Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 października 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 października 2015r. w S.

odwołania E. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 30 grudnia 2014 r. Nr (...)

w sprawie E. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonemu E. K. przysługuje prawo do emerytury od dnia 1 stycznia 2015r.

Sygn. akt: IV U 214/15

UZASADNIENIE

Decyzją z 30 grudnia 2014 r. znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił E. K. prawa do emerytury wskazując, że ubezpieczony nie udowodnił, iż do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnął 15-letni staż pracy w warunkach szczególnych, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył E. K. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu odwołania wskazał, że w pracował w warunkach szczególnych w Kombinacie (...) w O. w okresie od 01.09.1971 r. do 15.05.1974 r. na stanowisku spawacza (odwołanie k. 1).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na przepisy prawa i uzasadnienie zawarte w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.2-3).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony E. K. w dniu 01 stycznia 2015 r. ukończył 60-ty rok życia. W dniu 10 grudnia 2014 r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury. Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999r. ubezpieczony udowodnił staż ubezpieczeniowy w wymiarze 26 lat, 6 miesięcy i 7 dni, z czego okresy składkowe wynoszą 26 lat, 2 miesiące i 3 dni a okresy nieskładkowe 4 miesiące i 4 dni. Ponadto organ rentowy ustalił, że do dnia 1 stycznia 1999r. ubezpieczony udowodnił stażu pracy w warunkach szczególnych w wymiarze 14 lat, 9 miesięcy i 3 dni zamiast wymaganych 15 lat. Organ rentowy do pracy w warunkach szczególnych zaliczył ubezpieczonemu okres zatrudnienia w (...) S.A. od 01.12.1983 r. do 31.12.1998 r. z wyłączeniem okresów zasiłków chorobowych po dniu 15.11.1991 r. Organ rentowy odliczył od w/w okresu zatrudnienia okres 3 miesięcy i 27 dni.

Z uwagi na brak wymaganego ustawą stażu pracy w warunkach szczególnych decyzją z 30 grudnia 2014 r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania emerytury (decyzja z 30.12.2014 r. – k.26 akt emerytalnych ubezpieczonego).

Ubezpieczony w okresie od 1 września 1971 r. miał zawartą umowę na okres 2 lat z Zakładem (...) w O. o praktyczną naukę zawodu. Ubezpieczony był bowiem uczniem dwuletniej (...) Szkoły Zawodowej Zakładów (...) w O. w okresie od dnia 1 września 1971 r. do 20 czerwca 1973 r. (świadectwo k.10, umowa o naukę zawodu k. 5 akt osobowych). Po zakończeniu nauki w szkole zawodowej ubezpieczony został skierowany do pracy do Kombinatu (...) Zakładu (...) w O. od dnia 1 sierpnia 1973r. i od tego dnia został zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku spawacza na wydziale W-5 (skierowanie do pracy z dnia 01.08.1973 r. k. 1, powierzenie obowiązków spawacza k. 12 akt osobowych). Ubezpieczony po skończeniu szkoły zawodowej nabył uprawnienia spawacza elektrycznego (świadectwo k. 10) i jego praca od 1 sierpnia 1973 r. polegała na spawaniu elektrycznym zębów, łyżek do koparek typu O. produkowanych przez w/w Kombinat. Ubezpieczony jako spawacz elektryczny stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował do dnia 15 maja 1974 r. (świadectwo pracy k. 14 akt osobowych, zeznania ubezpieczonego k. 11v).

Ubezpieczony nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego, nie pozostaje w stosunku pracy (okoliczności niesporna, oświadczenie zawarte we wniosku o emeryturę -k. 2 akt emerytalnych ubezpieczonego).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie E. K. okazało się uzasadnione.

Zgodnie z art.184 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r. Nr 153, poz.1227 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art.32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy, tj. w dniu 1 stycznia 1999r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl przywołanego wyżej art. 32 ust.1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art.27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z §4 ust.1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43 ze zm.) pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w w/w wieku, jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia (co najmniej 25 lat mężczyzna), w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z §2 ust.1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało zbadania, czy ubezpieczony spełnia przesłankę wymaganego okresu pracy w warunkach szczególnych. Poza sporem pozostawało bowiem, że ubezpieczony osiągnął wymagany ustawą wiek z dniem 1 stycznia 2015 r., nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego oraz spełnił przesłankę „ogólnego” stażu pracy.

Ubezpieczony podnosił, że posiada 15-letni okres zatrudnienia w warunkach szczególnych pracując od 01 września 1971 r. do 15 maja 1974 r. w Kombinacie (...) na stanowisku spawacza elektrycznego.

Przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe dało podstawy do ustalenia, że ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy jako spawacz elektryczny w Kombinacie (...) Zakładzie (...) w O. pracował od 1 sierpnia 1973 r., kiedy to został przyjęty do pracy po ukończeniu 2 letniej szkoły zawodowej do 15 maja 1974 r. (tj. przez 9 miesięcy i 15 dni). Pracę ubezpieczonego w tym zawodzie potwierdzają dokumenty znajdujące się w aktach osobowych oraz jego zeznania złożone w charakterze strony. Wcześniejszy okres od 01 września 1971r. do 31.07.1973 r. nie został zaliczony, gdyż w tym okresie ubezpieczony odbywał jedynie praktyki w ramach praktycznej nauki zawodu zawartej w wymienionym zakładem pracy. Praktyki odbywał trzy razy w tygodniu, co powoduje że nie świadczył pracy stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Praca spawacza elektrycznego stanowi pracę w warunkach szczególnych i została wskazana w wykazie A dziale XIV poz. 12 (prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowy, atomowodorowym) stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. nr 8 poz. 43).

Podkreślić również należy, że organ rentowy niezasadnie odliczył ubezpieczonemu z okresu pracy w warunkach szczególnych w (...) S.A. od 01.12.1983 r. do 31.12.1998 r. okresy zasiłków chorobowych po 15.11.1991 r. Zgodnie bowiem z orzecznictwem Sądu Najwyższego, w którym wykształcił się jednorodny pogląd, wykonywaniem pracy w szczególnym charakterze są również przerwy w pracy spowodowane różnymi przyczynami i to zarówno leżącymi po stronie pracodawcy, jak i wynikającymi z przepisów (urlop wypoczynkowy, niezdolność do pracy z powodu choroby), za które pracownikowi wypłacono wynagrodzenie. Wykonywanie pracy w rozumieniu § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. należy rozumieć, jako wykonywanie umowy o pracę, a w treści tego pojęcia mieszczą się także usprawiedliwione nieobecności w pracy. W konsekwencji Sąd Najwyższy przyjął, że, przerwy w pracy spowodowane czasową niezdolnością do jej świadczenia w związku z chorobą i korzystaniem z wynagrodzenia lub świadczeń z ubezpieczenia społecznego z tego tytułu, są okresami, w których pracownik zachowuje status osoby wykonującej pracę w szczególnym charakterze (por. wyrok z dnia 30 lipca 2003 r., II UK 323/02, (OSNP 2004/11/197). Również w uchwale z dnia 27 listopada 2003 r., III UZP 10/03, (OSNP 2004/5/87) Sąd Najwyższy wskazał, że do okresu pracy w szczególnych warunkach, o jakich mowa w § 4 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. wlicza się okresy zasiłku chorobowego w czasie trwania tego stosunku pracy, przypadające po dniu wejścia w życie ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450 z późn. zm.). Mając na uwadze powyższe po zaliczeniu ubezpieczonemu również odliczonych przez organ rentowy zasiłków chorobowych po 15.11.1991 r. ubezpieczony miałby wymagany staż pracy w warunkach szczególnych 15 lat i 1 miesiąca a razem z zaliczeniem jeszcze okresu pracy od 1 sierpnia 1973 r. do 15.05.1974 r. staż w wymiarze 15 lat, 10 miesięcy i 15 dni.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał, że odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie i dlatego na podstawie art.477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że E. K. przysługuje prawo do emerytury od 1 stycznia 2015 r. tj. od ukończenia przez ubezpieczonego 60-ego roku życia.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.