego
odstąpienie od rozpoznania sprawy w sądzie miejscowo właściwym ma charakter
wyjątkowy i może nastąpić tylko w razie zaistnienia sytuacji jednoznacznie
świadczącej o tym, że pozostawienie sprawy w gestii tego sądu sprzeciwiałoby się
dobru wymiaru sprawiedliwości (tak m.in. w postanowieniu z dnia 4 lipca 2006 r. V
KO 55/06, Biul.SN 2006/8/17).
Zdaniem Sądu Najwyższego w niniejszej sprawie owe wyjątkowe przesłanki
zostały spełnione. Podstawowym celem procesu karnego jest rozpoznanie sprawy
w rozsądnym terminie oraz w sposób zapewniający oskarżonemu niezbędne
warunki do prowadzenie racjonalnej obrony, a przede wszystkim umożliwienie mu
osobistego uczestniczenia w postępowaniu. Obecny stan zdrowia oskarżonego
umożliwia mu udział w swoim procesie, gdyż zdaniem biegłych psychiatrów jest on
na tyle zorientowany w sytuacji, by móc stawać na rozprawach. Z uwagi jednak na
konieczność utrzymania pewnej równowagi psychicznej oskarżonego oraz
kontynuowania leczenia jego choroby oraz prowadzenia postępowania zgodnie z
zasadą bezpośredniości i zapewnienia oskarżonemu najbardziej optymalnych
warunków prowadzenia własnej obrony umiejscowienie go jak najbliżej miejsca
zamieszkania (i leczenia) oskarżonego.
Dobro wymiaru sprawiedliwości wymaga od organów postępowania, by w
sytuacjach wyjątkowych odstąpić od właściwości miejscowej, gdy nie tylko ułatwi to,
ale w ogóle umożliwi przeprowadzenie sprawiedliwego procesu zapewniającego
oskarżonemu optymalne warunki do obrony.
W tym stanie rzeczy, Sąd Najwyższy postanowił jak w sentencji.
3
POSTANOWIENIE
Dnia 24 października 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tomasz Grzegorczyk (przewodniczący)
SSN Dorota Rysińska
SSN Włodzimierz Wróbel (sprawozdawca)
w sprawie E. B.
oskarżonego o popełnienie przestępstwa z art.157 § 1 k.k.
po rozpoznaniu wniosku Sądu Rejonowego w S.
z dnia 19 sierpnia 2013 r.,
o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu
na podstawie art. 37 k.p.k.
p o s t a n o w i ł:
przekazać sprawę do rozpoznania Sądowi
Rejonowemu w R.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 19 sierpnia 2013 r. Sąd Rejonowy w S. zwrócił się do
Sądu Najwyższego w trybie art. 37 k.p.k. o przekazanie sprawy oskarżonego E. B.
(sygn. akt II K …/07) Sądowi Rejonowemu w S. Wniosek ten został uzasadniony
faktem, iż E. B. cierpi na zdiagnozowaną schizofrenię paranoidalną oraz
rozpoznano u niego uzależnienie od kanabinoli. Zdaniem powołanych w
przedmiotowej sprawie biegłych psychiatrów obecnie stan zdrowia oskarżonego,
wobec nieznacznej poprawy pozwala mu na branie udziału w postępowaniu.
Jednakże medyczne względy wskazują na minimalizację konieczności
2
przemieszczania się oskarżonego z R. z uwagi na ograniczony zakres remisji
choroby.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu w
trybie art. 37 k.p.k. może nastąpić tylko wtedy, gdy realnie występują okoliczności,
które mogą stwarzać uzasadnione przekonanie o braku warunków do obiektywnego
rozpoznania sprawy w danym sądzie oraz o tym, że tylko przekazanie sprawy
stworzy lepsze możliwości do trafnego rozstrzygnięcia w przedmiocie tego procesu.
Ponadto czynnikiem, który musi być brany pod uwagę jest dobro wymiaru
sprawiedliwości. Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem Sądu Najwyższego
odstąpienie od rozpoznania sprawy w sądzie miejscowo właściwym ma charakter
wyjątkowy i może nastąpić tylko w razie zaistnienia sytuacji jednoznacznie
świadczącej o tym, że pozostawienie sprawy w gestii tego sądu sprzeciwiałoby się
dobru wymiaru sprawiedliwości (tak m.in. w postanowieniu z dnia 4 lipca 2006 r. V
KO 55/06, Biul.SN 2006/8/17).
Zdaniem Sądu Najwyższego w niniejszej sprawie owe wyjątkowe przesłanki
zostały spełnione. Podstawowym celem procesu karnego jest rozpoznanie sprawy
w rozsądnym terminie oraz w sposób zapewniający oskarżonemu niezbędne
warunki do prowadzenie racjonalnej obrony, a przede wszystkim umożliwienie mu
osobistego uczestniczenia w postępowaniu. Obecny stan zdrowia oskarżonego
umożliwia mu udział w swoim procesie, gdyż zdaniem biegłych psychiatrów jest on
na tyle zorientowany w sytuacji, by móc stawać na rozprawach. Z uwagi jednak na
konieczność utrzymania pewnej równowagi psychicznej oskarżonego oraz
kontynuowania leczenia jego choroby oraz prowadzenia postępowania zgodnie z
zasadą bezpośredniości i zapewnienia oskarżonemu najbardziej optymalnych
warunków prowadzenia własnej obrony umiejscowienie go jak najbliżej miejsca
zamieszkania (i leczenia) oskarżonego.
Dobro wymiaru sprawiedliwości wymaga od organów postępowania, by w
sytuacjach wyjątkowych odstąpić od właściwości miejscowej, gdy nie tylko ułatwi to,
ale w ogóle umożliwi przeprowadzenie sprawiedliwego procesu zapewniającego
oskarżonemu optymalne warunki do obrony.
W tym stanie rzeczy, Sąd Najwyższy postanowił jak w sentencji.
3