Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 czerwca 2014r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu, w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSA Maciej Świergosz

Sędziowie: SSA Krzysztof Lewandowski

SSO del. do SA Marek Kordowiecki (spr.)

Protokolant: st.sekr.sądowy Magdalena Ziembiewicz

przy udziale Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej Zbigniewa Frankowskiego

po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2014r.

sprawy M. S. oskarżonego z art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 124 ustawy z dnia 6.09.2001 r. prawo farmaceutyczne w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k.; art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 124 w/w ustawy i art. 305 ust. 3 ustawy z dnia 30.06.2000 r. prawo własności przemysłowej w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k.; art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 124 w/w ustawy z dnia 6.09.2001 r. i art., 305 ust. 3 ustawy z dnia 30.06.2000 r. prawo własności przemysłowej w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

oraz z urzędu na podstawie art. 435 k.p.k.

sprawy K. B. oskarżonego z art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001r. prawo farmaceutyczne w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k.; art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 124 w/w ustawy i art. 305 ust. 3 ustawy z dnia 30.06.2000 r. prawo własności przemysłowej w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k.;

D. R. oskarżonego z art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 r. prawo farmaceutyczne i art. 305 ust. 3 ustawy z dnia 30.06.2000 r. prawo własności przemysłowej w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k.;

Ł. N. oskarżonego z art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 r. prawo farmaceutyczne i art. 305 ust. 3 ustawy z dnia 30.06.2000 r. prawo własności przemysłowej w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k.;

i O. C. oskarżonego z art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 r. prawo farmaceutyczne i art. 305 ust. 3 ustawy z dnia 30.06.2000 r. prawo własności przemysłowej w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k.

od wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu

z dnia 29 października 2012 roku, sygn. akt XVI K 29/11

I. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

a) uniewinnia oskarżonego M. S. od popełnienia zarzuconego mu w punkcie pierwszym przestępstwa z art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 124 ustawy z dnia 6.09.2001 r. prawo farmaceutyczne w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k.;

b) uniewinnia oskarżonego M. S. od popełnienia zarzuconego mu w punkcie drugim przestępstwa z art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 124 ustawy z dnia 6.09.2001 r. prawo farmaceutyczne i art. 305 ust. 3 ustawy z dnia 30.06.2000 r. prawo własności przemysłowej w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k.;

c) co do oskarżonego M. S. odnośnie czynu przypisanego mu w punkcie trzecim uznaje go za winnego tego, że w okresie od sierpnia 2008 r. do 8 czerwca 2010 r. w P. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z K. B., Ł. N., D. R. i O. C. dokonywał obrotu środkami farmaceutycznymi w postaci tabletek (...) – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), L. – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), (...) – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), (...), na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), G. i (...), na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), F., na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...) Ltd, U., na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...).(...) a które to środki farmaceutyczne były oznaczone podrobionymi znakami towarowymi oraz wprowadzał do obrotu środki farmaceutyczne nie dopuszczone do obrotu na terenie RP takie jak: tabletki i żele o nazwach K. w ten sposób, że proponował ich sprzedaż za pośrednictwem sieci Internet i sprzedawał je za pośrednictwem przesyłek pocztowych wielu osobom, czyniąc sobie z powyższego stałe źródło dochodu, przy czym wskazane wyżej środki farmaceutyczne nie odpowiadały obowiązującym warunkom jakości, sprowadzając tym samym niebezpieczeństwo dla życia i zdrowia wielu osób, tj. popełnienia przestępstwa z art. 165§1 pkt 2 k.k. i art. 305 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 30.06.2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz.U.2013.1410 j.t.) w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k. w zw. z art. 64§2 k.k. i art. 33§2 k.k. wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności oraz grzywny w liczbie 250 (dwieście pięćdziesiąt) stawek dziennych w wysokości po 200 (dwieście) zł każda;

d) na podstawie art. 85 k.k. i art. 86§1 i 2 k.k. orzeczone wobec oskarżonego M. S. wyżej, jak i w punktach 5, 6 i 7 wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 29.10.2012 r. w sprawie o sygn. akt XVI K 29/11 kary pozbawienia wolności łączy i wymierza mu karę łączną 3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, zaliczając na poczet tej kary łącznej na podstawie art. 63§1 k.k. wskazane w punkcie dziewiątym okresy tymczasowego aresztowania;

e) uchyla orzeczenie o karach łącznych zawarte w punkcie trzynastym w stosunku do oskarżonego K. B. ;

f) uniewinnia oskarżonego K. B. od popełnienia zarzuconego mu w punkcie ósmym przestępstwa z art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 124 w/w ustawy i art. 305 ust. 3 ustawy z dnia 30.06.2000 r. prawo własności przemysłowej w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k.;

g) co do oskarżonego K. B. odnośnie czynu przypisanego mu w punkcie jedenastym uznaje go za winnego tego, że w okresie od czerwca 2009 r. do 8 czerwca 2010 r. w P. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z M. S., Ł. N., D. R. i O. C. dokonywał obrotu środkami farmaceutycznymi w postaci tabletek (...) – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), L. – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), (...)– na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), (...), na którą pozwolenie do obrotu na terenie posiada wyłącznie firma (...), G. i (...), na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), F., na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...) Ltd, U., na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...).(...) a które to środki farmaceutyczne były oznaczone podrobionymi znakami towarowymi oraz wprowadzał do obrotu środki farmaceutyczne nie dopuszczone do obrotu na terenie RP takie jak: tabletki i żele o nazwach K. w ten sposób, że proponował ich sprzedaż za pośrednictwem sieci Internet i sprzedawał je za pośrednictwem przesyłek pocztowych wielu osobom, czyniąc sobie z powyższego stałe źródło dochodu, przy czym wskazane wyżej środki farmaceutyczne nie odpowiadały obowiązującym warunkom jakości, sprowadzając tym samym niebezpieczeństwo dla życia i zdrowia wielu osób, tj. popełnienia przestępstwa z art. 165§1 pkt 2 k.k. i art. 305 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 30.06.2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz.U.2013.1410 j.t.) w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k. w zw. z art. 64§2 k.k. i art. 33§2 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz grzywnę w liczbie 250 (dwieście pięćdziesiąt) stawek dziennych w wysokości po 200 (dwieście) zł każda i na poczet tej kary pozbawienia wolności na podstawie art. 63§1 k.k. dokonuje zaliczenia wskazanego w punkcie czternastym okresu tymczasowego aresztowania;

h) co do oskarżonego D. R. odnośnie czynu przypisanego mu w punkcie dwudziestym uznaje go za winnego tego, że w okresie od lutego do marca 2010 r. w P. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z M. S. i K. B. dokonywał obrotu środkami farmaceutycznymi w postaci tabletek Viagra – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), (...) – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), (...), na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...) a które to środki farmaceutyczne były oznaczone podrobionymi znakami towarowymi oraz wprowadzał do obrotu środki farmaceutyczne nie dopuszczone do obrotu na terenie RP takie jak: tabletki i żele o nazwach (...) w ten sposób, że proponował ich sprzedaż za pośrednictwem sieci Internet i sprzedawał je za pośrednictwem przesyłek pocztowych wielu osobom, czyniąc sobie z powyższego stałe źródło dochodu, przy czym wskazane wyżej środki farmaceutyczne nie odpowiadały obowiązującym warunkom jakości, sprowadzając tym samym niebezpieczeństwo dla życia i zdrowia wielu osób, tj. popełnienia przestępstwa z art. 165§1 pkt 2 k.k. i art. 305 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 30.06.2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz.U.2013.1410 j.t.) w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k. w zw. z art. 64§2 k.k. i art. 33§2 k.k. wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywnę w liczbie 100 (sto) stawek dziennych w wysokości po 50 (pięćdziesiąt) zł każda;

i) co do oskarżonego Ł. N. odnośnie czynu przypisanego mu w punkcie piętnastym uznaje go za winnego tego, że w okresie od grudnia 2009 r. do 25 marca 2010 r. w P. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z M. S. i K. B. dokonywał obrotu środkami farmaceutycznymi w postaci tabletek Viagra – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...) a które to środki farmaceutyczne były oznaczone podrobionymi znakami towarowymi oraz wprowadzał do obrotu środki farmaceutyczne nie dopuszczone do obrotu na terenie RP takie jak: tabletki i żele o nazwach K. w ten sposób, że proponował ich sprzedaż za pośrednictwem sieci Internet i sprzedawał je za pośrednictwem przesyłek pocztowych oraz osobiście wielu osobom, czyniąc sobie z powyższego stałe źródło dochodu, przy czym wskazane wyżej środki farmaceutyczne nie odpowiadały obowiązującym warunkom jakości, sprowadzając tym samym niebezpieczeństwo dla życia i zdrowia wielu osób, tj. popełnienia przestępstwa z art. 165§1 pkt 2 k.k. i art. 305 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 30.06.2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz.U.2013.1410 j.t.) w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k. w zw. z art. 64§2 k.k. i art. 33§2 k.k. wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywnę w liczbie 100 (sto) stawek dziennych w wysokości po 50 (pięćdziesiąt) zł każda;

j) co do oskarżonego O. C. odnośnie czynu przypisanego mu w punkcie siedemnastym uznaje go za winnego tego, że w okresie miesięcy czerwiec i lipiec 2010 r. w P. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w czerwcu 2010 r. działając wspólnie i w porozumieniu z M. S. i K. B. dokonywał obrotu środkami farmaceutycznymi w postaci tabletek Viagra – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...) a które to środki farmaceutyczne były oznaczone podrobionymi znakami towarowymi oraz wprowadzał do obrotu środki farmaceutyczne nie dopuszczone do obrotu na terenie RP takie jak: tabletki i żele o nazwach K. w ten sposób, że proponował ich sprzedaż za pośrednictwem sieci Internet i sprzedawał je za pośrednictwem przesyłek pocztowych oraz osobiście wielu osobom, czyniąc sobie z powyższego stałe źródło dochodu, przy czym wskazane wyżej środki farmaceutyczne nie odpowiadały obowiązującym warunkom jakości, sprowadzając tym samym niebezpieczeństwo dla życia i zdrowia wielu osób, tj. popełnienia przestępstwa z art. 165§1 pkt 2 k.k. i art. 305 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 30.06.2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz.U.2013.1410 j.t.) w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k. w zw. z art. 64§2 k.k. i art. 33§2 k.k. wymierza mu karę 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywnę w liczbie 100 (sto) stawek dziennych w wysokości po 50 (pięćdziesiąt) zł każda;

k) obniża wysokość orzeczonych na podstawie art. 45§1 k.k. w punkcie dwudziestym trzecim od oskarżonych M. S. i K. B. kwot przepadków równowartości korzyści majątkowych osiągniętych z przestępstwa do kwot 32.394,50 (trzydzieści dwa tysiące trzysta dziewięćdziesiąt cztery złote pięćdziesiąt groszy) zł;

II. utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok w pozostałej części;

III. zwalnia oskarżonego M. S. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów procesu za postępowanie odwoławcze w części skazującej, zaś w części uniewinniającej kosztami procesu w obu instancjach obciąża Skarb Państwa, natomiast wymierza oskarżonym za obie instancje opłaty i tak:

- oskarżonemu M. S. w kwocie 10.400 zł,

- oskarżonemu K. B. w kwocie 10.180 zł,

- oskarżonemu D. R. w kwocie 1.180 zł,

- oskarżonemu Ł. N. w kwocie 1.180 zł,

- oskarżonemu O. C. w kwocie 1.180 zł.

Marek Kordowiecki Maciej Świergosz Krzysztof Lewandowski

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Poznaniu wyrokiem z dnia 29 października 2012 r. w sprawie o sygn. akt XVI K 29/11 uznał:

I. oskarżonego M. S. za winnego tego, że:

1. w okresie od 31 marca 2005 roku do 25 lipca 2005 roku w P. i K. w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru wprowadzał do obrotu produkty lecznicze T. o wartości 16.545 zł, w ten sposób, że nie posiadając pozwolenia na dopuszczenie do obrotu sprzedał je M. K. (3), nawiązując z nim kontakt za pośrednictwem sieci Internet a następnie dostarczając towar za pośrednictwem przesyłek pocztowych, czyniąc sobie z powyższego stałe źródło dochodu, tj. popełnienia przestępstwa z art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 r. prawo farmaceutyczne w zw. z art. 65§1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 124 w/w ustawy wymierzył mu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33§2 k.k. wymierzył mu karę grzywny w liczbie 100 stawek dziennych w wysokości po 200 zł każda,

2. w okresie od 24 lutego 2005 r. do 19 czerwca 2005 r. w P. wprowadzał do obrotu środki farmaceutyczne w postaci tabletek Viagra – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), L. – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), (...) – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), nie posiadając pozwolenia na dopuszczenie ich do obrotu oraz wprowadzał do obrotu na terenie RP takie tabletki i żele o nazwach K., tabletki o nazwach L., C., T. w ten sposób, że proponował ich sprzedaż za pośrednictwem sieci Internet i sprzedawał je za pośrednictwem przesyłek pocztowych wielu osobom, czyniąc sobie z powyższego stałe źródło dochodu, tj. popełnienia przestępstwa z art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 r. prawo farmaceutyczne w zw. z art. 65§1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 124 w/w ustawy wymierzył mu karę 1 roku pozbawienia wolności oraz grzywny w liczbie 150 stawek dziennych w wysokości po 200 zł każda,

3. w okresie od sierpnia 2008 r. do 8 czerwca 2010 r. w P. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z K. B., Ł. N., D. R. i O. C. wprowadzał do obrotu, dokonywał obrotu i przechowywał w celu wprowadzenia do obrotu środki farmaceutyczne w postaci tabletek Viagra – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), L. – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), (...) – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), (...), na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), G. i (...), na które pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), F., na który pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...) Ltd, U., na który pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...).(...) – nie posiadając pozwolenia na dopuszczenie ich do obrotu, a które to środki farmaceutyczne były oznaczone podrobionymi znakami towarowymi oraz wprowadzał do obrotu środki farmaceutyczne nie dopuszczone do obrotu na terenie RP, takie jak: tabletki i żele o nazwach K., tabletki o nazwach L., P., C., T., M. 10, A. T., T., S. G., P., T., (...), (...), (...), (...), (...), M., (...), I..N.. C. I., (...), D.-D., C., (...), (...), (...), (...), O., (...), N. D., (...), (...), C. w ten sposób, że proponował ich sprzedaż za pośrednictwem sieci Internet i sprzedawał je za pośrednictwem przesyłek pocztowych wielu osobom, przy czym wskazane wyżej środki farmaceutyczne nie odpowiadały obowiązującym warunkom jakości, sprowadzając tym samym niebezpieczeństwo dla życia i zdrowia wielu osób, czyniąc sobie z powyższego stałe źródło dochodu, tj. popełnienia przestępstwa z art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 r. prawo farmaceutyczne i art. 305 ustęp 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. prawo własności przemysłowej w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. wymierzył mu karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywny w liczbie 300 stawek dziennych w wysokości po 200 zł każda,

4. (punkt 5 wyroku) w dniu 17 grudnia 2009 r. w P. obiecał udzielić korzyści majątkowej w łącznej wysokości 79.100 zł funkcjonariuszom Komendy Miejskiej Policji w P. D. P., Ł. B., M. T., I. D., aby skłonić w/w funkcjonariuszy do naruszenia przepisów prawa poprzez odstąpienie od czynności zabezpieczenia i zatrzymania ujawnionych w trakcie przeszukania przedmiotów, tj. popełnienia przestępstwa z art. 229§3 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 229§3 k.k. wymierzył mu karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności,

5. (punkt 6 wyroku) w dniu 17 grudnia 2009 r. w P. naruszył nietykalność cielesną funkcjonariusza Komendy Miejskiej Policji w P. I. D. podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych, tj. zatrzymania osoby, szarpiąc się i wyrywając w celu zmuszenia w/w do zaniechania powyższej czynności służbowej, przy czym spowodował u w/w pourazowe zerwanie ścięgien zginaczy palca V, skręcenie palca IV oraz stłuczenie palca III ręki prawej, które spowodowały naruszenie czynności narządów ciała na okres powyżej dni 7 w rozumieniu art. 157§1 k.k. , tj. popełnienia przestępstwa z art. 222§1 k.k. i art. 224§2 k.k. i art. 157§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 157§1 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. wymierzył mu karę 1 roku pozbawienia wolności,

6. (punkt 7 wyroku) w dniu 17 grudnia 2009 r. w P. naruszył nietykalność cielesną funkcjonariusza Komendy Miejskiej Policji w P. D. P. podczas i w związku z pełnieniem przez nią obowiązków służbowych, tj. zatrzymania osoby, kopiąc ją w celu zmuszenia w/w do zaniechania powyższej czynności służbowej, czym spowodował u wskazanej na powierzchni grzbietowej ręki prawej w rzucie IV i V kości śródręcza oraz stawów śródręczno-paliczkowych siniec barwy wiśniowo – niebieskiej i bolesność dotykową głowy IV kości śródręcza, co spowodowało naruszenie czynności narządów ciała na czas poniżej 7 dni, tj. popełnienia przestępstwa z art. 222§1 k.k. i art. 224§2 k.k. i art. 157§2 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 224§1 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. wymierzył mu karę 1 roku pozbawienia wolności

oraz na podstawie art. 85 i 86§1 i 2 k.k. połączył orzeczone wobec oskarżonego kary jednostkowe i wymierzył mu kary łączne 4 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywny w liczbie 400 stawek dziennych w wysokości po 200 zł każda z nich, zaliczając na poczet kary łącznej pozbawienia wolności na podstawie art. 63§1 k.k. okres tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 8 czerwca 2010 r. do dnia 29 kwietnia 2011 r. oraz od dnia 31 lipca 2012 r. do dnia 22 października 2012 r.;

II. oskarżonego K. B. za winnego tego, że:

1. (punkt 10 wyroku) w okresie od 1 marca 2007 r. do 7 lipca 2007 r. w P. i K. w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru wprowadzał do obrotu produkty lecznicze T. o wartości 7.510 zł, w ten sposób, że nie posiadając pozwolenia na dopuszczenie do obrotu sprzedał je M. K. (3), nawiązując z nim kontakt za pośrednictwem sieci Internet a następnie dostarczając towar za pośrednictwem przesyłek pocztowych, czyniąc sobie z powyższego stałe źródło dochodu, tj. popełnienia przestępstwa z art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 r. prawo farmaceutyczne w zw. z art. 65§1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 124 w/w ustawy wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33§2 k.k. wymierzył mu karę grzywny w liczbie 100 stawek dziennych w wysokości po 200 zł każda,

2. (punkt 11 wyroku) w okresie od czerwca 2009 r. do 8 czerwca 2010 r. w P. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z M. S., Ł. N., D. R. i O. C. wprowadzał do obrotu, dokonywał obrotu i przechowywał w celu wprowadzenia do obrotu środki farmaceutyczne w postaci tabletek Viagra – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), L. – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), (...)– na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), (...), na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), G. i (...), na które pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), F., na który pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...) Ltd, U., na który pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...).V. O. – nie posiadając pozwolenia na dopuszczenie ich do obrotu, a które to środki farmaceutyczne były oznaczone podrobionymi znakami towarowymi oraz wprowadzał do obrotu środki farmaceutyczne nie dopuszczone do obrotu na terenie RP, takie jak: tabletki i żele o nazwach K., tabletki o nazwach L., P., C., T., (...), A. T., T., S. G., P., T., (...), (...), (...), (...), (...), M., (...), I..N.. C. I., (...), D.-D., C., (...), (...), (...), (...), O., (...), N. D., (...), (...), C. w ten sposób, że proponował ich sprzedaż za pośrednictwem sieci Internet i sprzedawał je za pośrednictwem przesyłek pocztowych wielu osobom, przy czym wskazane wyżej środki farmaceutyczne nie odpowiadały obowiązującym warunkom jakości, sprowadzając tym samym niebezpieczeństwo dla życia i zdrowia wielu osób, czyniąc sobie z powyższego stałe źródło dochodu, tj. popełnienia przestępstwa z art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 r. prawo farmaceutyczne i art. 305 ustęp 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. prawo własności przemysłowej w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. wymierzył mu karę 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywny w liczbie 300 stawek dziennych w wysokości po 200 zł każda

oraz na podstawie art. 85 i 86§1 i 2 k.k. połączył orzeczone wobec oskarżonego kary jednostkowe i wymierzył mu karę łączną 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywny w liczbie 400 stawek dziennych w wysokości po 200 zł każda z nich, zaliczając na poczet kary łącznej pozbawienia wolności na podstawie art. 63§1 k.k. okres tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 8 czerwca 2010 r. do dnia 6 kwietnia 2011 r.;

III. uznał oskarżonego Ł. N. za winnego tego, że w okresie od grudnia 2009 r. do 25 marca 2010 r. w P. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z K. B. i M. S. wprowadzał do obrotu oraz dokonywał obrotu środkami farmaceutycznymi w postaci tabletek Viagra – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), nie posiadając pozwolenia na dopuszczenie ich do obrotu, a które to środki farmaceutyczne były oznaczone podrobionymi znakami towarowymi oraz wprowadzał do obrotu środki farmaceutyczne nie dopuszczone do obrotu na terenie RP takie jak: tabletki i żele o nazwach K., w ten sposób, że proponował ich sprzedaż za pośrednictwem sieci Internet i sprzedawał je za pośrednictwem przesyłek pocztowych oraz osobiście wielu osobom, przy czym wskazane wyżej środki farmaceutyczne nie odpowiadały obowiązującym warunkom jakości, sprowadzając tym samym niebezpieczeństwo dla życia i zdrowia wielu osób, czyniąc sobie z powyższego stałe źródło dochodu, tj. popełnienia przestępstwa z art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 r. prawo farmaceutyczne i art. 305 ustęp 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. prawo własności przemysłowej w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. wymierzył mu karę 1 roku pozbawienia wolności oraz grzywny w liczbie 100 stawek dziennych w wysokości po 50 zł każda, przy czym wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności na podstawie art. 69§1 k.k. i art. 70§1 pkt 2 k.k. warunkowo zawiesił na okres 3 lat próby;

IV. uznał oskarżonego O. C. za winnego tego, że w okresie miesięcy czerwiec i lipiec 2010 r. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w czerwcu 2010 r. działając wspólnie i w porozumieniu z K. B. i M. S. wprowadzał do obrotu oraz dokonywał obrotu środkami farmaceutycznymi w postaci tabletek Viagra – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), nie posiadając pozwolenia na dopuszczenie ich do obrotu, a które to środki farmaceutyczne były oznaczone podrobionymi znakami towarowymi oraz wprowadzał do obrotu środki farmaceutyczne nie dopuszczone do obrotu na terenie RP takie jak: tabletki i żele o nazwach K., w ten sposób, że sprzedawał je za pośrednictwem przesyłek pocztowych oraz osobiście, przy czym wskazane wyżej środki farmaceutyczne nie odpowiadały obowiązującym warunkom jakości, sprowadzając tym samym niebezpieczeństwo dla życia i zdrowia wielu osób, tj. popełnienia przestępstwa z art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 r. prawo farmaceutyczne i art. 305 ustęp 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. prawo własności przemysłowej w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. wymierzył mu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywny w liczbie 100 stawek dziennych w wysokości po 50 zł każda, przy czym wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności na podstawie art. 69§1 k.k. i art. 70§2 k.k. warunkowo zawiesił na okres 3 lat próby, oddając oskarżonego na podstawie art. 73§2 k.k. pod dozór kuratora sądowego;

V. uznał oskarżonego D. R. za winnego tego, że w okresie od lutego do marca 2010 r. w P. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z M. S. i K. B. wprowadzał do obrotu, dokonywał obrotu i przechowywał w celu wprowadzenia do obrotu środki farmaceutyczne w postaci tabletek Viagra – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), (...), na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), (...), na który pozwolenie do obrotu posiada firma (...) – nie posiadając pozwolenia na dopuszczenie ich do obrotu, a które to środki farmaceutyczne były oznaczone podrobionymi znakami towarowymi oraz wprowadzał do obrotu środki farmaceutyczne nie dopuszczone do obrotu na terenie RP takie jak: tabletki i żele o nazwach K., P., M., (...), (...), T., (...), (...), T., (...), D.-D. w ten sposób, że proponował ich sprzedaż za pośrednictwem sieci Internet i sprzedawał je za pośrednictwem przesyłek pocztowych wielu osobom, sprowadzając tym samym niebezpieczeństwo dla życia i zdrowia wielu osób, czyniąc sobie z powyższego stałe źródło dochodu, tj. popełnienia przestępstwa z art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 r. prawo farmaceutyczne i art. 305 ustęp 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. prawo własności przemysłowej w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k. i na podstawie art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. wymierzył mu kary 1 roku pozbawienia wolności i grzywny w liczbie 100 stawek dziennych w wysokości po 50 zł każda, przy czym na podstawie art. 69§1 k.k. i art. 70§1 pkt 2 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres 3 lat

a nadto na podstawie art. 46§1 k.k. zasądził od oskarżonego M. S. na rzecz pokrzywdzonego I. D. kwotę 720 zł tytułem odszkodowania oraz kwotę 15.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę a także na podstawie art. 45§1 k.k. orzekł od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa przepadek równowartości korzyści majątkowych osiągniętych z przestępstwa: od M. S. w kwocie 48.939,50 zł, od K. B. w kwocie 39.904,50 zł, od D. R. w kwocie 4.836 zł oraz od Ł. N. w kwocie 10.000 zł oraz orzekł o kosztach procesu.

Wyrok ten został zaskarżony przez obrońców oskarżonych M. S. , K. B. i D. R., przy czym dla zrozumienia dalszego toku postępowania wystarczające jest przytoczenie treści zarzutów apelacyjnych podniesionych przez obrońcę oskarżonego M. S..

Obrońca oskarżonego M. S. zaskarżył ten wyrok w całości dotyczącej skazania oskarżonego, zarzucając mu w apelacji:

1. obrazę przepisu prawa materialnego, tj. art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne, poprzez błędną wykładnię, polegającą na bezpodstawnym przyjęciu, że sprawcą przestępstwa opisanego w tym przepisie jest także osoba udzielająca innym osobom produktów leczniczych, w sytuacji gdy omawiany przepis dotyczy wyłącznie tzw. pierwotnego wprowadzenia do obrotu produktów leczniczych, a zatem obejmuje swym zakresem producenta lub importera;

2. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, polegający na bezpodstawnym przyjęciu, że udzielane przez oskarżonego środki farmaceutyczne sprowadzały niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia wielu osób, podczas gdy z zeznań świadków przesłuchanych w postępowaniu przygotowawczym oraz sądowym wynika, iż żaden z nich nie odczuł negatywnych skutków zdrowotnych po ich zażyciu, a jednocześnie zachodzi w sprawie brak dowodów, czy środki udzielane im przez oskarżonego nie odpowiadały obowiązującym warunkom jakości;

3. obrazę przepisów postępowania – art. 170§1 k.p.k. poprzez oddalenie wniosku dowodowego o przesłuchanie wszystkich świadków, mimo że wnioski te dotyczyły okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, albowiem zmierzały do wykazania zarówno cech zdrowotnych tychże osób w kontekście ewentualnego zagrożenia dla ich zdrowia, wynikającego z zażywania udzielanych przez oskarżonego środków, posiadania przez świadków zaleceń lekarskich co do zażywania tego rodzaju środków, jak i co do działania środków, ich ewentualnych skutków ubocznych oraz uzyskanej przez świadków informacji o nabytych środkach, ich działaniu i przeciwwskazaniach do zażywania;

4. obrazę przepisów postępowania – art. 201 k.p.k. poprzez oddalenie wniosku dowodowego obrońcy oskarżonego o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłych z zakresu farmacji i medycyny sądowej celem ustalenia, czy produkty ewentualnie dostarczane przez oskarżonego powodowały realne zagrożenie dla życia i zdrowia osób je zażywających – i to w sytuacji, gdy opinia sporządzona przez biegłych była niepełna i niejasna, tj. nie odnosiła się do indywidualnych osób i nie wskazywała na realne zagrożenie dla konkretnych osób, lecz opierała się na założeniu, że przesłanką niebezpieczeństwa dla życia i zdrowia jest zażywanie tychże środków bez konsultacji lekarskiej – bez względu na uwarunkowania osobowe;

5. błąd w ustaleniach faktycznych, polegający na tym, iż oskarżony dokonał popełnienia czynu określonego w art. 229§3 k.k., pomimo iż jego zachowanie mogło wypełniać znamiona co najwyżej usiłowania jego popełnienia, albowiem korzyść majątkowa nie została faktycznie przyjęta;

6. błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu bez dostatecznej ku temu podstawy dowodowej, iż oskarżony obiecał udzielenie korzyści majątkowych w kwocie 79.100 zł, podczas gdy z zebranego materiału dowodowego nie wynika, aby jego zachowanie wypełniało znamiona określone w art. 229§3 k.k. ;

7. błąd w ustaleniach faktycznych polegający na mylnym uznaniu, iż oskarżony podczas czynności przeszukania dopuścił się wobec policjantów przestępstwa naruszenia nietykalności cielesnej skutkującej uszkodzeniem ciała;

8. obrazę przepisu prawa materialnego, tj. art. 91 k.k. poprzez jego niezastosowanie w niniejszej sprawie co do czynów polegających na naruszeniu nietykalności obydwu funkcjonariuszy publicznych skutkujących uszkodzeniem ciała a w konsekwencji wymierzenie mu za każdy z tych czynów jednostkowej kary

i w oparciu o te zarzuty wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Ponadto drugą apelację od tego wyroku wniósł także obrońca oskarżonego M. S. , który apelację tę sporządził i podpisał w ramach usunięcia braku formalnego apelacji własnej oskarżonego. W apelacji tej zarzucił zaskarżonemu wyrokowi:

I. błędy w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mające wpływ na jego treść a polegające na niewłaściwym uznaniu, iż:

1. oskarżony dopuścił się wprowadzenia do obrotu środków o działaniu anabolicznym, podczas gdy z ustaleń dokonanych w postępowaniu wynika, iż na założonych przez niego stronach internetowych można było nabyć jedynie środki na potencję;

2. oskarżony dopuścił się sprzedaży na rzecz świadka M. K. (3) środka o nazwie (...), który jest substancją niedopuszczoną do obrotu, podczas gdy z zeznań świadka nie wynika, iż nabywał go właśnie od oskarżonego, a nadto obowiązujące przepisy stanowią, iż lek ten jest legalnie dopuszczony do obrotu na terytorium RP;

3. zbywane przez oskarżonego środki farmaceutyczne spowodowały dla przyjmujących je osób bezpośrednie narażenie na utratę życia lub zdrowia, podczas gdy z zeznań tychże osób złożonych w postępowaniu przygotowawczym oraz sądowym wynika, iż żaden z nich nie odczuł negatywnych skutków zdrowotnych po ich zażyciu, a nadto na stronach internetowych, za pośrednictwem których sprzedawano środki były zawarte informacje o ich składzie, sposobie zażycia, przeciwwskazaniach oraz niepożądanych skutkach zażycia;

4. oskarżony wprowadzał do obrotu podrobione produkty, w sytuacji gdy podczas postępowania nie ustalono składu oryginalnych produktów, albowiem stanowi to tajemnicę producenta leków, skutkiem czego nie można ustalić oryginalności produktów oferowanych przez oskarżonego;

5. oskarżony popełnił dwa czyny, tj. z art. 124 ustawy Prawo farmaceutyczne polegający na wprowadzeniu do obrotu na terenie RP środków farmaceutycznych w postaci tabletek Viagra – na którą pozwolenie do obrotu posiada wyłącznie firma (...), L. – na którą pozwolenie do obrotu posiada wyłącznie firma (...), (...) – na którą pozwolenie do obrotu posiada wyłącznie firma (...) (czyn II) oraz czyn, który został zakwalifikowany z art. 165§1 k.k. (czyn III) w sytuacji, gdy opisane działania dotyczą zdarzeń tożsamych;

6. oskarżony dokonał popełnienia czynu określonego w art. 229§3 k.k., pomimo iż jego zachowanie mogło wypełniać jedynie znamiona co najwyżej usiłowania jego popełnienia, albowiem korzyść majątkowa nie została faktycznie przyjęta;

7. oskarżony obiecał udzielenie korzyści majątkowych w kwocie 79.100 zł, podczas gdy z zebranego materiału dowodowego nie wynika, aby jego zachowanie wypełniało znamiona określone w art. 229§3 k.k. ;

II. obrazę następujących przepisów prawa materialnego:

1. art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne, poprzez jego błędną wykładnię, a w konsekwencji niewłaściwe uznanie, że oskarżony M. S. „wprowadził do obrotu produkty lecznicze”, pomimo iż oskarżony nie był ich producentem, jego upoważnionym przedstawicielem lub importerem przekazującym wyroby po raz pierwszy w kraju użytkownikowi, konsumentowi czy sprzedawcy,

2. art. 91 k.k. poprzez jego niezastosowanie w niniejszej sprawie co do czynów polegających na naruszeniu nietykalności obydwu funkcjonariuszy publicznych skutkujących uszkodzeniem ciała, a w konsekwencji wymierzenie mu za każdy z tych czynów jednostkowej kary;

III. obrazę przepisów prawa procesowego, tj.:

1. art. 170§1 k.p.k. poprzez oddalenie wniosku o przesłuchanie w postępowaniu sądowym wszystkich osób, zażywających środki, które miał im dostarczać oskarżony, co w konsekwencji uniemożliwiło jednoznaczne ustalenie, że środki te narażały kogokolwiek na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia,

2. art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej, mylnej, sprzecznej z zasadami prawidłowego rozumowania oraz wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oceny przez Sąd I instancji zebranych w sprawie dowodów, polegającej na uznaniu za niewiarygodne wyjaśnień oskarżonych i oparcie rozstrzygnięcia wyłącznie na podstawie opinii biegłych oraz przesłuchanych w sprawie świadków,

3. art. 5§2 k.p.k. poprzez rozstrzygnięcie niedających się usunąć, istniejących w sprawie wątpliwości na niekorzyść oskarżonego i przyjęcie, że pomimo:

- braku wiedzy o składzie leków oryginalnych z uwagi na istnienie tajemnicy handlowej, wprowadzane przez oskarżonego leki były podrabiane,

- braku jakichkolwiek negatywnych skutków zażycia leków przez osoby, które je nabyły oraz nieustalenie ich stanu zdrowia i wpływu leków, oskarżony naraził je na niebezpieczeństwo utraty życia i zdrowia,

- braku innych, aniżeli policjanci świadków zdarzenia przeszukania mieszkania oskarżonego oraz zabezpieczenia znajdujących się w nim leków i środków pieniężnych przedstawiona przez nich wersja zdarzenia jest wiarygodna

i w oparciu o te zarzuty wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Apelacje te zostały rozpoznane pierwotnie przez Sąd Apelacyjny w Poznaniu w postępowaniu o sygn. akt II AKa 19/13.

Wówczas Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 21 marca 2013 r. zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

a) co do oskarżonego M. S.:

- odnośnie punktu 3 wyroku uznał tego oskarżonego za winnego tego, że w okresie od sierpnia 2008 r. do 8 czerwca 2010 r. w P. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z K. B., Ł. N., D. R. i O. C. wprowadzał do obrotu, dokonywał obrotu i przechowywał w celu wprowadzenia do obrotu środki farmaceutyczne w postaci tabletek Viagra – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), L. – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), (...) – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), (...), na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), G. i (...), na które zezwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), F., na który pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...) Ltd, U., na który pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...).V. O. – nie posiadając pozwolenia na dopuszczenie ich do obrotu, a które to środki farmaceutyczne były oznaczone podrobionymi znakami towarowymi oraz wprowadzał do obrotu środki farmaceutyczne nie dopuszczone do obrotu na terenie RP, takie jak: tabletki i żele o nazwach K., przy czym wskazane wyżej środki farmaceutyczne nie odpowiadały obowiązującym warunkom jakości, sprowadzając tym samym niebezpieczeństwo dla życia i zdrowia wielu osób, a nadto wprowadzał do obrotu środki farmaceutyczne nie dopuszczone do obrotu na terenie RP takie, jak: tabletki o nazwach L., P., C., T., (...), A. T., T., S. G., P., T., (...) (...), (...),(...), (...), M., O. S., I..N.. C. I., (...), D.-D., C., (...), (...), (...), (...), O.,(...) N. D., (...), (...), C. - w ten sposób, że proponował ich sprzedaż za pośrednictwem sieci Internet i sprzedawał je za pośrednictwem przesyłek pocztowych wielu osobom, czyniąc sobie z powyższego stałe źródło dochodu, tj. popełnienia przestępstwa z art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 r. prawo farmaceutyczne i art. 305 ustęp 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. prawo własności przemysłowej w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. wymierzył mu karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywny w liczbie 300 stawek dziennych w wysokości po 200 zł każda,

b) co do oskarżonego K. B.:

- odnośnie punktu 11 wyroku uznał tego oskarżonego za winnego tego, że w okresie od czerwca 2009 r. do 8 czerwca 2010 r. w okresie od czerwca 2009 r. do 8 czerwca 2010 r. w P. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z M. S., Ł. N., D. R. i O. C. wprowadzał do obrotu, dokonywał obrotu i przechowywał w celu wprowadzenia do obrotu środki farmaceutyczne w postaci tabletek Viagra – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), L. – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), (...) – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), (...), na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), G. i (...), na które pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), F., na który pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...) Ltd, U., na który pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...).V. O. – nie posiadając pozwolenia na dopuszczenie ich do obrotu, a które to środki farmaceutyczne były oznaczone podrobionymi znakami towarowymi oraz wprowadzał do obrotu środki farmaceutyczne nie dopuszczone do obrotu na terenie RP, takie jak: tabletki i żele o nazwach K., przy czym wskazane wyżej środki farmaceutyczne nie odpowiadały obowiązującym warunkom jakości, sprowadzając tym samym niebezpieczeństwo dla życia i zdrowia wielu osób, a nadto wprowadzał do obrotu środki farmaceutyczne nie dopuszczone do obrotu na terenie RP takie, jak: tabletki o nazwach L., P., C., T., (...), A. T., T., S. G., P., T., (...), (...), (...), (...), (...), M., O. S., I..N.. C. I., (...), D.-D., C., (...), (...), (...), (...), O., (...), N. D., (...) (...), (...) w ten sposób, że proponował ich sprzedaż za pośrednictwem sieci Internet i sprzedawał je za pośrednictwem przesyłek pocztowych wielu osobom, czyniąc sobie z powyższego stałe źródło dochodu, tj. popełnienia przestępstwa z art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 r. prawo farmaceutyczne i art. 305 ustęp 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. prawo własności przemysłowej w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. wymierzył mu kary 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywny w liczbie 300 stawek dziennych w wysokości po 200 zł każda

oraz uchylił orzeczenie wobec tego oskarżonego o karze łącznej i na podstawie art. 85 k.k. i art. 86§1 i 2 k.k. orzeczone wobec tego oskarżonego kary połączył i wymierzył mu kary łączne 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywny w liczbie 300 stawek dziennych w wysokości po 200 zł każda;

c) co do oskarżonego D. R.:

- odnośnie punktu 20 wyroku uznał tego oskarżonego za winnego tego, że w okresie od lutego do marca 2010 r. w P. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z M. S. i K. B. wprowadzał do obrotu, dokonywał obrotu i przechowywał w celu wprowadzenia do obrotu środki farmaceutyczne w postaci tabletek Viagra – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), L. – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), (...) – na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...), T. Prolongatom, na którą pozwolenie do obrotu na terenie RP posiada wyłącznie firma (...) – nie posiadając pozwolenia na dopuszczenie ich do obrotu, a które to środki farmaceutyczne były oznaczone podrobionymi znakami towarowymi oraz wprowadzał do obrotu środki farmaceutyczne nie dopuszczone do obrotu na terenie RP, takie jak: tabletki i żele o nazwach K., przy czym wskazane wyżej środki farmaceutyczne nie odpowiadały obowiązującym warunkom jakości, sprowadzając tym samym niebezpieczeństwo dla życia i zdrowia wielu osób, a nadto wprowadzał do obrotu środki farmaceutyczne nie dopuszczone do obrotu na terenie RP takie, jak: P., M., M. (...), (...), T., (...), (...), T., (...), D.-D. – w ten sposób, że proponował ich sprzedaż za pośrednictwem sieci Internet i sprzedawał je za pośrednictwem przesyłek pocztowych wielu osobom, czyniąc sobie z powyższego stałe źródło dochodu, tj. popełnienia przestępstwa z art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 r. prawo farmaceutyczne i art. 305 ustęp 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. prawo własności przemysłowej w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. wymierzył mu kary 1 roku pozbawienia wolności oraz grzywny w liczbie 100 stawek dziennych w wysokości po 50 zł każda;

a w pozostałej części wyrok ten utrzymał w mocy.

Kasację od tego wyroku wniósł do Sądu Najwyższego obrońca oskarżonego M. S. , zaskarżając punkty I, II i IV w/w wyroku Sądu Apelacyjnego w Poznaniu, zarzucając w niej:

I. rażące naruszenie prawa materialnego, które miało istotny wpływ na treść orzeczenia, polegające na obrazie art. 438 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne, poprzez jego błędną wykładnię, a w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie za Sądem I instancji, iż oskarżony M. S. „wprowadzał do obrotu produkty lecznicze”, mimo, iż nie był ich producentem, upoważnionym przedstawicielem lub importerem przekazującym wyroby po raz pierwszy w kraju użytkownikowi, konsumentowi czy sprzedawcy, tj. nie był osobą mogącą „wprowadzić produkt do obrotu” na terenie kraju;

II . rażące naruszenie art. 433§1 i 2 k.p.k., poprzez naruszenie przez Sąd II instancji przepisu art. 438 pkt 3 k.p.k., albowiem Sąd odwoławczy powielił bez analizy krytycznej błędne ustalenia faktyczne przyjęte za podstawę orzeczenia, które miały istotny wpływ na treść wyroku apelacyjnego, polegające na uznaniu, iż:

- oskarżony popełnił czyn określony w art. 229§3 k.k., mimo iż jego zachowanie mogło wypełniać znamiona co najwyżej usiłowania jego popełnienia, albowiem korzyść majątkowa nie została faktycznie przyjęta,

- zbywane przez oskarżonego środki farmaceutyczne spowodowały dla przyjmujących je osób bezpośrednie narażenie na utratę życia lub zdrowia, czym wypełnił znamiona ustawowe przestępstwa z art. 165§1 pkt 2 k.k., podczas gdy z zeznań tychże osób złożonych w postępowaniu przygotowawczym oraz sądowym wynika, iż żaden z nich nie odczuł negatywnych skutków zdrowotnych po ich zażyciu,

- oskarżony dopuścił się sprzedaży na rzecz świadka M. K. (3) środka farmaceutycznego o nazwie (...), gdyż z zeznań świadka i zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie wynika, iż nabywał go właśnie od oskarżonego M. S.

i w oparciu o te zarzuty wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku odnośnie zarzutu popełnienia przestępstwa z art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 124 ustawy Prawo farmaceutyczne i uniewinnienie oskarżonego odnośnie czynu z punktu Ia) i II w części dotyczącej punktu 1 i 2 wyroku Sądu I instancji oraz o uchylenie zaskarżonego wyroku odnośnie zarzutu popełnienia przestępstwa z art. 229§3 k.k. i przekazanie sprawy sądowi odwoławczemu do ponownego rozpoznania, ewentualnie w razie nieuwzględnienia powyższego o uchylenie wyroku w zaskarżonym zakresie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi odwoławczemu.

Sąd Najwyższy zaś po rozpoznaniu tejże kasacji wyrokiem z dnia 11 lutego 2014 r. (sygn. akt V KK 272/13) uchylił zaskarżony wyrok w części utrzymującej w mocy wyrok Sądu Okręgowego co do przestępstw przypisanych oskarżonemu M. S. w punktach 1 i 2 i związane z tym rozstrzygnięcie o środku karnym przepadku zawarte w punkcie 23 (pkt II) oraz w części zmieniającej (pkt Ia) i sprawę w tym zakresie przekazał Sądowi Apelacyjnemu w Poznaniu do ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym a w pozostałym zakresie oddalił kasację jako oczywiście bezzasadną.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Z wyżej przedstawionej informacji na temat przebiegu i wyników niniejszego postępowania karnego podczas ponownego rozpoznania sprawy w instancji odwoławczej Sąd Apelacyjny jest zobowiązany skupić się na zagadnieniu związanym z postawionymi w obu apelacjach zarzutami obrazy przepisu prawa materialnego, tj. art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (tekst jednolity z 2008 r., Dz. U. Nr 45, poz. 271 z późn. zm.).

Nie ulega bowiem wątpliwości, iż ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Okręgowy w zaskarżonym wyroku a dotyczące wszystkich zarzuconych oskarżonemu M. S. czynów nie budzą żadnych wątpliwości. Podnieść należy, iż zaskarżony wyrok w części dotyczącej przypisanych oskarżonemu przestępstw z art. 229§3 k.k., art. 222§1 k.k. i art. 224§2 k.k. i art. 157§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. oraz z art. 222§1 k.k. i art. 224§2 k.k. i art. 157§2 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k., czyli czynów przypisanych w punktach 5, 6 i 7 oraz w części dotyczącej orzeczonych za te przestępstwa kar i środków karnych jest prawomocny.

Również, mimo uchylenia przez Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia 11 lutego 2014 r. (sygn. akt V KK 272/13) wyroku Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 21 marca 2013 r. (sygn. akt II AKa 19/13) w części dotyczącej utrzymania w mocy wyroku Sądu Okręgowego co do przestępstw przypisanych oskarżonemu w punktach 1 i 2 z art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne w zw. z art. 65§1 k.k. oraz w części zmieniającej ten wyrok dotyczącej przestępstwa przypisanego oskarżonemu M. S. w punkcie 3 z art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne i art. 305 ustęp 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (tekst jednolity z 2013 r. Dz. U. poz. 1410) nie ulegają najmniejszej wątpliwości poprawne ustalenia Sądu Okręgowego i Sądu Apelacyjnego zawarte we wskazanym wyżej wyroku z dnia 21 marca 2013 r. dotyczące przebiegu inkryminowanych zdarzeń i roli w nich M. S. wraz z zamiarem bezpośrednim popełnienia tych czynów i uczynienia sobie z nich stałego źródła dochodu. Poprawność tych ustaleń wynika zresztą wprost z wyroku Sądu Najwyższego, który po rozpoznaniu kasacji obrońcy oskarżonego od wskazanego wyroku Sądu Apelacyjnego uznał oczywistą bezzasadność postawionych zaskarżonemu wyrokowi zarzutów za wyjątkiem jedynie zarzutu kasacyjnego (powtórzonego w ślad za zarzutem apelacyjnym) obrazy prawa materialnego, które miało istotny wpływ na treść orzeczenia, polegającej na obrazie art. 438 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne, poprzez jego błędną wykładnię, a w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie za Sądem I intonacji, iż oskarżony M. S. „wprowadzał do obrotu produkty lecznicze”, mimo iż nie był ich producentem, upoważnionym przedstawicielem lub importerem przekazującym wyroby po raz pierwszy w kraju użytkownikowi, konsumentowi czy sprzedawcy, tj. nie był osobą mogącą „wprowadzić produkt do obrotu” na terenie kraju. Skoro zaś Sąd Najwyższy jedynie dopatrzył się obrazy prawa materialnego, polegającego na błędnej wykładni znamienia przestępstwa z art. 124 Prawa farmaceutycznego polegającej na „wprowadzaniu do obrotu” produktu leczniczego i tylko tenże zarzut był podstawą częściowego uchylenia zaskarżonego wyroku Sądu odwoławczego i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania, to nie ulega wątpliwości, iż dotychczas poczynione ustalenia faktyczne przez Sądy obu instancji są poprawne, natomiast w toku niniejszego ponownego postępowania apelacyjnego Sąd Apelacyjny w świetle wskazań Sądu Najwyższego jest zobligowany do rozpoznania zarzutu naruszenia art. 124 ustawy – Prawo farmaceutyczne, podniesionego w apelacji obrońcy M. S..

Sąd Okręgowy, uznając oskarżonego M. S. w punktach 1, 2 i częściowo w punkcie 3 (tu częściowo z uwagi na przyjęcie do działania oskarżonego kumulatywnej kwalifikacji prawnej) za winnego popełnienia przestępstw z art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne przyjął, iż oskarżony w miejscach i okresach tam wskazanych „wprowadzał do obrotu” produkty lecznicze czy środki farmaceutyczne. Problem sprowadza się natomiast do interpretacji pojęcia „wprowadzania do obrotu” takich produktów czy środków.

Sąd Okręgowy jednoznacznie ustalił, iż pochodzenie tych produktów (środków) nie jest znane a tym samym nie da się przyjąć z jakich źródeł oskarżony nabył te produkty ani też nie da się ustalić czy w przypadku środków podrabianych tego podrobienia dokonał oskarżony czy też osoby trzecie, od których oskarżony nabył „podróbki”, by je dalej dystrybuować wśród chętnych nabywców.

Ustawa z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne nie udziela odpowiedzi, jak należy rozumieć pojęcie „wprowadzania do obrotu”.

Sąd Okręgowy bez bliższego wyjaśnienia tej kwestii przyjął, że na gruncie przepisu art. 124 Prawa farmaceutycznego, jak i na gruncie art. 305 ustawy Prawo własności przemysłowej „ wprowadzaniem do obrotu jest każda czynność polegająca na puszczeniu w obieg omawianych środków lub artykułów przez sprzedaż detaliczną lub hurtową, przekazanie nieodpłatne, przechowywanie, przewóz i inne czynności związane z dostarczaniem ich odbiorcy”, zauważając wprawdzie, iż odmiennie w tej kwestii wypowiedział się Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12.10.2006 r. (III KK 167/06), jednakże nie poddał rozumowania Sądu Najwyższego głębszej analizie. Tymczasem już sam Sąd Okręgowy zauważył, że stanowisko Sądu Najwyższego zawarte m.in. w tym wyroku wydanym na gruncie art. 305 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej wedle pierwotnego brzmienia tego przepisu (Dz. U. z 2001 r. Nr 49, poz. 508), z którego wynika, iż „ wprowadzeniem do obrotu jest przekazanie przez producenta lub importera po raz pierwszy do obrotu towarów oznaczonych podrobionym znakiem towarowym” stało się dla ustawodawcy asumptem do dokonania zmiany brzmienia tego przepisu poprzez dodanie jako penalizowanej formy sprawczej „ dokonywania obrotu” towarami oznaczonymi podrobionymi znakami towarowymi. Słusznie więc na gruncie wskazanej znowelizowanej ustawy – Prawo własności przemysłowej Sąd Okręgowy doszedł do wniosku, iż oskarżony (...) działając wspólnie i w porozumieniu z innymi sprawcami „ obracali”, czy inaczej mówiąc „ dokonywali obrotu” podrobionymi środkami farmaceutycznymi, wyczerpując znamiona tejże ustawy. Dla uzupełnienia dodać należy, iż znowelizowany przepis art. 305 ust. 1 ustawy – Prawo własności przemysłowej został wprowadzony do porządku prawnego w dniu 31 sierpnia 2007 r. art. 1 pkt 66 i art. 9 ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy – Prawo o własności przemysłowej (Dz. U. z 2007 r. Nr 136, poz. 958). Ustawa ta nie zawierała (i nie zawiera) żadnej ustawowej definicji pojęcia „wprowadzania do obrotu” towarów oznaczonych podrobionymi znakami towarowymi, natomiast ustawodawca, pod wpływem interpretacji tego pojęcia dokonanej przez Sąd Najwyższy postanowił dokonać zmiany tejże ustawy nie poprzez wprowadzenie legalnej definicji tego pojęcia, ale poprzez penalizowanie dalszego etapu pojawienia się takiego towaru na rynku polskim, tj. poprzez dokonywanie jego obrotu. Takie zaś postąpienie ustawodawcy na gruncie tejże ustawy przekonuje, iż „wprowadzenie do obrotu” towaru, produktu itp. jest czymś innym niż „dokonywanie obrotu” takim towarem, produktem itp.

W związku z powyższym należy w pełni zgodzić się z zarzutem apelacyjnym, iż brak jest jakichkolwiek racjonalnych powodów do odmiennego przyjęcia rozumienia tego samego sformułowania „wprowadzania do obrotu” produktów, środków na gruncie ustawy z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne, mając na uwadze racjonalność ustawodawcy oraz znaczenie w prawie polskim w różnych ustawach tego samego pojęcia, o ile konkretna ustawa, w której to pojęcie występuje, nie wprowadza jego legalnej definicji, która świadczyłaby o woli ustawodawcy innego, niż w innych ustawach, rozumienia tego samego zwrotu, tak jak np. jest to w przypadku ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U.2012.124 j.t.), gdzie z zawartej w art. 4 pkt 34 definicji wynika, iż należy szerzej rozumieć pojęcie „wprowadzania do obrotu”, które oznacza „udostępnienie osobom trzecim odpłatnie lub nieodpłatnie” środków odurzających, substancji psychotropowych i in. Podobnie ustawodawca postąpił w szeregu innych ustaw, szerzej definiując pojęcie „wprowadzenia do obrotu”, jak dla przykładu w ustawie z dnia 30 marca 2001 r. o kosmetykach (Dz. U. Nr 42, poz. 473 ze zm. – art. 3 pkt 2) czy w ustawie z dnia 13 września 2002 r. o produktach biobójczych (Dz. U. Nr 175, poz. 1433 – art. 3 pkt 9). Najdobitniej rozumienie tego pojęcia zawartego w ustawach, nie zawierających jego legalnej definicji wykazał Sąd Najwyższy w uchwale 7 sędziów z dnia 21 września 2005 r., I KZP 29/05, OSNKW 2005/10/90, gdzie na gruncie ustawy z dnia 9 listopada 1995 r. o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych (dz. U. z 1996 r. Nr 10, poz. 55 ze zm.) przekonująco stwierdził, że „wprowadzeniem do obrotu handlowego” w rozumieniu art. 12 pkt 3 wskazanej ustawy jest przekazanie przez producenta lub importera po raz pierwszy do obrotu handlowego wyrobów tytoniowych, o których mowa w tej ustawie, odwołując się przy tym do licznych wypowiedzi doktryny i orzecznictwa na temat rozumienia tego pojęcia w polskim prawie. W świetle więc logicznych wywodów Sądu Najwyższego, do których odwołuje się apelujący, należy dojść do jednoznacznego wniosku, zakładając spójność obowiązującego systemu prawnego i, co oczywiste, racjonalność ustawodawcy, iż jeżeli ustawodawca wyraża wolę rozciągnięcia pojęcia „wprowadzenie do obrotu” na dalsze transakcje poza pierwszą, powodującą zaistnienie danego przedmiotu w obrocie, czyni to wyraźnie w treści danego aktu prawnego, odwołując się do odpowiednio skonstruowanej definicji legalnej bądź też, jak to wyżej zaznaczono przy nowelizacji ustawy – Prawo własności przemysłowej rozszerza znamiona czynu poprzez dodanie np. „uczestniczenia w obrocie” czy „dokonywanie obrotu” obok już istniejących znamion „wprowadzenia do obrotu”. Przyznać należy więc rację wyrażonemu w tej uchwale poglądowi, iż gdy pojęcie „wprowadzenie do obrotu” wchodzi do zespołu znamion typu czynu zabronionego a nie zostało zdefiniowane w danej ustawie, to przyjmowanie innego jego znaczenia niż wynikające z reguł języka ogólnego oraz języka prawniczego naruszałoby gwarancyjny kierunek wykładni przepisów represyjnych i mogłoby się spotkać z zarzutem stosowania wykładni rozszerzającej na gruncie prawa karnego materialnego. W sposób tożsamy Sąd Najwyższy zinterpretował pojęcie „wprowadzenia do obrotu” towarów oznaczonych podrobionym znakiem towarowym na gruncie art. 305 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej wedle pierwotnego brzmienia tego przepisu w uchwale z dnia 24 maja 2005 r., I KZP 13/05, OSNKW 2005/6/50 oraz w wyroku z dnia 12 października 2006 r., III KK 167/06, LEX nr 202231.

Wreszcie, co w niniejszym procesie najistotniejsze, za takim rozumieniem wskazanego pojęcia na gruncie ustaw, w których brak jest jego definicji legalnej a więc i na gruncie ustawy Prawo farmaceutyczne opowiedział się Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 11 lutego 2014 r. (V KK 272/13), którym uchylił zaskarżony wyrok Sądu Apelacyjnego i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania, które ma miejsce w niniejszym rozpoznaniu.

W świetle tego, co wyżej powiedziano, należy więc w pełni zgodzić się, iż brak jest jakichkolwiek racjonalnych podstaw do zanegowania na gruncie art. 124 Prawa farmaceutycznego rozumowania pojęcia „wprowadzenia do obrotu” produktu leczniczego od powszechnie akceptowanego w orzecznictwie sądowym, przy czym słusznie Sąd Najwyższy wskazuje, że nawet ustawa – Prawo farmaceutyczne odróżnia pojęcia „wprowadzenia od obrotu” (jak w art. 124, 126) od „prowadzenia obrotu” (jak w art. 66, 67, 68).

Za Sądem Najwyższym należy więc przyjąć, iż sprawcą czynu zabronionego, w zespół znamion którego wchodzi „wprowadzenie do obrotu” a tak właśnie jest w cytowanej ustawie – Prawo farmaceutyczne, może być tylko osoba, która niejako pierwotnie wprowadziła towar do obrotu, gdyż w tym pojęciu nie mieszczą się kolejne transakcje. W związku z tym nie jest karalny sam obrót takim towarem (jak to ma miejsce w niniejszej sprawie) a w konsekwencji nie ponoszą odpowiedzialności karnej z tak skonstruowanego przepisu kolejni zbywcy takiego towaru.

W związku z powyższym należy przyznać rację postawionemu w apelacji zarzutowi obrazy wskazanego przepisu prawa materialnego, tj. art. 124 ustawy – Prawo farmaceutyczne.

Sąd Apelacyjny więc kierując się wskazanymi przesłankami, na podstawie art. 438 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 437 k.p.k. zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że uniewinnił oskarżonego M. S. od popełnienia zarzuconego mu aktem oskarżenia w punkcie pierwszym przestępstwa z art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 k.k. oraz od popełnienia zarzuconego mu aktem oskarżenia w punkcie drugim przestępstwa z art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne i art. 305 ustęp 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k. Sąd Apelacyjny uniewinnił oskarżonego od popełnienia zarzuconych (a nie przypisanych czynów) stąd przywołał w orzeczeniu pełną kwalifikację tych czynów z aktu oskarżenia. Podnieść przy tym należy, iż Sąd Okręgowy wykazał niemożność przyjęcia do zachowania się oskarżonego w obu przypadkach zaproponowanych w akcie oskarżenia kumulatywnych kwalifikacji prawnych, zaś w przypadku wniesienia apelacji wyłącznie na korzyść oskarżonego nie jest obecnie możliwe rozważanie ich przyjęcia, gdyż byłoby to postąpienie wbrew przepisowi art. 434§1 k.p.k.

Nie zachodzi przy tym możliwość przyjęcia innej kwalifikacji prawnej tych czynów, bowiem zachowanie oskarżonego S. nie wyczerpało znamion jakiegokolwiek innego przestępstwa, w tym z art. 291 k.k. ani z art. 292 k.k., gdyż nie zostało wypełnione znamię „rzecz uzyskana za pomocą czynu zabronionego”. Nie jest bowiem przede wszystkim wiadomym w jaki sposób te produkty i środki znalazły się na rynku, nie jest wiadomym w jaki sposób podrobione środki zostały „wyprodukowane”, nie jest wiadomym w jaki sposób znalazły się one w posiadaniu osób, od których nabył je oskarżonyS. (i pozostali współoskarżeni). Tymczasem o przestępstwie paserstwa w rozumieniu wskazanych przepisów można mówić wtedy, gdy nabywca mienia (czyli paser) wchodzi w jego posiadanie już po uzyskaniu go za pomocą czynu zabronionego, przy czym oznaczanie takich produktów podrobionym znakiem towarowym nie stanowi „uzyskania rzeczy za pomocą czynu zabronionego” (por. uchwałę składu 7 sędziów SN z dnia 30 czerwca 2008 r., I KZP 8/08, OSNKW 2008/7/52).

Kierując się tymi przesłankami niezbędna również okazała się modyfikacja czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie 3 zaskarżonego wyroku poprzez eliminację z opisu czynu wyrażeń wskazujących na znamiona „wprowadzania do obrotu” czy „przechowywania w celu wprowadzenia do obrotu” środków farmaceutycznych oraz wyeliminowania z kwalifikacji prawnej tego czynu przepisu art. 124 ustawy – Prawo farmaceutyczne. Przy czym dla jasności samego czynu przypisanego oskarżonemu Sąd Apelacyjny, kierując się niepodważalnymi ustaleniami faktycznymi poczynionymi w tym postępowaniu sporządził nowy opis czynu przypisanego oskarżonemu S., przyjmując jego kwalifikację z art. 165§1 pkt 2 k.k. i art. 305 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 30.06.2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz.U.2013.1410 j.t.) w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k.

Strona przedmiotowa i podmiotowa tego czynu oraz poszczególne składniki jego kwalifikacji prawnej zostały szczegółowo wyjaśnione przez Sąd I instancji, więc Sąd Apelacyjny, zgadzając się z tymi wywodami, w pełni odwołuje się do nich, czyniąc z nich integralną część niniejszego uzasadnienia.

Jednocześnie w związku z powyższą zmianą niezbędne było dokonanie korekty zaskarżonego wyroku w zakresie kary wymierzonej za ten czyn poprzez jej złagodzenie. Kierując się zatem okolicznościami obciążającymi i łagodzącymi, na które dokładnie zwrócił uwagę Sąd Okręgowy Sąd odwoławczy na podstawie art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k. oraz art. 33§2 k.k. wymierzył oskarżonemu S. kary 2 lat pozbawienia wolności oraz grzywny w liczbie 250 stawek dziennych w wysokości po 200 zł każda z nich. W tym przypadku złagodzenie kary polegało na wymierzeniu łagodniejszej o pół roku od wymierzonej przez Sąd I instancji kary pozbawienia wolności, przy orzeczeniu tożsamej z liczby stawek i wysokości jednej stawki kary grzywny.

W związku zaś z uchyleniem przez Sąd Najwyższy części zaskarżonego wyroku odnośnie trzech czynów oraz w związku z uniewinnieniem oskarżonego od popełnienia dwóch czynów i złagodzenia kary za jeden z przypisanych czynów niezbędne stało się wymierzenie oskarżonemu w niniejszym postępowaniu kary łącznej pozbawienia wolności, mając na uwadze jednostkowe kary orzeczone tym samym wyrokiem Sądu Okręgowego, częściowo już prawomocnym a częściowo zmienionym w toku niniejszego postępowania.

Wyżej wymierzono karę 2 lat pozbawienia wolności. Poza tym wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 29 października 2012 r. w sprawie XVI K 29/11 wymierzono oskarżonemu S. za przestępstwo z art. 229§3 k.k. karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, za przestępstwo z art. 222§1 k.k. i art. 224§2 k.k. i art. 157§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. karę 1 roku pozbawienia wolności, oraz za przestępstwo z art. 222§1 k.k. i art. 224§2 k.k. i art. 157§2 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. karę 1 roku pozbawienia wolności. Powyższe zaś oznacza w świetle art. 86§1 k.k., iż karę łączną pozbawienia wolności należy wymierzyć w wymiarze od 2 lat do 5 lat i 6 miesięcy. Mając przy tym wykazaną przez Sąd Okręgowy przeważającą część okoliczności obciążających nad łagodzącymi oraz różnorodność i zróżnicowany czasokres przestępczego działania oskarżonego niezbędne jest wymierzenie oskarżonemu kary łącznej przy zastosowaniu tzw. zasady asperacji. Bez wątpienia więc kara łączna pozbawienia wolności w wymiarze 3 lat i 6 miesięcy nie będzie zbytnio surowa, jak i nie będzie zbytnio łagodna, będzie w pełni czyniła zadość wymogom art. 53 i następne k.k. i dlatego też Sąd odwoławczy, na podstawie art. 85 k.k. i art. 86§1 k.k. taką karę łączną oskarżonemu wymierzył, zaliczając na jej poczet na podstawie art. 63§1 k.k. okresy stosowanych wobec oskarżonego tymczasowych aresztowań.

Jednocześnie w świetle wyroku Sądu Najwyższego z dnia 11 lutego 2014 r., uchylającego również zaskarżony wyrok Sądu Apelacyjnego w zakresie dotyczącym utrzymania w mocy orzeczenia zawartego w punkcie 23 wyroku Sądu Okręgowego odnośnie przepadku równowartości korzyści uzyskanych z przestępstw przez M. S. niezbędne stało się orzeczenie ponownie wobec oskarżonego takiego środka karnego. Mając przy tym na uwadze ustalenia Sądu Okręgowego, z których wynika, iż ujawnione osoby przesłuchane w charakterze świadków, czyli 394 osoby nabyły od oskarżonych (S. i innych) środki farmaceutyczne w związku z przypisanym oskarżonemu S. czynem w punkcie 3 zaskarżonego wyroku, zaś to nabycie dotyczyło środków, które zostały wymienione przez Sąd Apelacyjny w zmienionym opisie tego czynu, Sąd Apelacyjny obniżył wysokość przepadku równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z przypisanego oskarżonemu przestępstwa do kwoty 32.394,50 zł (po odjęciu od kwoty określonej łącznie przez Sąd I instancji w wysokości 48.939,50 zł kwoty 16.545,00 zł, stanowiącej korzyść z popełnienia czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie 1, od którego to czynu M. S. został uniewinniony).

Sąd odwoławczy wyżej wyjaśnił niemożność przypisania oskarżonemu M. S. przestępstwa z art. 124 ustawy – Prawo farmaceutyczne i w związku z tym konieczność zmiany zaskarżonego wyroku na korzyść tego oskarżonego. Dokładnie te same względy wskazują w świetle art. 435 k.p.k. na konieczność zmiany zaskarżonego wyroku na rzecz pozostałych współoskarżonych i to niezależnie od tego, czy wcześniej wnosili oni środki odwoławcze (jak oskarżeni K. B. i D. R.), czy też nie (jak oskarżeni Ł. N. i O. C.). Wprawdzie w tym zakresie Sąd Najwyższy mógł wydać orzeczenie kasacyjne na podstawie art. 536 k.p.k. w zw. z art. 435 k.p.k., ale skoro tego nie uczynił, to Sąd odwoławczy kierując się wskazanym przepisem art. 435 k.p.k. nie mógł nie orzec na korzyść pozostałych współoskarżonych w tym postępowaniu.

W związku z powyższym na podstawie wskazanego przepisu oraz art. 438 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 437 k.p.k. zmienił zaskarżony wyrok w stosunku do oskarżonego K. B. poprzez uniewinnienie go od popełnienia zarzuconego mu w punkcie ósmym aktu oskarżenia przestępstwa z art. 165§1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 124 ustawy – Prawo farmaceutyczne i art. 305 ust. 3 ustawy – Prawo własności przemysłowej w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k., czego też konsekwencją było uchylenie orzeczonych wobec tego oskarżonego kar łącznych. Z tych samych powodów i na tej samej podstawie oraz w taki sam sposób, jak w przypadku oskarżonego M. S., co do czynu mu przypisanego w punkcie 3, Sąd Apelacyjny dokonał zmiany w zakresie opisu czynu i jego kwalifikacji prawnej, za który został skazany oskarżony K. B. w punkcie 11, wymierzając za ten czyn proporcjonalnie łagodniejszą karę pozbawienia wolności od pierwotnie wymierzonej, tj. karę 1 roku pozbawienia wolności, na poczet której na podstawie art. 63§1 k.k. zaliczył stosowany wobec tego oskarżonego okres tymczasowego aresztowania oraz karę grzywny w liczbie 250 stawek dziennych w wysokości po 200 zł każda. Konsekwencją zaś takiej zmiany było również, jak w przypadku M. S., obniżenie wysokości orzeczonego na podstawie art. 45§1 k.k. w punkcie 23 wobec K. B. przepadku równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z przestępstwa do kwoty 32.394,50 zł (pod odjęciu od orzeczonej zaskarżonym wyrokiem łącznej kwoty 39.904,50 zł kwoty 7.510,00 zł, przypisanej czynem w punkcie 10, od którego to czynu oskarżony został wyżej uniewinniony).

Wreszcie z tych samych powodów, na tej samej podstawie oraz w taki sam sposób, jak w przypadku wyżej wskazanym odnośnie oskarżonego M. S., Sąd Apelacyjny dokonał zmiany w zakresie opisów czynów i ich kwalifikacji prawnych, za które zostali skazani Ł. N. w punkcie 15, O. C. w punkcie 17 i D. R. w punkcie 20, przy czym również w przypadku tych oskarżonych w związku z wyeliminowaniem z opisów ich czynów znamion przestępstwa z art. 124 ustawy Prawo farmaceutyczne niezbędne było proporcjonalne złagodzenie orzeczonych wobec nich kar pozbawienia wolności. Z tych też powodów Sąd Apelacyjny na tej samej podstawie, co w przypadku M. S. wymierzył oskarżonemu Ł. N. kary 10 miesięcy pozbawienia wolności i grzywny w liczbie 100 stawek dziennych w wysokości po 50 zł, oskarżonemu O. C. kary 7 miesięcy pozbawienia wolności i grzywny w liczbie 100 stawek dziennych w wysokości po 50 zł każda oraz D. R. kary 10 miesięcy pozbawienia wolności i grzywny w liczbie 100 stawek dziennych w wysokości po 50 zł każda.

Dopiero tak dokonane zmiany powodują, iż zaskarżony wyrok uwzględnia prawidłową interpretację znamion przestępstwa określonego w art. 124 ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne a tym samym w pełni odpowiada prawu.

Sąd Apelacyjny nie znajdując natomiast już innych podstaw do zmiany lub uchylenia zaskarżonego wyroku, w tym podstaw branych pod uwagę z urzędu, w oparciu o art. 437§1 k.p.k. utrzymał ten wyrok w mocy w pozostałej części.

Mając na uwadze zasadność bądź celowość wniesionych apelacji, bowiem doprowadziły one do istotnej zmiany zaskarżonego wyroku na korzyść oskarżonego, Sąd Okręgowy, kierując się względami słuszności orzekł o zwolnieniu oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze na podstawie art. 624§1 k.p.k.

Mając zaś na uwadze zmiany dotyczące kar orzeczonych wobec pięciu oskarżonych, które w świetle art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity z 1983 r., Dz.U. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) powodują konieczność wymierzenia każdemu z oskarżonych opłaty za obie instancje Sąd odwoławczy wymierzył każdemu z nich takie opłaty na podstawie wskazanego przepisu w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 3 i 5 oraz art. 3 ust. 1 tej ustawy.

MAREK KORDOWIECKI MACIEJ ŚWIERGOSZ KRZYSZTOF LEWANDOWSKI