Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CNP 62/06
POSTANOWIENIE
Dnia 18 grudnia 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jacek Gudowski
w sprawie z powództwa M.S.
przeciwko „A.” sp. z o.o.
o zobowiązanie do zawarcia umowy,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 18 grudnia 2006 r.,
na skutek skargi strony pozwanej
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 12 października 2004 r., sygn. akt [...],
odrzuca skargę i zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki
kwotę 3600 zł (trzy tysiące sześćset zł) tytułem zwrotu kosztów
postępowania wywołanego skargą.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 12 października 2004 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację
pozwanej A. spółki z o.o. od wyroku Sądu Okręgowego w L. z dnia 21 kwietnia
2004 r.
Wyrok Sądu Apelacyjnego pozwana zaskarżyła skargą o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, nie wnosząc wcześniej kasacji,
przysługującej w sprawie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
jest nadzwyczajnym – a więc ex definitione – wyjątkowym środkiem zaskarżenia,
przysługującym m.in. tylko wtedy, gdy zmiana lub uchylenie tego orzeczenia
w drodze przysługujących stronie środków prawnych nie było i nie jest możliwe.
W związku z tym Sąd Najwyższy podkreślił, że skarga jest dopuszczalna, gdy
strona wykaże, że skorzystała ze wszystkich środków procesowych lub że środki
te nie przysługują jej w tej sprawie (por. np. postanowienie z dnia 27 stycznia
2006 r., III CNP 23/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 140).
W tej sytuacji, skoro strona pozwana nie zaskarżyła wyroku Sądu
Apelacyjnego przysługującą jej kasacją, w której mogła zakwestionować trafność
i legalność orzeczenia, a tym samym – ewentualnie – doprowadzić do jego zmiany
lub uchylenia, nie może sięgać po skargę unormowaną w art. 4241
k.p.c.
Oczywiście, dla oceny dopuszczalności skargi nie ma znaczenia powoływany przez
stronę pozwaną fakt, że nie wniosła kasacji, gdyż pozostawała w błędnym
przekonaniu co do skutków prawnych zaskarżonego orzeczenia.
Skarga jest niedopuszczalna także z tej przyczyny, że skarżący nie wskazał
przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne, czego
w sposób bezwzględny wymaga art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. Należy podkreślić,
że każde wymaganie przewidziane w art. 4245
§ 1 ma charakter samoistny,
powinno być zatem spełnione samodzielnie, niezależnie od innych wymagań.
3
Przepis ten wyraźnie odróżnia podstawy skargi od wskazania przepisu prawa,
z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne, zatem skarga musi zawierać
każdy z tych elementów przedstawiony odrębnie (postanowienia z dnia 20 lipca
2005 r., IV CNP 1/05 oraz z dnia 18 stycznia 2006 r., III CNP 21/05, nie publ.,
a także z dnia 27 stycznia 2006 r., III CNP 23/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 140).
Przepis, z którym zaskarżone skargą orzeczenie jest niezgodne, powinien być
zatem wskazany w sposób jednoznaczny i wyraźny, tak aby Sąd Najwyższy nie
musiał domniemywać go z innych elementów skargi.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
O kosztach rozstrzygnięto na podstawie art. 98 § 1 w związku z art. 391 § 1, 39821
oraz 42412
k.p.c.

III CNP 62/06

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia