V CZ 107/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:04-08-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 107/07
POSTANOWIENIE
Dnia 28 listopada 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marek Sychowicz (przewodniczący)
SSN Irena Gromska-Szuster
SSA Michał Kłos (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku H.P.
przy uczestnictwie J.K., R.K., C.K. i S.M.
o zniesienie współwłasności nieruchomości,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 28 listopada 2007 r.,
zażalenia uczestniczki postępowania S.M.
na postanowienie Sądu Okręgowego w K.
z dnia 17 maja 2007 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w K. odrzucił apelację
uczestniczki postępowania S.M. od postanowienia Sądu Rejonowego w K. z dnia
10 listopada 2006 r.
Sąd Okręgowy, odwołując się do treści przepisu art. 368 § 1 k.p.c. uznał,
że apelacja winna zawierać osobno zwięzłe przedstawienie zarzutów oraz ich
uzasadnienie. Apelacja uczestniczki - sporządzona przez profesjonalnego
pełnomocnika - nie spełnia wszystkich wymogów, określonych w wyżej powołanym
przepisie, albowiem brak w niej zwięzłego przedstawienia zarzutów. Zaskarżone
postanowienie Sąd Okręgowy uzasadnił również treścią przepisów art. 373 w zw.
z art. 3701
i 13 § 2 k.p.c.
Powyższe postanowienie zaskarżyła uczestniczka, zarzucając naruszenie
przepisów art. 368 § 1 pkt 2, 3701
, 377 k.p.c. i art. 176 Konstytucji RP.
W uzasadnieniu powyższych zarzutów skarżąca podniosła, że jej apelacja zawiera
wszystkie elementy wymagane treścią art. 368 § 1 k.p.c. Treść uzasadnienia
apelacji umożliwia identyfikację przedmiotu, zarzutów i granic zaskarżenia.
W konkluzji uczestniczka wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia
w całości.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest uzasadnione.
Przepis art. 368 § 1 pkt 2 i 3 k.p.c. wymaga wskazania w apelacji, jako jej
odrębnych części, zwięzłego przedstawienia zarzutów oraz ich uzasadnienia.
Uzasadnienie przedmiotowej apelacji zawiera wywód, z którego wprawdzie daje się
wyinterpretować sposób rozumowania jej autora, podważający rozstrzygnięcie
sądu, nie mniej jednak brak w nim zwięzłego przedstawienia zarzutów
w rozumieniu powyższego przepisu.
Należy stwierdzić, że zmiana przepisów o postępowaniu apelacyjnym,
dokonana na podstawie ustawy z dnia 24 maja 2000 r. o zmianie ustawy - Kodeks
postępowania cywilnego, ustawy o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów,
3
ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz ustawy o komornikach
sądowych i egzekucji (Dz.U. Nr 48, poz. 554 ze zm.), polegająca na wyraźnym
sprecyzowaniu wymagań stawianych apelacji niewątpliwie zaostrzyła warunki
formalne zaskarżania orzeczeń tym środkiem. Przepis art. 368 § 1 k.p.c.
nie zawiera szczegółowych wskazań sposobu wypełniania tych wymagań, dlatego
nie można pominąć funkcji związanej z zakresem rozpoznawania sprawy -
(tak postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 8 lutego 2007 r., l CZ 131/06, nie
publ.). Wypada zgodzić się ze stanowiskiem, że w obecnym systemie tzw. pełnej
apelacji, zarzuty nie wyznaczają jej granic. Podobnie jak wnioski apelacji, podlegają
one tylko rozważeniu przez sąd drugiej instancji. Niewątpliwie jednak określają
kierunek postępowania merytorycznego sądu drugiej instancji. Muszą być zatem
podane przez stronę w sposób na tyle szczegółowy, aby mogło być
przeprowadzone postępowanie w odpowiednim kierunku. Wnioski formułowane na
tle wykładni systemowej nie pozwalają zatem na nadmierną liberalizację wymogów
stawianych apelacji przez art. 368 § 1 k.p.c. W orzecznictwie podkreśla się,
że apelacja sporządzona przez adwokata, radcę prawnego lub rzecznika
patentowego, nie spełniająca tylko wymagań szczególnych określonych w pkt 1 - 3
i pkt 5 art. 368 § 1 k.p.c. podlega odrzuceniu bez wzywania do usunięcia tych
braków (art. 3701
k.p.c.) (tak uchwała Sądu Najwyższego z dnia 19 kwietnia
2006 r., II PZP 1/06, OSNP 2006, nr 17 - 18, poz. 260).
Zaskarżone postanowienie nie narusza również art. 176 Konstytucji RP.
Warunkiem rozpoznania sprawy przez sąd drugiej instancji, przez co spełniona
zostaje gwarancja dwuinstancyjności procesu, jest bowiem prawidłowe tj.
odpowiadające wymogom stawianym przez prawo formalne, wniesienie środka
odwoławczego.
Biorąc pod uwagę, że zażalenie nie jest uzasadnione, na podstawie przepisu
art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 i 13 § 2 k.p.c., należało orzec jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 28 listopada 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marek Sychowicz (przewodniczący)
SSN Irena Gromska-Szuster
SSA Michał Kłos (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku H.P.
przy uczestnictwie J.K., R.K., C.K. i S.M.
o zniesienie współwłasności nieruchomości,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 28 listopada 2007 r.,
zażalenia uczestniczki postępowania S.M.
na postanowienie Sądu Okręgowego w K.
z dnia 17 maja 2007 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w K. odrzucił apelację
uczestniczki postępowania S.M. od postanowienia Sądu Rejonowego w K. z dnia
10 listopada 2006 r.
Sąd Okręgowy, odwołując się do treści przepisu art. 368 § 1 k.p.c. uznał,
że apelacja winna zawierać osobno zwięzłe przedstawienie zarzutów oraz ich
uzasadnienie. Apelacja uczestniczki - sporządzona przez profesjonalnego
pełnomocnika - nie spełnia wszystkich wymogów, określonych w wyżej powołanym
przepisie, albowiem brak w niej zwięzłego przedstawienia zarzutów. Zaskarżone
postanowienie Sąd Okręgowy uzasadnił również treścią przepisów art. 373 w zw.
z art. 3701
i 13 § 2 k.p.c.
Powyższe postanowienie zaskarżyła uczestniczka, zarzucając naruszenie
przepisów art. 368 § 1 pkt 2, 3701
, 377 k.p.c. i art. 176 Konstytucji RP.
W uzasadnieniu powyższych zarzutów skarżąca podniosła, że jej apelacja zawiera
wszystkie elementy wymagane treścią art. 368 § 1 k.p.c. Treść uzasadnienia
apelacji umożliwia identyfikację przedmiotu, zarzutów i granic zaskarżenia.
W konkluzji uczestniczka wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia
w całości.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest uzasadnione.
Przepis art. 368 § 1 pkt 2 i 3 k.p.c. wymaga wskazania w apelacji, jako jej
odrębnych części, zwięzłego przedstawienia zarzutów oraz ich uzasadnienia.
Uzasadnienie przedmiotowej apelacji zawiera wywód, z którego wprawdzie daje się
wyinterpretować sposób rozumowania jej autora, podważający rozstrzygnięcie
sądu, nie mniej jednak brak w nim zwięzłego przedstawienia zarzutów
w rozumieniu powyższego przepisu.
Należy stwierdzić, że zmiana przepisów o postępowaniu apelacyjnym,
dokonana na podstawie ustawy z dnia 24 maja 2000 r. o zmianie ustawy - Kodeks
postępowania cywilnego, ustawy o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów,
3
ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz ustawy o komornikach
sądowych i egzekucji (Dz.U. Nr 48, poz. 554 ze zm.), polegająca na wyraźnym
sprecyzowaniu wymagań stawianych apelacji niewątpliwie zaostrzyła warunki
formalne zaskarżania orzeczeń tym środkiem. Przepis art. 368 § 1 k.p.c.
nie zawiera szczegółowych wskazań sposobu wypełniania tych wymagań, dlatego
nie można pominąć funkcji związanej z zakresem rozpoznawania sprawy -
(tak postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 8 lutego 2007 r., l CZ 131/06, nie
publ.). Wypada zgodzić się ze stanowiskiem, że w obecnym systemie tzw. pełnej
apelacji, zarzuty nie wyznaczają jej granic. Podobnie jak wnioski apelacji, podlegają
one tylko rozważeniu przez sąd drugiej instancji. Niewątpliwie jednak określają
kierunek postępowania merytorycznego sądu drugiej instancji. Muszą być zatem
podane przez stronę w sposób na tyle szczegółowy, aby mogło być
przeprowadzone postępowanie w odpowiednim kierunku. Wnioski formułowane na
tle wykładni systemowej nie pozwalają zatem na nadmierną liberalizację wymogów
stawianych apelacji przez art. 368 § 1 k.p.c. W orzecznictwie podkreśla się,
że apelacja sporządzona przez adwokata, radcę prawnego lub rzecznika
patentowego, nie spełniająca tylko wymagań szczególnych określonych w pkt 1 - 3
i pkt 5 art. 368 § 1 k.p.c. podlega odrzuceniu bez wzywania do usunięcia tych
braków (art. 3701
k.p.c.) (tak uchwała Sądu Najwyższego z dnia 19 kwietnia
2006 r., II PZP 1/06, OSNP 2006, nr 17 - 18, poz. 260).
Zaskarżone postanowienie nie narusza również art. 176 Konstytucji RP.
Warunkiem rozpoznania sprawy przez sąd drugiej instancji, przez co spełniona
zostaje gwarancja dwuinstancyjności procesu, jest bowiem prawidłowe tj.
odpowiadające wymogom stawianym przez prawo formalne, wniesienie środka
odwoławczego.
Biorąc pod uwagę, że zażalenie nie jest uzasadnione, na podstawie przepisu
art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 i 13 § 2 k.p.c., należało orzec jak w sentencji.