Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 30 kwietnia 2015roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR del. Jacek Liszka

Protokolant: st. sekr. sądowy Małgorzata Houda

po rozpoznaniu w dniu 30 kwietnia 2015 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołań W. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 10 kwietnia 2013 roku znak: (...) oraz

z dnia 13 maja 2013 roku znak: (...)

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

postanawia:

1.  umorzyć postępowanie w zakresie odwołania od decyzji z dnia 10 kwietnia 2013 roku;

2.  uchylić decyzję z dnia 13 maja 2013 roku, przekazać sprawę do rozpoznania organowi rentowemu i umorzyć postępowanie.

Sygn. akt IV U 875/13

UZASADNIENIE

postanowienia Sądu Okręgowego w Tarnowie

z dnia 30 kwietnia 2015 roku

Decyzją z dnia 10 kwietnia 2013 roku ZUS Oddział w T. odmówił W. M. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy uzasadniając, że nie jest niezdolny do pracy. Kolejną decyzją z dnia 13 maja 2013 roku ponownie organ rentowy odmówił mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy i jednocześnie uchylił decyzję z dnia 10 kwietnia 2013 roku.

W dniach 13 maja 2013 roku oraz 5 czerwca 2013 roku ubezpieczony wniósł odwołania od tych decyzji domagając się ich zmiany poprzez przyznanie prawa do przedmiotowego świadczenia.

W toku postępowania Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych jak również odwołujący przedłożył nową dokumentację lekarską mającą znacznie dla oceny jego stanu zdrowia w dacie decyzji. Ujawniły się nowe okoliczności sprawy w postaci ujawnienia nowych schorzeń, na które cierpi badany, a które istniały w dacie zaskarżonych decyzji. Okoliczności te nie były znane podczas postępowania przed ZUS.

Sąd Okręgowy rozważył, co następuje:

Wszczynające postępowanie sądowe odwołanie od decyzji organu ubezpieczeniowego pełni rolę pozwu (por. postanowienie SN z dnia 19.06.1998 r., II UKN 105/98, OSNAPiUS 1999/16/529). Stosownie do treści art. 355 §1 kpc Sąd umarza postępowanie gdy wydanie wyroku stało się zbędne.

W niniejszej sprawie, wobec przedstawionego powyżej stanu faktycznego, nie może być jakichkolwiek wątpliwości, iż W. M. wniósł odwołanie od decyzji z dnia 10.04.2013 roku, oraz że decyzja ta została przez ZUS w całości uchylona w kolejnej decyzji z dnia 13.05.2013 roku. Rozpoznawanie więc tego odwołania, badanie czy decyzja ta była zasadna i zgodna z prawem, czy odwołanie zasługiwało na uwzględnienie jest obecnie zbędne – w rozumieniu art. 355 § 1 kpc – albowiem zaskarżona decyzja została w całości uchylona i formalnie nie wywołuje jakichkolwiek skutków prawnych. Z powyższych względów Sąd umorzył postępowanie w zakresie odwołania od decyzji z dnia 10 kwietnia 2013 roku.

Przechodząc do odwołania od decyzji z dnia 13 maja 2013 roku należy stwierdzić, że zgodnie z art. 477 ¹⁴ § 4 kpc w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych, do którego prawo uzależnione jest od stwierdzenia niezdolności do pracy, a podstawę wydania decyzji stanowi orzeczenie lekarza orzecznika ZUS lub komisji lekarskiej ZUS i odwołanie opiera się na zarzutach dotyczących wyłącznie tego orzeczenia, sąd nie orzeka co do istoty sprawy na podstawie nowych okoliczności dotyczących stwierdzenia niezdolności do pracy, które powstały po dniu złożenia odwołania od tej decyzji. W tym przypadku Sąd uchyla decyzję, przekazuje sprawę do rozpoznania organowi rentowemu i umarza postępowanie.

W świetle ugruntowanej już judykatury w art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c. mowa o "nowych okolicznościach", które, choć powstałe po wniesieniu odwołania, mają znaczenie dla oceny stanu zdrowia do dnia decyzji. Dla przykładu, "nowe okoliczności" to schorzenia istniejące przed wydaniem decyzji, lecz wykazane przez ubezpieczonego dopiero po wniesieniu odwołania do sądu albo ujawnione na podstawie badań lekarskich w trakcie postępowania sądowego i których nie oceniał ani lekarz orzecznik, ani komisja lekarska organu rentowego (zob. min. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 stycznia 2012 r., II UK 79/11).

W ocenie Sądu nie może być jakichkolwiek wątpliwości, że sytuacja zaistniała w niniejszej sprawie wyczerpuje dyspozycję wskazanej normy prawnej, zatem skierowanie sprawy do ZUS celem ponownego jej rozpoznania jest w pełni zasadne. Jak wynika z opinii okulistycznej u odwołującego się stwierdza się między innymi retinopatię proliferacyjną siatkówek obu oczu, zaćmę wikłającą soczewki oka prawego, stan po operacji zaćmy oka lewego ze wszczepem sztucznej soczewki do komory tylnej oka, po witrektomii z pilingiem siatkówki i podaniem gazu z powodu błony nasiatkówkowej oka lewego, jaskrę wtórną obu oczu, astygmatyzm mieszany obu oczu. Schorzenie retinopatii cukrzycowej proliferacyjnej jest wynikiem zaawansowanych zmian naczyniowych w przebiegu długoletniej cukrzycy insulinozależnej. Poza sporem jest, że wskazanych schorzeń nie oceniali lekarze organu rentowego którzy w swych opiniach lekarskich wskazywali w tym zakresie tylko na cukrzycę oraz neuropatię cukrzycową. Co prawda biegły lekarz sądowy okulista przyjął częściową niezdolność do pracy od dnia 13.08.2013 roku tj. daty operacji polegającej na operacji zaćmy ze wszczepem sztucznej soczewki z witrektomią i usunięciem błony nasiatkówkowej, ale nie może być jakichkolwiek wątpliwości, że schorzenia okulistyczne wtedy operowane i stwierdzane istniały już w czasie wydawania zaskarżonych decyzji i nie powstały po ich dacie i po złożeniu odwołania. Jak wynika z opinii biegłego okulisty to długoletnia cukrzyca insulinozależna spowodowała te schorzenia. Istniały więc one w czasie postępowania administracyjnego przed ZUS.

Wobec takich faktów niedopuszczalnym było orzekanie przez Sąd merytorycznie co do zasadności i prawidłowości wydanej przez organ rentowy decyzji. Koniecznym stało się jej uchylenie, przekazanie sprawy do ZUS w celu jej ponownego rozpoznania oraz umorzenie postępowania.

Mając powyższe na uwadze, na postawie powołanego przepisu, Sąd orzekł jak w pkt. 2 postanowienia.