Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 czerwca 2015 roku

Sąd Rejonowy w Gliwicach Wydział I Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSR Barbara Glenc – Poślednik

Protokolant: Olga Szymczyk

po rozpoznaniu w dniu 22 czerwca 2015 roku w Gliwicach

na rozprawie sprawy z powództwa (...) w W.

przeciwko Gminie G.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej Gminy G. na rzecz powoda (...)w W. kwotę 1 271,12 zł (tysiąc dwieście siedemdziesiąt jeden złotych i dwanaście groszy) z ustawowymi odsetkami od dnia 25 lutego 2015 roku do dnia zapłaty;

2.  kosztami postępowania obciąża pozwaną i z tego tytułu zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 261 zł (dwieście sześćdziesiąt jeden złotych), w tym 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

SSR Barbara Glenc – Poślednik

Sygn. akt I C 300/15

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 25 lutego 2015 roku powódka (...)
w W. zażądała zasądzenia od pozwanej Gminy G. kwoty 1.271,12 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a także zasądzenia kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powódka wskazała, że dochodzi odszkodowania z tytułu niedostarczenia przez pozwaną lokalu socjalnego K. M. i N. M., wobec których w dniu 17 stycznia 2008 roku na mocy wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach, wydanego w sprawie prowadzonej pod sygn. akt I C 1364/07, orzeczono nakaz opróżnienia z rzeczy, opuszczenia i wydania powódce lokalu mieszkalnego położonego w G. przy ul. (...), stanowiącego własność powódki, z jednoczesnym orzeczeniem o przysługującym dłużnikom uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego i wstrzymaniem wykonania orzeczonej eksmisji do czasu złożenia przez Gminę G. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego. Roszczenie powódki obejmuje okres od dnia 1 października 2014 roku do dnia 31 stycznia 2015 roku. Powódka podniosła, że w konsekwencji niezaoferowania przez pozwaną lokalu socjalnego dłużnicy nie mogli zostać eksmitowani, a zajmowany przez nich lokal nie mógł zostać wynajęty innym osobom, przez co powódka utraciła korzyści jakie mogłaby odnieść z tytułu czynszu najmu. Wysokość należnego czynszu najmu obliczana jest na podstawie Rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 listopada 2010 roku w sprawie opłat za używanie lokali mieszkalnych będących w dyspozycji (...) (Dz. U. z 2010 roku, Nr 233, poz. 1531) wydanego na podstawie przepisu art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 roku o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2010 roku, Nr 206, poz. 1367 – t.j.), wobec czego powódce nie przysługiwała jakakolwiek dowolność w ustalaniu wysokości tych opłat, a nadto lokal znajdujący się w zasobach powódki był wyłączony z obrotu komercyjnego. Obliczenie wysokości szkody wymaga więc pomnożenia metrażu lokalu (50,53 m2) przez wysokość opłat od jednego metra kwadratowego, ustalonej na podstawie przepisów wyżej wymienionych. Także wysokość za media komunalne była regulowana na podstawie powołanych przez powódkę przepisów, a podstawę jej wyliczenia stanowiły koszty faktycznie poniesione przez powódkę, zaś lokator każdorazowo był informowany na piśmie zarówno o wysokości miesięcznych zaliczek na poczet tych opłat, jak i o ich ostatecznych rozliczeniach. Powódka argumentowała także, że w związku z niedostarczeniem przez pozwaną lokalu socjalnego, do dostarczenia którego pozwana została wezwana - powódka kierowała do pozwanej wezwania do zapłaty odszkodowania należnego z tytułu ponoszonych w związku z tym zaniechaniem strat wraz z przedstawieniem not księgowych. Odsetki dochodzone pozwem zostały naliczone od kwot po 311,77 zł widniejących w poszczególnych wezwaniach do zapłaty i wynoszą łącznie 24,04 zł. Powódka wskazała także, że w okresie objętym żądaniem pozwu, należności związane z zajmowanym lokalem nie były uiszczane przez zajmujące go osoby. Do pozwu powódka dołączyła „rozliczenie odszkodowania – Gmina G. dotyczy lokalu w G. przy ul. (...), K. M.”, z którego wynika, iż powódka w tym postępowaniu dochodzi należności za okres od 1 października 2014 roku do 31 stycznia 2015 roku odpowiadającej wysokością iloczynowi ilości m ² powierzchni przedmiotowego lokalu – 50,53 m ² i opłaty za 1 m ² pobieranej przez powódkę tytułem czynszu najmu w tym budynku – 6,17 zł wraz ze skapitalizowanymi odsetkami w łącznej kwocie 24,04 zł (k. 60 akt).

W odpowiedzi na pozew Gmina G. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozwana podniosła, że powódka nie wykazała, iż jest właścicielem przedmiotowego lokalu. Przedłożyła co prawda odpis księgi wieczystej, jednakże datowany jest ona na okres wcześniejszy niż okres, za który powódka dochodzi odszkodowania. Ponadto nie wykazała w należyty sposób wysokości dochodzonej szkody jak również faktu, iż dłużnicy zamieszkiwali w spornym lokalu w okresie objętym pozwem.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Lokal mieszkalny położony w G. przy ulicy (...) o powierzchni 50,53 m ^{( 2)} pozostaje w dyspozycji Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w W., jako stanowiący własność Skarbu Państwa – (...)i taki stan miał miejsce również w okresie od 1 października 2014 roku do 31 stycznia 2015 roku.

/dowód: odpis księgi wieczystej numer (...) (k. 11-26), art. 231 k.p.c./

Wyrokiem z dnia 17 stycznia 2008 roku Sąd Rejonowy w Gliwicach, w sprawie prowadzonej pod sygn. akt I C 1364/07, nakazał K. M. i N. M. opuszczenie i opróżnienie lokalu mieszkalnego położonego w G. przy ul. (...) i wydanie go Skarbowi Państwa - (...)w W. w stanie wolnym od osób i rzeczy. Jednocześnie, w wyroku tym ustalono uprawnienie dłużników do otrzymania lokalu socjalnego i wstrzymano wykonanie orzeczenia odnośnie opróżnienia i opuszczenia lokalu do czasu złożenia pozwanym przez Gminę G. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego. Wyrok ten jest prawomocny.

/dowód: wyrok Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 17 stycznia 2008 roku (k. 27)/

K. M. nie opuściła przedmiotowego lokalu do dnia dzisiejszego i zamieszkiwała w nim również w okresie od 1 października 2014 roku do 31 stycznia 2015 roku. Nie uiszczała (...)żadnych kwot tytułem odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu w okresie od 1 października 2014 roku do 31 stycznia 2015 roku.

/częściowo bezsporne, a częściowo dowód: zeznania świadka K. M. (k. 125), zeznania świadka N. M. (k. 126) /

Pismem z dnia 16 kwietnia 2008 roku (...) wezwała Gminę G. do dostarczenia uprawnionym lokalu socjalnego, zgodnie z wydanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 17 stycznia 2008 roku. Pozwana nie dostarczyła uprawnionym żądanego lokalu socjalnego, co uniemożliwia powódce wykonanie wyroku eksmisyjnego.

/okoliczność bezsporna, a nadto dowód: pismo powódki z dnia 16 kwietnia 2008, roku wraz z potwierdzeniem odbioru, k. 28-28v./

Kolejnymi pismami (...) wzywała Gminę G. do zapłaty odszkodowania z tytułu niedostarczenia K. M. lokalu socjalnego. Pismem z dnia 10 października 2014 roku, doręczonym pozwanej w dniu 15 października 2014 roku, powódka wezwała pozwaną do zapłaty, między innymi kwoty 311,77 zł z tytułu czynszu najmu, jaki mogłaby uzyskać za październik 2014 roku, w terminie 7 dni od dnia doręczenia pozwanej tego pisma. Pismem z dnia 20 listopada 2014 roku, doręczonym pozwanej w dniu 26 listopada 2014 roku, powódka wezwała pozwaną do zapłaty, między innymi kwoty 311,77 zł z tytułu czynszu najmu, jaki mogłaby uzyskać za listopad 2014 roku, w terminie 7 dni od dnia doręczenia pozwanej tego pisma. Pismem z dnia 9 grudnia 2014 roku, doręczonym pozwanej w dniu 15 grudnia 2014 roku, powódka wezwała pozwaną do zapłaty, między innymi kwoty 311,77 zł z tytułu czynszu najmu, jaki mogłaby uzyskać za grudzień 2014 roku, w terminie 7 dni od dnia doręczenia pozwanej tego pisma. Pismem z dnia 15 stycznia 2015 roku, doręczonym pozwanej w dniu 22 stycznia 2015 roku, powódka wezwała pozwaną do zapłaty, między innymi kwoty 311,77 zł z tytułu czynszu najmu, jaki mogłaby uzyskać za styczeń 2015 roku, w terminie 7 dni od dnia doręczenia pozwanej tego pisma.

/dowód: wezwania do zapłaty wraz z z.p.o. i rozliczeniem – k. 61-68/

W przypadku przedmiotowego lokalu, wysokość czynszu, jaki powódka mogłaby uzyskiwać za wynajmowanie go w okresie od października 2014 roku do stycznia 2015 roku, gdyby mogła lokalem tym swobodnie dysponować, wynosi 6,17 zł za 1 m ^{( 2)} jego powierzchni. Stawka ta wynika z decyzji numer (...) Dyrektora Oddziału (...) (...)w K. z dnia 25 lutego 2014 roku w sprawie zmiany wysokości opłat za używanie lokali mieszkalnych i obowiązuje od dnia 1 kwietnia 2014 roku.

/dowody; decyzja nr (...) k. 57/

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie okoliczności bezspornych a nadto w oparciu o przytoczone powyżej dowody z dokumentów urzędowych (decyzja Dyrektora Oddziału (...) (...)) i prywatnych, zeznania świadków K. M. i N. M. oraz okoliczności wynikających z domniemania faktycznego.

Zgodnie z art. 231 k.p.c. sąd może uznać za ustalone fakty mające istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, jeżeli wniosek taki można wyprowadzić z innych ustalonych faktów (domniemanie faktyczne). W przedmiotowej sprawie powódka wykazała, iż w dacie 14 kwietnia 2014 roku była właścicielem przedmiotowego lokalu mieszkalnego. Z tej bowiem daty pochodzi dołączony do pozwu odpis księgi wieczystej. Pozwana, której doręczano wezwania do zapłaty odszkodowania za kolejne miesiące, nigdy nie kwestionowała prawa własności powódki i dopiero w odpowiedzi na pozew podniosła, że dołączony do akt odpis księgi wieczystej nie wykazuje prawa własności powódki w okresie objętym żądaniem pozwu. Nie przedstawiła jednak żadnych okoliczności, które miałby przemawiać za uznaniem, iż po dacie 14 kwietnia 2014 roku doszło do zmiany właściciela tego lokalu (fakt pozytywny). Stąd Sąd uznał, że zarzut ten został stworzony jedynie na potrzeby tego postępowania, a z faktu, iż w dacie 14 kwietnia 2014 roku powódka była właścicielem przedmiotowego lokalu należy wyprowadzić okoliczność, iż taki stan miał miejsce również w okresie od października 2014 roku do stycznia 2015 roku.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Zgodnie z art. 29 b ust. 4 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2010r., nr 206, poz.1367) jeżeli gmina nie wykonała wyroku sądowego w zakresie dostarczenia lokalu socjalnego osobie uprawnionej, (...)przysługuje roszczenie o odszkodowanie od gminy na podstawie art. 417 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 417 § 1 k.c. za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej odpowiedzialność ponosi Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego lub inna osoba prawna wykonująca tę władzę z mocy prawa.

W judykaturze i doktrynie dominuje pogląd, iż strata właściciela lokalu spowodowana nieuiszczaniem przez lokatora opłat za używanie lokalu mieszkalnego pozostaje w normalnym związku przyczynowym z zaniechaniem wypełnienia przez gminę obowiązku dostarczenia takiej osobie lokalu socjalnego. Sąd Najwyższy w wyrokach z dnia 19 czerwca 2008 roku (sygn. akt V CSK 31/08) i z dnia 13 stycznia 2010 roku (sygn. akt II CSK 323/09) opowiedział się wyraźnie za zasadą pełnego odszkodowania należnego od gminy w przypadku niewykonania przez nią obowiązku dostarczenia lokalu socjalnego. Ocena zakresu szkody pozostającej w normalnym związku przyczynowym ze zdarzeniem stanowiącym jej źródło powinna opierać się na porównaniu stanu majątku poszkodowanego istniejącego po wystąpieniu zdarzenia wyrządzającego szkodę, z możliwym stanem tego majątku w przypadku, gdyby zdarzenie to nie wystąpiło, z uwzględnieniem warunku, czy stan ten jest typowym, zazwyczaj występującym następstwem zdarzenia wyrządzającego szkodę.

W uchwale z dnia 7 grudnia 2007 roku w sprawie III CZP 121/07 Sąd Najwyższy stwierdził, że odpowiedzialność gminy i dłużnika ma charakter odpowiedzialności in solidum.

Wbrew twierdzeniom pozwanej w sprawie zostały spełnione przesłanki odpowiedzialności pozwanej za szkodę wyrządzoną powódce zaniechaniem polegającym na niedostarczeniu lokalu socjalnego K. M.. Prawomocnym wyrokiem z dnia 14 stycznia 2008 roku przyznano jej bowiem uprawnienie do otrzymania lokalu socjalnego, co uniemożliwia powódce wykonanie tego wyroku, a tym samym swobodne dysponowanie przedmiotowym lokalem, umożliwiające powódce uzyskiwanie czynszu najmu. Osoba zajmująca lokal nie uiszcza przy tym na rzecz powódki żadnych kwot z tytułu bezumownego korzystania z lokalu. Z materiału dowodowego zebranego w tej sprawie wynika przy tym, iż w okresie od października 2014 roku do stycznia 2015 roku powódka nadal była właścicielem przedmiotowego lokalu, a K. M. nadal go zajmowała.

Sąd uznał również za niezasadny zarzut pozwanej w zakresie niewykazania przez powódkę wysokości dochodzonej pozwem szkody. Powódka złożyła bowiem wszelkie dokumenty niezbędne do wykazania wysokości szkody. Biorąc bowiem pod uwagę, iż dochodziła w istocie jedynie odszkodowania w zakresie utraconych korzyści, a wysokość czynszu najmu przedmiotowego lokalu jest ustawowo określona, powódka wykazać musiała jedynie, iż w spornym okresie dla tego lokalu obowiązywała stawka czynszu, która po przemnożeniu przez powierzchnię lokalu, stanowi czynsz, jaki powódka mogłaby uzyskać, gdyby mogła swobodnie dysponować lokalem w spornym okresie. Temu powódka sprostała składając odpis decyzji numer (...) Dyrektora Oddziału (...) (...)w K. z dnia 25 lutego 2014 roku w sprawie zmiany wysokości opłat za używanie lokali mieszkalnych. Pozwana nie zakwestionowała tej decyzji w jakikolwiek sposób, a stanowi ona dokument urzędowy, wydany na podstawie obowiązujących przepisów. Podstawę prawną dla takiego sposobu naliczenia opłaty za używanie lokalu stanowią bowiem przepisy Rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 listopada 2010 roku w sprawie opłat za używanie lokali mieszkalnych będących w dyspozycji (...) (Dz. U. z 2010 roku, Nr 233, poz. 1531), wydanego w oparciu o przepis art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 roku o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2010 roku, Nr 206, poz. 1367). Stąd należało uznać, iż powódka należycie wykazała wysokość poniesionej szkody z tytułu utraconych korzyści.

W zakresie skapitalizowanych odsetek Sąd uznał roszczenie również za wykazane, bowiem powódka dołączyła wezwania do zapłaty kierowane do pozwanego, w których zawarte były kwoty żądane obecnie pozwem, wraz z dowodami ich doręczenia. Wynika z nich, w połączeniu z rozliczeniem żądanej pozwem kwoty, dołączonym do pozwu (k. 60 akt), iż odsetki ustawowe od poszczególnych kwot powódka naliczyła od dnia następującego po upływie 7 dni od dnia doręczenia pozwanej każdego z wezwań, a więc zgodnie z art. 481 §1 i 2 kc oraz art. 455 k.c.

Z uwagi na powyższe należy uznać, iż powódka należycie wykazała wszystkie przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej Gminy G., na podstawie art. 29 b ust. 4 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w zw. z art. 417 § 1 k.c. Stąd na podstawie tychże przepisów oraz art. 481 § 1 i 2 k.c. zasądzono od pozwanej na rzecz powódki kwotę 1.271,12 zł tytułem odszkodowania obejmującego czynsz najmu jaki powódka mogłaby uzyskać gdyby mogła spornym lokalem swobodnie dysponować w okresie od października 2014 roku do stycznia 2015 roku (4 miesiące x 6,17 zł x 50,53 m ²) oraz kwotę 24,04 zł tytułem skapitalizowanych odsetek, zgodnie z wyliczeniem znajdującym się na k. 60 akt.

O odsetkach od zasądzonej kwoty orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 482 § 1 k.c.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. Strona powodowa wygrała sprawę w całości, stąd pozwana winna jej zwrócić koszty postępowania, na które złożyły się opłata od pozwu - 64 zł i koszty zastępstwa procesowego – 180 zł i 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

SSR Barbara Glenc - Poślednik