IV CNP 7/05
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:26-08-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CNP 7/05
POSTANOWIENIE
Dnia 15 lutego 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (przewodniczący)
SSN Zbigniew Kwaśniewski (sprawozdawca)
SSA Krzysztof Strzelczyk
w sprawie ze skargi strony pozwanej
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 10 lutego 2005 r., wydanego
w sprawie z powództwa T. T.
przeciwko "M. POLSKA" Spółce z o.o. w G.
o zapłatę,
po rozpoznaniu skargi na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 15 lutego 2006 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Pozwana „M. Polska", spółka z o.o. wniosła skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia Sądu Apelacyjnego z dnia
10 lutego 2005 r. oddalającego jej zażalenie na postanowienie Sądu Okręgowego
w G. z dnia 24 czerwca 2004 r. odrzucające zarzuty pozwanej od nakazu zapłaty
wydanego przez ten Sąd dnia 19 kwietnia 2004 r. W skardze pozwana podniosła,
że na skutek wydania zaskarżonego orzeczenia wydany przeciwko niej nakaz
zapłaty uprawomocnił się. W wyniku tego na wniosek powoda została wszczęta
egzekucja i nastąpiło zajęcie rachunku bankowego pozwanej. W konsekwencji
zaskarżone orzeczenie spowodowało - zdaniem skarżącej - szkodę, gdyż pozwana,
która prowadziła działalność gospodarczą, „została faktycznie pozbawiona
możliwości dalszego jej wykonywania, wobec braku możliwości obrotów na
zajętych rachunkach bankowych". Ponadto skarżąca stwierdziła, że w przypadku
nieuwzględnienia jej wniosku o udzielenie zabezpieczenia przez zwolnienie spod
zajęcia jej rachunków bankowych, gdy nastąpi zakończenie prowadzonej przeciwko
niej egzekucji, poniesie ona znaczną szkodę.
Skargę pozwanej należało uznać za niedopuszczalną z następujących
przyczyn:
Zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia powinna zawierać uprawdopodobnienie
wyrządzenia szkody spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga ta
dotyczy. Warunek ten należy uznać za spełniony jedynie wtedy, gdy strona
skarżąca złoży oświadczenie, że szkoda nastąpiła, wskazując jej rodzaj i rozmiar,
a ponadto powoła lub przedstawi dowody lub inne środki uwiarygodniające jej
twierdzenie (por. postanowienie SN z dnia 22 listopada 2005 r., l CNP 19/05,
niepubl., postanowienie SN z dnia 23 września 2005 r., III CNP 5/05, niepubl. oraz
postanowienie SN z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, OSNC 2006, nr 1,
poz. 16). Ponadto skarżąca może powoływać się tylko na taką szkodę, która
została już wyrządzona na skutek wydania zaskarżonego orzeczenia, a nie na
szkodę, która może powstać dopiero w przyszłości (por. m. in. postanowienie SN
3
z dnia 27 października 2005 r., V CNP 28/05, niepubl.). Skarga o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia nie służy bowiem zapobieganiu
wyrządzeniu szkody, mogącej powstać na skutek jego wydania, lecz jest środkiem
prawnym, który w razie jego uwzględnienia będzie stanowić podstawę wystąpienia
z powództwem przeciwko Skarbowi Państwa o naprawienie szkody wyrządzonej
tym orzeczeniem (art. 4171
§ 2 k.c.).
Skarga pozwanej nie spełnia wskazanego wymogu, a w konsekwencji nie
czyni zadość przesłance określonej w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. Skarżąca bowiem
ograniczyła się w swojej skardze do ogólnikowego stwierdzenia, że poniosła
szkodę, gdyż na skutek zajęcia jej rachunków bankowych nie mogła prowadzić
działalności gospodarczej. Nie wskazała przy tym, nawet w przybliżeniu, jakie są
rozmiary poniesionej przez nią szkody, ani nie powołała się na żadne dokumenty
bądź inne źródła, które mogłyby o nich świadczyć. Należy także zwrócić uwagę, że
pozwana nie była konsekwentna, skoro początkowo mówiła o szkodzie, którą już
poniosła, następnie zaś o tej samej szkodzie, którą może ponieść po zakończeniu
prowadzonej wobec niej egzekucji. Wskazanie szkody w taki sposób nie może być
uznane za skuteczne, gdyż, jak to zostało już wyżej powiedziane, ze względu na
cel skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
skarżąca może powołać się jedynie na szkodę, która już została jej wyrządzona,
a nie na szkodę hipotetyczną.
Wobec powyższego należało orzec, jak w sentencji, na podstawie art. 4248
§
1 k.p.c.
jc
POSTANOWIENIE
Dnia 15 lutego 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (przewodniczący)
SSN Zbigniew Kwaśniewski (sprawozdawca)
SSA Krzysztof Strzelczyk
w sprawie ze skargi strony pozwanej
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 10 lutego 2005 r., wydanego
w sprawie z powództwa T. T.
przeciwko "M. POLSKA" Spółce z o.o. w G.
o zapłatę,
po rozpoznaniu skargi na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 15 lutego 2006 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Pozwana „M. Polska", spółka z o.o. wniosła skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia Sądu Apelacyjnego z dnia
10 lutego 2005 r. oddalającego jej zażalenie na postanowienie Sądu Okręgowego
w G. z dnia 24 czerwca 2004 r. odrzucające zarzuty pozwanej od nakazu zapłaty
wydanego przez ten Sąd dnia 19 kwietnia 2004 r. W skardze pozwana podniosła,
że na skutek wydania zaskarżonego orzeczenia wydany przeciwko niej nakaz
zapłaty uprawomocnił się. W wyniku tego na wniosek powoda została wszczęta
egzekucja i nastąpiło zajęcie rachunku bankowego pozwanej. W konsekwencji
zaskarżone orzeczenie spowodowało - zdaniem skarżącej - szkodę, gdyż pozwana,
która prowadziła działalność gospodarczą, „została faktycznie pozbawiona
możliwości dalszego jej wykonywania, wobec braku możliwości obrotów na
zajętych rachunkach bankowych". Ponadto skarżąca stwierdziła, że w przypadku
nieuwzględnienia jej wniosku o udzielenie zabezpieczenia przez zwolnienie spod
zajęcia jej rachunków bankowych, gdy nastąpi zakończenie prowadzonej przeciwko
niej egzekucji, poniesie ona znaczną szkodę.
Skargę pozwanej należało uznać za niedopuszczalną z następujących
przyczyn:
Zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia powinna zawierać uprawdopodobnienie
wyrządzenia szkody spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga ta
dotyczy. Warunek ten należy uznać za spełniony jedynie wtedy, gdy strona
skarżąca złoży oświadczenie, że szkoda nastąpiła, wskazując jej rodzaj i rozmiar,
a ponadto powoła lub przedstawi dowody lub inne środki uwiarygodniające jej
twierdzenie (por. postanowienie SN z dnia 22 listopada 2005 r., l CNP 19/05,
niepubl., postanowienie SN z dnia 23 września 2005 r., III CNP 5/05, niepubl. oraz
postanowienie SN z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, OSNC 2006, nr 1,
poz. 16). Ponadto skarżąca może powoływać się tylko na taką szkodę, która
została już wyrządzona na skutek wydania zaskarżonego orzeczenia, a nie na
szkodę, która może powstać dopiero w przyszłości (por. m. in. postanowienie SN
3
z dnia 27 października 2005 r., V CNP 28/05, niepubl.). Skarga o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia nie służy bowiem zapobieganiu
wyrządzeniu szkody, mogącej powstać na skutek jego wydania, lecz jest środkiem
prawnym, który w razie jego uwzględnienia będzie stanowić podstawę wystąpienia
z powództwem przeciwko Skarbowi Państwa o naprawienie szkody wyrządzonej
tym orzeczeniem (art. 4171
§ 2 k.c.).
Skarga pozwanej nie spełnia wskazanego wymogu, a w konsekwencji nie
czyni zadość przesłance określonej w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. Skarżąca bowiem
ograniczyła się w swojej skardze do ogólnikowego stwierdzenia, że poniosła
szkodę, gdyż na skutek zajęcia jej rachunków bankowych nie mogła prowadzić
działalności gospodarczej. Nie wskazała przy tym, nawet w przybliżeniu, jakie są
rozmiary poniesionej przez nią szkody, ani nie powołała się na żadne dokumenty
bądź inne źródła, które mogłyby o nich świadczyć. Należy także zwrócić uwagę, że
pozwana nie była konsekwentna, skoro początkowo mówiła o szkodzie, którą już
poniosła, następnie zaś o tej samej szkodzie, którą może ponieść po zakończeniu
prowadzonej wobec niej egzekucji. Wskazanie szkody w taki sposób nie może być
uznane za skuteczne, gdyż, jak to zostało już wyżej powiedziane, ze względu na
cel skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
skarżąca może powołać się jedynie na szkodę, która już została jej wyrządzona,
a nie na szkodę hipotetyczną.
Wobec powyższego należało orzec, jak w sentencji, na podstawie art. 4248
§
1 k.p.c.
jc