Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19 września 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. stwierdził, że A. G. od 7 kwietnia 2014 r. jako pracownik u płatnika składek Fundacji Klub (...) nie podlega ubezpieczeniom społecznym: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu. Organ rentowy wskazał, że A. G. została zatrudniona na stanowisku instruktora jazdy konnej w oparciu o umowę o pracę na czas określony od 7 kwietnia 2014 r. do 31 marca 2015 r., w pełnym wymiarze czasu z wynagrodzeniem w wysokości 4.000 zł, a już od dnia 7 maja 2014 r. stała się niezdolna do pracy w okresie ciąży. Zakład wskazał, że A. G. pracowała wcześniej (od 13 maja 2013 r. do 30 listopada 2013 r.) u tego samego płatnika na tożsamym stanowisku z wynagrodzeniem w wysokości 1.600 zł na podstawie umowy zawartej na czas określony od 1 sierpnia 2013 r. do 31 grudnia 2018 r. która została rozwiązana za wypowiedzeniem przez pracodawcę w dniu 30 listopada 2013 r.). Płatnik wyjaśnił, że zdecydował się zatrudnić ponownie A. G. z uwagi na fakt, iż posiadała ona stosowne doświadczenie zawodowe na powierzonym jej stanowisku. Organ rentowy podkreślił, że co prawda płatnik składek wskazał, że do obowiązków A. G. należało m.in. zastępowanie kierownika klubu jeździeckiego, nadzór na organizacją klubu czy też nadzór nad osobami zajmującymi się higieną i czystością stajni, ale jednocześnie nie przedstawił stosownych dokumentów świadczących o wykonywaniu przez A. G. obowiązków na stanowisku instruktora jazdy konnej. W ocenie organu rentowego jedynym celem zgłoszenia A. G. do ubezpieczeń społecznych było uzyskanie przez nią świadczeń.

W dniu 22 października 2014 r. do organu rentowego wpłynęło odwołanie A. G. od ww. decyzji. Odwołująca wskazała, że od 7 kwietnia 2014 r. faktycznie świadczyła pracę na powierzonym jej stanowisku, a oprócz czynności wymienionych w treści zaskarżonej decyzji do jej obowiązków należało prowadzenie jazd dla klientów klubu jeździeckiego. Wnioskodawczyni podała, że Fundacja Klub (...) zatrudniła ją z uwagi na potrzebę zatrudnienia instruktora jazdy konnej w związku z rozpoczęciem nowego sezonu jeździeckiego.

W dniu 21 października 2014 r. do organu rentowego wpłynęło odwołanie płatnika składek Fundacji Klub (...) od ww. decyzji.

Pełnomocnik płatnika zaskarżyła decyzję w całości wnosząc o jej zmianę poprzez stwierdzenie, że A. G. jako pracownik u płatnika składek – Fundacja Klub (...) – podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od 7 kwietnia 2014 r.

W uzasadnieniu odwołania pełnomocnik płatnika wskazała, że A. G. była zatrudniona w Fundacji Klub (...) w okresie od 13 maja 2013 r. do 30 listopada 2013 r. z wynagrodzeniem w wysokości 1.600 zł, a z uwagi na stan zdrowia przebywała na zwolnieniu lekarskim od 28 listopada 2013 r. do 3 kwietnia 2014 r. Po zakończeniu leczenia, były pracodawca, z uwagi na wcześniejszą pomyślną współpracę i posiadane przez A. G. kwalifikacje, zaproponował jej umowę o pracę na czas określony z wynagrodzeniem w wysokości 4.000 zł brutto. Podwyższenie wynagrodzenia wynikało z faktu, iż A. G. zwiększono zakres obowiązków pracowniczych. Pracodawca w ustawowym terminie zgłosił A. G. do ubezpieczeń oraz odprowadzał stosowne składki. W ocenie pełnomocnika zatrudnienie A. G. nie było pozorne, ubezpieczona wykonywała pracę. Stanowisko instruktora jazdy konnej jest zgodne z profilem działalności prowadzonym przez pracodawcę, zatrudniony pracownik posiada kwalifikacje do pracy na tym stanowisku.

W odpowiedzi na odwołania organ rentowy wniósł o ich oddalenie oraz ich łączne rozpoznanie.

Postanowieniem z dnia 22 stycznia 2015 roku Sąd zarządził połączenie sprawy o sygnaturze akt VIII U 3936/14 ze sprawą o sygnaturze akt VIII U 3935/14 w celu ich łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia oraz prowadzenie pod sygnaturą VIII U 3935/14. (postanowienie k.11 akt o sygn. VIII U 3936/14)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Płatnik składek - Fundacja Klub (...) zajmuje się m.in. inicjowaniem, rozwijaniem, wspieraniem oraz propagowaniem kultury fizycznej i sportu, a także upowszechnianiem jeździectwa wśród dzieci i młodzieży. Fundacja została zarejestrowana w dniu 14 lipca 2010 r. Do składania oświadczeń w imieniu fundacji uprawnieni są dwaj członkowie zarządu działający łącznie, a w sprawach niezwiązanych z zaciąganiem zobowiązań majątkowych powyżej 5.000 zł oświadczenia woli w imieniu fundacji może składać jednoosobowo każdy z członków zarządu fundacji. Członkami zarządu fundacji są: C. K. oraz A. W. (1).

(wydruk z KRS k.50 – 50 odwrót)

Wnioskodawczyni A. L. (poprzednie nazwisko G.) ukończyła kurs instruktora jazdy konnej, zakończony egzaminem.

(zaświadczenie w dokumentacji osobowej wnioskodawczyni k.16)

W okresie od 13 maja 2013 r. do 30 listopada 2013 r. A. L. była zatrudniona w Fundacji Klub (...) na stanowisku instruktora jazdy konnej za wynagrodzeniem 1.600 zł. Stosunek pracy ustał z uwagi na jego wypowiedzenie przez pracodawcę.

W okresie od 28 listopada 2013 r. do 30 listopada 2013 r. A. L. była niezdolna do pracy.

(świadectwo pracy k.77, wypowiedzenie umowy o pracę k.80, zeznania wnioskodawczyni min.00:01:17 - 00:05:59 protokół z 08.06.2016 r. w zw. z min.00:04:27 – 00:21:21 protokół z 21.08.2015 r.)

Wnioskodawczyni nie chciała dłużej pracować w stajni, co było jedną z przyczyn zakończenia stosunku pracy, a nadto miała problemy osobiste, w tym nadużywała alkoholu

(zeznania wnioskodawczyni min. 00:05:59 – 00:10:07 protokołu z dn.08.06.2016 r., dokumentacja medyczna k.114)

W okresie od 1 grudnia 2013 r. do 3 kwietnia 2014 r. wnioskodawczyni pobierała zasiłek chorobowy.

(ustalenia k.50 akt ZUS)

W związku z koniecznością zatrudnienia pracownika, który miałby zająć się organizacją klubu, nadzorem nad jazdami konnymi oraz współpracą z weterynarzami, pracodawca zdecydował zatrudnić się A. L..

(zeznania świadków M. G. min.00:47:45 – 01:02:43 protokołu z dn.15.02.2015 r. oraz M. M. (1) min.00:05:56 – 00:19:03 protokołu z dn.09.05.2016 r./

Z rozmów przeprowadzonych przez C. K. z A. L. wynikało, że ma się ona zająć czynnościami kierowniczymi związanymi m.in. z hodowlą koni czy też współpracą z weterynarzami.

(zeznania wnioskodawczyni min.00:01:17 – 00:05:36 protokół z 8.06.2016 r. w zw. z min.00:04:27 – 00:21:21 protokół z 21.08.2015 r., min.01:04:10 – 01:15:35 protokół z 21.08.2015 r.)

Zaświadczenie lekarskie z dnia 7 kwietnia 2014 r. wskazuje na brak przeciwwskazań do wykonywania przez wnioskodawczynię obowiązków pracowniczych instruktora jazdy konnej.

(zaświadczenie lekarskie k.35 akt ZUS)

W dniu 7 kwietnia 2014 r. pomiędzy Fundacją Klub (...) reprezentowaną przez C. K. a A. L. została zawarta umowę o pracę na czas określony od dnia 7 kwietnia 2014 r. do dnia 31 marca 2015 r.

Wnioskodawczyni powierzono obowiązki instruktora jazdy konnej w pełnym wymiarze czasu pracy z wynagrodzeniem w wysokości 4.000 zł brutto.

(umowa o pracę k.38 akt ZUS)

A. L. odbyła szkolenie wstępne w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowisku instruktora jazdy konnej.

(karta szkolenia wstępnego k.34 akt ZUS)

Płatnik składek zgłosił A. L. do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych od dnia 7 kwietnia 2014 r.

(okoliczność bezsporna)

Wnioskodawczyni zajmowała się obsługą klientów Klubu (...) w sklepiku jeździeckim, koordynowała pracę instruktorów, umawiała jazdy, prowadziła grafik, a także zajmowała się pobieraniem opłat i sprzedażą karnetów. Ponadto A. L. zajmowała się kwestiami związanymi z opieką nad końmi w tym, stosownie do potrzeb, kontaktowała się z weterynarzem.

(zeznania świadków: T. M. min.00:26:47 – 00:39:23 protokół z 21.08.2015 r., S. P. min.00:39:23 – 00:50:12 protokół z 21.08.2015 r., A. W. (2) min.00:50:12 – 00:55:33, M. M. (2) min.00:55:33 – 01:01: 32 protokół z 21.08.2015 r., B. S. min.01:17:32 – 01:23:21 protokół z 21.08.2015 r., J. F. min.00:37:34 – 00:47:45 protokół z 15.02.2016 r., M. G. 00:47:45 – 01:02:43 protokół z 15.02.2016 r. oraz zeznania wnioskodawczyni min.00:01:17 – 00:10:07 protokół z dn.08.06.2016 r. w zw. z min.00:04:27 – 00:21:2, min.01:04:10 – 01:15:35 protokół z dn.21.08.2015 r.)

W 2013 r. wnioskodawczyni wykonywała czynności instruktora jazdy konnej, a w 2014 r. C. K. przedstawiła A. L. jako kierownika oraz swojego zastępcę. A. L., w zakresie powierzonych jej obowiązków, zajmowała się wszelkimi czynnościami organizacyjnymi związanymi z działalnością Klubu (...) i nie wykonywała czynności instruktora jazdy. Powierzone czynności wykonywała w sklepiku jeździeckim, a sprowadzały się one głównie do przyjmowania zapisów na jazdy oraz do załatwiania kwestii związanych z bieżącym utrzymaniem koni.

(zeznania świadka C. B. min.00:21:14 – 00:34:14 protokół z 15.02.2016 r.)

Instruktor jazdy podczas szkolenia stoi na placu, a jego obowiązki sprowadzają się do wydawania poleceń kursantom. W 2014 r. wnioskodawczyni zajmowała się głównie sprawami pracowniczymi.

(zeznania świadka J. F. min.00:37:34 – 00:47:45 protokół z 15.02.2016 r.)

W związku z powierzonymi obowiązkami kierowniczymi wnioskodawczyni kontaktowała się z menedżerem Centrum (...) ( Fundacja Klub (...) mieściła się w tym samym miejscu). Wspólnie z nim (w związku ze współpracą z (...) Związkiem (...)) typowała zawodników oraz konie do startu w zawodach jeździeckich, zamawiała środki służące do pielęgnacji koni, a także ustalała kwestie dotyczące bryczek.

(zeznania świadka M. G. 00:47:45 – 01:02:43 protokół z 15.02.2016 r.)

Zestawienie czasu pracy wystawione przez pracodawcę wskazuje, że podczas obecności w pracy wnioskodawczyni (tj. 7 kwietnia 2014 r. do 6 maja 2014 r.) wykonywała powierzone jej obowiązki w wymiarze 8 godzin dziennie.

(zestawienie czasu pracy k.16)

W związku z niezdolnością do pracy obowiązki pracownicze wnioskodawczyni zostały przejęte przez M. P., a następnie przez K. L. oraz J. W..

(zeznania świadka M. G. 00:47:45 – 01:02:43 protokół z 15.02.2016 r.)

Od początku 2015 r. obowiązki A. L. wykonuje K. L..

(zeznania świadka C. B. min.00:21:14 – 00:34:14 protokół z 15.02.2016 r. oraz zeznania świadka J. F. min.00:37:34 – 00:47:45 protokół z 15.02.2016 r., dokumentacja k.25)

M. P. była zatrudniona w Fundacji Klub (...) w okresie od 1 maja 2014 r. do 2 maja 2015 r. na stanowisku dyrektora, w pełnym wymiarze czasu pracy z wynagrodzeniem w wysokości 4.000 zł brutto.

(dokumentacja pracownicza M. P. k.163)

J. W. jest zatrudniona w Fundacji Klub (...) od 1 lipca 2015 r. na stanowisku kierownika rekreacji, w pełnym wymiarze czasu pracy z wynagrodzeniem w wysokości 2.500 zł brutto.

(dokumentacja pracownicza J. W. k.163)

K. L. wykonuje usługi na rzecz Centrum (...) i pobiera miesięczne wynagrodzenie w kwocie 4.920 zł brutto.

(faktury wystawione przez K. L. k.163)

W 2014 r. wynagrodzenie pracowników Fundacji Klub (...) zatrudnionych na stanowiskach instruktora jazdy konnej wynosiło miesięcznie od 875 zł do 1.750 zł, a pracowników zatrudnionych na stanowiskach kierowniczych (tj. dyrektora oraz menadżera) 4.000 zł.

(wykaz pracowników k.14)

W dniu 3 kwietnia 2014 r. u wnioskodawczyni stwierdzono 10 tydzień ciąży, a w związku z podejrzeniem występowania u niej aktywnej toksoplazmowy zlecono dodatkowe badania. Wyniki badań wykluczyły stan zagrożenia ciąży.

Praca instruktora jazdy konnej nie jest odpowiednią pracą dla ciężarnej, ale zachorowanie na toksoplazmozę nie wyklucza pracy z końmi. Wnioskodawczyni wystawiono zwolnienie lekarskie w dniu 6 maja 2014 r. z uwagi na jej samopoczucie.

(zeznania B. W. min.00:11:21 – 00:21:14 protokół z 15.02.2016 r., dokumentacja medyczna k.140, dokumentacja medyczna k.25)

Od dnia 7 maja 2014 r. wnioskodawczyni stała się niezdolna do pracy w związku z chorobą w okresie ciąży.

(okoliczność bezsporna)

Wnioskodawczyni urodziła dziecko w dniu 31 października 2014 r.

(okoliczność bezsporna)

A. G. w trakcie postępowania sądowego zmieniła nazwisko na L..

(okoliczność bezsporna)

Obecnie wnioskodawczyni nie pracuje. (zeznania wnioskodawczyni min.00:01:30 protokół z 8.06.2016 r.)

Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy należy wskazać, iż świadkowie z zeznań świadków T. M., S. P., A. W. (2), M. M. (2), B. S., C. B., J. F., M. G., M. M. (1) wynika, iż w spornym okresie wnioskodawczyni zajmowała się przede wszystkim czynnościami organizacyjnymi. Zeznania te są spójne i logiczne, niemniej jednak pozostają w oczywistej sprzeczności z zachowaną dokumentacją pracowniczą wnioskodawczyni ze spornego okresu, z której wynika, że wnioskodawczyni pracowała jako instruktor jazdy konnej. Podkreślić również należy, że odwołujący się nie przedłożyli żadnej dokumentacji, która wskazywałaby na kierowniczy charakter pracy wnioskodawczyni.

W odniesieniu do zeznań wnioskodawczyni podkreślić należy, że w treści samego odwołania określiła wprost swoje stanowisko pracy jako instruktora nauki jazdy, a jako główną przyczynę swojego zatrudnienia wskazała potrzebę zatrudnienia przez pracodawcę nowego instruktora nauki jazdy konnej. Jakkolwiek wnioskodawczyni w treści odwołania wskazuje, że wykonywała inne jeszcze obowiązki pracownicze, ale swoje stanowisko pracy określa jednoznacznie. W świetle zatem treści odwołania, zeznania wnioskodawczyni złożone w trakcie dalszego postępowania, a wskazujące, że jej praca sprowadzała się do wykonywania czynności organizacyjnych nie są wiarygodne.

Biorąc zatem pod uwagę treść zeznań ww. świadków jak i wnioskodawczyni wskazujących, że zajmowała się ona jedynie czynnościami organizacyjnymi nie było również możliwym przyjęcie, że wykonywała ona czynności instruktora nauki jazdy konnej.

S ąd zważył, co następuje:

Odwołanie jako niezasadne podlegało oddaleniu.

Zgodnie z treścią art.6 ust.1 punkt 1, art.8 ust.1 i art.11 ust.1 i art.12 ust.1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity Dz.U. z 2016 roku, poz.963) pracownicy, to jest osoby pozostające w stosunku pracy, podlegają obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym.

Definicja pracownika na gruncie prawa ubezpieczeń społecznych została zawarta w przepisie art.8 ust.1 ww. ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, który stanowi, iż za pracownika uważa się osobę pozostającą w stosunku pracy. Pojęcie stosunku pracy o jakim mowa w art.8 ust.1 ww. ustawy jest równoznaczne z pojęciem stosunku pracy definiowanym przez art. 22 k.p. (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 lipca 2005 roku, I UK 296/04, OSNP 2006/9-10/157).

Stosownie do treści art.22§1 k.p. przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.

Stosunek pracy posiada szczególne cechy, które pozwalają na jego odróżnienie od innych stosunków prawnych do niego zbliżonych.

Stosunek pracy wyróżnia się:

1)  koniecznością osobistego wykonania pracy,

2)  podporządkowaniem pracownika pracodawcy,

3)  wykonywaniem pracy określonego rodzaju,

4)  wykonywaniem pracy na rzecz pracodawcy i na jego ryzyko,

5)  a ponadto odpłatnością pracy.

Nawiązanie stosunku pracy skutkuje równoległym powstaniem stosunku ubezpieczenia. Obydwa te stosunki, jakkolwiek mają inne cele, to wzajemnie się uzupełniają i zabezpieczają pracownika materialnie - pierwszy na co dzień, drugi na wypadek zdarzeń losowych. Stosunek ubezpieczenia społecznego pracowniczego jest konsekwencją stosunku pracy i jako taki ma charakter wtórny. Ubezpieczenie społeczne nie może bowiem istnieć bez stosunku pracy. Uruchomienie stosunku ubezpieczeniowego może odnosić się wyłącznie do ważnego stosunku pracy, a więc takiego, który stanowi wyraz woli obu stron realizowania celów, którym umowa ma służyć. Jeżeli stosunek pracy nie powstał bądź też nie jest realizowany, wówczas nie powstaje stosunek ubezpieczeniowy, nawet jeśli jest odprowadzana składka na ubezpieczenie społeczne (wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 17 stycznia 2006 roku III AUa 433/2005, Legalis nr 88987). Sam fakt, że oświadczenia stron umowy o pracę zawierają określone w art.22 k.p. formalne elementy umowy o pracę nie oznacza, że umowa taka jest ważna.

Sąd podziela pogląd Sądu Najwyższego wyrażony w uzasadnieniu wyroku z dnia 25 stycznia 2005 roku (II UK 141/04, OSNP 2005/15/235), w którym stwierdzono, iż stronom umowy o pracę, na podstawie której rzeczywiście były wykonywane obowiązki i prawa płynące z tej umowy, nie można przypisać działania w celu obejścia ustawy (art.58§1 k.c. w zw. z art.300 k.p.). Ocena taka nie odnosi się jednak do sytuacji gdy podejmowane czynności w ramach zawartej umowy o pracę nie mają na celu rzeczywistej realizacji tej umowy, a jedynie uwiarygodnienie jej świadczenia – innymi słowy są czynnościami pozornymi, fikcyjnymi - pracownik udaje, że wykonuje jakieś czynności jedynie po to, aby stworzyć dowody jej świadczenia. Nawiązanie umowy o pracę może bowiem wynikać z czynności faktycznych wyrażających się z jednej strony zobowiązaniem pracownika do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem, z drugiej zobowiązaniem pracodawcy do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem (art.22§1 k.p.).

W niniejszej sprawie płatnik składek Fundacja Klub (...) zawarł w dniu 7 kwietnia 2014 r. z A. L. umowę o pracę na czas określony od dnia 7 kwietnia 2014 r. do dnia 31 marca 2015 r.

Ocena realizacji zwartej przez wnioskodawczynię i płatnika umowy o pracę wskazuje na to, że strony zawarły umowę o pracę, której nie miały zamiaru realizować, wnioskodawczyni nie wykonywała bowiem pracy na rzecz płatnika na podstawie zawartej umowy o pracę.

O pozorności umowy o pracę wnioskować należy z całokształtu okoliczności dotyczących momentu zawarcia umowy, jak i przez pryzmat zdarzeń późniejszych.

Zgodnie z treścią art.83 k.c. w związku z art.300 k.p. nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Złożenie oświadczenia woli dla pozoru oznacza, że osoba oświadczająca wolę nie chce, aby powstały skutki prawne, jakie zwykle prawo łączy ze składanym przez nią oświadczeniem. Inaczej mówiąc strony niejako udają, że dokonują jakiejś czynności prawnej np. zawierają umowę o pracę.

Podleganie pracowniczym ubezpieczeniom społecznym jest uwarunkowane nie tyle opłacaniem składek ubezpieczeniowych, ale legitymowaniem się statusem pracownika rzeczywiście świadczącego pracę w ramach ważnego stosunku pracy. Podkreślenia w tym miejscu wymaga, na co Sąd Najwyższy wielokrotnie zwracał uwagę, iż nie skutkuje w sferze prawa do świadczeń z ubezpieczenia społecznego taka umowa o pracę, która nie wiąże się z wykonywaniem tej umowy, a zgłoszenie do ubezpieczenia następuje tylko pod pozorem istnienia tytułu ubezpieczenia w postaci zatrudnienia. Chodzi tu, zatem o „fikcyjne” zawarcie umowy, gdzie następuje zgłoszenie do ubezpieczenia społecznego, jako pracownika osoby, która w rzeczywistości pracy nie świadczyła (wyrok Sądu Najwyższego z 16 marca 1999 r. II UKN 512/98, opubl: OSNAPiUS rok 2000, nr 9, poz. 36; wyrok Sądu Najwyższego z 28 lutego 2001 r. II UKN 244/00, opubl: OSNAPiUS rok 2002, nr 20, poz. 496; wyrok Sądu Najwyższego z 17 grudnia 1996 r. II UKN 32/96, opubl: OSNAPiUS rok 1997, nr 15, poz. 275; wyrok Sądu Najwyższego z 4 sierpnia 2005 r. II UK 320/04, opubl: OSNAPiUS rok 2006, nr 7-8, poz. 122; wyrok Sądu Najwyższego z 4 sierpnia 2005 r. II UK 320/04, opubl: OSNAPiUS rok 2006, nr 7-8, poz. 122; wyrok Sądu Najwyższego z 25 stycznia 2005 r. II UK 141/04, opubl: OSNAPiUS rok 2005, nr 15, poz. 235, str. 712).

Tytułem do ubezpieczenia, z którym przepisy prawa ubezpieczeń społecznych łączą podleganie ubezpieczeniu i prawo do świadczeń, miało być w przedmiotowej sprawie zatrudnienie, jako wykonywanie pracy w ramach stosunku pracy. Nie jest istotne przy tym, czy strony miały realny zamiar zobowiązania się – przez pracownika do wykonywania pracy a przez pracodawcę do przyjmowania tego świadczenia i wypłacania wynagrodzenia, lecz to czy zamiar taki został w rzeczywistości zrealizowany.

Pozorność wyraża się w braku zamiaru wywołania skutków prawnych i jednoczesnym zamiarze stworzenia okoliczności mających na celu zmylenie osób trzecich. Istotne znaczenie ma niezgodność między aktem woli a jego uzewnętrznieniem. Założeniem unormowania jest zgoda drugiej osoby na złożenie oświadczenia woli dla pozoru.

W świetle poczynionych ustaleń faktycznych należy stwierdzić, że mamy do czynienia z pozornością oświadczeń woli w zawarciu umowy o pracę przez Fundację Klub (...) z A. L.. Celem działania stron nie było, bowiem świadczenie pracy w ramach stosunku pracy i uzyskiwanie z tego tytułu wynagrodzenia, a jedynie osiągnięcie innych korzyści, które prawo wiąże z istnieniem stosunku pracy.

Głównym celem zawarcia umowy o pracę winno być nawiązanie stosunku pracy, a jedynie rezultatem i pośrednim celem zatrudnienia jest uzyskanie wskazanych korzyści. Podkreślić przy tym należy, że zarówno przepisy prawa pracy, prawa ubezpieczeń społecznych, jak i przepisy ustrojowe pozwalają kształtować elementy stosunku pracy zgodnie z wolą stron.

Wskazać należy, że zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazuje, że wolą pracodawcy w chwili zawierania spornej umowy o pracę miało być powierzenie wnioskodawczyni obowiązków organizacyjno – kierowniczych i pod takim kątem prowadzono wstępne rozmowy celem zawarcia umowy o pracę.

Wnioskodawczyni w umowie o pracę zostały powierzone obowiązki instruktora jazdy konnej i takie prace, jak wynika z treści odwołania wnioskodawczyni i płatnika, miała wykonywać.

Wnioskodawczyni, mając świadomość, że jest w ciąży i jej stan zdrowia może nie pozwalać wypełniać jej obowiązków instruktora nauki jazdy konnej, nie zakwestionowała nie tylko treści otrzymanej umowy o pracę, ale co istotne odbyła badania lekarskie dopuszczające ją do pracy na stanowisku instruktora nauki jazdy konnej.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż wnioskodawczyni nie wykonywała pracy instruktora jazdy konnej. Z żadnego z dokumentów nie wynika również, aby w okresie zatrudnienia powierzona została wnioskodawczyni inna praca, by w związku z ciążą były jej zlecone inne prace.

Wnioskodawczyni zawierając umowę o pracę wiedziała, że jest w ciąży oraz iż nie będzie wykonywać pracy instruktora jazdy konnej i tym samym nie będzie wywiązywać się z obowiązków pracowniczych wynikających z zawartej umowy.

Podkreślić również należy, że zgodnie z polityką kadrową prowadzoną przez płatnika w 2014 r., pracownicy zatrudniani na stanowiskach instruktorów nauki jazdy otrzymywali wynagrodzenie oscylujące wokół wynagrodzenia minimalnego, a określenie wysokości wynagrodzenia wnioskodawczyni na kwotę 4.000 zł było zaprzeczeniem tej polityki. Nie jest zatem dla Sądu zrozumiała sytuacja, w której pracodawca chce powierzyć określone obowiązki pracownicze, a jednocześnie inaczej określa nazwę stanowiska pracy.

Ponadto, nawet gdyby przyjąć, że wnioskodawczyni miała zajmować się czynnościami organizacyjnymi w postaci choćby pobierania opłat czy też koordynacji pracy instruktorów to jej praca powinna była zostawić ślad w postaci sporządzonych notatek czy też wystawionych potwierdzeń. Takich fizycznych dowodów odwołujący nie przedstawili, a zatem samo oparcie się na zeznaniach świadków było niewystarczające by stwierdzić, że A. L. rzeczywiście pracę w spornym okresie świadczyła.

Strony umowy musiały mieć świadomość tego, że umowa nie będzie ich obowiązywać, a ich ewentualne zobowiązania z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne będą krótkotrwałe.

Nawiązanie stosunku pracy, którego elementami są zobowiązanie się pracownika do wykonywania pracy i zobowiązanie pracodawcy do wypłacania wynagrodzenia, nie było rzeczywistym celem stron. Stronom chodziło o uzyskanie świadczeń z ubezpieczenia chorobowego i temu celowi podporządkowały skonstruowanie określonej sytuacji prawnej, a umowa o pracę stanowić miała przede wszystkim narzędzie do realizacji tego celu. Fikcyjne, czyli tylko pozorne zawarcie umowy o pracę nie mogło stanowić podstawy do objęcia obowiązkowymi ubezpieczeniami pracowników.

W ocenie Sądu, w świetle poczynionych ustaleń faktycznych, wątpliwości organu rentowego, co do rzeczywistego celu i zamiaru stron nawiązujących ten stosunek prawny były uzasadnione, a zatem zaskarżona decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych odpowiada prawu.

Wobec powyższego Sąd na podstawie art.477 ¹⁴§1 k.p.c. oddalił odwołania.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art.98§1 i 3 k.p.c. w zw. z art.99 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności stron za wynik postępowania. Sąd zasądził od wnioskodawczyni i Fundacji Klub (...) na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddziału w Ł. kwotę po 60 (sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika Sąd ustalił na podstawie §2 ust.1 i 2 w zw. z §11 ust.2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu z dnia 28 września 2002 r. (tekst jednolity Dz.U. 2013, poz.490, z późn. zm.). Sąd ustalając ww. kwotę wziął pod uwagę §2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 29 lipca 2015 roku zmieniającego rozporządzenie w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. z 2015 roku, poz.1078) oraz treść §21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych.( Dz. U. z 2015 roku, poz.1804).

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi wnioskodawczyni.

11.07.2016 r.