II PZ 30/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:19-03-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II PZ 30/13
POSTANOWIENIE
Dnia 7 stycznia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Małgorzata Gersdorf (przewodniczący)
SSN Bogusław Cudowski (sprawozdawca)
SSN Zbigniew Myszka
w sprawie z powództwa Z. S.
przeciwko Urzędowi Kontroli Skarbowej w O.
o odszkodowanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 7 stycznia 2014 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w E.
z dnia 13 sierpnia 2013 r.
oddala zażalenie.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy postanowieniem z 13 sierpnia 2013 r. odrzucił skargę
kasacyjną powoda.
W uzasadnieniu stwierdzono, że prawomocnym wyrokiem z 15 marca
2013 r. Sąd Okręgowy w E. oddalił apelację powoda od wyroku Sądu Rejonowego
w E. z 19 listopada 2012 r., uchylił pkt II wyroku w przedmiocie rozstrzygnięcia o
kosztach procesu oraz zasądził od powoda na rzecz pozwanego 900 zł tytułem
zwrotu kosztów procesu za instancję odwoławczą.
2
Dnia 19 marca 2013 r. powód Z. S. złożył wniosek o sporządzenie i
doręczenie wyroku z uzasadnieniem. Wyrok z uzasadnieniem doręczono powodowi
13 maja 2013 r.
Dnia 5 lipca 2013 r. wpłynęła skarga kasacyjna powoda sporządzona przez
profesjonalnego pełnomocnika. Zarządzeniem z 25 lipca 2013 r. pełnomocnik
powoda został wezwany do uzupełnienia braków formalnych skargi kasacyjnej
poprzez złożenie pełnomocnictwa, z którego wynika umocowanie pełnomocnika do
wniesienia skargi kasacyjnej i występowania przed Sądem Najwyższym, złożenie
wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania i jej uzasadnienie oraz
wskazanie wartości przedmiotu zaskarżenia. Powyższe zobowiązanie pełnomocnik
powoda otrzymał 2 sierpnia 2013 r.
Dnia 9 sierpnia 2013 r. zostały złożone do tutejszego Sądu pełnomocnictwo
upoważniające adwokata S. A. do wniesienia skargi kasacyjnej i występowania w
sprawie przed Sądem Najwyższym oraz wniosek o przyjęcie do rozpoznania skargi
kasacyjnej.
W tym samym dniu powód złożył podpisane osobiście pismo, w którym
określił wartość przedmiotu zaskarżenia na 17.194,30 zł, które zarządzeniem z 13
sierpnia 2013 r., na mocy art. 130 § 5 k.p.c., zostało zwrócone.
Powyższe postanowienie Sądu Okręgowego z 13 sierpnia 2013 r.
zaskarżono w całości zażaleniem, domagając się jego uchylenia oraz włączenia do
akt sprawy wniesionego 8 sierpnia 2013 r. pisma powoda informującego o wartości
przedmiotu zaskarżenia.
W uzasadnieniu zażalenia stwierdzono przede wszystkim, że sporządzenie
przez powoda pisma procesowego, w którym wyjaśnia on określone przez niego w,
zmienionym pismem z 23 lutego 2012 r., pozwie zakres i wartość zaskarżenia nie
może stanowić naruszenia 871
k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest oczywiście bezzasadne. Zgodnie z art. 3984
§ 3 k.p.c. w
sprawach o prawa majątkowe skarga kasacyjna powinna zawierać oznaczenie
3
wartości przedmiotu zaskarżenia (postanowienie SN z 2 grudnia 2011 r., I UZ
45/11, niepubl.).
Sąd Okręgowy prawidłowo podjął w pierwszej kolejności czynności
procesowe zmierzające do usunięcia braków skargi przez wyznaczenie stronie
skarżącej terminu tygodniowego do ich usunięcia pod rygorem odrzucenia skargi
(postanowienia SN z 8 czerwca 2006 r., II PZ 24/06 i z 29 września 2009 r., I UZ
52/09, niepubl.).
Zarządzeniem z 25 lipca 2013 r. pełnomocnik powoda został wezwany do
uzupełnienia wyraźnie wskazanych trzech braków formalnych skargi kasacyjnej:
1) złożenia pełnomocnictwa, z którego wynika umocowanie pełnomocnika do
wniesienia skargi kasacyjnej i występowania przed Sądem Najwyższym, 2) złożenia
wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania i jej uzasadnienie oraz
3) wskazania wartości przedmiotu zaskarżenia. Z niezrozumiałych względów część
braków została uzupełniona przez pełnomocnika, natomiast wartość przedmiotu
zaskarżenia wskazana została pismem podpisanym tylko przez powoda.
Zgodnie z art. 871
§ 1 k.p.c., w postępowaniu przed Sądem Najwyższym
obowiązuje zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych. Zastępstwo
to dotyczy także czynności procesowych związanych z postępowaniem przed
Sądem Najwyższym, podejmowanych przed sądem niższej instancji. Przymus ten
ma charakter bezwzględny, co oznacza, że strony muszą być w tym postępowaniu
reprezentowane przez adwokata lub radcę prawnego (postanowienie SN z 4
kwietnia 2012 r., I CO 10/12, LEX nr 1170207). Istota przymusu adwokackiego
prowadzi do wyłączenia w postępowaniu przed Sądem Najwyższym zdolności
strony do podejmowania przez nią osobiście czynności procesowych (zdolności
postulacyjnej). W następstwie tego, czynności podejmowane przez stronę są
bezskuteczne (postanowienie SN z 6 lutego 2013 r., V CZ 88/12, LEX nr 1294195).
W postanowieniu Sądu Najwyższego z 8 stycznia 1997 r., II CZ 154/97,
OSNC 1998, nr 7-8, poz. 122, trafnie stwierdzono, że przymus adwokacko-
radcowski obejmuje nie tylko wniesienie skargi kasacyjnej, ale również uzupełnienie
jej braków.
W związku z powyższym, orzeczono jak w sentencji.
4
POSTANOWIENIE
Dnia 7 stycznia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Małgorzata Gersdorf (przewodniczący)
SSN Bogusław Cudowski (sprawozdawca)
SSN Zbigniew Myszka
w sprawie z powództwa Z. S.
przeciwko Urzędowi Kontroli Skarbowej w O.
o odszkodowanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 7 stycznia 2014 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w E.
z dnia 13 sierpnia 2013 r.
oddala zażalenie.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy postanowieniem z 13 sierpnia 2013 r. odrzucił skargę
kasacyjną powoda.
W uzasadnieniu stwierdzono, że prawomocnym wyrokiem z 15 marca
2013 r. Sąd Okręgowy w E. oddalił apelację powoda od wyroku Sądu Rejonowego
w E. z 19 listopada 2012 r., uchylił pkt II wyroku w przedmiocie rozstrzygnięcia o
kosztach procesu oraz zasądził od powoda na rzecz pozwanego 900 zł tytułem
zwrotu kosztów procesu za instancję odwoławczą.
2
Dnia 19 marca 2013 r. powód Z. S. złożył wniosek o sporządzenie i
doręczenie wyroku z uzasadnieniem. Wyrok z uzasadnieniem doręczono powodowi
13 maja 2013 r.
Dnia 5 lipca 2013 r. wpłynęła skarga kasacyjna powoda sporządzona przez
profesjonalnego pełnomocnika. Zarządzeniem z 25 lipca 2013 r. pełnomocnik
powoda został wezwany do uzupełnienia braków formalnych skargi kasacyjnej
poprzez złożenie pełnomocnictwa, z którego wynika umocowanie pełnomocnika do
wniesienia skargi kasacyjnej i występowania przed Sądem Najwyższym, złożenie
wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania i jej uzasadnienie oraz
wskazanie wartości przedmiotu zaskarżenia. Powyższe zobowiązanie pełnomocnik
powoda otrzymał 2 sierpnia 2013 r.
Dnia 9 sierpnia 2013 r. zostały złożone do tutejszego Sądu pełnomocnictwo
upoważniające adwokata S. A. do wniesienia skargi kasacyjnej i występowania w
sprawie przed Sądem Najwyższym oraz wniosek o przyjęcie do rozpoznania skargi
kasacyjnej.
W tym samym dniu powód złożył podpisane osobiście pismo, w którym
określił wartość przedmiotu zaskarżenia na 17.194,30 zł, które zarządzeniem z 13
sierpnia 2013 r., na mocy art. 130 § 5 k.p.c., zostało zwrócone.
Powyższe postanowienie Sądu Okręgowego z 13 sierpnia 2013 r.
zaskarżono w całości zażaleniem, domagając się jego uchylenia oraz włączenia do
akt sprawy wniesionego 8 sierpnia 2013 r. pisma powoda informującego o wartości
przedmiotu zaskarżenia.
W uzasadnieniu zażalenia stwierdzono przede wszystkim, że sporządzenie
przez powoda pisma procesowego, w którym wyjaśnia on określone przez niego w,
zmienionym pismem z 23 lutego 2012 r., pozwie zakres i wartość zaskarżenia nie
może stanowić naruszenia 871
k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest oczywiście bezzasadne. Zgodnie z art. 3984
§ 3 k.p.c. w
sprawach o prawa majątkowe skarga kasacyjna powinna zawierać oznaczenie
3
wartości przedmiotu zaskarżenia (postanowienie SN z 2 grudnia 2011 r., I UZ
45/11, niepubl.).
Sąd Okręgowy prawidłowo podjął w pierwszej kolejności czynności
procesowe zmierzające do usunięcia braków skargi przez wyznaczenie stronie
skarżącej terminu tygodniowego do ich usunięcia pod rygorem odrzucenia skargi
(postanowienia SN z 8 czerwca 2006 r., II PZ 24/06 i z 29 września 2009 r., I UZ
52/09, niepubl.).
Zarządzeniem z 25 lipca 2013 r. pełnomocnik powoda został wezwany do
uzupełnienia wyraźnie wskazanych trzech braków formalnych skargi kasacyjnej:
1) złożenia pełnomocnictwa, z którego wynika umocowanie pełnomocnika do
wniesienia skargi kasacyjnej i występowania przed Sądem Najwyższym, 2) złożenia
wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania i jej uzasadnienie oraz
3) wskazania wartości przedmiotu zaskarżenia. Z niezrozumiałych względów część
braków została uzupełniona przez pełnomocnika, natomiast wartość przedmiotu
zaskarżenia wskazana została pismem podpisanym tylko przez powoda.
Zgodnie z art. 871
§ 1 k.p.c., w postępowaniu przed Sądem Najwyższym
obowiązuje zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych. Zastępstwo
to dotyczy także czynności procesowych związanych z postępowaniem przed
Sądem Najwyższym, podejmowanych przed sądem niższej instancji. Przymus ten
ma charakter bezwzględny, co oznacza, że strony muszą być w tym postępowaniu
reprezentowane przez adwokata lub radcę prawnego (postanowienie SN z 4
kwietnia 2012 r., I CO 10/12, LEX nr 1170207). Istota przymusu adwokackiego
prowadzi do wyłączenia w postępowaniu przed Sądem Najwyższym zdolności
strony do podejmowania przez nią osobiście czynności procesowych (zdolności
postulacyjnej). W następstwie tego, czynności podejmowane przez stronę są
bezskuteczne (postanowienie SN z 6 lutego 2013 r., V CZ 88/12, LEX nr 1294195).
W postanowieniu Sądu Najwyższego z 8 stycznia 1997 r., II CZ 154/97,
OSNC 1998, nr 7-8, poz. 122, trafnie stwierdzono, że przymus adwokacko-
radcowski obejmuje nie tylko wniesienie skargi kasacyjnej, ale również uzupełnienie
jej braków.
W związku z powyższym, orzeczono jak w sentencji.
4