Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CNP 40/14
POSTANOWIENIE
Dnia 18 września 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
w sprawie ze skargi K. H.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego
w W. z dnia 10 kwietnia 2012 r.
w sprawie z powództwa K. H.
przeciwko B. N. i M. R.
o naruszenie posiadania,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 18 września 2014 r.,
odrzuca skargę.
2
UZASADNIENIE
W związku ze skargą powódki K. H. o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 10 kwietnia 2012 r. Sąd
Najwyższy zważył, co następuje.
Przepis art. 4245
§ 1 k.p.c. określa wymagania konstrukcyjne skargi
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. Skarga
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia powinna
zawierać: oznaczenie wyroku, od którego jest wniesiona, ze wskazaniem, czy jest
on zaskarżony w całości lub w części, przytoczenie jej podstaw oraz ich
uzasadnienie, wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżony wyrok jest
niezgodny, uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez
wydanie wyroku, którego skarga dotyczy oraz wykazanie, że wzruszenie
zaskarżonego wyroku w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest
możliwe, a ponadto - gdy skargę wniesiono stosując art. 4241
§ 2 k.p.c. -
że występuje wyjątkowy wypadek uzasadniający wniesienie skargi, wniosek
o stwierdzenie niezgodności wyroku z prawem.
Skarga nie spełnia wymagań określonych w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.
Uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie wyroku,
którego skarga dotyczy stanowi wyodrębniony i samoistny element skargi oraz
należy do wymogów konstrukcyjnych skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku. Spełnienie tego wymagania polega na złożeniu przez
skarżącą oświadczenia, iż szkoda wystąpiła, wskazania jej rodzaju, wysokości
i czasu powstania oraz uprawdopodobnienia, że szkoda już powstała i jest
następstwem wydania zaskarżonego orzeczenia, a co z tym związane powołania
lub przedstawienia na tą okoliczność stosowanych środków uprawdopodobnienia
uwiarygodniających jego twierdzenia w tym przedmiocie (por. m.in.: postanowienie
SN z dnia 14 grudnia 2011 r., II CNP 48/11, niepubl., postanowienie SN z dnia
28 października 2011 r., III CNP 22/11, niepubl.). Skarżąca tego obowiązku nie
spełniła, ograniczając się jedynie do ogólnego stwierdzenie, że utraciła możliwość
uzyskania zadośćuczynienia oraz została obciążona kosztami procesu, które
3
opłaciła, co uszczupliło jej majątek. Należy zwrócić uwagę, że koszty procesu,
którymi strona została obciążona, nawet gdyby zostały one już uiszczone przed
wniesieniem skargi, nie stanowią szkody w rozumieniu art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.
(zob.: postanowienie SN z dnia 26 czerwca 2008 r., sygn. akt I CNP 47/08,
nie publ.; postanowienie SN z dnia 23 sierpnia 2007 r., sygn. akt I BP 24/07, nie
publ.; postanowienie SN z dnia 28 listopada 2006 r., III CNP 46/06 nie publ.;
postanowienie SN z dnia 27 lipca 2006 r., sygn. akt II BP 11/06, OSNP z 2007 r.,
nr 15 - 16, nr 223). Nie można też twierdzić, że wydanie zaskarżonego wyroku
spowodowało szkodę w postaci utraconego zadośćuczynienia, skoro nawet
w razie uwzględnienia powództwa o naruszenie dóbr osobistych zasądzenie
zadośćuczynienia nie jest obligatoryjne, nie ma zatem podstaw do kreowania
związku przyczynowego pomiędzy wydaniem wyroku a poniesioną szkodą. Przede
wszystkim zaś skarżąca nie uwzględniła w skardze przedmiotu postępowania, w
którym wydano wyrok w sprawie II Co …/11. W sprawie tej skarżąca domagała się
przywrócenia posiadania, a nie ochrony dóbr osobistych. Nie może być zatem
mowy o doznaniu szkody w postaci utraconego zadośćuczynienia.
Zważywszy na powyższe, Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na
podstawie
art. 4248
§ 2 k.p.c.

V CNP 40/14

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia