I CSK 176/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-02-2015
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CSK 176/13
POSTANOWIENIE
Dnia 6 grudnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Kazimierz Zawada
w sprawie z wniosku K. G. i A. M.
przy uczestnictwie Miasta W. i E. P.
o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 6 grudnia 2013 r.,
na skutek skargi kasacyjnej uczestnika Miasta W.
od postanowienia Sądu Okręgowego w W.
z dnia 8 listopada 2012 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania
i zasądza od Miasta W. na rzecz wnioskodawczyń kwotę 900
(dziewięćset) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania
kasacyjnego.
2
UZASADNIENIE
Według art. 3989
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do
rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Przepis ten
pozostaje w zgodzie z zaleceniami Rady Europy zezwalającymi na wprowadzanie
środków ograniczających dostęp do sądu najwyższego szczebla.
Miasto W. uzasadniło wniosek o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania:
1) występowaniem w sprawie istotnego zagadnienia prawnego: - czy gdy
posiadacz z powodu choroby lub innej przyczyny ma ograniczoną świadomość,
konieczne jest w postępowaniu o stwierdzenie zasiedzenia uzyskanie przez sąd
wiedzy specjalnej (opinii biegłego) na potrzeby ustalenie istnienia podmiotowej
przesłanki posiadania samoistnego (woli władania jak właściciel),
2) potrzebą wykładni art. 172 w związku z art. 339 i 340 k.c. w zakresie
dotyczącym wpływu stanu świadomości posiadacza na charakter posiadania i bieg
terminu zasiedzenia,
3) oczywistą zasadnością skargi kasacyjnej.
Tak umotywowany wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Istotnym zagadnieniem prawnym w rozumieniu art. 3989
§1 pkt 1 k.p.c. jest
objęte podstawami kasacyjnymi, doniosłe z punktu widzenia rozstrzygnięcia sprawy
zagadnienie nierozwiązane dotąd w orzecznictwie, którego wyjaśnienie może się
przyczynić do rozwoju prawa, a wskazana we wniosku kwestia nie może być
uznana za zagadnienia tego rodzaju. Posiadaczem może być niewątpliwie także
osoba niemająca zdolności do czynności prawnych lub świadomości albo swobody
w powzięciu decyzji lub wyrażeniu woli. O tym, czy dana osoba włada rzeczą jak
właściciel, decyduje przede wszystkim stan zewnętrzny, wskazujący na taki
związek tej osoby z rzeczą.
3
Z tych samych przyczyn brak także potrzeby wykładni wskazanych
w skardze przepisów prawnych.
Nie ma również podstaw do uznania wniesionej skargi za oczywiście
uzasadnioną. W art. 3989
§1 pkt 4 k.p.c., dotyczącym tej przesłanki przyjęcia skargi
do rozpoznania, chodzi o łatwo dostrzegalne, mogące mieć istotny wpływ na wynik
sprawy uchybienia przepisom prawa. Według utrwalonej linii orzecznictwa Sądu
Najwyższego, skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona w rozumieniu art.
3989
§1 pkt 4 k.p.c. tylko wtedy, gdy wskazana w niej wadliwość zaskarżonego
orzeczenia jest dostrzegalna prima facie, bez potrzeby dokonywania głębszej
analizy (zob. np. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 28 lutego 2011 r., I PK
237/10, z dnia 23 listopada 2011 r., III PK 44/11, z dnia 24 lutego 2012 r., V CSK
225/11). W sprawie nie ma podstaw do stwierdzenia takiego naruszenia
powołanych w skardze przepisów prawa.
Z tych względów Sąd Najwyższy odmówił przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania, a o kosztach postępowania kasacyjnego rozstrzygnął zgodnie z art.
520 §3 k.p.c. w związku z §6 pkt 6, §7 pkt 2 i §12 ust. 4 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców
prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej
udzielonej przez radcę prawnego ustanowione z urzędu (Dz. U. 2013.490).
.
POSTANOWIENIE
Dnia 6 grudnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Kazimierz Zawada
w sprawie z wniosku K. G. i A. M.
przy uczestnictwie Miasta W. i E. P.
o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 6 grudnia 2013 r.,
na skutek skargi kasacyjnej uczestnika Miasta W.
od postanowienia Sądu Okręgowego w W.
z dnia 8 listopada 2012 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania
i zasądza od Miasta W. na rzecz wnioskodawczyń kwotę 900
(dziewięćset) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania
kasacyjnego.
2
UZASADNIENIE
Według art. 3989
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do
rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Przepis ten
pozostaje w zgodzie z zaleceniami Rady Europy zezwalającymi na wprowadzanie
środków ograniczających dostęp do sądu najwyższego szczebla.
Miasto W. uzasadniło wniosek o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania:
1) występowaniem w sprawie istotnego zagadnienia prawnego: - czy gdy
posiadacz z powodu choroby lub innej przyczyny ma ograniczoną świadomość,
konieczne jest w postępowaniu o stwierdzenie zasiedzenia uzyskanie przez sąd
wiedzy specjalnej (opinii biegłego) na potrzeby ustalenie istnienia podmiotowej
przesłanki posiadania samoistnego (woli władania jak właściciel),
2) potrzebą wykładni art. 172 w związku z art. 339 i 340 k.c. w zakresie
dotyczącym wpływu stanu świadomości posiadacza na charakter posiadania i bieg
terminu zasiedzenia,
3) oczywistą zasadnością skargi kasacyjnej.
Tak umotywowany wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Istotnym zagadnieniem prawnym w rozumieniu art. 3989
§1 pkt 1 k.p.c. jest
objęte podstawami kasacyjnymi, doniosłe z punktu widzenia rozstrzygnięcia sprawy
zagadnienie nierozwiązane dotąd w orzecznictwie, którego wyjaśnienie może się
przyczynić do rozwoju prawa, a wskazana we wniosku kwestia nie może być
uznana za zagadnienia tego rodzaju. Posiadaczem może być niewątpliwie także
osoba niemająca zdolności do czynności prawnych lub świadomości albo swobody
w powzięciu decyzji lub wyrażeniu woli. O tym, czy dana osoba włada rzeczą jak
właściciel, decyduje przede wszystkim stan zewnętrzny, wskazujący na taki
związek tej osoby z rzeczą.
3
Z tych samych przyczyn brak także potrzeby wykładni wskazanych
w skardze przepisów prawnych.
Nie ma również podstaw do uznania wniesionej skargi za oczywiście
uzasadnioną. W art. 3989
§1 pkt 4 k.p.c., dotyczącym tej przesłanki przyjęcia skargi
do rozpoznania, chodzi o łatwo dostrzegalne, mogące mieć istotny wpływ na wynik
sprawy uchybienia przepisom prawa. Według utrwalonej linii orzecznictwa Sądu
Najwyższego, skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona w rozumieniu art.
3989
§1 pkt 4 k.p.c. tylko wtedy, gdy wskazana w niej wadliwość zaskarżonego
orzeczenia jest dostrzegalna prima facie, bez potrzeby dokonywania głębszej
analizy (zob. np. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 28 lutego 2011 r., I PK
237/10, z dnia 23 listopada 2011 r., III PK 44/11, z dnia 24 lutego 2012 r., V CSK
225/11). W sprawie nie ma podstaw do stwierdzenia takiego naruszenia
powołanych w skardze przepisów prawa.
Z tych względów Sąd Najwyższy odmówił przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania, a o kosztach postępowania kasacyjnego rozstrzygnął zgodnie z art.
520 §3 k.p.c. w związku z §6 pkt 6, §7 pkt 2 i §12 ust. 4 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców
prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej
udzielonej przez radcę prawnego ustanowione z urzędu (Dz. U. 2013.490).
.