Pełny tekst orzeczenia

Wyrok z dnia 30 lipca 2003 r.
II UK 323/02
Do okresu 20 lat pracy nauczycielskiej, wymaganego do przyznania eme-
rytury na podstawie art. 88 ust. 1 Karty Nauczyciela, wlicza się okresy nieobec-
ności w pracy spowodowanych czasową niezdolnością do pracy, urlopem ma-
cierzyńskim i urlopem dla poratowania zdrowia.
Przewodniczący SSN Maria Tyszel, Sędziowie SN: Krystyna Bednarczyk,
Beata Gudowska (sprawozdawca).
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 lipca 2003 r. sprawy z
wniosku Krystyny S. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w
O. o emeryturę, na skutek kasacji organu rentowego od wyroku Sądu Apelacyjnego
w Gdańsku z dnia 25 czerwca 2002 r. [...]
o d d a l i ł kasację.
U z a s a d n i e n i e
Oddział Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w O. odmówił Krystynie S. prawa
do emerytury nauczycielskiej, wykazując, że udowodniła tylko 19 lat, 6 miesięcy i 15
dni pracy nauczycielskiej, choć w okresie od 15 sierpnia 1980 r. do dnia 31 paździer-
nika 2000 r. była zatrudniona w pełnym wymiarze zajęć, to jednak w okresach wy-
mienionych w decyzji z dnia 27 listopada 2000 r. korzystała ze zwolnień lekarskich i
przebywała na urlopach macierzyńskim i dla poratowania zdrowia, a tych nie wlicza
się do okresu pracy w szczególnym charakterze.
Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Elblągu wyrokiem z
dnia 15 lutego 2001 r. odwołanie ubezpieczonej oddalił, stwierdziwszy, że skoro
Karta Nauczyciela nie określa dla swych potrzeb sposobu obliczania okresów pracy
w szczególnych warunkach, to należy oprzeć się na zasadach ogólnych, przewidzia-
nych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku eme-
rytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym
2
charakterze (Dz.U. Nr 8, poz. 43 ze zm.). Zgodnie z § 2 ust. 1 tego rozporządzenia,
okresami uzasadniającymi prawo do świadczeń są okresy, w których praca w szcze-
gólnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w peł-
nym wymiarze czasu pracy obowiązującego na danym stanowisku. Wobec tego przy
ustaleniu stażu pracy nauczycielskiej Sąd pierwszej instancji nie uwzględnił okresów
korzystania przez ubezpieczoną z zasiłków chorobowych i z urlopu dla poratowania
zdrowia jako okresów, w których praca nie była świadczona. Według Sądu, podział
okresów ubezpieczenia na składkowe i nieskładkowe uzasadnia tylko niepomijanie w
stażu nauczycielskim okresu urlopu macierzyńskiego, wliczanego w pełnym wymia-
rze jak okres składkowy.
Apelacja ubezpieczonej została uwzględniona przez Sąd Apelacyjny w Gdań-
sku. Wyrokiem z dnia 25 czerwca 2002 r. Sąd ten zmienił zaskarżony wyrok i przy-
znał Krystynie S. prawo do emerytury od dnia 1 listopada 2000 r. Przy niespornych
ustaleniach faktycznych co do okresów przerw w pracy spowodowanych stanem
zdrowia, Sąd drugiej instancji nie podzielił poglądu Sądu Okręgowego o niezaliczal-
ności do okresu pracy nauczycielskiej okresu przebywania na urlopie macierzyńskim
i okresów pobierania zasiłków chorobowych, wykazując błędność stwierdzenia, że
okres pracy nauczycielskiej obejmuje wyłącznie okresy faktycznego wykonywania
pracy. W ocenie Sądu drugiej instancji, okres urlopu macierzyńskiego, jako okres
składkowy należy wliczyć do pracy nauczycielskiej, odmowa zaś uwzględnienia nie-
składkowych okresów pobierania zasiłków chorobowych jest sprzeczna z art. 5 ust. 1
ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych (Dz.U. Nr 162, poz. 1118 ze zm.). Sąd Apelacyjny odwołał się do regu-
lacji art. 10 Karty Nauczyciela, obowiązującego w dacie zgłoszenia wniosku przez
ubezpieczoną (w brzmieniu jednolitego tekstu: Dz.U. z 1997 r. Nr 56, poz. 357),
zgodnie z którym do okresu nieprzerwanego wykonywania pracy nauczycielskiej
wymaganego przed mianowaniem wliczało się przerwy w pracy spowodowane cza-
sową niezdolnością do pracy wskutek choroby oraz urlopów, innych niż wypoczyn-
kowy, trwających nie dłużej niż 6 miesięcy.
Kasacja organu rentowego została wniesiona na podstawie naruszenia prawa
materialnego - art. 88 Karty Nauczyciela przez jego zastosowanie, mimo że ubezpie-
czona, bez uwzględnienia okresów zatrudnienia, w których nie wykonywała pracy,
nie wykazała 20-letniego okresu pracy pedagogicznej. Skarżący wniósł o zmianę za-
skarżonego wyroku przez oddalenie apelacji.
3
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Istota występującego w sprawie zagadnienia prawnego sprowadza się do
określenia wzajemnego stosunku przepisu art. 86 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. -
Karta Nauczyciela (jednolity tekst: Dz.U. 1997 r. Nr 56 poz. 357 oraz tekst jednolity -
Dz.U. z 2003 r. Nr 118, poz. 1112, w brzmieniu ustalonym od dnia 6 kwietnia 2000 r.
przez art. 1 pkt 53 ustawy z dnia 18 lutego 2000 r. o zmianie Karty Nauczyciela oraz
o zmianie niektórych innych ustaw, Dz.U. Nr 19, poz. 239) do przepisu § 2 rozpo-
rządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pra-
cowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.
Łączne zastosowanie tych przepisów doprowadziło organ rentowy do twierdzenia, że
okresy pracy nauczycielskiej mogą być uznawane za pracę w szczególnym cha-
rakterze tylko wówczas, gdy praca ta - jak stanowi § 2 rozporządzenia - wykonywana
była stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującego na danym stanowisku.
Twierdzenie to nie jest trafne. Ewentualne odniesienie do przepisów rozpo-
rządzenia można wywodzić jedynie ze sformułowania art. 86 Karty, z którego wynika,
że nauczycielom przysługuje prawo do zaopatrzenia określonego w przepisach o
emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (poprzednio w przepi-
sach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin), a więc także w rozpo-
rządzeniu z dnia 7 lutego 1983 r., wydanym na podstawie upoważnienia z art. 55
ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich ro-
dzin (Dz.U. Nr 40, poz. 267 ze zm.). Zastosowanie jednak przepisu § 2 rozporządze-
nia z dnia 7 lutego 1983 r. w związku z art. 86 Karty Nauczyciela mogłoby nastąpić
wyłącznie przy przyjęciu, że stanowi on normę wykonawczą, gdy tymczasem § 2
wskazanego rozporządzenia nie wykonuje normy art. 86 Karty Nauczyciela. Rozpo-
rządzenie z dnia 7 lutego 1983 r. nie jest aktem wykonawczym do ustawy Karta Nau-
czyciela; żaden z przepisów tej ustawy nie odsyła wprost do tej regulacji, jak też nie
ustanawia normy upoważniającej Radę Ministrów do bliższego określenia, jak należy
rozumieć pojęcie „pracy w szczególnym charakterze”. Art. 86 Karty Nauczyciela w
obecnym brzmieniu nie precyzuje określenia pracy w szczególnym charakterze ani
też nie odsyła do jego prawnej definicji ustalonej w innych przepisach. Brak związku
normatywnego między przepisami regulującymi świadczenia dla pracowników
wykonujących pracę w szczególnym charakterze a przepisami Karty Nauczyciela
4
wynika wprost z ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym
pracowników i ich rodzin. W przepisach przewidujących świadczenia dla pracowni-
ków zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze nie
wymieniono nauczycieli (por. art. 53 ust. 3 tej ustawy), stwierdzając w art. 53 ust. 4,
że uprawnienia z tytułu szczególnego charakteru zatrudnienia nauczycieli regulują
odrębne przepisy. Tym samym wykluczono wprost możliwość stosowania do nich
przepisów wykonawczych wydanych na podstawie delegacji dla Rady Ministrów do
określenia w drodze rozporządzenia rodzajów prac lub stanowisk pracy oraz warun-
ków uzyskania emerytury w wieku niższym od wynikającego z art. 26 ust. 1 pkt 1
ustawy tylko dla osób wymienionych w art. 11 ust. 3 oraz art. 53 ust. 2 i 3 ustawy.
Potwierdza to konstrukcja rozporządzenia, ograniczająca jego działanie do oceny
prawa do świadczeń „na zasadach określonych w rozporządzeniu” i wykluczająca
szersze zastosowanie niż ustalanie prawa do emerytur przewidzianych w rozporzą-
dzeniu.
Do takiej konkluzji prowadzi także wykładnia historyczna. Prawo do emerytury
nauczycielskiej, zawsze wywodzone z faktu zatrudnienia w szczególnym charakte-
rze, określanego niegdyś jako zatrudnienie I kategorii, łączyło się z odrębnym od re-
guł powszechnych, dotyczących pozostałych pracowników wykonujących pracę w
szczególnym charakterze, ustaleniem warunków, pod którymi nauczyciel mógł być
zaliczony do pracowników tej kategorii. Zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 27 kwietnia
1956 r. o prawach i obowiązkach nauczycieli (Dz.U. Nr 12, poz. 63 ze zm.), nauczy-
cielowi i jego rodzinie przysługiwało prawo do zaopatrzenia emerytalnego na zasa-
dach określonych dla pracowników I kategorii zatrudnienia, z tym że rozporządzenie
Rady Ministrów z dnia 10 maja 1957 r. w sprawie zaliczania nauczycieli do I kategorii
zatrudnienia (Dz.U. Nr 27, poz. 119) określało te warunki inaczej (bardziej korzystnie)
niż obejmujące pozostałych pracowników rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10
września 1956 r. w sprawie zaliczania pracowników do kategorii zatrudnienia, Dz.U.
Nr 39, poz. 176 (por. wyrok Trybunału Ubezpieczeń Społecznych z dnia 29 czerwca
1959 r., TR III 573/58, OSPiKA 1961 nr 1, poz. 26). Po wejściu w życie ustawy z dnia
27 kwietnia 1972 r. - Karta praw i obowiązków nauczycieli (Dz.U. Nr 16, poz. 114),
nauczyciele - zgodnie z art. 103 - nabywali prawo do zaopatrzenia emerytalnego
określonego w przepisach o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym i byli zaliczeni
do I kategorii zatrudnienia już bez odesłania do przepisów wykonawczych. Tak też
stanowiła ustawa - Karta Nauczyciela z dnia 26 stycznia 1982 r., przed zmianą doko-
5
naną od dnia 6 sierpnia 1996 r. przepisem art. 1 pkt 50 ustawy z dnia 14 czerwca
1996 r. o zmianie ustawy - Karta Nauczyciela (Dz.U. Nr 87, poz. 396). Zgodnie z art.
86, do pracowników I kategorii zatrudnienia zaliczano nauczycieli, o których mowa w
art. 1 pkt 1-7. Karta Nauczyciela używała więc własnej definicji tego zatrudnienia,
nawiązującej do miejsca wykonywania pracy pedagogicznej. Była to regulacja wy-
czerpująca, nie odwołująca się do jakichkolwiek warunków dodatkowych, jak te, które
zostały przewidziane w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r., wy-
danym na podstawie art. 55 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emery-
talnym pracowników i ich rodzin. W wyrokach z dnia 21 sierpnia 1985 r., II URN
117/85 (niepublikowany) i z dnia 12 lutego 1985 r., II UR 2/85 (OSNCP 1985 nr 10,
poz. 161) oraz w uchwale z dnia 23 stycznia 1986 r., III UZP 56/85 (OSNC 1986 nr
12, poz. 203) Sąd Najwyższy stwierdził, że w zakresie uregulowanym Kartą, rozpo-
rządzenie z dnia 7 lutego 1982 r. nie dotyczy nauczycieli.
Po wejściu w życie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z
Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. Nr 162, poz. 1118 ze zm.) wyraźnie za-
rysowują się dwa odrębne systemy emerytalne nauczycieli, wywodzące się z po-
traktowania pracy nauczycielskiej jako zatrudnienie w szczególnym charakterze:
pierwszy, związany z wykonywaniem pracy w szczególnym charakterze określonej w
rozporządzeniu, i drugi, w którym warunki emerytalne regulowane są przepisami od-
rębnymi. Rozporządzenie w sprawie wieku emerytalnego utraciło zresztą moc, a jego
stosowanie znajduje podstawę jedynie w art. 32 ust. 1 i 46 ust. 1 ustawy o emerytu-
rach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (pod przewidzianymi w nich
warunkami) przy ocenie prawa do emerytury na podstawie § 15 rozporządzenia dla
urodzonych przed dniem 1 stycznia 1949 r. i w okresie po dniu 31 grudnia 1948 r., a
przed dniem 1 stycznia 1969 r., nauczycieli, wychowawców lub innych pracowników
pedagogicznych wykonujących pracę nauczycielską wymienioną w art. 1 Karty. Nau-
czyciele urodzeni we wskazanych okresach mogą więc nabyć prawo do emerytury
na zasadach określonych w § 4 rozporządzenia, czyli po osiągnięciu wieku wynoszą-
cego 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, i okresu zatrudnienia, odpowiednio 20 i
25 lat, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach, przy czym pracę
nauczycielską wymienioną w art. 1 pkt 1-7 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta
Nauczyciela, określoną w tej ustawie jako praca zaliczona do I kategorii zatrudnienia,
uważa się pracę w szczególnym charakterze.
6
Nauczyciele urodzeni w wymienionych wyżej okresach nabywają zgodnie z
art. 32 ust. 1 i art. 47 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Spo-
łecznych prawo do emerytury bez względu na wiek na podstawie odrębnych przepi-
sów. Nie ulega wątpliwości, że chodzi tu o art. 88 ust. 1 ustawy Karta Nauczyciela,
zgodnie z którym nauczyciel ma prawo przejść na emeryturę po wykazaniu 30-let-
niego okresu zatrudnienia, w tym 20 lat wykonywania pracy w szczególnym charak-
terze, lub 25-letnigo okresu zatrudnienia, w którym przez co najmniej 20 lat wykony-
wał pracę w szczególnym charakterze w szkolnictwie specjalnym. Przez pracę nau-
czyciela wykonywaną w szczególnym charakterze należy rozumieć - przez odwołanie
się do ogólnej definicji nauczyciela zawartej w art. 3 pkt 1 Karty - pracę wykonywaną
w charakterze nauczyciela, wychowawcy lub innego pracownika pedagogicznego w
przedszkolu, szkole lub innej placówce wymienionej w art. 1 ust. 1 ustawy (por.
uchwałę siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 24 kwietnia 1984 r., III UZP
8/86, OSNCP 1986/12, poz. 193, oraz już wcześniej powołane wyroki z dnia 21
sierpnia 1985 r., II URN 117/85, niepublikowany, z dnia 12 lutego 1985 r., II UR 2/85,
OSNCP 1985/10, poz. 161 oraz w uchwałę z dnia 23 stycznia 1986 r., III UZP 56/85,
OSNC 1986 nr 12, poz. 203).
W tym stanie rzeczy należy stwierdzić, że wykładnia historyczna i systemowa
prowadzą do nie budzącego wątpliwości wniosku o autonomicznym, pełnym i wy-
czerpującym określeniu „wykonywania pracy w szczególnym charakterze”, zawartym
w Karcie Nauczyciela, co wyklucza nie tylko potrzebę, ale też możliwość sięgania do
innych przepisów (wykonawczych), zawierających warunki dodatkowe określania
pracy nauczycielskiej.
Przepis art. 88 ust. 1 Karty Nauczyciela jest przepisem szczególnym (w odnie-
sieniu do ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych) i w zakresie uprawnień emerytalnych nauczycieli normuje
wszystkie wymagania, których spełnienie uprawnia nauczyciela do przejścia na eme-
ryturę bez względu na wiek. Zatrudnienie nauczycieli, wychowawców i innych pra-
cowników pedagogicznych zatrudnionych w przedszkolach, szkołach i placówkach
wymienionych w art. 1 Karty Nauczyciela (art. 3 pkt 1 Karty) jest właśnie zatrudnie-
niem traktowanym jako praca w szczególnym charakterze. Porównanie treści przepi-
sów art. 88 ust.1 i art. 3 pkt 1 Karty uwidocznia jednak różnicę w użytych w nich
sformułowaniach, gdyż pierwszy mówi o „wykonywaniu” pracy w szczególnym cha-
rakterze, a drugi o „zatrudnieniu” na określonym stanowisku, w czym zawiera się
7
sugestia, że w odniesieniu do stażu emerytalnego ustawodawca przewidział wyższe
wymagania, ujmując okres zatrudnienia tylko jako okres praktycznego świadczenia
pracy (w ujęciu szerszym, traktowanym jako okres zatrudnienia, chodziłoby o pełny
staż, obejmujący przerwy w pracy mieszczące się w ramach istniejącego stosunku
pracy). W dotychczasowym orzecznictwie sądów ubezpieczeń społecznych zalicza-
nie okresów nieświadczenia pracy do okresów zatrudnienia nie było kwestionowane.
I tak, jeszcze Trybunał Ubezpieczeń Społecznych w uchwale kolegium siedmiu sę-
dziów z dnia 25 maja 1960 r., (OSPiKA 1962 nr 2, poz. 32), jak i w wyroku z dnia 19
lipca 1963 r., III TR 1166/62 (tezy TUS, 1965, s. 24), zajął stanowisko, że nawet
okres, w którym nauczyciel był zawieszony w czynnościach z ograniczeniem wyna-
grodzenia, stanowi okres zatrudnienia. W uzasadnieniu podniósł, że na pojęcie za-
trudnienia składają się wykonywanie pracy i pobieranie za nią wynagrodzenia. Jest to
pojęcie szerokie, określające pojęcie pracownika, i w tym rozumieniu przez wyko-
nywanie pracy (zatrudnienia) należy rozumieć istnienie stosunku pracy. Istotne jest,
że pogląd ten został wyrażony na tle art. 7 dekretu z dnia 25 czerwca 1954 r. o po-
wszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz.U. z 1958 r. Nr
23, poz. 97), uznającego za okresy zatrudnienia „okresy pracy wykonywanej na ob-
szarze Państwa Polskiego”, a więc wprost odnoszącego się do rzeczywistego
świadczenia pracy. W tym też stanie prawnym wydane zostało rozporządzenie Rady
Ministrów z dnia 10 maja 1957 r. w sprawie zaliczania nauczycieli do I kategorii za-
trudnienia, a jednak przy ocenie zatrudnienia w tej kategorii uwzględniało również
okresy, w czasie których nauczyciel nie pełnił zawodowej pracy pedagogicznej, takie
jak okresy urlopów bezpłatnych udzielonych dla celów oświatowych, naukowych lub
dla pracy w ZNP. Nawet zatem wówczas, gdy prawo do emerytury nauczycielskiej
powiązane było wprost z wykonywaniem zatrudnienia I kategorii, nie obowiązywała
bezwzględnie zasada wliczania jedynie okresów wykonywania pracy w tej kategorii.
Uznanie, że pod pojęciem „wykonywania” pracy nauczycielskiej (w szczególnym
charakterze) rozumieć należy okres, w którym nauczyciel rzeczywiście świadczył
taką pracę, prowadzi zresztą do powiązania pracowniczego stosunku ubezpieczenia
społecznego z sytuacją faktyczną, gdy tymczasem stosunek ten obejmuje - zgodnie
z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń spo-
łecznych (Dz.U. Nr 137, poz. 887 ze zm.) - wszystkie osoby fizyczne, które na obsza-
rze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami, czyli pozostają w stosunku pracy (art.
8 ust. 1 tej ustawy).
8
Przerwy w świadczeniu pracy, przypadające w czasie trwania stosunku pracy
nauczycielskiej są uznawane za okres zatrudnienia na danym stanowisku pracy,
czego nie kwestionował Sąd Najwyższy nawet w uchwale z dnia 27 maja 1981 r., II
UZP 13/81 (OSPiKA 1982 nr 9-10, poz. 162), w której wyraził pogląd, że okres pobie-
rania renty chorobowej nie podlega wliczeniu do okresu zatrudnienia w I kategorii
zatrudnienia. Z kolei, w wyroku z dnia 15 grudnia 1997 r., II UKN 410/97 (OSNAPUS
1998 nr 21, poz. 635), Sąd Najwyższy przyjął wprost, że przepis art. 88 Karty Nau-
czyciela wymaga do uzyskania emerytury nauczycielskiej wykazania 20 lat pracy w
zawodzie nauczyciela, a nie zatrudnienia w I kategorii, stwierdzając, że przepisy tej
ustawy takiego pojęcia (w ówczesnym brzmieniu) nie używają.
Ostatecznie, skoro w art. 3 pkt 1 Karty Nauczyciela bycie nauczycielem zosta-
ło powiązane z zatrudnieniem na określonych stanowiskach pracy pedagogicznej,
uznawanej za pracę w szczególnym charakterze, to wykonywanie tej pracy w rozu-
mieniu art. 88 ust. 1 Karty jest równoznaczne z pozostawaniem nauczyciela w sto-
sunku pracy na takim stanowisku i nie ma podstaw do rozróżniania pojęć „wykony-
wania pracy” i „zatrudnienia”. Po tym stwierdzeniu staje się oczywiste, że przerwy w
pracy spowodowane czasową niezdolnością do jej świadczenia w związku z chorobą
(porodem) i korzystaniem z wynagrodzenia lub świadczeń z ubezpieczenia społecz-
nego z tego tytułu, są okresami, w których nauczyciel zachowuje status osoby wyko-
nującej pracę w szczególnym charakterze. To samo dotyczy urlopu dla poratowania
zdrowia, pomyślanego jako okres powstrzymywania się od pracy, niezbędny do re-
generacji sił i zapewnienia możności dalszego wykonywania pracy, i z tego względu
jest samo przez się zrozumiałe, że nie może być traktowany inaczej niż okres za-
trudnienia, ze wszystkimi związanymi z tym uprawnieniami (por. wyroki Sądu Naj-
wyższego z dnia 19 września 1996 r., I PRN 67/96, OSNAPUS 1997 nr 6, poz. 99
oraz z dnia 20 kwietnia 2001 r., I PKN 377/00, OSNP 2003 nr 5, poz. 115).
W konkluzji należało stwierdzić, że choć Sąd drugiej instancji, posiłkując się
przepisami ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych, stanowiącymi o okresach składkowych i nieskładkowych
- nieprzydatnymi przy rozstrzyganiu spornego zagadnieni -, uchylił się od rozstrzy-
gnięcia sporu w przedmiocie ustalenia właściwej podstawy prawnej wliczenia do
stażu pracy nauczycielskiej okresów pobierania zasiłków chorobowych i macierzyń-
skiego oraz wynagrodzenia w okresie korzystania z urlopu dla poratowania zdrowia,
to jego wyrok ostatecznie odpowiada prawu.
9
Z tej przyczyny Sąd Najwyższy oddalił kasację (art. 39312
k.p.c.).
========================================