Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CZ 128/14
POSTANOWIENIE
Dnia 5 marca 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Katarzyna Tyczka-Rote (przewodniczący)
SSN Dariusz Dończyk
SSN Anna Kozłowska (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa Z. K.
przeciwko R. N.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 5 marca 2015 r.,
zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Okręgowego w J.
z dnia 24 października 2014 r.
oddala zażalenie.
2
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w J. postanowieniem z dnia 24 października 2014 r. odrzucił
skargę R. N. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku tego
Sądu z dnia 5 grudnia 2013 r., sygn. akt … 758/13 ponieważ pełnomocnik
skarżącego, mimo prawidłowego doręczenia wezwania, nie usunął w ustawowym
terminie braku formalnego skargi, to jest nie dołączył pełnomocnictwa procesowego
upoważniającego go do zastępowania R. N. w postępowaniu o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego wyroku.
W zażaleniu na to postanowienie, zawierającym wniosek o jego zmianę
przez zwrócenie skargi wnoszącemu, pełnomocnik skarżącego przyznał,
że dokument pełnomocnictwa złożył z uchybieniem terminu, wyraził jednak pogląd,
że doszło do naruszenia art. 4246
§ 3 k.p.c. ponieważ do usunięcia stwierdzonego
braku nie została wezwana strona i zakwestionował prawidłowość odrzucenia
skargi na podstawie prawnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W postępowaniu przed Sądem Najwyższym obowiązuje przymus
adwokacko-radcowski, obejmujący również postępowanie o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia (art. 871
§ 1 k.p.c.), co oznacza,
że w postępowaniu przed tym Sądem w zakresie wynikającym z powołanego
przepisu, strona pozbawiona jest zdolności postulacyjnej. Prawidłowo zatem do
pełnomocnika a nie strony osobiście zostało skierowane wezwanie do usunięcia
braku formalnego skargi, sporządzonej i podpisanej przez tego pełnomocnika, do
złożenia dokumentu pełnomocnictwa.
Zaniechanie obowiązku dołączenia do skargi pełnomocnictwa (art. 89 § 1
k.p.c. i art. 126 § 3 k.p.c. w związku z art. 4245
§ 2 k.p.c.) polega, wbrew
twierdzeniom skarżącego, rygorowi z art. 4246
§ 2 i 3 k.p.c. (por. postanowienia
Sądu Najwyższego z dnia 14 czerwca 2005 r., V CZ 61/05 oraz z dnia 20 lipca
2007 r., V CNP 102/07 – nie publ.). Wobec tego, że w zażaleniu nie kwestionuje się,
iż brak formalny skargi został usunięty z uchybieniem zakreślonego terminu,
3
odrzucenie skargi przez Sąd Okręgowy nie mogło być, w świetle art. 4246
§ 3 k.p.c.
uznane za nieprawidłowe.
Z tych też przyczyn Sąd Najwyższy oddalił zażalenie (art. 3941
§ 3 w związku
z art. 39814
k.p.c.).