Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 lipca 2013 r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 31 lipca 2013 r. w Szczecinie, na rozprawie

sprawy z powództwa W. T.

przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej (...) w D.

o stwierdzenie nieważności i uchylenie uchwały

I.  oddala powództwo

II.  kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa

UZASADNIENIE

Powód W. T. pozwem z dn. 29.11.2012r. ( k. 4) skierowanym przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej (...) w D. ul. (...)-d wniesionym do Sądu Rejonowego w Świnoujściu Wydział Zamiejscowy w Kamieniu Pomorskim wniósł m.in o uznanie Regulaminu rozliczania kosztów pozwanej Wspólnoty za niezgodny z obowiązującym prawem i jego uchylenie.

W uzasadnieniu powód wskazał, iż u pozwanej zajmuje lokal mieszkalny nr (...). Właścicielem tego lokalu jest Wojskowa Agencja Mieszkaniowa Oddział (...) w S.. Powód jest najemcą w/w lokalu. U pozwanej rozliczanie kosztów ciepła dokonywane jest w oparciu o Regulamin zatwierdzony uchwałą nr (...)z dn. 29.11.2007r. We wskazanym w pkt. 4 pozwu okresie koszty ciepła sukcesywnie wzrastają w sposób niczym usprawiedliwiony. Koszty przypadające na lokal powoda stanowią czterokrotność średniej przypadającej na inne lokale. Stosowane są różne jednostki ciepła. Przyjęte w w/w Regulaminie stosunki kosztów ogrzewania stałych i zmiennych są niedopuszczalne. Powód wskazał, iż przede wszystkim kwestionuje zapis § 2 powołanego Regulaminu podnoszą na tą okoliczność, że z zapisów tego paragrafu wynika, że uwzględnia normy dwóch nieobowiązujących rozporządzeń, podczas gdy podstawowym powinno być Prawo energetyczne z 1997r. Ponadto Regulamin nie uwzględnia norm wynikających z art. 45a ust. 4 Ustawy o własności lokali stanowiącego na okoliczność kryteriów i metod rozliczania kosztów we wspólnotach mieszkaniowych. Powód wskazał również, iż Regulamin z 2007r. otrzymał dopiero w 2011r., a pozwana nie powiadomiła właścicieli o wejściu w życie tego regulaminu.

Powód w piśmie z dn. 10.12.2012r. ( k. 2) precyzując swoje stanowisko w sprawie wskazał m.in. iż: wnosi o uznanie uchwały nr (...) z dn. 29.11.2007r. za nieważną i uznanie Regulaminu rozliczania kosztów ogrzewania lokali u pozwanej, zatwierdzonego w/w uchwała za niezgodny z obowiązującym prawem i jego uchylenie.

Sąd Rejonowy w Świnoujściu Zamiejscowy Wydział w Kamieniu Pomorskim sprecyzowane powyżej roszczenie zarejestrował pod sygn. akt I C 594/12 (zarządzenie k. 1) i postanowieniem z dn. 20.12.2012r. ( k. 41) sprawę przekazał Sądowi Okręgowemu w Szczecinie jako miejscowo i rzeczowo właściwemu do rozpoznania sprawy o stwierdzenie nieważności uchwały wspólnoty mieszkaniowej nr (...) z dn. 29 .11.2007r. i uchylenie Regulaminu rozliczania kosztów ogrzewania dla lokali w budynku wspólnoty zatwierdzonego w/w uchwałą.

W odpowiedzi na pozew pozwana Wspólnota Mieszkaniowa wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwana podniosła zarzut braku legitymacji czynnej (art.23 u.w.l.) po stronie powoda do wytoczenia niniejszego procesu wskazując, iż powód nie jest właścicielem lokalu, lecz najemcą zatem nie przysługuje mu w myśl art. 25 u.w.l. prawo do zaskarżania uchwał. Odnosząc się do uchwały nr (...) z dn. 29.11.2007r. pozwana podniosła, iż została ona podjęta na zebraniu i nie została zaskarżona w terminie 6 tygodni od jej podjęcia. W związku z tym niniejsze roszczenie powoda uznała za ewidentnie spóźnione. Według pozwanej sporna uchwała zatwierdzająca sporny Regulamin stanowi prawo wewnętrzne pozwanej Wspólnoty i jest wyrazem właścicieli, iż satysfakcjonuje ich tego typu rozliczanie. Uchwała obowiązuje wszystkich właścicieli w jednakowy sposób i pozwana musi ją stosować z pominięciem regulacji prawnych naprowadzonych przez powoda. Tym bardziej, iż zdaniem pozwanej obowiązujący we wspólnocie system rozliczania ciepła według zainstalowanych podzielników daje lokatorom najlepszą możliwość zaoszczędzenia energii cieplnej i obniżenia opłat za lokal. Według pozwanej dokonane rozliczenia ciepła w oparciu o w/w Regulamin są prawidłowe i zbieżne z § 135 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dn. 12.04.2002r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Niezależnie od powyższego pozwana uznała, iż powód nie posiada również interesu prawnego w rozumieniu art. 189 k.p.c. w ustaleniu za niebyłe rozliczeń dokonywanych przez pozwaną w latach 2007-2011 i z tej przyczyny nie jest uzasadnione aby pozwana na tą okoliczność przedstawiała stosowne wyliczenia dla wszystkich lokali. Ponadto pozwana wskazała na okoliczność, iż uchwałą z dn. (...) podjęto decyzję o zaprzestaniu dokonywania rozliczeń wg. podzielników dokonywanych przez Spółkę (...) i od dn. 01.01.2006r. przyjął system rozliczania ciepła według % udziału w nieruchomości wspólnej. Jednakże wyrokiem z dn. 17.10.2006r. sygn. akt II Ca 897/06 Sąd Okręgowy w Szczecinie uchylił uchwałę pozwanej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Właściciele lokali nieruchomości przy ul. (...)-d w D. tworzą Wspólnotę Mieszkaniową (...). Właścicielem lokalu nr (...) o pow. 67,95 m ² jest Wojskowa Agencja Mieszkaniowa Oddział (...) w S., która lokal ten od 1987r. wynajmuje W. T..

niesporne, a ponadto dowód: decyzja z przydziału lokalu nr (...) k. 121

W dn. 21.10.2005r. Wspólnota Mieszkaniowa (...) w D. uchwałą nr (...) przyjęła, iż w związku z wygaśnięciem z dniem 31.12.2005r. umowy dotyczącej rozliczania kosztów ciepła według podzielników z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w S., od 01.01.2006r. rozliczanie zużycia ciepła na potrzeby C.O. będzie dokonywane według udziału procentowego w nieruchomości wspólnej. Uchwała ta została uchylona wyrokiem z dn. 17.10.2006r. Sądu Okręgowego w Szczecinie w sprawie o sygn. akt II Ca 897/06 z powództwa G. C. przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej (...) w D., na skutek apelacji powódki od wyroku Sądu Rejonowego w Kamieniu Pomorskim z dn. 09.05.2006r. sygn. akt I C 24/06.

niesporne, a ponadto dowód: uchwała pozwanej nr (...)z dn. 21.10.2005r. k. 105-106

odpis wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie z dn. 17.10.2006r. sygn. akt II Ca 897/06 z uzasadnieniem k. 107-110

W dniu 29.11.2007r. Wspólnota Mieszkaniowa (...) w D. podjęła uchwałę nr (...)na okoliczność rozliczania od 01.01.2008r. kosztów ogrzewania nieruchomości wspólnej w oparciu o Regulamin zatwierdzony tą uchwałą.

Zgodnie z § 2 w/w Regulaminu w zakresie objętym Regulaminem mają między innymi zastosowanie następujące przepisy prawa: Ustawa z dn. 24.06.1994r. o własności lokali Dz.U. nr 80, po. 903 ze zm; Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dn. 12.10.2000r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz zasad rozliczania w obrocie ciepłem Dz.U. nr 98 poz. 1053; rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dn. 12.04.2003r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie Dz.U. nr 75 poz. 690 ze zm.; Polska Norma PN-EN 834/835 marzec 1999 podzielników kosztów ogrzewania do rejestrowania zużycia ciepła przez grzejniki; Ustawa Prawo energetyczne z dn. 10.04.1997r. Dz.U. nr 54 poz. 348 ze zm; Uchwała Wspólnoty Mieszkaniowej w sprawie zaliczkowych stawek opłat.

Zgodnie z § 8 pkt. 2 powołanego Regulaminu: wprowadza się następujące zasady podziału kosztów ogrzewania danej nieruchomości: a. opłatę stałą – według posiadanego udziału % w nieruchomości wspólnej b. opłatę zmienną – dzielimy na poszczególnych użytkowników w proporcji: koszty ogrzewania części wspólnych 25% - według posiadanego udziału % w nieruchomości obejmująca koszty ogrzania części wspólnej budynku (klatki schodowe, pralnie, suszarnie; koszty zmienne 75% pozostałych kosztów podzielonych w zależności od indywidualnego zużycia energii cieplnej obliczonego według jednostek zużycia według wskazań podzielników kosztów i parametrów grzejników.

W myśl § 22 Regulaminu wszedł on w życie z dniem 01.01.2007r.

Wojskowa Agencja Mieszkaniowa w/w uchwały nr (...) z dn. 29.11.2007r. w trybie art. 25 Ustawy o własności lokali nie zaskarżyła.

niesporne, a ponadto dowód:

- uchwała pozwanej z dn. 29.11.2007r. nr (...) k. 100

- Regulamin k. 22-24, to samo k. 34v.-36, 111-113

Firma (...) za rok 2008r. dla indywidualnego rozliczenia lokalu nr (...) ul. (...) w D. wystawiła rozliczenie według którego koszty ogrzewania liczone według 26 udziałów procentowych wyniosły 4.693,45 zł, przedpłaty 2.105,69 zł, dopłata to kwota – 2.567,76 zł.

dowód: rozliczenie C.O. za 2008r. 12

Pismem z dn. 17.06.2009r. Wojskowa Agencja Mieszkaniowa Oddział (...) w S. poinformowała W. T. między innymi o tym, iż rozliczenie kosztów ciepła dokonane przez firmę (...) na kwotę 4.693,45 zł zmniejsza koszty ogrzewania części wspólnych nieruchomości tj. co do kwoty 62,09 oraz kosztów rozliczenia WAM na kwotę 53,13 zł. Razem koszty c.o. lokatora 4.578,21 zł, przedpłata 2.240,72 zł, niedopłata - 2.337,49 zł, o zapłatę której wezwała powoda.

dowód: pismo WAM z dn. 17.06.2008r. k. 122

Firma (...) za rok 2009r. dla indywidualnego rozliczenia lokalu nr (...) ul. (...) w D. wystawiła rozliczenie według którego koszty ogrzewania liczone według 26 udziałów procentowych wyniosły 4.735,75 zł, przedpłaty 1.906,22 zł, dopłata to kwota – 2.831,53zł. Po ustaleniu jednostek zużycia 2.304,30 zł.

dowód: rozliczenie C.O. za 2009r. k. 13

Firma (...) za rok 2010r. dla indywidualnego rozliczenia lokalu nr (...) ul. (...) w D. wystawiła rozliczenie według którego koszty ogrzewania liczone według 26 udziałów procentowych wyniosły 4.735,75 zł, przedpłaty 1.906,22 zł, dopłata to kwota – 2.831,53zł.

dowód: rozliczenie C.O. za 2010r. k. 14

Pismem z dn. 23.11.2011r. administrator Wspólnoty Mieszkaniowej (...) , (...) Biuro (...) poinformowała W. T., iż nie odpowiada na telefony pracowników działu technicznego. Wezwała go, aby wyznaczył datę i godzinę w której będzie można dokonać oględzin instalacji C.O. i sprawdzić przyczyny zgłoszonej awarii kaloryfera. Dokumenty finansowe o które wnosi nie mogą być mu udostępnione, gdyż nie ma statusu właściciela lokalu. W tym celu powinien zwrócić się do WAM, który jest właścicielem lokalu.

dowód:

- pismo administratora z dn. 23.11.2011r. z Regulaminem k. 34 – 36

- umowa o zarządzanie nieruchomości k. 102-104

- zaświadczenie o zmianach w ewidencji działalności gospodarczej k. 104v.

Firma (...) za rok 2011r. dla indywidualnego rozliczenia lokalu nr (...) ul. (...) w D. wystawiła rozliczenie według którego koszty ogrzewania liczone według 26 udziałów procentowych wyniosły 9.530,69 zł, przedpłaty 2.065,19 zł, dopłata to kwota – 7.465,50 zł.

dowód : rozliczenie C.O. za 2011r. k. 15

Pismem z dn. 04.06.2012r. Wojskowa Agencja Mieszkaniowa Oddział (...) w S. poinformowała W. T. między innymi o tym, iż rozliczenie kosztów ciepła zostało dokonane przez firmę (...) na kwotę 9.530,69 zł przedpłata 2.024,7 zł, niedopłata – 7.050,99 zł, o zapłatę której wezwana na swoje konto bankowe w terminie 14 dni.

dowód: pismo WAM z dn. 04.06.2012r. k. 123

Wojskowa Agencja Mieszkaniowa od 01.02.2013r. ustaliła dla W. T. zaliczkę na koszty centralnego ogrzewania w formie opłaty zmiennej liczonej 2,80 zł za m ² przy metrażu 67,49 m ², łącznie miesięcznie 188,97 zł.

dowód: pismo WAM z dn. 11.02.2013r. k. 124

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się niezasadne w całości ze względu na brak interesu prawnego w zgłoszeniu żądania po stronie powoda.

W rozpoznawanej sprawie powód, czyli osoba, która nie jest właścicielem (najemca lokalu) występuje z powództwem przeciwko uchwale wspólnoty mieszkaniowej.

Wymaga zatem wskazania, iż co do zasady działalność i funkcjonowanie wspólnot mieszkaniowych reguluje Ustawa o własności lokali, która w art. 25 ustawia „własny” tryb do zaskarżania uchwał wspólnot mieszkaniowych. Zgodnie z art. 25 u.w.l. ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali Dz.U.00.80.903 ( zwanej dalej u.w.l.), „ 1. Właściciel lokalu może zaskarżyć uchwałę do sądu z powodu jej niezgodności z przepisami prawa lub z umową właścicieli lokali albo jeśli narusza ona zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób narusza jego interesy. 1a. Powództwo, o którym mowa w ust. 1, może być wytoczone przeciwko wspólnocie mieszkaniowej w terminie 6 tygodni od dnia podjęcia uchwały na zebraniu ogółu właścicieli albo od dnia powiadomienia wytaczającego powództwo o treści uchwały podjętej w trybie indywidualnego zbierania głosów. 2. Zaskarżona uchwała podlega wykonaniu, chyba że sąd wstrzyma jej wykonanie do czasu zakończenia sprawy.”

Jak wynika z powołanej regulacji jedynym uprawnionym podmiotem do wystąpienia z roszczeniem o „uchylenie’ uchwały jest właściciel.

Zdaniem Sądu wobec jasności i jednoznaczności treści art. 25 u.w.l. brak jest jakichkolwiek podstaw do przyjęcia, aby w imieniu właściciela bez stosownego pełnomocnictwa, dopuszczalnym było zaskarżanie przez najemcę lokalu uchwał wspólnoty mieszkaniowej. Tego typu uprawnienie dla najemcy nie wypływa również z żadnych innych regulacji. Z tych też przyczyn powództwo oparte na art. 25 u .w.l. skierowane przez najemcę wprost do Wspólnoty, a nie przez właściciela już tylko z tej przyczyny podlega oddaleniu.

Powód zgłosił jednak również żądanie o stwierdzenie nieważności regulaminu; wskazać należy, że powództwo o ustalenie zasadza się w regulacji art. 189 k.p.c. zgodnie z treścią którego „ Powód może żądać ustalenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, gdy ma w tym interes prawny’.

Badanie interesu prawnego musi odbywać każdorazowo z uwagi na realia danej sprawy. Interes prawny powinien być rozumiany elastycznie, z uwzględnieniem wykładni celowościowej tego pojęcia w celu zapewnienia ochrony prawnej odpowiadającej standardom wynikającym z konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (art. 45) tak aby uwzględnić szeroko pojmowany dostęp do sądów w celu zapewnienia należytej ochrony prawnej (podobnie: Sąd Najwyższy w wyroku z dn. z dn. 18.03.2011r. III CSK 127/10 LEX nr 846586; Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z dn. 13.12.2012r. III APa 15/12 LEX nr 1282764).

W postępowaniu z art. 189 k.p.c. chodzi o ochronę sfery prawnej powoda, sfery która jest naruszana lub zagrożona, bądź istnieje niepewność stanu prawnego lub prawa, wątpliwość co do istnienia uprawnień powoda, czy realnej możliwości ich realizacji (podobnie Sąd Najwyższy w wyroku z dn. 29.03.2012r. I CSK 325/11 LEX nr 1171285).

Podkreślenia również wymaga, iż poczucie krzywdy czy niesprawiedliwości, nawet gdyby było uzasadnione, nie jest tożsame z interesem prawnym w rozumieniu art. 189 k.p.c. ( podobnie Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w wyroku z dn. 21.03.2012r. I ACa 194/12 LEX nr 1238469, Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dn. 22.07.2010r. VI ACa 1472/09).

W orzecznictwie ugruntowany jest już pogląd, iż powództwo z art. 189 k.p.c. przysługuje jedynie wtedy, gdy interes stron nie może zostać zabezpieczony w inny sposób (podobnie: Sąd Najwyższy w wyroku z dn. 09.02.2012r. III CSK 181/11 LEX nr 1133807; Sąd Najwyższy w wyroku z dn. 09.05.2000r. IV CKN 686/00 LEX 602301; Sąd Najwyższy w wyroku z dn. 21.01.1998r. II CKN 572/97 LEX nr 50644; Sąd Apelacyjny w Poznaniu w postanowieniu z dn. 28.09.2012r. I ACz 1611/12 LEX nr 1220598, Sąd Apelacyjny w Gdańsku w wyroku z dn. 26.09.2012r. I ACa 470/12 LEX 1236083).

Nie budziło wątpliwości Sądu meriti, iż co do zasady podmioty nie będące stroną stosunku prawnego mogą kwestionować taki stosunek jeżeli pozostają one w taki związku z tym stosunkiem prawnym, który rzutuje na ich prawa lub uprawnienia innych osób (podobnie Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 27.01.2011r. I CSK 237/10 LEX nr 784978; Sąd Apelacyjny w Białymstoku w wyroku z dn. 08.11.2012r. I ACa 486/12 LEX nr 1235967.).

Sąd nie znalazł podstaw aby kwestionować uprawnienie najemcy lokalu do wzruszania uchwał wspólnot mieszkaniowych) na drodze powództwa z art. 189 k.p.c. ( per analogiam Sąd Najwyższy w wyroku z dn. 08.12.2011r. IV CSK 188/11 LEX nr 1168550); nie oznacza to jednak, że interes prawny po stronie powoda występuje. Według niniejszego Sądu meriti brak interesu w rozumieniu art. 189 k.p.c. po stronie powoda wynika przede wszystkim z tej przyczyny, iż pomiędzy nim a Wspólnotą nie ma żadnych rozliczeń, które oparte byłyby na tym regulaminie. Powód, jako najemca, w ogóle ze Wspólnotą się nie rozlicza. Adresatem wpłat powoda jest właściciel lokalu, Wojskowa Agencja Mieszkaniowa.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z poglądem wyrażonym w wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 22lipca 2010r VI ACa 1472/09 w Warszawie LEX nr 785621 "Pojęcie interesu prawnego, użytego w art. 189 k.p.c., oznacza interes odnoszący się do stosunków prawnych (a nie jakichkolwiek), w których znajduje się powód w stosunku do pozywanych podmiotów"- w niniejszej sprawie powód w ogóle nie pozostaje w żadnych stosunkach ze Wspólnotą, co przesądza o tym, że powód interesu prawnego w żądaniu ustalenia nieważności uchwały Wspólnoty nie ma.

Brak interesu powoda przejawia się zatem również i w tym, że skutek prawomocnego wyroku jaki zapadłby w niniejszej sprawie nie zapewniłby powodowi ochrony jego praw przez definitywne zakończenie istniejącego sporu lub prewencyjnie zapobiegnie powstaniu w przyszłości takiego sporu tj. powstanie obiektywnie podstawa do jego powstania (per analogiam Sąd Najwyższy w wyroku z dn. 18.06.2009r. II CSK 33/09LEX 515730). Wyrok ustalający miałby bowiem skutek wyłącznie między powodem a Wspólnotą w myśl art. 366 k.p.c, przy czym skutek Sąd meriti zauważa również, iż jak wynika z akt sprawy powód faktycznie nie rozlicza się wprost z pozwaną Wspólnotą Mieszkaniową za ogrzewanie lokalu, lecz z właścicielem WAM, i choć w spornym Regulaminie w § 2 wskazano, iż ma on zastosowanie do rozliczenia kosztów ogrzewania lokali mieszkalnych pomiędzy użytkownikami tych lokali, a pozwaną Wspólnotą Mieszkaniową, brak jest dowodów na okoliczność, aby Wojskowa Agencja Mieszkaniowa rozliczała powoda według Regulaminu. Jak wynika z dowodów z dokumentów na k. 12-15 i k. 122-123 właściciel lokalu, którym jest WAM dopłaty (poziom niedopłaty) dla powoda ustalał w oparciu o rozliczenia firmy (...), to jednocześnie z dowodów tych nie wynika, aby rozliczenia dokonane przez firmę (...) odpowiadały rozliczeniom ze spornego Regulaminu, tym bardziej, iż jak wynika z akt sprawy firma (...) obliczeń dokonywała na podstawie „danych” otrzymanych od administratora pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej, lecz z akt sprawy nie wynika dokładnie z jakich danych.

Wskazać należy, że nawet uznanie, że powód był rozliczany przez właściciela według kwestionowanej uchwały nie sprawi, że interes prawny po jego stronie powstanie. W takiej sytuacji o braku interesu prawnego przesądzałoby to, że powodowi przysługuje inne, dalej idące roszczenie,przeciwko innemu podmiotowi przeciwko właścicielowi Wojskowej Agencji Mieszkaniowej (zwany dalej WAM) o zwrot nadpłat dokonanych na podstawie niesłusznie zastosowanego regulaminu, lub o ustalenie, że należności naliczane przez WAM nie istnieją, ponieważ to w trakcie tego typu postępowań powód może kwestionować zarówno samą zasadę naliczania opłat za c.o. wynikającą ze spornego Regulaminu, jak i jej wysokość, w tym z uwagi na nieważność spornego Regulaminu z art. 58 k.c. (zgodnie z poglądem wyrażonym w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 09 lutego 2012r III CSK 181/11 LEX nr 1133807 "Powództwo przewidziane w art. 189 k.c. powinno stanowić jedyny i niezbędny środek prawny ochrony praw powoda. Oznacza to brak interesu prawnego powoda wówczas, gdy może on w sprawie o świadczenie, o ukształtowanie prawa lub stosunku prawnego, a także w sprawie zmierzającej do wydania rozstrzygnięcia deklaratoryjnego (np. zawierającego odszkodowanie) uzyskać wystarczającą ochronę swych praw".

W tym stanie rzeczy Sąd nie znajdują podstaw do uznania, aby powód wykazał interes prawny w rozumieniu art. 189 k.p.c. powództwo oddalił w całości. Można oczywiście również fakt pozwania Wspólnoty interpretować nie jako sytuację powodującą brak interesu prawnego, lecz przesądzającą o braku legitymacji biernej pozwanej Wspólnoty. Zgodnie bowiem z poglądem wyrażonym w wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku I ACa 181/10 OSAB 2010/2/3-8 "Skuteczność dochodzenia roszczenia o ustalenie nie jest uwarunkowana samym tylko wykazaniem, że po stronie powodowej istnieje potrzeba prawna rozstrzygnięcia niepewności co do określonego stanu rzeczy. Powództwo takie powinno mieć także właściwego adresata. Jest nim osoba, której sfery prawnej dotyczy zakwestionowana czynność. Wyrok ma bowiem ustalić istnienie (nieistnienie) prawa bądź stosunku prawnego w konkretnej relacji podmiotowej".

W ocenie Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy z dokumentów uwzględniony w powyżej przedstawionym stanie faktyczny nie budził wątpliwości, a ponadto jego wiarygodność nie była kwestionowana przez strony.

Sąd nie uwzględnił dowodu z dokumentu i zdjęć jak na k. 16-21, gdyż na skutek braku interesu prawnego powoda w niniejszym procesie Sąd nie badał prawidłowości pomiarów ciepła w lokalu zajmowanym przez powoda. W konsekwencji okoliczność wyników z odczytów pomiarów kontrolnych dla rozpoznawanej sprawy nie miała żadnego znaczenia. Z analogicznych przyczyn Sąd nie uwzględnił dowodów: w postaci zestawienia wyliczeń kosztów ciepła i komunikatu k. 37-38 dla innych nieruchomości, które nie należą do pozwanej. Sąd przy wydawaniu rozstrzygnięcia nie uwzględnił również dowodu jak na k. 25-33 w postaci naukowego opracowania na okoliczność błędów w systemie rozliczania kosztów grzania mieszkań. Według Sądu ten rodzaj materiału dowodowego, podobnie jak pozasądowe opinie rzeczoznawców, stanowią jedynie odzwierciedlenie stanowiska stron w sprawie. Ponadto Sąd nie uwzględnił dowodów jak na k. 40,41, na okoliczność rozliczeń zużycia wody, gdyż okoliczność ta nie była objęta sporem w niniejszej sprawie

W przedmiocie kosztów postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 113 Ustawy z dn. 28.07.2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Powód został w sprawie zwolniony od kosztów sądowych w całości. Powód postępowanie przegrał w całości. Powód i pozwana nie ponieśli innych kosztów procesu. W związku z tym Sąd nieuiszczonymi kosztami sądowymi obciążył Skarb Państwa – Sąd Okręgowy w Szczecinie – o czym orzeczono jak w pkt. II sentencji wyroku.

SSO Joanna Kitłowska – Moroz