IV CZ 74/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:21-01-2015
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CZ 74/14
POSTANOWIENIE
Dnia 27 listopada 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jan Górowski (przewodniczący)
SSN Józef Frąckowiak
SSA Elżbieta Fijałkowska (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi powódki
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem
Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 30 listopada 2011 r.,
w sprawie z powództwa J. L. przeciwko Agencji Rozwoju P. Spółce Akcyjnej,
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 27 listopada 2014 r.,
zażalenia powódki
na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 24 kwietnia 2014 r.,
1. oddala zażalenie.
2. zasądza od skarżącej J. L. na rzecz Agencji Rozwoju P.
Spółki Akcyjnej kwotę 3 600 zł (trzy tysiące sześćset) tytułem
zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu
zażaleniowym.
UZASADNIENIE
2
Skarżąca J. L. w dniu 7 lutego 2014 r. wniosła skargę o wznowienie
postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia
30 listopada 2011 r., domagając się jego uchylenia oraz uchylenia wyroku Sądu
Okręgowego w G. z dnia 31 stycznia 2011 r. i przekazania sprawy Sądowi
Okręgowemu do ponownego rozpoznania. Skargę oparła na podstawie art. 403 § 2
k.p.c. tj. wykryciu nowych środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na
wynik sprawy, a mianowicie postanowienia Ministra Gospodarki z dnia 15
października 2013 r. prostującego wpis skarżącej, jako przedsiębiorcy, do
Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej w zakresie daty
rozpoczęcia przez nią tej działalności.
Postanowieniem z dnia 24 kwietnia 2014 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
jako nieopartą w rzeczywistości na żadnej z ustawowych podstaw wznowienia (art.
410 § 1 k.p.c. w zw. z art. 403 § 2 k.p.c.). Wskazał, że jednolicie przyjmuje się, że
podstawą wznowienia nie może być środek dowodowy, który powstał dopiero po
uprawomocnieniu się orzeczenia. Powoływany przez skarżącą dowód, choć odnosi
się do stanu rzeczy istniejącego w przeszłości tj. roku 1991, badanego w toku
postępowania w sprawie objętej skargą, to jest dokumentem powstałym dopiero po
prawomocnym zakończeniu postępowania.
W zażaleniu skarżąca zarzuciła naruszenie art. 403 § 2 k.p.c. przez uznanie,
że postanowienie Ministra Gospodarki z dnia 15 października 2013 r. prostujące
z urzędu wpis do CEIDG, dotyczący rozpoczęcia działalności gospodarczej, nie
stanowi nowego środka dowodowego oraz art. 410 § 1 k.p.c. przez jego
bezzasadne zastosowanie i wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia .
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie jest zasadne.
Możliwość wznowienia postępowania na podstawie art. 403 § 2 k.p.c. jest
uzależniona od zaistnienia łącznie trzech przesłanek: wykrycia po
uprawomocnieniu się wyroku nowych okoliczności faktycznych lub środków
dowodowych, które istniały w toku postępowania, ale nie zostały w nim powołane,
3
możliwości ich wpływu na wynik sprawy, niemożności skorzystania z nich przez
stronę w poprzednim postępowaniu.
"Wykrycie", o którym mowa w art. 403 § 2 k.p.c., odnosi się do okoliczności
i dowodów w poprzednim postępowaniu w ogóle nieujawnionych i wówczas
nieujawnialnych, bo nieznanych stronie i dla niej niedostępnych. Nie odnosi się
więc do okoliczności i dowodów wcześniej istniejących, a tylko niedostrzeżonych
przez stronę (por. postanowienie SN z 15 maja 1968 r., I Co 1/68, OSNCP 1969
Nr 2, poz. 36, postanowienie SN z 17 stycznia 2001 r., IV CKN 1515/00, niepubl.,
postanowienie SN z 19 stycznia 2006 r., IV CZ 143/05, niepubl. Z dnia 25 czerwca
2014 r. IV CZ 35/14 niepubl.). Podstawą wznowienia nie może być też środek
dowodowy, który powstał dopiero po uprawomocnieniu się orzeczenia ani fakt,
który dopiero wówczas zaistniał (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
14 listopada 2013 r. IV CZ 79/13 niepubl.). Słuszne jest wobec tego stanowisko
Sądu Apelacyjnego, że wskazany przez skarżącą środek dowodowy, który powstał
po uprawomocnieniu się orzeczenia nie może być podstawą wznowienia.
Nie ma znaczenia, akcentowana przez skarżącą okoliczność, że treść
dokumentu odnosi się do stanu rzeczy istniejącego w przeszłości. Nie bowiem treść
środka dowodowego decyduje o tym, czy wystąpiły przesłanki z art. 403 § 2 k.p.c.
lecz okoliczność, czy istniał on w toku postępowania jednak nie był znany stronie
i z tego powodu nie mógł być przez nią wykorzystany w tym postępowaniu.
Z tych względów orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 39814
w zw.
z art. 3941
§ 3 k.p.c., o kosztach należnych pełnomocnikowi strony pozwanej
rozstrzygając zgodnie z art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 i 39821
k.p.c. oraz
§ 19 ust. 1, § 2 ust. 3, § 6 pkt 7, § 12 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców
prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej
udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z 2013 r. poz. 490).
POSTANOWIENIE
Dnia 27 listopada 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jan Górowski (przewodniczący)
SSN Józef Frąckowiak
SSA Elżbieta Fijałkowska (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi powódki
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem
Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 30 listopada 2011 r.,
w sprawie z powództwa J. L. przeciwko Agencji Rozwoju P. Spółce Akcyjnej,
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 27 listopada 2014 r.,
zażalenia powódki
na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 24 kwietnia 2014 r.,
1. oddala zażalenie.
2. zasądza od skarżącej J. L. na rzecz Agencji Rozwoju P.
Spółki Akcyjnej kwotę 3 600 zł (trzy tysiące sześćset) tytułem
zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu
zażaleniowym.
UZASADNIENIE
2
Skarżąca J. L. w dniu 7 lutego 2014 r. wniosła skargę o wznowienie
postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia
30 listopada 2011 r., domagając się jego uchylenia oraz uchylenia wyroku Sądu
Okręgowego w G. z dnia 31 stycznia 2011 r. i przekazania sprawy Sądowi
Okręgowemu do ponownego rozpoznania. Skargę oparła na podstawie art. 403 § 2
k.p.c. tj. wykryciu nowych środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na
wynik sprawy, a mianowicie postanowienia Ministra Gospodarki z dnia 15
października 2013 r. prostującego wpis skarżącej, jako przedsiębiorcy, do
Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej w zakresie daty
rozpoczęcia przez nią tej działalności.
Postanowieniem z dnia 24 kwietnia 2014 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
jako nieopartą w rzeczywistości na żadnej z ustawowych podstaw wznowienia (art.
410 § 1 k.p.c. w zw. z art. 403 § 2 k.p.c.). Wskazał, że jednolicie przyjmuje się, że
podstawą wznowienia nie może być środek dowodowy, który powstał dopiero po
uprawomocnieniu się orzeczenia. Powoływany przez skarżącą dowód, choć odnosi
się do stanu rzeczy istniejącego w przeszłości tj. roku 1991, badanego w toku
postępowania w sprawie objętej skargą, to jest dokumentem powstałym dopiero po
prawomocnym zakończeniu postępowania.
W zażaleniu skarżąca zarzuciła naruszenie art. 403 § 2 k.p.c. przez uznanie,
że postanowienie Ministra Gospodarki z dnia 15 października 2013 r. prostujące
z urzędu wpis do CEIDG, dotyczący rozpoczęcia działalności gospodarczej, nie
stanowi nowego środka dowodowego oraz art. 410 § 1 k.p.c. przez jego
bezzasadne zastosowanie i wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia .
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie jest zasadne.
Możliwość wznowienia postępowania na podstawie art. 403 § 2 k.p.c. jest
uzależniona od zaistnienia łącznie trzech przesłanek: wykrycia po
uprawomocnieniu się wyroku nowych okoliczności faktycznych lub środków
dowodowych, które istniały w toku postępowania, ale nie zostały w nim powołane,
3
możliwości ich wpływu na wynik sprawy, niemożności skorzystania z nich przez
stronę w poprzednim postępowaniu.
"Wykrycie", o którym mowa w art. 403 § 2 k.p.c., odnosi się do okoliczności
i dowodów w poprzednim postępowaniu w ogóle nieujawnionych i wówczas
nieujawnialnych, bo nieznanych stronie i dla niej niedostępnych. Nie odnosi się
więc do okoliczności i dowodów wcześniej istniejących, a tylko niedostrzeżonych
przez stronę (por. postanowienie SN z 15 maja 1968 r., I Co 1/68, OSNCP 1969
Nr 2, poz. 36, postanowienie SN z 17 stycznia 2001 r., IV CKN 1515/00, niepubl.,
postanowienie SN z 19 stycznia 2006 r., IV CZ 143/05, niepubl. Z dnia 25 czerwca
2014 r. IV CZ 35/14 niepubl.). Podstawą wznowienia nie może być też środek
dowodowy, który powstał dopiero po uprawomocnieniu się orzeczenia ani fakt,
który dopiero wówczas zaistniał (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
14 listopada 2013 r. IV CZ 79/13 niepubl.). Słuszne jest wobec tego stanowisko
Sądu Apelacyjnego, że wskazany przez skarżącą środek dowodowy, który powstał
po uprawomocnieniu się orzeczenia nie może być podstawą wznowienia.
Nie ma znaczenia, akcentowana przez skarżącą okoliczność, że treść
dokumentu odnosi się do stanu rzeczy istniejącego w przeszłości. Nie bowiem treść
środka dowodowego decyduje o tym, czy wystąpiły przesłanki z art. 403 § 2 k.p.c.
lecz okoliczność, czy istniał on w toku postępowania jednak nie był znany stronie
i z tego powodu nie mógł być przez nią wykorzystany w tym postępowaniu.
Z tych względów orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 39814
w zw.
z art. 3941
§ 3 k.p.c., o kosztach należnych pełnomocnikowi strony pozwanej
rozstrzygając zgodnie z art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 i 39821
k.p.c. oraz
§ 19 ust. 1, § 2 ust. 3, § 6 pkt 7, § 12 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców
prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej
udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z 2013 r. poz. 490).