Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZ 118/04
POSTANOWIENIE
Dnia 6 stycznia 2005 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Strus (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Bronisław Czech (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi A. M. o wznowienie postępowania w sprawie z wniosku B. W.
przy uczestnictwie A. M.
o stwierdzenie wykonalności orzeczenia sądu zagranicznego i nadanie klauzuli
wykonalności, zakończonej postanowieniem Sądu Apelacyjnego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 6 stycznia 2005 r.,
zażalenia uczestnika A. M. na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 22 stycznia
2004 r., sygn. akt I ACo (…),
odrzuca zażalenie.-
Uzasadnienie
Stosownie do art. 39318
k.p.c., w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2000 r.
zażalenie do Sądu Najwyższego przysługuje na postanowienie sądu drugiej instancji
odrzucające kasację (§ 1); w sprawach, w których przysługuje kasacja, zażalenie
przysługuje także na postanowienie sądu drugiej instancji kończące postępowanie
w sprawie, z wyjątkiem postanowień, o których mowa w art. 392, a także
2
postanowień wydanych w wyniku rozpoznania zażalenia na postanowienie sądu
pierwszej instancji (§ 2).
Zaskarżone postanowienie, którym Sąd Apelacyjny oddalił wniosek uczestnika
postępowania o wyłączenie sędziów Sądu Okręgowego w T., nie należy do kategorii
postanowień wymienionych w powołanym przepisie. Nie odrzuca bowiem kasacji (co
jest oczywiste) i nie kończy postępowania w sprawie. Postanowieniem kończącym
postępowanie w sprawie jest bowiem takie postanowienie, które kończy sprawę jako
pewną całość, po wydaniu którego postępowanie nie może się już dalej toczyć; nie
jest nim rozstrzygnięcie w kwestiach incydentalnych, a do takich należy
rozstrzygnięcie wniosku o wyłączenie sędziów. Zob. w tym przedmiocie np.
orzeczenia Sądu Najwyższego: z dnia 7 czerwca 1991, I CZ 9/91 (OSP 1992/4/100),
z dnia 14 listopada 1996 r., I CKN 7/96 (OSNC 1997/3/31), z dnia 22 listopada 1996
r., II UZ 7/96,(OSNP 1997/12/226), z dnia 6 grudnia 1996 r., II UZ 12/96 (OSNP
1997/15/279), z dnia 20 grudnia 1996 r., II CKU 68/96 (Prok. i Pr. 1997/3/34), z dnia
17 kwietnia 1997 r., I CKU 72/96 (Prok. i Pr. 1997/10/43), z dnia 22 sierpnia 1997 r.,
III CKN 142/97 (Prok. i Pr. 1998/9/32) i z dnia 4 grudnia 1997 r., III CZ 89/97 (Prok. i
Pr. 1998/4/29). Sąd Najwyższy w składzie rozpoznającym zażalenie nie podziela
poglądu odmiennego wyrażonego w postanowieniu tego Sądu z dnia 28 września
2001 r., I PZ 57/01 (OSNP 2003/17/417).
Zażalenie wniesione przez uczestnika postępowania jest zatem
niedopuszczalne i podlegało odrzuceniu przez Sąd Apelacyjny, a skoro on tego nie
uczynił, Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji postanowienia (art. 39318
§ 2 i 3 w zw.
z art. 397 § 2 i art. 373 k.p.c.).
Niezależnie od powyższego Sąd Najwyższy zauważa, że szybkość
postępowania w sprawie niniejszej nie odpowiada zasadzie ekonomii procesowej
(art. 6 k.p.c. oraz § 56 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 19
listopada 1987 r. – Regulamin wewnętrznego urzędowania sądów powszechnych,
Dz. U. Nr 38, poz. 218 ze zm.). Poza tym, skoro sprawa niniejsza jest sprawą
o wznowienie postępowania w sprawie o stwierdzenie wykonalności orzeczenia
zagranicznego i nadanie klauzuli wykonalności, zakończonej postanowieniem Sądu
Apelacyjnego (vide „wniosek” - oraz zarządzenie Przewodniczącego), do akt sprawy
niniejszej powinny być dołączone akta sprawy, której dotyczy skarga o wznowienie
postępowania.