II CZ 54/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:26-11-2015
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 54/15
POSTANOWIENIE
Dnia 17 września 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Anna Kozłowska (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Wojciech Katner
SSN Krzysztof Strzelczyk
w sprawie ze skargi M. T.
przy uczestnictwie Agencji Nieruchomości Rolnych w Warszawie
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu
Apelacyjnego z dnia 12 stycznia 2006r., po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej
w dniu 17 września 2015 r.,
zażalenia M. T.
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 4 marca 2015 r.,
1. oddala zażalenie
2. zasądza od M. T. na rzecz Agencji Nieruchomości Rolnych
kwotę 5400 (pięć tysięcy czterysta) zł tytułem zwrotu kosztów
zastępstwa procesowego w postępowaniu
zażaleniowym przed Sądem Najwyższym.
2
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 4 marca 2015 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
pozwanego M. T. o wznowienie postępowania w sprawie z powództwa Agencji
Nieruchomości Rolnych w Warszawie o zapłatę, zakończonego prawomocnym
wyrokiem tego Sądu wydanym w dniu 12 stycznia 2006 r., sygn. I ACa …/05. W
uzasadnieniu tego postanowienia Sąd Apelacyjny, odnosząc się do podstaw skargi
kwalifikowanych przez pozwanego jako pozbawienie go możności działania oraz
wykrycie nowych środków dowodowych, wskazał, z powołaniem się na treść art.
408 i art. 407 § 1 k.p.c., że zaskarżony skargą wyrok zapadł bez mała dziewięć lat
przed wniesieniem skargi, a ponadto skarżący o wyroku dowiedział się najpóźniej w
dniu 19 stycznia 2006 r., kiedy to złożył wniosek o doręczenie mu tego wyroku z
uzasadnieniem. Wskazuje to tym samym, że uchybił zarówno pięcioletniemu
terminowi z art. 408 k.p.c. jak i trzymiesięcznemu terminowi z art. 407 § 1 k.p.c.,
co w myśl art. 410 § 1 k.p.c. prowadziło do odrzucenia skargi.
Zażalenie na to postanowienie wniósł pozwany domagając się jego
uchylenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarżący dowodząc w zażaleniu, że w toku postępowania w sprawie I
ACa …/05 został pozbawiony możności działania i - jak twierdzi - tym samym
„nie doszło do upływu terminu do wniesienia skargi o wznowienie”, pomija, że przy
tej podstawie wznowienia postępowania ustawodawca uchylił tylko obowiązek
zachowania terminu z art. 408 k.p.c., to jest terminu pięciu lat od uprawomocnienia
się wyroku. Nie uchylił natomiast obowiązku dochowania terminu z art. 407 § 1
k.p.c. (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 13 grudnia 2012 r., IV CZ
131/12; z dnia 5 grudnia 2013 r., V CZ 64/13; z dnia 11 września 2014 r., III CZ
34/14 - niepubl.), który to przepis stanowi, że skargę o wznowienie postępowania
opartą na podstawie jak wyżej wnosi się w terminie trzymiesięcznym liczonym od
dnia, w którym o wyroku dowiedziała się strona, jej organ lub przedstawiciel
ustawowy. Skarżący o wyroku wydanym w sprawie I ACa …/05 dowiedział się, jak
prawidłowo przyjął Sąd, w styczniu 2006 r., natomiast skargę o wznowienie
postępowania w tej sprawie, opartą na podstawie pozbawienia możności działania,
3
złożył grudniu 2014 r., a więc bez wątpliwości z uchybieniem trzymiesięcznego
terminu z art. 407 § 1 k.p.c.
W odniesieniu do podstawy art. 403 § 2 k.p.c. – to jest wykrycia nowych
środków dowodowych, o istnieniu których, jak skarżący dowodzi, dowiedział się
w dniu 25 września 2014 r. – zauważyć należy, że przy tej podstawie wznowienia
skarżący miał obowiązek dotrzymania obu terminów, tak z art. 407 § 1 k.p.c., przy
czym przewidziany w tym przepisie termin trzymiesięczny liczy się od dnia,
w którym strona dowiedziała się o podstawie wznowienia, jak i terminu art. 408
k.p.c., to jest terminu pięcioletniego liczonego od uprawomocnienia się wyroku.
Wniesienie skargi o wznowienie postępowania w dniu 27 grudnia 2014 r. oznacza,
że oba te ustawowe terminy zostały przez skarżącego naruszone. Ponieważ art.
410 § 1 k.p.c. stanowi, że sąd odrzuca skargę wniesioną po upływnie przepisanego
terminu, zaskarżone postanowienie nie mogło być poczytane za nieprawidłowe.
Z przedstawionych przyczyn orzeczono jak w sentencji (art. 39814
w związku
z art. 39821
w związku z art. 397 § 2 k.p.c.).
O kosztach postępowania zażaleniowego orzeczono na podstawie art. 98
§ 1 i 3 k.p.c. w związku z § 6 pkt 7 w związku z § 12 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności
radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej
udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jedn.: Dz. U.
z 2013 r., poz. 490).
kc
POSTANOWIENIE
Dnia 17 września 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Anna Kozłowska (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Wojciech Katner
SSN Krzysztof Strzelczyk
w sprawie ze skargi M. T.
przy uczestnictwie Agencji Nieruchomości Rolnych w Warszawie
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu
Apelacyjnego z dnia 12 stycznia 2006r., po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej
w dniu 17 września 2015 r.,
zażalenia M. T.
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 4 marca 2015 r.,
1. oddala zażalenie
2. zasądza od M. T. na rzecz Agencji Nieruchomości Rolnych
kwotę 5400 (pięć tysięcy czterysta) zł tytułem zwrotu kosztów
zastępstwa procesowego w postępowaniu
zażaleniowym przed Sądem Najwyższym.
2
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 4 marca 2015 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
pozwanego M. T. o wznowienie postępowania w sprawie z powództwa Agencji
Nieruchomości Rolnych w Warszawie o zapłatę, zakończonego prawomocnym
wyrokiem tego Sądu wydanym w dniu 12 stycznia 2006 r., sygn. I ACa …/05. W
uzasadnieniu tego postanowienia Sąd Apelacyjny, odnosząc się do podstaw skargi
kwalifikowanych przez pozwanego jako pozbawienie go możności działania oraz
wykrycie nowych środków dowodowych, wskazał, z powołaniem się na treść art.
408 i art. 407 § 1 k.p.c., że zaskarżony skargą wyrok zapadł bez mała dziewięć lat
przed wniesieniem skargi, a ponadto skarżący o wyroku dowiedział się najpóźniej w
dniu 19 stycznia 2006 r., kiedy to złożył wniosek o doręczenie mu tego wyroku z
uzasadnieniem. Wskazuje to tym samym, że uchybił zarówno pięcioletniemu
terminowi z art. 408 k.p.c. jak i trzymiesięcznemu terminowi z art. 407 § 1 k.p.c.,
co w myśl art. 410 § 1 k.p.c. prowadziło do odrzucenia skargi.
Zażalenie na to postanowienie wniósł pozwany domagając się jego
uchylenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarżący dowodząc w zażaleniu, że w toku postępowania w sprawie I
ACa …/05 został pozbawiony możności działania i - jak twierdzi - tym samym
„nie doszło do upływu terminu do wniesienia skargi o wznowienie”, pomija, że przy
tej podstawie wznowienia postępowania ustawodawca uchylił tylko obowiązek
zachowania terminu z art. 408 k.p.c., to jest terminu pięciu lat od uprawomocnienia
się wyroku. Nie uchylił natomiast obowiązku dochowania terminu z art. 407 § 1
k.p.c. (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 13 grudnia 2012 r., IV CZ
131/12; z dnia 5 grudnia 2013 r., V CZ 64/13; z dnia 11 września 2014 r., III CZ
34/14 - niepubl.), który to przepis stanowi, że skargę o wznowienie postępowania
opartą na podstawie jak wyżej wnosi się w terminie trzymiesięcznym liczonym od
dnia, w którym o wyroku dowiedziała się strona, jej organ lub przedstawiciel
ustawowy. Skarżący o wyroku wydanym w sprawie I ACa …/05 dowiedział się, jak
prawidłowo przyjął Sąd, w styczniu 2006 r., natomiast skargę o wznowienie
postępowania w tej sprawie, opartą na podstawie pozbawienia możności działania,
3
złożył grudniu 2014 r., a więc bez wątpliwości z uchybieniem trzymiesięcznego
terminu z art. 407 § 1 k.p.c.
W odniesieniu do podstawy art. 403 § 2 k.p.c. – to jest wykrycia nowych
środków dowodowych, o istnieniu których, jak skarżący dowodzi, dowiedział się
w dniu 25 września 2014 r. – zauważyć należy, że przy tej podstawie wznowienia
skarżący miał obowiązek dotrzymania obu terminów, tak z art. 407 § 1 k.p.c., przy
czym przewidziany w tym przepisie termin trzymiesięczny liczy się od dnia,
w którym strona dowiedziała się o podstawie wznowienia, jak i terminu art. 408
k.p.c., to jest terminu pięcioletniego liczonego od uprawomocnienia się wyroku.
Wniesienie skargi o wznowienie postępowania w dniu 27 grudnia 2014 r. oznacza,
że oba te ustawowe terminy zostały przez skarżącego naruszone. Ponieważ art.
410 § 1 k.p.c. stanowi, że sąd odrzuca skargę wniesioną po upływnie przepisanego
terminu, zaskarżone postanowienie nie mogło być poczytane za nieprawidłowe.
Z przedstawionych przyczyn orzeczono jak w sentencji (art. 39814
w związku
z art. 39821
w związku z art. 397 § 2 k.p.c.).
O kosztach postępowania zażaleniowego orzeczono na podstawie art. 98
§ 1 i 3 k.p.c. w związku z § 6 pkt 7 w związku z § 12 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności
radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej
udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jedn.: Dz. U.
z 2013 r., poz. 490).
kc