Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II K 56/15

POSTANOWIENIE

dnia 15 września 2015 roku

Sąd Okręgowy w Koszalinie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSO Katarzyna Krystowczyk

Protokolant: sekr. sąd. Małgorzata Załomska

po rozpoznaniu na posiedzeniu

w sprawie D. P.

z wniosku skazanego o wydanie wyroku łącznego

w przedmiocie umorzenia postępowania

postanawia:

I.  na podstawie art.17§1 pkt 7 k.p.k. umorzyć postępowanie w sprawie;

II.  na podstawie §2 ust. 1, 2 i 3 w zw. z §14 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2002 roku Nr 163 poz. 1348 z późn. zm.) zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adwokata Ludwika Barczaka kwotę 147,60 (sto czterdzieści siedem złotych 60/100) złotych, w tym podatek od towarów i usług, tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną skazanemu z urzędu;

III.  na podstawie art.632 pkt 2 k.p.k. kosztami postępowania obciążyć Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Do Sądu Okręgowego w Koszalinie wpłynął wniosek skazanego D. P. o wydanie nowego wyroku łącznego z uwagi na zmianę przepisów dotyczących wydawania wyroku łącznego, które wchodzą w życie w dniu 1 lipca 2015 roku.

Z analizy akt sprawy, w tym aktualnej karty karnej, wynika, iż D. P. skazany został prawomocnymi wyrokami Sądu Rejonowego w Koszalinie w sprawach o sygn. akt X K 331/05, X K 593/09, X K 451/10, X K 956/10, X K 1246/10, X K 797/10 oraz prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Koszalinie w sprawie o sygn. akt II K 42/11.

W dniu 11 października 2012 roku Sąd Okręgowy w Koszalinie w sprawie o sygn. akt II K 72/12 wydał wobec skazanego wyrok łączny, którego przedmiotem były wszystkie dotychczasowe skazania D. P..

Następnie, postanowieniami tutejszego Sądu z dnia 18 czerwca 2013 roku w sprawie o sygn. akt II K 53/13 i z dnia 23 września 2014 roku w sprawie o sygn. akt II K 79/14, na podstawie art.17§1 pkt 7 k.p.k., umorzono postępowania w sprawie o wydanie wobec skazanego wyroku łącznego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Wniosek skazanego nie jest zasadny i z uwagi na przeszkodę procesową w postaci powagi rzeczy osądzonej nie może zostać uwzględniony.

Ustawą z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw, która weszła w życie w dniu 1 lipca 2015 roku, zmieniono treść art.85 k.k. dotyczącego wymierzania kary łącznej, jednakże zgodnie z dyspozycją zawartą w art.19 ust. 1 tejże Ustawy, art.85 k.k. w nowym brzmieniu nie ma zastosowania do kar orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy.

Z analizy akt sprawy II K 56/15 wynika natomiast, iż wobec D. P. nie wydano żadnego wyroku skazującego po dniu 1 lipca 2015 roku, w związku z czym wobec skazanego nie mają zastosowania znowelizowane przepisy w zakresie kary łącznej.

Zatem w przedmiotowej sprawie należało rozważyć możliwość wydania wyroku łącznego w oparciu o przepisy obowiązujące przed dniem wejścia w życie Ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw.

Zgodnie z treścią art.85 k.k. sprzed nowelizacji, sąd orzeka karę łączną, jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw (…).

Tymczasem z analizy akt sprawy wynika, iż Sąd Okręgowy w Koszalinie orzekał już merytorycznie w tożsamej pod względem podmiotowym i przedmiotowym sprawie o sygn. akt II K 72/12, w której wydał wyrok łączny wobec skazanego. Sąd badał wówczas wszystkie dotychczasowe wyroki skazujące dotyczące D. P.. Podkreślić należy, że od czasu wydania powyższego rozstrzygnięcia nie pojawiły się żadne nowe orzeczenia skazujące. Tym samym prawomocne rozstrzygnięcie wydane w sprawie II K 72/12 korzysta z powagi rzeczy osądzonej określonej w art.17§1 pkt 7 k.p.k. Oznacza ona, iż niedopuszczalne jest prowadzenie ponownego postępowania w tej samej sprawie pod względem podmiotowym i przedmiotowym, a z chwilą stwierdzenia występowania tej negatywnej przesłanki procesowej Sąd zobligowany jest umorzyć postępowanie.

Ponadto, z uwagi na złożone przez skazanego wcześniejsze wnioski o wydanie wyroku łącznego, tutejszy Sąd w sprawach o sygn. akt II K 53/13 i II K 79/14, na podstawie art.17§1 pkt 7 k.p.k., umarzał już postępowania w przedmiocie wydania wyroku łącznego.

W konsekwencji niniejsze postępowanie należało umorzyć na podstawie art.17§1 pkt 7 k.p.k., a kosztami postępowania, w myśl art.632 pkt 2 k.p.k., obciążyć Skarb Państwa.

Jednocześnie z uwagi na okoliczność, iż skazany miał w niniejszym postępowaniu wyznaczonego obrońcę z urzędu należało orzec o należnym mu wynagrodzeniu.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji postanowienia.

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13