Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 4 lipca 2013 roku powód A. K. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...) w miejscowości P. wniósł o zasądzenie od pozwanej (...) w I., w S., kwoty: 416,65 GBP wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 5 sierpnia 2011 roku, kwoty 39.100,00 GBP wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 30 sierpnia 2011 roku, kwoty 14.000,00 GBP wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 12 listopada 2011 roku i kwoty 25.086,19 złotych tytułem rekompensaty za koszty odzyskiwania należności, na podstawie art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 2013 roku o terminach zapłaty w transakcjach handlowych. Nadto, wniósł o zasądzenie od pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód podniósł, że na podstawie umów dostawy łączących go z pozwaną w latach 2010-2011 dostarczył pozwanej suszoną treść jaja kurzego czyli proszek jajeczny, który pozwana wykorzystywała do produkcji wypieków. Strony zawierały umowy dostawy za pośrednictwem poczty elektronicznej, pozwana składała zamówienia w formie osobnego dokumentu załączonego do wiadomości elektronicznej lub w treści wiadomości. Podczas zawierania tych umów powód był reprezentowany przez P. M., natomiast pozwana przez K. F.. Faktura nr (...) z dnia 30 czerwca 2011 roku na kwotę 43.500,00 GBP wystawiona została w następstwie zamówienia nr (...), złożonego przez K. F. w wiadomości elektronicznej w dniu 22 czerwca 2011 roku. Zamówiony towar, zgodnie z żądaniem pozwanej, został dostarczony do F. H. w dniu 6 lipca 2011 roku. Pozwana częściowo uiściła należność wynikającą z tej faktury, tj. w kwocie 43.083,35 GBP. Do zapłaty pozostała kwota 416,65 GBP, której termin płatności upłynął w dniu 4 sierpnia 2011 roku. Faktura nr (...) z dnia 25 lipca 2011 roku na kwotę 40.000,00 GBP wystawiona została w następstwie zamówienia nr (...), złożonego przez K. F. w załączniku do wiadomości elektronicznej w dniu 15 lipca 2011 roku. Zamówiony towar, zgodnie z żądaniem pozwanej, został dostarczony do F. H. w dniu 30 lipca 2011 roku. Pozwana nie uiściła należności wynikającej z tej faktury pomimo tego, że termin płatności upłynął w dniu 29 sierpnia 2011 roku. Natomiast w dniu 19 października 2011 roku, w wyniku zwrotu przez pozwaną części towaru objętego powyższym zamówieniem, powód wystawił korektę nr (...)wskazanej powyżej faktury. Korekta dotyczyła kwoty 900,00 GBP. Wobec tego, należność wynikająca z tytułu dostarczenia przez powoda towaru na podstawie faktury nr (...), po uwzględnieniu korekty, wynosi 39.100,00 GBP. Faktura nr (...) z dnia 7 października 2011 roku wystawiona została na kwotę 14.000,00 GBP. Zamówiony towar, zgodnie z żądaniem pozwanej, został dostarczony do F. H. w dniu 14 października 2011 roku. Pozwana nie uiściła należności wynikającej z tej faktury pomimo tego, że termin płatności jej upłynął w dniu 11 listopada 2011 roku. Wyraźnie z tego wynika, że powód spełnił swoje świadczenie oraz dostarczył pozwanej towar za pośrednictwem firm spedycyjnych, które wystawiły odpowiednie listy przewozowe. Jednakże pomimo odebrania towarów przez pozwaną, powód nie otrzymał ekwiwalentu w postaci zapłaty ceny. W dniu 3 lipca 2012 roku powód złożył do Sądu Rejonowego w Pabianicach wniosek o zawezwanie pozwanej do próby ugodowej, jednakże do zawarcia ugody pomiędzy stronami nie doszło. Do chwili obecnej powód nie otrzymał żądanych pozwem kwot.

(pozew k. 3-7)

W odpowiedzi na pozew wraz z powództwem wzajemnym pozwana/powódka wzajemna, odnosząc się merytorycznie do twierdzeń zawartych w pozwie, wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda/pozwanego wzajemnego na swoją rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg spisu kosztów przedstawionego przed zamknięciem rozprawy. Odnosząc się do żądania pozwu wzajemnego, pozwana/powódka wzajemna wniosła o zasądzenie od powoda/pozwanego wzajemnego kwoty 205.060,00 złotych, tj. kwoty £ 40.860,00 przeliczonej wg kursu NBP z dnia 28 listopada 2013 roku, wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 9 listopada 2011 roku tytułem pokrycia strat spowodowanych dostarczeniem wadliwego proszku jajecznego oraz wniosła o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg spisu kosztów przedstawionego przed zamknięciem rozprawy.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew wraz z pozwem wzajemnym (...) podniosła, że A. K. wysłał pozwanej próbkę produkowanego przez siebie proszku jajecznego pod koniec listopada 2010 roku. Produkt ten został przetestowany i zatwierdzony zgodnie z przyjętą u (...) procedurą. Cena i inne warunki umowy dotyczącej sprzedaży tego produktu również zostały uzgodnione przez strony. A. K. dostarczył pozwanej 60 ton proszku jajecznego w ciągu 10 miesięcy współpracy. Przez pierwsze 6 miesięcy proszek miał właściwe parametry i produkty, które powstały przy jego wykorzystaniu, miały odpowiednią jakość. Przy wykorzystaniu późniejszych partii zaobserwowano wady wyprodukowanych ciast biszkoptowych. Miały one postać pęknięć, braku objętości i nadmiernej kruchości. Usiłując dotrzeć do przyczyn wad, (...) dokonała serii testów wszystkich surowców użytych do produkcji wadliwych ciast. Testy te wykazały, że przyczyną problemów jest proszek dostarczany przez A. K.. Testy te wykazały ponadto, że starsze i nowe partie proszku jajecznego różniły się kolorem i konsystencją. Inne były również naklejki stosowane przez A. K. dla oznaczenia jego produktów w odniesieniu do partii właściwych oraz tych z wadami. Po wstępnych wynikach powtórzono testy dwóch mieszanek biszkoptowych używając tych samych surowców z pominięciem proszku jajecznego. Użyto także proszku jajecznego z obu partii, pierwsza partia była doskonała, druga – fatalna. W zakładzie (...) znajdowało się ok. 30 ton wyprodukowanych wyrobów gotowych biszkoptów, z których wszystkie musiały zostać zniszczone z powodu złej jakości proszku jajecznego. W związku z tą sytuacją, K. F. zaprosił przedstawicieli firmy (...) do fabryki w S. w celu umożliwienia im zbadania tej sprawy. Dyrektor handlowy i technolog powoda byli obecni przy testach przeprowadzonych z użyciem wadliwego proszku jajecznego. W ich obecności zostały także wykonane zdjęcia porównawcze produktów. Testy wykazały, że jedna partia proszku ubija się aż do samej góry miski, druga tylko do połowy. Po tym wszystkim dyrektor handlowy zdecydował się wycofać proszek jajeczny z tej partii, który znajdował się w magazynie (...) i zastąpić go nowym. Wadliwa partia liczyła ok. 7-8 ton. Proszek jajeczny został zastąpiony nowym w terminie tygodnia. To, że wadliwa partia proszku jajecznego odbiegała od uzgodnionej specyfikacji zostało także jasno potwierdzone przez P. M. w korespondencji mailowej z dnia 29 listopada 2011 roku. Nadto, w obecności osób przeprowadzających testy przedstawiciele firmy (...) przyznali, że proszek jest wadliwy i to był powód, dla którego zgodzili się wymienić całą partię. Dyrektor handlowy firmy (...) został oprowadzony po fabryce (...), gdzie pokazano mu wszystkie produkty zniszczone w trakcie produkcji przez dostarczony przez A. K. proszek jajeczny. Było to ok. 27 palet w zewnętrznym magazynie, które musiały zostać wyrzucone. Cała ta sytuacja spowodowała po stronie (...) straty w postaci dodatkowych kosztów magazynowania zbędnego produktu oraz kosztów pracy pracowników, straty surowca przeznaczonego do wyprodukowania tej części materiału, kosztów utylizacji. Naraziło to spółkę na utratę korzyści i dobrego imienia. Co więcej, (...) przeprowadziła wiele prób celem sprawdzenia, czy istnieje inny sposób wykorzystania zmarnowanych partii mieszanek biszkoptowych poprzez dodanie właściwego proszku jajecznego do wadliwej mieszanki, ale proszek jajeczny był tak złej jakości, że nie można go było używać i wszystkie partie wyrzucono. Dlatego też (...) zdecydowała się potrącić płatności za proszek jajeczny, który nie spełniał norm jakości i spowodował znaczne straty po jej stronie. O potrąceniu i powodach tego potrącenia K. F. poinformował P. M. e-mailem z dnia 9 listopada 2011 roku, do którego załączył też faktury wystawione przez (...) na kwoty odpowiednio: £ 38.242,12, £ 9.490,00 i £ 6.648,53. Faktury te nigdy nie zostały opłacone przez A. K. z uwagi na wzajemne zniesienie się kosztów. Po powrocie do Polski dyrektor zarządzający firmy (...) zaczął szukać wymówek. Mimo, że jego pracownicy widzieli skutki stosowania wadliwego proszku jajecznego i zgodzili się go wycofać, stwierdził on, że mieszanek będzie można użyć przez dodanie określonej ilości dobrej jakości proszku jajecznego. Zdaniem (...), takie twierdzenia nie miały żadnego uzasadnienia, szczególnie w obliczu wykonanych testów. Z tych też względów, zapłata za sporne faktury wystawione przez firmę (...) za dostarczenie wadliwego proszku jajecznego nie ma uzasadnienia. A. K. swoimi działaniami spowodował wiele problemów dla (...) w ramach jej działalności. (...) poniosła następujące dodatkowe koszty: z tytułu wynagrodzenia pracowników £ 3.840,00, z tytułu strat w produktach £. (...).200,00, z tytułu kosztów związanych z pracą kierownictwa wyższego szczebla £ 5.830,00, z tytułu konieczności wyprodukowania nowego materiału £ 3.150,00, z tytułu skargi klienta £ 2.660,00. W obecnej sytuacji (...) nie wyraża zgody na zapłatę faktur wystawionych za dostawę wadliwego proszku jajecznego przez A. K., który nie tylko nie został wykorzystany zgodnie z jego przeznaczeniem, ale także spowodował znaczne starty. Jednocześnie domaga się pokrycia strat wskazanych w niniejszym pozwie wzajemnym.

(odpowiedź na pozew wraz z pozwem wzajemnym k. 83-99)

W replice na odpowiedź na pozew A. K. podniósł zarzut przedawnienia roszczeń zgłoszonych przez (...) w kwocie £ 38.242,12, £ 9.490,00 i £ 6.648,53.

(replika odpowiedzi na pozew k. 199-208v.)

W odpowiedzi na pozew wzajemny A. K. wniósł o oddalenie powództwa wzajemnego w całości oraz o zasądzenie od (...) kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

(odpowiedź na pozew wzajemny k. 316-319)

W piśmie procesowym z dnia 26 marca 2015 roku (...) wniosła o zasądzenie kosztów postępowania w łącznej kwocie 239.359,27 złotych.

(pismo procesowe k. 559-563 wraz z załącznikami k. 564-649)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powód/pozwany wzajemny A. K. od dnia 15 maja 2003 roku prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą A. K. – (...) w miejscowości P. m.in. w zakresie produkcji pozostałych artykułów spożywczych, gdzie indziej niesklasyfikowanych. Powód/pozwany wzajemny zajmuje się produkcją i przetwórstwem jaj. Pozwana/powódka wzajemna (...) w I., w S., została wpisana do rejestru przedsiębiorców prowadzonego w Wielkiej Brytanii pod nr (...). Przedmiotem jej działalności jest sprzedaż hurtowa niewyspecjalizowana żywności, napojów i wyrobów tytoniowych. W ramach swojej działalności dokonuje zakupu surowców t.j. mąka, cukier, kakao w proszku, proszek jajeczny, mleko w proszku i in., niezbędnych do produkcji ciast.

(okoliczności bezsporne, a nadto: zaświadczenie o zmianie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej powoda/pozwanego wzajemnego k. 12, wydruk z rejestru przedsiębiorców pozwanej/powódki wzajemnej k. 58, 59 wraz z tłumaczeniem przysięgłym k. 56-57, świadectwo rejestracji spółki prywatnej k. 105 wraz z tłumaczeniem przysięgłym k. 106-107, fragment ustawy o spółkach dotyczący pozwanej/powódki wzajemnej k. 108 wraz z tłumaczeniem przysięgłym k. 109-110)

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej firma (...) – dostarczała do (...) suszoną treść jaja kurzego, czyli proszek jajeczny.

(okoliczność bezsporna, a nadto zeznania przedstawiciela strony pozwanej K. F., e-protokół rozprawy z dnia 26 lutego 2015 roku (k. 525), czas nagrania: 02:33:22)

Już w 2008 roku strony negocjowały warunki współpracy: firma (...) zaproponowała, że pierwszą dostawę może zaoferować po cenie 4,25 Eur/kg, a spółka (...) zwróciła się z prośbą o dostarczenie jej próbki 1 kg oferowanego produktu. Próbka produktu okazała się wówczas bardzo dobra, a wyniki przeprowadzonych na niej testów – doskonałe.

(e-maile z dnia 23 grudnia 2008 roku i z dnia 4 stycznia 2009 roku k. 148 wraz z tłumaczeniem przysięgłym k. 150-151, zeznania świadka M. K., e-protokół rozprawy z dnia 4 czerwca 2014 roku (k. 379v.), czas nagrania: 00:23:50, 00:38:08, zeznania świadka P. M., e-protokół rozprawy z dnia 4 czerwca 2014 roku (k. 379v.), czas nagrania: 01:14:01, zeznania przedstawiciela strony pozwanej K. F., e-protokół rozprawy z dnia 26 lutego 2015 roku (k. 525), czas nagrania: 02:33:22)

W dniu 15 lutego 2011 roku, na prośbę K. F., P. M. przesłał specyfikację proszku z całych jaj. Suszona treść jaja kurzego opatrzonego datą przydatności do spożycia 3 luty 2012 roku, dostarczanego (...), posiadała certyfikat kontroli jakości nr (...). Parametry proszku z całych jaj przyjęte w firmie (...) i przyjęte w specyfikacji PT 02.01 z dnia 2 stycznia 2009 roku były porównywalne z tymi, przyjętymi przez innych producentów produktów jajecznych.

(e-mail z dnia 15 lutego 2011 roku wraz z załączoną specyfikacją k. 209 i 210 wraz z tłumaczeniem przysięgłym e-maila i specyfikacji k. 211 i 212-215, specyfikacja k. 225-226, certyfikat kontroli jakości nr (...) k. 227 wraz z tłumaczeniem przysięgłym k. 228-231v., specyfikacja holenderskiego producenta N. k. 234 wraz z tłumaczeniem przysięgłym k. 235-236, specyfikacja polskiego producenta O. k. 237-238, zeznania świadka M. K., e-protokół rozprawy z dnia 4 czerwca 2014 roku (k. 379v.), czas nagrania: 00:25:37, 00:38:08, zeznania świadka Ł. R., e-protokół rozprawy z dnia 4 czerwca 2014 roku (k. 379v.), czas nagrania: 00:54:35, 00:56:59)

Strony zawierały umowy dostawy za pośrednictwem poczty elektronicznej. (...) składała zamówienia w formie osobnego dokumentu załączonego do wiadomości elektronicznej bądź w treści samej wiadomości. Podczas zawierania tych umów powód był reprezentowany przez P. M., natomiast pozwana przez K. F..

(okoliczność bezsporna, a nadto: upoważnienie ze strony pozwanej/powódki wzajemnej dla K. F. k. 112 wraz z tłumaczeniem przysięgłym k. 111)

Między innymi, w dniu 22 czerwca 2011 roku K. F., w drodze wiadomości elektronicznej, złożył zamówienie o nr ref. rezerwacji (...) na dostarczenie 400 opakowań proszku z jaj do firmy (...) w dniu 7 lipca 2011 roku. W dniu 30 czerwca 2011 roku A. K. wystawił w oparciu o powyższe zamówienie fakturę nr (...)na kwotę 43.500,00 GBP (194.149,20 złotych), z terminem płatności do dnia 4 sierpnia 2011 roku. Zamówiony towar, zgodnie z żądaniem pozwanej, został dostarczony do F. H. w dniu 6 lipca 2011 roku. Pozwana częściowo uiściła należność wynikającą z tej faktury, tj. w kwocie 43.083,35 GBP. Do zapłaty pozostała kwota 416,65 GBP.

(okoliczność bezsporna, a nadto: e-mail z dnia 22 czerwca 2011 roku k. 13, wraz z tłumaczeniem przysięgłym k. 14, faktura nr (...) k. 15 wraz z tłumaczeniem przysięgłym k. 16-18, list przewozowy CMR k. 19, 20, oświadczenie spedytora k. 21)

Nadto, w dniu 15 lipca 2011 roku K. F., w drodze załącznika do wiadomości elektronicznej, złożył zamówienie o nr ref. rezerwacji (...) na dostarczenie 10.000 kg proszku z całych jaj P.. W dniu 25 lipca 2011 roku A. K. wystawił w oparciu o powyższe zamówienie fakturę nr (...)z dnia 25 lipca 2011 roku na kwotę 40.000,00 GBP (179.848,00 złotych), z terminem płatności do dnia 29 sierpnia 2011 roku. Zamówiony towar, zgodnie z żądaniem pozwanej, został dostarczony do F. H. w dniu 30 lipca 2011 roku. W dniu 19 października 2011 roku, w wyniku zwrotu przez (...) części (225 kg) towaru objętego powyższym zamówieniem, A. K. wystawił fakturę korektę nr (...)wskazanej powyżej faktury nr (...). Korekta dotyczyła kwoty 900,00 GBP. Wobec tego, należność wynikająca z tytułu dostarczenia przez A. K. towaru na podstawie faktury nr (...), po uwzględnieniu korekty, wyniosła 39.100,00 GBP.

(e-mail z dnia 15 lipca 2011 roku z załącznikiem zamówienia k. 22 i 23 wraz z tłumaczeniem przysięgłym zamówienia k. 24-25, faktura nr (...) k. 26 wraz z tłumaczeniem przysięgłym k. 27-29, list przewozowy CMR k. 30, 31, faktura korekta nr (...)k. 32 wraz z tłumaczeniem przysięgłym zamówienia k. 33-35)

Proszek jajeczny dostarczony przez O. w pierwszych sześciu miesiącach współpracy stron był idealny. Powstające przy jego użyciu produkty miały odpowiednią jakość.

(zeznania przedstawiciela strony pozwanej K. F., e-protokół rozprawy z dnia 26 lutego 2015 roku (k. 525), czas nagrania: 02:33:22)

Przy wykorzystaniu późniejszej partii produktu, objętej sporną fakturą nr (...)z dnia 25 lipca 2011 roku, (...) zaobserwowała wady wyprodukowanych ciast biszkoptowych. Miały one postać pęknięć, braku objętości i nadmiernej kruchości. W dniu 26 sierpnia 2011 roku (...) poinformowała A. K., że ma poważne problemy z jakością proszku jajecznego (dostawa z początku czerwca) w ciastach biszkoptowych. Poprosiła, aby ktoś z firmy (...) przyjechał do E. aby sprawdzić produkt.

(e-mail z dnia 26 sierpnia 2011 roku k. 216 wraz z tłumaczeniem przysięgłym k. 217, zdjęcia porównawcze produktu k. 159-166, zeznania świadka M. K., e-protokół rozprawy z dnia 4 czerwca 2014 roku (k. 379v.), czas nagrania: 00:25:37, zeznania świadka Ł. R., e-protokół rozprawy z dnia 4 czerwca 2014 roku (k. 379v.), czas nagrania: 00:56:59, zeznania świadka P. M., e-protokół rozprawy z dnia 4 czerwca 2014 roku (k. 379v.), czas nagrania: 01:15:00, zeznania przedstawiciela strony pozwanej K. F., e-protokół rozprawy z dnia 26 lutego 2015 roku (k. 525), czas nagrania: 02:43:48)

Usiłując dotrzeć do przyczyn wad produktu ,. (...) przeprowadziła serię testów wszystkich surowców użytych do produkcji wadliwych ciast biszkoptowych. Testy te wykazały, że przyczyną wad był proszek jajeczny dostarczony przez O.. Dlatego też, w dniu 29 sierpnia 2011 roku K. F. wysłał P. M. zdjęcia biszkoptów wykonanych z wykorzystaniem dwóch różnych partii proszku jajecznego dostarczonych przez O.. Wskazał, że na zdjęciach umieszczonych po prawej stronie pokazane jest, jak biszkopt powinien wyglądać. Podniósł, że wszystkie biszkopty zostały zmarnowane poprzez użycie proszku jajecznego O. z terminem przydatności do dnia 3 lutego 2012 roku. Wskazał, że spółka (...) wyprodukowała 18 ton biszkoptów i wszystkie się nie udały, a każdy z nich zawierał 4% wadliwego proszku jajecznego. Podkreślił też, że pozwana/powódka wzajemna produkuje te biszkopty od wielu lat bez żadnych problemów. Teraz, kiedy biszkopty znajdują się w misce maszyny, uzyskuje dwa różne rezultaty, ubijając jedną partię w misce znacznie dłużej. K. F. zwrócił się do P. M. z pytaniem, czy może zorganizować przyjazd przedstawiciela firmy do E., gdyż potrzebuje skorygowania tej partii proszku jajecznego oraz zorganizowania uznania za zmarnowane palety biszkoptów. Wskazał, że na stanie ma jeszcze 200 opakowań. Następnie K. F. wskazał, że w trakcie miksowania biszkoptów ciasto z dobrym proszkiem jajecznym urosło do górnej krawędzi miski, a wadliwe urosło tylko do ¾ wysokości miski. Napełnił pojemniki ciastem na biszkopty przed pieczeniem i zważył je, aby mieć pewność co do ich prawidłowości. Waga ciasta była różna: ten z dobrym proszkiem ważył 150 g, a ten z wadliwym ważył 180-190 g. W odpowiedzi na powyższe P. M. poprosił K. F. o czas, gdyż wszystkie działy firmy (...) (laboratorium, technolog, produkcja) pracują na kwestiami dotyczącymi tej partii i sprawdzają wszystkie parametry surowca. W firmie jest też audyt prowadzony przez jednego z międzynarodowych klientów firmy. K. F. podkreślił, że spółka (...) wykonuje ponad 200 tysięcy biszkoptów tygodniowo, korzystając od lat z tej samej receptury, zaopatrując jeden z brytyjskich supermarketów. Wskazał też, że dostarczy powodowi/pozwanemu wzajemnemu pozostałe surowce, którymi są: mąka, cukier, proszek do pieczenia, mleko w proszku, sól i aromat waniliowy, ale nie one stanowią problem, gdyż problemem jest proszek jajeczny z partii przesłanej przez O.. P. M., po otrzymaniu informacji od współpracowników z właściwych działów podał, że firma (...) wykonała kilka prób pieczonych biszkoptów z wykorzystaniem różnych partii i partii reklamowanej i wszystkie miały mniej więcej taką samą strukturę i wygląd. Wskazał też, że reklamowana partia została sprzedana również innym producentom wypieków i słodyczy, z którymi P. M. skontaktował się i od których dowiedział się, że nie mieli z nią żadnych problemów. Główny technolog w firmie nie stwierdził żadnych odstępstw od normy, zaś wyniki laboratoryjne były w porządku. W odpowiedzi na powyższe K. F. wskazał, że (...) wykonała ok. 10 testów wypieku z obu partii proszku jajecznego i z każdym surowcem efekt był ten sam, czyli niezadowalający.

(korespondencja e-mailowa z dnia 29-30 sierpnia 2011 roku k. 121-125 wraz z tłumaczeniem przysięgłym k. 126-133, zeznania świadka M. K., e-protokół rozprawy z dnia 4 czerwca 2014 roku (k. 379v.), czas nagrania: 00:25:37, 00:27:29, 00:29:58, 00:46:53, 00:47:53,00:48:50, zeznania świadka Ł. R., e-protokół rozprawy z dnia 4 czerwca 2014 roku (k. 379v.), czas nagrania: 00:56:59, zeznania świadka P. M., e-protokół rozprawy z dnia 4 czerwca 2014 roku (k. 379v.), czas nagrania: 01:15:00, zeznania świadka P. Y., e-protokół rozprawy z dnia 26 lutego 2015 roku (k. 525), czas nagrania: 00:19:48, zeznania świadka S. H., e-protokół rozprawy z dnia 26 lutego 2015 roku (k. 525), czas nagrania: 01:08:21, 01:15:39, zeznania przedstawiciela strony pozwanej K. F., e-protokół rozprawy z dnia 26 lutego 2015 roku (k. 525), czas nagrania: 02:43:48)

W dniu 19 września 2011 roku odbyło się spotkanie przedstawicieli stron w fabryce (...). Ze strony O. uczestniczyli w nim: P. M. i Ł. R. - technolog. W laboratorium spółki przeprowadzone zostały próby przy użyciu proszków jajecznych dostarczonych przez O., zarówno tych z niezakwestionowanej partii, jak i tych z partii zareklamowanej. Wystąpiła różnica w wynikach tych dwóch partii produktu. Reklamowany produkt zachowywał się gorzej w procesie produkcji, był bardziej kleisty i cięższy. Także jego kolor i konsystencja różniły się. Ciasto upieczone przy jego użyciu było znacznie niższe, było szorstkie, pomarszczone na wierzchu, kruche, rozpadało się w ręku. Ciasto dobre miało jasną, złocistą skórkę. Różnice były widoczne gołym okiem.

(zeznania świadka Ł. R., e-protokół rozprawy z dnia 4 czerwca 2014 roku (k. 379v.), czas nagrania: 00:58:29, 00:59:52, 01:03:07, 01:09:33, zeznania świadka P. M., e-protokół rozprawy z dnia 4 czerwca 2014 roku (k. 379v.), czas nagrania: 01:16:21, 01:16:57, 01:20:34, zeznania świadka P. Y., e-protokół rozprawy z dnia 26 lutego 2015 roku (k. 525), czas nagrania: 00:35:52, 00:42:13, 01:00:54, zeznania świadka S. H., e-protokół rozprawy z dnia 26 lutego 2015 roku (k. 525), czas nagrania: 01:21:55, 01:29:39, zeznania świadka D. M., e-protokół rozprawy z dnia 26 lutego 2015 roku (k. 525), czas nagrania: 01:47:46, 02:02:41, zeznania przedstawiciela strony pozwanej K. F., e-protokół rozprawy z dnia 26 lutego 2015 roku (k. 525), czas nagrania: 02:43:48, 02:52:40)

Po powrocie do Polski, w e-mailu z dnia 29 września 2011 roku P. M. poinformował K. F. o tym, że technolog firmy (...) będzie wykonywał próby samodzielnie, w zakładzie (...), również z wykorzystaniem wszystkich składników, jakie przesłała (...). Wskazał przy tym ponownie, że u innych klientów, którzy zakupili ten sam produkt, wszystko było dobrze. Podkreślił jednocześnie, że 140 opakowań produktu, co do którego spółka (...) zgłosiła zastrzeżenia, zostanie wymienione.

(e-maile z dnia 29 września 2011 roku k. 152 wraz z tłumaczeniem przysięgłym k. 153-154, zeznania świadka M. K., e-protokół rozprawy z dnia 4 czerwca 2014 roku (k. 379v.), czas nagrania: 00:32:31, 00:39:44, zeznania przedstawiciela strony pozwanej K. F., e-protokół rozprawy z dnia 26 lutego 2015 roku (k. 525), czas nagrania: 03:00:12, 03:03:05, 03:50:36)

Z tytułu wymiany towaru na nowy, w dniu 7 października 2011 roku A. K. wystawił fakturę nr (...)na kwotę 14.000,00 GBP (70.943,60 złotych), z terminem płatności do dnia 11 listopada 2011 roku. Koszty samej wymiany towaru poniosła firma (...). Wymieniony towar, zgodnie z żądaniem pozwanej, został dostarczony do F. H. w dniu 14 października 2011 roku. Pozwana nie uiściła należności wynikającej z tej faktury pomimo tego, że termin jej płatności upłynął w dniu 11 listopada 2011 roku.

(faktura nr (...)k. 36 wraz z tłumaczeniem przysięgłym k. 37-39, list przewozowy CMR k. 40, potwierdzenie dostawy k. 41, zeznania świadka M. K., e-protokół rozprawy z dnia 4 czerwca 2014 roku (k. 379v.), czas nagrania: 00:37:02, zeznania przedstawiciela strony pozwanej K. F., e-protokół rozprawy z dnia 26 lutego 2015 roku (k. 525), czas nagrania: 03:00:12)

W dniu 21 października 2011 roku firma (...) przesłała do (...) jej oficjalne stanowisko w sprawie mieszanek ciast. Wynikało z niego, że ciasta wypiekane wg receptury (...) z użyciem reklamowanej partii proszku jajecznego dały inny wynik niż przy użyciu innych partii. Jednakowoż, firma przeprowadziła setki testów, podczas których główny technolog opracował kilka sposobów uratowania mieszanki ciast zawierających reklamowaną partię. Próbowano zmienić skład procentowy każdego składnika i uzyskano zadowalające wyniki. Choć ingerencja w proporcję składników mieszkanki to nie najlepsze wyjście. Jest jednak jeszcze jedno rozwiązanie, proste do zastosowania, które pozwoli rozwiązać problemy z wszystkimi mieszankami ciast. Dokonano próby dodania do dobrej mieszanki różną zawartość procentową mieszanki wykonanej z reklamowanej partii. Nie ma różnicy między dobrą mieszanką a dobrą mieszanką zawierającą 5% lub nawet 10% dodatku mieszanki ciasta zawierającej proszek z reklamowanej partii. Wyniki tego testu okazały się rewelacyjne. Można więc podjąć działania, aby ulepszyć wszystkie mieszanki w zakładzie (...). Firma (...) podkreśliła, że nawet jeśli ta reklamowana partia nie była w pełni odpowiednia dla procesu produkcji w spółce (...), to była ona w pełni zgodna z normami dla proszku jajecznego i w przypadku innych produktów oraz w przypadku stosowania jej przez innych klientów nie wystąpiły żadne problemy. Aby uniknąć w przyszłości takich sytuacji, O. poprosiła (...) o przeprowadzanie testów przed produkcją dużych partii mieszanek ciast.

(e-mail z dnia 21 października 2011 roku z załączonym oficjalnym stanowiskiem k. 408-410 wraz z tłumaczeniem przysięgłym k. 411-413, zeznania świadka M. K., e-protokół rozprawy z dnia 4 czerwca 2014 roku (k. 379v.), czas nagrania: 00:49:48, zeznania świadka Ł. R., e-protokół rozprawy z dnia 4 czerwca 2014 roku (k. 379v.), czas nagrania: 01:12:12, zeznania przedstawiciela strony pozwanej K. F., e-protokół rozprawy z dnia 26 lutego 2015 roku (k. 525), czas nagrania: 03:05:22)

W e-mailu z dnia 25 października 2011 roku K. F. wskazał na niekończące się problemy z największym klientem spółki (...), który obciążył spółkę niezliczoną ilością grzywien, a także z producentem spółki, u którego wystąpiły gigantyczne ilości odpadów. Do maila załączył fakturę wystawioną przez tegoż producenta za odpady biszkoptowe. Wskazał, że wszystko rozbija się o proszek jajeczny firmy (...).

(korespondencja e-mailowa z dnia 1 września – 26 października 2011 roku k. 401-403 wraz z tłumaczeniem przysięgłym k. 404-407, faktura k. 400, zeznania świadka P. Y., e-protokół rozprawy z dnia 26 lutego 2015 roku (k. 525), czas nagrania: 00:42:13, 00:48:28, zeznania przedstawiciela strony pozwanej K. F., e-protokół rozprawy z dnia 26 lutego 2015 roku (k. 525), czas nagrania: 03:26:31, 03:28:41, 03:31:49)

W dniu 26 października 2011 roku K. F. poinformował przedstawiciela firmy (...), że problemem, jeśli chodzi o biszkopty, był w 100% proszek jajeczny, co zostało udowodnione P. M. i technologowi. Dlatego zwrócono 8 palet proszku. Wskazał, że każdy otrzymany proszek winien odpowiadać tej samej normie, tymczasem reklamowana partia była inna, a spółka (...) nie miałaby problemów, gdyby produkt był taki sam jak w poprzednich partiach. Podkreślił, że (...) wykonuje próbne wypieki wszystkich swoich mieszanek, zanim zostają one dostarczone do klientów. Wykonuje próbne wypieki dla każdej partii, ale jest zawsze ok. 40-50 ton za produkcją.

(e-mail z dnia 26 października 2011 roku k. 245 wraz z tłumaczeniem przysięgłym k. 246, zeznania świadka P. Y., e-protokół rozprawy z dnia 26 lutego 2015 roku (k. 525), czas nagrania: 00:35:52, 00:42:13, zeznania świadka S. H., e-protokół rozprawy z dnia 26 lutego 2015 roku (k. 525), czas nagrania: 01:29:39, zeznania świadka D. M., e-protokół rozprawy z dnia 26 lutego 2015 roku (k. 525), czas nagrania: 01:47:46, zeznania przedstawiciela strony pozwanej K. F., e-protokół rozprawy z dnia 26 lutego 2015 roku (k. 525), czas nagrania: 02:41:57, 03:03:05)

Wadliwy towar pozostający w magazynach spółki (...) został ostatecznie zutylizowany.

(okoliczność bezsporna, a nadto: zeznania świadka P. Y., e-protokół rozprawy z dnia 26 lutego 2015 roku (k. 525), czas nagrania: 00:48:28, zeznania świadka S. H., e-protokół rozprawy z dnia 26 lutego 2015 roku (k. 525), czas nagrania: 01:29:39)

W e-mailu z dnia 5 listopada 2011 roku K. F. poinformował P. M., że od płatności z przedmiotowych trzech faktur nr (...)(wystawionej na kwotę 43.500,00 GBP), (...)(wystawionej na kwotę 40.000,00 GBP) i (...) (wystawionej na kwotę 14.000,00 GBP), dokonano potrącenia kwoty w łącznej wysokości 68.662,90 GBP, na dowód czego załączone zostały stosowne faktury (faktura z dnia 9 listopada 2011 roku za stratę surowca przeznaczonego do wyprodukowania wadliwego produktu, za koszty magazynowania produktów, za koszty dodatkowej pracy pracowników i wywóz odpadów na kwotę 38.242,12 GBP, faktura z dnia 9 listopada 2011 roku za utylizację biszkoptów zwykłych na kwotę 9.490,00 GBP i faktura z dnia 30 sierpnia 2011 roku za utylizację biszkoptów czekoladowych na kwotę 6.684,53 GBP). W efekcie powyższego, faktury te nigdy nie zostały przez O. zapłacone. Wyszczególniona została także kwota 14.246,25 GBP z tytułu wymiany towaru. Pozostała do zapłaty kwota 28.837,10 GBP została przelana na konto O..

(e-mail z dnia 9 listopada 2011 roku k. 135 wraz z tłumaczeniem przysięgłym k. 134 i załączonymi fakturami z tłumaczeniami k. 136-141, zeznania świadka M. K., e-protokół rozprawy z dnia 4 czerwca 2014 roku (k. 379v.), czas nagrania: 00:32:31, 00:50:43, zeznania świadka P. M., e-protokół rozprawy z dnia 4 czerwca 2014 roku (k. 379v.), czas nagrania: 01:19:48, 01:27:55, zeznania świadka P. Y., e-protokół rozprawy z dnia 26 lutego 2015 roku (k. 525), czas nagrania: 00:42:13, zeznania świadka S. H., e-protokół rozprawy z dnia 26 lutego 2015 roku (k. 525), czas nagrania: 01:29:39, zeznania świadka D. M., e-protokół rozprawy z dnia 26 lutego 2015 roku (k. 525), czas nagrania: 01:47:46, zeznania przedstawiciela strony pozwanej K. F., e-protokół rozprawy z dnia 26 lutego 2015 roku (k. 525), czas nagrania: 02:41:57)

W korespondencji e-mailowej z dnia 14 listopada 2011 roku P. M. poprosił K. F. o zorganizowanie pierwszej płatności za ostatnie faktury na pełną kwotę. Wskazał, że proszek jajeczny, który nie odpowiadał (...) stanowił kompletny produkt zgodny ze specyfikacją proszku z całych jaj. Przypomniał też, że zabrał omawianą partię na polecenie (...), ponieważ (...) nie chciała wykorzystać jej w swojej produkcji. W odpowiedzi na powyższe, K. F. poinformował P. M., że w produkowanych przez (...) biszkoptach zastosowano dwa różne proszki jajeczne. Przypomniał raz jeszcze, że po użyciu pierwszego, po ubiciu uzyskano odpowiednią wagę jednostkową, tj. 150 g, czyli taką konsystencję, jak w przypadku wszystkich wcześniejszych dostaw w ubiegłym roku. Po użyciu drugiego, produkt nie ubił się, a waga jednostkowa wynosiła 200 g. Różnica wynosiła 25%, zatem produkty nie były tej samej jakości i konsystencji. Przedstawiciel (...) podkreślił, że P. M. był na miejscu, gdy przeprowadzano obie próby. Wskazał przy tym, że stracił wszelkie zaufanie do firmy powoda/pozwanego wzajemnego.

(korespondencja e-mailowa z dnia 14 listopada 2011 roku k. 114-116 wraz z tłumaczeniem przysięgłym k. 117-120, zeznania świadka M. K., e-protokół rozprawy z dnia 4 czerwca 2014 roku (k. 379v.), czas nagrania: 00:40:46, 00:46:53, zeznania świadka P. M., e-protokół rozprawy z dnia 4 czerwca 2014 roku (k. 379v.), czas nagrania: 01:19:48, 01:21:05, zeznania przedstawiciela strony pozwanej K. F., e-protokół rozprawy z dnia 26 lutego 2015 roku (k. 525), czas nagrania: 03:05:22)

W e-mailu z dnia 17 listopada 2011 roku P. M. podkreślił jak bardzo niekomfortowa jest dla niego sytuacja, jaka zaistniała pomiędzy stronami. Wyraził jednak obawę, że sprawa jest wygrana dla A. K., gdyż proszek jajeczny jest całkowicie zgodny ze specyfikacją firmy, a ponadto używali go inni odbiorcy. Nie był wystarczająco dobry jedynie w zastosowaniu spółki (...), co wszyscy widzieli w zakładzie spółki w Wielkiej Brytanii. Jednocześnie, wyraził chęć dalszej współpracy ze spółką i zaproponował rekompensatę potencjalnych strat (...). Wskazał, że to złe doświadczenie jest wspólnym doświadczeniem obu przedsiębiorców, które z pewnością nie powtórzy się. Wskazał jednakowoż, że jajko jest produktem naturalnym i że trzeba to mieć też na względzie. W odpowiedzi na powyższe K. F. wskazał, że spółka, którą reprezentuje, oczekuje przez cały czas takiej samej jakości, albo zaprzestanie zakupu produktów. Ten produkt, który kupili, zmienił się w dostawie. Było to całkowicie inne od tego, na co się umówili. To nie jest produkt opisany w specyfikacji i spółka (...) ma ponad 100 osób i producentów jaj, którzy to potwierdzą. Jedyną rzeczą, której spółka nie może zaakceptować u dostawcy, jest nie przyjmowanie przez niego odpowiedzialności, co właśnie czyni firma (...). W replice na powyższą wiadomość P. M. wskazał, że firma (...) też robiła testy w swoim laboratorium i zgadza się, że rozpuszczalność reklamowanej partii proszku jest inna od pozostałych. Ale, co istotne, partia ta spełnia specyfikację proszku z całych jaj ( (...)). Ważne jest, aby informować wcześniej, przed dokonaniem transakcji i dostawy, że (...) musi spełniać określone ścisłe parametry lub że przed wysyłką powinno się również przeprowadzić testy. Ponadto, spółka (...) nie powinna realizować tak dużej produkcji bez przeprowadzania jakichkolwiek testów. Wówczas, strony uniknęłyby takiej, jak aktualna, sytuacji. K. F. odpowiedział, że spółka (...) nie może zmieniać swoich metod produkcji tylko dlatego, że dostawcy mogą dostarczać produkty o różnej konsystencji. Spółka oczekuje, że przez cały czas będą jej dostarczane surowce o tej samej jakości i konsystencji, inaczej, nie będzie dokonywać zakupów. Pomimo tego, stanowisko firmy (...) pozostało niezmienne – firma uważała, że (...) powinna dokonać pełnej płatności za wszystkie sporne faktury. To, że pewna partia proszku nie działała tak dobrze, jak spółka by sobie tego życzyła, nie oznaczało, że nie spełniała ona wszystkich norm. Firma (...) nie zgodziła się na potrącenie jakiejkolwiek kwoty z należnych jej płatności.

(korespondencja e-mailowa z dnia 17-29 listopada 2011 roku k. 142-144 wraz z tłumaczeniem przysięgłym k. 145-148 i k. 157-166 zawierająca zdjęcia porównawcze produktów, e-mail z dnia 13 listopada 2011 roku k. 247 wraz z tłumaczeniem przysięgłym k. 248, oświadczenie M. K. k. 249 wraz z tłumaczeniem przysięgłym k. 250, zeznania świadka M. K., e-protokół rozprawy z dnia 4 czerwca 2014 roku (k. 379v.), czas nagrania: 00:25:00, 00:40:46, zeznania świadka P. M., e-protokół rozprawy z dnia 4 czerwca 2014 roku (k. 379v.), czas nagrania: 01:21:05, zeznania przedstawiciela strony pozwanej K. F., e-protokół rozprawy z dnia 26 lutego 2015 roku (k. 525), czas nagrania: 03:05:22)

W dniu 3 lipca 2012 roku A. K. zawezwał (...) do próby ugodowej w sprawie o zapłatę kwoty w łącznej wysokości 53.516,65 GBP wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wymagalności poszczególnych kwot. W odpowiedzi na zawezwanie do próby ugodowej (...) wskazała, że nie widzi możliwości przedstawienia propozycji ugody, gdyż zgłoszone przez A. K. roszczenie uznaje za całkowicie bezpodstawne. W konsekwencji powyższego, do zawarcia ugody pomiędzy stronami nie doszło.

(okoliczność bezsporna, a nadto: wniosek o zawezwanie do próby ugodowej k. 2—3v. załączonych do sprawy akt o sygn. I Co 1438/12 i k 42-45 akt przedmiotowej sprawy, upoważnienie ze strony pozwanej/powódki wzajemnej dla K. F. k. 112 wraz z tłumaczeniem przysięgłym k. 111, odpowiedź na zawezwanie do próby ugodowej k. 22-23v. załączonych do sprawy akt o sygn. I Co 1438/12 i k. 167-170 akt przedmiotowej sprawy)

Ustalając powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy oparł się na dowodach z dokumentów załączonych do akt niniejszej sprawy, dokumentach załączonych do sprawy o sygn. akt I Co 1438/12 (szczegółowo wymienionych w treści stanu faktycznego), zeznaniach świadków: M. K., Ł. R., P. M., D. M., P. L. i S. H. oraz zeznaniach dyrektora spółki (...), uznając je co do zasady za wzajemnie spójne i wiarygodne. Przedstawione wyżej okoliczności nie zostały w skuteczny sposób zakwestionowane przez stronę przeciwną do podnoszącej je.

Jednocześnie, Sąd pominął dowód z następujących dokumentów: korespondencji e-mailowej prowadzonej w dniach 5 września 2011 roku, 20-21 września 2011 roku, 2 maja 2013 roku, (k. 219-224), 6 grudnia 2011 roku (k. 233), 26 września 2011 roku (k. 243-244) i oświadczeń (k. 239, 240), jako nie wnoszący niczego do sprawy i pozostający całkowicie obojętny z punktu widzenia przedmiotowego rozstrzygnięcia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zarówno powództwo z pozwu głównego, jak i powództwo z pozwu wzajemnego są bezzasadne i jako takie, podlegały oddaleniu w całości.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do powództwa wzajemnego spółki (...) wskazać należy, że dopuszczalne jest ono również wtedy, gdy roszczenie zgłaszane przez pozwanego nadaje się do potrącenia z roszczeniem powoda na zasadach określonych w art. 498-505 k.c. Taka podstawa powództwa wzajemnego ma charakter samodzielny, co oznacza, że roszczenia, która nadają się do potrącenia, nie muszą jednocześnie pozostawać ze sobą w związku. Jeżeli mimo dokonanego przez dłużnika potrącenia wierzyciel wytacza powództwo o swoją wierzytelność, to znaczy, że kwestionuje wierzytelność zgłoszoną do potrącenia (z którą to sytuacją mamy do czynienia na gruncie przedmiotowej sprawy). Dłużnikowi przysługuje wówczas wybór sposobu obrony oraz sposobu realizacji swojej wierzytelności. Może on bowiem powołać okoliczności faktyczne uzasadniające skuteczne potrącenie, bądź wytoczyć powództwo wzajemne, a jeżeli jego wierzytelność jest wyższa, może połączyć obie formy i żądać potrącenia do wysokości wierzytelności powoda, a o resztę wytoczyć powództwo wzajemne. Obie te formy procesowej obrony mogą być podjęte przez pozwanego jedynie w ściśle określonym czasie, wskazanym w art. 204 § 1 k.p.c. i tylko jeżeli zachodzą warunki określone w tym przepisie – komentarz do art. 204 Kodeksu postępowania cywilnego, red. Marszałkowska-Krześ 2015 wyd. 13, Legalis.

Na gruncie przedmiotowej sprawy spółka (...) dokonała wyrobu, decydując się na wystąpienie z powództwem wzajemnym o wierzytelność potrąconą przed procesem. Jednocześnie, wytoczyła je w czasie wskazanym w art. 204 § 1 k.p.c. oraz spełniła wszelkie inne warunki przewidziane tym przepisem. Zgłoszone przez nią roszczenie pozostawało w związku z roszczeniem powoda.

Jednakowoż podnieść należy zasadność zgłoszonego przez A. K. zarzutu przedawnienia dochodzonej przez tę spółkę należności.

Stosownie do treści art. 554 k.c., roszczenia z tytułu sprzedaży dokonanej w zakresie działalności przedsiębiorstwa sprzedawcy, roszczenia rzemieślników z takiego tytułu oraz roszczenia prowadzących gospodarstwa rolne z tytułu sprzedaży płodów rolnych i leśnych przedawniają się z upływem lat dwóch.

Przedawnienie roszczeń z umowy sprzedaży podlega ogólnym zasadom przedawnienia roszczeń przewidzianych w art. 117 i nast., z tym wszakże wyjątkiem, że przepis art. 554 - jako przepis szczególny - wprowadza krótszy termin przedawnienia dla wskazanych w nim roszczeń – komentarz do art. 554 k.c., K.C. T. II, red. Pietrzykowski 2015 wyd. 8/Banaszczyk.

Komentowany artykuł ma zastosowanie do roszczeń z tytułu dokonywanej przez producenta sprzedaży wyrobów (produktów), niezależnie od organizacyjnej formy tej sprzedaży (por. uchw. SN z 29.2.1996 r., III CZP 13/96, OSNC 1996, Nr 5, poz. 71).

Treść hipotezy art. 554 k.c. jest językowo jednoznaczna. Pojęcie „roszczenia z tytułu sprzedaży” oznacza roszczenia wynikające ze stosunku sprzedaży, u podstaw którego leży zawarta między stronami umowa (P. Drapała, glosa do uchwały SN z dnia 17 czerwca 2003 roku, III CZP 37/03, Pip 2004.10.117).

Przypomnieć należy, że pozwem wzajemnym wniesionym wraz z odpowiedzią na pozew w dniu 28 listopada 2013 roku spółka (...) wniosła o zasądzenie od A. K. na swoją rzecz kwoty 40.680,00 GBP (205.060,00 złotych) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 9 listopada 2011 roku. W uzasadnieniu pozwu wzajemnego (...) podniosła, że partia proszku jajecznego dostarczonego jej przez firmę (...), a za którą zapłaty domaga się przed tut. Sądem A. K., była wadliwa. Sytuacja ta spowodowała po stronie spółki straty w postaci dodatkowych kosztów magazynowania zbędnego produktu, który w efekcie musiał zostać wyrzucony, ale także koszty dodatkowej pracy pracowników, straty surowca przeznaczonego do wyprodukowania tej części materiału i koszty utylizacji. W związku z powyższym, (...) zdecydowała się potrącić płatności za proszek jajeczny, który nie spełniał norm jakości i spowodował znaczne straty po stronie spółki, zaś o potrąceniu i jego przyczynach K. F. poinformował P. M. e-mailem z dnia 9 listopada 2011 roku, w którym wskazał poniesione przez spółkę straty oraz do którego załączył faktury opiewające na następujące kwoty: 38.242,12 GBP (faktura z dnia 9 listopada 2011 roku za stratę surowca przeznaczonego do wyprodukowania wadliwego produktu, za koszty magazynowania produktów, za koszty dodatkowej pracy pracowników i wywóz odpadów), 9.490,00 GBP (faktura z dnia 9 listopada 2011 roku za utylizację biszkoptów zwykłych) i 6.684,65 GBP (faktura z dnia 30 sierpnia 2011 roku za utylizację biszkoptów czekoladowych). Spółka wskazała, że faktury te nigdy nie zostały zapłacone przez O. z uwagi na wzajemne zniesienie się kosztów.

Owszem, bieg przedawnienia roszczeń wynikających z powyższych trzech faktur, zgodnie z art. 123 § 1 k.c., mógł zostać przerwany przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia; przez uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której roszczenie przysługuje lub przez wszczęcie mediacji. Jednakowoż, z żadną z wymienionych wyżej sytuacji nie mieliśmy do czynienia na gruncie przedmiotowej sprawy.

Wobec powyższego oraz mając na uwadze fakt, że O. wyraźnie oświadczyła, że powyższego roszczenia wystosowanego przez spółkę (...) nie uznaje, dwuletni termin przedawnienia roszczeń wynikających z trzech w/w faktur z dnia 9 listopada 2011 roku i 30 sierpnia 2011 roku upłynął odpowiednio w dniach: 9 listopada 2013 roku i 30 sierpnia 2013 roku.

Jak to już wcześniej zostało podkreślone, z roszczeniem wskazanym w pozwie wzajemnym spółka (...) wystąpiła w dniu 28 listopada 2013 roku, a zatem po upływie terminu przedawnienia. Z tych też względów, należało je oddalić.

W tym miejscu wskazać należy na bezzasadność twierdzeń spółki (...) w zakresie konieczności zastosowania na kanwie rozpatrywanego przypadku przepisu art. 8 Konwencji o przedawnieniu w międzynarodowej sprzedaży towarów, sporządzonej w N. dnia 14 czerwca 1974 roku z dnia 14 czerwca 1974 r. (Dz.U. 1997 Nr 45, poz. 282), zgodnie z którym termin przedawnienia wynosi cztery lata. Jak bowiem słusznie wskazuje powód/pozwany wzajemny, zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 593/2008 z dnia 17 czerwca 2008 roku w sprawie prawa właściwego dla zobowiązań umownych (Rzym I) (Dz.Urz. UE 2008 L 177/6 z dnia 4 lipca 2008 roku, sprost. Dz.Urz. UE 2009 L 309/87), w zakresie, w jakim nie dokonano wyboru prawa właściwego dla umowy zgodnie z art. 3 i bez uszczerbku dla art. 5-8, prawo właściwe dla umowy ustala się następująco: umowa sprzedaży towarów podlega prawu państwa, w którym sprzedawca ma miejsce zwykłego pobytu. Wobec tego, że A. K. i (...) nie ustalili, ani w sposób wyraźny, ani w sposób dorozumiany, jakie prawo będzie właściwe dla łączące ich umowy, zastosowanie winna znaleźć reguła wyrażona w art. 4 w/w rozporządzenia Rzym I. Skoro więc sprzedawcą była firma (...), ta zaś ma miejsce stałego pobytu (siedzibę) w Polsce, właściwym prawem dla tej umowy jest prawo polskie. Co więcej, zgodnie z art. 4 ust. 2 w/w rozporządzenia, umowa, która nie jest objęta ust. 1 lub której składniki byłyby objęte zakresem więcej niż jednego z przypadków określonych w ust. 1 pkt a), h), podlega prawu państwa, w którym strona zobowiązana do spełnienia świadczenia charakterystycznego dla umowy ma miejsce zwykłego pobytu. Na gruncie przedmiotowej sprawy składnikami umowy łączącej strony procesu były nie tylko sprzedaż, ale i dostawa. Patrząc wyłącznie z punktu widzenia roszczeń zgłoszonych przez pozwaną/powódkę wzajemną z tytułu swoistego odszkodowania za szkody, jakich doznała wskutek sprzedaży i dostawy towaru wadliwego, zobowiązaną do spełnienia takiego świadczenia mogłaby być tylko firma (...), co oczywiste. Ta zaś, jak to już wcześniej zostało podniesione, ma miejsce zwykłego pobytu (siedziby) w Polsce.

Skoro tak, kwestię przedawnienia należało rozstrzygać wyłącznie z punktu widzenia polskich przepisów prawa, tj. w oparciu o przepisy Kodeksu cywilnego.

Abstrachując jednak od powyższego, nawet gdyby uznać, że roszczenie spółki (...) nie uległo przedawnieniu, to – zdaniem Sądu – uznać je należało za nieudowodnione w przeważającej mierze.

Po pierwsze, spółka (...) na żadnym z etapów niniejszego postępowania nie wyjaśniła Sądowi rozbieżności pomiędzy kwotą roszczenia wzajemnego dochodzonego w ramach powództwa wzajemnego a kwotą potrąconych przez siebie należności. Tymczasem kwoty te różnią się od siebie. Pozwem wzajemnym spółka (...) wniosła o zasądzenie od A. K. na swoją rzecz kwoty 40.680,00 GBP (205.060,00 złotych) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 9 listopada 2011 roku. Do pozwu wzajemnego załączyła zestawienie poniesionych przez nią strat, z którego wynikało, że: z tytułu czasu spędzonego w fabryce na sprawdzaniu wszystkich surowców poniosła wydatek w kwocie 3.840,00 GBP, z tytułu strat sensu stricte (creme cake, sponge mix i muffin mix) poniosła wydatek w kwocie 25.200,00 GBP, z tytułu wynagrodzenia kierownictwa wyższego szczebla poniosła wydatek w kwocie 5.830,00 GBP, z tytułu nowej produkcji wyrobów poniosła wydatek w kwocie 3.150,00 GBP i z tytułu skarg klientów poniosła wydatek w kwocie 2.660,00 GBP. Jednocześnie, pozwana/powódka wzajemna wskazała, że potrąciła z wierzytelności powoda/pozwanego wzajemnego kwoty wynikające z trzech faktur opiewających na następujące kwoty: 38.242,12 GBP (faktura z dnia 9 listopada 2011 roku za stratę surowca przeznaczonego do wyprodukowania wadliwego produktu, za koszty magazynowania produktów, za koszty dodatkowej pracy pracowników i wywóz odpadów), 9.490,00 GBP (faktura z dnia 9 listopada 2011 roku za utylizację biszkoptów zwykłych) i 6.684,65 GBP (faktura z dnia 30 sierpnia 2011 roku za utylizację biszkoptów czekoladowych), tj. opiewających na kwotę w łącznej wysokości 54.416,65 GBP. Wyraźnie z tego wynika, że kwoty te nie pokrywają się ze sobą, czy to w zakresie ich ogólnej sumy (40.680,00 GBP ≠ 54.416,65 GBP), czy to w zakresie poszczególnych ich składników. Nadto, trudno je dopasować wzajemnie względem siebie. Przykładowo, żadna z faktur nie zawiera kosztów poniesionych z tytułu skarg klientów, czy wynagrodzenia za pracę kierownictwa wyższego szczebla. Te jaskrawe rozbieżności nie zostały przez pozwaną/powódkę wzajemną wyjaśnione w żaden sposób.

Po drugie zaś, trudno uznać, aby załączone do pozwu wzajemnego zestawienie poniesionych przez (...) strat stanowiło wiarygodny dowód na to, że pozwana/powódka wzajemna, faktycznie poniosła te straty i to w takiej właśnie wysokości.

Stosownie do treści art. 471 k.c., dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Nabywcy wadliwej rzeczy przysługuje wybór także co do sposobu uzyskania rekompensaty od sprzedawcy. Rezultatem dokonania takiego wyboru może być samodzielne dochodzenie roszczenia odszkodowawczego na podstawie art. 471 k.c., bez równoczesnego korzystania z uprawnień przysługujących w ramach reżimu wynikającego z rękojmi. Sprzedawca odpowiada z mocy art. 471 k.c. nie za wady, ale za szkodę spowodowaną wadą wynikłą z nienależytego wykonania umowy polegającego na wydaniu kupującemu rzeczy wadliwej (wyr. SN z dnia 8 grudnia 2005 roku, II CK 219/05, Lex nr 188547).

Zgodnie z treścią art. 6 kc, ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

Z procesowego punktu widzenia ciężar dowodu spoczywa na powodzie (także wzajemnym, por. wyr. SN z dnia 3 października 1971 roku, II PR 313/69, OSN 1970, nr 9, poz. 147; por. jednak wyjątek wskazany w orz. SN z dnia 20 grudnia 2006 roku, IV CSK 299/06, Lex nr 233051).

W ocenie Sądu, pozwana/powódka wzajemna nie udowodniła faktu, ani tym bardziej wysokości poniesionej przez nią szkody z tytułu użycia wadliwego towaru dostarczonego jej przez firmę (...) w pełnym zakresie, jakim objęte jest powództwo wzajemne. Jeśli chodzi o wynagrodzenie pracowników, w tym – kierownictwa wyższego szczebla, nie załączyła w poczet materiału dowodowego chociażby dokumentów płacowych zaświadczających zarówno o stawce godzinowej należnej poszczególnym pracownikom, jak również wskazujących na czas pracy poświęcony sprawdzaniu wszystkich surowców, czy też usuwaniu skutków połączenia wadliwego towaru z pozostałymi składnikami produktu. Kwestia skarg klientów pozostaje całkowicie enigmatyczna, do której Sądowi w zasadzie trudno jest się w ogóle odnieść. Również kwestia kosztów produkcji nowych wyrobów nie została wykazana przy pomocy jakichkolwiek dokumentów, chociażby dokumentów wyceny, które uszczegóławiałyby rodzaj, dokładną ilość i cenę jednostkową poszczególnych produktów, które musiały zostać wyprodukowane w zamian za produkty nie nadające się do dalszej odsprzedaży. Załączone do pozwu wzajemnego zestawienie w wyżej wymienionym zakresie z całą pewnością nie jest miarodajnym dowodem wskazującym na wysokość poniesionych przez spółkę (...) strat. Na marginesie dodać tylko można - jako, że okoliczność ta nie ma zasadniczego znaczenie w świetle przyjętej oceny roszczeń powoda wzajemnego, że również związek przyczynowy pomiędzy tymi ewentualnymi wydatkami a działaniem sprzedawcy jest wątpliwy. Powód wzajemny nie wykazał bowiem, iż są to koszty (w szczególności place pracowników), których nie poniósłby gdyby nie dostawa wadliwego towaru.

Jedynie jeśli chodzi o kwestię strat jako takich, czy inaczej – utylizacji odpadów, Sąd przyjął za zasadne te kwoty, które wynikają z dwóch faktur opiewających na kwoty zgłoszone do potrącenia, tj. z faktury z dnia 9 listopada 2011 roku wystawionej na kwotę 9.490,00 GBP i faktury z dnia 30 sierpnia 2011 roku wystawionej na kwotę 6.684,53 GBP. W tym zakresie uznać należy, że kwoty te zostały wykazane zarówno za pomocą wspomnianych faktur załączonych w poczet materiału dowodowego, jak i w drodze zeznań świadków oraz zeznań dyrektora spółki (...), którzy wskazywali, że ciasta biszkoptowe wyprodukowane z użyciem wadliwego proszku jajecznego zostały faktycznie zutylizowane. I nawet gdyby uznać, że utylizacja biszkoptów nastąpiła bez porozumienia z powodem/pozwanym wzajemnym, czy bez jego wyraźnej zgody, to bezspornym jest, że ostatecznie to takiej utylizacji doszło i pozwana/powódka wzajemna poniosła z tego tytułu koszty. Być może faktycznie zatrudnionym w O. specjalistom udało się opracować recepturę, która umożliwiała użycie wadliwego proszku jajecznego po połączeniu go z innymi, dobrym proszkiem, nie mniej jednak, jak to już wcześniej zostało podniesione, spółka (...) nie była zobowiązana do stosowania proszku, który odbiegał jakością od uzgodnionej, zgodnej z przesłaną wcześniej próbką. Towar wyprodukowany przy użyciu wadliwego proszku jajecznego znajdował się w magazynach zewnętrznych i generował dodatkowe koszty. Nie było też jakichkolwiek konkretnych ustaleń pomiędzy stronami co do wspólnego przeznaczenia towaru – a przynajmniej takowe nie zostały wykazane przez powoda/pozwanego wzajemnego. Nadto, towar ten nie nadawał się do użycia. Dlatego też, w ocenie Sądu, słuszną okazała się decyzja spółki o jego zniszczeniu. To zaś, bez wątpienia, wygenerowało koszty.

Biorąc wszystkie powyższe argumenty pod rozwagę, jak również mając na uwadze argumenty dotyczące powództwa głównego, roszczenie dochodzone pozwem wzajemnym uznać należało za bezzasadne.

O kosztach procesu z powództwa wzajemnego orzeczono w oparciu o przepis art. 98 § 1 i 3 kpc w i § 6 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.), zasądzając od spółki (...) na rzecz A. K. kwotę 7.200,00 złotych. Na koszty te złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika procesowego.

Odnosząc się w drugiej kolejności do powództwa głównego A. K. – podnieść należy, że w ocenie Sądu i ono nie zasługiwało na uwzględnienie.

Jeśli chodzi o fakturę nr (...) z dnia 25 lipca 2011 roku wystawioną na kwotę 40.000,00 GBP (179.848,00 złotych), z terminem płatności do dnia 29 sierpnia 2011 roku, skorygowaną fakturą korektą nr (...)do kwoty 39.100,00 GBP – zdaniem Sądu materiał dowodowy zgromadzony w sprawie wykazał, że towar w postaci 9.775 kg proszku jajecznego z całych jaj P. był wadliwy, wobec czego A. K. nie przysługiwało roszczenie o zapłatę ceny za ten towar. Spółka (...) udowodniła, że proszek jajeczny, za który wystawiona została w/opisana faktura, nie odpowiadał próbce tego proszku, na którym spółka ta przeprowadziła stosowne testy na początku współpracy pomiędzy stronami i których wyniki były doskonałe. Różnice pomiędzy starszą partią proszku jajecznego dostarczonego przez O., a partią nowszą – wadliwą były zauważalne gołym okiem, co potwierdzili nie tylko przedstawiciele pozwanej/powódki wzajemnej, ale także przedstawiciele firmy (...). Wskazane bowiem zostało, że wadliwy proszek zachowywał się gorzej w procesie produkcji, był bardziej kleisty i ciężki. Także jego kolor i konsystencja różniły się. Ciasto upieczone przy jego użyciu było znacznie niższe, było szorstkie, pomarszczone na wierzchu, kruche, rozpadało się w ręku. Powyższe wykazane także zostało za pomocą dowodów z dokumentów w postaci korespondencji e-mailowej prowadzonej pomiędzy P. M. a K. F. oraz za pomocą zdjęć porównawczych produktów wytworzonych przy użyciu dobrego i wadliwego proszku jajecznego. Co istotne, zdjęcia te nie zostały zakwestionowane przez powoda/pozwanego wzajemnego.

Owszem, w dniu 15 lutego 2011 roku, na prośbę K. F., P. M. przesłał specyfikację proszku z całych jaj. Nadto, suszona treść jaja kurzego opatrzonego datą przydatności do spożycia 3 luty 2012 roku, dostarczanego (...), posiadała certyfikat kontroli jakości nr (...), a parametry proszku z całych jaj przyjęte w firmie (...) i przyjęte w specyfikacji PT 02.01 z dnia 2 stycznia 2009 roku były porównywalne z tymi, przyjętymi przez innych producentów produktów jajecznych. Nie można jednak zapominać i tym, że, oprócz zgodności ze specyfikacją, dostarczany przez O. proszek jajeczny winien być identyczny z tym, którego próbkę O. przesłała na początku współpracy stron – wszak znakomite rezultaty testów spółka (...) uzyskała bazując na tej właśnie próbce. Na gruncie przedmiotowej sprawy nie mogło mieć zatem znaczenia, że proszek dostarczony przez O. był zgodny z unijnymi standardami wyznaczonymi dla proszków z całych jaj (...) oraz z przesłaną spółce specyfikacją suszonych produktów z całych jaj. Proszek ten winien być bowiem zgodny także z próbką przesłaną na samym początku współpracy. Wszak próbka ta stanowiła uzgodniony między stronami skład i standard towaru.

W kontekście powyższego bezzasadne, zdaniem Sądu, są twierdzenia A. K., jakoby (...) w żadnym momencie współpracy, w szczególności podczas jej nawiązywania, nie poinformowała O., że proszek jajeczny jej dostarczany powinien posiadać określone właściwości i charakteryzować się identycznymi parametrami przy każdorazowej dostawie. Wszak okoliczność przetestowania zamówionej przez spółkę próbki i zadowolenie z osiągniętych w efekcie przeprowadzonych testów wyników jednoznacznie wskazuje na to, że pozwana/powódka wzajemna zainteresowana była zakupem wyłącznie takiego produktu, który sama przetestowała i który był dla niej satysfakcjonujący. O. znała zatem parametry proszku, którym zainteresowana jest spółka (...), gdyż uzgodnione one zostały na podstawie zaakceptowanej przez tę spółkę próbki. W ocenie Sądu, kwestia każdorazowej zgodności ze specyfikacją jest tak oczywista, że nie wymaga komentarza. Oczywistym dla Sądu jest jednak też to, że każda zmiana parametrów danego produktu, niezależnie od tego, czy mieszczą się one nadal w normach unijnych i specyfikacjach czy też nie, winna być zasygnalizowana kupującemu. Zdaje się mieć to szczególne znaczenie wobec produktów z branży spożywczej, w której najmniejsze różnice mogą mieć kolosalne znaczenie. Brak takiej informacji i sprzedaż produktu choćby nieznacznie, ale jednak zmienionego, nie może być usprawiedliwiane twierdzeniem, że produkt ten nadal spełnia normy, czy że jest standardowej jakości.

Podawana przez A. K. okoliczność, że jaja kurze są produktem biologicznie naturalnym i z tego względu możliwym jest występowanie różnic pomiędzy nimi jest dodatkowym argumentem przemawiającym za koniecznością każdorazowego testowania produktu, przed sprzedażą, celem ustalenia jego identyczności z tym dotychczas sprzedawanym, a przy wykryciu jakichkolwiek różnic – celem zaproponowania produktu zmienionego.

Bez znaczenia pozostaje fakt, że proszek jajeczny podchodzący z wadliwej partii dostarczonej przez O. był także dostarczany do innych kontrahentów, również z branży przetwórstwa spożywczego, którzy nie zgłaszali do niego jakichkolwiek zastrzeżeń. Nadto, jak słusznie wskazała (...), firma (...) nie wykazała, aby okoliczności związane z przedmiotowym proszkiem jajecznym występujące u innych jej klientów były identyczne do tych, które występują na gruncie przedmiotowej sprawy. Niezależnie od powyższego, dostarczenie proszku o takich samych parametrach do innych odbiorców nie mogło stanowić okoliczności dążącej do wykazania, że proszek dostarczony do (...) był zgodny z ustalonymi między stronami parametrami, wynikającymi z pierwszej próbki objętej przeprowadzonymi testami. Znaczenie w sprawie mógł mieć wyłącznie fakt, że to u pozwanej/powódki wzajemnej proszek ten okazał się być zły jakościowo, niezgodny z próbką, co zostało to udowodnione.

Trudno też obarczać spółkę (...) odpowiedzialnością za nieprzeprowadzanie za każdym razem, przy każdej dostawie, z każdej partii towaru, testów wypieków przy użyciu dostarczanego proszku jajecznego. Skoro bowiem spółka była przekonana, że dostarczany jej produkt przez cały czas pozostaje niezmieniony (a tak właśnie miało być i tak też się działo przez pierwsze miesiące współpracy stron – przecież (...) dopiero po testach wykonanych na próbce produktu zdecydowała się na złożenie zamówienia i proszek jajeczny w uzgodnionej na tej podstawie jakości był dostarczany do pozwanej/powódki wzajemnej wielokrotnie i w dużych ilościach, do których nigdy nie składano żadnych zastrzeżeń jakościowych), nie dziwi fakt, że spółka każdorazowo nie sprawdzała tego co otrzymuje, działając w pełnym zaufaniu do firmy (...). Nadto, przekonującymi zdają się być twierdzenia pozwanej/powódki wzajemnej, w stałych stosunkach biznesowych między współpracującymi ze sobą podmiotami wykonywanie testów każdej dostarczanej partii towaru jest absurdalne. Skoro raz wykonano testy i strony uzgodniły jakość i skład towaru na podstawie próbki, to oczywistym jest, że dostarczany towar każdorazowo powinien być identyczny z tą próbką. Zdaniem Sądu, O. miała obowiązek dostarczać za każdym razem proszek jajeczny o jakości zgodnej z próbką zbadaną i zaakceptowaną przez pozwaną/powódkę wzajemną.

Nie zasługującymi na uwzględnienie okazały się także te twierdzenia powoda/pozwanego wzajemnego, z których wynikało, że zatrudnionym w O. specjalistom udało się opracować recepturę, która umożliwiała użycie wadliwego proszku jajecznego po połączeniu go z innymi, dobrym proszkiem, skoro zaś (...) odmówiła zastosowania tego rozwiązania, to wyłącznie ona sama przyczyniła się do powstania tak dużych strat. Jak słusznie wskazała spółka (...), zamówiła ona u O. proszek jajeczny o określonych parametrach, zgodnych z tymi, które miała przesłana wcześniej próbka. Spółka nie była zobowiązana do stosowania proszku, który odbiegał jakością od uzgodnionej. Niezależnie od powyższego, powyższe twierdzenia powoda/pozwanego wzajemnego potwierdzają jedynie fakt złej jakości proszku jajecznego. Gdyby bowiem zakwestionowany proszek był dobrej jakości, to żadne dodatkowe mieszanki, z którymi należało go połączyć, nie byłyby potrzebne, aby nadawał się on do produkcji.

Mając powyższe na uwadze, roszczenie o zapłatę kwoty 39.100,00 GBP wynikającej z faktury nr (...)z dnia 25 lipca 2011 roku, skorygowanej fakturą nr (...), było bezzasadne.

Zdaniem Sądu, zadanymi były natomiast roszczenia o zapłatę kwoty 416,65 GBP wynikającej z faktury nr (...)z dnia 30 czerwca 2011 roku i kwoty 14.000,00 GBP wynikającej z faktury nr (...) z dnia 7 października 2011 roku. Nie zostało bowiem wykazane, aby roszczenia te dotyczyły wadliwych towarów sprzedanych przez O. spółce (...). Jeśli chodzi o pierwszą kwotę, pozwana/powódka wzajemna nie wykazała, dlaczego jej nie uiściła, mimo, że była to nieznaczna suma pozostała jej do zapłaty z tytułu w/w faktury nr (...), opiewającej na kwotę w łącznej wysokości 43.500,00 GBP, co do której zasadności nie było żadnych wątpliwości. Jeśli zaś chodzi o drugą z kwot - wykazane w sprawie zostało, że była to kwota należna O. za towar dostarczony spółce (...) w zamian za ten wadliwy. O. wymieniła bowiem część towaru wadliwego na wolny od wad.

Nie mniej jednak, z uwagi na dokonane przez pozwaną/powódkę wzajemną potrącenie wierzytelności A. K., obejmujących m.in. kwoty wynikającej z dwóch w/w faktur, z wierzytelnościami spółki (...) na które składała się m.in. kwota 9.490,00 GBP i kwota 6.684,53 GBP poniesiona przez spółkę z tytułu utylizacji odpadów biszkoptowych, a zatem kwota przewyższająca te dwa w/w roszczenia objęte pozwem głównym, Sąd oddalił powództwo i w tym zakresie, jako bezzasadne.

I nie mógł mieć tu znaczenia fakt, że roszczenie dochodzone pozwem wzajemnym uległo przedawnieniu. Wszak zgodnie z treścią art. 502 k.c., wierzytelność przedawniona może być potrącona, jeżeli w chwili, gdy potrącenie stało się możliwe, przedawnienie jeszcze nie nastąpiło. Na gruncie przedmiotowej sprawy nie ulega wątpliwości, że wierzytelność spółki (...) w chwili, gdy możliwe stało się jej potrącenie (najpóźniej - listopada 2011 roku), nie była jeszcze przedawniona.

O kosztach procesu głównego orzeczono w oparciu o przepis art. 98 § 1 i 3 kpc w i § 6 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.), zasądzając od A. K. na rzecz spółki (...) kwotę 21.921,86 złotych. Na koszty te złożyło się przede wszystkim wynagrodzenie pełnomocnika procesowego, które Sąd uwzględnił w dwukrotnej stawce minimalnej (2 x 7.200,00 złotych) mając na względzie zwiększony nakład pracy pełnomocnika pozwanego, wynikający tak z charakteru sprawy, ale przede wszystkim z faktu konieczności reprezentowania klienta spoza Polski, posługującego się innym językiem. Sąd nie uwzględnił wniosku pozwanej o przyznanie tych kosztów w wysokości wskazanej w zestawieniu z 26 marca 2015 r., uznając iż żądanie zapłaty wynagrodzenie za prace za godziny pracy oraz wynagrodzenia ze skorzystanie z pomocy brytyjskiej kancelarii prawnej zmierza w istocie swojej do obejścia przepisów o wysokości wynagrodzenia pełnomocników procesowych w polskiej procedurze cywilnej. Przepisy ww. rozporządzenia 28 września 2002 r. określają wysokość wynagrodzenia za występowanie w danego rodzaju sprawie, a okoliczności takie jak jej charakter czy nakład pracy pełnomocnika mogą wpływać na przyznanie wynagrodzenia w wielokrotności stawki minimalnej, ale w żaden sposób nie uzasadniając i nie dają podstawy do żądania wynagrodzenia za godziny pracy czy pomoc innego pełnomocnika (to ostatnie zresztą stanowiło by oczywiste naruszenie art. 98 § 3 k.p.c.). Z poniesionych przez stronę pozwana wydatków Sąd uwzględnił zaś w orzeczeniu o kosztach procesu te tylko, które znajdujące pokrycie w rachunkach (czyli koszty podróż i zakwaterowania w Polsce świadków i przedstawiciela strony pozwanej) oraz wykorzystaną cześć zaliczki uiszczonej przez pozwaną na poczet kosztów tłumaczeń. W pozostałym zaś zakresie, Sąd orzekł o jej zwrocie na podstawie art. 80 ust 1 k.s.c.

Jeśli chodzi o wydatki związane ze stawiennictwem świadków i strony pozwanej na rozprawie, Sąd nie podzielił zarzutu powoda o ich bezzasadności. Po pierwsze bowiem żądanie w tym zakresie znajduje podstawę w treści przepisów art. 98 § 3 i 4 k.p.c. w zw. z art. 5 ust 1 pkt 1 i2 k.s.c., a po drugie ich wysokość nie jest wygórowana, zaś koszty ewentualnych tłumaczeń w razie skorzystania w zakresie tych dowodów z pomocy sądowej (koszty tłumaczenia wezwań i niezbędnych załączników, jak i późniejsze tłumaczenie samej treści zeznań) osiągnąć by mogła zbliżoną wysokość. Co do kwestii wysokości stawek za koszty podróży, Sąd uznał, iż w przypadku świadków i strony dojeżdżającej do siedziby sądu z takiej odległości jak w niniejszej sprawie, uzasadnione było skorzystanie z innego niż samochód środka transportu, wobec czego uwzględnił te koszty w cenie biletów samolotowych.

Sąd nie uwzględnił wskazanych w zestawieniu kosztów tłumaczeń dokumentów złożonych przez stroną pozwaną, jako że nie zostały złożone rachunki tłumaczy potwierdzające wysokość wynagrodzenia z tego tytułu

z/ odpis wyroku z uzas. doręczyć pełn. stron 2015-10-08