Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 września 2013 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Magdalena Marczyńska

Protokolant Cezary Jarocki

po rozpoznaniu w dniu 5 września 2013 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku H. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. M..

o podjęcie wypłaty emerytury

na skutek odwołania H. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. M..

z dnia 22 marca 2013r. sygn. (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VU 745/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 22 marca 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. M.. odmówił wnioskodawczyni H. S. uchylenia decyzji z dnia 13 października 2011 roku, którą zawieszono jej prawo do emerytury za okres od dnia 1 października 2011 roku uznając, że nie ma podstaw do wypłaty emerytury wraz z odsetkami za okres od 1 października 2011 roku do 21 listopada 2012 roku.

W odwołaniu od powyższej decyzji H. S. wniosła o jej zmianę i wypłatę emerytury za okres od 1 października 2011 roku do 21 listopada 2012 wraz z odsetkami.

ZUS wnosił o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

H. S., urodzona w dniu (...), złożyła w dniu 4 września 2008 roku wniosek o emeryturę.

(dowód: wniosek o emeryturę k. 1-2 w aktach ZUS)

Decyzją z dnia 23 września 2008 roku ZUS przyznał wnioskodawczyni prawo do emerytury poczynając od dnia 1 września 2008 roku, zawieszając jej wypłatę z uwagi na kontynuowanie przez nią zatrudnienia. Wypłatę emerytury podjęto od dnia 1 marca 2009 roku.

(dowód: decyzja ZUS z dnia 23 września 2008 roku k. 15 i z dnia 20 marca 2009 roku k. 20 w aktach ZUS)

Od 12 września 1994 roku do dnia dzisiejszego wnioskodawczyni jest zatrudniona w (...) Ośrodku (...) w P. T.. i stosunek pracy nie został rozwiązany.

(dowód: zaświadczenie k. 19 w aktach ZUS)

Decyzją z dnia 13 października 2011 roku organ rentowy wstrzymał z urzędu wypłatę emerytury na rzecz wnioskodawczyni poczynając od dnia 1 października 2011 roku z powodu nie rozwiązania stosunku pracy przed dniem nabycia prawa do emerytury.

(dowód: decyzja z dnia 13 października 2011 roku k. 61 w aktach ZUS)

Decyzją z dnia 10 stycznia 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych podjął wypłatę emerytury na rzecz wnioskodawczyni począwszy od dnia 22 listopada 2012 roku.

(dowód: decyzja z dnia 10 stycznia 2013 roku k. 69 w aktach ZUS)

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie wskazać należy, iż wyrokiem z dnia 13 listopada 2012 roku wydanym w sprawie K 2/12, Trybunał Konstytucyjny orzekł, iż art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 roku o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726 oraz z 2011 r. Nr 291, poz. 1707) w związku z art. 103a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227, z 2010 r. Nr 40, poz. 224, Nr 134, poz. 903, Nr 205, poz. 1365, Nr 238, poz. 1578 i Nr 257, poz. 1726, z 2011 r. Nr 75, poz. 398, Nr 149, poz. 887, Nr 168, poz. 1001, Nr 187, poz. 1112 i Nr 205, poz. 1203 oraz z 2012 r. poz. 118 i 251), dodanym przez art. 6 pkt 2 ustawy z 16 grudnia 2010 roku, w zakresie, w jakim znajduje zastosowanie do osób, które nabyły prawo do emerytury przed 1 stycznia 2011 roku, bez konieczności rozwiązania stosunku pracy, jest niezgodny z zasadą ochrony zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa wynikającą z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Zdaniem Trybunału rozwiązanie przyjęte przez ustawodawcę w art. 28 ww. ustawy spowodowało, że osoby które skutecznie nabyły i realizowały prawo do emerytury w okresie od dnia 8 stycznia 2009 roku do 31 grudnia 2010 roku zostały objęte nową, mniej korzystną dla nich treścią ryzyka emerytalnego – a mianowicie ich prawo do pobierania emerytury po dniu 1 października 2011 roku zostało uzależnienie od rozwiązania stosunku pracy. Treść ryzyka emerytalnego w określeniu, którego wnioskodawca ma swobodę, nie powinna być zaś zmieniana w stosunku do osób, które już nabyły i zrealizowały prawo do emerytury.

W ocenie Sądu Okręgowego treść powołanego wyżej orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego nie zmienia jednak sytuacji ubezpieczonej. Rozstrzygnięcie to nie znajduje bowiem do niej zastosowania, zważywszy na fakt, że prawo do emerytury wnioskodawczyni nabyła od dnia 1 września 2008 roku, a więc w stanie prawnym, w którym obowiązywał przepis art. 103 ust. 2a ustawy o emeryturach i rentach z FUS, będący w swej treści odpowiednikiem aktualnie obowiązującego art. 103a ustawy emerytalnej. Przepis ten stanowił, że prawo do emerytury ulega zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu uzyskiwanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonywał ją bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury, ustalonym w decyzji organu rentowego. Z powyższego wynika, że w reżimie prawnym, w którym wnioskodawczyni nabyła prawo do świadczenia emerytalnego, nie było możliwości pobierania tegoż świadczenia bez rozwiązania stosunku pracy z ostatnim pracodawcą, dlatego też emerytura skarżącej została zawieszona (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 kwietnia 2013 roku, II UK 299/12, niepubl.).

W przedmiocie zaś zgodności z Konstytucją przepisu art. 103 ust. 2a ustawy o emeryturach i rentach z FUS, obowiązującego od dnia 1 lipca 2000 roku do 7 stycznia 2009 roku, na podstawie którego zawieszono wnioskodawczyni prawo do emerytury wypowiedział się Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 7 lutego 2006 roku SK 45/04 (OTK – A 2006, nr 2, poz. 15) Trybunał uznał, że przepis ten jest zgodny z Konstytucją, nie narusza zasady zaufania do państwa i stanowionego przez nie prawa, zasady niedziałania prawa wstecz, zasady ochrony praw nabytych, czy obowiązku wprowadzania zmian do systemu prawnego z zachowaniem odpowiedniego vacatio legis.

Konkludując, skarżąca nie może powoływać się na zasadę ochrony praw nabytych, gdyż nabyła prawo do emerytury w reżimie prawnym ukształtowanym przez treść art. 103 ust. 2a ustawy emerytalnej, uniemożliwiającym pobieranie świadczenia emerytalnego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy, którego konstytucyjność była przez Trybunał badana.

Na rozprawie w dniu 21 sierpnia 2013 roku wnioskodawczyni podniosła, że jej odwołanie powinno zostać uwzględnione, ponieważ ZUS decyzją z dnia 3 stycznia 2013 roku podjął wypłatę na jej rzecz emerytury od dnia 22 listopada 2012 roku na podstawie tego samego wyroku Trybunału Konstytucyjnego, na który skarżąca powołała się w niniejszej sprawie. Taka argumentacja wnioskodawczyni nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem sąd bada sprawę w granicach zaskarżonej decyzji, a ta nie dotyczy okresu po dniu 22 listopada 2012 roku.

W świetle powyższego żądanie wnioskodawczyni wypłaty wyrównania emerytury za okres od daty wstrzymania jej wypłaty do chwili jej podjęcia należało uznać za nieuzasadnione.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji.