Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 lipca 2013 r.

Sąd Okręgowy w Kielcach V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 2 lipca 2013 r.

na rozprawie

odwołania L. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K.

z dnia 13 marca 2013 roku nr (...)

w sprawie L. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K.

o emeryturę

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje L. G.emeryturę poczynając od dnia (...).

Sąd Okręgowy w Kielcach stwierdza ,

że niniejsze orzeczenie jest prawomocne

z dniem 26 lipca 2013r.

SSO Ryszard Sadlik

K. 5 sierpnia 2013r

Sygn. akt V U 462/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 13 marca 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. odmówił L. G. przyznania emerytury.

L. G. złożył odwołanie od powyższej decyzji. Zakwestionował w jego treści nie uwzględnienie przez organ rentowy okresu jego pracy w warunkach szczególnych w okresach: od 4 stycznia 1972 roku do 31 października 1995 roku w Zakładach (...) w J. na stanowisku pracza, apretera i bielarza.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. wniósł o oddalenie odwołania. W uzasadnieniu podniesiono, że ubezpieczony udowodnił na dzień 31 grudnia 1998 roku ogółem 26 lat, 10 miesiące i 21 dni okresów składkowych i nieskładkowych. W ramach tego okresu ubezpieczony - w ocenie organu rentowego - nie udowodnił jednak wymaganego przepisami 15 – letniego stażu pracy w warunkach szczególnych, a jedynie 2 lata, 1 miesiąc i 17 dni. Powołano się przy tym na okoliczność, że nie uznano jako okresu pracy w warunkach szczególnych pracy w Zakładach (...) w J. bowiem z treści świadectwa pracy wynika, że praca na stanowisku apretera i bielarza w poszczególnych okresach zatrudnienia nie były wykonywane w pełnym wymiarze czasu pracy. Nadto w dniu 16 maja 2005 r. wnioskodawcy wydano świadectwo pracy w warunkach szczególnych, wystawione przez (...) S. A gdzie pracodawca stwierdza , że w spornym okresie wnioskodawca stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę wyłącznie na stanowisku apretera. Organ rentowy jednocześnie wskazał, że ubezpieczony na dzień wydania decyzji nie ukończył wieku 60 lat.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

L. G.urodził się w dniu (...).

W okresie od 4 stycznia 1972 roku do 31 grudnia 1995 roku ubezpieczony był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu w Zakładach (...) w J. na stanowiskach pracza, bielarza i apretera.

W dniu 3 listopada 1995 roku były pracodawca wystawił mu świadectwo pracy, w którym potwierdził powyższy okres zatrudnienia jednocześnie wskazując, że w okresie: 1-31 grudnia 1992 roku wykonywał prace na ¼ etatu, 1-31 stycznia 1993 roku na ½ etatu i od 1 lutego 1994 roku do 31 marca 1994 roku na 2/5 etatu.

W dniu 16 maja 2005 roku następca prawny byłego pracodawcy ubezpieczonego wydał mu świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze wskazując, że w okresie od 4 stycznia 1972 roku do 31 października 1995 roku wykonywał on prace apretera Farbiarni na stanowisku apretura wymienioną w wykazie A dziale, VII poz. 4 wykazu stanowiącego załącznik Nr 4 do zarządzenia Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego Nr 7 z dnia 7 lipca 1987 roku w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze w zakładach pracy resortu przemysłu chemicznego i lekkiego.

Ubezpieczony w dniu 4 stycznia 1972 roku zawarł umowę o pracę na stanowisku pracza pralnicy (...).(k.30 akt osobowych). Z dniem 1 lipca 1972 roku przeszedł na stanowisko suszarkowego (...) ( angaż z dnia 14 lipca 1972 roku k. 29 akt osobowych). Od 1 maja 1973 roku rozpoczął pracę apretera na podstawie angażu z dnia 30 kwietnia 1973 roku. W okresie od 27 października 1973 do 13 października 1975 ubezpieczony odbywał zasadniczą służbę wojskową.

Po powrocie z wojska od dnia 15 października 1975 roku objął stanowisko bielarza na Wydziale Farbiarni.(k. 26 akt osobowych) Angażem z dnia 30 lipca 1979 roku pracodawca powierzył mu obowiązki bielarza – apretera. (k. 21 akt osobowych). Od dnia 1 sierpnia 1982 roku ubezpieczony pełnił już obowiązki tylko apretera do samego końca zatrudnienia.(k. 19,14,10,11,12 akt osobowych)

W okresach od 6 maja 1996 roku do 30 kwietnia 1996 roku i od 18 lutego 1997 roku do 31 marca 1998 roku ubezpieczony był zatrudniony nadal u tego samego pracodawcy na stanowisku apretera. Powyższe potwierdzają świadectwa pracy wydane w dniu 30 września 1996 roku i w dniu 31 marca 1998 roku przez ten zakład pracy – będący już w upadłości..

W dniu 4 marca 2013 roku ubezpieczony złożył wniosek o emeryturę.

Ogólny staż ubezpieczeniowy wynosi 26 lat, 10 miesięcy i 21 dni przypadających na dzień 1 stycznia 1999 roku, w tym pracy w szczególnych warunkach - ponad 15 lat.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie akt emerytalnych Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K., zeznań ubezpieczonego oraz akt osobowych ubezpieczonego.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie jest zasadne.

Zgodnie z treścią art. 184 ust 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. 2009 r. Nr 153 poz. 1227) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli: okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz 2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

W ust. 2 wskazano, że emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Zgodnie z treścią art. 27 tej ustawy ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 roku przysługuje emerytura, jeżeli spełnili łącznie następujące warunki: 1) osiągnęli wiek emerytalny określony w ust. 2 albo 3; 2) mają okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, z zastrzeżeniem art. 27a. Wiek emerytalny dla kobiet wynosi co najmniej 60 lat. Natomiast wiek emerytalny dla mężczyzn urodzonych w okresie:1) do dnia 31 grudnia 1947 r. wynosi co najmniej 65 lat; 2) od dnia 1 stycznia 1948 r. do dnia 31 marca 1948 r. wynosi co najmniej 65 lat i 1 miesiąc; 3) od dnia 1 kwietnia 1948 r. do dnia 30 czerwca 1948 r. wynosi co najmniej 65 lat i 2 miesiące; 4) od dnia 1 lipca 1948 r. do dnia 30 września 1948 r. wynosi co najmniej 65 lat i 3 miesiące; 5) od dnia 1 października 1948 r. do dnia 31 grudnia 1948 r. wynosi co najmniej 65 lat i 4 miesiące.

W myśl art. 32 ust. 1 cytowanej ustawy, ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2 i 3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 w ust. 2 i 3. Dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. 1983 r. Nr 8 poz. 43 z późn. zm.), w myśl których okresami pracy uzasadniającymi prawo do wcześniejszej emerytury są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki: 1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn; 2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat wykonywał prace wymienione w wykazie A cyt. rozporządzenia.

Spór w niniejszym postępowaniu dotyczył tego, czy ubezpieczony spełnił przesłanki wymagane do przyznania emerytury na podstawie wskazanej regulacji.

Organ rentowy do stażu pracy w szczególnych warunkach nie uznał okresu zatrudnienia w Zakładach (...) w J. na stanowiskach pracza, bielarza i apretera z uwagi rozbieżność w przedłożonych przez ubezpieczonego świadectwach pracy tj. z uwagi na wskazanie w jednym z dokumentów kilku stanowisk pracy, a w drugim tylko jednego. Organ rentowy podnosił także, że ubezpieczony nie wykonywał pracy w pełnym wymiarze czasu pracy.

Odnosząc się do pracy ubezpieczonego w niepełnym wymiarze czasu pracy to należy wskazać, że w świadectwie pracy wyraźnie zostały wskazane konkretne miesiące tj.: 1-31 grudnia 1992 roku, kiedy wykonywał prace na ¼ etatu, 1-31 stycznia 1993 roku na ½ etatu i od 1 lutego 1994 roku do 31 marca 1994 roku na 2/5 etatu. Słusznym jest zatem twierdzenie organu jedynie w części dotyczącej wyłączenia ze stażu pracy w szczególnych warunkach tylko tych okresów konkretnie wymienionych. Natomiast zdaniem Sądu nie można takiego konkretnego zapisu odnosić do całego okresu zatrudnienia ubezpieczonego. Materiał dowodowy w postaci akt osobowych ubezpieczonego w sposób jasny i wyraźny wskazuje, że ubezpieczony w pozostałym okresie wykonywał pracę stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Sam ubezpieczony nadto wyjaśnił, że nie pełny wymiar czasu pracy we wskazanych okresach wynikał z kłopotów finansowych zakładu.

Odnosząc się natomiast do zakresu wykonywanych prac w spornym, okresie to zdaniem Sądu okres zatrudnienia ubezpieczonego od 4 stycznia 1972 roku do 31 grudnia 1995 roku w Zakładach (...) w J. na stanowiskach pracza, bielarza i apretera (z wyłączeniem okresów pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy oraz od 6 maja 1996 roku do 30 kwietnia 1996 roku i od 18 lutego 1997 roku do 31 marca 1998 roku również u tego pracodawcy jedynie będącego już w upadłości na stanowisku apretera winien zostać uwzględniony do stażu pracy w szczególnych warunkach. Analiza akt osobowych w sposób jednoznaczny i precyzyjny wskazuje na przebieg zatrudnienia ubezpieczonego i zakres pełnionych przez niego obowiązków na poszczególnych stanowiskach. Nie ma wątpliwości, w ocenie Sądu, iż na powierzonych stanowiskach ubezpieczony wykonywał prace odpowiadające zajmowanym stanowiskom.

W świetle powyższych dowodów uznać należało, iż ww. okresach ubezpieczony wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu - pracę wskazaną w wykazie A, dział VII, poz. 4 stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. 1983 r. Nr 8 poz. 43 ze zm.) ujętą jako prace przy produkcji i wykańczaniu wyrobów włókienniczych. Natomiast stanowiska, na których wykonywał prace ubezpieczony zostały wyszczególnione w wykazie A, dziale, VII poz. 5 pkt. 19,22 i 24 wykazu stanowiącego załącznik Nr 4 do zarządzenia Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego Nr 7 z dnia 7 lipca 1987 roku w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze w zakładach pracy resortu przemysłu chemicznego i lekkiego. Gdzie wymieniono prace apretera, bielarza i pracza. Powyższe zarządzenie wymienia także prace suszarza w pkt. 29. Nadmienić należy, iż w aktach osobowych również znajduje się angaż na stanowisko suszarkowego. Zatem także w okresie pełnienia tych obowiązków ubezpieczony wykonywał prace w szczególnych warunkach.

Ubocznie należy dodać, że także okres służby wojskowej ubezpieczonego winien zostać uwzględniony do stażu pracy w szczególnych warunkach. Sąd bowiem podziela stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z dnia 7 października 2010 roku, w sprawie I UK 203/10, gdzie Sąd Najwyższy, powołując się na wyrok z dnia 9 marca 2010 roku, w sprawie I UK 333/09 i z dnia 6 kwietnia 2006 roku, w sprawie III UK 5/06, ponownie podkreślił, że przepisy (powołane powyżej) stanowią, że żołnierzowi zatrudnionemu przed powołaniem do czynnej służby wojskowej w warunkach szczególnych, który po zakończeniu tej służby podjął zatrudnienie w tych samych warunkach czas odbywania służby wojskowej wlicza się do okresu zatrudnienia w zakresie wszelkich uprawnień związanych z zatrudnieniem przed powołaniem do służby wojskowej oraz w zakresie szczególnych uprawnień uzależnionych od wykonywania pracy na określonym stanowisku lub w określonym zawodzie.

Ponieważ w sprawie nie było sporne, że okres odbywania przez ubezpieczonego zasadniczej służby wojskowej przypadał w czasie zatrudnienia na stanowiskach, na których wykonywał on pracę w szczególnych warunkach, to Sąd uznał, iż także okres służby wojskowej winien być doliczony do okresu pracy w warunkach szczególnych.

Reasumując należy wskazać, iż uwzględnienie ww. okresów pracy pozwala stwierdzić, że ubezpieczony na dzień 31 grudnia 1998 roku legitymuje się wymaganym stażem pracy w szczególnych warunkach.

Organ rentowy powoływał się również na nie spełnienie jeszcze jednej przesłanki wskazanej w art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych dotyczącej ukończenia 60 lat na datę wydania decyzji. Sąd miał tu na względzie normę art. 316 §1 kpc, zgodnie z którym po zamknięciu rozprawy sąd wydaje wyrok, biorąc za podstawę stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy (…). Przez stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy, o którym mowa w art. 316 §1 kpc, rozumieć zaś należy zarówno okoliczności faktyczne sprawy, jak i przepisy prawa (por. tezę 2 wyroku Sądu Najwyższego z dnia 30 lipca 2003 roku II CKN 414/01 LEX nr 137519).

Warto podkreślić, iż ubezpieczony ukończył 60 rok życia w toku postępowania. Skoro, więc wnioskodawca ukończył 60 lat, legitymuje wymaganym przez przepisy stażem pracy, w tym pracy w szczególnych warunkach powyżej - 15 lat, to tym samym spełnia przesłanki, od których zostało uzależnione nabycie prawa do emerytury.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴§ 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł, jak w sentencji wyroku.