Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19 stycznia 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przyznał emeryturę G. T. od dnia 3 lipca 2014 r. tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego.

Emerytura ubezpieczonej została obliczona w następujący sposób:

-

zgodnie z art.53 ustawy przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 20 lat kalendarzowych z całego okresu ubezpieczenia od 1976 r. do 2002 r. oraz wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynoszący 50,58%. Ponadto organ rentowy wskazał, że podstawa wymiaru została obliczona przez pomnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 50,58% przez kwotę bazową 3.191,93 zł, co dało kwotę 1.617,67 zł. Zakład Ubezpieczeń Społecznych obliczył wysokość emerytury w następujący sposób: 24% x 3.191,93 = 766,06 zł, (257 x 1,3 %)/12 x 1 617,67 = 450,36 zł , (79 x 0,7%)/12 x 1 617,67 zł = 74,57 zł. Razem 1.290,99 zł.

-

zgodnie z art.26 ustawy kwota składek zaewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wyniosła 41.465,91 zł, kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wyniosła 259.285,88 zł, średnie dalsze trwanie życia wyniosło 252,70 miesięcy, a wyliczona kwota emerytury wyniosła 1.190,15 zł.

Organ rentowy wskazał, iż wobec osiągnięcia wieku uprawniającego do emerytury w 2014 r. wysokość emerytury wyniosła 20% emerytury obliczonej na podstawie art.53 ustawy tj. 258,20 zł oraz 80% emerytury obliczonej na podstawie art.26 ustawy tj. 952,12 zł, co dało łącznie kwotę brutto emerytury w wysokości 1.210,32 zł.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła G. T.. Wniosła o jej zmianę lub uchylenie. W ocenie ubezpieczonej organ rentowy przy ustalaniu wysokości emerytury nieprawidłowo przyjął, że podczas jej zatrudnienia w Zakładach (...) (od 29 stycznia 1976 r. do 31 stycznia 1978 r.), Zakładach (...) (od 15 października 1979 r. do 31 grudnia 1980 r.) oraz Przedsiębiorstwie Handlowo-Usługowym (...) sp. z o.o. osiągała wynagrodzenie minimalne.

G. T. wskazała ponadto, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych przy obliczaniu jej emerytury popełnił błędy na skutek braku zastosowania wszystkich czynników wpływających na wysokość jej świadczenia.

W odpowiedzi na odwołanie pełnomocnik organu rentowego wniósł o jego oddalenie. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał, że przy obliczaniu emerytury przyjął wnioskodawczyni wynagrodzenie w wysokości minimalnej w następujących okresach pracy: od 29 stycznia 1976 r. do 31 stycznia 1978 r. w Zakładach (...), od 15 października 1979 r. do 31 grudnia 1980 r. w Zakładach (...), od 24 października 1983 r. do 15 listopada 1983 r. w Zakładach (...), od 1 stycznia 1999 r. do 31 marca 2003 r. w Przedsiębiorstwie Handlowo-Usługowym (...) sp. z o.o. Zakład Ubezpieczeń Społecznych podniósł, że wobec niemożności ustalenia wysokości podstawy wymiaru składek wnioskodawczyni w okresie pozostawania przez nią w stosunku pracy, zgodnie z art.15 ust.2 ustawy o emeryturach i rentach, przyjęto jej wynagrodzenie minimalne. Takie ustalenia legły u podstaw wydania zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczona G. T. urodziła się w dniu (...)

W dniu 25 lipca 2014 roku ubezpieczona złożyła wniosek o emeryturę, po rozpatrzeniu, którego wydano zaskarżoną decyzję. (wniosek k.15/16 plik I akt ZUS, decyzja k.39-42 plik I akt ZUS)

W okresie od 29 stycznia 1976 r. do 31 stycznia 1978 r. ubezpieczona była zatrudniona w Zakładach (...). (świadectwo pracy w dokumentacji osobowej wnioskodawczyni k.96)

Podczas zatrudnienia w ww. zakładzie pracy ubezpieczona wykonywała pracę na następujących stanowiskach:

-

referenta ekonomicznego od dnia 29 stycznia 1976 r. do 30 kwietnia 1976 r. (okres próbny) z wynagrodzeniem miesięcznym w wysokości 1 900,00 zł,

-

referenta ekonomicznego od dnia 1 maja 1976 r. z wynagrodzeniem miesięcznym w wysokości 2 300,00 zł plus 10% premii,

-

starszego referenta ekonomicznego od dnia 1 stycznia 1977 r. z wynagrodzeniem miesięcznym w wysokości 2 500,00 zł plus 10% premii.

Na ostatnio zajmowanym stanowisku pracy tj. starszego referenta ekonomicznego ubezpieczona otrzymywała wynagrodzenie w wysokości 2 500,00 zł oraz premię zgodną z regulaminem. (dokumentacja osobowa ubezpieczonej k.96 oraz angaż k.123)

Podczas zatrudnienia w ww. zakładzie pracy ubezpieczona otrzymywała wynagrodzenie wraz z premią, zgodnie z angażami. (zeznania ubezpieczonej min.00:02:51 – 00:08:10 protokołu rozprawy z 23.03.2016 r. w zw. z min. 00:01:27 – 00:11:54 protokołu rozprawy z 28.10.2015 r.)

W okresie od 15 października 1979 r. do 15 sierpnia 1985 r. ubezpieczona była zatrudniona w Zakładach (...).

W okresie od 26 lipca 1982 r. do 23 października 1983 r. oraz okresie od 16 listopada 1983 r. do 15 sierpnia 1985 r. G. T. przebywała na urlopie wychowawczym. (dokumentacja osobowa wnioskodawczyni k.96)

Podczas zatrudnienia w ww. zakładzie ubezpieczona otrzymała wykonywała następujące prace na następujących stanowiskach:

-

robotnika magazynowego od dnia 15 października 1979 r. do 28 października 1979 r. (okres próbny) z wynagrodzeniem w wysokości 13 zł za godzinę pracy plus premia do 35 % za wykonanie zadań,

-

robotnika magazynowego od dnia 29 października 1979 r. z wynagrodzeniem w wysokości 15,60 zł za godzinę pracy plus premia do 24% za wykonanie zadań,

-

robotnika magazynowego od dnia 1 lipca 1980 r. z wynagrodzeniem w wysokości 15,60 zł za godzinę pracy plus premia w wysokości do 30%,

-

robotnika magazynowego od dnia 1 sierpnia 1980 r. z wynagrodzeniem w wysokości 15,60 zł za godzinę pracy plus premia w wysokości do 35%,

-

robotnika magazynowego od dnia 1 października 1980 r. z wynagrodzeniem w wysokości 17,30 zł za godzinę pracy plus premia 35 za wykonanie zadań,

-

robotnika magazynowego od dnia 1 stycznia 1981 r. z wynagrodzeniem w wysokości 18,90 zł plus 36 % premii za wykonanie zadań,

-

samodzielnego ekonomisty w D. Sprzedaży od dnia 1 marca 1981 r. z wynagrodzeniem w wysokości 4.400 zł plus premia do 15 % za wykonanie zadań,

-

samodzielnego ekonomisty w D. M.-Energetycznym od dnia 24 października 1983 r. z wynagrodzeniem w wysokości 6.000 zł plus premia do 40 % za wykonanie zadań.

(angaże w dokumentacji osobowej wnioskodawczyni k. 87)

W 1981 r. wynagrodzenie ubezpieczonej wyniosło 65.319 zł, a w 1982 r. wynagrodzenie ubezpieczonej wyniosło 41 991,00 zł. (zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu w Zakładach (...) w dokumentacji osobowej wnioskodawczyni k.96)

Na ostatnio zajmowanym stanowisku pracy tj. samodzielnego ekonomisty ubezpieczona otrzymywała wynagrodzenie w wysokości 6.000 zł oraz premię regulaminową w wysokości do 40 %. (świadectwo pracy w dokumentacji osobowej wnioskodawczyni k.87)

Zakłady (...) we wskazanym powyżej okresie prosperowały bardzo dobrze i wypłacały premie swoim pracownikom. Ubezpieczona otrzymywała premie zgodnie z otrzymanymi angażami. Premia mogła zostać zmniejszona za niewykonanie planu, ale takie sytuacje nie miały miejsca. (zeznania wnioskodawczyni min.00:02:51 – 00:08:10 protokołu rozprawy z dnia 23.03.2016 r. w zw. z min. 00:01:27 – 00:11:54 protokołu rozprawy z dnia 28.10.2015 r.)

W okresie od 1 października 1998 r. do 31 marca 2003 r. G. T. była zatrudniona na stanowisku magazyniera w Przedsiębiorstwie Handlowo – Usługowym (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł.. (świadectwo pracy w dokumentacji osobowej wnioskodawczyni k.98)

Wynagrodzenie ubezpieczonej w tej spółce kształtowało się następująco:

-

październik 1998 r. – grudzień 1998 r. – 3.817,54 zł,

-

1999 r. – 18.603,80 zł,

-

2000 r. – 19.998,16 zł,

-

2001 r. – 19.886,10 zł,

-

2002 r. – 19.237,20 zł,

-

styczeń 2003 r. – 1.611,30 zł,

-

luty 2003 r. – 1.611,30 zł,

-

marzec 2003 r. – 1.611,30 zł. (dokumentacja osobowa k.87, zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu k.53 plik I akt ZUS)

Wynagrodzenie ubezpieczonej otrzymane przez nią podczas pracy w ww. spółce było zgodne z kwotami wykazanymi na druku Rp – 7. (zeznania ubezpieczonej min.00:02:51 – 00:08:10 protokołu rozprawy z dnia 23.03.2016 r. w zw. z min.00:01:27 – 00:11:54 protokołu rozprawy z 28.10.2015 r.)

W toku postępowania sądowego Zakład Ubezpieczeń Społecznych, w dniu 17 marca 2016 roku, dokonał hipotetycznego wyliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru emerytury ubezpieczonej, z uwzględnieniem wynagrodzenia z 20 najkorzystniejszych lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia to jest z lat: 1976 – 1982, 1985 - 1989, 1991 – 1992, 1997 – 2002 w dwóch wariantach.

W pierwszym wariancie uwzględniono kwoty wynagrodzeń wykazanych w angażach otrzymanych przez ubezpieczoną w okresie od 15 października 1979 r. do 31 grudnia 1980 r., a za okres od 24 października 1983 r. do 15 listopada 1983 r. uwzględniono kwotę wynagrodzenia w wysokości 6.000 zł miesięcznie (w proporcji do liczby przepracowanych dni). Co do pozostałych spornych okresów przyjęto:

-

z okresu zatrudnienia w (...) (...) od 29 stycznia 1976 r. wynagrodzenia w kwocie 1.900 zł miesięcznie, od 1 maja 1976 r. wynagrodzenia w kwocie 2.300 zł plus 10% premii, od 1 stycznia 1977 r. do 31 grudnia 1977 r. kwoty 2.500,00 zł plus 10 % premii i od 1 stycznia 1978 r. kwotę 2.500 zł miesięcznie,

-

z okresu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Handlowo – Usługowym (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością zarobki wykazane w druku Rp-7 przedłożonym w ZUS,

-

z okresu zatrudnienia wnioskodawczyni w (...) (...) od 1 stycznia 1981 r. do 25 lipca 1982 r. wynagrodzenia wykazanego w druku Rp-7.

Hipotetycznie wyliczony wskaźnik wysokości podstawy wymiaru z 20 lat kalendarzowych wyniósł 63,95%.

W drugim wariancie uwzględniono kwoty wynagrodzeń oraz premie wykazane w angażach otrzymanych przez ubezpieczoną w okresie od 15 października 1979 r. do 31 grudnia 1980 r. W okresie od 24 października 1983 r. do 15 listopada 1983 r. uwzględniono kwotę wynagrodzenia w wysokości 6.000 zł miesięcznie (w proporcji do liczby przepracowanych dni) wraz z 40 % premią. Co do pozostałych spornych okresów przyjęto:

-

z okresu zatrudnienia wnioskodawczyni w (...) (...) od 29 stycznia 1976 r. wynagrodzenia w kwocie 1.900 zł miesięcznie, od 1 maja 1976 r. wynagrodzenia w kwocie 2.300 zł plus 10% premii, od 1 stycznia 1977 r. do 31 grudnia 1977 r. kwoty 2.500 zł plus 10 % premii i od 1 stycznia 1978 r. kwotę 2.500 zł miesięcznie,

-

z okresu zatrudnienia wnioskodawczyni w Przedsiębiorstwie Handlowo – Usługowym (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością zarobki wykazane w druku Rp-7 przedłożonym w ZUS,

-

z okresu zatrudnienia wnioskodawczyni w (...) (...) od 1 stycznia 1981 r. do 25 lipca 1982 r. wynagrodzenia wykazanego w druku Rp-7.

Hipotetycznie wyliczony wskaźnik wysokości podstawy wymiaru z 20 lat kalendarzowych wyniósł 64,83%. (wyliczenia ZUS k.129-129 odwrót)

Przy uwzględnieniu wynagrodzenia wnioskodawczyni jakie otrzymała w styczniu 1978 r. wraz z 10 % premią wskaźnik wysokości podstawy wymiaru z 20 lat kalendarzowych w pierwszym wariancie wyniósł 63,97%, a w drugim 64,85 %. (wyliczenia pełnomocnika ZUS – protokół rozprawy z dnia 23 marca 2016 r.)

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie dowodów z dokumentów zawartych w aktach osobowych ubezpieczonej – angażach, umowie o pracę, świadectwach pracy. Podkreślić należy, że żadna ze stron postępowania nie kwestionowała ani autentyczności ani treści tych dokumentów.

Na podstawie załączonej dokumentacji osobowo-płacowej ubezpieczonej organ rentowy dokonał hipotetycznego wyliczenia wysokości świadczenia dla ubezpieczonej (z uwzględnieniem premii za styczeń 1978 r.) w dwóch wariantach. Sąd przyjął za wiarygodne hipotetyczne wyliczenie przez ZUS wskaźnika wysokości podstawy wymiaru w pierwszym wariancie. Podkreślić należy, że o ile angaże z okresu zatrudnienia wnioskodawczyni w (...) (...) wskazują jednoznacznie na wysokość należnej jej premii, o tyle sformułowania zawarte w angażach, jakie otrzymała podczas zatrudnienia w (...) (...) pozostawiają wątpliwości, co do wysokości faktycznie otrzymywanej przez nią premii. Wskazać należy, że angaże z (...) (...) określają premie należne ubezpieczonej do określonej wartości, a nie zawierają jednoznacznego stwierdzenia, że jest to premia w określonej, konkretnej wysokości. Tym samym na podstawie jedynie twierdzeń ubezpieczonej, że premia była zawsze wypłacana w wysokości wskazanej w angażach, nie jest możliwym przyjęcie wartości, które posłużyły do wyliczenia wskaźnika wysokości podstawy w drugim wariancie wyliczonym przez organ rentowy.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie jest częściowo zasadne.

Zgodnie z art.183 ust. 5 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2015 r., poz.748 z późn. zm.) emerytura przyznana na wniosek osoby ubezpieczonej, o której mowa w ust. 1, która osiągnęła wiek uprawniający do emerytury w roku kalendarzowym 2014, wynosi:

1) 20 % emerytury obliczonej na podstawie art. 53 oraz

2) 80 % emerytury obliczonej na podstawie art. 26.

Odnośnie pierwszej części emerytury wskazać należy na treść przepisu art.53 ust. 1 powyższej ustawy zgodnie, z którym emerytura obliczana według tego przepisu (na tzw. „starych zasadach”) stanowi sumę trzech składników:

1)24 % kwoty bazowej, o której mowa w art. 19, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, oraz

2)po 1,3 % podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów składkowych,

3)po 0,7 % podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów nieskładkowych

W myśl art. 15 powyższej ustawy podstawę wymiaru emerytury stanowi ustalona w sposób określony w ust.4 i 5 tego samego przepisu przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym złożono wniosek o emeryturę lub rentę. Z kolei ust.6 tego samego przepisu stanowi, że na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru emerytury lub renty może stanowić ustalona w sposób określony w ust.4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu.

Stosownie do ustępu 2a jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek w okresie pozostawania w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty, za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy.

Następnie w celu ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty:

1)  oblicza się sumę kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w ust.3, w okresie każdego roku z wybranych przez zainteresowanego lat kalendarzowych,

2)  oblicza się stosunek każdej z tych sum kwot do rocznej kwoty przeciętnego wynagrodzenia, ogłoszonej za dany rok kalendarzowy, wyrażając go w procentach, z zaokrągleniem do setnych części procentu,

3)  oblicza się średnią arytmetyczną tych procentów, która, z zastrzeżeniem ust.5, stanowi wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury lub renty,

oraz mnoży się przez ten wskaźnik kwotę bazową, o której mowa w art.19, przy czym wskaźnik wysokości podstawy wymiaru nie może być wyższy niż 250%.

Zasady obliczania drugiej części emerytury mieszanej przewiduje art.26 ust.1 ustawy w myśl, którego emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art.25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust.5 i art. 183.

Ubezpieczona G. T. urodziła się w dniu (...). Wiek emerytalny dla ubezpieczonej wynosi 60 lat i 5 miesięcy (art.24 ust.1a punkt 6 ww. ustawy). Zatem ubezpieczonej może być przyznana emerytura od 3 lipca 2014 roku.

W przedmiotowej sprawie zgłoszone przez ubezpieczoną żądania oraz zgromadzone w sprawie dokumenty dają podstawę do dokonania ponownego ustalenia wysokości emerytury w części ustalonej na tzw. starych zasadach, to jest na podstawie art. 53 ustawy od daty jej przyznania.

Wskazać należy, że przytoczone zasady postępowania – w świetle uchwały Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 2003 roku sygn. III UZP 2/03 (OSNP 2003/14/338) - tak przy ustalaniu prawa do świadczenia, jak i jego przeliczaniu, pozwalają na ogólną uwagę, iż zamiarem ustawodawcy było umożliwienie ubezpieczonym dokonanie wyboru, w ramach prawa, najkorzystniejszego z ich punktu widzenia okresu, z którego podstawa wymiaru składek ubezpieczeniowych, będzie stanowić podstawę wymiaru świadczenia.

Zgodnie z § 21 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia z dnia 11 października 2011 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i (Dz. U. nr 237 poz. 1412) środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia.

Wskazana tu regulacja, wyrażona także w poprzednio obowiązującym Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno - rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz. U. nr 10 poz. 49 ze zm.) wyznacza kierunek postępowania dowodowego, nie oznacza to jednak, aby wysokość uzyskiwanego uposażenia nie mogła być wskazana i w inny sposób, tak przy pomocy pisemnych środków dowodowych pochodzących od pracodawcy, czy też nawet dowodów pośrednich, nie wyłączając zeznań świadków - aczkolwiek wskazujących wprost na wysokość wynagrodzenia danego zainteresowanego (tak m. in. Sąd Najwyższy w wyroku z 25.07.1997r. - II UKN 186/97, OSNAP 1998/11/324 a także Sąd Apelacyjny w Warszawie wyrok z dnia 4.03.1997r. - III AUa 105/97, Apel. W-wa 1997/2/7 Sąd Apelacyjny w Rzeszowie z dnia 27.06.1995 - III Aur 177/95, OSA 1996/10/32, czy Sąd Apelacyjny w Białymstoku III Aur 294/93, PS - wkład. 1994/3/6).

Należy podkreślić, iż Sąd nie jest związany ograniczeniami dowodowymi określonymi dla dowodzenia przed organami rentowymi, co wynika z treści art. 473 k.p.c. i sprawie, że każdy fakt może być dowodzony wszelkimi środkami, które Sąd uzna za pożądane i ich dopuszczenie za celowe.

Dlatego, w niniejszej sprawie Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe obejmujące analizę dokumentacji związanej z okresem pracy wnioskodawczyni, co pozwoliło w sposób wszechstronny przeanalizować zasadność jej żądania.

W rozpoznawanej sprawie wnioskodawczyni wskazała, że podczas zatrudnienia: w Zakładach (...), w Zakładach (...) oraz w Przedsiębiorstwie Handlowo-Usługowym (...) Sp. z o.o. osiągała wynagrodzenie wyższe niż minimalne.

Z poczynionych przez Sąd ustaleń wynika, że w okresie zatrudnienia wnioskodawczyni w Zakładach (...) ubezpieczona otrzymywała angaże, w których jednoznacznie określano wysokość jej wynagrodzenia jak i należnej jej premii. Tym samym w ocenie Sądu nie ma przeszkód do przyjęcia zapisu przedstawionych angaży, jako podstawy wyliczenia wysokości wynagrodzenia wnioskodawczyni za okres jej pracy w ww. zakładach.

Podobnie nie ma przeszkód do przyjęcia wynagrodzenia ubezpieczonej za okres jej pracy w Przedsiębiorstwie Handlowo-Usługowym (...) sp. z o.o. w Ł. kwot wykazanych w zaświadczeniu o zatrudnieniu i wynagrodzeniu.

W odniesieniu zaś do zatrudnienia wnioskodawczyni w Zakładach (...) wskazać należy, że możliwym jest przyjęcie kwot wynagrodzenia ubezpieczonej wykazanych w angażach bez uwzględnienia wykazanych tam premii. Sformułowania zawarte w angażach, określające premię do określonej wartości wykluczają jednoznaczne stwierdzenie ile wynosiła otrzymywana przez ubezpieczoną premia. Z ustaleń Sądu poczynionych w oparciu o zeznania ubezpieczonej wynika, iż premia mogła być w obniżona.

W tym miejscu wskazać należy, że stosownie do art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. W postępowaniu sądowym ubezpieczony może korzystać z wszelkich środków dowodowych stwierdzających wysokość zarobków lub dochodów stanowiących podstawę wymiaru emerytury lub renty, w szczególności z dowodów dokumentów oraz z przesłuchania świadków (wyrok Sądu Najwyższego z 25.07.1997 r., II UKN 186/97, OSNP 11/1998, poz. 342). W ocenie Sądu nie jest możliwym ustalenie wysokości wynagrodzenia ubezpieczonej w Zakładach (...) wyłącznie na podstawie jej zeznań. Twierdzenia te muszą być udowodnione.

Wskazać należy, iż nie jest rzeczą Sądu zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art.232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art.3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art.227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art.6 k.c.).

Wobec powyższego Sąd, na podstawie art.477 ¹⁴§2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że do obliczenia wysokości emerytury G. T. należy przyjąć wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynoszący 63,97% obliczony z lat 1976-1982, 1985-1989, 1991-1992, 1997-2002.

Jednocześnie wobec braku możliwości jednoznacznego stwierdzenia ile wynosiła premia ubezpieczonej, jaką miała otrzymywać podczas zatrudnienia w Zakładach (...) Sąd na podstawie art.477 ¹⁴§1 k.p.c. oddalił odwołanie w pozostałej części.

ZARZĄDZENIE

1.  Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi organu rentowego z pouczeniem o prawie, terminie i sposobie złożenia apelacji.

2.  Wypożyczyć pełnomocnikowi ZUS akta rentowe zobowiązując do zwrotu w razie złożenia apelacji.

3.  Doręczyć pełnomocnikowi ZUS zapis protokołów rozpraw.

27.04.2016 r.