Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 lipca 2015 roku

Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Michalska

Protokolant st. sekr. sądowy Anna Kopala

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 07 lipca 2015 roku

sprawy z odwołania R. P. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w G.

z dnia 02 marca 2015 roku znak (...)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w G.

o przyznanie emerytury

I.  zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w G. z dnia 02 marca 2015 roku znak (...) w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu R. P. (1) prawo do emerytury od dnia 11 stycznia 2015 roku poczynając.

II.  zasądza od pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w G. na rzecz ubezpieczonego R. P. (1) kwotę 60,00 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygnatura VI U 340/15

UZASADNIENIE

Ubezpieczony R. P. (1) wniósł odwołanie od decyzji z dnia 2 marca 2015 r. Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w G. znak (...) w przedmiocie odmowy przyznania prawa do emerytury.

W uzasadnieniu podniósł, że pozwany organ rentowy przy ustalaniu jego stażu pracy w warunkach szczególnych nie uwzględnił okresu od dnia 02.04.1990 r. do dnia 31.11.1992 r. kiedy to ubezpieczony świadczył pracę w Zakładzie Budowlano- (...) Sp. z o.o. w G. jako monter – spawacz oraz okresu od dnia 01.12.1992 r. do dnia 31.12.1998 r., kiedy ubezpieczony pozostawał zatrudniony przez (...) S.A. w G. na stanowisku monter – spawacz.

Pozwany – Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. , w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu przyznał, że ubezpieczony R. P. (1) wystąpił z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury wskazując, iż nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego. Pozwany wskazał również, iż w wyniku przeprowadzonego postępowania ustalił, że R. P. (2) udowodnił łączny okres ubezpieczenia wynoszący 28 lat, 3 miesiące i 26 dni okresów składkowych i nieskładkowych. Z czego okres wykonywania pracy w szczególnych warunkach wynosił 6 lat, 10 miesięcy i 21 dni. W konsekwencji pozwany wyjaśnił, iż z uwagi na nieudowodnienie przez ubezpieczonego okresu pracy w szczególnych warunkach

w wymiarze co najmniej 15 lat odmówił mu prawa do emerytury. Jednocześnie organ rentowy podniósł, że nie uwzględnił ubezpieczonemu pracy na dwóch stanowiskach montera i spawacza, gdyż prace te nie były wykonywane w obrębie tego samego działu czy pozycji rozporządzenia.

Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił następujący stan faktyczny:

R. P. (1) urodził się w dniu (...) Na dzień 01.01.1999 r. posiadał bezsporny ogólny okres ubezpieczenia wynoszący 28 lat, 3 miesiące i 26 dni okresów składkowych i nieskładkowych, w tym 6 lat, 10 miesięcy i 21 dni stażu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych. Na dzień złożenia wniosku do organu rentowego o przyznanie emerytury R. P. (1) nie był członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

Okoliczności bezsporne

W okresie od dnia 02.04.1990 r. do dnia 31.11.1992 r. ubezpieczony pozostawał zatrudniony na podstawie umowy o pracę w Zakładzie Budowlano- (...) Sp. z o.o. w G. na stanowisku monter – spawacz. W tym okresie wykonywał prace przy remontach i eksploatacji urządzeń energetycznych. Ubezpieczony w ramach powierzonych obowiązków wykonywał prace eksploatacyjno - remontowe przy kotłach cieplnych pozostających w ciągłym ruchu. W szczególności dokonywał remontów kotłów poprzez m.in. wymianę rurociągów, pyłówek oraz czuwał nad bieżącą eksploatacją urządzeń. Warunki pracy były szkodliwe z uwagi na duże zapylenie, konieczność wykorzystywania przy remontach waty szklanej, pracę na wysokościach oraz wysoką temperaturę. Prace związane ze spawaniem jak i montowaniem elementów były ściśle ze sobą powiązane, gdyż jedynie łączne ich wykonywanie zapewniało prawidłową konserwację w/w urządzeń. We wskazanym okresie ubezpieczony pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Z dniem 06.05.2003 r. Zakład Budowlano – (...) sp. z o.o.

w G., zmieniła nazwę na Zakład (...) Sp.

z o.o. w S..

Dowód: umowa o pracę, k. 50; świadectwo pracy, k. 50, k. 48, k. 10 t. II akt ZUS; świadectwo pracy w warunkach szczególnych, k. 50, k. 25, k. 11 t. II akt ZUS; zaświadczenie o wynagrodzeniu i zatrudnieniu, k. 19-20; oświadczenie, k. 21, 24; karta zasiłkowa, k. 22-23; zeznania świadka W. S. (00:02:57), k. 58; zeznania świadka A. P. (00:19:07), k. 58-59;

W okresie od dnia 01.12.1992 r. do dnia 31.12.1998 r. ubezpieczony pozostawał zatrudniony w (...) S.A. w G. na podstawie umowy o pracę na stanowisku monter – spawacz. W ramach powierzonych obowiązków R. P. (1) wykonywał prace przy wytwarzaniu i przesyłaniu energii elektrycznej i cieplnej. Zakres jego obowiązków obejmował obsługę, konserwację, remonty, montaż oraz budowę urządzeń energetycznych. Czynności montera i spawacza pokrywały się ze sobą i wzajemnie uzupełniały. W trakcie wykonywania pracy przez ubezpieczonego panowały warunki szkodliwe polegające na wysokich temperaturach, wysokiej wilgotności powietrza, działaniu gazów, narażeniu na porażenie prądem oraz pracy na wysokościach i w głębokich wykopach. We wskazanym okresie ubezpieczony pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Dowód: świadectwo pracy w warunkach szczególnych, k. 26, k. 29 t. II akt ZUS; pismo z dnia 5.02.2015 r., k. 27, zaświadczenie, k. 28; zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, k. 29-30; zaświadczenie, k. 31; akta osobowe ubezpieczonego nr (...), k. 54, zeznania świadka L. N. (00:32:31), k. 58v, zeznania świadka J. H. (00:44:53), k. 58v-59;

Do pozwanego organu rentowego w dniu 23 stycznia 2015 r. wpłynął wniosek ubezpieczonego o ustalenie uprawnień do emerytury. Decyzją z dnia 2 marca 2015 r. Zakładu znak (...) organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do świadczenia emerytalnego z uwagi na brak wymaganego okresu pracy w warunkach szczególnych.

Dowód: dokumenty w tomie II akt ZUS: wniosek o emeryturę k. 1-6; decyzja z dnia 02.03.2015 r., k. 31;

Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim zważył, co następuje:

Odwołanie okazało się uzasadnione.

Przedmiotem niniejszego postępowania było ustalenie czy ubezpieczony R. P. (1) spełnia przesłanki do nabycia emerytury wcześniejszej z tytułu pracy w warunkach szczególnych.

Na mocy decyzji z dnia 2 marca 2015 r. znak (...) pozwany Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. odmówił ubezpieczonemu R. P. (1) prawa do w/w świadczenia z uwagi na nieudowodnienie 15 –letniego okresu pracy w warunkach szczególnych wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Powyższe stanowisko pozwany podtrzymywał w toku niniejszego postępowania.

Bezspornym w okolicznościach niniejszej sprawy pozostawało, że łączny okres ubezpieczenia R. P. (1) wynosił 28 lat, 3 miesiące i 26 dni okresów składkowych i nieskładkowych oraz, że okres wykonywania przez niego pracy w szczególnych warunkach wynosił 6 lat, 10 miesięcy i 21 dni. Poza sporem pozostawało również, że ubezpieczony nie pozostawał członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

Spór pomiędzy ubezpieczonym i organem rentowym dotyczył posiadania przez R. P. (1) 15-letniego okresu pracy w warunkach szczególnych wymaganego do uzyskania prawa do emerytury. W szczególności koncentrował się on na zasadności nieuwzględnienia przez pozwanego okresu od dnia 02.04.1990 r. do dnia 31.11.1992 r. kiedy to ubezpieczony świadczył pracę w Zakładzie Budowlano- (...) Sp. z o.o. w G. jako monter – spawacz oraz okresu od dnia 01.12.1992 r. do dnia 31.12.1998 r., kiedy ubezpieczony pozostawał zatrudniony przez (...) S.A. w G. na stanowisku monter – spawacz.

Zgodnie z art. 184. ust.1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach

z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r., poz. 1440 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (1 stycznia 1999 r.) osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2) wymagany okres składkowy i nieskładkowy, który w przypadku kobiet wynosi 20 lat i 25 w przypadku mężczyzn.

W świetle ust. 2 tegoż artykułu powyższa emerytura, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem organu rentowego, na dochody budżetu państwa.

Warunkiem nabycia uprawnień emerytalnych według art. 184 ustawy jest zatem również spełnienie przesłanki stażu przed dniem 1 stycznia 1999 r.

Za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się zaś pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia (art. 32 ust. 2 ustawy).

Wiek emerytalny, o którym mowa w ust. l, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ust. 2 przysługuje prawo do wcześniejszej emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych (ust. 4 art. 32 ustawy).

Dotychczasowymi przepisami były zaś przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. nr 8 poz. 43 ze zm.). Zgodnie z § 3 Rozporządzenia za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczanymi do okresów zatrudnienia. Natomiast w myśl § 4 ust.1 pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki: 1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, 2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

W wykazie A dział XIV pkt 25 w/w rozporządzenia wskazane zostały prace polegające na bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń oraz prace budowlano-montażowe i budowlano remontowe na oddziałach będących w ruchu, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie.

W orzecznictwie wskazuje się, że pracą w szczególnych warunkach określoną

w dziale XIV pod pozycją 25 jest praca pracownika wykonującego chociażby jedną z wymienionych tamże prac (por. sygn. akt wyrok z dnia 11.02.2015 r. Sądu Apelacyjnego w Gdańsku, sygn. akt III AUa 1512/14).

Z kolei w wykazie A dział II w/w rozporządzenia wskazane zostały prace przy wytwarzaniu i przesyłaniu energii elektrycznej i cieplnej oraz przy montażu, remoncie i eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych i cieplnych.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że zgodnie z utartą praktyką i ugruntowanym orzecznictwem w postępowaniu przed sądem okresy zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przewidziane rozporządzeniem mogą być ustalane innymi środkami dowodowymi niż dowód z zaświadczenia z zakładu pracy (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 10 marca 1984 r., III UZP 6/84 oraz uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21 września 1984 r. III UZP 48/84), a więc wszelkimi dopuszczalnymi przez prawo środkami dowodowymi.

Przenosząc powyższe regulacje na grunt rozpoznawanej sprawy Sąd zważył, iż ubezpieczony wykazał spełnienie wszystkich przesłanek warunkujących przyznanie mu świadczenia emerytalnego, w tym ogólny okres ubezpieczenia w wymiarze ponad 25 lat, ponad 15 –letni staż pracy w warunkach szczególnych, osiągnięcie wymaganego wieku oraz nie pozostawanie członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

Na okoliczność wykonywania przez ubezpieczonego R. P. (1) pracy w warunkach szczególnych w okresie 02.04.1990 r. do dnia 31.11.1992 r. kiedy to ubezpieczony pozostawał zatrudniony w Zakładzie Budowlano- (...) Sp. z o.o. w G., Sąd przeprowadził dowód z dokumentów znajdujących się w aktach osobowych ubezpieczonego, zeznań świadków W. S. i A. P. oraz przesłuchania ubezpieczonego.

Z przedłożonych dokumentów wprost wynikało, że ubezpieczony w spornym okresie pozostawał zatrudniony w Zakładzie Budowlano- (...) Sp. z o.o. w G. w pełnym wymiarze czasu pracy. Fakt ten potwierdzili również świadkowie W. S. oraz A. P..

Świadkowie zgodnie zeznali, że ubezpieczony w w/w okresie pracował stale i
w pełnym wymiarze czasu pracy wykonując czynności związane z remontami i eksploatacją urządzeń sieci cieplnej. Podali oni, że prace spawacza i montera były pracami wykonywanymi łącznie i nie możliwe było ich rozdzielenie. Jednoznacznie wskazali, iż urządzenia sieci cieplnej pozostawały w ciągłym ruchu w czasie wykonywania prac eksploatacyjnych i remontowych. Wyjątkowo na czas remontów odłączane były pojedyncze kotły. Świadek W. S. wyjaśnił, że w okresie od marca do końca września, część urządzeń była odłączana w celu wykonania ich remontu. Jednak w tym czasie nie dochodziło do wyłączenia z ruchu sieci cieplnej. Świadkowie podali również, że ubezpieczony czuwał nad bieżącą eksploatacją urządzeń, dokonywał remontów kotłów cieplnych, a w razie awarii dokonywał ich napraw. W ocenie świadków z uwagi na wysokie temperatury, kontakt z watą szklaną, pył i pracę na wysokościach przy wykonywaniu w/w pracy panowały warunki szkodliwe.

Ubezpieczony potwierdził okoliczności wskazywane przez świadków oraz wynikające z przedłożonych dokumentów.

Mając na uwadze, że wiarygodność dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, w tym w aktach ubezpieczeniowych nie była kwestionowana w trakcie postępowania przez żadną ze stron, zatem również Sąd uznał je za miarodajne dla dokonania ustaleń w niniejszej sprawie. Sąd dał wiarę również zeznaniom świadków W. S. i A. P. jako spójnym, logicznym i znajdującym potwierdzenie w zebranych
w sprawie dokumentach. Jednocześnie Sąd uznał za wiarygodne przesłuchanie ubezpieczonego w charakterze strony. Zeznania ubezpieczonego, bowiem były logiczne i zgodne z zeznaniami przesłuchanych w sprawie świadków, jak również znalazły odzwierciedlenie w zgromadzonej w sprawie dokumentacji. Organ rentowy w żaden sposób nie kwestionował powyższych dowodów.

Z uwagi na powyższe Sąd uznał, iż ubezpieczony w okresie 02.04.1990 r. do dnia 31.11.1992 r. tj. przez 2 lata 7 miesięcy i 28 dni w Zakładzie Budowlano- (...) Sp. z o.o. w G. wykonywał w stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracę w warunkach szczególnych wymienioną w wykazie A dział XIV pkt 25 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. nr 8 poz. 43 ze zm.) polegającą na bieżącej konserwacji urządzeń na oddziałach będących w ruchu.

Na okoliczność wykonywania przez ubezpieczonego R. P. (1) pracy w warunkach szczególnych od dnia 01.12.1992 r. do dnia 31.12.1998 r. kiedy to ubezpieczony pozostawał zatrudniony w (...) S.A. w G., Sąd przeprowadził dowód z dokumentów znajdujących się w aktach osobowych ubezpieczonego, zeznań świadków L. N. i J. H. oraz przesłuchania ubezpieczonego.

Z przedłożonych dokumentów wprost wynikało, że ubezpieczony w spornym okresie pozostawał zatrudniony w (...) S.A. w G. w pełnym wymiarze czasu pracy. Fakt ten potwierdzili również świadkowie L. N. i J. H..

Świadkowie zgodnie zeznali, że ubezpieczony w w/w okresie pracował stale i
w pełnym wymiarze czasu pracy wykonując czynności związane z obsługą, konserwacją, remontami, montażem oraz budową sieci ciepłowniczej i jej węzłów. Świadkowie wyjaśnili, iż praca ubezpieczonego często miała miejsce w terenie, a urządzenia zazwyczaj pozostawały w ruchu podczas wykonywania prac na nich. Jedynie przy pracach spawalniczych były odłączane. Podali oni, że prace spawacza i montera były pracami wykonywanymi łącznie i nie możliwe było ich rozdzielenie. W ocenie świadków z uwagi na wysokie temperatury, wysoką wilgotności powietrza, działanie gazów, narażenie na porażenie prądem oraz pracę na wysokościach i w głębokich wykopach praca ubezpieczony wykonywał pracę w warunkach szczególnych.

Ubezpieczony potwierdził okoliczności wskazywane przez świadków.

Mając na uwadze, że wiarygodność dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, w tym w aktach ubezpieczeniowych nie była kwestionowana w trakcie postępowania przez żadną ze stron, zatem również Sąd uznał je za miarodajne dla dokonania ustaleń w niniejszej sprawie. Sąd dał wiarę również zeznaniom świadków L. N. i J. H. jako spójnym, logicznym i znajdującym potwierdzenie w zebranych w sprawie dokumentach. Jednocześnie Sąd uznał za wiarygodne przesłuchanie ubezpieczonego w charakterze strony. Zeznania ubezpieczonego, bowiem były logiczne i zgodne z zeznaniami przesłuchanych w sprawie świadków, jak również znalazły odzwierciedlenie w zgromadzonej w sprawie dokumentacji. Organ rentowy w żaden sposób nie kwestionował powyższych dowodów.

Z uwagi na powyższe Sąd uznał, iż ubezpieczony w okresie od dnia 01.12.1992 r. do dnia 31.12.1998 r. tj. 6 lat i 1 miesiąc w (...)
(...) S.A. w G. wykonywał w stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracę w warunkach szczególnych wymienioną w wykazie A dział II rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. nr 8 poz. 43 ze zm.) polegającą na pracy przy wytwarzaniu i przesyłaniu energii elektrycznej i cieplnej oraz przy montażu, remoncie i eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych i cieplnych.

Wyjaśnić w tym miejscu należy, iż dla oceny, czy pracownik pracował
w szczególnych warunkach, nie ma istotnego znaczenia nazwa zajmowanego przez niego stanowiska, tylko rodzaj powierzonej mu pracy. Praca w szczególnych warunkach to bowiem praca wykonywana stale (codziennie) i w pełnym wymiarze czasu pracy (przez 8 godzin dziennie, jeżeli pracownika obowiązuje taki wymiar czasu pracy) w warunkach pozwalających na uznanie jej za jeden z rodzajów pracy wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik do wspomnianego wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 14 września 2007r., III UK 27/07, OSNP 2008 nr 21-22, poz. 325; z dnia 19 września 2007r., III UK 38/07, OSNP 2008 nr 21-22, poz. 329; z dnia 6 grudnia 2007r., III UK 66/07, LEX nr 483283; z dnia 22 stycznia 2008r., I UK 210/07, OSNP 2009 nr 5-6, poz. 75 i z dnia 24 marca 2009r., I PK 194/08, LEX nr 528152).

W konsekwencji, Sąd stwierdził, iż ubezpieczony spełnił wszystkie przesłanki, od których uzależnione jest przyznanie prawa do emerytury. Posiada bowiem wymagany okres ubezpieczenia oraz staż pracy w warunkach szczególnych wynoszący 15 lat 7 miesięcy i 19 dni, nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego oraz ukończył wymagany wiek
60 lat w dniu 11 stycznia 2015 r. I z tym też dniem należało przyznać ubezpieczonemu prawo do emerytury.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc Sąd uwzględnił odwołanie ubezpieczonego, orzekając jak w wyroku.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. Zgodnie z zasadą odpowiedzialności stron za wynik procesu, wobec całkowitej wygranej sporu przez ubezpieczonego, Sąd uwzględnił wniosek jego pełnomocnika i przyznał ubezpieczonemu zwrot kosztów procesu, obejmujący koszt zastępstwa procesowego pełnomocnika będącego adwokatem w każdej z dwóch połączonych spraw tj. o sygn. akt VI U 164/15 i o sygn. akt VI U 125/15. Wysokość tych kosztów ustalono w oparciu o stawkę przewidzianą w § 11 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jedn. Dz. U. 2013 r., poz. 461 ze zm.).

ZARZĄDZENIE

1. Odnotować uzasadnienie,

2. Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi organu rentowego,

3. Przedłożyć akta z wpływem apelacji lub za 14 dni.

G., dn. 28.07.2015 r.