Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 sierpnia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Magdalena Marczyńska

Protokolant Cezary Jarocki

po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2013 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku M. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do wypłaty emerytury

na skutek odwołania M. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 12 marca 2013 r. sygn. (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VU 586/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 12 marca 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.odmówił wnioskodawczyni M. R.uchylenia decyzji z dnia 12 października 2011 roku, którą zawieszono jej prawo do emerytury za okres od dnia 1 października 2011 roku do dnia 21 listopada 2012 roku.

W odwołaniu od powyższej decyzji M. R. wniosła o jej zmianę i wypłatę emerytury za okres od 1 października 2011 roku do 21 listopada 2012 roku wraz z ustawowymi odsetkami od każdej zaległej miesięcznej raty.

ZUS wnosił o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

M. R., urodzona w dniu (...), złożyła w dniu 10 lipca 2008 roku wniosek o emeryturę. Wnioskodawczyni była wówczas zatrudniona w Wojewódzkim (...) w Ł.Delegatura w P..

(dowód: wniosek o emeryturę k. 1-3 w aktach ZUS, zaświadczenie k. 9, 11-12 w aktach ZUS))

Decyzją dnia 23 lipca 2008 roku ZUS przyznał wnioskodawczyni prawo do emerytury poczynając od dnia 1 czerwca 2008 roku, tj. od miesiąca zgłoszenia wniosku. Jednocześnie organ rentowy zawiesił wnioskodawczyni wypłatę emerytury z powodu kontynuowania zatrudnienia bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonywała je bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury.

(dowód: decyzja ZUS z dnia 23 lipca 2008 roku k. 25-26 w aktach ZUS)

W dniu 25 października 2010 roku M. R. wniosła
o przeliczenie emerytury, przeliczenie stażu pracy i wznowienie wypłaty emerytury.

(dowód: wniosek z dnia 25 października 2010 roku k. 31-32 w aktach ZUS)

W uwzględnieniu tego wniosku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 15 listopada 2010 roku przeliczył staż pracy i podstawę wymiaru oraz podjął wypłatę emerytury wnioskodawczyni od dnia 1 października 2010 roku.

(dowód: decyzja z dnia 15 listopada 2010 roku k. 57-58 w aktach ZUS)

Decyzją z dnia 12 października 2011 roku organ rentowy wstrzymał
z urzędu wypłatę emerytury na rzecz wnioskodawczyni poczynając od dnia
1 października 2011 roku z powodu kontynuowania zatrudnienia bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonywała je bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury.

(dowód: decyzja z dnia 12 października 2011 roku k. 63-64 w aktach ZUS)

W dniu 4 grudnia 2012 roku M. R. wystąpiła do ZUS
o wznowienie wypłaty emerytury oraz o wypłatę zaległej emerytury od dnia
1 października 2011 roku wraz z odsetkami.

(dowód: wniosek k. 19 w aktach ZUS plik II)

Decyzją z dnia 22 stycznia 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na podstawie art. 61§ 1 i 4 k.p.a. w zw. z art. 124 ustawy o emeryturach i rentach z FUS wznowił postępowanie w sprawie zawieszonej emerytury i w wyniku wznowienia uchylił decyzję z dnia 12 października 2011 roku w części dotyczącej zawieszenia wypłaty emerytury od dnia 22 listopada 2012 roku.

(dowód: decyzja z dnia 22 stycznia 2013r. k. 21-22 oraz załącznik do decyzji k.23 w aktach ZUS plik II)

Wnioskodawczyni cały czas kontynuuje zatrudnienie z pracodawcą,
u którego pracowała przed przejściem na emeryturę .

(okoliczność bezsporna).

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie wskazać należy, iż wyrokiem z dnia 13 listopada 2012 roku wydanym w sprawie K 2/12, Trybunał Konstytucyjny orzekł, iż art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 roku o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726 oraz z 2011 r. Nr 291, poz. 1707) w związku z art. 103a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227, z 2010 r. Nr 40, poz. 224, Nr 134, poz. 903, Nr 205, poz. 1365, Nr 238, poz. 1578 i Nr 257, poz. 1726, z 2011 r. Nr 75, poz. 398, Nr 149, poz. 887, Nr 168, poz. 1001, Nr 187, poz. 1112 i Nr 205, poz. 1203 oraz z 2012 r. poz. 118 i 251), dodanym przez art. 6 pkt 2 ustawy z 16 grudnia 2010 roku, w zakresie, w jakim znajduje zastosowanie do osób, które nabyły prawo do emerytury przed 1 stycznia 2011 roku, bez konieczności rozwiązania stosunku pracy, jest niezgodny z zasadą ochrony zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa wynikającą z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Zdaniem Trybunału rozwiązanie przyjęte przez ustawodawcę w art. 28 ww. ustawy spowodowało, że osoby które skutecznie nabyły i realizowały prawo do emerytury w okresie od dnia 8 stycznia 2009 roku do 31 grudnia 2010 roku zostały objęte nową, mniej korzystną dla nich treścią ryzyka emerytalnego – a mianowicie ich prawo do pobierania emerytury po dniu 1 października 2011 roku zostało uzależnienie od rozwiązania stosunku pracy. Treść ryzyka emerytalnego w określeniu, którego wnioskodawca ma swobodę, nie powinna być zaś zmieniana w stosunku do osób, które już nabyły i zrealizowały prawo do emerytury.

W ocenie Sądu Okręgowego treść powołanego wyżej orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego nie zmienia jednak sytuacji ubezpieczonej. Rozstrzygnięcie to nie znajduje bowiem do niej zastosowania, zważywszy na fakt, że prawo do emerytury wnioskodawczyni nabyła od dnia 1 czerwca 2008 roku, a więc w stanie prawnym, w którym obowiązywał przepis art. 103 ust. 2a ustawy o emeryturach i rentach z FUS, będący w swej treści odpowiednikiem aktualnie obowiązującego art. 103a ustawy emerytalnej. Przepis ten stanowił, że prawo do emerytury ulega zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu uzyskiwanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonywał ją bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury, ustalonym w decyzji organu rentowego. Z powyższego wynika, że w reżimie prawnym, w którym wnioskodawczyni nabyła prawo do świadczenia emerytalnego, nie było możliwości pobierania tegoż świadczenia bez rozwiązania stosunku pracy z ostatnim pracodawcą, dlatego też emerytura skarżącej została zawieszona (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 kwietnia 2013 roku, II UK 299/12, niepubl.).

W przedmiocie zaś zgodności z Konstytucją przepisu art. 103 ust. 2a ustawy o emeryturach i rentach z FUS, obowiązującego od dnia 1 lipca 2000 roku do 7 stycznia 2009 roku, na podstawie którego zawieszono wnioskodawczyni prawo do emerytury wypowiedział się Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 7 lutego 2006 roku SK 45/04 (OTK – A 2006, nr 2, poz. 15) Trybunał uznał, że przepis ten jest zgodny z Konstytucją, nie narusza zasady zaufania do państwa i stanowionego przez nie prawa, zasady niedziałania prawa wstecz, zasady ochrony praw nabytych, czy obowiązku wprowadzania zmian do systemu prawnego z zachowaniem odpowiedniego vacatio legis.

Konkludując, skarżąca nie może powoływać się na zasadę ochrony praw nabytych, gdyż nabyła prawo do emerytury w reżimie prawnym ukształtowanym przez treść art. 103 ust. 2a ustawy emerytalnej, uniemożliwiającym pobieranie świadczenia emerytalnego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy, którego konstytucyjność była przez Trybunał badana.

Skoro wnioskodawczyni nabyła prawo do emerytury w okresie, w którym wypłata świadczenia była uzależniona od zaprzestania zatrudnienia, to warunkiem niezbędnym do podjęcia wypłaty emerytury było rozwiązanie przez nią stosunku pracy z dotychczasowym pracodawcą, także w okresie od października 2011 do 21 listopada 2012r.

Sytuacji prawnej wnioskodawczyni nie zmienia także fakt podjęcia przez organ rentowy wypłaty jej emerytury z dniem 1 października 2010 roku, z uwagi na uchylenie art. 103 ustęp 2a ustawy (decyzja z dnia 15 listopada 2010 roku). Podjęcie wypłaty emerytury nie oznacza, że z tym dniem wnioskodawczyni ponownie nabyła prawo do emerytury na nowych zasadach. Prawo do emerytury nabywa się tylko raz z chwilą ziszczenia się ryzyka emerytalnego, co w przypadku M. R. nastąpiło z dniem
1 czerwca 2008 roku.

W świetle powyższego żądanie wnioskodawczyni wypłaty wyrównania emerytury za okres od daty wstrzymania jej wypłaty do chwili jej podjęcia należało uznać za nieuzasadnione.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji.