V KK 90/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:05-05-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KK 90/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 24 kwietnia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jerzy Grubba (przewodniczący)
SSN Małgorzata Gierszon
SSA del. do SN Dariusz Czajkowski (sprawozdawca)
Protokolant Anna Kowal
w sprawie M. N. i P. P.
skazanych z art. 278 § 1 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
w dniu 24 kwietnia 2014 r.
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść skazanych
od wyroku Sądu Rejonowego w K. z dnia 9 stycznia 2013 r.,
1) uchyla pkt VII i pkt IX zaskarżonego wyroku;
2) wydatkami postępowania kasacyjnego obciąża Skarb
Państwa.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym kasacją wyrokiem, Sąd Rejonowy w K. uznał M. N. oraz P. P.
za winnych popełnienia czynu, polegającego na zaborze w celu przywłaszczenia
drewna wcześniej wyrobionego na szkodę Nadleśnictwa B., to jest przestępstwa z
art. 278 § 1 k.k. Wśród rozstrzygnięć penalnych zawartych w tym wyroku znalazło
2
się wydane w oparciu o art. 290 § 2 k.k. orzeczenie o środkach karnych w postaci
nawiązek zasądzonych od obu oskarżonych na rzecz pokrzywdzonego (pkt. VII i IX
wyroku).
Powyższy wyrok w odniesieniu do M. N. oraz P. P. nie został zaskarżony
przez żadną ze stron i uprawomocnił się w pierwszej instancji.
We wniesionej na korzyść obu skazanych kasacji, Prokurator Generalny
zaskarżył wyrok wyłącznie w części orzeczonych od skazanych nawiązek. Zarzucił
temu wyrokowi rażące i mające istotny wpływ na treść wyroku naruszenie przepisu
prawa karnego materialnego - art. 290 § 2 k.k., polegającego na orzeczeniu na jego
podstawie nawiązek, mimo że M. N. i P. P. zostali skazani za kradzież drewna
dębowego i jesionowego, wcześniej wyrobionego, a nie za wyrąb drzewa, albo za
kradzież drzewa wyrąbanego lub powalonego.
W konkluzji kasacji Prokurator Generalny wniósł o uchylenie wyroku w
zaskarżonej części.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja jest oczywiście zasadna.
Rację ma Prokurator Generalny podnosząc, że nawiązkę na podstawie art.
290 § 2 k.k. można orzec tylko w razie skazania za wyrąb drzewa albo za kradzież
drzewa wyrąbanego lub powalonego.
W orzecznictwie od dawna istnieje zgodność, że pod pojęciem „drzewa” - w
rozumieniu art. 290 § 2 k.k. - należy przyjmować drzewo w stanie surowym, to
jest takim, w jakim pozostało w lesie po wyrąbaniu lub powaleniu, a więc w żaden
sposób nieprzerobionego (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21 stycznia 1972
r., sygn. VI KZP 55/71, OSNKW 1972 z. 3 poz. 43, Lex nr 18375, wyrok Sądu
Najwyższego z dnia 2 kwietnia 2012 r., sygn. V KK 429/11,Lex nr 1163986, wyrok
Sądu Najwyższego z dnia 16 lipca 2013 r., sygn. III KK 196/13, Lex 1335578).
Z opisu czynu przypisanego M. N. oraz P. P. jednoznacznie wynika, że
dokonana przez nich kradzież dotyczyła nie drzewa w rozumieniu art. 290 § 2 k.k.,
a wyrobionego już drewna.
Z powyższych względów wyrok w zaskarżonej kasacją części w odniesieniu
do orzeczonych od oskarżonych nawiązek, jako wydany z rażącą obrazą prawa
materialnego - art. 290 § 2 k.k. - należało uchylić.
3
Wprawdzie wydane w niniejszym postępowaniu rozstrzygnięcie nie zawiera
się w literalnie odczytywanym katalogu możliwych orzeczeń sądu kasacyjnego,
zawartym w art. 537 § 2 k.p.k., ale od dawna w orzecznictwie Sądu Najwyższego
utrwalony jest pogląd, że katalog ten nie jest pełny i możliwe jest również uchylenie
zaskarżonego wyroku - bez wydawania orzeczenia następczego (patrz wyrok Sądu
Najwyższego z dnia 14 lutego 2006 r., sygn. akt IV KK 397/05, LEX nr 176037,
wyrok Sądu Najwyższego z 19 grudnia 2007 r., sygn. akt V KK 404/07, LEX nr
346645, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 czerwca 2012 r., sygn. akt V KK
165/12 OSNKW z 2012 r., z .11 poz. 120) . Taka sytuacja zaistniała w sprawie
niniejszej, gdzie zachodzi jedynie konieczność wyeliminowania z obrotu prawnego
tej części rozstrzygnięcia, które jest zbędne.
O wydatkach związanych z rozpoznaniem kasacji wniesionej przez
Prokuratora Generalnego Sąd Najwyższy orzekł zgodnie z art. 638 k.p.k.
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 24 kwietnia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jerzy Grubba (przewodniczący)
SSN Małgorzata Gierszon
SSA del. do SN Dariusz Czajkowski (sprawozdawca)
Protokolant Anna Kowal
w sprawie M. N. i P. P.
skazanych z art. 278 § 1 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
w dniu 24 kwietnia 2014 r.
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść skazanych
od wyroku Sądu Rejonowego w K. z dnia 9 stycznia 2013 r.,
1) uchyla pkt VII i pkt IX zaskarżonego wyroku;
2) wydatkami postępowania kasacyjnego obciąża Skarb
Państwa.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym kasacją wyrokiem, Sąd Rejonowy w K. uznał M. N. oraz P. P.
za winnych popełnienia czynu, polegającego na zaborze w celu przywłaszczenia
drewna wcześniej wyrobionego na szkodę Nadleśnictwa B., to jest przestępstwa z
art. 278 § 1 k.k. Wśród rozstrzygnięć penalnych zawartych w tym wyroku znalazło
2
się wydane w oparciu o art. 290 § 2 k.k. orzeczenie o środkach karnych w postaci
nawiązek zasądzonych od obu oskarżonych na rzecz pokrzywdzonego (pkt. VII i IX
wyroku).
Powyższy wyrok w odniesieniu do M. N. oraz P. P. nie został zaskarżony
przez żadną ze stron i uprawomocnił się w pierwszej instancji.
We wniesionej na korzyść obu skazanych kasacji, Prokurator Generalny
zaskarżył wyrok wyłącznie w części orzeczonych od skazanych nawiązek. Zarzucił
temu wyrokowi rażące i mające istotny wpływ na treść wyroku naruszenie przepisu
prawa karnego materialnego - art. 290 § 2 k.k., polegającego na orzeczeniu na jego
podstawie nawiązek, mimo że M. N. i P. P. zostali skazani za kradzież drewna
dębowego i jesionowego, wcześniej wyrobionego, a nie za wyrąb drzewa, albo za
kradzież drzewa wyrąbanego lub powalonego.
W konkluzji kasacji Prokurator Generalny wniósł o uchylenie wyroku w
zaskarżonej części.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja jest oczywiście zasadna.
Rację ma Prokurator Generalny podnosząc, że nawiązkę na podstawie art.
290 § 2 k.k. można orzec tylko w razie skazania za wyrąb drzewa albo za kradzież
drzewa wyrąbanego lub powalonego.
W orzecznictwie od dawna istnieje zgodność, że pod pojęciem „drzewa” - w
rozumieniu art. 290 § 2 k.k. - należy przyjmować drzewo w stanie surowym, to
jest takim, w jakim pozostało w lesie po wyrąbaniu lub powaleniu, a więc w żaden
sposób nieprzerobionego (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21 stycznia 1972
r., sygn. VI KZP 55/71, OSNKW 1972 z. 3 poz. 43, Lex nr 18375, wyrok Sądu
Najwyższego z dnia 2 kwietnia 2012 r., sygn. V KK 429/11,Lex nr 1163986, wyrok
Sądu Najwyższego z dnia 16 lipca 2013 r., sygn. III KK 196/13, Lex 1335578).
Z opisu czynu przypisanego M. N. oraz P. P. jednoznacznie wynika, że
dokonana przez nich kradzież dotyczyła nie drzewa w rozumieniu art. 290 § 2 k.k.,
a wyrobionego już drewna.
Z powyższych względów wyrok w zaskarżonej kasacją części w odniesieniu
do orzeczonych od oskarżonych nawiązek, jako wydany z rażącą obrazą prawa
materialnego - art. 290 § 2 k.k. - należało uchylić.
3
Wprawdzie wydane w niniejszym postępowaniu rozstrzygnięcie nie zawiera
się w literalnie odczytywanym katalogu możliwych orzeczeń sądu kasacyjnego,
zawartym w art. 537 § 2 k.p.k., ale od dawna w orzecznictwie Sądu Najwyższego
utrwalony jest pogląd, że katalog ten nie jest pełny i możliwe jest również uchylenie
zaskarżonego wyroku - bez wydawania orzeczenia następczego (patrz wyrok Sądu
Najwyższego z dnia 14 lutego 2006 r., sygn. akt IV KK 397/05, LEX nr 176037,
wyrok Sądu Najwyższego z 19 grudnia 2007 r., sygn. akt V KK 404/07, LEX nr
346645, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 czerwca 2012 r., sygn. akt V KK
165/12 OSNKW z 2012 r., z .11 poz. 120) . Taka sytuacja zaistniała w sprawie
niniejszej, gdzie zachodzi jedynie konieczność wyeliminowania z obrotu prawnego
tej części rozstrzygnięcia, które jest zbędne.
O wydatkach związanych z rozpoznaniem kasacji wniesionej przez
Prokuratora Generalnego Sąd Najwyższy orzekł zgodnie z art. 638 k.p.k.