Sygn. akt V CSK 710/14
POSTANOWIENIE
Dnia 14 października 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Maria Szulc
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z powództwa J. S. i B. Ż.
przeciwko Spółdzielni Rolniczo-Handlowej "[…]"
w likwidacji we W.
o uchylnie uchwały,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 14 października 2015 r.,
skargi kasacyjnej powodów od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 26 czerwca 2014 r.,
1. odrzuca skargę kasacyjną,
2. zasądza od powodów na rzecz strony pozwanej kwotę 120
zł ( sto dwadzieścia ) tytułem zwrotu kosztów postępowania
kasacyjnego.
2
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 9 stycznia 2014 r. Sąd Okręgowy we W. oddalił powództwo
J. S. i B. Ż. przeciwko Spółdzielni Rolniczo-Handlowej „[…]" w likwidacji we W. o
uchylenie, ewentualnie o ustalenie nieważności uchwały nr 1/2012 z dnia
24 sierpnia 2012 r. Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia Spółdzielni Rolniczo-
Handlowej „[…]" w likwidacji we W., w sprawie wyrażenia zgody na umorzenie w
trybie art. 199 § 3 k.s.h. dobrowolnie i bez wynagrodzenia wszystkich 300
udziałów o łącznej wartości nominalnej 15.000 zł, posiadanych przez Spółdzielnię w
spółce W. Sp. z o.o. z siedzibą we W.
Wyrokiem z dnia 26 czerwca 2014 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację
powodów od wyroku Sądu pierwszej instancji, podzielając ustalenia faktyczne i
prawne tego sądu.
Skarga kasacyjna powodów została oparta na obu podstawach określonych
w art. 3983
§ 1 k.p.c. W ramach podstawy naruszenia prawa procesowego skarżący
zarzucili obrazę art. 365 k.p.c., art. 233 § 1 k.p.c. i art. 3 k.p.c., a w ramach
podstawy naruszenia prawa materialnego obrazę art. 122 ust. 2 i 3 ustawy z dnia
16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze (jedn. tekst: Dz.U. 2013, poz. 1443 ze zm.;
dalej: „pr. spół.”), art. 125 § 1-4 pr. spół., art. 125 § 5 pr. spół. oraz § 51 statutu
spółdzielni, art. 3 pr. spół. oraz § 5 ust. 3 statutu spółdzielni w zw. z art. 125 § 5
pr. spół., art. 42 § 2 i 3 pr. spół., art. 3 w zw. z art. 42 § 2 i 3 pr. spół., art. 1 w zw.
z art. 2 i 3 pr. spół., art. 58 § 1 k.c., art. 58 § 2 k.c. oraz art. 32 w zw. z art. 21 ust. 1,
art. 64 ust. 1 i 2 oraz art. 37 i art. 45 Konstytucji RP. W oparciu o te zarzuty wnieśli
o uchylenie zaskarżonego wyroku i poprzedzającego go wyroku Sądu Okręgowego
we W. w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi
Okręgowemu we W., ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku
i uwzględnienie apelacji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
3
Skarga kasacyjna podlegała odrzuceniu.
Zgodnie z art. 3982
§ 1 k.p.c., skarga kasacyjna jest niedopuszczalna
w sprawach o prawa majątkowe, w których wartość przedmiotu zaskarżenia jest
niższa niż pięćdziesiąt tysięcy złotych. W orzecznictwie Sądu Najwyższego zostało
już wyjaśnione, że dla rozróżnienia majątkowego bądź niemajątkowego charakteru
konkretnej sprawy nie jest istotne, czy rozpoznawana jest ona w następstwie
wytoczenia powództwa o świadczenie, czy też powództw o ustalenie albo
ukształtowanie prawa lub stosunku prawnego. Sprawą majątkową jest sprawa,
w której zgłoszone żądanie zmierza do realizacji prawa lub uprawnienia mającego
bezpośredni wpływ na stosunki majątkowe stron. Sprawy o uchylenie uchwał
organów spółdzielni nie mają jednolitego charakteru. O ich majątkowym albo
niemajątkowym charakterze decyduje przedmiot uchwały podlegającej zaskarżeniu
(por. postanowienia Sądu Najwyższego: z 11 lutego 2003 r., V CZ 208/02, niepubl.
oraz z 6 października 2006 r., V CZ 67/06, niepubl.). W postanowieniu z dnia 27 lipca
2006 r., III CZ 45/06 Sąd Najwyższy stwierdził, że uchwała wspólników spółki
z ograniczoną odpowiedzialnością, której przedmiotem jest zezwolenie na zbycie
udziałów, rzutuje na sferę interesów ekonomicznych wspólników, wobec czego
interes wspólnika polegający na uchyleniu takiej uchwały jest interesem majątkowym.
Kwestionowana w niniejszym postępowaniu uchwała spółdzielni dotyczyła
umorzenia udziałów w trybie art. 199 § 3 k.s.h. o łącznej wartości nominalnej 15.000
złotych. Uchwała ta dotyczy zatem kwestii mającej wpływ na stosunki majątkowe,
a zatem ma ona charakter majątkowy, wbrew stanowisku skarżących wynikającemu
z uzasadnienia skargi kasacyjnej. O dopuszczalności skargi kasacyjnej w niniejszej
sprawie decyduje zatem wartość przedmiotu zaskarżenia, którą skarżący oznaczył
na kwotę 600.000 złotych, mimo twierdzenia o niemajątkowym charakterze sprawy.
Sąd Najwyższy nie jest związany wskazaną przez strony wartością
przedmiotu zaskarżenia i może dokonać jej sprawdzenia na podstawie akt sprawy.
Sprawdzenie jest niezbędne wówczas, gdy od tej wartości zależy dopuszczalność
skargi kasacyjnej (por. postanowienie SN z dnia 26 czerwca 2015 r., II CSK 779/14).
Wartość przedmiotu sporu w niniejszej sprawie oznaczona w pozwie i odpowiednio
4
także wartość przedmiotu zaskarżenia wskazana w apelacji to kwota 15.000 złotych.
W konsekwencji wskazana w skardze kasacyjnej wyższa wartość przedmiotu
zaskarżenia określona została z naruszeniem przepisów i nie jest wiążąca dla
ustalenia dopuszczalności skargi kasacyjnej (por. postanowienie SN z dnia 16 lutego
2012 r., III CZ 6/12). W świetle art. 19 § 2, art. 25 i art. 26 k.p.c. wartość przedmiotu
zaskarżenia w postępowaniu kasacyjnym wynosi 15.000 złotych.
Z tego względu skarga kasacyjna była niedopuszczalna (art. 3982
§ 1 k.p.c.)
i podlegała odrzuceniu (art. 3986
§ 3 k.p.c.). O kosztach postępowania orzeczono na
podstawie art. 98 w zw. z art. 108 § 1, art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c.
eb