Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 lipca 2015 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia SO Dorota Stańczyk

Protokolant p.o. Joanna Zdunek

po rozpoznaniu w dniu 3 lipca 2015 roku w Lublinie

sprawy J. W. (1) i P. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.

o ustalenie istnienia obowiązku ubezpieczenia społecznego

na skutek odwołań J. W. (1) i P. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.

z dnia 8 lipca 2014 roku znak (...)- (...)

I.  zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że P. W. jako pracownik u płatnika składek PPHU (...) podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od 1 lutego 2014 roku;

II.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. na rzecz P. W. kwotę 60 zł (sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VIII U 1693/14

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. decyzją z dnia 8 lipca 2014 r., nr (...), znak (...)- (...) na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 11 ust. 1, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 1, art. 34 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz art. 83 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny stwierdził, że P. W., jako pracownik u płatnika składek (...) J. W. (1) nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od dnia 1 lutego 2014 roku. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy podniósł, że w związku z roszczeniem o wypłatę zasiłku dla P. W. z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę u płatnika (...) J. W. (1) przeanalizowano konto osoby ubezpieczonej oraz płatnika składek. Jak wynika z dokumentu zgłoszeniowego (...) P. W. została zgłoszona do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego w dniu 6 lutego 2014 r. z datą zgłoszenia do ubezpieczeń od 1 lutego 2014 r. Organ rentowy wskazał, iż w złożonych dokumentach rozliczeniowych płatnik wykazał w okresie od 7 kwietnia 2014 r. do 30 kwietnia 2014 r. wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy, a w okresie od 1 maja 2014 r. do 31 maja 2014 r. zasiłek chorobowy. Wobec powyższego Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. wdrożył postępowanie wyjaśniające. Wyniki przeprowadzonej kontroli wykazały, iż P. W. z wykształcenia jest ratownikiem medycznym, a zatem w ocenie organu rentowego nie posiada odpowiedniego wykształcenia do zatrudnienia na stanowisku projektanta mebli tym bardziej, iż z przedłożonego projektu mebli trudno stwierdzić, że został on wykonany przez ubezpieczoną. W konsekwencji powyższego Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. stwierdził, iż umowa o pracę z dnia 1 lutego 2014 r. została zawarta dla pozoru, a jej celem było skonstruowanie okoliczności świadczących o pozostaniu w stosunku pracy, aby uzyskać prawo do świadczeń z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (decyzja k. 17-19 akt ZUS).

W dniu 5 sierpnia 2014 r. odwołanie od powyższej decyzji wniósł płatnik składek J. W. (1) zaskarżając wyżej wymienioną decyzję w całości oraz wniósł o jej zmianę poprzez stwierdzenie obowiązku podlegania przez ubezpieczoną P. W. ubezpieczeniom społecznym (emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu) z tytułu stosunku pracy nawiązanego z płatnikiem, jako pracodawcą od dnia 1 lutego 2014 r. W uzasadnieniu odwołania odpierając zarzuty organu rentowego wskazał, iż praca projektanta mebli nie należy do zawodów regulowanych i brak formalnych kwalifikacji w żaden sposób nie wskazuje na faktyczne wykonywanie lub niewykonywanie tego rodzaju pracy, a nadto wkracza w sferę wiadomości specjalnych w zakresie, w jakim odnosi się do autorstwa ocenionego przez organ rentowy projektu (odwołanie k. 2-3 a.s.). Sprawa została zarejestrowana pod sygnaturą akt VIII U 1693/14.

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 20 sierpnia 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. wniósł o jego odrzucenie, gdyż odwołanie nie zostało podpisane. Podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji wskazał ponadto, że z przedłożonego na potrzeby postępowania wyjaśniającego kwestionariusza osobowego P. W. wynika, że z wykształcenia jest ona ratownikiem medycznym i nie była wcześniej nigdzie zatrudniona. Powyższe wskazuje zarówno na brak doświadczenia zawodowego, jak i odpowiedniego wykształcenia do wykonywania pracy na powierzonym stanowisku projektanta mebli. Również w toku postępowania nie przedstawiono wiarygodnych dowodów potwierdzających wykonywanie pracy przez ubezpieczoną. W ocenie organu rentowego na podstawie przedłożonego w dniu 26 czerwca 2014 r. projektu mebli nie można stwierdzić, że był on przez nią samodzielnie wykonany. Ponadto w dniu 26 czerwca 2014 r. płatnik składek J. W. (1) złożył oświadczenie, z którego wnika, że P. W. jest jego synową, jednakże nie prowadzą wspólnego gospodarstwa domowego. W świetle zgromadzonego materiału dowodowego organ rentowy uznał, że rzeczywistym celem zawarcia umowy nie było świadczenie pracy na warunkach określonych w art. 22 Kodeku pracy, ale stworzenie warunków do skorzystania ze świadczeń z ubezpieczenia chorobowego przez ubezpieczoną P. W.. W konkluzji Zakład Ubezpieczeń Społecznych stwierdził, iż zawarta pomiędzy płatnikiem składek a ubezpieczoną umowa z dnia 1 lutego 2014 r. jest nieważna i w konsekwencji nie stanowi tytułu do ubezpieczeń społecznych (odpowiedź na odwołanie k. 4-5 a.s).

Jednocześnie ubezpieczona P. W. w dniu 7 sierpnia 2014 r. wniosła odwołanie od powyższej decyzji z dnia 8 lipca 2014 r., nr (...), znak (...)- (...). Zaskarżając ją w całości wniosła o jej zmianę poprzez stwierdzenie obowiązku podlegania przez nią ubezpieczeniom społecznym (emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu) z tytułu stosunku pracy nawiązanego z firmą PPHU (...) reprezentowaną przez J. W. (1) od dnia 1 lutego 2014 r. W uzasadnieniu wskazała identyczne motywy jak zaprezentowane w odwołaniu od decyzji zainicjowanej przez płatnika składek J. W. (1) z dnia 5 sierpnia 2014 r. ( odwołania k. 2-3, 17-18 a.s.). Sprawa została zarejestrowana pod sygnaturą akt VIII U 1694/14.

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 26 sierpnia 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację zaprezentowaną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, jak również w odpowiedzi na odwołanie płatnika składek J. W. (1) z dnia 20 sierpnia 2014 r. (odpowiedzi na odwołania k. 4-5, 19-20 a.s., decyzja k. 17-19 akt ZUS).

Postanowieniem z dnia 31 października 2014 r. Sąd połączył sprawę z odwołania płatnika składek J. W. (1) i ubezpieczonej P. W. do wspólnego rozstrzygnięcia i orzekania i w dalszym ciągu postanowił prowadzić je pod sygnaturą akt VIII U 1693/14. Wezwano także do udziału w sprawie w charakterze zainteresowanej ubezpieczoną P. W. (k. 33v, 45v a.s.).

W piśmie procesowym z dnia 31 października 2014 r. złożonym na rozprawie w tym samym dniu P. W., reprezentowana przez pełnomocnika wniosła o zasądzenie od organu rentowego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych oraz dopuszczenia i przeprowadzenia dowodów z załączonych do niniejszego pisma dokumentów oraz zeznań świadków na okoliczność wykonywania przez ubezpieczoną na rzecz płatnika składek od dnia 1 lutego 2014 r. do 6 kwietnia 2014 r. obowiązków wynikających z zawartej umowy o pracę z dnia 1 lutego 2014 r. (pismo procesowe k. 39-43 a.s.).

W toku postępowania pełnomocnik ZUS wnosił o oddalenie odwołań.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Wnioskodawca J. W. (1) od dnia 1 lutego 2005 r. prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą pod nazwą PPHU (...). Firma w przeważającej części zajmuje się produkcją i sprzedażą mebli biurowych i sklepowych oraz szafek i blatów kuchennych. Do dnia 1 lutego 2014 r. zatrudniał jednego pracownika na stanowisku montażysty mebli w wymiarze ½ etatu, z wynagrodzeniem miesięcznym 1800 zł brutto (odpis z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej k. 1 akt ZUS, zeznania świadka P. K. (1) k. 67v a.s., zeznania wnioskodawcy J. W. (1) k. 45v-46, 68v, 94 a.s., umowy o pracę k. 75 a.s.).

Wnioskodawczyni P. W. w 2013 r. ukończyła studia wyższe na (...) w L. uzyskując tytuł licencjata w zawodzie ratownika medycznego. Następnie w tym samym roku rozpoczęła studia uzupełniające II stopnia na Uniwersytecie M. S. w L. na kierunku bezpieczeństwo wewnętrzne (kwestionariusz osobowy k. 7 akt ZUS). W roku 2011 zawarła związek małżeński z synem wnioskodawcy M. W. (1) i z tego tytułu pozostaje jego synową, jednak nie prowadzą oni wspólnego gospodarstwa domowego (zeznania wnioskodawcy J. W. k. 45v, 68v, 94 a.s., oświadczenie k. 5 akt ZUS).

Ubezpieczona pod koniec października 2013 r. podpisała umowę o dzieło z firmą (...), jednak dzień po jej podpisaniu dowiedziała się, że jest w ciąży. Do jej obowiązków miało należeć prowadzenie szkoleń z zakresu pierwszej pomocy pracownikom firmy (...), co było zgodne z jej wykształceniem. Pierwsze szkolenie miało się odbyć w Macedonii, dlatego istniała konieczność przemieszczenia się samolotem. Wnioskodawczyni chciała podjąć to zatrudnienie, jednak z uwagi na występujące plamienia lekarz prowadzący zasugerował jej, by nie latała samolotem, wobec czego została zmuszona odstąpić od umowy (zeznania wnioskodawczyni k. 46v, 68v, 94 a.s., zeznania świadka M. W. (1) k. 68 a.s.).

Od czasu, kiedy w firmie pojawiło się więcej zamówień oraz z uwagi na wykonany przez P. W. wspólnie z teściową projekt mebli kuchennych, który spodobał się wnioskodawcy postanowił on, że zatrudni wnioskodawczynię w swojej firmie. Z uwagi na chęć podjęcia współpracy, pod koniec listopada 2013 r. aż do końca stycznia 2014 r. zaczął ją przyuczać do wykonywania zawodu projektantki mebli. Odwołująca w tym okresie jeżdżąc do firmy wnioskodawcy, lub też będąc u niego w domu uczyła się rozpisywać i wykonywać wycenę, robić rysunki oraz jak prowadzić rozmowy z klientami. W trakcie nauki wspólnie z wnioskodawcą zrobiła jeden większy projekt. Będąc na czwartym roku studiów, zaraz po zaliczeniu sesji rozpoczęła indywidualny tok nauczania. Wnioskodawca zaproponował jej wtedy, aby podjęła w jego firmie zatrudnienie (zeznania wnioskodawcy k. 46, 68v, 94 a.s., zeznania wnioskodawczyni k. 46v, 68v, 94v a.s., zeznania świadka M. W. (1) k. 68 a.s.).

W dniu 1 lutego 2014 r. P. W. oraz wnioskodawca J. W. (1) działający po firmą PPHU (...) zawarli umowę o pracę na czas nieokreślony na stanowisku projektantki mebli w pełnym wymiarze czasu pracy z wynagrodzeniem zasadniczym 3000, 00 zł brutto. W dniu zawierania wspomnianej umowy o pracę P. W. była w 5 miesiącu ciąży, J. W. (1) wiedział o tym fakcie. W dniu 1 lutego 2014 r. ubezpieczona po przejściu badań lekarskich z dnia 31 stycznia 2014 r., z wynikiem pozwalającym na podjęcie zatrudnienia, rozpoczęła wykonywanie pracy na podstawie wymienionej umowy. Od tamtego czasu świadczyła pracę w miejscu siedziby firmy PPHU (...) przy ul. (...) od poniedziałku do piątku w godzinach od 7.00 do 15.00, codziennie podpisując listę potwierdzającą jej obecność w miejscu pracy. Do pracy przyjeżdżała samochodem, a czasami przywoził ją mąż M. W. (1). W sytuacji, kiedy była zmuszona iść na wizytę kontrolną do lekarza przychodziła do pracy pół godziny wcześniej i wychodziła pół godziny później. Wnioskodawczyni pracowała w biurze, zaś na hali produkcyjnej inny pracownik P. K. (2) oraz wnioskodawca J. W. (1). Odwołująca była odpowiedzialna za kontakty z głównym kontrahentem firmy (...), który składał regularne zamówienia na blaty, jak również innymi zleceniobiorcami, z którymi z reguły miała kontakt telefoniczny i mailowy (odpis zaświadczenia lekarskiego k. 9 akt ZUS, listy obecności k. 58 a.s., zeznania wnioskodawczyni k. 47, 68v, 94v a.s., zeznania świadka P. K. (1) k. 67v a.s., zeznania świadka T. K. k. 67v-68 a.s., zeznania świadka M. W. (1) k. 68 a.s.).

Na podstawie zawartej umowy świadczyła efektywnie pracę do 6 kwietnia 2014 r. tj., przez okres ponad 2 miesięcy, za co otrzymywała wynagrodzenie w kwocie wynikającej z umowy o pracę tj., 2 156,72 zł netto. Do zakresu jej obowiązków na zajmowanym stanowisku należało: odbieranie maili od klientów, w których prosili o wycenę i propozycję projektów, dokonywanie wycen projektów oraz odsyłanie ich drogą mailową do klientów, wycena blatów i szafek, odbieranie zleceń serwisowych z firmy (...), (...)drogą mailową. Podczas zatrudnienia wykonała jeden projekt indywidulany (kserokopia projektu k. 13 akt ZUS).

Na początku kwietnia 2014 r. zaczęła się źle czuć oraz obniżył jej się brzuch. Kontrola u lekarza ginekologa A. R. wykazała, iż dziecko jest za nisko, jest za małe wagowo, co groziło przedwczesnym porodem. Wobec tego P. W. nie mogła w dalszym ciągu kontynuować zatrudnienia oraz uczęszczać na zajęcia (odpis umowy o pracę z dnia 1 lutego 2014 r. k. 6 akt ZUS; oryginał k. 58 a.s., zeznania wnioskodawcy k. 45v-46v, 68v, 94 a.s., zeznania wnioskodawczyni k. 46v-47, 68v, 94v a.s., zeznania świadka M. W. (1) k. 68 a.s., zeznania świadka M. W. (2) k. 68-68v a.s., listy płac k. 58 a.s.).

W dniu 7 kwietnia 2014 r., w związku z zagrożoną ciążą, P. W. zaprzestała faktycznego wykonywania pracy dla firmy wnioskodawcy i od tamtego czasu korzystała ze zwolnienia lekarskiego, kontynuowanego przez nią do dnia porodu, który nastąpił w dniu 22 czerwca 2014 r. (zeznania wnioskodawczyni k. 68v, 94 a.s., odpis skrócony aktu urodzenia k. 58 a.s., dokumentacja medyczna z przebiegu ciąży k. 56 a.s).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych wyżej dowodów.

Sąd dał wiarę zeznaniom wnioskodawcy, wnioskodawczyni oraz świadków P. K. (1), T. K., M. W. (1) i M. W. (2), którzy w swoich relacjach wskazywali okoliczności dowodzące realności zawartej 1 lutego 2014 r. umowy i faktycznego świadczenia pracy przez P. W. w ramach tejże umowy. Wskazać należy, iż zarówno wnioskodawca, jak też wnioskodawczyni konsekwentnie w całym toku postępowania podkreślali, że P. W. rzeczywiście była zatrudniona na i wykonywała powierzone jej na podstawie umowy z 1 lutego 2014 r. obowiązki pracownicze. Okoliczności te w pełni potwierdzone zostały w niniejszej sprawie nie tylko dowodami z dokumentów przedstawionych zarówno przez wnioskodawcę i wnioskodawczynię, ale też zeznaniami wymienionych świadków. Podkreślić, bowiem trzeba, że P. K. (1) potwierdził okoliczność wykonywania pracy przez P. W. w siedzibie firmy wnioskodawcy J. W. (1). Świadek T. K. potwierdzał zaś zarówno to, że miał kontakt z P. W. w siedzibie firmy (...), jak też to, że kilkakrotnie dzwoniąc do J. W. (1) zamiast niego telefon odbierała P. W.. Potwierdził także okoliczność, iż odwołująca dzwoniąc do niego z telefonu wnioskodawcy przekazywała mu informację dotyczącą wyceny, terminów montaży oraz informacje techniczne dotyczące blatów. Zeznania wszystkich przesłuchiwanych w tej sprawie i wymienionych wyżej osób były przy tym logiczne, wewnętrznie spójne i wzajemnie ze sobą zbieżne, a nadto konsekwentne, rzeczowe i znajdujące ugruntowanie w treści zebranego materiału procesowego, zwłaszcza zaś w dowodach ze zgromadzonych dokumentów. Stąd też, Sąd dał wiarę zeznaniom wnioskodawcy, wnioskodawczyni i przesłuchanych świadków, nie znajdując żadnych podstaw by kwestionować ich szczerość i zgodność z rzeczywistym stanem rzeczy. Dodać jeszcze należy, że przesłuchani w sprawie świadkowie to – z wyjątkiem M. W. (1) – osoby niespokrewnione i niespowinowacone z wnioskodawczynią i przez to niemające żadnego interesu w składaniu fałszywych zeznań na jej korzyść oraz kreowaniu niezgodnej z rzeczywistością wersji zdarzeń.

Wiarygodnością obdarzył Sąd także zebrane w sprawie dowody z dokumentów, których autentyczność i prawdziwość nie została w toku postępowania skutecznie podważona i nie wzbudziła wątpliwości, co do ich rzetelności.

Nie jest jedynie wiarygodna nazwa zajmowanego przez P. W. stanowiska pracy -projektant mebli. Jak bowiem wynika z ustaleń poczynionych w sprawie, w tym również zeznań wnioskodawców, wykonywała ona głównie pracę związaną z zamówieniami , obsługą klientów, zaś wykonała jedynie jeden projekt mebli

Odwołanie J. W. (1) i P. W. jest zasadne.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity: Dz. U. 2015, nr 1, poz. 21 ze zm.) obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami. Na mocy art. 11 ust. 1 wymienionej ustawy osoby te podlegają także obowiązkowemu ubezpieczeniu chorobowemu, zaś na podstawie art. 12 ust. 1 – ubezpieczeniu wypadkowemu. Art. 13 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych przewiduje z kolei, że obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu pracownicy podlegają od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania tego stosunku, natomiast art. 8 ust. 1 nakazuje za pracownika uważać osobę pozostającą w stosunku pracy. Z kolei art. 22 § 1 k.p. precyzuje, że przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. Do nawiązania stosunku pracy dochodzi poprzez zawarcie pomiędzy pracownikiem a pracodawcą umowy o pracę.

Odnosząc powyższe do realiów przedmiotowej sprawy należy wskazać, że jak wynika z ustalonego powyżej stanu faktycznego, pomiędzy P. W. a J. W. (1) działającym pod firmą PPHU (...) doszło do podpisania w dniu 1 lutego 2014 r. umowy o pracę, w pełnym wymiarze czasu pracy, na czas nieokreślony z wynagrodzeniem w wysokości 3000,00 złotych. Z tego też tytułu wnioskodawczyni została zgłoszona do ubezpieczeń społecznych z podstawą wymiaru składek w wysokości równej wynagrodzeniu wynikającemu z umowy.

Wskazać należy, że zgodnie z utrwalonym stanowiskiem orzecznictwa, umowa o pracę jest zawarta dla pozoru (w rozumieniu przepisu art. 83 k.c. w związku z art. 300 k.p.), a przez to nie stanowi tytułu do objęcia ubezpieczeniami społecznymi wyłącznie wtedy, gdy przy składaniu oświadczeń woli obie strony mają świadomość, że osoba określona w umowie, jako pracownik nie będzie świadczyć pracy, zaś podmiot wskazany, jako pracodawca nie będzie korzystać z jej pracy, czyli strony z góry zakładają, iż nie będą realizowały swoich praw i obowiązków wypełniających treść stosunku pracy. Nie można zatem przyjąć pozorności oświadczeń woli o zawarciu umowy o pracę, gdy pracownik podjął pracę i ją wykonywał, a pracodawca tę pracę przyjmował (tak Sąd Najwyższy w wyroku z 12 maja 2011 roku, II UK 20/11, LEX nr 885004, a także z dnia 21 maja 2010 roku w sprawie I UK 43/10, LEX 619658). Wobec powyższego, o tym, czy strony istotnie nawiązały stosunek pracy stanowiący tytuł ubezpieczeń społecznych, nie decyduje samo formalne zawarcie umowy o pracę, przystąpienie do ubezpieczenia i opłacenie składki, ale rzeczywiste realizowanie elementów charakterystycznych dla stosunku pracy, a wynikających z przepisu art. 22 § 1 k.p. Istotne w tym kontekście jest, więc to, by stosunek pracy zrealizował się przez wykonywanie zatrudnienia, gdyż w takim przypadku wady oświadczeń woli dotykające umowy o pracę nie wywołują skutków w sferze prawa do świadczeń z ubezpieczeń społecznych (tak Sąd Najwyższy w wyroku z 5 czerwca 2009 r., I UK 21/09, LEX nr 515699 oraz w wyroku z dnia 24 lutego 2010 roku w sprawie II UK 204/09, LEX 590241).

W świetle powyższych uwag, zasadniczą okolicznością wymagającą rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie było ustalenie, czy strony umowy z 1 lutego 2014 r. istotnie łączył stosunek pracy w rozumieniu art. 22 k.p., czy też wymieniona umowa z wynagrodzeniem określonym na kwotę 3000,00 złotych brutto była tylko umową pozorną, mająca na celu jedynie uzyskanie wyższych świadczeń z ubezpieczeń społecznych i naruszającą przez to zasady współżycia społecznego.

Wskazać należy, że stosunek pracy jest dwustronnie zobowiązującym stosunkiem zobowiązaniowym (obligacyjnym), zachodzącym między pracodawcą a pracownikiem. Każda ze stron tego stosunku jest względem drugiej jednocześnie i uprawniona, i zobowiązana, przy czym obowiązki jednej strony stosunku stanowią ekwiwalent uprawnień drugiej strony. Pracodawca zobowiązany jest do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem, natomiast pracownik jest zobligowany do wykonywania w sposób podporządkowany określonej pracy na rzecz pracodawcy. Stosunek pracy jest, zatem więzią o charakterze dobrowolnym i trwałym, łączącą pracownika i pracodawcę, której treścią jest obowiązek osobistego wykonywania pracy określonego rodzaju przez pracownika pod kierownictwem, na rzecz i ryzyko pracodawcy oraz obowiązek pracodawcy zatrudniania pracownika przy umówionej pracy i wypłacania mu wynagrodzenia za pracę (tak Sąd Apelacyjny w Lublinie w wyroku z 26 czerwca 1996 r., III APr 10/96, LEX nr 29672).

Ujawnione w niniejszej sprawie okoliczności, w przekonaniu Sądu Okręgowego, uprawniają do stwierdzenia, że wbrew twierdzeniom Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, umowa z 1 lutego 2014 r. nie została zawarta przez wnioskodawcę i wnioskodawczynię jedynie dla pozoru. W obliczu bowiem zgromadzonych w sprawie dowodów nie budzi wątpliwości, że P. W., jako pracownik firmy PPHU (...), faktycznie wykonywała powierzone jej na mocy umowy z 1 lutego 2014 r. obowiązki, a wnioskodawca tak świadczoną przez nią pracę przyjmował. Jak wynika z dowodów w postaci m. in. zeznań P. K. (1), T. K., czy M. W. (2), odwołująca w okresie objętym sporem wykonywała pracę określonego rodzaju, pod kierownictwem pracodawcy (J. W. (1) był obecny w pracy zajmując się produkcją mebli) oraz we wskazanym przez niego miejscu (siedziba firmy w Z.) i czasie (pełny wymiar czasu pracy, godziny od 7.00 do 15.00). Z drugiej strony, pracodawca wypłacał P. W. wynagrodzenie za przedmiotową pracę, które niewątpliwie było wynagrodzeniem proporcjonalnym i adekwatnym do zakresu powierzonych jej obowiązków pracowniczych, stopnia doświadczenia zawodowego i poziomu wykształcenia. Wnioskodawczyni w chwili zawierania umowy była już bowiem odpowiednio przeszkolona przez wnioskodawcę. Wynagrodzenie za pracę ustalone przez strony umowy nie było wszakże wygórowane i w ocenie Sądu odpowiadało zarówno poziomowi doświadczenia zawodowego ubezpieczonej, jak i jej kwalifikacjom zawodowym. Dodać przy tym trzeba, że w obliczu ujawnionych dowodów, inny pracownik wnioskodawcy osiągał w tym czasie wynagrodzenie w wysokości 1800 zł brutto za pracę w wymiarze ½ etatu ( umowa o pracę k. 75). Wszystkie wyżej wskazane okoliczności nie podważały więc stanowiska o realności zawartej umowy. W tym, zatem stanie rzeczy, Sąd uznał, że zostały zrealizowane przesłanki zatrudnienia P. W. w ramach stosunku pracy, o których mowa w art. 22 § 1 k.p., a zawarta przez jej strony umowa nie miała cech pozorności.

Reasumując w ocenie Sądu Okręgowego, kwestionowana decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L., nie była prawidłowa. Zawarta w dniu 1 lutego 2014 r. umowa była, bowiem faktycznie przez strony realizowana i jako taka winna była być podstawą do objęcia wnioskodawczyni obowiązkiem ubezpieczeń społecznych z podstawą wymiaru składek w wysokości równej wynagrodzeniu z niej wynikającemu.

Dlatego też, uznając, iż odwołanie jest zasadne, Sąd Okręgowy na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję, ustalając, że P. W., jako pracownik u płatnika składek PPHU (...) podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od 1 lutego 2014 roku. O kosztach postępowania Sąd rozstrzygnął w punkcie II wyroku. Koszty te obejmowały koszty zastępstwa procesowego. Sąd zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. na rzecz P. W. kwotę 60 zł (sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. § 2 ust. 1 i 2, oraz § 11 ust. 2 i rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 490).

Z tych względów orzeczono jak w sentencji wyroku.