Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 marca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Wałbrzychu VI Wydział Gospodarczy w składzie:

Przewodniczący SSR Łukasz Kozakiewicz

Protokolant Ewelina Dulian

po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2016 r. na rozprawie sprawy

z powództwa (...)w W.

przeciwko K. K.

o zapłatę 31 527,04 zł

I.  zasądza od pozwanego K. K. na rzecz powoda (...)Spółki jawnej w W. kwotę 20.527,04 zł (dwadzieścia tysięcy pięćset dwadzieścia siedem złotych 04/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od:

—

od kwoty 16.976,07 zł od dnia 17 lipca 2015r.,

—

od kwoty 76,41 zł od dnia 19 lipca 2015r.,

—

od kwoty 1.929,02 zł od dnia 23 lipca 2015r.,

—

od kwoty 258,51 zł od dnia 1 sierpnia 2015r.,

—

od kwoty 257,76 zł od dnia 7 sierpnia 2015r.,

—

od kwoty 149,38 zł od dnia 8 sierpnia 2015r.,

—

od kwoty 41,42 zł od dnia 12 sierpnia 2015r.,

—

od kwoty 228,19 zł od dnia 14 sierpnia 2015r.,

—

od kwoty 24,64 zł od dnia 19 sierpnia 2015r.,

—

od kwoty 64,95 zł od dnia 22 sierpnia 2015r.,

—

od kwoty 33,60 zł od dnia 26 sierpnia 2015r.,

—

od kwoty 190,64 zł od dnia 28 sierpnia 2015r.,

—

od kwoty 19,70 zł od dnia 29 sierpnia 2015r.,

—

od kwoty 276,75 zł od dnia 30 sierpnia 2015r.,

II.  oddala powództwo co do kwoty 76,41 zł (siedemdziesiąt sześć złotych 41/100),

III.  w pozostałym zakresie postępowanie umarza,

IV.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3.994,- zł (trzy tysiące dziewięćset dziewięćdziesiąt cztery złote 00/100) tytułem kosztów procesu, w tym kwotę 2.400,- zł (dwa tysiące czterysta złotych 00/100) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Powód – (...)Spółka jawna w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego – K. K. kwoty 31.527,04 zł wraz z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu. W uzasadnieniu pozwu podał, że sprzedał i wydał pozwanemu towar w postaci materiałów budowalnych, za który pozwany nie zapłacił mimo upływu terminu wskazanego w fakturach VAT ani na późniejsze wezwanie do zapłaty.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 3 grudnia 2015r., sygn. akt VI GNc 2114/15, nakazano pozwanemu aby zapłacił na rzecz powoda kwotę 31.527,04 zł wraz z ustawowymi odsetkami: od kwoty 274,39 zł od dnia 13 czerwca 2015r., od kwoty 43,95 zł od dnia 16 czerwca 2015r., od kwoty 178,56 zł od dnia 17 czerwca 2015r., od kwoty 151,56 zł od dnia 21 czerwca 2015r., od kwoty 156,05 zł od dnia 23 czerwca 2015r., od kwoty 93,56 zł od dnia 27 czerwca 2015r., od kwoty 153,24 zł od dnia 30 czerwca 2015r., od kwoty 206,04 zł od dnia 11 lipca 2015r., od kwoty 26.718,72 zł od dnia 17 lipca 2015r., od kwoty 76,41 zł od dnia 19 lipca 2015r., od kwoty 1.929,02 zł od dnia 23 lipca 2015r., od kwoty 41,51 zł od dnia 31 lipca 2015r., od kwoty 217,00 zł od dnia 1 sierpnia 2015r., od kwoty 257,76 zł od dnia 7 sierpnia 2015r., od kwoty 149,38 zł od dnia 8 sierpnia 2015r., od kwoty 41,42 zł od dnia 12 sierpnia 2015r., od kwoty 228,19 zł od dnia 14 sierpnia 2015r., od kwoty 26,64 zł od dnia 19 sierpnia 2015r., od kwoty 64,95 zł od dnia 22 sierpnia 2015r., od kwoty 33,60 zł od dnia 26 sierpnia 2015r., od kwoty 190,64 zł od dnia 28 sierpnia 2015r., od kwoty 19,70 zł od dnia 29 sierpnia 2015r., od kwoty 276,75 zł od dnia 30 sierpnia 2015r. oraz kwotę 2.812,- zł tytułem kosztów procesu.

W sprzeciwie od tego nakazu zapłaty, pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu. Zarzucił że nie dał powodu do wytoczenia powództwa, gdyż strony posiadają wzajemne zobowiązania i prowadziły negocjacje w sprawie sposobu ich rozliczenia. Nadto pozwany zapłacił na rzecz powoda kwotę 11.000,- zł zaspakajając w ten sposób część dochodzonego roszczenia.

Pismem wniesionym w dniu 27 stycznia 2016r. powód domagał się zasądzenia na jego rzecz kwoty 20.527,04 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 16.976,07 zł od dnia 17 lipca 2015r., od kwoty 76,41 zł od dnia 19 lipca 2015r., od kwoty 1.929,02 zł od dnia 23 lipca 2015r., od kwoty 41,51 zł od dnia 31 lipca 2015r., od kwoty 217,00 zł od dnia 1 sierpnia 2015r., od kwoty 257,76 zł od dnia 7 sierpnia 2015r., od kwoty 149,38 zł od dnia 8 sierpnia 2015r., od kwoty 41,42 zł od dnia 12 sierpnia 2015r., od kwoty 228,19 zł od dnia 14 sierpnia 2015r., od kwoty 26,64 zł od dnia 19 sierpnia 2015r., od kwoty 64,95 zł od dnia 22 sierpnia 2015r., od kwoty 33,60 zł od dnia 26 sierpnia 2015r., od kwoty 190,64 zł od dnia 28 sierpnia 2015r., od kwoty 19,70 zł od dnia 29 sierpnia 2015r., od kwoty 276,75 zł od dnia 30 sierpnia 2015r. oraz od kwoty 76,41 zł, a nadto kwoty 1.867,14 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu.

Wydanym na rozprawie w dniu 24 marca 2016r. postanowieniem, roszczenie o zapłatę kwoty 1.867,14 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu wyłączono do odrębnego rozpoznania i rozstrzygnięcia.

Sąd ustalił.

W okresie od dnia 29 maja 2015r. do 16 września 2015r. powód sprzedawał i wydawał pozwanemu towar w postaci materiałów i akcesoriów budowalnych, za łączną cenę 31.527,04 zł, dokumentując transakcje fakturami VAT – i tak:

1)  w dniu 29 maja 2015r., powód sprzedał pozwanemu materiały i akcesoria budowlane za cenę 274,39 zł, płatną do dnia 12 czerwca 2015r.; towar został kupującemu wydany,

2)  w dniu 1 czerwca 2015r., powód sprzedał pozwanemu materiały i akcesoria budowlane za cenę 43,95 zł, płatną do dnia 15 czerwca 2015r.; towar został kupującemu wydany,

3)  w dniu 2 czerwca 2015r., powód sprzedał pozwanemu materiały i akcesoria budowlane za cenę 178,56 zł, płatną do dnia 16 czerwca 2015r.; towar został kupującemu wydany,

4)  w dniu 6 czerwca 2015r., powód sprzedał pozwanemu materiały i akcesoria budowlane za cenę 151,56 zł, płatną do dnia 20 czerwca 2015r.; towar został kupującemu wydany,

5)  w dniu 8 czerwca 2015r., powód sprzedał pozwanemu materiały i akcesoria budowlane za cenę 156,05 zł, płatną do dnia 22 czerwca 2015r.; towar został kupującemu wydany,

6)  w dniu 12 czerwca 2015r., powód sprzedał pozwanemu materiały i akcesoria budowlane za cenę 93,56 zł, płatną do dnia 26 czerwca 2015r.; towar został kupującemu wydany,

7)  w dniu 15 czerwca 2015r., powód sprzedał pozwanemu materiały i akcesoria budowlane za cenę 153,24 zł, płatną do dnia 29 czerwca 2015r.; towar został kupującemu wydany,

8)  w dniu 26 czerwca 2015r., powód sprzedał pozwanemu materiały i akcesoria budowlane za cenę 206,04 zł, płatną do dnia 10 lipca 2015r.; towar został kupującemu wydany,

9)  w dniu 2 lipca 2015r., powód sprzedał pozwanemu materiały i akcesoria budowlane za cenę 26.718,72 zł, płatną do dnia 16 lipca 2015r.; towar został kupującemu wydany,

10)  w dniu 4 lipca 2015r., powód sprzedał pozwanemu materiały i akcesoria budowlane za cenę 76,41 zł, płatną do dnia 18 lipca 2015r.; towar został kupującemu wydany,

11)  w dniu 8 lipca 2015r., powód sprzedał pozwanemu materiały i akcesoria budowlane za cenę 20,54 zł oraz 1.908,48 zł, płatną do dnia 22 lipca 2015r.; towar został kupującemu wydany,

12)  w dniu 16 lipca 2015r., powód sprzedał pozwanemu materiały i akcesoria budowlane za cenę 41,51 zł, płatną do dnia 30 lipca 2015r.; towar został kupującemu wydany,

13)  w dniu 17 lipca 2015r., powód sprzedał pozwanemu materiały i akcesoria budowlane za cenę 217,- zł, płatną do dnia 31 lipca 2015r.; towar został kupującemu wydany,

14)  w dniu 23 lipca 2015r., powód sprzedał pozwanemu materiały i akcesoria budowlane za cenę 137,53 zł i 120,23 zł, płatną do dnia 6 sierpnia 2015r.; towar został kupującemu wydany,

15)  w dniu 24 lipca 2015r., powód sprzedał pozwanemu materiały i akcesoria budowlane za cenę 149,38 zł, płatną do dnia 7 sierpnia 2015r.; towar został kupującemu wydany,

16)  w dniu 28 lipca 2015r., powód sprzedał pozwanemu materiały i akcesoria budowlane za cenę 41,42 zł, płatną do dnia 11 sierpnia 2015r.; towar został kupującemu wydany,

17)  w dniu 30 lipca 2015r., powód sprzedał pozwanemu materiały i akcesoria budowlane za cenę 228,19 zł, płatną do dnia 13 sierpnia 2015r.; towar został kupującemu wydany,

18)  w dniu 4 sierpnia 2015r., powód sprzedał pozwanemu materiały i akcesoria budowlane za cenę 24,64 zł, płatną do dnia 18 sierpnia 2015r.; towar został kupującemu wydany,

19)  w dniu 7 sierpnia 2015r., powód sprzedał pozwanemu materiały i akcesoria budowlane za cenę 64,95 zł, płatną do dnia 21 sierpnia 2015r.; towar został kupującemu wydany,

20)  w dniu 11 sierpnia 2015r., powód sprzedał pozwanemu materiały i akcesoria budowlane za cenę 33,60 zł, płatną do dnia 25 sierpnia 2015r.; towar został kupującemu wydany,

21)  w dniu 13 sierpnia 2015r., powód sprzedał pozwanemu materiały i akcesoria budowlane za cenę 190,64 zł, płatną do dnia 27 sierpnia 2015r.; towar został kupującemu wydany,

22)  w dniu 14 sierpnia 2015r., powód sprzedał pozwanemu materiały i akcesoria budowlane za cenę 19,70 zł, płatną do dnia 28 sierpnia 2015r.; towar został kupującemu wydany,

23)  w dniu 15 września 2015r., powód sprzedał pozwanemu materiały i akcesoria budowlane za cenę 276,75 zł, płatną do dnia 29 września 2015r.; towar został kupującemu wydany.

Dowód: faktura VAT Nr (...) – k. 13 – 14, faktura VAT Nr (...) – k. 15, faktura VAT Nr (...) – k. 16, faktura VAT Nr (...) – k. 17 – 18, faktura VAT Nr (...) – k. 19, faktura VAT Nr (...) – k. 20, faktura VAT Nr (...) – k. 21, faktura VAT Nr (...) – k. 22, faktura VAT Nr (...) – k. 23, faktura VAT Nr (...) – k. 24, faktura VAT Nr (...) – k. 25, faktura VAT Nr (...) – k. 26, faktura VAT Nr (...) – k. 27, faktura VAT Nr (...) – k. 28, faktura VAT Nr (...) – k. 29, faktura VAT Nr (...) – k. 30, faktura VAT Nr (...) – k. 31, faktura VAT Nr (...) – k. 32, faktura VAT Nr (...) – k. 33, faktura VAT Nr (...) – k. 34, faktura VAT Nr (...) – k. 35, faktura VAT Nr (...) – k. 36, faktura VAT Nr (...) – k. 37, faktura VAT Nr (...) – k. 38, faktura VAT Nr (...) – k. 39.

Pismem z dnia 1 października 2015r., wysłanym listem poleconym, powód wezwał pozwanego do zapłaty łącznej kwoty 31.527,04 zł tytułem ceny sprzedaży materiałów i akcesoriów budowalnych.

Dowód: wezwanie do zapłaty z dn. 1.10.2015r. z potwierdzeniem nadania – k. 11 – 12.

W dniu 8 listopada 2015r. pozwany zapalił na rzecz powoda kwotę 11.000,- zł tytułem ceny sprzedaży wynikającej z faktur VAT: Nr (...) oraz części ceny sprzedaży wynikającej z faktury VAT Nr (...) – tj. do kwoty 9.742,65 zł.

Dowód: potwierdzenie przelewu – k. 61.

Sąd zważył.

W pierwszym rzędzie należy wyjaśnić, że rozpoznaniu w niniejszej sprawie nie podlegało, zgłoszone przez powoda pismem wniesionym w dniu 27 stycznia 2016r., roszczenie o zapłatę kwoty 1.867,14 zł. Pismo procesowe zawierające to żądanie, stanowiące zmianę powództwa, dotknięte było brakami formalnymi (brak odpisu pisma dla strony przeciwnej – art. 128 § 1 k.p.c., gdyż pismo takcie stanowi w istocie pozew i nie podlega doręczeniu przeciwnikowi procesowemu w trybie art. 132 § 1 k.p.c.) i fiskalnymi (brak opłaty), które – po uprzednim zwrocie pozwu dokonanym zarządzeniem przewodniczącego z dnia 28 stycznia 2016r. – zostały uzupełnione w dniu 18 marca 2016r., co uniemożliwiło już doręczenie pozwanemu odpisu pozwu i zobowiązanie go do złożenia odpowiedzi na pozew w trybie art. 207 § 2 k.p.c. przed terminem wyznaczonej w sprawie rozprawy. W związku z powyższym, w celu przyspieszenia postępowania, roszczenie o zapłatę kwoty 1.867,14 zł należało wyłączyć do odrębnego rozpoznania i rozstrzygnięcia (art. 218 k.p.c.).

Stan faktyczny niniejszej sprawy ustalono na podstawie zaoferowanych przez obie strony dowodów z dokumentów w postaci: faktur VAT, wezwania do zapłaty oraz potwierdzenie przelewu, prawdziwości i rzetelności których żadna z nich nie przeczyła, co pozwalało uznać je za wiarygodne i właściwe źródło informacji o okolicznościach sprawy.

Sąd oddalił wniosek pozwanego o przeprowadzenie dowodu z przesłuchania stron, na okoliczność prowadzenia między stronami negocjacji w sprawie wzajemnych rozliczeń. Przede wszystkim należy wskazać, że tego rodzaju dowód ma charakter posiłkowy i mógłby zostać przeprowadzony dopiero po wyczerpaniu innych środków dowodowych. Pozwany powoływał się na prowadzenie między stronami negocjacji w sprawie rozliczeń w związku z istnieniem wzajemnych wierzytelności. Jednak okoliczność istnienia wierzytelności przysługujących pozwanemu wobec powoda nie została wykazana. Bezprzedmiotowym było zatem rozważanie, czy strony istotnie mogłyby dokonywać między sobą jakichkolwiek wzajemnych rozliczeń. Nade wszystko zaś trzeba zwrócić uwagę, że pozwany – reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika – dowód z przesłuchania stron powołał na okoliczność prowadzenia między stronami negocjacji a nie ich efektu np. w postaci porozumienia co do odroczenia terminu zapłaty, rozłożenia jej na raty, etc. Sam fakt prowadzenia negocjacji bez wykazania ich efektu w żadnym stopniu nie mógł zaś stanowić o przedwczesności powództwa, na co powoływał się pozwany. Zgłaszanie dowodów może być ocenione jako nieprzydatne dla wyjaśnienia sprawy lub zmierzające do zwłoki, wówczas gdy teza dowodowa jest nieistotna dla rozstrzygnięcia lub proponowany środek jest nieprzydatny do jej udowodnienia, co miało miejsce w przypadku w/w wniosków dowodowych ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 października 1999r., sygn. akt I PKN 316/99, OSNP z 2001r., Nr 5, poz. 151; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 stycznia 2001r., sygn. akt III CKN 1393/00, LEX Nr 603170). Oddaleniu podlegał również wniosek powoda o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków, gdyż powód nie wskazał faktów, które przy pomocy tego dowodu miałyby zostać wykazane, czego wymagał od niego art. 258 k.p.c. Nie sposób było zatem ocenić przydatności tego dowodu dla wyniku sprawy.

Na podstawie przeprowadzonych dowodów, ustalono istotne okoliczności sprawy obejmujące fakt zawarcia między stronami szeregu umów sprzedaży towaru w postaci materiałów i akcesoriów budowalnych, wysokość ceny sprzedaży oraz zakres w jakim została ona zapłacona. Nie mógł też budzić wątpliwości fakt wydania przez powoda pozwanemu towaru, gdyż wynika on z treści wystawionych mu faktur VAT, a nadto nie był przez niego kwestionowany (art. 230 k.p.c.).

Zgodnie z art. 535 § 1 k.c., przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. W niniejszej sprawie powód sprzedał i wydał pozwami towar, za który ustalono cenę określoną w fakturach VAT. Ponieważ w fakturach tych określono również termin zapłaty, w tym wypadku nie miał zastawania przepis art. 488 § 1 k.c. Upływ w/w terminu uprawniał zaś powoda do żądania zapłaty ceny sprzedaży. Cena ta wynikała z wystawionych pozwanemu faktur VAT i wynosiła łącznie kwotę 31.527,04 zł.

Z powyższej kwoty pozwany w dniu 8 listopada 2015r. zapłacił kwotę 11.000,- zł. Dokonując zapłaty, pozwany wskazał, które z obciążających go zobowiązań do zapłaty ceny sprzedaży z poszczególnych umów sprzedaży potwierdzonych fakturami VAT zaspakaja. Dyspozycja pozwanego w tym zakresie wiązała powoda po myśli art. 451 § 1 k.c. Spowodowało to wygaśnięcie zobowiązania z tytułu umów sprzedaży zawartych w dniach 29 maja 2015r. (kwota 274,39 zł), 1 czerwca 2015r. (kwota 43,95 zł), 2 czerwca 2015r. (kwota 178,56 zł), 6 czerwca 2015r. (kwota 151,56 zł), 8 czerwca 2015r., (kwota 156,05 zł), 12 czerwca 2015r. (kwota 93,56 zł), 15 czerwca 2015r. (kwota 153,24 zł), 26 czerwca 2015r. (kwota 206,04 zł), 2 lipca 2015r., (co do kwoty 9.742,65 zł z całej ceny wynoszącej 26.718,72 zł) i udokumentowanych fakturami VAT – odpowiednio – Nr (...), Nr (...), Nr (...), Nr (...), Nr (...), Nr (...), Nr (...), Nr (...) oraz Nr (...). Wskazać należy, że wbrew stanowisku zawartemu w sprzeciwie, pomniejszenie zapłaconej kwoty 11.000,- zł o kolejne należności wynikające z faktur VAT wskazanych w potwierdzeniu przelewu skutkowało przyjęciem, że cena wynikająca z faktury VAT Nr (...) została zapłacona do kwoty 9.742,62 zł, a nie jak twierdził pozwany do kwoty 9.898,69 zł. Wynika to z tego, że pozwany w przedstawionej w sprzeciwie kalkulacji pominął zapłaconą kwotę 156,05 zł wynikającą z faktury VAT Nr (...), wymienioną w potwierdzeniu przelewu z dnia 8 listopada 2015r.

W pozostałym zakresie roszczenie dochodzone pozwem pozostawała aktualne. Powód uwzględnił przy tym fakt dokonania zapłaty dochodzonego roszczenia ograniczając powództwo do kwoty 20.527,04 zł (31.527,04 zł – 11.000,- zł) i żądając odsetek od zaległych należności z uwzględnieniem sposobu zaliczenia wpłaty dokonanego przez pozwanego. Od powyższej kwoty służyły powodowi odsetki ustawowe za opóźnienie (art. 481 § 1 i 2 k.c.) liczone od następnego dnia po wskazanym w fakturach VAT Nr (...) terminach zapłaty.

W obronie przed roszczeniem powoda, poza uwzględnionym wyżej faktem dokonania częściowej zapłaty, pozwany nie powołał żadnych przekonujących argumentów ani dowodów. Twierdzenia o prowadzeniu między stronami negocjacji w sprawie rozliczeń same w sobie nie mogły stanowić przeszkody do uwzględnienia powództwa. Pozwany nie twierdził natomiast ani nie dowodził, aby w wyniku tych negocjacji doszło do ustaleń mogących skutkować uznaniem powództwa za bezzasadne. Pozwany powoływał się przy tym na istnienie wzajemnych wierzytelności mających podlegać rozliczeniu, jednak okoliczności tej w żaden sposób nie udowodnił ani też nie wywodził z niej żadnych skutków prawnych. Tymczasem, gdyby istotnie wierzytelności takie istniały, to wytoczenie przez powoda powództwa wbrew ewentualnym ustaleniom stron, pozwalało na przedstawienie ich do potrącenia. Brak takiej inicjatywy dowodowej i procesowej pozwanego, przekonuje że zawarte w sprzeciwie od nakazu zapłaty twierdzenia sformułowano jedynie na użytek niniejszego procesu i były one pozbawione fundamentów wynikających z rzeczywistego stanu rzeczy.

W tym stanie rzeczy , orzeczono jak w pkt I wyroku.

Powództwo podlegało oddaleniu co do odsetek ustawowych liczonych od kwoty 76,41 zł, których powód żądał w piśmie wniesionym w dniu 27 stycznia 2016r. Kwota ta odpowiadała cenie sprzedaży określonej w fakturze VAT Nr (...) i jako taka została uwzględniona w wyroku. Jednak powód zażądał odsetek od tej kwoty dwukrotnie, nie wyjaśniając przyczyn takiego stanowiska. Tymczasem materiał dowodowy nie pozwalał na przyjęcie, aby przysługiwała mu cena sprzedaży w w/w wysokości, wynikająca z dwóch różnych umów sprzedaży. Co za tym idzie, powód nie mógł skutecznie żądać odsetek od tej kwoty dwukrotnie i ponownie zgłoszone w tym zakresie żądanie należało oddalić, orzekając jak w pkt II wyroku.

Zawarte w piśmie procesowym wniesionym w dniu 27 stycznia 2016r. oświadczenie o ograniczeniu żądania pozwu do kwoty 20.527,04 zł z odsetkami należało traktować jako cofnięcie pozwu w pozostałym zakresie, tj. co do kwoty 11.000,- zł zapłaconej przez pozwanego, skoro powód zrezygnował z domagania się całości pierwotnie dochodzonej kwoty. Zgodnie z art. 203 § 1 k.p.c., pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a w razie jednoczesnego zrzeczenia się roszczenia – w każdym czasie. Sąd może uznać za niedopuszczalne cofnięcie pozwu, zrzeczenie się lub ograniczenie roszczenia tylko wtedy, gdy okoliczności sprawy wskazują, że wymienione czynności są sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzają do obejścia prawa (art. 203 § 4 k.p.c.). Stosownie do art. 355 § 1 k.p.c., sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew. Uznając oświadczenie o cofnięciu pozwu za skuteczne (powód cofnął pozew przed rozprawą), zaś samo cofnięcie za dopuszczalne, postępowanie w niniejszej sprawie należało umorzyć w zakresie w jakim powód zrezygnował z dochodzenia roszczenia.

Z tych przyczyn orzeczono jak w pkt III wyroku.

O kosztach procesu orzeczono w oparciu o przepis art. 98 § 1 i 3 k.p.c. Cofnięcie pozwu jest zasadniczo równoznaczne z przegraniem sporu, wyjąwszy jednak przypadek, gdy jest to podyktowane faktem spełniania przez pozwanego w toku postępowania świadczenia wymagalnego w chwili wytoczenia powództwa ( vide: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 marca 2013r., sygn. akt IV CZ 8/13, LEX Nr 1318484). Pozew w niniejszej sprawie został złożony w dniu 2 listopada 2015r. (datę tę należało przyjąć mimo dokonania zwrotu pozwu zarządzeniem z dnia 19 listopada 2015r. z powodu braku opłaty, gdyż powód uzupełnił ją w trybie art. 130 ² § 2 k.p.c.). Oświadczenie powoda o cofnięciu pozwu (w części), motywowane było faktem uiszczenia przez pozwanego części należności dochodzonej pozwem, co nastąpiło w dniu 8 listopada 2015r., a zatem już po wytoczeniu powództwa. Co za tym idzie, powoda należało uznać za wygrywającego spór w całości, w następstwie czego przysługiwało mu prawo do zwrotu całości poniesionych w sprawie kosztów procesu. Na koszty te składały się: opłata sądowa od pozwu w wysokości 1.577,- zł, koszty zastępstwa procesowego w wysokości 2.400,- zł (§ 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu – Dz. U. 2013r., poz. 461; w z § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie – Dz. U. poz. 1800) oraz opłata skarbowa uiszczona od złożonego dokumentu pełnomocnictwa w wysokości 17,- zł.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w pkt IV wyroku.