Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 października 2015 roku.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR Przemysław Chrzanowski

Ławnicy: Joanna Dorota Korasiak

Wanda Anna Wach

Protokolant Agnieszka Wojtyła

po rozpoznaniu w dniu 7 października 2015 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa M. Ł.

przeciwko (...)prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą (...) w W.

o odszkodowanie, odprawę pieniężną

I.  zasądza od pozwanego (...)prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą (...) w W. na rzecz powoda M. Ł. kwotę 13.083 zł (trzynaście tysięcy osiemdziesiąt trzy złote) tytułem odszkodowania,

II.  oddala powództwo w pozostałej części,

III.  odstępuje od obciążania powoda kosztami procesu,

IV.  nakazuje pobrać od pozwanego (...)prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą (...) w W. na rzecz Skarbu Państwa – konto bankowe Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie kwotę 655 zł (sześćset pięćdziesiąt pięć złotych) tytułem kosztów sądowych,

V.  nadaje wyrokowi w punkcie I rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 4.419 zł (cztery tysiące czterysta dziewiętnaście złotych).

Joanna Dorota Korasiak SSR Przemysław Chrzanowski Wanda A. W.

Sygn. akt VI P 527/14

UZASADNIENIE

M. Ł. pozwem skierowanym przeciwko (...)prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą (...)w W. wniósł o zasądzenie kwoty 13.083 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem i nieuzasadnione wypowiedzenie umowy o pracę, a także kwoty 13.083,00 zł tytułem odprawy pieniężnej.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, że był zatrudniony przez pozwanego od dnia 1 września 2002r. na stanowisku Kierownika Zmiany w dziale (...). W dniu 8 sierpnia 2014r. otrzymał pismo informujące o rozwiązaniu z nim umowy o pracę z zachowaniem okresu wypowiedzenia z powodu niskiej efektywności jego pracy, która przekłada się na wynik całego działu. Pracodawca wskazał, że jego niska efektywność jest związana z obowiązkami pozasłużbowymi, wynikającymi z prowadzenia gospodarstwa rolnego i związanymi z tym pracami. Częste zwolnienia lekarskie oraz długotrwałe urlopy wypoczynkowe uniemożliwiają planowe wykonywanie obowiązków przez dział, zwłaszcza w okresie letnim, w którym działalność produkcyjna zakładu jest znacznie zwiększona. Powód wskazał, że podane przyczyny wypowiedzenia są dla niego niezrozumiałe, bezzasadne i pozorne. Pracodawca bowiem nigdy nie miał zastrzeżeń do jego pracy, a wręcz przeciwnie, powód był pracownikiem sumiennym i lojalnym. Powód podnosi, iż przyczyny wypowiedzenia były pozorne, bowiem w rzeczywistości prawdziwą przyczyną wypowiedzenia była likwidacja jego stanowiska pracy. Z czterech Kierowników zmiany w ostatnim czasie pracodawca, oprócz powoda, zwolnił jeszcze dwóch innych pracowników. Przy czym w przypadku jednego z nich, cofnął swoje oświadczenie i przywrócił go do pracy. Zdaniem powoda powyższe świadczy o tym, że wskazane przyczyny wypowiedzenia są fikcyjne i pozorne, a zostały wskazane wyłącznie, aby uniknąć obowiązku wypłacenia odprawy pieniężnej.

(pozew – k. 1- 26)

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa, a także zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje stanowisko wskazał, że powództwo nie ma uzasadnionych podstaw, a powodowi nie przysługuje prawo do odszkodowania, ani do odprawy pieniężnej. Wskazał, że nie polegają na prawdzie twierdzenia powoda, że do jego pracy nie było zastrzeżeń i był wzorowym pracownikiem. Bezspornym jest bowiem, że w okresie lipiec – sierpień 2013r. po wykorzystaniu urlopu wypoczynkowego powód przebywał na zwolnieniach lekarskich. Okoliczność tak długiej absencji była wielokrotnie przedmiotem rozmów Kierownika Działu (...) P. J. z powodem i wówczas powód sytuację tę wyjaśniał okolicznością, że ciężko jest mu pogodzić pracę w (...)z pracą w gospodarstwie rolnym, szczególnie w okresie wzmożonych prac w gospodarstwie. W tym roku sytuacja powtórzyła się. Pozwany wskazał, iż nie jest prawdą, aby doszło do likwidacji stanowiska pracy powoda. Świadczy o tym fakt prowadzenia obecnie rekrutacji na zajmowane przez niego stanowisko. Niezwłocznie po zakończeniu okresu wypowiedzenia na miejsce powoda zostanie zatrudniona inna osoba. Biorąc pod uwagę fakt, iż przyczyną wypowiedzenia była niska efektywność pracy powoda wynikająca z jego długotrwałych nieobecności związanych z wykonywaniem prac w gospodarstwie rolnym, nie zaś likwidacja stanowiska pracy powoda, bezzasadne jest także żądanie zasądzenia na jego rzecz odprawy pieniężnej.

(sprzeciw – k. 32 – 50)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. G. prowadził działalność gospodarczą pod nazwą (...)lub (...) (dalej zwanym: (...)). Od dnia 14 października 2010r. wobec M. G. prowadzone jest postępowanie upadłościowe obejmujące likwidację majątku upadłego.

(dowód: zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej z dnia 21.10.2010r. – k. 41 – 42; postanowienie z dnia 14.10.2010r. - k. 40)

Postanowieniem z dnia 29 lutego 2008r. Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie ogłosił upadłość M. G. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą (...)z możliwością zawarcia układu. Postanowieniem z dnia 14 października 2010r. (sygn. akt IX GUp 4/08) Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie zmienił sposób prowadzenia postępowania upadłościowego z możliwości zawarcia układu na postępowanie obejmujące likwidację majątku i wyznaczył syndyka masy upadłości w osobie M. S..

(okoliczność bezsporna, a nadto: postanowienie Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie z dnia 14 października 2010 roku – k. 40)

M. Ł. został zatrudniony w (...)początkowo na podstawie umowy o pracę na okres próbny od 1 września 2002r. do 30 listopada 2002r., następnie na podstawie umów o pracę na czas określony od 1 grudnia 2002r. do 30 listopada 2004r. i od 1 grudnia 2004r. do 30 listopada 2006r. Ostatecznie w dniu 1 grudnia 2006r. strony zawarły umowę o pracę na czas nieokreślony. Ostatnio powód był zatrudniony na stanowisku Kierownika Zmiany w systemie równoważnego czasu pracy. Średnie miesięczne wynagrodzenie M. Ł. obliczone jak ekwiwalent za urlop wynosiło 4.419 zł brutto.

(dowód: umowa o pracę na okres próbny z 2.09.2002r. – k. 25; umowa o pracę na czas określony z 2.12.2002r. – k. 24; umowa o pracę na czas określony z 1.12.2004r. – k. 23; umowa o pracę na czas nieokreślony z 1.12.2006r. – k. 22; aneks do umowy z 1.11.2007r. – k. 21; zaświadczenie o zarobkach – k. 65)

Od samego początku zatrudnienia pracodawca był poinformowany, że powód prowadzi gospodarstwo rolne i z tego powodu zazwyczaj większą cześć urlopu wypoczynkowego wykorzystywał w okresie letnim. Pracodawca nie zgłaszał co do tego zastrzeżeń, bowiem obowiązki powoda związane z prowadzeniem gospodarstwa rolnego nie miały wpływu na jego pracę u pozwanego.

W ostatnim czasie doszło do pogorszenia się stanu zdrowia powoda w związku z dolegliwościami bólowymi bioder i kręgosłupa. Powód informował pracodawcę, iż planowana jest u niego operacja biodra, która musi być poprzedzona uczęszczaniem przez pracownika na rehabilitację organizowaną przez ZUS.

(okoliczność bezsporna; a nadto: pismo ZUS – k. 200)

W okresie od 16 lipca 2013r. do 22 września 2013r. powód przebywał na długotrwałym zwolnieniu lekarskim z powodu dolegliwości związanych z kręgosłupem. Pracodawca podjął decyzję o kontroli zasadności zwolnienia lekarskiego powoda dot. okresu od 27 lipca 2013r. do 11 sierpnia 2013r. Wydział Orzecznictwa Lekarskiego i Prewencji pismem z dnia 7 sierpnia 2013r. poinformował pracodawcę, iż po przeprowadzeniu bezpośredniego badania M. Ł. przez lekarza orzecznika ZUS nie stwierdzono nieprawidłowości w kontrolowanym zaświadczeniu lekarskim.

(dowód: zaświadczenie lekarskie – k. 44 – 47; pismo ZUS do pracodawcy z 7.08.2013r. – k. 198; pismo ZUS do powoda z 21.10.2014r. – k. 199; listy obecności – k. 76 - 177)

Powód otrzymał zwolnienia lekarskie w okresie od 14 kwietnia 2014r. do 25 kwietnia 2014r., a także od 19 maja 2014r. do 30 maja 2014r. Było to zwolnienie lekarskie z powodu uczestnictwa w rehabilitacji. Ponadto zgodnie z planem urlopowym powód przebywał na urlopie wypoczynkowym m.in. w okresie od 2 czerwca 2014r. do 5 czerwca 2014r., od 9 czerwca 2014r. do 30 czerwca 2014r. oraz od 2 lipca 2014r. do 7 lipca 2014r. Urlop wypoczynkowy był każdorazowo wykorzystywany przez powoda wyłącznie w przysługującym mu wymiarze (26 dni), nigdy nie wnioskował o przyznanie dodatkowego bezpłatnego urlopu wypoczynkowego.

(dowód: zaświadczenie lekarskie – k. 48; zestawienie urlopów – k. 49)

Przełożonym powoda był P. J., który zajmował stanowisko Kierownika (...). Poza powodem na stanowisku Kierownika Zmiany zatrudnionych było trzech pracowników: G. L., R. B. oraz R. Ż.. Przy czym R. B. dodatkowo pełnił funkcję Zastępcy Kierownika (...), jednak jego zakres obowiązków był tożsamy z obowiązkami pozostałych Kierowników Zmiany.

Na początku 2014r. z powodu likwidacji stanowiska pracy wypowiedziano umowę o pracę R. B.. Następnie w maju 2014r. oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę również z powodu likwidacji stanowiska pracy wręczono R. Ż.. Stosunek pracy miał ustać w sierpniu 2014r. Pod koniec okresu wypowiedzenia pracodawca cofnął oświadczenie o wypowiedzeniu umowy. Cofnięcie oświadczenia zostało mu wręczone w dniu 8 sierpnia 2014r., a zatem w tym samym dniu, w którym wypowiedziano powodowi umowę o pracę.

Natomiast G. L. jest nadal zatrudniony na stanowisku Kierownika Zmiany.

(dowód: zeznania świadka R. Ż. – k. 255 - 256)

W dniu 29 lipca 2014r. Kierownik (...) P. J.wezwał powoda na rozmowę, celem ustalenia grafiku pracy na najbliższe tygodnie. W trakcie rozmowy P. J. poprosił powoda o odrobienie w sierpniu 2014r. dnia wolnego z 2013r., kiedy firma miała przestój. Wówczas powód wyjaśnił, iż już wcześniej informował Kierownika, że prawdopodobnie w tym czasie będzie przebywał na zwolnieniu lekarskim, spowodowanym skierowaniem go przez organ rentowy na rehabilitację. W tamtym okresie powód oczekiwał jedynie na wyznaczenie terminu rehabilitacji przez ZUS. Kierownik (...) nie ustosunkował się do powyższych informacji, ale poinformował o tym (...).

(dowód: zeznania powoda)

W dniu 8 sierpnia 2014r. M. Ł. otrzymał oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę z zachowaniem okresu wypowiedzenia, ze skutkiem na dzień 30 listopada 2014r. Jako przyczynę wypowiedzenia umowy wskazano niską efektywność pracy powoda, która przekłada się na wyniki całego działu. Ponadto pracodawca wskazał, iż jest to związane z pozasłużbowymi obowiązkami powoda, wynikającymi z prowadzenia gospodarstwa rolnego i związanymi z tym pracami. Jest to przyczyną korzystania przez powoda z częstych zwolnień lekarskich bądź długotrwałych urlopów wypoczynkowych. Tego rodzaju postawa uniemożliwia planowe wykonywanie obowiązków przez dział, zwłaszcza w okresie letnim, w którym działalność produkcyjna zakładu jest znacznie zwiększona.

(dowód: wypowiedzenie umowy z 8.08.2014r. – k. 26)

Zgodnie z wcześniejszą zapowiedzią, w okresie od dnia 1 września 2014r. do 12 września 2014r. oraz od dnia 15 września 2014r. do 26 września 2014r. powód przebywał na zwolnieniu lekarskim w związku z rehabilitacją. Konieczność uczestniczenia w rehabilitacji wynikała z zaplanowanej na zbliżający się termin operacji biodra.

(dowód: historia choroby – k. 185 – 197; zaświadczenie lekarskie – k. 47)

Po ustaniu łączącego strony stosunku pracy na dotychczas zajmowane przez powoda stanowisko Kierownika Zmiany nie zatrudniono nowego pracownika. Jego obowiązki zostały przejęte przez S. W., zatrudnionego dotychczas na stanowisku (...). S. W. zmieniono nazwę stanowiska na Kierownika Zmiany w dniu 1 października 2014r., tj. jeszcze w trakcie trwania stosunku pracy z powodem.

(dowód: zeznania świadka P. J. – k. 256 - 258; wniosek z 11.08.2014r. – k. 50; karta stanowiska pracy S. W. – k. 251 - 252)

Pierwotnie u pozwanego zatrudnionych było blisko 700 pracowników, zaś w ostatnim czasie ich liczba spadła do ok. 100 osób. W miesiącu sierpniu 2014r. pozwany rozwiązał stosunek pracy z siedmioma osobami.

(okoliczność bezsporna; a nadto dowód: lista osób zwolnionych – k. 66 - 75)

Powyższy stan faktyczny w sprawie Sąd ustalił na podstawie zeznań świadków R. B., T. G., R. Ż., P. J., a także na podstawie dokumentów złożonych przez strony do akt przedmiotowej sprawy oraz oświadczeń stron co do okoliczności bezspornych.

Zeznania przesłuchanych w sprawie świadków R. B., T. G. oraz R. Ż. Sąd ocenił jako wiarygodne, dając im w pełni wiarę, ponieważ były spójne, a ich wiarygodność, w świetle pozostałego zgromadzonego materiału dowodowego, nie budziła wątpliwości. W zasadniczej części złożone zeznania znalazły potwierdzenie w dowodach z dokumentów. Przy czym zeznania świadka R. B. oraz T. G. tylko częściowo posłużyły Sądowi za podstawę ustaleń faktycznych. Świadkowie nie pracowali u pozwanego w momencie wręczania powodowi wypowiedzenia umowy. Widzieli czego sprawa dotyczy, ale nie potrafili wskazać co było rzeczywistą przyczyną wypowiedzenia. Nie byli zorientowani w sprawie. Natomiast zeznania świadka R. Ż. okazały się znaczące dla sprawy. Świadek zeznał, że w dniu w którym powód otrzymał wypowiedzenie umowy o pracę, zostało cofnięte jego wypowiedzenie. Świadek, który również pracował jako Kierownik Zmiany miał być zwolniony z pracy z powodu likwidacji jego stanowiska pracy, ale jak zeznał „ktoś się za nim wstawił” i decyzję zmieniono. W jego miejsce do zwolnienia wytypowano powoda.

Zeznaniom świadka P. J. Sąd dał wiarę jedynie w zakresie w jakim znalazły one potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Natomiast nie były dla Sądu wiarygodne jego zeznania w zakresie w jakim wskazywał, że bezpośrednim powodem wypowiedzenia powodowi stosunku pracy było stwierdzenie przez niego podczas rozmowy z dnia 29 lipca 2014r., iż jeżeli nie uzyska zgody na urlop wypoczynkowy niezbędny do zajmowania się gospodarstwem rolnym, to w tym okresie uda się na zwolnienie lekarskie. Zeznania świadka w powyższym zakresie nie posłużyły Sądowi za podstawę ustaleń faktycznych, gdyż zeznawał całkowicie odmiennie od pozostałych przesłuchanych w sprawie świadków. Nadto jego zeznania nie były spójne, a ich wiarygodność w świetle pozostałego zgromadzonego materiału dowodowego budziła wątpliwości. Ponadto świadek opierał swoje zeznania w tym zakresie na treści notatki służbowej z dnia 29 lipca 2014r., której Sąd omówił wiarygodności. Co więcej świadek zeznał, że powód informował go o tym, że będzie miał operację i że ma kłopoty ze zdrowiem. A decyzja o zwolnieniu go z pracy została podjęta przez (...), który nalegał by zwolnić go jak najszybciej.

Sąd nie dał wiary, złożonej przez stronę pozwaną notatce służbowej z dnia 29 lipca 2014r. (k. 43). Zdaniem Sądu została ona sporządzona na potrzeby niniejszego postępowania sądowego. Gdyby bowiem w rzeczywistości była sporządzona w dniu 29 lipca 2014r., to z pewnością pracodawca powołałby się na jej treść w oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę. Z powyższych względów notatka z dnia 29 lipca 2014r. nie jest dla Sądu wiarygodna i z tego powodu nie mogła stanowić podstawy ustalenia stanu faktycznego w przedmiotowej sprawie. W pozostałym zakresie zgromadzone w niniejszej sprawie dowody z dokumentów Sąd ocenił jako w pełni wiarygodne. Na żadnym etapie rozpoznawania sprawy strony postępowania nie zakwestionowały jakiegokolwiek dowodu, nie podniosły jego nieautentyczności lub niezgodności ze stanem rzeczywistym. Były one zatem nie tylko spójne wewnętrznie, ale i korespondowały ze sobą, tworząc logiczną całość, dlatego też stanowiły podstawę ustalonego przez Sąd stanu faktycznego w niniejszej sprawie.

Strony nie wnosiły o uzupełnienie materiału dowodowego.

Sąd zważył, co następuje:

Przedmiotem rozpoznania niniejszej sprawy była kwestia zasadności zgłoszonego przez M. Ł. żądania zasądzenia na jego rzecz odszkodowania za niezgodne z prawem i nieuzasadnione wypowiedzenie umowy o pracę, a także odprawy pieniężnej.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że zgodnie z art. 30 § 4 k.p., w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony powinna być wskazana przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie. Jak wskazuje się powszechnie w judykaturze i doktrynie pracodawca ma obowiązek wskazania w oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie, albowiem sformułowanie zawarte w w/w przepisie „powinna być wskazana przyczyna” należy rozumieć jako ustanowienie obowiązku, a nie tylko jako zalecenie.

Wymaganie przewidziane w normie wynikającej z art. 30 § 4 k.p. nie jest spełnione, jeżeli w danych okolicznościach faktycznych ogólnie ujęta przyczyna rozwiązania umowy o pracę budzi wątpliwości, w szczególności u zwalnianego pracownika, co do tego z jakim konkretnie jego zachowaniem wiązała się. Sąd Najwyższy w uchwale pełnego składu Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 27 czerwca 1985r. (III PZP 10/85, OSNCP 1985/11 poz. 164) podał jako przykład niewystarczającego sprecyzowania przyczyny wypowiedzenia „naruszenie obowiązków pracowniczych”. Inny przykład niewłaściwego określenia przyczyny wskazywany w orzecznictwie to „niewłaściwe wywiązywanie się z obowiązków”. Powołane sformułowania to w opinii Sądu Najwyższego określenia zbyt ogólne, aby można było uznać, że spełniają one wymóg przewidziany w art. 30 § 4 k.p. Zgodnie z linią orzeczniczą prezentowaną przez Sąd Najwyższy przyczyna powinna charakteryzować się konkretnością, rzeczywistością oraz dostatecznym sprecyzowaniem (wyrok z dnia 13 maja 1998r. I PKN 105/98 OSNAPiUS 1999/10 poz. 335).

W przedmiotowej sprawie okolicznością bezsporną było to, że powoda łączyła z pozwanym umowa o pracę zawarta na czas nieokreślony. Jednakże spornym było to, czy przyczyna wskazana w oświadczeniu o wypowiedzeniu jest rzeczywista i konkretna. W oświadczeniu o wypowiedzeniu stosunku pracy z powodem jako przyczynę wypowiedzenia wskazano niską efektywność jego pracy, która przekłada się na wyniki całego działu. Ponadto pracodawca wyjaśnił, iż jest to związane z pozasłużbowymi obowiązkami powoda, wynikającymi z prowadzenia gospodarstwa rolnego i związanymi z tym pracami. Jest to przyczyną korzystania przez powoda z częstych zwolnień lekarskich bądź długotrwałych urlopów wypoczynkowych.

W ocenie Sądu przyczyna wskazana w oświadczeniu nie spełnia wymagań przewidzianych w przepisie art. 30 § 4 k.p. Jest ona bowiem zbyt ogólna, nie charakteryzuje się konkretnością oraz dostatecznym sprecyzowaniem. Pozwany pracodawca nie wskazał, na podstawie jakich kryteriów mierzył efektywność pracy powoda. Nie wyjaśnił także co według niego oznacza, że niska efektywność pracy powoda miała wpływ na wynik całego działu. Przede wszystkim jednak stwierdzić należy, iż wskazana przez pozwanego przyczyna wypowiedzenia nie była rzeczywista. Należy bowiem zwrócić uwagę na fakt, iż zmiany restrukturyzacyjne są prowadzone w pozwanym zakładzie pracy od dłuższego czasu. Sukcesywnie podejmowane są decyzje o zwalnianiu kolejnych pracowników. Pierwotnie zatrudnionych było blisko 700 pracowników, zaś w ostatnim czasie ich liczba spadła do ok. 100 osób. Na początku 2014r. (...) podjął decyzję o redukcji etatów pracowników zatrudnionych na stanowisku Kierowników Zmiany w dziale (...). Jak wynika ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, celem była redukcja tych etatów z czterech do dwóch. Początkowo podjęto decyzję o rozwiązaniu umów o pracę z R. B. (który pełnił dodatkowo funkcję Zastępcy Kierownika (...)), a także z R. Ż.. Wskazanym powyżej pracownikom wręczono wypowiedzenia w maju 2014r., wskazując w nich jako przyczynę likwidację stanowisk pracy. W trakcie trwania okresu wypowiedzenia zmieniono decyzję odnośnie R. Ż.. Świadek R. Ż. zeznał, iż „ktoś się za nim wstawił (…) wyglądało na to, że została dokonana zamiana pomiędzy mną, a powodem …”. Zdaniem Sądu w rzeczywistości było tak, jak zeznał świadek. Możliwe jest, że osobą, która się za nim wstawiła był P. J., który w dniu 29 lipca 2014r. miał konflikt z powodem. Zdarzenie z dnia 29 lipca 2014r. niewątpliwie miało wpływ na podjęcie decyzji o wypowiedzeniu powodowi umowy o pracę. W tym dniu bowiem P. J. dowiedział się, że powód w najbliższym czasie nie będzie mógł odrobić nieobecności z 2013r., ponieważ najprawdopodobniej będzie w tym czasie przebywał na zwolnieniu lekarskim wywołanym rehabilitacją. Zdaniem Sądu powyższa sytuacja miała kluczowe znaczenie w kwestii podjęcia decyzji o rozwiązaniu z powodem umowy o pracę. Skoro podjęto decyzję o kontynuowaniu zatrudnienia R. Ż. to stało się oczywiste, iż powód, jako osoba mająca mieć dłuższą rehabilitację, będzie najlepszą osobą do zwolnienia. Zatem podana i nieudowodniona „niska efektywność pracy, która przekłada się na wyniki całego działu” okazała się przyczyną nierzeczywistą.

Odnosząc się natomiast do zarzutu, iż niska efektywność pracy jest związana z pozasłużbowymi obowiązkami powoda, wynikającymi z prowadzenia gospodarstwa rolnego, wskazać należy, iż zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy nie wykazał, aby powód nadmiernie wykorzystywał przysługujące mu uprawnienia. Urlop wypoczynkowy wykorzystywał wyłącznie w wymiarze 26 dni rocznie, a zatem w takim samym zakresie, jak każdy inny pracownik i to za zgodą pracodawcy, a nie samowolnie. Od lat miał bowiem ustalone, że z uwagi na prowadzone przez niego gospodarstwo rolne jest uprawniony do wykorzystania większości przysługującego mu urlopu w okresie letnim. Nigdy nie stanowiło to problemu, a zauważyć należy, że powód był zatrudniony u pozwanego od 2002r., a zatem przez okres 12 lat. Co więcej, na początku każdego roku powód przedstawiał swój plan urlopowy, który był akceptowany przez przełożonego. Nigdy nie zdarzało się, aby po wykorzystaniu przysługującego mu urlopu wypoczynkowego dodatkowo wnioskował o urlop bezpłatny. Także zarzut częstego przebywania przez powoda na zwolnieniach lekarskich nie może stanowić rzeczywistej przyczyny wypowiedzenia. Powód bowiem nie nadużył przysługujących mu praw. Nie ulega wątpliwości, iż od pewnego czasu pogorszył się jego stan zdrowia, co wynikało z dolegliwości bólowych bioder i kręgosłupa. Podejmując leczenie został skierowany na rehabilitację, która wymagała skorzystania w tym czasie ze zwolnienia lekarskiego. Należ przy tym zauważyć, iż zasadność jednego ze zwolnień lekarskich została, na wniosek pracodawcy, poddana kontroli przez ZUS. Wykazała ona prawidłowość zaświadczenia lekarskiego, a zatem nie można uznać, by powód wykorzystywał zwolnienia lekarskie do celów innych niż zdrowotne. Co więcej, pracodawca był świadomy o złym stanie zdrowia powoda, a także o zbliżającym się terminie operacji. Jedynie na marginesie Sąd wskazuje, iż w przypadku długotrwałej nieobecności pracownika, spowodowanej przebywaniem przez niego na zwolnieniu lekarskim, pracodawcy przysługuje prawo do rozwiązania takiego stosunku pracy. Taka sytuacja nie miała jednak miejsca w przedmiotowej sprawie, nieobecność powoda nie była bowiem nadmiernie długa. Nie można zatem zgodzić się z zarzutem pozwanego, iż korzystanie przez powoda z urlopów wypoczynkowych i zwolnień lekarskich powodowało niską efektywność pracy.

Należy podzielić pogląd Sądu Najwyższego (wyrok z dnia 14 maja 1999r., sygn. akt I PKN 47/99, Wokanda 2000/7 str. 27), że tylko wskazanie faktów i rzeczowych okoliczności dotyczących osoby pracownika bądź jego zachowania w procesie świadczenia pracy lub zdarzeń - także niezależnych od niego - mających wpływ na decyzję pracodawcy, spełnia warunek podania konkretnej przyczyny wypowiedzenia umowy. W przedmiotowej zaś sprawie pracodawca warunku tego nie spełnił. Jak bowiem wykazało postępowanie dowodowe, powód nie miał pewności i jasności, co do przyczyny wypowiedzenia. Przyczyna ta nie była dla niego zrozumiała, bowiem był dobrym pracownikiem, nikt nigdy nie zgłaszał do niego uwag, co do efektywności jego pracy. Ponadto w całym okresie zatrudnienia nie otrzymał od pozwanego upomnień, czy też innych kar. Powód nie dopatrzył się w swoim zachowaniu podstaw do uznania, że źle wykonywał swoje obowiązki, a już na pewno nie wydawało mu się możliwe, aby powyższe wynikało z prowadzenia przez niego gospodarstwa rolnego. W ocenie Sądu postawa i przekonanie powoda w tym zakresie są zrozumiałe, bowiem przyczyna wskazana w oświadczeniu jest nierzeczywista oraz niekonkretna.

Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 10 listopada 1998r. stwierdził, że „ocena zasadności wypowiedzenia umowy o pracę powinna być dokonywana przez sąd w granicach przyczyn podanych pracownikowi przez pracodawcę” (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 listopada 1998 r. I PKN 434/98 OSNAPiUS 1999/21 poz. 688). W przedmiotowej sprawie należało przyjąć, że przyczyna wypowiedzenia podana powodowi nie charakteryzowała się konkretnością i dostatecznym sprecyzowaniem, a dodatkowo pozwany nie wykazał, by była ona rzeczywista.

W konsekwencji roszczenie o odszkodowanie za nieuzasadnione wypowiedzenie umowy o pracę Sąd na podstawie ww. przepisów uznał za zasadne, zasądzając na rzecz powoda kwotę 13.083 zł zgodnie ze zgłoszonym przez niego żądaniem pozwu, tj. w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia.

Co więcej z ustalonego stanu faktycznego wynika, że na dotychczas zajmowane przez powoda stanowisko pracy nie zatrudniono nowego pracownika. Jego obowiązki zostały jednak przejęte przez S. W., zatrudnionego dotychczas na stanowisku (...). S. W. zmieniono nazwę stanowiska na Kierownika Zmiany w dniu 1 października 2014r., tj. jeszcze w trakcie trwania stosunku pracy z powodem. W tej sytuacji nie znajdą zastosowania przepisy ustawy z dnia 13 marca 2003 roku o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2003r., Nr 90, poz. 844) – punkt II.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 102 k.p.c., odstępując od obciążania powoda obowiązkiem ich uiszczenia. Sąd miał bowiem na uwadze, iż jedno roszczenie powoda – o odszkodowanie, w kwocie 13.083 zł – zostało uwzględnione, zaś Sąd oddalił drugie roszczenie – o odprawę, w tej samej kwocie. Zatem obie strony procesu w tej samej mierze go wygrały, jak i przegrały. Dlatego uznając, iż w przedmiotowej sprawie zachodzi wypadek szczególnie uzasadniony, Sąd odstąpił od obciążania powoda tymi kosztami.

Natomiast na podstawie art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tj. Dz. U. 2014 roku, poz. 1025), Sąd nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 655 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu, której powód nie miała obowiązku uiścić (5 % od zasądzonej w punkcie I kwoty), zaokrąglając ją w górę do pełnego złotego (art. 21 w/w ustawy o kosztach).

Ponadto Sąd na podstawie art. 477 ² § 1 k.p.c. nadał wyrokowi w punkcie I rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 4.419 zł, tj. do pełnego jednomiesięcznego wynagrodzenia powoda z karty 65.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd orzekł jak w sentencji.