IV CSK 185/05
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:10-09-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CSK 185/05
POSTANOWIENIE
Dnia 9 lutego 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosława Wysocka
w sprawie z powództwa A.W. i A.W.
przeciwko Powiatowi I.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 9 lutego 2006 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powodów
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 13 czerwca 2005 r., sygn. akt [...],
odrzuca skargę
2
Uzasadnienie
W skardze kasacyjnej powodów od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 13
czerwca 2005r. zawarte zostało następujące stwierdzenie: ”Wnoszę o przyjęcie
kasacji i wskazuję, że powinna ona być rozpoznawana przede wszystkim ze
względu na naruszenie konstytucyjnego prawa do sądu.” W uzasadnieniu tego
wniosku skarżący podali, że naruszenie to polega na pozbawieniu ich możliwości
„dowodzenia swoich racji przed sądem” przez oddalenie wniosku o
przeprowadzenie dowodu z opinii biegłych.
Sąd Najwyższy, badając dopuszczalność skargi kasacyjnej, zważył, co
następuje.
Instytucja tzw. przedsądu, w ramach którego Sąd Najwyższy rozstrzyga
o przyjęciu skargi kasacyjnej (poprzednio kasacji) do rozpoznania, jest powiązana
z wymaganiami, którym musi ten środek odpowiadać.
W poprzednim stanie prawnym określony w art. 3933
§ 1 pkt 3 k.p.c. wymóg
kasacji polegał na przedstawieniu okoliczności uzasadniających przyjęcie kasacji
do rozpoznania. W judykaturze jednolicie przyjmowano, że stanowiły je okoliczności
nawiązujące wprost do art. 393 k.p.c., który określał podstawy odmowy przyjęcia
kasacji do rozpoznania. Miało to umożliwić stronie przekonanie Sądu Najwyższego
o istnieniu przesłanek, na których opiera się wstępne badanie kasacji pod kątem
dopuszczenia jej do rozpoznania.
Analogiczną funkcję pełni obecnie art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c., wprowadzający
wymaganie zawarcia w skardze kasacyjnej wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej
do rozpoznania i jego uzasadnienia. Obowiązujący art. 3989
§ 1 ujmuje w sposób
pozytywny przesłanki przyjęcia kasacji do rozpoznania, które zachodzą jeżeli
w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni
przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących
rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub
skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Na tych jedynie przesłankach Sąd
Najwyższy może oprzeć rozstrzygnięcie w kwestii przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania. Cel wymagania przewidzianego w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. może być
3
zatem osiągnięty jedynie przez powołanie i uzasadnienie istnienia takich
przesłanek, które będą mogły stanowić podstawę oceny skargi kasacyjnej pod
kątem przyjęcia jej do rozpoznania. Celu takiego spełnić nie może powołanie przez
stronę innych, dowolnych, okoliczności, nie mających bezpośredniego odniesienia
do przesłanek wymienionych w art. 3989
§ 1 k.p.c., bowiem będą one prawnie
obojętne dla tej oceny (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
20 października 2005r., II CZ 89/05, dotychczas niepublikowane).
Dlatego, analogicznie jak pod rządem przepisów o kasacji, spełnienie
analizowanego wymagania nastąpi wówczas, gdy strona złoży wniosek o przyjęcie
skargi kasacyjnej do rozpoznania, i uzasadni go przez wyraźne wskazanie co
najmniej jednej z przesłanek stanowiących podstawę jego uwzględnienia przez
Sąd Najwyższy (art. 3989
§ 1 pkt 1-4 k.p.c.) oraz przedstawienie argumentów
przekonujących, że przesłanka ta istotnie zachodzi.
Skarga kasacyjna powodów nie czyni zadość tak określonemu wymaganiu.
Wniosek o przyjęcie skargi do rozpoznania został złożony bez jakiegokolwiek
powiązania z przesłankami, które Sąd Najwyższy w oparciu o art. 3989
§ 1 k.p.c.
bierze pod uwagę orzekając w przedmiocie przyjęcia skargi do rozpoznania. Nie
jest rzeczą Sądu Najwyższego poszukiwanie domniemanych intencji skarżącego
i „przyporządkowywanie” wskazanych dowolnie i w sposób ogólny (nawet bez
powołania przepisów) okoliczności do jednej z ustawowych przesłanek przyjęcia
skargi.
Dodatkowo trzeba zauważyć, że okoliczności powoływane przez skarżących
odnoszą się do kwestii dotyczących ustalenia faktów, podczas gdy zarzuty takie nie
mogą stanowić podstawy skargi kasacyjnej (art. 3983
§ 3 k.p.c.).
Nie zachowanie jednego z istotnych wymagań skargi kasacyjnej,
przewidzianych w art. 3984
§ 1 k.p.c., uzasadnia jej odrzucenie wprost (art. 3986
§ 2
k.p.c.); o odrzuceniu skargi powodów Sąd Najwyższy orzekł na podstawie art. 3986
§ 3 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 9 lutego 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosława Wysocka
w sprawie z powództwa A.W. i A.W.
przeciwko Powiatowi I.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 9 lutego 2006 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powodów
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 13 czerwca 2005 r., sygn. akt [...],
odrzuca skargę
2
Uzasadnienie
W skardze kasacyjnej powodów od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 13
czerwca 2005r. zawarte zostało następujące stwierdzenie: ”Wnoszę o przyjęcie
kasacji i wskazuję, że powinna ona być rozpoznawana przede wszystkim ze
względu na naruszenie konstytucyjnego prawa do sądu.” W uzasadnieniu tego
wniosku skarżący podali, że naruszenie to polega na pozbawieniu ich możliwości
„dowodzenia swoich racji przed sądem” przez oddalenie wniosku o
przeprowadzenie dowodu z opinii biegłych.
Sąd Najwyższy, badając dopuszczalność skargi kasacyjnej, zważył, co
następuje.
Instytucja tzw. przedsądu, w ramach którego Sąd Najwyższy rozstrzyga
o przyjęciu skargi kasacyjnej (poprzednio kasacji) do rozpoznania, jest powiązana
z wymaganiami, którym musi ten środek odpowiadać.
W poprzednim stanie prawnym określony w art. 3933
§ 1 pkt 3 k.p.c. wymóg
kasacji polegał na przedstawieniu okoliczności uzasadniających przyjęcie kasacji
do rozpoznania. W judykaturze jednolicie przyjmowano, że stanowiły je okoliczności
nawiązujące wprost do art. 393 k.p.c., który określał podstawy odmowy przyjęcia
kasacji do rozpoznania. Miało to umożliwić stronie przekonanie Sądu Najwyższego
o istnieniu przesłanek, na których opiera się wstępne badanie kasacji pod kątem
dopuszczenia jej do rozpoznania.
Analogiczną funkcję pełni obecnie art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c., wprowadzający
wymaganie zawarcia w skardze kasacyjnej wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej
do rozpoznania i jego uzasadnienia. Obowiązujący art. 3989
§ 1 ujmuje w sposób
pozytywny przesłanki przyjęcia kasacji do rozpoznania, które zachodzą jeżeli
w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni
przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących
rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub
skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Na tych jedynie przesłankach Sąd
Najwyższy może oprzeć rozstrzygnięcie w kwestii przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania. Cel wymagania przewidzianego w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. może być
3
zatem osiągnięty jedynie przez powołanie i uzasadnienie istnienia takich
przesłanek, które będą mogły stanowić podstawę oceny skargi kasacyjnej pod
kątem przyjęcia jej do rozpoznania. Celu takiego spełnić nie może powołanie przez
stronę innych, dowolnych, okoliczności, nie mających bezpośredniego odniesienia
do przesłanek wymienionych w art. 3989
§ 1 k.p.c., bowiem będą one prawnie
obojętne dla tej oceny (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
20 października 2005r., II CZ 89/05, dotychczas niepublikowane).
Dlatego, analogicznie jak pod rządem przepisów o kasacji, spełnienie
analizowanego wymagania nastąpi wówczas, gdy strona złoży wniosek o przyjęcie
skargi kasacyjnej do rozpoznania, i uzasadni go przez wyraźne wskazanie co
najmniej jednej z przesłanek stanowiących podstawę jego uwzględnienia przez
Sąd Najwyższy (art. 3989
§ 1 pkt 1-4 k.p.c.) oraz przedstawienie argumentów
przekonujących, że przesłanka ta istotnie zachodzi.
Skarga kasacyjna powodów nie czyni zadość tak określonemu wymaganiu.
Wniosek o przyjęcie skargi do rozpoznania został złożony bez jakiegokolwiek
powiązania z przesłankami, które Sąd Najwyższy w oparciu o art. 3989
§ 1 k.p.c.
bierze pod uwagę orzekając w przedmiocie przyjęcia skargi do rozpoznania. Nie
jest rzeczą Sądu Najwyższego poszukiwanie domniemanych intencji skarżącego
i „przyporządkowywanie” wskazanych dowolnie i w sposób ogólny (nawet bez
powołania przepisów) okoliczności do jednej z ustawowych przesłanek przyjęcia
skargi.
Dodatkowo trzeba zauważyć, że okoliczności powoływane przez skarżących
odnoszą się do kwestii dotyczących ustalenia faktów, podczas gdy zarzuty takie nie
mogą stanowić podstawy skargi kasacyjnej (art. 3983
§ 3 k.p.c.).
Nie zachowanie jednego z istotnych wymagań skargi kasacyjnej,
przewidzianych w art. 3984
§ 1 k.p.c., uzasadnia jej odrzucenie wprost (art. 3986
§ 2
k.p.c.); o odrzuceniu skargi powodów Sąd Najwyższy orzekł na podstawie art. 3986
§ 3 k.p.c.