Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III KZ 65/13
POSTANOWIENIE
Dnia 28 października 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Roman Sądej
w sprawie M. M.,
skazanego z art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu,
w dniu 28 października 2013r.,
zażalenia skazanego,
na postanowienie Sądu Okręgowego w B.,
z dnia 10 września 2013r., o odmowie przywrócenia terminu do złożenia wniosku o
sporządzenie uzasadnienia wyroku Sądu Okręgowego w B. z dnia 12 sierpnia
2013r.,
p o s t a n o w i ł
uchylić zaskarżone postanowienie i sprawę przekazać Sądowi
Okręgowemu w B. do ponownego rozpoznania w postępowaniu
okołokasacyjnym.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym postanowieniem odmówiono skazanemu przywrócenia terminu
do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku Sądu Okręgowego w B.
z dnia 12 sierpnia 2013r.
Zażalenie na to postanowienie wniósł skazany, podważając słuszność
zapadłych wobec niego rozstrzygnięć zawartych w wyrokach sądów obu instancji
oraz wnosząc o „ponowne rozpatrzenie sprawy”.
2
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
W pierwszej kolejności podkreślić należy, że zażalenie na postanowienie
odmawiające przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie
uzasadnienia wyroku sądu odwoławczego, rozpoznaje Sąd Najwyższy jako sąd
właściwy funkcjonalnie. Postanowienie takie bowiem de facto zamyka drogę do
wniesienia kasacji, związku z czym uznać należy, że zapada ono w ramach tzw.
postępowania okołokasacyjnego (por. uchwała SN z dnia 27 lutego 2013r., I KZP
26/12, OSNKW 2013, z. 4, poz. 27; postanowienia SN z dnia 26 marca 2013r., V
KO 9/13, Lex nr 1293227 oraz z dnia 30 sierpnia 2007r., IV KZ 82/07, Lex nr
476140).
Niezależnie od argumentacji zawartej w zażaleniu M. M. stwierdzić trzeba,
że w sprawie wystąpiła bezwzględna podstawa odwoławcza, implikująca uchylenie
zaskarżonego postanowienia. W składzie wydającym zaskarżone postanowienie
zasiadał bowiem SSO R. M., który brał także udział w wydaniu wyroku Sądu
Okręgowego w B. z dnia 12 sierpnia 2013r., którego dotyczy postępowanie
okołokasacyjne. Tymczasem, zgodnie z art. 40 § 3 k.p.k., sędzia, który brał udział w
wydaniu orzeczenia objętego wnioskiem o wznowienie lub zaskarżonego w trybie
kasacji, nie może orzekać co do tego wniosku lub tej kasacji. Utrwalonym w
judykaturze jest pogląd, że sędzia biorący udział w wydaniu orzeczenia
zaskarżonego w drodze kasacji jest wyłączony od orzekania nie tylko w zakresie
merytorycznego rozpoznania tej skargi, ale również nie może on wydawać
jakichkolwiek rozstrzygnięć w postępowaniu okołokasacyjnym (por. postanowienia
SN z dnia 30 sierpnia 2007r., IV KZ 82/07, Lex nr 311177 czy z dnia 8 maja 2013r.,
V KZ 31/13, Lex nr 1313146).
SSO R. M. był więc w niniejszej sprawie wyłączony był od orzekania w
postępowaniu okołokasacyjnym na podstawie art. 40 § 3 k.p.k. Zasiadanie przez
sędziego podlegającego takiemu wyłączeniu w składzie wydającym zaskarżone
postanowienie prowadzi do wystąpienia bezwzględnej podstawy odwoławczej
określonej w art. 439 § 1 pkt 1 k.p.k., co skutkować musiało uchyleniem
zaskarżonego postanowienia.
3
Przy ponownym rozpoznaniu sprawy w postępowaniu okołokasacyjnym
koniecznym będzie uniknięcie wskazanego uchybienia, przy czym przepis art. 442
§ 3 k.p.k. determinuje przedstawioną powyżej wykładnię art. 40 § 3 k.p.k.
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy orzekł, jak w części
dyspozytywnej postanowienia.