I CSK 171/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:28-12-2015
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CSK 171/15
POSTANOWIENIE
Dnia 10 grudnia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Kazimierz Zawada
w sprawie z powództwa I. P. Spółki z o.o. z siedzibą
w Ł.
przeciwko Gminie Ł.
o odszkodowanie i zadośćuczynienie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 10 grudnia 2015 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony powodowej
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 25 kwietnia 2014 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
2
UZASADNIENIE
Według art. 3989
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do
rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Przepis ten
pozostaje w zgodzie z zaleceniami Rady Europy zezwalającymi na wprowadzanie
środków ograniczających dostęp do sądu najwyższego szczebla.
Strona powodowa zarzuciła zaskarżonemu wyrokowi naruszenie art. 379 pkt
5 k.p.c. w związku z art. 77 § 9 u.s.p., art. 24, 38, 43, 551
pkt 1, art. 361, 417 § 1,
art. 448, 481 § 1, art. 455 k.c., art. 64 § 1 i 2 k.p.c., art. 6 i 37 k.p.a., art. 3 § 2 pkt 8
p.p.s.a., art. 18 ust. 1 i 2 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i art. 4a pkt 4 ustawy
o podatku dochodowym od osób prawnych.
Wniosek o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania strona ta uzasadniła
nieważnością postępowania, oczywistą zasadnością wniesionej skargi oraz
występowaniem w sprawie istotnego zagadnienia prawnego.
Wniosek strony powodowej o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania nie
zasługuje na uwzględnienie.
Żadna z wskazanych we wniosku przesłanek przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania nie występuje.
Samo przypuszczenie strony, że sędzia sprawozdawca w składzie, który
wydał zaskarżony wyrok, nie była prawidłowo delegowana do Sądu Apelacyjnego,
nie daje podstaw do uznania, iż skład sądu orzekającego w sprawie
w postępowaniu apelacyjnym był sprzeczny z przepisami prawa i spowodował
nieważność tego postepowania (art. 379 pkt 4 k.p.c. – a nie, powołany w skardze,
art. 379 pkt 5 k.p.c.).
W art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c., dotyczącym przyjęcia skargi kasacyjnym do
rozpoznania ze względu na oczywistą jej zasadność, chodzi o łatwo dostrzegalne,
mogące mieć istotny wpływ na wynik sprawy uchybienia przepisom prawa. Według
utrwalonej linii orzecznictwa Sądu Najwyższego, skarga kasacyjna jest oczywiście
uzasadniona w rozumieniu art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c. tylko wtedy, gdy wskazana
w niej wadliwość zaskarżonego orzeczenia jest dostrzegalna bez potrzeby
3
dokonywania głębszej analizy (zob. np. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia
28 lutego 2011 r., I PK 237/10, z dnia 23 listopada 2011 r., III PK 44/11, z dnia
24 lutego 2012 r., V CSK 225/11, a także T. Ereciński, w: T. Ereciński,
J. Gudowski, M. Jędrzejewska, Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, t. 2,
Warszawa 2007, s. 242 i 243). W sprawie nie ma podstaw do stwierdzenia takiego
naruszenia żadnego z przytoczonych w skardze kasacyjnej strony powodowej
przepisów prawnych.
Istotnym zagadnieniem prawnym w rozumieniu art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c. jest
objęte podstawami kasacyjnymi, doniosłe z punktu widzenia rozstrzygnięcia sprawy
zagadnienie nierozwiązane dotąd w orzecznictwie, którego wyjaśnienie może się
przyczynić do rozwoju prawa. Wskazana przez stronę powodową kwestia,
dotycząca rozgraniczenia działań osoby pełniącej funkcje burmistrza w charakterze
tego organu od innych działań tej osoby, nie może być w okolicznościach sprawy
uznana za zagadnienie tego rodzaju. Skoro osoba ta występowała na wiecu
wyborczym jako kandydat na burmistrza na kolejną kadencję, nie mogło budzić
wątpliwości, że nie działała ona – tak jak przyjął Sąd w zaskarżonym wyroku –
w charakterze organu gminy, jakim jest burmistrz.
Z tych względów Sąd Najwyższy odmówił przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania.
eb
POSTANOWIENIE
Dnia 10 grudnia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Kazimierz Zawada
w sprawie z powództwa I. P. Spółki z o.o. z siedzibą
w Ł.
przeciwko Gminie Ł.
o odszkodowanie i zadośćuczynienie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 10 grudnia 2015 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony powodowej
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 25 kwietnia 2014 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
2
UZASADNIENIE
Według art. 3989
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do
rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Przepis ten
pozostaje w zgodzie z zaleceniami Rady Europy zezwalającymi na wprowadzanie
środków ograniczających dostęp do sądu najwyższego szczebla.
Strona powodowa zarzuciła zaskarżonemu wyrokowi naruszenie art. 379 pkt
5 k.p.c. w związku z art. 77 § 9 u.s.p., art. 24, 38, 43, 551
pkt 1, art. 361, 417 § 1,
art. 448, 481 § 1, art. 455 k.c., art. 64 § 1 i 2 k.p.c., art. 6 i 37 k.p.a., art. 3 § 2 pkt 8
p.p.s.a., art. 18 ust. 1 i 2 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i art. 4a pkt 4 ustawy
o podatku dochodowym od osób prawnych.
Wniosek o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania strona ta uzasadniła
nieważnością postępowania, oczywistą zasadnością wniesionej skargi oraz
występowaniem w sprawie istotnego zagadnienia prawnego.
Wniosek strony powodowej o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania nie
zasługuje na uwzględnienie.
Żadna z wskazanych we wniosku przesłanek przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania nie występuje.
Samo przypuszczenie strony, że sędzia sprawozdawca w składzie, który
wydał zaskarżony wyrok, nie była prawidłowo delegowana do Sądu Apelacyjnego,
nie daje podstaw do uznania, iż skład sądu orzekającego w sprawie
w postępowaniu apelacyjnym był sprzeczny z przepisami prawa i spowodował
nieważność tego postepowania (art. 379 pkt 4 k.p.c. – a nie, powołany w skardze,
art. 379 pkt 5 k.p.c.).
W art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c., dotyczącym przyjęcia skargi kasacyjnym do
rozpoznania ze względu na oczywistą jej zasadność, chodzi o łatwo dostrzegalne,
mogące mieć istotny wpływ na wynik sprawy uchybienia przepisom prawa. Według
utrwalonej linii orzecznictwa Sądu Najwyższego, skarga kasacyjna jest oczywiście
uzasadniona w rozumieniu art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c. tylko wtedy, gdy wskazana
w niej wadliwość zaskarżonego orzeczenia jest dostrzegalna bez potrzeby
3
dokonywania głębszej analizy (zob. np. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia
28 lutego 2011 r., I PK 237/10, z dnia 23 listopada 2011 r., III PK 44/11, z dnia
24 lutego 2012 r., V CSK 225/11, a także T. Ereciński, w: T. Ereciński,
J. Gudowski, M. Jędrzejewska, Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, t. 2,
Warszawa 2007, s. 242 i 243). W sprawie nie ma podstaw do stwierdzenia takiego
naruszenia żadnego z przytoczonych w skardze kasacyjnej strony powodowej
przepisów prawnych.
Istotnym zagadnieniem prawnym w rozumieniu art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c. jest
objęte podstawami kasacyjnymi, doniosłe z punktu widzenia rozstrzygnięcia sprawy
zagadnienie nierozwiązane dotąd w orzecznictwie, którego wyjaśnienie może się
przyczynić do rozwoju prawa. Wskazana przez stronę powodową kwestia,
dotycząca rozgraniczenia działań osoby pełniącej funkcje burmistrza w charakterze
tego organu od innych działań tej osoby, nie może być w okolicznościach sprawy
uznana za zagadnienie tego rodzaju. Skoro osoba ta występowała na wiecu
wyborczym jako kandydat na burmistrza na kolejną kadencję, nie mogło budzić
wątpliwości, że nie działała ona – tak jak przyjął Sąd w zaskarżonym wyroku –
w charakterze organu gminy, jakim jest burmistrz.
Z tych względów Sąd Najwyższy odmówił przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania.
eb