KIO 933/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
-
Protokolanci:Paulina Nowicka
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt: KIO 933/13
WYROK
z dnia 8 maja 2013 r.
Krajowa Izba Odwoławcza - w składzie:
Przewodniczący: Andrzej Niwicki
Protokolant: Paulina Nowicka
po rozpoznaniu na rozprawie dnia 8 maja 2013 roku w Warszawie odwołania wniesionego do
Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 22 kwietnia 2013 r. przez wykonawców wspólnie
ubiegających się o udzielenie zamówienia Konsorcjum: EMKA S.A. z siedzibą w
śyrardowie (pełnomocnik wykonawców) i Firma Usługowo-Handlowa EKO-TOP Sp. z
o.o., z siedzibą w Rzeszowie
w postępowaniu prowadzonym przez Samodzielny Publiczny Centralny Szpital Kliniczny,
ul. Banacha 1a, 02-097 Warszawa,
przy udziale wykonawcy ECO-ABC Sp. z o.o., ul. Przemysłowa 7, 97-400 Bełchatów
zgłaszającego swoje przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie
zamawiającego.
orzeka:
1. oddala odwołanie.
2.1. kosztami postępowania obciąża wykonawcę Konsorcjum: EMKA S.A., Firma
Usługowo-Handlowa EKO-TOP Sp. z o.o., i zalicza w poczet kosztów postępowania
odwoławczego kwotę 15 000 zł 00 gr (słownie: piętnaście tysięcy złotych, zero groszy)
uiszczoną tytułem wpisu od odwołania,
2.2 zasądza od wykonawcy Konsorcjum: EMKA S.A. i Firma Usługowo-Handlowa EKO-
TOP Sp. z o.o., na rzecz wykonawcy ECO-ABC Sp. z o.o., w Bełchatowie kwotę 3 567 zł
(słownie: trzy tysiące pięćset sześćdziesiąt siedem złotych zero groszy) tytułem zwrotu
kosztów postępowania poniesionych z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2010 r. 113, poz. 759 ze zm.) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od
dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie.
Przewodniczący: ……………………
Sygn. akt 933/13
Uzasadnienie
SAMODZIELNY PUBLICZNY CENTRALNY SZPITAL KLINICZNY w Warszawie prowadzi w
trybie przetargu nieograniczonego postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego na
przedmiot zamówienia pn. : „Usługa odbioru, transportu i utylizacji odpadów szpitalnych.”
Wykonawcy ubiegający się wspólnie o udzielenie zamówienia: EMKA S.A. śyrardowie
(pełnomocnik wykonawców) i Firma Usługowo-Handlowa EKO-TOP sp. z o. o. w Rzeszowie
(dalej odwołujący) po otrzymaniu w dniu 12.04.2013 r. informacji o rozstrzygnięciu
postępowania wnieśli odwołanie na czynność wyboru jako najkorzystniejszej oferty
wykonawcy ECO-ABC Sp. z o.o. - zwanego dalej w odwołaniu „ECO-ABC Sp. z o.o.
Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie:
art. 89 ust. 1 pkt 1), 2) i 8) u.p.z.p. w zw. z art. 20 ust. 3 i 5-6 ustawy z dnia 14 grudnia 2012
r. o odpadach (Dz. U. z 2013, poz. 21) - poprzez brak odrzucenia oferty ECO-ABC Sp. z o.o.
Wniósł o:
1. dokonanie ponownej oceny ofert w zakresie oferty złożonej przez ECO-ABC Sp. z o.o. i
odrzucenie tej oferty jako sprzecznej z art. 89 ust. 1 pkt 1), 2) i 8) u.p.z.p.;
2. w konsekwencji zmianę postanowienia o wyniku postępowania;
3. dokonanie wyboru oferty Odwołującego.
Uzasadniając zarzuty i żądania odwołujący wskazał, co następuje.
Przedmiotem zamówienia jest unieszkodliwianie odpadów medycznych o kodach: 180102,
180103 a więc zakaźnych odpadów medycznych.
Odpady takie powinny być unieszkodliwiane zgodnie z zasadami wyrażonymi w art. 20 ust. 3
i 5-6 ustawy o odpadach, tj. unieszkodliwianie odpadów powinno następować na obszarze
tego samego województwa, na którym odpady zostały wytworzone, względnie poza
obszarem tego województwa, ale najbliżej miejsca ich wytwarzania. Art. 20 ust. 3 ustawy
ustala zasadę regionalizacji, zgodnie z którą zakazuje się unieszkodliwiania zakaźnych
odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych - poza obszarem
województwa, na którym zostały wytworzone. Wyjątki od powyższej zasady przewidują ust.
5-6 art. 20 ustawy, zgodnie z którymi można nie stosować ustalonej w art. 20 ust. 3 zasady
regionalizacji w następujących sytuacjach:
1) jeżeli odległość od miejsca wytwarzania odpadów do miejsca stosowania położonego na
obszarze innego województwa jest mniejsza niż odległość do miejsca stosowania
położonego na obszarze tego samego województwa;
2) na obszarze województwa innego niż to, na którym zostały wytworzone, w najbliżej
położonej instalacji, w przypadku braku instalacji do unieszkodliwiania tych odpadów na
obszarze danego województwa lub gdy istniejące instalacje nie mają wolnych mocy
przerobowych.
Powyższe jest wymogiem ustawowym potwierdzonym dodatkowo w SIWZ, gdzie:
w R. IV, pkt 4.ppkt 4.5.b) wpisano, iż obowiązkiem wykonawców jest odbiór, transport,
składowanie i utylizacja odpadów medycznych z ustawą o odpadach z dnia 14 grudnia 2012
r. (Dz. U. 2013, poz. 21) - a następnie w „Uwadze” do tego punktu zapisano, iż: Jeżeli nie są
spełnione wszystkie wymagania określone w Rozdz. IV niniejszej Specyfikacji, oferta jest
ODRZUCONA bez dalszej oceny.”; podobny zapis zawarto w § 6 wzoru umowy.
W ocenie odwołującego wybrana oferta ECO-ABC Sp. z o.o. nie gwarantuje dochowania
ustawowego wymagania. Zgodnie ze złożoną przez ECO-ABC Sp. z o.o. ofertą, decyzjami w
niej zawartymi odpady unieszkodliwiane będą w Bełchatowie, a więc w instalacji mieszczącej
się poza województwem wytworzenia odpadów, tj. poza województwem Mazowieckim.
Ponadto jest to lokalizacja usytuowana w dalszej odległości od wskazanej w ofercie
Odwołującego zarówno instalacji w Ostrołęce, jak i w Łodzi.
Dlatego ECO-ABC Sp. z o.o. nie spełnia wymagań art. 20 ust. 2 i 5-6 ustawy o odpadach
oraz postanowień SIWZ. Oferta powinna zostać odrzucona na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 1),
2) i 8) u.p.z.p. w zw. z art. 20 ust. 2 i 5-6 ustawy o odpadach oraz treści SIWZ.
Potwierdzeniem słuszności takiego odrzucenia jest linia orzecznicza KIO i ZA, orzeczenia
wydane na podstawie poprzednio obowiązującej ustawy o odpadach, która w zakresie
regionalizacji w art. 9 ust. 3-5 zawierała zapisy takie same jak postanowienia art. 20
aktualnie obowiązującej ustawy o odpadach.
Wyrażona w tym przepisie zasada bliskości ma przy wywozie i unieszkodliwianiu odpadów
priorytetowe znaczenie, stad też również w postępowaniu o udzielenie zamówienia
publicznego, którego przedmiot stanowią wskazanego rodzaju odpady, zasada ta winna być
uwzględniana. Powyższemu dał wyraz Zamawiający w postanowieniach SIWZ, wskazując
na wymóg związany z realizacją przedmiotowego zamówienia, tj. na konieczność stosowania
do unieszkodliwiania odpadów medycznych przepisów tej ustawy. Przy weryfikacji treści
oferty Odwołującego pod tym właśnie kątem Zamawiający wziął pod uwagę całość oferty
złożonej przez Odwołującego, tj. również decyzję administracyjną Nr PZ/60 z dnia 23 maja
2007 r., wydaną przez Wojewodę Łódzkiego (znak: SR.VII-M/6617-2/PZ/60/2007),
zezwalającą na prowadzenie instalacji do unieszkodliwiania odpadów niebezpiecznych, o
zdolności przetwarzania ponad 10 ton na dobę, Zakładu Termicznej Utylizacji Odpadów
Medycznych i Weterynaryjnych w Bełchatowie. Skład Izby uznał, że dla oceny wypełnienia
przez Odwołującego przy realizacji zamówienia dyspozycji przepisu art. 9 ustawy o
odpadach było zasadne wzięcie pod uwagę przez Zamawiającego dokumentu
przedkładanego w ofercie na potwierdzenie spełniania warunków udziału w postępowaniu.
Izba uznała, że określony w tym zakresie przez Zamawiającego w postanowieniach SIWZ
(Rozdział II pkt 2.1.6) warunek udziału w postępowaniu został formalnie przez tego
wykonawcę wypełniony. Wykonawca ten - zgodnie z przywołanym postanowieniem SIWZ -
posiada stosowne, wymagane przepisami prawa uprawnienie do wykonywania określonej
działalności, tj. posiada zezwolenie na prowadzenie wymagane do realizacji przedmiotu
zamówienia polegającego na wywozie i utylizacji odpadów medycznych. Wykonawcy mieli w
tym przedmiocie przedłożyć stosowną decyzję wydaną przez uprawniony organ, zezwalającą
na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie zbierania, transportu i
unieszkodliwiania odpadów objętych zamówieniem, tj. w grupach 18 0102,18 0103.
Biorąc pod uwagę obowiązujące przepisy ustawy o odpadach, na którą Zamawiający się
powołał, w związku z postanowieniami SIWZ dotyczącymi sposobu realizacji zamówienia, tj.
w zakresie merytorycznej treści oferty, nie sposób pominąć wskazanej decyzji
administracyjnej Wojewody Łódzkiego, załączonej do oferty Odwołującego. Na treść oferty
składają sie bowiem nie tylko sam formularz ofertowy lecz również inne dokumenty złożone
przez wykonawcę w terminie na składanie ofert. Na takie ujęcie treści oferty wskazywał Sąd
Najwyższy w uzasadnieniu do uchwały z dnia 21 października 2005 r. (sygn. akt: III CZP
74/05), wydanej po rozstrzygnięciu zagadnienia prawnego przedstawionego przez Sąd
Okręgowy w Warszawie. Skoro zatem owa decyzja związana jest ze sposobem
wykonywania przez tego konkretnego wykonawcę przedmiotu zamówienia, to należało ją
uwzględnić nie tylko pod kątem badania przesłanek podmiotowych służących weryfikacji
wykonawcy w zakresie warunków udziału w postępowaniu opisanych w SIWZ, lecz również
pod katem weryfikacji przesłanek przedmiotowych odnoszących sie do sposobu wykonania
zamówienia (treść oferty). Powyższa ocena okazała się dla Odwołującego niekorzystna z
uwagi na niewypełnienie przesłanki wynikającej z przywoływanej powyżej zasady bliskości.
(...) Reasumując unieszkodliwianie odpadów powinno odbywać sie na obszarze tego
samego województwa, a na obszarze innego województwa jedynie w sytuacji, gdy odległość
od miejsca wytwarzania odpadów do instalacji przeznaczonej do odzysku lub
unieszkodliwiania, spełniającej wymagania najlepszej dostępnej techniki lub technologii, jest
mniejsza niż odległość do instalacji lub miejsca położonego na obszarze tego samego
województwa. Ten warunek w ofercie Odwołującego co do instalacji w Bełchatowie
położonej na terenie województwa łódzkiego nie jest wypełniony, niewątpliwie bowiem
odległość instalacji w Bełchatowie jest większa niż odległość do instalacji położonej na
obszarze województwa mazowieckiego, gdzie odpady są wytwarzane i która to instalację
zaproponował w swojej ofercie inny wykonawca.”:
Wskazał także na wyrok KIO/343/11 KIO 669/13
Biorąc pod uwagę powyższe, tylko instalacje zaoferowane przez Odwołującego są
zlokalizowane bliżej niż instalacja ECO-ABC Sp. z o.o. i w konsekwencji oferta ECO-ABC
Sp. z o.o. powinna być odrzucona w niniejszym postępowaniu.
Zamawiający w piśmie, które wpłynęło do Krajowej Izby Odwoławczej dnia 7 maja 2013 r.
oświadczył, że uznaje w całości argumentację odwołania oraz jego żądania, a w powyższej
sytuacji unieważnia dokonany wybór najkorzystniejszej oferty oraz niezwłocznie dokona
ponownej czynności badania i oceny ofert.
Przystępujący do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego, wobec
uwzględnienia zarzutów odwołania przez zamawiającego, wniósł sprzeciw co do tej
czynności i w konsekwencji wniósł o oddalenie odwołania. Podkreślił, że złożona przez niego
oferta spełnia wymogi określone w siwz i jest najkorzystniejsza według kryterium oceny ofert.
Potwierdził, że w niniejszym postępowaniu mają zastosowanie przepisy ustawy z 14 grudnia
2012 r. o odpadach, co wynika przepisów ustawy, jak i postanowień siwz.
Zauważył, iż rzeczywiści zakaźne odpady medyczne powinny być unieszkodliwiane na
terenie tego samego województwa, na terenie którego zostały wytworzone (art. 20 ust. 3 i 4
ustawy). Wskazał jednak, że nakaz ten nie jest bezwzględny i znajduje trzy istotne wyjątki
wynikające z art. 20 ust. 5-6. Zgodnie z art. 20 ust. 6 w zw. z art. 20 ust. 5 ustawy o
odpadach „Zakaźne odpady medyczne i zakaźne odpady weterynaryjne mogą być
unieszkodliwiane na obszarze województwa innego niż to, na którym zostały wytworzone,
jeżeli odległość od miejsca wytwarzania odpadów do miejsca unieszkodliwiania położonego
na obszarze innego województwa jest mniejsza niż odległość do miejsca unieszkodliwienia
położonego na obszarze tego samego województwa. Dopuszcza się unieszkodliwienie
zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych na obszarze
województwa innego niż to, na którym zostały wytworzone, w najbliżej położonej instalacji, w
przypadku braku instalacji do unieszkodliwiania tych na obszarze danego województwa lub
gdy istniejące instalacje nie mają wolnych mocy przerobowych.”
Wskazał, że trzy wyjątki, o których mowa w cytowanych przepisach można podsumować
następująco: 1/ nie ma instalacji do unieszkodliwiania na terenie tego samego województwa,
2/ instalacja na terenie województwa wprawdzie jest, ale niema wolnych mocy przerobowych
lub też 3/ instalacja jest i ma wolne moce przerobowe, ale znajduje się dalej miejsca
wytworzenia odpadów niż instalacja spoza terenu województwa. Przy czym zarówno w
pierwszym, jak i drugim wypadku należy odpady unieszkodliwiać w najbliżej położonej
instalacji poza województwem.
Przystępujący wskazuje, że po stronie odwołującego zachodzi przesłanka wskazana jako
druga – zarówno instalacja odwołującego w Ostrołęce, jak i w Łodzi nie mają wolnych mocy
przerobowych. Przy tym instalacja w Ostrołęce została wyłączona dnia 10.05.2012 r. i nie
pracuje. Stwierdził ponadto, że nawet działające instalacje w Ostrołęce i w Łodzi nie są w
stanie unieszkodliwić odpadów odbieranych przez konsorcjum w ramach umów zawartych z
placówkami służby zdrowia.
Wskazał, że instalacja w Ostrołęce może rocznie unieszkodliwić 200 t zakaźnych odpadów
medycznych o kodzie 18 01 03 oraz 70 t o kodzie 18 01 02. Z kolei instalacja w Łodzi może
unieszkodliwić maksymalnie 790 t wszelkich odpadów. Zatem łącznie instalacje
odwołującego posiadają roczne moce przerobowe w ilości 1060 t.
Z informacji potwierdzonych oświadczeniami placówek służby zdrowia wynika, że
konsorcjum w obu ww instalacjach unieszkodliwia odpady z 12 szpitali w ilości 1454 t
rocznie. Przystępujący stwierdził, że konsorcjum w rzeczywistości odbiera odpady od co
najmniej 16 szpitali, a potwierdzona zaświadczeniami ilość odpadów kierowanych do ww
instalacji to 1870,2 t rocznie. Oznacza to, że żadna z oferowanych instalacji (przy założeniu,
że działają) nie ma wolnych mocy przerobowych, gdyż obecnie wykonywane umowy
zapewniają wykorzystanie 176% mocy przerobowych obydwu spalarni. Na marginesie
przystępujący stwierdza, że wskazana w jednym z pism szpitali instalacje w Łomży i
śyrardowie obecnie nie działającą lub nie mogą unieszkodliwiać zakaźnych odpadów
medycznych. Przystępujący przedstawił zestawienie tabelaryczne ilości odbieranych
miesięcznie odpadów z oświadczeniami szesnastu szpitali oraz pismo Urzędu
Marszałkowskiego woj. mazowieckiego z 27.04.2011 r. i pismo WIOŚ w Białymstoku z
23.12.2011 r.
Wskazując na powyższe przystępujący stwierdził, że konsorcjum nie ma faktycznych
możliwości wykonania zamówienia, a jego oferta mogłaby zostać odrzucona. Zaprzeczył
twierdzeniom, jakoby obecnie obowiązujący art. 20 ustawy o odpadach był taki sam jak art. 9
dawnej ustawy o odpadach. Stwierdził, że obecnie obowiązująca zasada bliskości jest
bardziej szczegółowa i m.in. zawiera wprost nakaz unieszkodliwiania poza województwem
odpadów medycznych w sytuacji, gdy instalacje na terenie tego województwa nie mają
wolnych mocy przerobowych. A taka sytuacja zaistniała w niniejszym postępowaniu.
Ponadto wskazał na znaczące przekroczenie mocy przerobowych instalacji konsorcjum na
terenie województw pomorskiego (pismo WIOŚ z 24.12.2012), gdzie trafiały m. in. odpady z
woj. mazowieckiego, co oznacza brak możliwości ich unieszkodliwiania bliżej tj. w Ostrołęce
lub Łodzi.
Przystępujący stwierdza, że w związku z powyższym najbliższą zamawiającemu spalarnią
odpadów i zarazem jedyną zdolną unieszkodliwić odpady od zamawiającego jest instalacja
przystępującego w Bełchatowie, co oznacza prawidłowość wyboru jego oferty.
Ponadto przystępujący podkreślił, że argumenty odwołania nie miały i nie mogły mieć
istotnego wpływu na wynika postępowania i powołał art. 192 ust. 2 ustawy pzp.
Krajowa Izba Odwoławcza po rozpatrzeniu sprawy na rozprawie z udziałem stron i
uczestnika, uwzględniając dokumentację postępowania oraz stanowiska przedstawione
przez odwołującego i przystępującego na piśmie oraz do protokołu zważyła, co następuje.
W prowadzonym sporze strony skoncentrowały się na wykazywaniu, że oferta
konkurencyjna jest niezgodna z przepisami ustawy z 14 grudnia 2012 r. o odpadach(Dz. U.
z 2013 r., poz. 21), która w art. 20 reguluje tzw. zasadę bliskości lub regionalizacji i wskazuje
na możliwe odstępstwa od tej zasady. W świetle art. 20 ust. 2 powołanej ustawy, odpady,
które nie mogą być przetworzone w miejscu ich powstania, przekazuje się, uwzględniając
hierarchię sposobów postępowania z odpadami oraz najlepszą dostępną technikę lub
technologię, o której mowa w art. 143 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony
środowiska, do najbliżej położonych miejsc, w których mogą być przetworzone.
Jednocześnie w myśl ust. 3 art. 20 ustawy, zakazuje się stosowania komunalnych osadów
ściekowych i unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów
weterynaryjnych - poza obszarem województwa, na którym zostały wytworzone. Zakazuje
się również przywozu na obszar województwa odpadów, o których mowa w ust. 3,
wytworzonych poza obszarem tego województwa, do celów, o których mowa w ust. 3. (art.
20 ust. 4 ustawy o odpadach). Komunalne osady ściekowe mogą być stosowane na
obszarze województwa innego niż to, na którym zostały wytworzone, jeżeli odległość od
miejsca wytwarzania odpadów do miejsca stosowania położonego na obszarze innego
województwa jest mniejsza niż odległość do miejsca stosowania położonego na obszarze
tego samego województwa (art. 20 ust. 5 ustawy Pzp). W przypadku unieszkodliwiania
zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych, przepis ust. 5
stosuje się odpowiednio. Dopuszcza się unieszkodliwienie zakaźnych odpadów medycznych
i zakaźnych odpadów weterynaryjnych na obszarze województwa innego niż to, na którym
zostały wytworzone, w najbliżej położonej instalacji, w przypadku braku instalacji do
unieszkodliwiania tych odpadów na obszarze danego województwa lub gdy istniejące
instalacje nie mają wolnych mocy przerobowych (art. 20 ust. 6 ustawy o odpadach).
Odwołujący wskazał, że deklarowane przez niego instalacje w Ostrołęce i Łodzi są
zgodne z powyższą zasadą, natomiast przystępujący stwierdził, że instalacje te nie mogą
być wykorzystane wobec przekroczenia mocy przerobowych, a w konsekwencji zgodną z
przepisami i odpowiednią dla zamawiającego jest wyłącznie instalacja przystępującego
usytuowana w Bełchatowie.
Należy zauważyć, wyrażona we wskazanych przepisach zasada bliskości ma istotne
znaczenie przy wykonywaniu umów dotyczących unieszkodliwiania odpadów.
Odpowiedzialność w tym zakresie spoczywa przede wszystkim na stronach umowy, a
nadzór nad przestrzeganiem przepisu sprawują właściwe organy administracji publicznej, w
szczególności inspekcji ochrony środowiska i organy wydające zezwolenia w tym
przedmiocie.
Z wyjaśnień obydwu stron wynika przy tym, że możliwe są sytuacji, iż w toku realizacji
umowy rzeczywiste miejsce unieszkodliwiania odpadów, z różnych przyczyn, może być
inne, niż deklarowane w ofertach.
Rozpatrując odwołanie, w granicach podniesionych zarzutów, Krajowa Izba Odwoławcza,
ocenia zgodność z prawem prowadzonego postępowania o udzielenie zamówienia
publicznego zmierzającego do zawarcia umowy. Hipotetyczny przebieg realizacji umowy
pozostaje oczywiście poza kognicją Izby.
Zamawiający w postanowieniach SIWZ zastrzegł wymóg przedłożenia aktualnego
zezwolenia właściwego organu na prowadzenie działalności w zakresie zbierania, transportu
oraz unieszkodliwiania odpadów o kodach 18 01 02, 18 01 03 zgodnie z przepisami ustawy o
odpadach (pkt 1.1.1 a oraz 2.2.7 siwz). Obydwaj wykonawcy powyższy warunek spełnili
przedkładając aktualne zezwolenia w tym zakresie. Można zauważyć, że postanowienia
siwz zawarte R. IV, gdzie wpisano, iż obowiązkiem wykonawców jest odbiór, transport,
składowanie i utylizacja odpadów medycznych z ustawą o odpadach z dnia 14 grudnia 2012
r. (Dz. U. 2013, poz. 21) - a następnie w „Uwadze” do tego punktu zapisano, iż: Jeżeli nie są
spełnione wszystkie wymagania określone w Rozdz. IV niniejszej Specyfikacji, oferta jest
ODRZUCONA bez dalszej oceny.” są postanowieniami dotyczącymi sposobu wykonywania
umowy, nie zaś spełniania warunków udziału, czy obowiązkowej treści oferty. Stąd na etapie
oceny ofert wywiązanie się z tych obowiązków, za wyjątkiem ewentualnej deklaracji
wykonawcy i złożenia stosownej decyzji zezwalającej, są nieweryfikowalne. Natomiast, jak
wyżej wskazano, w zakresie wymaganym do złożenia w ofercie, wykonawcy spełnianie
warunków potwierdzili.
Oznacza to, że nie zaistniały przesłanki do odrzucenia żadnej z ofert jako niezgodnej z
postanowieniami siwz. Tym samym zarzut naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy jest
nieuzasadniony.
Zarzut naruszenia przepisu art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy Pzp jest nieuzasadniony, bowiem
niezgodność z ustawą należy odnosić do przepisów ustawy Pzp, a na taką Odwołujący nie
wskazał.
W ocenie Izby, również zarzut naruszenia przepisu art. 89 ust. 1 pkt 8 ustawy Pzp należało
uznać za chybiony, bowiem przepisy prawa nie przewidują sankcji nieważności oferty w
sytuacji naruszenia wymogów, wynikających z ustawy o odpadach, na taki skutek nie
wskazał również sam Odwołujący. Tożsame stanowisko zawarto w wyroku z dnia 2 kwietnia
2013 r. KIO 669/13.
W konsekwencji w sytuacji, gdy nie zostały udowodnione zarzuty naruszenia ww przepisów,
odwołanie zostało oddalone i orzeczono jak w sentencji.
O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku sprawy, na podstawie art. 192
ust. 9 i 10 oraz art. 186 ust. 6 pkt 3 a w zw. z przepisami rozporządzenia Prezesa Rady
Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od
odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania
(Dz. U. Nr 41, poz. 238), zaliczając do kosztów postępowania odwoławczego wpis od
odwołania w wysokości 15.000,00 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika przystępującego do
postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego wobec zgłoszenia sprzeciwu co do
uwzględnienia zarzutów odwołania.
………………………………….
WYROK
z dnia 8 maja 2013 r.
Krajowa Izba Odwoławcza - w składzie:
Przewodniczący: Andrzej Niwicki
Protokolant: Paulina Nowicka
po rozpoznaniu na rozprawie dnia 8 maja 2013 roku w Warszawie odwołania wniesionego do
Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 22 kwietnia 2013 r. przez wykonawców wspólnie
ubiegających się o udzielenie zamówienia Konsorcjum: EMKA S.A. z siedzibą w
śyrardowie (pełnomocnik wykonawców) i Firma Usługowo-Handlowa EKO-TOP Sp. z
o.o., z siedzibą w Rzeszowie
w postępowaniu prowadzonym przez Samodzielny Publiczny Centralny Szpital Kliniczny,
ul. Banacha 1a, 02-097 Warszawa,
przy udziale wykonawcy ECO-ABC Sp. z o.o., ul. Przemysłowa 7, 97-400 Bełchatów
zgłaszającego swoje przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie
zamawiającego.
orzeka:
1. oddala odwołanie.
2.1. kosztami postępowania obciąża wykonawcę Konsorcjum: EMKA S.A., Firma
Usługowo-Handlowa EKO-TOP Sp. z o.o., i zalicza w poczet kosztów postępowania
odwoławczego kwotę 15 000 zł 00 gr (słownie: piętnaście tysięcy złotych, zero groszy)
uiszczoną tytułem wpisu od odwołania,
2.2 zasądza od wykonawcy Konsorcjum: EMKA S.A. i Firma Usługowo-Handlowa EKO-
TOP Sp. z o.o., na rzecz wykonawcy ECO-ABC Sp. z o.o., w Bełchatowie kwotę 3 567 zł
(słownie: trzy tysiące pięćset sześćdziesiąt siedem złotych zero groszy) tytułem zwrotu
kosztów postępowania poniesionych z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2010 r. 113, poz. 759 ze zm.) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od
dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie.
Przewodniczący: ……………………
Sygn. akt 933/13
Uzasadnienie
SAMODZIELNY PUBLICZNY CENTRALNY SZPITAL KLINICZNY w Warszawie prowadzi w
trybie przetargu nieograniczonego postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego na
przedmiot zamówienia pn. : „Usługa odbioru, transportu i utylizacji odpadów szpitalnych.”
Wykonawcy ubiegający się wspólnie o udzielenie zamówienia: EMKA S.A. śyrardowie
(pełnomocnik wykonawców) i Firma Usługowo-Handlowa EKO-TOP sp. z o. o. w Rzeszowie
(dalej odwołujący) po otrzymaniu w dniu 12.04.2013 r. informacji o rozstrzygnięciu
postępowania wnieśli odwołanie na czynność wyboru jako najkorzystniejszej oferty
wykonawcy ECO-ABC Sp. z o.o. - zwanego dalej w odwołaniu „ECO-ABC Sp. z o.o.
Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie:
art. 89 ust. 1 pkt 1), 2) i 8) u.p.z.p. w zw. z art. 20 ust. 3 i 5-6 ustawy z dnia 14 grudnia 2012
r. o odpadach (Dz. U. z 2013, poz. 21) - poprzez brak odrzucenia oferty ECO-ABC Sp. z o.o.
Wniósł o:
1. dokonanie ponownej oceny ofert w zakresie oferty złożonej przez ECO-ABC Sp. z o.o. i
odrzucenie tej oferty jako sprzecznej z art. 89 ust. 1 pkt 1), 2) i 8) u.p.z.p.;
2. w konsekwencji zmianę postanowienia o wyniku postępowania;
3. dokonanie wyboru oferty Odwołującego.
Uzasadniając zarzuty i żądania odwołujący wskazał, co następuje.
Przedmiotem zamówienia jest unieszkodliwianie odpadów medycznych o kodach: 180102,
180103 a więc zakaźnych odpadów medycznych.
Odpady takie powinny być unieszkodliwiane zgodnie z zasadami wyrażonymi w art. 20 ust. 3
i 5-6 ustawy o odpadach, tj. unieszkodliwianie odpadów powinno następować na obszarze
tego samego województwa, na którym odpady zostały wytworzone, względnie poza
obszarem tego województwa, ale najbliżej miejsca ich wytwarzania. Art. 20 ust. 3 ustawy
ustala zasadę regionalizacji, zgodnie z którą zakazuje się unieszkodliwiania zakaźnych
odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych - poza obszarem
województwa, na którym zostały wytworzone. Wyjątki od powyższej zasady przewidują ust.
5-6 art. 20 ustawy, zgodnie z którymi można nie stosować ustalonej w art. 20 ust. 3 zasady
regionalizacji w następujących sytuacjach:
1) jeżeli odległość od miejsca wytwarzania odpadów do miejsca stosowania położonego na
obszarze innego województwa jest mniejsza niż odległość do miejsca stosowania
położonego na obszarze tego samego województwa;
2) na obszarze województwa innego niż to, na którym zostały wytworzone, w najbliżej
położonej instalacji, w przypadku braku instalacji do unieszkodliwiania tych odpadów na
obszarze danego województwa lub gdy istniejące instalacje nie mają wolnych mocy
przerobowych.
Powyższe jest wymogiem ustawowym potwierdzonym dodatkowo w SIWZ, gdzie:
w R. IV, pkt 4.ppkt 4.5.b) wpisano, iż obowiązkiem wykonawców jest odbiór, transport,
składowanie i utylizacja odpadów medycznych z ustawą o odpadach z dnia 14 grudnia 2012
r. (Dz. U. 2013, poz. 21) - a następnie w „Uwadze” do tego punktu zapisano, iż: Jeżeli nie są
spełnione wszystkie wymagania określone w Rozdz. IV niniejszej Specyfikacji, oferta jest
ODRZUCONA bez dalszej oceny.”; podobny zapis zawarto w § 6 wzoru umowy.
W ocenie odwołującego wybrana oferta ECO-ABC Sp. z o.o. nie gwarantuje dochowania
ustawowego wymagania. Zgodnie ze złożoną przez ECO-ABC Sp. z o.o. ofertą, decyzjami w
niej zawartymi odpady unieszkodliwiane będą w Bełchatowie, a więc w instalacji mieszczącej
się poza województwem wytworzenia odpadów, tj. poza województwem Mazowieckim.
Ponadto jest to lokalizacja usytuowana w dalszej odległości od wskazanej w ofercie
Odwołującego zarówno instalacji w Ostrołęce, jak i w Łodzi.
Dlatego ECO-ABC Sp. z o.o. nie spełnia wymagań art. 20 ust. 2 i 5-6 ustawy o odpadach
oraz postanowień SIWZ. Oferta powinna zostać odrzucona na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 1),
2) i 8) u.p.z.p. w zw. z art. 20 ust. 2 i 5-6 ustawy o odpadach oraz treści SIWZ.
Potwierdzeniem słuszności takiego odrzucenia jest linia orzecznicza KIO i ZA, orzeczenia
wydane na podstawie poprzednio obowiązującej ustawy o odpadach, która w zakresie
regionalizacji w art. 9 ust. 3-5 zawierała zapisy takie same jak postanowienia art. 20
aktualnie obowiązującej ustawy o odpadach.
Wyrażona w tym przepisie zasada bliskości ma przy wywozie i unieszkodliwianiu odpadów
priorytetowe znaczenie, stad też również w postępowaniu o udzielenie zamówienia
publicznego, którego przedmiot stanowią wskazanego rodzaju odpady, zasada ta winna być
uwzględniana. Powyższemu dał wyraz Zamawiający w postanowieniach SIWZ, wskazując
na wymóg związany z realizacją przedmiotowego zamówienia, tj. na konieczność stosowania
do unieszkodliwiania odpadów medycznych przepisów tej ustawy. Przy weryfikacji treści
oferty Odwołującego pod tym właśnie kątem Zamawiający wziął pod uwagę całość oferty
złożonej przez Odwołującego, tj. również decyzję administracyjną Nr PZ/60 z dnia 23 maja
2007 r., wydaną przez Wojewodę Łódzkiego (znak: SR.VII-M/6617-2/PZ/60/2007),
zezwalającą na prowadzenie instalacji do unieszkodliwiania odpadów niebezpiecznych, o
zdolności przetwarzania ponad 10 ton na dobę, Zakładu Termicznej Utylizacji Odpadów
Medycznych i Weterynaryjnych w Bełchatowie. Skład Izby uznał, że dla oceny wypełnienia
przez Odwołującego przy realizacji zamówienia dyspozycji przepisu art. 9 ustawy o
odpadach było zasadne wzięcie pod uwagę przez Zamawiającego dokumentu
przedkładanego w ofercie na potwierdzenie spełniania warunków udziału w postępowaniu.
Izba uznała, że określony w tym zakresie przez Zamawiającego w postanowieniach SIWZ
(Rozdział II pkt 2.1.6) warunek udziału w postępowaniu został formalnie przez tego
wykonawcę wypełniony. Wykonawca ten - zgodnie z przywołanym postanowieniem SIWZ -
posiada stosowne, wymagane przepisami prawa uprawnienie do wykonywania określonej
działalności, tj. posiada zezwolenie na prowadzenie wymagane do realizacji przedmiotu
zamówienia polegającego na wywozie i utylizacji odpadów medycznych. Wykonawcy mieli w
tym przedmiocie przedłożyć stosowną decyzję wydaną przez uprawniony organ, zezwalającą
na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie zbierania, transportu i
unieszkodliwiania odpadów objętych zamówieniem, tj. w grupach 18 0102,18 0103.
Biorąc pod uwagę obowiązujące przepisy ustawy o odpadach, na którą Zamawiający się
powołał, w związku z postanowieniami SIWZ dotyczącymi sposobu realizacji zamówienia, tj.
w zakresie merytorycznej treści oferty, nie sposób pominąć wskazanej decyzji
administracyjnej Wojewody Łódzkiego, załączonej do oferty Odwołującego. Na treść oferty
składają sie bowiem nie tylko sam formularz ofertowy lecz również inne dokumenty złożone
przez wykonawcę w terminie na składanie ofert. Na takie ujęcie treści oferty wskazywał Sąd
Najwyższy w uzasadnieniu do uchwały z dnia 21 października 2005 r. (sygn. akt: III CZP
74/05), wydanej po rozstrzygnięciu zagadnienia prawnego przedstawionego przez Sąd
Okręgowy w Warszawie. Skoro zatem owa decyzja związana jest ze sposobem
wykonywania przez tego konkretnego wykonawcę przedmiotu zamówienia, to należało ją
uwzględnić nie tylko pod kątem badania przesłanek podmiotowych służących weryfikacji
wykonawcy w zakresie warunków udziału w postępowaniu opisanych w SIWZ, lecz również
pod katem weryfikacji przesłanek przedmiotowych odnoszących sie do sposobu wykonania
zamówienia (treść oferty). Powyższa ocena okazała się dla Odwołującego niekorzystna z
uwagi na niewypełnienie przesłanki wynikającej z przywoływanej powyżej zasady bliskości.
(...) Reasumując unieszkodliwianie odpadów powinno odbywać sie na obszarze tego
samego województwa, a na obszarze innego województwa jedynie w sytuacji, gdy odległość
od miejsca wytwarzania odpadów do instalacji przeznaczonej do odzysku lub
unieszkodliwiania, spełniającej wymagania najlepszej dostępnej techniki lub technologii, jest
mniejsza niż odległość do instalacji lub miejsca położonego na obszarze tego samego
województwa. Ten warunek w ofercie Odwołującego co do instalacji w Bełchatowie
położonej na terenie województwa łódzkiego nie jest wypełniony, niewątpliwie bowiem
odległość instalacji w Bełchatowie jest większa niż odległość do instalacji położonej na
obszarze województwa mazowieckiego, gdzie odpady są wytwarzane i która to instalację
zaproponował w swojej ofercie inny wykonawca.”:
Wskazał także na wyrok KIO/343/11 KIO 669/13
Biorąc pod uwagę powyższe, tylko instalacje zaoferowane przez Odwołującego są
zlokalizowane bliżej niż instalacja ECO-ABC Sp. z o.o. i w konsekwencji oferta ECO-ABC
Sp. z o.o. powinna być odrzucona w niniejszym postępowaniu.
Zamawiający w piśmie, które wpłynęło do Krajowej Izby Odwoławczej dnia 7 maja 2013 r.
oświadczył, że uznaje w całości argumentację odwołania oraz jego żądania, a w powyższej
sytuacji unieważnia dokonany wybór najkorzystniejszej oferty oraz niezwłocznie dokona
ponownej czynności badania i oceny ofert.
Przystępujący do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego, wobec
uwzględnienia zarzutów odwołania przez zamawiającego, wniósł sprzeciw co do tej
czynności i w konsekwencji wniósł o oddalenie odwołania. Podkreślił, że złożona przez niego
oferta spełnia wymogi określone w siwz i jest najkorzystniejsza według kryterium oceny ofert.
Potwierdził, że w niniejszym postępowaniu mają zastosowanie przepisy ustawy z 14 grudnia
2012 r. o odpadach, co wynika przepisów ustawy, jak i postanowień siwz.
Zauważył, iż rzeczywiści zakaźne odpady medyczne powinny być unieszkodliwiane na
terenie tego samego województwa, na terenie którego zostały wytworzone (art. 20 ust. 3 i 4
ustawy). Wskazał jednak, że nakaz ten nie jest bezwzględny i znajduje trzy istotne wyjątki
wynikające z art. 20 ust. 5-6. Zgodnie z art. 20 ust. 6 w zw. z art. 20 ust. 5 ustawy o
odpadach „Zakaźne odpady medyczne i zakaźne odpady weterynaryjne mogą być
unieszkodliwiane na obszarze województwa innego niż to, na którym zostały wytworzone,
jeżeli odległość od miejsca wytwarzania odpadów do miejsca unieszkodliwiania położonego
na obszarze innego województwa jest mniejsza niż odległość do miejsca unieszkodliwienia
położonego na obszarze tego samego województwa. Dopuszcza się unieszkodliwienie
zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych na obszarze
województwa innego niż to, na którym zostały wytworzone, w najbliżej położonej instalacji, w
przypadku braku instalacji do unieszkodliwiania tych na obszarze danego województwa lub
gdy istniejące instalacje nie mają wolnych mocy przerobowych.”
Wskazał, że trzy wyjątki, o których mowa w cytowanych przepisach można podsumować
następująco: 1/ nie ma instalacji do unieszkodliwiania na terenie tego samego województwa,
2/ instalacja na terenie województwa wprawdzie jest, ale niema wolnych mocy przerobowych
lub też 3/ instalacja jest i ma wolne moce przerobowe, ale znajduje się dalej miejsca
wytworzenia odpadów niż instalacja spoza terenu województwa. Przy czym zarówno w
pierwszym, jak i drugim wypadku należy odpady unieszkodliwiać w najbliżej położonej
instalacji poza województwem.
Przystępujący wskazuje, że po stronie odwołującego zachodzi przesłanka wskazana jako
druga – zarówno instalacja odwołującego w Ostrołęce, jak i w Łodzi nie mają wolnych mocy
przerobowych. Przy tym instalacja w Ostrołęce została wyłączona dnia 10.05.2012 r. i nie
pracuje. Stwierdził ponadto, że nawet działające instalacje w Ostrołęce i w Łodzi nie są w
stanie unieszkodliwić odpadów odbieranych przez konsorcjum w ramach umów zawartych z
placówkami służby zdrowia.
Wskazał, że instalacja w Ostrołęce może rocznie unieszkodliwić 200 t zakaźnych odpadów
medycznych o kodzie 18 01 03 oraz 70 t o kodzie 18 01 02. Z kolei instalacja w Łodzi może
unieszkodliwić maksymalnie 790 t wszelkich odpadów. Zatem łącznie instalacje
odwołującego posiadają roczne moce przerobowe w ilości 1060 t.
Z informacji potwierdzonych oświadczeniami placówek służby zdrowia wynika, że
konsorcjum w obu ww instalacjach unieszkodliwia odpady z 12 szpitali w ilości 1454 t
rocznie. Przystępujący stwierdził, że konsorcjum w rzeczywistości odbiera odpady od co
najmniej 16 szpitali, a potwierdzona zaświadczeniami ilość odpadów kierowanych do ww
instalacji to 1870,2 t rocznie. Oznacza to, że żadna z oferowanych instalacji (przy założeniu,
że działają) nie ma wolnych mocy przerobowych, gdyż obecnie wykonywane umowy
zapewniają wykorzystanie 176% mocy przerobowych obydwu spalarni. Na marginesie
przystępujący stwierdza, że wskazana w jednym z pism szpitali instalacje w Łomży i
śyrardowie obecnie nie działającą lub nie mogą unieszkodliwiać zakaźnych odpadów
medycznych. Przystępujący przedstawił zestawienie tabelaryczne ilości odbieranych
miesięcznie odpadów z oświadczeniami szesnastu szpitali oraz pismo Urzędu
Marszałkowskiego woj. mazowieckiego z 27.04.2011 r. i pismo WIOŚ w Białymstoku z
23.12.2011 r.
Wskazując na powyższe przystępujący stwierdził, że konsorcjum nie ma faktycznych
możliwości wykonania zamówienia, a jego oferta mogłaby zostać odrzucona. Zaprzeczył
twierdzeniom, jakoby obecnie obowiązujący art. 20 ustawy o odpadach był taki sam jak art. 9
dawnej ustawy o odpadach. Stwierdził, że obecnie obowiązująca zasada bliskości jest
bardziej szczegółowa i m.in. zawiera wprost nakaz unieszkodliwiania poza województwem
odpadów medycznych w sytuacji, gdy instalacje na terenie tego województwa nie mają
wolnych mocy przerobowych. A taka sytuacja zaistniała w niniejszym postępowaniu.
Ponadto wskazał na znaczące przekroczenie mocy przerobowych instalacji konsorcjum na
terenie województw pomorskiego (pismo WIOŚ z 24.12.2012), gdzie trafiały m. in. odpady z
woj. mazowieckiego, co oznacza brak możliwości ich unieszkodliwiania bliżej tj. w Ostrołęce
lub Łodzi.
Przystępujący stwierdza, że w związku z powyższym najbliższą zamawiającemu spalarnią
odpadów i zarazem jedyną zdolną unieszkodliwić odpady od zamawiającego jest instalacja
przystępującego w Bełchatowie, co oznacza prawidłowość wyboru jego oferty.
Ponadto przystępujący podkreślił, że argumenty odwołania nie miały i nie mogły mieć
istotnego wpływu na wynika postępowania i powołał art. 192 ust. 2 ustawy pzp.
Krajowa Izba Odwoławcza po rozpatrzeniu sprawy na rozprawie z udziałem stron i
uczestnika, uwzględniając dokumentację postępowania oraz stanowiska przedstawione
przez odwołującego i przystępującego na piśmie oraz do protokołu zważyła, co następuje.
W prowadzonym sporze strony skoncentrowały się na wykazywaniu, że oferta
konkurencyjna jest niezgodna z przepisami ustawy z 14 grudnia 2012 r. o odpadach(Dz. U.
z 2013 r., poz. 21), która w art. 20 reguluje tzw. zasadę bliskości lub regionalizacji i wskazuje
na możliwe odstępstwa od tej zasady. W świetle art. 20 ust. 2 powołanej ustawy, odpady,
które nie mogą być przetworzone w miejscu ich powstania, przekazuje się, uwzględniając
hierarchię sposobów postępowania z odpadami oraz najlepszą dostępną technikę lub
technologię, o której mowa w art. 143 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony
środowiska, do najbliżej położonych miejsc, w których mogą być przetworzone.
Jednocześnie w myśl ust. 3 art. 20 ustawy, zakazuje się stosowania komunalnych osadów
ściekowych i unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów
weterynaryjnych - poza obszarem województwa, na którym zostały wytworzone. Zakazuje
się również przywozu na obszar województwa odpadów, o których mowa w ust. 3,
wytworzonych poza obszarem tego województwa, do celów, o których mowa w ust. 3. (art.
20 ust. 4 ustawy o odpadach). Komunalne osady ściekowe mogą być stosowane na
obszarze województwa innego niż to, na którym zostały wytworzone, jeżeli odległość od
miejsca wytwarzania odpadów do miejsca stosowania położonego na obszarze innego
województwa jest mniejsza niż odległość do miejsca stosowania położonego na obszarze
tego samego województwa (art. 20 ust. 5 ustawy Pzp). W przypadku unieszkodliwiania
zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych, przepis ust. 5
stosuje się odpowiednio. Dopuszcza się unieszkodliwienie zakaźnych odpadów medycznych
i zakaźnych odpadów weterynaryjnych na obszarze województwa innego niż to, na którym
zostały wytworzone, w najbliżej położonej instalacji, w przypadku braku instalacji do
unieszkodliwiania tych odpadów na obszarze danego województwa lub gdy istniejące
instalacje nie mają wolnych mocy przerobowych (art. 20 ust. 6 ustawy o odpadach).
Odwołujący wskazał, że deklarowane przez niego instalacje w Ostrołęce i Łodzi są
zgodne z powyższą zasadą, natomiast przystępujący stwierdził, że instalacje te nie mogą
być wykorzystane wobec przekroczenia mocy przerobowych, a w konsekwencji zgodną z
przepisami i odpowiednią dla zamawiającego jest wyłącznie instalacja przystępującego
usytuowana w Bełchatowie.
Należy zauważyć, wyrażona we wskazanych przepisach zasada bliskości ma istotne
znaczenie przy wykonywaniu umów dotyczących unieszkodliwiania odpadów.
Odpowiedzialność w tym zakresie spoczywa przede wszystkim na stronach umowy, a
nadzór nad przestrzeganiem przepisu sprawują właściwe organy administracji publicznej, w
szczególności inspekcji ochrony środowiska i organy wydające zezwolenia w tym
przedmiocie.
Z wyjaśnień obydwu stron wynika przy tym, że możliwe są sytuacji, iż w toku realizacji
umowy rzeczywiste miejsce unieszkodliwiania odpadów, z różnych przyczyn, może być
inne, niż deklarowane w ofertach.
Rozpatrując odwołanie, w granicach podniesionych zarzutów, Krajowa Izba Odwoławcza,
ocenia zgodność z prawem prowadzonego postępowania o udzielenie zamówienia
publicznego zmierzającego do zawarcia umowy. Hipotetyczny przebieg realizacji umowy
pozostaje oczywiście poza kognicją Izby.
Zamawiający w postanowieniach SIWZ zastrzegł wymóg przedłożenia aktualnego
zezwolenia właściwego organu na prowadzenie działalności w zakresie zbierania, transportu
oraz unieszkodliwiania odpadów o kodach 18 01 02, 18 01 03 zgodnie z przepisami ustawy o
odpadach (pkt 1.1.1 a oraz 2.2.7 siwz). Obydwaj wykonawcy powyższy warunek spełnili
przedkładając aktualne zezwolenia w tym zakresie. Można zauważyć, że postanowienia
siwz zawarte R. IV, gdzie wpisano, iż obowiązkiem wykonawców jest odbiór, transport,
składowanie i utylizacja odpadów medycznych z ustawą o odpadach z dnia 14 grudnia 2012
r. (Dz. U. 2013, poz. 21) - a następnie w „Uwadze” do tego punktu zapisano, iż: Jeżeli nie są
spełnione wszystkie wymagania określone w Rozdz. IV niniejszej Specyfikacji, oferta jest
ODRZUCONA bez dalszej oceny.” są postanowieniami dotyczącymi sposobu wykonywania
umowy, nie zaś spełniania warunków udziału, czy obowiązkowej treści oferty. Stąd na etapie
oceny ofert wywiązanie się z tych obowiązków, za wyjątkiem ewentualnej deklaracji
wykonawcy i złożenia stosownej decyzji zezwalającej, są nieweryfikowalne. Natomiast, jak
wyżej wskazano, w zakresie wymaganym do złożenia w ofercie, wykonawcy spełnianie
warunków potwierdzili.
Oznacza to, że nie zaistniały przesłanki do odrzucenia żadnej z ofert jako niezgodnej z
postanowieniami siwz. Tym samym zarzut naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy jest
nieuzasadniony.
Zarzut naruszenia przepisu art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy Pzp jest nieuzasadniony, bowiem
niezgodność z ustawą należy odnosić do przepisów ustawy Pzp, a na taką Odwołujący nie
wskazał.
W ocenie Izby, również zarzut naruszenia przepisu art. 89 ust. 1 pkt 8 ustawy Pzp należało
uznać za chybiony, bowiem przepisy prawa nie przewidują sankcji nieważności oferty w
sytuacji naruszenia wymogów, wynikających z ustawy o odpadach, na taki skutek nie
wskazał również sam Odwołujący. Tożsame stanowisko zawarto w wyroku z dnia 2 kwietnia
2013 r. KIO 669/13.
W konsekwencji w sytuacji, gdy nie zostały udowodnione zarzuty naruszenia ww przepisów,
odwołanie zostało oddalone i orzeczono jak w sentencji.
O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku sprawy, na podstawie art. 192
ust. 9 i 10 oraz art. 186 ust. 6 pkt 3 a w zw. z przepisami rozporządzenia Prezesa Rady
Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od
odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania
(Dz. U. Nr 41, poz. 238), zaliczając do kosztów postępowania odwoławczego wpis od
odwołania w wysokości 15.000,00 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika przystępującego do
postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego wobec zgłoszenia sprzeciwu co do
uwzględnienia zarzutów odwołania.
………………………………….