Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) Wierzytelności Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. wniosła w elektronicznym postępowaniu upominawczym o zasądzenie na jej rzecz od pozwanej G. P. kwoty 48 573,55 zł z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP liczonymi od kwoty 20 472,29 zł od dnia 14 września 2015 roku do dnia zapłaty i z odsetkami ustawowymi liczonymi od łącznej kwoty 28 101,26 zł od dnia 14 września 2015 roku dnia zapłaty. Nadto wniosła o zasądzenie od pozwanego na jej rzecz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 2 400 zł oraz opłaty manipulacyjnej dla dostawcy usług płatności w kwocie 6,08 zł.

Na uzasadnienie swojego żądania wskazała, że dochodzona wierzytelność wynika z braku zapłaty świadczenia wynikającego z umowy kredytu konsolidacyjnego zawartej w dniu 07 października 2008 roku przez pozwaną z (...) Bank S.A. w K., poprzednikiem prawnym (...) Bank S.A., a pierwotna kwota kredytu wynosiła 23 158,10 zł. Podniosła, że z uwagi na rażące naruszenie warunków przedmiotowej umowy przez pozwaną została ona jej wypowiedziana. Podała także, że w związku z brakiem spłaty należności wynikających z umowy poprzedni wierzyciel wystawił przeciwko pozwanej bankowy tytuł egzekucyjny, który po opatrzeniu w klauzulę wykonalności stał się podstawą do wszczęcia przeciwko dłużnikowi postępowania egzekucyjnego, które nie doprowadziło jednakże do wyegzekwowania całości należności. Strona powodowa zaznaczyła, że na podstawie umowy o przelewie wierzytelności z dnia 04 marca 2015 roku wierzytelność z tego tytułu została na nią przelana. Oświadczyła, że na dochodzona kwotę składają się: niespłacony kapitał w kwocie 20 472,29 zł, odsetki karne za okres od dnia wymagalności zaległości w spłacie do dnia 25 lutego 2015 roku w kwocie 24 422,47 zł, koszty wezwań, odsetki umowne w kwocie 2 339,40 zł i odsetki karne naliczone od kwoty niespłaconego kapitału od dnia 26 lutego 2015 roku do dnia poprzedzającego wniesienie pozwu w niniejszej sprawie w kwocie 1 339,39 zł.

Postanowieniem z dnia 28 października 2015 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie, uznając, że brak jest podstaw do wydania nakazu zapłaty w niniejszej sprawie, przekazał sprawę do rozpoznania do Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie.

Na rozprawie w dniu 28 kwietnia 2016 roku strony nie stawiły się pomimo prawidłowego zawiadomienia, przy czym pozwana nie żądał przeprowadzenia rozprawy w swej nieobecności i nie składała wyjaśnień.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 07 października 2008 roku pozwana G. P. zawarła z (...) Bank S.A. w K. umowę konsolidacyjnego kredytu gotówkowego nr (...) na spłatę kredytów i innych udokumentowanych zobowiązań kredytowych kredytobiorczyni, nie związanych z działalnością gospodarczą oraz sfinansowanie jej dowolnych potrzeb konsumpcyjnych, na podstawie której otrzymała kredyt w kwocie 23 158,09 zł na okres spłaty do dnia 15 października 2015 roku.

Dowód: umowa konsolidacyjnego kredytu gotówkowego (...) z dnia 07 października 2008 roku wraz z załącznikami - k. 68-73

(...) Bank S.A. w W. jest następcą prawnym (...) Bank S.A. w K..

Dowód: odpis pełny z rejestru przedsiębiorców KRS numer (...) – k. 42-47

odpis pełny z rejestru przedsiębiorców KRS numer (...) – k. 48-52

W związku z powstaniem zaległości w spłacie kredytu (...) Bank S.A. wypowiedział pozwanej umowę kredytu nr (...) z dnia 17 kwietnia 2009r. z zachowaniem 30 dniowego okresu wypowiedzenia, liczonego od dnia doręczenia wypowiedzenia, co miało miejsce w dniu 26 września 2009r.

Dowód: wypowiedzenie umowy kredytu z dnia (...) z dnia 22 kwietnia 2009 roku -k. 74

W dniu 04 marca 2015 roku strona powodowa (...) Wierzytelności Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. zawarła z (...) Sp. z o.o. S.K.A. w W. umowę przeniesienia portfela. Z treści tej umowy wynika, że w dniu 26 lutego 2015 roku (...) Bank S.A. dokonał przelewu wszystkich wierzytelności wyszczególnionych w wykazie wierzytelności w formie aportu do (...) Sp. z o.o. Sp. K. z siedzibą w W..

Dowód: umowa przeniesienia portfela z dnia 04 marca 2015 roku wraz z załącznikami –

k. 25-28

W dniu 20 marca 2015 roku w/w strony umowy podpisały aneks nr (...) do umowy przeniesienia portfela w celu dokonania korekty ceny i zaktualizowania danych dotyczących wartości i liczby wierzytelności wchodzących w skład portfela. Na rzecz strony powodowej zostały przeniesione wierzytelności wyszczególnione w załączniku nr 1 (forma papierowa) oraz załączniku nr 2 (DVD). Zgodnie z tym załącznikiem przedmiotem umowy była wierzytelność wobec pozwanej G. P. na łączną kwotę 47 765,31 zł.

Dowód: aneks nr (...) do umowy przeniesienia portfela z dnia 20 marca 2015 roku z

załącznikami - k. 29-33

W dniu 04 marca 2015 roku (...) Bank S.A. w W. sporządził zawiadomienie kierowane do pozwanej G. P., którym wskazał, że z tytułu umowy (...) dokonał przeniesienia przysługującej mu wierzytelności na rzecz spółki (...) Spółka z o.o. Sp. K. w W.. Wskazał również, że w związku z przeniesieniem praw w spółce (...) Spółka z o.o. Sp. K. w W. na (...) Sp. z o.o. S.K.A. w W. oraz na podstawie umowy o przelew wierzytelności z dnia 04 marca 2015 roku, że wierzytelności, które zostały przelane przez (...) Sp. z o.o. S.K.A. na rzecz (...) Wierzytelności Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W..

Dowód: zawiadomienie o przeniesieniu wierzytelności z dnia 04 marca 2015 roku – k. 56

Z kolei w dniu 10 kwietnia 2015 roku strona powodowa (...) Wierzytelności Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty działający poprzez (...) S.A. sporządziła wezwanie, w którym wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 47 975,79 zł stanowiącej wysokość zobowiązania z umowy zawartej z G. (...) Bank. Jednocześnie w piśmie tym wskazano, że w związku z przeniesieniem ogółu praw i obowiązków przysługujących (...) Bank Spółka Akcyjna (Bank) w spółce (...) Sp. z o.o. S.K.A. z siedzibą w W. (Spółka), na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 04 marca 2015 roku zostały przelane przez Spółkę na rzecz Funduszu wszelkie prawa i roszczenia (...) Bank S.A. z tytułu umowy kredyt konsolidacyjny nr (...) z dnia 07 października 2015 roku.

D owód: wezwanie do zapłaty z dnia 10 kwietnia 2015 roku - k. 57

W dniu 14 września 2015 roku strona powodowa wystawiła wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego i ewidencji analizy, w którym oświadczyła, że na dzień 14 września 2015 roku w księgach rachunkowych Funduszu figuruje wierzytelność względem pozwanej G. P. z tytułu umowy nr (...) z dnia 07 października 2008 roku zawartej z (...) Bank S.A. Na łączną kwotę wierzytelności 48 334,70 zł składają się:

- kapitał – 20 472,29 zł,

- odsetki naliczone od kwoty niespłaconego kapitału od 26 lutego 2015 roku do 13 września 2015 roku – 1 339,39 zł,

- odsetki karne naliczone przez poprzedniego wierzyciela – 24 183,62 zł,

- odsetki umowne - 2 339,40 zł,

D owód: wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego i ewidencji

analitycznej z dnia 14 września 2015 roku - k. 53

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny, o czym stanowi art. 339 § 1 k.p.c. Na mocy art. 339 § 2 k.p.c. wydając wyrok zaoczny przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa. W toku niniejszego procesu pozwany zachował postawę całkowicie bierną. Nie złożył odpowiedzi na pozew, nie stawił się także na rozprawie. W przedmiotowej sprawie spełnione zostały zatem powyższe przesłanki do wydania wyroku zaocznego. Jednocześnie w ocenie Sądu nie wystąpiły przesłanki pozytywne zawarte w treści 339 § 2 k.p.c..

Należy wskazać, że niezależnie od wynikającego z przytoczonego wyżej domniemania prawdziwości twierdzeń powoda z rzeczywistym stanem rzeczy, Sąd ma każdorazowo obowiązek krytycznego ustosunkowania się do jego twierdzeń z punktu widzenia ich ewentualnej zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy. W przypadku wątpliwości w tym przedmiocie, Sąd nie może wydać wyroku zaocznego, opierając się tylko na twierdzeniach powoda o okolicznościach faktycznych. Należy przeprowadzić postępowanie dowodowe w celu wyjaśnienia powstałych wątpliwości (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 października 1998 roku, I CKU 85/98, LEX nr 1216211; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 września 1997 roku, I CKU 115/97, LEX nr 1227454).

Zawarte w pozwie twierdzenia budziły poważne wątpliwości Sądu, wobec czego uznał on za konieczne przeprowadzenie postępowania dowodowego.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że przelew wierzytelności uregulowany w przepisach art. 509 k.c., w relacji dłużnik cedowanej wierzytelności, a jej cesjonariusz powoduje zmianę podmiotu, któremu dłużnik powinien spełnić świadczenie. Z chwilą dokonania cesji nabywca wierzytelności uzyskuje, bowiem status wierzyciela, przy czym nie można pomijać, że cesjonariusz nabywa w drodze przelewu tylko tyle praw, ile przysługiwało jego poprzednikowi prawnemu (cedentowi). Z powyższego wynika, że cesjonariusz nie może żądać od dłużnika świadczenia w większym rozmiarze aniżeli mógł to uczynić cedent. Sytuacja prawna dłużnika nie może ulec na skutek przelewu pogorszeniu w porównaniu z sytuacją, jaka istniała przed przelewem (por. uzasadnienie wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 14 lutego 2013 roku, V ACa 733/12, LEX nr 1289450). Należy jednocześnie podkreślić, że warunkiem otrzymania należności przez nabywcę długu jest udowodnienie, iż takie prawo przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi bądź też kolejnym następcom prawnym (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 lipca 2006 roku, V CSK 187/06, „Monitor Prawniczy” 2006, nr 16, s. 849).

Ciężar dowodowy we wskazanym zakresie spoczywał zatem na stronie powodowej. Sąd uznał, że strona powodowa nie udźwignęła ciężaru udowodnienia faktów, z których wywodzi korzystne dla siebie skutki prawne. Podkreślić przy czym trzeba, że samo twierdzenie strony nie jest dowodem, a twierdzenie dotyczące istotnej dla sprawy okoliczności (art. 227 k.p.c.) powinno być udowodnione przez stronę to twierdzenie zgłaszającą (patrz np.: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 listopada 2001 roku, sygn. I PKN 660/00, publ. Wokanda 2002/7-8/44). Zgodnie z art. 232 k.p.c. obowiązek wskazania dowodów obciąża przede wszystkim strony, a w myśl art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Oznacza to, że ten, kto powołuje się na przysługujące mu prawo, występując z żądaniem obowiązany jest udowodnić okoliczności faktyczne uzasadniające to żądania. Chodzi tu o fakty, które mają istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, wykazujące istnienie prawa.

Zgodnie z obowiązującą w postępowaniu cywilnym zasadą kontradyktoryjności sąd nie ma obowiązku zarządzania dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie, ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzania z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 1996 roku, sygn. I CKU 45/96, publ. OSNC 1997/6-7/76). Dopuszczenie dowodu z urzędu jest co do zasady prawem, a nie obowiązkiem sądu. W związku z powyższym, jeżeli materiał dowodowy zgromadzony przez strony nie daje podstawy do dokonania odpowiednich ustaleń faktycznych sąd musi wyciągnąć ujemne konsekwencje z nieudowodnienia faktów przytoczonych na uzasadnienie żądań lub zarzutów.

W ocenie Sądu materiał dowodowy zgromadzony w sprawie nie dawał podstaw do uznania, ażeby zaistniały przesłanki uzasadniające obciążenie pozwanej G. P. należnościami dochodzonymi pozwem, a wynikającymi z dokumentów przedstawionych Sądowi do oceny. Strona powodowa bowiem nie wykazała dostatecznie swojej legitymacji procesowej czynnej do żądania od pozwanej zapłaty wskazanej kwoty.

Niewątpliwie pozwany zawarł z (...) Bank S.A. w K. w dniu 07 października 2008 roku umowę konsolidacyjnego kredytu gotówkowego o nr (...). Brak jest jednak dowodów, aby prawa i obowiązki z tej umowy przeszły ostatecznie na rzecz strony powodowej. Pierwotnym wierzycielem był (...) Bank S.A.. Z przedłożonej do pozwu umowy przeniesienia portfela z dnia 04 marca 2015 roku oraz z aneksu nr (...) do tej umowy z dnia 20 marca 2015 roku wynika, że wierzytelność wobec pozwanej z tytułu przedmiotowej umowy konsolidacyjnego kredytu gotówkowego strona powodowa nabyła od firmy (...) Sp. z o.o. S.K.A.. Strona powodowa nie wykazała natomiast w jaki sposób (...) Sp. z o.o. S.K.A. miałaby stać się dysponentem dochodzonej wierzytelności. Nie przesądzają o tym dołączone dokumenty w postaci Umowy przeniesienia portfela z dnia 04 marca 2015 roku oraz aneks nr (...) do tej umowy z dnia 20 marca 2015 roku, są to bowiem umowy zawarte pomiędzy (...) Sp. z o.o. S.K.A. a strona powodową, a nie z pierwotnym czy poprzednim wierzycielem. Przy czym dowody te są jedynie dokumentami prywatnymi i zgodnie z treścią art. 245 k.p.c. stanowią jedynie dowód tego, że osoby, które je podpisały, złożyły oświadczenia zawarte w tych dokumentach. Dowodem uzasadniającym legitymację czynną strony powodowej nie jest także wezwanie do zapłaty adresowane do pozwanego ani zawiadomienie go o zmianie wierzyciela jak również wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego wystawiony na postawie art. 194 ustawy z dnia 27 maja 2004 roku o funduszach inwestycyjnych, albowiem są to także jedynie dokumenty prywatne, które korzystają – jak wskazano powyżej - jedynie z domniemania autentyczności oraz z domniemania, że zawarte w nim oświadczenia złożyły osoba, które go podpisały (art. 245 k.p.c.). Dokument prywatny nie korzysta natomiast z domniemania zgodności z prawdą oświadczeń w nim zawartych. O materialnej mocy dowodowej dokumentu prywatnego, zależnie od jego treści, rozstrzyga sąd według ogólnych zasad oceny dowodów w myśl art. 233 § 1 k.p.c. Podobnie jak w wypadku innych dowodów, sąd ocenia, czy dowód ten ze względu na jego indywidualne cechy i okoliczności obiektywne zasługuje na wiarę, czy nie. Wynikiem tej oceny jest przyznanie lub odmówienie dowodowi z dokumentu waloru wiarygodności, ze stosownymi konsekwencjami w zakresie jego znaczenia dla ustalenia podstawy faktycznej orzeczenia.

Strona powodowa zatem nie udowodniła za pomocą jakiegokolwiek miarodajnego dowodu, przejścia wierzytelności z (...) Bank S.A. na zbywcę wierzytelności objętej umową o przeniesienie portfela tj. (...) Sp. z o.o. S.K.A. stanowiącej podstawę żądania w niniejszej sprawie, a tylko wykazanie powyższej okoliczności uprawniłoby do uwzględniania powództwa. Strona powodowa nie przedstawiła żadnego dowodu czy, kiedy, z jakim skutkiem, w jakim czasie wierzytelność została przeniesiona z G. (...) Bank na Spółkę (...) Sp. z o.o. Sp. K., następnie, że prawa do tej spółki zostały przeniesione na (...) Spółkę z o.o. S.K.A. i że nastąpiło skuteczne wycofanie wniesionego przez (...) Bank S.A. wkładu do spółki komandytowej (...) Spółki z o.o. Sp. K. w sposób, który uprawniałby do przyjęcia, że zbywca portfela wierzytelności, czyli (...) Spółka z o.o. S.K.A. w istocie uprawniona była w dacie zawarcia umowy z powodem do zbycia wskazanej wierzytelności.

Wskazać w tym miejscu należy, że strona powodowa jest przedsiębiorcą korzystającym z profesjonalnej obsługi prawnej. Z tych względów powinna być świadoma zasad prowadzenia procesu cywilnego i występowania w nim w charakterze strony aktywnej. Przypomnieć jednak wypada, iż strona powodowa nie może się powoływać przed Sądem na dokumenty, nawet gdyby ich treść była znana pozwanemu, jeżeli nie zostały przedstawione jako dowody w sprawie. Przedstawienie dowodów w rozumieniu art. 3 k.p.c. i art. 232 k.p.c. oznacza w wypadku dowodów z dokumentów po prostu ich złożenie do akt sprawy w załączeniu do pisma procesowego albo podczas rozprawy. Zatem strona powodowa zastępowana przez profesjonalnego pełnomocnika powinna wykazać się należytą aktywnością dowodową i w zakresie dokumentów przedłożyć je Sądowi wraz z pozwem. W przypadku zaś braku dokumentów uzasadniających roszczenie winna była jeszcze przed wszczęciem procesu zwrócić się do swojego kontrahenta z umowy cesji o przekazanie dokumentów niezbędnych do dochodzenia roszczenia. Zaniechanie strony powodowej w tym zakresie może tylko zadziałać na jej niekorzyść. Uznać zatem należało, iż strona powodowa w toku niniejszego postępowania wykazała się – w opisanym powyżej zakresie - bierną postawą. Wyraźnego w tym miejscu podkreślenia wymaga także, że strona powodowa nie może traktować Sądu, jako maszynki do wydawania na jego rzecz wyroków powołując tylko pewne częściowo okoliczności, a przemilczając inne i nie przedstawiając na to żadnych dowodów.

Mając więc na uwadze, że strona powodowa nie wykazała ciągłości przejścia praw z pierwotnego wierzyciela na końcowego wierzyciela, a zatem nie wykazała swojej legitymacji procesowej w przedmiotowej sprawie, powództwo należało oddalić.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)