KIO 2146/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
-
Protokolanci:Paulina Zalewska
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III CZP 8/07 KIO/UZP 1093/08 KIO/UZP 162/09 KIO/UZP 321/10 KIO/UZP 48/09 UZP/ZO/0-1076/05 UZP/ZO/0-2197/05 UZP/ZO/0-442/07 UZP/ZO/0-598/07 UZP/ZO/0-817/05
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt: KIO 2146/10
WYROK
z dnia 12 października 2010 r.
Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie:
Przewodniczący: Marek Koleśnikow
Protokolant: Paulina Zalewska
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 października 2010 r. w Warszawie odwołania z dnia
1 października 2010 r. wniesionego przez wykonawcę Movares Polska Sp. z o.o. z
siedzibą w Warszawie, ul. Świętojerska 5/7, 00-236 Warszawa w postępowaniu
prowadzonym przez zamawiającego PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. Centrum Realizacji
Inwestycji Oddział w Lublinie z siedzibą w Lublinie, ul. Okopowa 5, 20-022 Lublin
orzeka:
1. Uwzględnia odwołanie i nakazuje:
1) unieważnić czynność odrzucenia oferty odwołującego;
2) unieważnić czynność wyboru najkorzystniejszej oferty;
3) dokonać badania ofert;
4) dokonać oceny ofert i wyboru najkorzystniejszej oferty.
2. Kosztami postępowania obciąża zamawiającego PKP Polskie Linie Kolejowe S.A.
Centrum Realizacji Inwestycji Oddział w Lublinie z siedzibą w Lublinie, ul.
Okopowa 5, 20-022 Lublin
i nakazuje:
1) zaliczyć na rzecz Urzędu Zamówień Publicznych koszty w wysokości 15 000
zł 00 gr (słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczone przez
wykonawcę Movares Polska Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie, ul.
Świętojerska 5/7, 00-236 Warszawa, tytułem kosztów postępowania
odwoławczego;
2) dokonać wpłaty kwoty 15 000 zł 00 gr (słownie: piętnaście tysięcy złotych zero
groszy) przez zamawiającego PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. Centrum
Realizacji Inwestycji Oddział w Lublinie z siedzibą w Lublinie, ul.
Okopowa 5, 20-022 Lublin na rzecz wykonawcy Movares Polska Sp. z o.o.
z siedzibą w Warszawie, ul. Świętojerska 5/7, 00-236 Warszawa
stanowiącej uzasadnione koszty strony poniesione z tytułu wpisu od
odwołania.
3) dokonać wpłaty kwoty XXX (słownie: XXX) przez XXX na rzecz Urzędu
Zamówień Publicznych na rachunek dochodów własnych UZP;
4) dokonać zwrotu kwoty XXX (słownie: XXX) z rachunku dochodów własnych
Urzędu Zamówień Publicznych na rzecz XXX.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 113, poz. 759) na niniejszy wyrok – w terminie 7 dni od dnia
jego doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej
do Sądu Okręgowego w Lublinie.
Przewodniczący:
………………………………
U z a s a d n i e n i e
Zamawiający PKP Polskie Linie Kolejowe S.A z siedzibą w Warszawie, Centrum
Realizacji Inwestycji Oddział w Lublinie, ul. Okopowa 5, 20-022 Lublin wszczął postępowanie
w trybie przetargu nieograniczonego pod nazwą »„Opracowanie ekspertyz naukowych na
obiektach inżynieryjnych na odcinku Grodzisk Mazowiecki-Idzikowice linii nr 4 Grodzisk
Mazowiecki-Zawiercie CMK-E65 w celu dostosowania linii do dużych prędkości”
realizowanych w ramach zadania: Modernizacja linii kolejowej E65 na odcinku
Opoczno-p.odg. [posterunek odgałęźny] Knapówka tor 1 i 2 wraz ze stacją Zawiercie«.
Postępowanie jest prowadzone zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. –
Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 113, poz. 759) zwanej dalej w skrócie Pzp
lub ustawą bez bliższego określenia.
26.06.2010 r. ukazało się ogłoszenie o zamówieniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot
Europejskich pod nrem 2010/S 122-186904 i zmienione ogłoszeniem z 31.07.2010 r. nr
2010/S 147-226305.
21.09.2010 r. zamawiający zawiadomił o:
1) wyborze najkorzystniejszej oferty wykonawców wspólnie ubiegających się o
udzielenie zamówienia M.S.M. Pontex Sp. z o.o. z siedzibą w Mysłowicach oraz
Aspekt Sp. z o.o. z siedzibą w Jaworznie;
2) odrzuceniu oferty wykonawcy Movares Polska Sp. z o. o. z siedzibą w Warszawie, ul.
Świętojerska 5/7, 00-236 Warszawa, gdyż treść oferty nie odpowiada treści
specyfikacji – art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp bo nie odpowiada wymogom pkt 15.1, 13.3 i
26.7 specyfikacji; cyt. »wykonawca w swojej ofercie w załączniku nr 7 sporządził
łączną wycenę ekspertyz każdego z typów obiektów inżynieryjnych odrębnie, nie
dokonując wyceny każdego obiektu inżynieryjnego odrębnie, czego wymagał
zamawiający«.
01.10.2010 r. wykonawca Movares wniósł do Prezesa KIO odwołanie na:
1) wybór najkorzystniejszej oferty wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie
zamówienia M.S.M. Pontex Sp. z o.o. z siedzibą w Mysłowicach oraz Aspekt Sp. z
o.o. z siedzibą w Jaworznie;
2) odrzucenie oferty odwołującego.
Zdaniem odwołującego zamawiający naruszył przepisy ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r.
– Prawo zamówień publicznych i postanowienia specyfikacji istotnych warunków zamówienia
przez:
1) niezastosowanie art. 7 ust. 1 Pzp w zw. z art. 29 ust. 1 Pzp – przez
przeprowadzenie postępowania w sposób niezapewniający zachowania uczciwej
konkurencji oraz równego traktowania wykonawców;
2) niezastosowanie pkt 12.5, 14.2, 14.3 specyfikacji w zw. z pkt 12.6 specyfikacji –
przez przyjęcie, że oferta odwołującego jest niezgodna z treścią specyfikacji,
podczas gdy w ww. punktach specyfikacji zamawiający przesądzał, że wykonawca
ma przygotować ofertę na podstawie wzorów stanowiących załączniki do
specyfikacji, a także, że nie może dokonywać jakichkolwiek zmian w treści
załączonych wzorów dokumentów, w tym dokonywanie w nich dopisków;
3) wadliwe zastosowanie art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp – przez uznanie, że treść oferty
odwołującego nie odpowiada treści specyfikacji, podczas gdy odwołujący wypełnił
wszelkie rubryki zawarte w załączniku nr 7 do specyfikacji (zgodnie z przygotowaną
przez zamawiającego formułą załącznika) – dostosowując się tym samym do pkt
12.6 specyfikacji, w którym to zamawiający przesądził, że niedopuszczalne jest
dokonywanie jakichkolwiek zmian w treści załączonych wzorów dokumentów, w tym
dokonywanie dopisków;
4) wadliwe zastosowanie art. 91 ust. 1 Pzp – przez zaniechanie wyboru oferty
odwołującego jako najkorzystniejszej na podstawie kryteriów oceny ofert
określonych w specyfikacji.
Odwołujący wniósł o:
1) unieważnienie przez zamawiającego czynności z 21.09.2010 r. polegającej na
odrzuceniu oferty odwołującego;
2) unieważnienie przez zamawiającego czynności polegającej na wyborze
najkorzystniejszej oferty, którą została oferta wykonawców wspólnie ubiegających
się o udzielenie zamówienia M.S.M. i Aspekt;
3) dokonanie ponownej oceny ofert;
4) dokonanie wyboru najkorzystniejszej oferty zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29
stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych, tj. oferty odwołującego.
Argumentacja odwołującego
Pismem z 21 września 2010 r. zamawiający po dokonaniu badania i oceny ofert dokonał
wyboru najkorzystniejszej oferty. W ocenie zamawiającego najkorzystniejszą ofertę złożyli
wykonawcy wspólnie ubiegający się o udzielenie zamówienia M.S.M. i Aspekt. W trakcie
badania ofert zamawiający odrzucił ofertę odwołującego z powołaniem na art. 89 ust. 1 pkt 2
Pzp gdyż treść oferty nie odpowiada treści specyfikacji. Zamawiający wyjaśnił, że treść oferty
odwołującego nie spełnia wymagań zawartych w pkt 13.3, 15.1, 26.7 specyfikacji.
Zdaniem odwołującego niezgodność oferty polega na tym, że wykonawca w załączniku
nr 7 sporządził łącznie wycenę ekspertyz każdego z typów obiektów inżynieryjnych, a nie
wycenę każdego obiektu inżynieryjnego oddzielnie. Zamawiający nadto dokonał również
wykluczenia oferty trzeciego z wykonawców, a mianowicie Przedsiębiorstwa Projektowo-
Wdrożeniowego Budownictwa Komunikacyjnego „Pomost” sp. z o. o. w Warszawie.
Rozstrzygnięcie zamawiającego w zakresie odrzucenia oferty odwołującego oraz wyboru
najkorzystniejszej oferty należy uznać za sprzeczne z przepisami ustawy z dnia 29 stycznia
2004 r. – Prawo zamówień publicznych oraz postanowieniami specyfikacji, w związku z czym
odwołujący składa odwołanie opierając się na niżej wskazanych podstawach.
Zamawiający wadliwe zastosował art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp uznając, że treść oferty
odwołującego nie odpowiada treści specyfikacji. Odwołujący zastosował się do wymogów
zamawiającego określonych w specyfikacji i z tego tytułu nie może ponosić negatywnych
konsekwencji. Odwołujący wypełnił wszelkie rubryki zawarte w załączniku nr 7 do
specyfikacji (zgodnie z przygotowaną przez zamawiającego formułą załącznika) i
dostosowując się do pkt 12.6 specyfikacji, w którym zamawiający przesądził, że
niedopuszczalne jest dokonywanie jakichkolwiek zmian w treści załączonych wzorów
dokumentów. Odwołujący nie dokonał w załączniku nr 7 jakichkolwiek dopisków. Odwołujący
zastosował się również do postanowień pkt 12.5, 14.2, 14. 3 specyfikacji i przygotował swoją
ofertę w oparciu o dokumenty będące wzorcami załączonymi do specyfikacji.
Sam zamawiający nadał pkt 12.6 specyfikacji brzmienie, cyt.: „Zamawiający nie
dopuszcza dokonywania w treści załączonych wzorów dokumentów jakichkolwiek zmian
(skrótów, opuszczeń, skreśleń, poprawek lub dopisków) za wyjątkiem miejsc
wykropkowanych lub oznaczonych gwiazdką (*)”. Tymczasem z załącznika nr 7 do
specyfikacji wynikało, że wycenami należy objąć odrębnie poszczególne obiekty inżynieryjne
z podziałem na mosty km; wiadukty km; przepusty km. Przy każdej pozycji określonej
załącznikiem nr 7 nazwanej odpowiednio „mosty”, „przepusty”, „wiadukty” podana została
jedynie jedna pozycja „km .... – wartość (netto) PLN”. W związku z powyższym dla
odwołującego było sprawą oczywistą, że należy wpisać kilometry indywidualnych obiektów,
w wyodrębnionych obiektach inżynieryjnych (oddzielnie mosty wiadukty, przepusty), tak, aby
zamawiający miał gwarancję, że oferta obejmuje pełen zakres zamówienia, natomiast w
miejscach wykropkowanych po wyrazach „wartość (netto)” należało wpisać wartość dla całej
grupy zbiorczej obiektów inżynieryjnych wyszczególnionych w załączniku nr 7 tj. mostów,
wiaduktów i przepustów.
Niezwykle istotnym jest, że sposób wypełnienia przez odwołującego załącznika nr 7 do
specyfikacji nie kłóci się z intencją zamawiającego, którą przyjął odwołujący, a którą można
sprowadzić do tezy, że dlatego w taki sposób zamawiający przygotował projekt załącznika nr
7, że chciał mieć gwarancję, że cena oferty obejmuje pełen zakres zamówienia.
Powyższa interpretacja załącznika nr 7 pozostaje w zgodzie z postanowieniami § 9
projektu umowy, która zostanie podpisana ze zwycięzcą postępowania. Zamawiający,
bowiem w projekcie umowy nie przewiduje rozliczania umowy fakturami cząstkowymi, (które
to ewentualnie mogłyby przesądzać o zasadności stanowiska zamawiającego zawartego w
zawiadomieniu z 21.09.2010 r.) ani też te odrębne wyceny każdego obiektu inżynieryjnego
nie będą miały dla zamawiającego jakiegokolwiek znaczenia praktycznego na jakimkolwiek
etapie realizacji umowy.
Zamawiający nie powinien odrzucać oferty odwołującego w oparciu o treść art. 89 ust 1
pkt 2 Pzp. Wedle stanowiska przedstawionego w wyroku KIO z 30 marca 2010 r. w sprawie
KIO/UZP 321/10 odrzucić ofertę można, gdy jej treść z całą pewnością nie odpowiada treści
specyfikacji. W żadnym razie nie można tego dokonać, gdy treść oferty nie została należycie
zbadana, uzupełniona zgodnie z dyspozycją art. 26 Pzp, albo wyjaśniona – w przypadku
wątpliwości co do jej zgodności ze specyfikacją. Zarówno w doktrynie jak i orzecznictwie
potwierdzono, że o niezgodności treści oferty z treścią specyfikacji można mówić jedynie w
sytuacji, gdy oferta nie odpowiada w pełni przedmiotowi zamówienia w ten sposób, że nie
zapewnia realizacji zamówienia w całości (KIO/UZP 1093/08). Ratio legis art. 89 ust. 1 pkt 2
Pzp jest odpowiednio: eliminacja z postępowania ofert, na których podstawie nie można
zrealizować danego zamówienia publicznego zgodnie z wymaganiami zamawiającego oraz
niedających możliwości prawidłowego ustalenia ceny i w konsekwencji prawidłowego
wykonania umowy w sprawie zamówienia publicznego przez zamawiającego (obowiązku
zapłaty).
Dorobkiem doktryny oraz orzecznictwa KIO, a wcześniej ZA, jest pogląd, że norma art.
89 ust. 1 pkt 2 Pzp odnosi się do merytorycznego aspektu zaoferowanego przez
wykonawców świadczenia oraz merytorycznych wymagań zamawiającego, w szczególności
co do zakresu, ilości, jakości, warunków realizacji i innych elementów istotnych dla
wykonania zamówienia.
Zatem, o niezgodności treści oferty z treścią specyfikacji można mówić w sytuacji, gdy
oferta nie odpowiada w pełni przedmiotowi zamówienia w ten sposób, że nie zapewnia
realizacji zamówienia w całości. Interpretacja art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp nakazuje odniesienie
normy art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp do merytorycznego aspektu zaoferowanego przez
wykonawców świadczenia oraz merytorycznych wymagań zamawiającego, w szczególności
co do zakresu, ilości, jakości, warunków realizacji i innych elementów istotnych dla
wykonania zamówienia. O niezgodności treści oferty z treścią specyfikacji można więc
mówić w sytuacji, gdy oferta nie odpowiada przedmiotowi zamówienia w ten sposób, że nie
zapewnia jego realizacji w sposób opisany przez zamawiającego w specyfikacji.
Mając, zatem na względzie powyższe – w kontekście opisu przedmiotu zamówienia – o
udzielenie zamówienia publicznego trudno przyjąć, jakoby sposób przygotowania oferty
przez odwołującego, jak i sama jej treść stanowiła przesłankę do jej odrzucenia, tym
bardziej, że fakt nie wyszczególnienia wartości oferty odnośnie każdego indywidualnego
obiektu inżynierskiego nie powoduje niemożności realizacji umowy, czy też niejasności w
zakresie ceny, która to de facto ustanowiona została przez zamawiającego jako cena
ryczałtowa. Brak, bowiem cen jednostkowych odnoszących się do każdego indywidualnego
obiektu inżynierskiego (np. każdego mostu odrębnie) nie skutkuje brakiem zaoferowania
świadczenia wymaganego przez zamawiającego. W tym stanie rzeczy należy z całą mocą
podkreślić, że oferta odwołującego była ofertą zgodną ze specyfikacją i jako taka nie
powinna była zostać odrzucona.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 Pzp zamawiający przygotowuje i przeprowadza postępowanie o
udzielenie zamówienia w sposób zapewniający zachowanie uczciwej konkurencji oraz równe
traktowanie wykonawców. Wyrazem zachowania zasady uczciwej konkurencji oraz równego
traktowania wykonawców jest m.in. precyzyjne i niebudzące wątpliwości sporządzenie
specyfikacji. Stosownie do wyroku Zespołu Arbitrów z 28 maja 2007 r. w sprawie o
sygnaturze UZP/ZO/0-598/07 postanowienia specyfikacji muszą być na tyle jednoznaczne,
aby nie dopuszczały rozbieżności interpretacyjnych, a wszelkie wątpliwości nie mogą być
tłumaczone na niekorzyść wykonawców.
Zgodnie z orzeczeniem z 29 stycznia 2009 r. KIO w sprawie KIO/UZP 48/09 to na
zamawiającym spoczywa obowiązek jednoznacznego i jasnego precyzowania postanowień
specyfikacji. Fakt, że postanowienia te nie czynią zadość tym wymogom, nie mógłby być
poczytany na niekorzyść odwołującego i nie mógłby prowadzić do zastosowania sankcji
odrzucenia oferty. W podobny sposób wypowiedział się również Zespół Arbitrów w sprawie
UZP/ZO/0-817/05. Orzeczenie wskazywało, że wykonawcy nie mogą ponosić negatywnych
skutków w zakresie niejednoznacznych postanowień specyfikacji.
Nie można na niekorzyść wykonawców interpretować postanowień specyfikacji, które
mogą budzić wątpliwości, gdyż działają oni w zaufaniu do zamawiającego, na którym ciąży
obowiązek jednoznacznego i jasnego sformułowania specyfikacji.
Wykonawcy nie mogą być obciążeni negatywnymi skutkami niewystarczającego
doprecyzowania przez zamawiającego postanowień specyfikacji. Według Zespołu Arbitrów
(wyrok z 24 kwietnia 2007 r., sygn. akt UZP/ZO/0-442/07) specyfikacja jest podstawowym
dokumentem określającym warunki udziału w postępowaniu, warunki, na jakich należy
złożyć ofertę w tym postępowaniu oraz według jakich zasad będą dokonywane badanie i
ocena ofert oraz wybór najkorzystniejszej oferty. Postanowienia zawarte w specyfikacji
powinny być jasne, zrozumiałe i jednoznaczne oraz zgodne z podstawowymi zasadami
ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych, a w szczególności z
zasadą równego traktowania wykonawców i zachowania uczciwej konkurencji.
Specyfikacja ma chronić interes zamawiającego i gwarantować mu, że otrzyma dobro,
które rzeczywiście było przedmiotem zamówienia.
Specyfikacja ma chronić również interes prawny wykonawcy, że jego oferta, jeżeli
będzie najkorzystniejsza, zostanie wybrana w przetargu. Dlatego postanowienia specyfikacji
muszą być precyzyjne, jednoznaczne, a wątpliwości powstałe na tym tle powinny być, z
zachowaniem przepisów prawa, rozstrzygane na korzyść wykonawcy (wyrok ZA z 30 maja
2005 r., sygn. akt UZP/ZO/0-1076/05; wyrok ZA z 18 sierpnia 2005 r., sygn. akt UZP/ZO/0-
2197/05). Tym samym, zamawiający nie może obciążać wykonawców odpowiedzialnością
za swój brak precyzji w formułowaniu specyfikacji i w związku z tym nie może wykluczyć
wykonawców, którzy spełniają ogólnie postawione warunki udziału w postępowaniu.
Nadto, gdyby hipotetycznie przyjąć, że wykładnia postanowień specyfikacji (w tym jej
załączników) dokonana przez zamawiającego bliższa była wykładni literalnej nie można
przyjąć jej pierwszeństwa. Sąd Najwyższy w uchwale z 22 marca 2007 r., sygn. akt III CZP
8/07, wywiódł, że „wykładnia językowa nie może prowadzić do rozstrzygnięcia, które w
świetle powszechnie akceptowanych wartości musi być uznane za rażąco niesłuszne,
niesprawiedliwe, nieracjonalne lub niweczące ratio legis interpretowanego przepisu”. Sąd
Najwyższy stwierdził również w przywołanym orzeczeniu, że „w sytuacji, w której ścisłe,
literalne zinterpretowanie zapisu ustawowego prowadziłoby do zniekształcenia lub
wypaczenia jego treści, obowiązkiem organu stosującego prawo jest sięganie do innych
sposobów wykładni” oraz „że zasada pierwszeństwa stosowania wykładni językowej nie
oznacza absolutnego porządku preferencji, a jedynie taki porządek, w którym w
uzasadnionych okolicznościach dopuszcza się od niej odstępstwa łagodzące konflikt między
stanowiskiem formalistycznym a nieformalistycznym. Przykładem potrzeby odstępstwa od
honorowania rezultatów wykładni językowej jest wskazywana w piśmiennictwie sytuacja, w
której wynik posłużenia się taką wykładnią prowadzi do absurdu albo do rażąco
niesprawiedliwych lub irracjonalnych konsekwencji”.
W zakresie ostatniego z zarzutów tj. naruszenia dyspozycji art. 91 ust. 1 Pzp, wedle
którego zamawiający wybiera ofertę najkorzystniejszą na podstawie kryteriów oceny ofert
określonych w specyfikacji odwołujący wskazuje, że w przypadku prawidłowego
zastosowania przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych
oferta odwołującego zostałaby wybrana jako najkorzystniejsza. W punkcie 19.9 specyfikacji
zamawiający określił, że jedynym kryterium wyboru najkorzystniejszej oferty będzie cena,
którą należy podać do dwóch miejsc po przecinku bez zaokrąglania. Cena zaproponowana
przez odwołującego była ceną najniższą.
30.09.2010 r. odwołujący przesłał w terminie kopię odwołania zamawiającemu (art. 180
ust. 5 Pzp).
01.10.2010 r. zamawiający przesłał w terminie 2 dni kopię odwołania innym
wykonawcom (art. 185 ust. 1 in initio Pzp).
06.10.2010 r. wykonawcy wspólnie ubiegający się o udzielenie zamówienia M.S.M. i
Aspekt wnieśli pismo w sprawie przystąpienia do innego postępowania odwoławczego, które
nie wpłynęło do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej.
Po przeprowadzeniu rozprawy z udziałem stron, na podstawie dokumentacji
postępowania, wyjaśnień oraz stanowisk stron zaprezentowanych podczas rozprawy,
a także:
1) dowodu złożonego przez zamawiającego – (dowód nr 1) pismo zamawiającego
z 08.10.2010 r. złożone na posiedzeniu, w którym to piśmie zamawiający
wywodzi niezasadność odwołania;
2) dowodu złożonego przez odwołującego – (dowód nr 2) pismo zamawiającego z
05.08.2010 r. z modyfikacją specyfikacji w zakresie wzoru umowy oraz
ujednolicony przez odwołującego wzór umowy na potwierdzenie, że
zamawiający ustanowił ryczałtowy sposób rozliczenia umowy;
3) dowodu złożonego przez odwołującego – (dowód nr 3) wycena prac
projektowych na potwierdzenie faktu, że odwołujący ujął i właściwie wycenił
wszystkie obiekty
– Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła i zważyła, co następuje:
Skład orzekający Izby stwierdził, że odwołanie jest zasadne.
W pierwszej kolejności skład orzekający Izby ustalił, że odwołujący posiada interes w
złożeniu środków ochrony prawnej w rozumieniu art. 179 ust. 1 Pzp.
Krajowa Izba Odwoławcza przychyla się do stanowiska odwołującego sformułowanego w
zarzucie nr 2 – niezastosowanie postanowień pkt 12.5, 14.2, 14.3 specyfikacji w zw. z pkt
12.6 specyfikacji – przez przyjęcie, że oferta odwołującego jest niezgodna z treścią
specyfikacji, podczas gdy w ww. punktach specyfikacji zamawiający przesądzał, że
wykonawca ma przygotować ofertę na podstawie wzorów stanowiących załączniki do
specyfikacji, a także, że nie może dokonywać jakichkolwiek zmian w treści załączonych
wzorów dokumentów, w tym dokonywanie w nich dopisków.
Wskazane pkt 12.5, 12.6, 14.2 i 14.3 brzmią, cyt.:
»12.5. Wzory dokumentów dołączone do niniejszej SIWZ powinny zostać wypełnione przez
wykonawcę i dołączone do oferty, bądź też przygotowane przez wykonawcę w innej – zgodnej
z niniejszą SIWZ formie.
12.6. Zamawiający nie dopuszcza dokonywania w treści załączonych wzorów dokumentów
jakichkolwiek zmian (skrótów, opuszczeń, skreśleń, poprawek lub dopisków) za wyjątkiem miejsc
wykropkowanych lub oznaczonych gwiazdką (*).
[…]
14.2. Stosowne wypełnienia miejsc wykropkowanych w dokumentach stanowiących załączniki
do niniejszej SIWZ i wchodzących następnie w skład oferty mogą być dokonane komputerowo,
maszynowo lub ręcznie.
14.3. Dokumenty przygotowywane samodzielnie przez wykonawcę na podstawie wzorów
stanowiących załączniki do niniejszej SIWZ muszą mieć formę wydruku komputerowego lub
maszynopisu«.
Z przytoczonych postanowień specyfikacji wynika, że dla zamawiającego bardzo
istotnym było, zachowanie formy zaproponowanej w specyfikacji oraz zawarcie danych bez
dopisywania innych informacji, na co wskazują słowa użyte w cytowanym pkt 12.6
specyfikacji, cyt. »nie dopuszcza dokonywania w treści załączonych wzorów dokumentów
jakichkolwiek zmian […] za wyjątkiem miejsc wykropkowanych«. Natomiast w załączniku nr 7
zamawiający nie przewidział miejsca na wpisanie poszczególnych cen, a ponadto ze
sformułowanego wymagania, cyt. »Wycenami należy objąć odrębnie poszczególne obiekty
inżynieryjne z podziałem na: Mosty km … wartość (netto) … PLN, Wiadukty km … wartość (netto) …
PLN, Przepusty km … wartość (netto) … PLN« można wysnuć wniosek, że zamiarem
zamawiającego było uzyskanie tylko i wyłącznie informacji o miejscach usytuowania [km]
poszczególnych obiektów inżynieryjnych i łącznej cenie [PLN] poszczególnych typów
obiektów inżynieryjnych. Bardzo istotne jest, że zamawiający nie przeznaczył miejsca w
formularzu na wpisanie cen za poszczególne obiekty inżynieryjne.
Skład orzekający Izby podkreśla, że zamawiający dysponował informacją o usytuowaniu
poszczególnych obiektów inżynieryjnych i mając zamiar uzyskania dokładnych informacji o
cenach każdego obiektu inżynieryjnego mógł, a nawet powinien wyszczególnić każdy z tych
obiektów oznaczając go cechą kilometrową i przeznaczając w formularzu dla każdego z
obiektów oddzielne miejsce.
Ponadto zamawiający nie zasygnalizował w specyfikacji celu wpisywania cen za każdy z
obiektów oddzielnie. Zwłaszcza potrzeba przedstawienia cen każdego obiektu inżynieryjnego
powinna być wskazana w odpowiednich postanowieniach wzoru umowy. Natomiast
zamawiający nie zażądał tego w żadnym miejscu specyfikacji, a w tym szczególnie we
wzorze umowy.
Skład orzekający Izby wziął również pod uwagę, że zamawiający nie dowiódł, że
wynagrodzenie za przedmiot zamówienia będzie inne niż ryczałtowe, a z treści wzoru umowy
wynika, że zamawiający przewidział wynagrodzenie ryczałtowe. Zobrazowaniem tego jest
brak przewidzenia sposobu ostatecznego wyliczenia ceny zamówienia, np. na podstawie
kosztorysów powykonawczych, a zwłaszcza wskazuje na wynagrodzenie ryczałtowe
postanowienie § 4 ust. 6 wzoru umowy, cyt. »Wykonawca otrzyma wynagrodzenie za
rzeczywiście wykonane czynności przedmiotu umowy, przy czym wynagrodzenie nie może
przekroczyć kwoty określonej w ust. 3«; w ust. 3 jest wskazana kwota wynagrodzenia.
Odpowiada to art. 632 § 1 Kc, który brzmi cyt. »Jeżeli strony umówiły się o wynagrodzenie
ryczałtowe, przyjmujący zamówienie nie może żądać podwyższenia wynagrodzenia,
chociażby w czasie zawarcia umowy nie można było przewidzieć rozmiaru lub kosztów
prac«.
Zamawiający powołał się na postanowienie pkt 13.3 specyfikacji, który brzmi, cyt. »Wykonawca
wraz z ofertą winien dostarczyć wycenę ekspertyz. Ww. wycenę należy sporządzić wg wzoru nr 7 do
SIWZ i objąć nią odrębnie każdy obiekt inżynieryjny«. Z postanowienia tego również nie
wynika, że wykonawca ma wskazać oddzielną cenę za każdy obiekt, a wynika, że wycena
ma obejmować wszystkie obiekty, czego dokonał w swojej ofercie odwołujący.
Kolejną kwestią jest problem postanowień w specyfikacji, które nie w pełni
odzwierciedlają intencje zamawiającego. Jak wskazuje, w tym przedmiocie, jednolite
orzecznictwo Krajowej Izby Odwoławczej, zamawiający nie może wyciągać negatywnych
skutków z omyłek zaistniałych w specyfikacji, a także ogłoszeniu. Przykładowy fragment
wyroku z tego zakresu brzmi »Skład orzekający Izby, popiera w tym zakresie ugruntowane
już stanowisko orzecznictwa i doktryny, że wykonawca, który działa w zaufaniu i dobrej
wierze do sporządzonych przez zamawiającego dokumentów, w tym wzorów załączników do
specyfikacji, nie może ponosić negatywnych konsekwencji nieprecyzyjnych czy niejasnych
postanowień specyfikacji«, a fraza ta znalazła się w wyroku Krajowej Izby Odwoławczej z 27
lutego 2009 r., sygn. akt KIO/UZP 162/09.
W związku z tym, że wykonawca mógł zrozumieć i zrozumiał postanowienia całej
specyfikacji w ten sposób, że zamawiający nie życzy sobie [nie wymaga] aby wykonawcy
wpisali w załączniku nr 7 do oferty, bądź w innych dokumentach oferty, cen za poszczególne
elementy przedmiotu zamówienia skład orzekający Krajowej Izby Odwoławczej przychyla się
do zarzutu nr dwa odwołującego.
Krajowa Izba Odwoławcza przychyla się: do stanowiska odwołującego sformułowanego
w zarzucie nr 3 – wadliwe zastosowanie art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp przez uznanie, że treść
oferty odwołującego nie odpowiada treści specyfikacji, podczas gdy odwołujący wypełnił
wszelkie rubryki zawarte w załączniku nr 7 do specyfikacji (zgodnie z przygotowaną przez
zamawiającego treścią załącznika) – dostosowując się tym samym do pkt 12.6 specyfikacji,
w którym to zamawiający przesądził, że niedopuszczalne jest dokonywanie jakichkolwiek
zmian w treści załączonych wzorów dokumentów, w tym dokonywanie dopisków oraz do
stanowiska odwołującego sformułowanego w zarzucie nr 4 – wadliwe zastosowanie art. 91
ust. 1 Pzp przez zaniechanie wyboru oferty odwołującego jako najkorzystniejszej na
podstawie kryteriów oceny ofert określonych w specyfikacji.
Odwołujący wykazał, że zastosował się do specyfikacji i złożył ofertę zgodnie z
postanowieniami specyfikacji. W zwiazku z tym nie można stwierdzić, że treść oferty nie
odpowiada treści specyfikacji. Dlatego odrzucenie oferty na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2
Pzp nie może być uznane za prawidłowe zastosowanie tego przepisu.
W związku z tym, że zamawiający bezpodstawnie odrzucił jedną ofertrę dokonał
niewłaściego wyboru najkorzystniejszej oferty, gdyż dokonał wyboru najkorzystniejszej oferty
spośród nie wszystkich ofert podlegajacych ocenie, czyli niewłaściwie zastosował się do art.
91 ust. 1 Pzp, który brzmi, cyt. »Zamawiający wybiera ofertę najkorzystniejszą na podstawie
kryteriów oceny ofert określonych w specyfikacji istotnych warunków zamówienia«.
Wobec tego skład orzekający Krajowej Izby Odwoławczej przychyla się do stanowiska
odwołującego w zakresie zarzutów nr 3 i 4 odnoszących się do wadliwego zastosowania art.
89 ust. 1 pkt 2 Pzp przez uznanie, że treść oferty odwołującego nie odpowiada treści
specyfikacji oraz do wadliwego zastosowania art. 91 ust. 1 Pzp przez zaniechanie wyboru
oferty najkorzystniejszej spośród wszystkich ofert niepodlegających odrzuceniu.
Krajowa Izba Odwoławcza nie przychyla się do stanowiska odwołującego
sformułowanego w zarzucie nr 4 – wadliwe zastosowanie art. 7 ust. 1 Pzp w zw. z art. 29 ust.
1 Pzp – przez przeprowadzenie postępowania w sposób niezapewniający zachowania
uczciwej konkurencji oraz równego traktowania wykonawców.
Odwołujący nie wykazał, że zamawiający opisał przedmiot zamówienia w sposób
jednoznaczny i wyczerpujący za pomocą dostatecznie dokładnych i zrozumiałych określeń
uwzględniając wszystkie wymagania i okolicznosci mogace mieć wpływ na sporządzenie
oferty. Także zamawiający zaprzeczył takiemu niewłaściwemu opisaniu przedmiotu
zamówienia.
Skład orzekający Krajowej Izby Odwoławczej na podstawie przedstawionych
argumentów stwierdza, że zamawiający dokonał opisu przedmiotu zamówienia w sposób
właściwy, czego dowodem było zwłaszcza złożenie przez wszystkich zainteresowanych
wykonawców ofert nie podlegajacych odrzuceniu.
Podobnie odwołujący nie wykazał, że zamawiający swoim postępowaniem w zakresie
sformułowania opisu przedmiotu zamówienia naruszył zasadę zachowaia uczciwej
konkurencji i równego traktowania wykonawców określoną w art. 7 ust. 1 Pzp.
Tym niemniej skład orzekający Krajowej Izby Odwoławczej zauważa, że zamawiający po
upływie terminu składania ofert sformułował swoje intencje, aby wykonawcy w ofercie
przedstawili informacje [ceny poszczególnych obiektów inżynieryjnych], których to informacji
zamawiający nie żądał w specyfikacji w dostatecznie kategoryczny sposób. Jednak brak tych
informacji w jednej ofercie oraz zawarcie tych informacji w innej ofercie nie wpływa na
odrzucenie żadnej z ofert.
Zgodnie z wyrażonym w specyfikacji sposobem oceny ofert, podczas badania i oceny
ofert zamawiający nie bierze pod uwagę informacji wykraczajacych poza żądane i opisane w
specyfikacji i w zwiazku z tym zamawiający traktuje wykonawców zgodnie z przytoczoną
wyżej zasadą równego traktowania wykonawców sformułowaną w art. 7 ust. 1 Pzp.
Dodatkowe, wykraczajace ponad postanowienia specyfikacji wymagania zamawiającego,
ośwaidczenia czy dokumenty oferty nie powinny być brane pod uwagę podczas oceny ofert,
o ile nie zmieniają treści oferty, a tylko uzupełniają tę treść, co zamawiającego analizuje
podczas wcześniejszego badania ofert.
Zamawiający naruszył art. 89 ust. 1 pkt 2 i w konsekwencji art. 91 ust. 1 Pzp.
Skład orzekający Izby wziął pod uwagę dowody złożone przez strony za wyjątkiem
dowodu nr 3 wycena prac projektowych w rozpisaniu na poszczególne obiekty, gdyż
dowód nie wnosi nic istotnego do sprawy.
Z powyższych względów uwzględniono odwołanie, jak w sentencji.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10
Pzp, czyli stosownie do wyniku postępowania.
Przewodniczący:
………………………………
WYROK
z dnia 12 października 2010 r.
Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie:
Przewodniczący: Marek Koleśnikow
Protokolant: Paulina Zalewska
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 października 2010 r. w Warszawie odwołania z dnia
1 października 2010 r. wniesionego przez wykonawcę Movares Polska Sp. z o.o. z
siedzibą w Warszawie, ul. Świętojerska 5/7, 00-236 Warszawa w postępowaniu
prowadzonym przez zamawiającego PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. Centrum Realizacji
Inwestycji Oddział w Lublinie z siedzibą w Lublinie, ul. Okopowa 5, 20-022 Lublin
orzeka:
1. Uwzględnia odwołanie i nakazuje:
1) unieważnić czynność odrzucenia oferty odwołującego;
2) unieważnić czynność wyboru najkorzystniejszej oferty;
3) dokonać badania ofert;
4) dokonać oceny ofert i wyboru najkorzystniejszej oferty.
2. Kosztami postępowania obciąża zamawiającego PKP Polskie Linie Kolejowe S.A.
Centrum Realizacji Inwestycji Oddział w Lublinie z siedzibą w Lublinie, ul.
Okopowa 5, 20-022 Lublin
i nakazuje:
1) zaliczyć na rzecz Urzędu Zamówień Publicznych koszty w wysokości 15 000
zł 00 gr (słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczone przez
wykonawcę Movares Polska Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie, ul.
Świętojerska 5/7, 00-236 Warszawa, tytułem kosztów postępowania
odwoławczego;
2) dokonać wpłaty kwoty 15 000 zł 00 gr (słownie: piętnaście tysięcy złotych zero
groszy) przez zamawiającego PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. Centrum
Realizacji Inwestycji Oddział w Lublinie z siedzibą w Lublinie, ul.
Okopowa 5, 20-022 Lublin na rzecz wykonawcy Movares Polska Sp. z o.o.
z siedzibą w Warszawie, ul. Świętojerska 5/7, 00-236 Warszawa
stanowiącej uzasadnione koszty strony poniesione z tytułu wpisu od
odwołania.
3) dokonać wpłaty kwoty XXX (słownie: XXX) przez XXX na rzecz Urzędu
Zamówień Publicznych na rachunek dochodów własnych UZP;
4) dokonać zwrotu kwoty XXX (słownie: XXX) z rachunku dochodów własnych
Urzędu Zamówień Publicznych na rzecz XXX.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 113, poz. 759) na niniejszy wyrok – w terminie 7 dni od dnia
jego doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej
do Sądu Okręgowego w Lublinie.
Przewodniczący:
………………………………
U z a s a d n i e n i e
Zamawiający PKP Polskie Linie Kolejowe S.A z siedzibą w Warszawie, Centrum
Realizacji Inwestycji Oddział w Lublinie, ul. Okopowa 5, 20-022 Lublin wszczął postępowanie
w trybie przetargu nieograniczonego pod nazwą »„Opracowanie ekspertyz naukowych na
obiektach inżynieryjnych na odcinku Grodzisk Mazowiecki-Idzikowice linii nr 4 Grodzisk
Mazowiecki-Zawiercie CMK-E65 w celu dostosowania linii do dużych prędkości”
realizowanych w ramach zadania: Modernizacja linii kolejowej E65 na odcinku
Opoczno-p.odg. [posterunek odgałęźny] Knapówka tor 1 i 2 wraz ze stacją Zawiercie«.
Postępowanie jest prowadzone zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. –
Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 113, poz. 759) zwanej dalej w skrócie Pzp
lub ustawą bez bliższego określenia.
26.06.2010 r. ukazało się ogłoszenie o zamówieniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot
Europejskich pod nrem 2010/S 122-186904 i zmienione ogłoszeniem z 31.07.2010 r. nr
2010/S 147-226305.
21.09.2010 r. zamawiający zawiadomił o:
1) wyborze najkorzystniejszej oferty wykonawców wspólnie ubiegających się o
udzielenie zamówienia M.S.M. Pontex Sp. z o.o. z siedzibą w Mysłowicach oraz
Aspekt Sp. z o.o. z siedzibą w Jaworznie;
2) odrzuceniu oferty wykonawcy Movares Polska Sp. z o. o. z siedzibą w Warszawie, ul.
Świętojerska 5/7, 00-236 Warszawa, gdyż treść oferty nie odpowiada treści
specyfikacji – art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp bo nie odpowiada wymogom pkt 15.1, 13.3 i
26.7 specyfikacji; cyt. »wykonawca w swojej ofercie w załączniku nr 7 sporządził
łączną wycenę ekspertyz każdego z typów obiektów inżynieryjnych odrębnie, nie
dokonując wyceny każdego obiektu inżynieryjnego odrębnie, czego wymagał
zamawiający«.
01.10.2010 r. wykonawca Movares wniósł do Prezesa KIO odwołanie na:
1) wybór najkorzystniejszej oferty wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie
zamówienia M.S.M. Pontex Sp. z o.o. z siedzibą w Mysłowicach oraz Aspekt Sp. z
o.o. z siedzibą w Jaworznie;
2) odrzucenie oferty odwołującego.
Zdaniem odwołującego zamawiający naruszył przepisy ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r.
– Prawo zamówień publicznych i postanowienia specyfikacji istotnych warunków zamówienia
przez:
1) niezastosowanie art. 7 ust. 1 Pzp w zw. z art. 29 ust. 1 Pzp – przez
przeprowadzenie postępowania w sposób niezapewniający zachowania uczciwej
konkurencji oraz równego traktowania wykonawców;
2) niezastosowanie pkt 12.5, 14.2, 14.3 specyfikacji w zw. z pkt 12.6 specyfikacji –
przez przyjęcie, że oferta odwołującego jest niezgodna z treścią specyfikacji,
podczas gdy w ww. punktach specyfikacji zamawiający przesądzał, że wykonawca
ma przygotować ofertę na podstawie wzorów stanowiących załączniki do
specyfikacji, a także, że nie może dokonywać jakichkolwiek zmian w treści
załączonych wzorów dokumentów, w tym dokonywanie w nich dopisków;
3) wadliwe zastosowanie art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp – przez uznanie, że treść oferty
odwołującego nie odpowiada treści specyfikacji, podczas gdy odwołujący wypełnił
wszelkie rubryki zawarte w załączniku nr 7 do specyfikacji (zgodnie z przygotowaną
przez zamawiającego formułą załącznika) – dostosowując się tym samym do pkt
12.6 specyfikacji, w którym to zamawiający przesądził, że niedopuszczalne jest
dokonywanie jakichkolwiek zmian w treści załączonych wzorów dokumentów, w tym
dokonywanie dopisków;
4) wadliwe zastosowanie art. 91 ust. 1 Pzp – przez zaniechanie wyboru oferty
odwołującego jako najkorzystniejszej na podstawie kryteriów oceny ofert
określonych w specyfikacji.
Odwołujący wniósł o:
1) unieważnienie przez zamawiającego czynności z 21.09.2010 r. polegającej na
odrzuceniu oferty odwołującego;
2) unieważnienie przez zamawiającego czynności polegającej na wyborze
najkorzystniejszej oferty, którą została oferta wykonawców wspólnie ubiegających
się o udzielenie zamówienia M.S.M. i Aspekt;
3) dokonanie ponownej oceny ofert;
4) dokonanie wyboru najkorzystniejszej oferty zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29
stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych, tj. oferty odwołującego.
Argumentacja odwołującego
Pismem z 21 września 2010 r. zamawiający po dokonaniu badania i oceny ofert dokonał
wyboru najkorzystniejszej oferty. W ocenie zamawiającego najkorzystniejszą ofertę złożyli
wykonawcy wspólnie ubiegający się o udzielenie zamówienia M.S.M. i Aspekt. W trakcie
badania ofert zamawiający odrzucił ofertę odwołującego z powołaniem na art. 89 ust. 1 pkt 2
Pzp gdyż treść oferty nie odpowiada treści specyfikacji. Zamawiający wyjaśnił, że treść oferty
odwołującego nie spełnia wymagań zawartych w pkt 13.3, 15.1, 26.7 specyfikacji.
Zdaniem odwołującego niezgodność oferty polega na tym, że wykonawca w załączniku
nr 7 sporządził łącznie wycenę ekspertyz każdego z typów obiektów inżynieryjnych, a nie
wycenę każdego obiektu inżynieryjnego oddzielnie. Zamawiający nadto dokonał również
wykluczenia oferty trzeciego z wykonawców, a mianowicie Przedsiębiorstwa Projektowo-
Wdrożeniowego Budownictwa Komunikacyjnego „Pomost” sp. z o. o. w Warszawie.
Rozstrzygnięcie zamawiającego w zakresie odrzucenia oferty odwołującego oraz wyboru
najkorzystniejszej oferty należy uznać za sprzeczne z przepisami ustawy z dnia 29 stycznia
2004 r. – Prawo zamówień publicznych oraz postanowieniami specyfikacji, w związku z czym
odwołujący składa odwołanie opierając się na niżej wskazanych podstawach.
Zamawiający wadliwe zastosował art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp uznając, że treść oferty
odwołującego nie odpowiada treści specyfikacji. Odwołujący zastosował się do wymogów
zamawiającego określonych w specyfikacji i z tego tytułu nie może ponosić negatywnych
konsekwencji. Odwołujący wypełnił wszelkie rubryki zawarte w załączniku nr 7 do
specyfikacji (zgodnie z przygotowaną przez zamawiającego formułą załącznika) i
dostosowując się do pkt 12.6 specyfikacji, w którym zamawiający przesądził, że
niedopuszczalne jest dokonywanie jakichkolwiek zmian w treści załączonych wzorów
dokumentów. Odwołujący nie dokonał w załączniku nr 7 jakichkolwiek dopisków. Odwołujący
zastosował się również do postanowień pkt 12.5, 14.2, 14. 3 specyfikacji i przygotował swoją
ofertę w oparciu o dokumenty będące wzorcami załączonymi do specyfikacji.
Sam zamawiający nadał pkt 12.6 specyfikacji brzmienie, cyt.: „Zamawiający nie
dopuszcza dokonywania w treści załączonych wzorów dokumentów jakichkolwiek zmian
(skrótów, opuszczeń, skreśleń, poprawek lub dopisków) za wyjątkiem miejsc
wykropkowanych lub oznaczonych gwiazdką (*)”. Tymczasem z załącznika nr 7 do
specyfikacji wynikało, że wycenami należy objąć odrębnie poszczególne obiekty inżynieryjne
z podziałem na mosty km; wiadukty km; przepusty km. Przy każdej pozycji określonej
załącznikiem nr 7 nazwanej odpowiednio „mosty”, „przepusty”, „wiadukty” podana została
jedynie jedna pozycja „km .... – wartość (netto) PLN”. W związku z powyższym dla
odwołującego było sprawą oczywistą, że należy wpisać kilometry indywidualnych obiektów,
w wyodrębnionych obiektach inżynieryjnych (oddzielnie mosty wiadukty, przepusty), tak, aby
zamawiający miał gwarancję, że oferta obejmuje pełen zakres zamówienia, natomiast w
miejscach wykropkowanych po wyrazach „wartość (netto)” należało wpisać wartość dla całej
grupy zbiorczej obiektów inżynieryjnych wyszczególnionych w załączniku nr 7 tj. mostów,
wiaduktów i przepustów.
Niezwykle istotnym jest, że sposób wypełnienia przez odwołującego załącznika nr 7 do
specyfikacji nie kłóci się z intencją zamawiającego, którą przyjął odwołujący, a którą można
sprowadzić do tezy, że dlatego w taki sposób zamawiający przygotował projekt załącznika nr
7, że chciał mieć gwarancję, że cena oferty obejmuje pełen zakres zamówienia.
Powyższa interpretacja załącznika nr 7 pozostaje w zgodzie z postanowieniami § 9
projektu umowy, która zostanie podpisana ze zwycięzcą postępowania. Zamawiający,
bowiem w projekcie umowy nie przewiduje rozliczania umowy fakturami cząstkowymi, (które
to ewentualnie mogłyby przesądzać o zasadności stanowiska zamawiającego zawartego w
zawiadomieniu z 21.09.2010 r.) ani też te odrębne wyceny każdego obiektu inżynieryjnego
nie będą miały dla zamawiającego jakiegokolwiek znaczenia praktycznego na jakimkolwiek
etapie realizacji umowy.
Zamawiający nie powinien odrzucać oferty odwołującego w oparciu o treść art. 89 ust 1
pkt 2 Pzp. Wedle stanowiska przedstawionego w wyroku KIO z 30 marca 2010 r. w sprawie
KIO/UZP 321/10 odrzucić ofertę można, gdy jej treść z całą pewnością nie odpowiada treści
specyfikacji. W żadnym razie nie można tego dokonać, gdy treść oferty nie została należycie
zbadana, uzupełniona zgodnie z dyspozycją art. 26 Pzp, albo wyjaśniona – w przypadku
wątpliwości co do jej zgodności ze specyfikacją. Zarówno w doktrynie jak i orzecznictwie
potwierdzono, że o niezgodności treści oferty z treścią specyfikacji można mówić jedynie w
sytuacji, gdy oferta nie odpowiada w pełni przedmiotowi zamówienia w ten sposób, że nie
zapewnia realizacji zamówienia w całości (KIO/UZP 1093/08). Ratio legis art. 89 ust. 1 pkt 2
Pzp jest odpowiednio: eliminacja z postępowania ofert, na których podstawie nie można
zrealizować danego zamówienia publicznego zgodnie z wymaganiami zamawiającego oraz
niedających możliwości prawidłowego ustalenia ceny i w konsekwencji prawidłowego
wykonania umowy w sprawie zamówienia publicznego przez zamawiającego (obowiązku
zapłaty).
Dorobkiem doktryny oraz orzecznictwa KIO, a wcześniej ZA, jest pogląd, że norma art.
89 ust. 1 pkt 2 Pzp odnosi się do merytorycznego aspektu zaoferowanego przez
wykonawców świadczenia oraz merytorycznych wymagań zamawiającego, w szczególności
co do zakresu, ilości, jakości, warunków realizacji i innych elementów istotnych dla
wykonania zamówienia.
Zatem, o niezgodności treści oferty z treścią specyfikacji można mówić w sytuacji, gdy
oferta nie odpowiada w pełni przedmiotowi zamówienia w ten sposób, że nie zapewnia
realizacji zamówienia w całości. Interpretacja art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp nakazuje odniesienie
normy art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp do merytorycznego aspektu zaoferowanego przez
wykonawców świadczenia oraz merytorycznych wymagań zamawiającego, w szczególności
co do zakresu, ilości, jakości, warunków realizacji i innych elementów istotnych dla
wykonania zamówienia. O niezgodności treści oferty z treścią specyfikacji można więc
mówić w sytuacji, gdy oferta nie odpowiada przedmiotowi zamówienia w ten sposób, że nie
zapewnia jego realizacji w sposób opisany przez zamawiającego w specyfikacji.
Mając, zatem na względzie powyższe – w kontekście opisu przedmiotu zamówienia – o
udzielenie zamówienia publicznego trudno przyjąć, jakoby sposób przygotowania oferty
przez odwołującego, jak i sama jej treść stanowiła przesłankę do jej odrzucenia, tym
bardziej, że fakt nie wyszczególnienia wartości oferty odnośnie każdego indywidualnego
obiektu inżynierskiego nie powoduje niemożności realizacji umowy, czy też niejasności w
zakresie ceny, która to de facto ustanowiona została przez zamawiającego jako cena
ryczałtowa. Brak, bowiem cen jednostkowych odnoszących się do każdego indywidualnego
obiektu inżynierskiego (np. każdego mostu odrębnie) nie skutkuje brakiem zaoferowania
świadczenia wymaganego przez zamawiającego. W tym stanie rzeczy należy z całą mocą
podkreślić, że oferta odwołującego była ofertą zgodną ze specyfikacją i jako taka nie
powinna była zostać odrzucona.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 Pzp zamawiający przygotowuje i przeprowadza postępowanie o
udzielenie zamówienia w sposób zapewniający zachowanie uczciwej konkurencji oraz równe
traktowanie wykonawców. Wyrazem zachowania zasady uczciwej konkurencji oraz równego
traktowania wykonawców jest m.in. precyzyjne i niebudzące wątpliwości sporządzenie
specyfikacji. Stosownie do wyroku Zespołu Arbitrów z 28 maja 2007 r. w sprawie o
sygnaturze UZP/ZO/0-598/07 postanowienia specyfikacji muszą być na tyle jednoznaczne,
aby nie dopuszczały rozbieżności interpretacyjnych, a wszelkie wątpliwości nie mogą być
tłumaczone na niekorzyść wykonawców.
Zgodnie z orzeczeniem z 29 stycznia 2009 r. KIO w sprawie KIO/UZP 48/09 to na
zamawiającym spoczywa obowiązek jednoznacznego i jasnego precyzowania postanowień
specyfikacji. Fakt, że postanowienia te nie czynią zadość tym wymogom, nie mógłby być
poczytany na niekorzyść odwołującego i nie mógłby prowadzić do zastosowania sankcji
odrzucenia oferty. W podobny sposób wypowiedział się również Zespół Arbitrów w sprawie
UZP/ZO/0-817/05. Orzeczenie wskazywało, że wykonawcy nie mogą ponosić negatywnych
skutków w zakresie niejednoznacznych postanowień specyfikacji.
Nie można na niekorzyść wykonawców interpretować postanowień specyfikacji, które
mogą budzić wątpliwości, gdyż działają oni w zaufaniu do zamawiającego, na którym ciąży
obowiązek jednoznacznego i jasnego sformułowania specyfikacji.
Wykonawcy nie mogą być obciążeni negatywnymi skutkami niewystarczającego
doprecyzowania przez zamawiającego postanowień specyfikacji. Według Zespołu Arbitrów
(wyrok z 24 kwietnia 2007 r., sygn. akt UZP/ZO/0-442/07) specyfikacja jest podstawowym
dokumentem określającym warunki udziału w postępowaniu, warunki, na jakich należy
złożyć ofertę w tym postępowaniu oraz według jakich zasad będą dokonywane badanie i
ocena ofert oraz wybór najkorzystniejszej oferty. Postanowienia zawarte w specyfikacji
powinny być jasne, zrozumiałe i jednoznaczne oraz zgodne z podstawowymi zasadami
ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych, a w szczególności z
zasadą równego traktowania wykonawców i zachowania uczciwej konkurencji.
Specyfikacja ma chronić interes zamawiającego i gwarantować mu, że otrzyma dobro,
które rzeczywiście było przedmiotem zamówienia.
Specyfikacja ma chronić również interes prawny wykonawcy, że jego oferta, jeżeli
będzie najkorzystniejsza, zostanie wybrana w przetargu. Dlatego postanowienia specyfikacji
muszą być precyzyjne, jednoznaczne, a wątpliwości powstałe na tym tle powinny być, z
zachowaniem przepisów prawa, rozstrzygane na korzyść wykonawcy (wyrok ZA z 30 maja
2005 r., sygn. akt UZP/ZO/0-1076/05; wyrok ZA z 18 sierpnia 2005 r., sygn. akt UZP/ZO/0-
2197/05). Tym samym, zamawiający nie może obciążać wykonawców odpowiedzialnością
za swój brak precyzji w formułowaniu specyfikacji i w związku z tym nie może wykluczyć
wykonawców, którzy spełniają ogólnie postawione warunki udziału w postępowaniu.
Nadto, gdyby hipotetycznie przyjąć, że wykładnia postanowień specyfikacji (w tym jej
załączników) dokonana przez zamawiającego bliższa była wykładni literalnej nie można
przyjąć jej pierwszeństwa. Sąd Najwyższy w uchwale z 22 marca 2007 r., sygn. akt III CZP
8/07, wywiódł, że „wykładnia językowa nie może prowadzić do rozstrzygnięcia, które w
świetle powszechnie akceptowanych wartości musi być uznane za rażąco niesłuszne,
niesprawiedliwe, nieracjonalne lub niweczące ratio legis interpretowanego przepisu”. Sąd
Najwyższy stwierdził również w przywołanym orzeczeniu, że „w sytuacji, w której ścisłe,
literalne zinterpretowanie zapisu ustawowego prowadziłoby do zniekształcenia lub
wypaczenia jego treści, obowiązkiem organu stosującego prawo jest sięganie do innych
sposobów wykładni” oraz „że zasada pierwszeństwa stosowania wykładni językowej nie
oznacza absolutnego porządku preferencji, a jedynie taki porządek, w którym w
uzasadnionych okolicznościach dopuszcza się od niej odstępstwa łagodzące konflikt między
stanowiskiem formalistycznym a nieformalistycznym. Przykładem potrzeby odstępstwa od
honorowania rezultatów wykładni językowej jest wskazywana w piśmiennictwie sytuacja, w
której wynik posłużenia się taką wykładnią prowadzi do absurdu albo do rażąco
niesprawiedliwych lub irracjonalnych konsekwencji”.
W zakresie ostatniego z zarzutów tj. naruszenia dyspozycji art. 91 ust. 1 Pzp, wedle
którego zamawiający wybiera ofertę najkorzystniejszą na podstawie kryteriów oceny ofert
określonych w specyfikacji odwołujący wskazuje, że w przypadku prawidłowego
zastosowania przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych
oferta odwołującego zostałaby wybrana jako najkorzystniejsza. W punkcie 19.9 specyfikacji
zamawiający określił, że jedynym kryterium wyboru najkorzystniejszej oferty będzie cena,
którą należy podać do dwóch miejsc po przecinku bez zaokrąglania. Cena zaproponowana
przez odwołującego była ceną najniższą.
30.09.2010 r. odwołujący przesłał w terminie kopię odwołania zamawiającemu (art. 180
ust. 5 Pzp).
01.10.2010 r. zamawiający przesłał w terminie 2 dni kopię odwołania innym
wykonawcom (art. 185 ust. 1 in initio Pzp).
06.10.2010 r. wykonawcy wspólnie ubiegający się o udzielenie zamówienia M.S.M. i
Aspekt wnieśli pismo w sprawie przystąpienia do innego postępowania odwoławczego, które
nie wpłynęło do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej.
Po przeprowadzeniu rozprawy z udziałem stron, na podstawie dokumentacji
postępowania, wyjaśnień oraz stanowisk stron zaprezentowanych podczas rozprawy,
a także:
1) dowodu złożonego przez zamawiającego – (dowód nr 1) pismo zamawiającego
z 08.10.2010 r. złożone na posiedzeniu, w którym to piśmie zamawiający
wywodzi niezasadność odwołania;
2) dowodu złożonego przez odwołującego – (dowód nr 2) pismo zamawiającego z
05.08.2010 r. z modyfikacją specyfikacji w zakresie wzoru umowy oraz
ujednolicony przez odwołującego wzór umowy na potwierdzenie, że
zamawiający ustanowił ryczałtowy sposób rozliczenia umowy;
3) dowodu złożonego przez odwołującego – (dowód nr 3) wycena prac
projektowych na potwierdzenie faktu, że odwołujący ujął i właściwie wycenił
wszystkie obiekty
– Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła i zważyła, co następuje:
Skład orzekający Izby stwierdził, że odwołanie jest zasadne.
W pierwszej kolejności skład orzekający Izby ustalił, że odwołujący posiada interes w
złożeniu środków ochrony prawnej w rozumieniu art. 179 ust. 1 Pzp.
Krajowa Izba Odwoławcza przychyla się do stanowiska odwołującego sformułowanego w
zarzucie nr 2 – niezastosowanie postanowień pkt 12.5, 14.2, 14.3 specyfikacji w zw. z pkt
12.6 specyfikacji – przez przyjęcie, że oferta odwołującego jest niezgodna z treścią
specyfikacji, podczas gdy w ww. punktach specyfikacji zamawiający przesądzał, że
wykonawca ma przygotować ofertę na podstawie wzorów stanowiących załączniki do
specyfikacji, a także, że nie może dokonywać jakichkolwiek zmian w treści załączonych
wzorów dokumentów, w tym dokonywanie w nich dopisków.
Wskazane pkt 12.5, 12.6, 14.2 i 14.3 brzmią, cyt.:
»12.5. Wzory dokumentów dołączone do niniejszej SIWZ powinny zostać wypełnione przez
wykonawcę i dołączone do oferty, bądź też przygotowane przez wykonawcę w innej – zgodnej
z niniejszą SIWZ formie.
12.6. Zamawiający nie dopuszcza dokonywania w treści załączonych wzorów dokumentów
jakichkolwiek zmian (skrótów, opuszczeń, skreśleń, poprawek lub dopisków) za wyjątkiem miejsc
wykropkowanych lub oznaczonych gwiazdką (*).
[…]
14.2. Stosowne wypełnienia miejsc wykropkowanych w dokumentach stanowiących załączniki
do niniejszej SIWZ i wchodzących następnie w skład oferty mogą być dokonane komputerowo,
maszynowo lub ręcznie.
14.3. Dokumenty przygotowywane samodzielnie przez wykonawcę na podstawie wzorów
stanowiących załączniki do niniejszej SIWZ muszą mieć formę wydruku komputerowego lub
maszynopisu«.
Z przytoczonych postanowień specyfikacji wynika, że dla zamawiającego bardzo
istotnym było, zachowanie formy zaproponowanej w specyfikacji oraz zawarcie danych bez
dopisywania innych informacji, na co wskazują słowa użyte w cytowanym pkt 12.6
specyfikacji, cyt. »nie dopuszcza dokonywania w treści załączonych wzorów dokumentów
jakichkolwiek zmian […] za wyjątkiem miejsc wykropkowanych«. Natomiast w załączniku nr 7
zamawiający nie przewidział miejsca na wpisanie poszczególnych cen, a ponadto ze
sformułowanego wymagania, cyt. »Wycenami należy objąć odrębnie poszczególne obiekty
inżynieryjne z podziałem na: Mosty km … wartość (netto) … PLN, Wiadukty km … wartość (netto) …
PLN, Przepusty km … wartość (netto) … PLN« można wysnuć wniosek, że zamiarem
zamawiającego było uzyskanie tylko i wyłącznie informacji o miejscach usytuowania [km]
poszczególnych obiektów inżynieryjnych i łącznej cenie [PLN] poszczególnych typów
obiektów inżynieryjnych. Bardzo istotne jest, że zamawiający nie przeznaczył miejsca w
formularzu na wpisanie cen za poszczególne obiekty inżynieryjne.
Skład orzekający Izby podkreśla, że zamawiający dysponował informacją o usytuowaniu
poszczególnych obiektów inżynieryjnych i mając zamiar uzyskania dokładnych informacji o
cenach każdego obiektu inżynieryjnego mógł, a nawet powinien wyszczególnić każdy z tych
obiektów oznaczając go cechą kilometrową i przeznaczając w formularzu dla każdego z
obiektów oddzielne miejsce.
Ponadto zamawiający nie zasygnalizował w specyfikacji celu wpisywania cen za każdy z
obiektów oddzielnie. Zwłaszcza potrzeba przedstawienia cen każdego obiektu inżynieryjnego
powinna być wskazana w odpowiednich postanowieniach wzoru umowy. Natomiast
zamawiający nie zażądał tego w żadnym miejscu specyfikacji, a w tym szczególnie we
wzorze umowy.
Skład orzekający Izby wziął również pod uwagę, że zamawiający nie dowiódł, że
wynagrodzenie za przedmiot zamówienia będzie inne niż ryczałtowe, a z treści wzoru umowy
wynika, że zamawiający przewidział wynagrodzenie ryczałtowe. Zobrazowaniem tego jest
brak przewidzenia sposobu ostatecznego wyliczenia ceny zamówienia, np. na podstawie
kosztorysów powykonawczych, a zwłaszcza wskazuje na wynagrodzenie ryczałtowe
postanowienie § 4 ust. 6 wzoru umowy, cyt. »Wykonawca otrzyma wynagrodzenie za
rzeczywiście wykonane czynności przedmiotu umowy, przy czym wynagrodzenie nie może
przekroczyć kwoty określonej w ust. 3«; w ust. 3 jest wskazana kwota wynagrodzenia.
Odpowiada to art. 632 § 1 Kc, który brzmi cyt. »Jeżeli strony umówiły się o wynagrodzenie
ryczałtowe, przyjmujący zamówienie nie może żądać podwyższenia wynagrodzenia,
chociażby w czasie zawarcia umowy nie można było przewidzieć rozmiaru lub kosztów
prac«.
Zamawiający powołał się na postanowienie pkt 13.3 specyfikacji, który brzmi, cyt. »Wykonawca
wraz z ofertą winien dostarczyć wycenę ekspertyz. Ww. wycenę należy sporządzić wg wzoru nr 7 do
SIWZ i objąć nią odrębnie każdy obiekt inżynieryjny«. Z postanowienia tego również nie
wynika, że wykonawca ma wskazać oddzielną cenę za każdy obiekt, a wynika, że wycena
ma obejmować wszystkie obiekty, czego dokonał w swojej ofercie odwołujący.
Kolejną kwestią jest problem postanowień w specyfikacji, które nie w pełni
odzwierciedlają intencje zamawiającego. Jak wskazuje, w tym przedmiocie, jednolite
orzecznictwo Krajowej Izby Odwoławczej, zamawiający nie może wyciągać negatywnych
skutków z omyłek zaistniałych w specyfikacji, a także ogłoszeniu. Przykładowy fragment
wyroku z tego zakresu brzmi »Skład orzekający Izby, popiera w tym zakresie ugruntowane
już stanowisko orzecznictwa i doktryny, że wykonawca, który działa w zaufaniu i dobrej
wierze do sporządzonych przez zamawiającego dokumentów, w tym wzorów załączników do
specyfikacji, nie może ponosić negatywnych konsekwencji nieprecyzyjnych czy niejasnych
postanowień specyfikacji«, a fraza ta znalazła się w wyroku Krajowej Izby Odwoławczej z 27
lutego 2009 r., sygn. akt KIO/UZP 162/09.
W związku z tym, że wykonawca mógł zrozumieć i zrozumiał postanowienia całej
specyfikacji w ten sposób, że zamawiający nie życzy sobie [nie wymaga] aby wykonawcy
wpisali w załączniku nr 7 do oferty, bądź w innych dokumentach oferty, cen za poszczególne
elementy przedmiotu zamówienia skład orzekający Krajowej Izby Odwoławczej przychyla się
do zarzutu nr dwa odwołującego.
Krajowa Izba Odwoławcza przychyla się: do stanowiska odwołującego sformułowanego
w zarzucie nr 3 – wadliwe zastosowanie art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp przez uznanie, że treść
oferty odwołującego nie odpowiada treści specyfikacji, podczas gdy odwołujący wypełnił
wszelkie rubryki zawarte w załączniku nr 7 do specyfikacji (zgodnie z przygotowaną przez
zamawiającego treścią załącznika) – dostosowując się tym samym do pkt 12.6 specyfikacji,
w którym to zamawiający przesądził, że niedopuszczalne jest dokonywanie jakichkolwiek
zmian w treści załączonych wzorów dokumentów, w tym dokonywanie dopisków oraz do
stanowiska odwołującego sformułowanego w zarzucie nr 4 – wadliwe zastosowanie art. 91
ust. 1 Pzp przez zaniechanie wyboru oferty odwołującego jako najkorzystniejszej na
podstawie kryteriów oceny ofert określonych w specyfikacji.
Odwołujący wykazał, że zastosował się do specyfikacji i złożył ofertę zgodnie z
postanowieniami specyfikacji. W zwiazku z tym nie można stwierdzić, że treść oferty nie
odpowiada treści specyfikacji. Dlatego odrzucenie oferty na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2
Pzp nie może być uznane za prawidłowe zastosowanie tego przepisu.
W związku z tym, że zamawiający bezpodstawnie odrzucił jedną ofertrę dokonał
niewłaściego wyboru najkorzystniejszej oferty, gdyż dokonał wyboru najkorzystniejszej oferty
spośród nie wszystkich ofert podlegajacych ocenie, czyli niewłaściwie zastosował się do art.
91 ust. 1 Pzp, który brzmi, cyt. »Zamawiający wybiera ofertę najkorzystniejszą na podstawie
kryteriów oceny ofert określonych w specyfikacji istotnych warunków zamówienia«.
Wobec tego skład orzekający Krajowej Izby Odwoławczej przychyla się do stanowiska
odwołującego w zakresie zarzutów nr 3 i 4 odnoszących się do wadliwego zastosowania art.
89 ust. 1 pkt 2 Pzp przez uznanie, że treść oferty odwołującego nie odpowiada treści
specyfikacji oraz do wadliwego zastosowania art. 91 ust. 1 Pzp przez zaniechanie wyboru
oferty najkorzystniejszej spośród wszystkich ofert niepodlegających odrzuceniu.
Krajowa Izba Odwoławcza nie przychyla się do stanowiska odwołującego
sformułowanego w zarzucie nr 4 – wadliwe zastosowanie art. 7 ust. 1 Pzp w zw. z art. 29 ust.
1 Pzp – przez przeprowadzenie postępowania w sposób niezapewniający zachowania
uczciwej konkurencji oraz równego traktowania wykonawców.
Odwołujący nie wykazał, że zamawiający opisał przedmiot zamówienia w sposób
jednoznaczny i wyczerpujący za pomocą dostatecznie dokładnych i zrozumiałych określeń
uwzględniając wszystkie wymagania i okolicznosci mogace mieć wpływ na sporządzenie
oferty. Także zamawiający zaprzeczył takiemu niewłaściwemu opisaniu przedmiotu
zamówienia.
Skład orzekający Krajowej Izby Odwoławczej na podstawie przedstawionych
argumentów stwierdza, że zamawiający dokonał opisu przedmiotu zamówienia w sposób
właściwy, czego dowodem było zwłaszcza złożenie przez wszystkich zainteresowanych
wykonawców ofert nie podlegajacych odrzuceniu.
Podobnie odwołujący nie wykazał, że zamawiający swoim postępowaniem w zakresie
sformułowania opisu przedmiotu zamówienia naruszył zasadę zachowaia uczciwej
konkurencji i równego traktowania wykonawców określoną w art. 7 ust. 1 Pzp.
Tym niemniej skład orzekający Krajowej Izby Odwoławczej zauważa, że zamawiający po
upływie terminu składania ofert sformułował swoje intencje, aby wykonawcy w ofercie
przedstawili informacje [ceny poszczególnych obiektów inżynieryjnych], których to informacji
zamawiający nie żądał w specyfikacji w dostatecznie kategoryczny sposób. Jednak brak tych
informacji w jednej ofercie oraz zawarcie tych informacji w innej ofercie nie wpływa na
odrzucenie żadnej z ofert.
Zgodnie z wyrażonym w specyfikacji sposobem oceny ofert, podczas badania i oceny
ofert zamawiający nie bierze pod uwagę informacji wykraczajacych poza żądane i opisane w
specyfikacji i w zwiazku z tym zamawiający traktuje wykonawców zgodnie z przytoczoną
wyżej zasadą równego traktowania wykonawców sformułowaną w art. 7 ust. 1 Pzp.
Dodatkowe, wykraczajace ponad postanowienia specyfikacji wymagania zamawiającego,
ośwaidczenia czy dokumenty oferty nie powinny być brane pod uwagę podczas oceny ofert,
o ile nie zmieniają treści oferty, a tylko uzupełniają tę treść, co zamawiającego analizuje
podczas wcześniejszego badania ofert.
Zamawiający naruszył art. 89 ust. 1 pkt 2 i w konsekwencji art. 91 ust. 1 Pzp.
Skład orzekający Izby wziął pod uwagę dowody złożone przez strony za wyjątkiem
dowodu nr 3 wycena prac projektowych w rozpisaniu na poszczególne obiekty, gdyż
dowód nie wnosi nic istotnego do sprawy.
Z powyższych względów uwzględniono odwołanie, jak w sentencji.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10
Pzp, czyli stosownie do wyniku postępowania.
Przewodniczący:
………………………………