SNO 80/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:10-03-2016
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt SNO 80/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 26 lutego 2016 r.
Sąd Najwyższy - Sąd Dyscyplinarny w składzie:
SSN Marian Buliński (przewodniczący)
SSN Marek Pietruszyński (sprawozdawca)
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
Protokolant Anna Kuras
przy udziale Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego Sądu Okręgowego w […],
przedstawiciela Krajowej Rady Sądownictwa, przedstawiciela Stowarzyszenia
Sędziów Polskich IUSTITIA,
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 lutego 2016 r.
sprawy T. P.,
sędziego Sądu Rejonowego,
w związku z odwołaniem Krajowej Rady Sądownictwa
od wyroku Sądu Apelacyjnego - Sądu Dyscyplinarnego w […]
z dnia 9 października 2015 r., na niekorzyść obwinionego,
1/ zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że na podstawie
art. 109 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju
sądów powszechnych (tj. Dz.U. z 2015 r., poz. 427 ze zm.)
wymierza obwinionemu karę usunięcia z zajmowanej funkcji
Przewodniczącego Wydziału […],
2/ obciąża Skarb Państwa kosztami postępowania
dyscyplinarnego za instancję odwoławczą.
2
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny- Sąd Dyscyplinarny, wyrokiem z dnia 9 października 2015 r.,
uznał sędziego Sądu Rejonowego w […] T. P. za winnego tego, że w okresie od 30
czerwca 2014 r. do 25 lutego 2015 r., pomimo konieczności wyłączenia się od
udziału w postępowaniu, jako Przewodniczący Wydziału […], przydzielił sobie
sprawę o ustalenie ojcostwa i alimenty, w której pozwanym był A. K., osoba
wykonująca od kilku lat na rzecz sędziego usługi z zakresu napraw
samochodowych, a następnie zwolnił pozwanego od uiszczenia zaliczki na poczet
wydania opinii z zakresu DNA w kwocie 1300 zł, bez zobowiązania go do
przedstawienia szczegółowych danych o stanie rodzinnym, majątkowym i
dochodach, a ponadto w grudniu 2014 r. przez czas około miesiąca, oddając mu do
naprawy swój samochód użytkował samochód A. K. marki […], tj. rażącego
naruszenia art. 49 k.p.c. i art. 102 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach
sądowych w sprawach cywilnych oraz §5 pkt 2 i § 10 Zbioru Zasad Etyki
Zawodowej Sędziów i wymierzył karę dyscyplinarną upomnienia.
Od tego orzeczenia odwołanie, w części dotyczącej rozstrzygnięcia o karze,
wniosła Krajowa Rada Sądownictwa.
W odwołaniu zarzuciła wyrokowi rażącą niewspółmierność wymierzonej
obwinionemu sędziemu kary dyscyplinarnej upomnienia, nieodzwierciedlającej
stopnia szkodliwości przypisanego przewinienia dyscyplinarnego dla wymiaru
sprawiedliwości i wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku przez orzeczenie kary
złożenia sędziego z urzędu.
Sąd Najwyższy-Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje.
Analiza zarzutu podniesionego w odwołaniu Krajowej Rady Sądownictwa
oraz argumentacji wspierającej ten zarzut, prowadzi do stwierdzenia, że istotnie
przy wymiarze kary Sąd Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny w niewystarczający
sposób uwzględnił znaczny stopień społecznej szkodliwości przewinienia
dyscyplinarnego i naruszenia godności urzędu, stopień zawinienia obwinionego.
Kara dyscyplinarna upomnienia jako kara najłagodniejsza powinna być stosowana
tylko w przypadkach bardzo drobnych przewinień dyscyplinarnych, jeżeli już samo
powadzenia postępowania dyscyplinarnego odniosło oczekiwany skutek polegający
3
na przestrzeganiu przez obwinionego sędziego dyscypliny procesowej (por. wyroki
Sądu Najwyższego: z 10 grudnia 2003 r., SNO 49/03, OSND 2003, Nr 2, poz. 88
oraz z 13 czerwca 2008 r., SNO 12/08, OSND 2008, poz. 37).
Skarżący słusznie podniósł, że w realiach tej sprawy przypisanego
obwinionemu przewinienia służbowego i naruszenia godności urzędu, które
wyrządziły znaczną szkodę wizerunkową sądowi i wymiarowi sprawiedliwości, do
wskazanej kategorii drobnych przewinień dyscyplinarnych, zaliczyć nie można.
Uwzględniając okoliczności podmiotowo- przedmiotowe tej sprawy, Sąd
Najwyższy- Sąd Dyscyplinarny doszedł do przekonania, że karą współmierną do
zachowania obwinionego, właściwie realizującą dyrektywy wymiaru kary, będzie
kara usunięcia z pełnionej funkcji Przewodniczącego Wydziału. Wnioskowana w
odwołaniu Krajowej Rady Sądownictwa kara dyscyplinarna złożenia sędziego z
urzędu raziłaby nadmierną surowością. Trzeba bowiem uwzględnić, że
zaniechanie wyłączenia się sędziego od rozpoznania sprawy nie było
bezrefleksyjne, a zwolnienie od kosztów procesu okazało się ostatecznie, choć co
prawda dopiero w następstwie dalszych czynności procesowych, trafne.
Uwzględniając powyższe, zmieniono zaskarżony wyrok w ten sposób, że w
miejsce orzeczonej wobec obwinionego kary upomnienia, na podstawie art. 109§1
pkt 3 Prawo o ustroju sądów powszechnych wymierzono mu karę usunięcia z
zajmowanej funkcji.
Z tych względów orzeczono jak na wstępie.
kc
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 26 lutego 2016 r.
Sąd Najwyższy - Sąd Dyscyplinarny w składzie:
SSN Marian Buliński (przewodniczący)
SSN Marek Pietruszyński (sprawozdawca)
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
Protokolant Anna Kuras
przy udziale Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego Sądu Okręgowego w […],
przedstawiciela Krajowej Rady Sądownictwa, przedstawiciela Stowarzyszenia
Sędziów Polskich IUSTITIA,
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 lutego 2016 r.
sprawy T. P.,
sędziego Sądu Rejonowego,
w związku z odwołaniem Krajowej Rady Sądownictwa
od wyroku Sądu Apelacyjnego - Sądu Dyscyplinarnego w […]
z dnia 9 października 2015 r., na niekorzyść obwinionego,
1/ zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że na podstawie
art. 109 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju
sądów powszechnych (tj. Dz.U. z 2015 r., poz. 427 ze zm.)
wymierza obwinionemu karę usunięcia z zajmowanej funkcji
Przewodniczącego Wydziału […],
2/ obciąża Skarb Państwa kosztami postępowania
dyscyplinarnego za instancję odwoławczą.
2
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny- Sąd Dyscyplinarny, wyrokiem z dnia 9 października 2015 r.,
uznał sędziego Sądu Rejonowego w […] T. P. za winnego tego, że w okresie od 30
czerwca 2014 r. do 25 lutego 2015 r., pomimo konieczności wyłączenia się od
udziału w postępowaniu, jako Przewodniczący Wydziału […], przydzielił sobie
sprawę o ustalenie ojcostwa i alimenty, w której pozwanym był A. K., osoba
wykonująca od kilku lat na rzecz sędziego usługi z zakresu napraw
samochodowych, a następnie zwolnił pozwanego od uiszczenia zaliczki na poczet
wydania opinii z zakresu DNA w kwocie 1300 zł, bez zobowiązania go do
przedstawienia szczegółowych danych o stanie rodzinnym, majątkowym i
dochodach, a ponadto w grudniu 2014 r. przez czas około miesiąca, oddając mu do
naprawy swój samochód użytkował samochód A. K. marki […], tj. rażącego
naruszenia art. 49 k.p.c. i art. 102 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach
sądowych w sprawach cywilnych oraz §5 pkt 2 i § 10 Zbioru Zasad Etyki
Zawodowej Sędziów i wymierzył karę dyscyplinarną upomnienia.
Od tego orzeczenia odwołanie, w części dotyczącej rozstrzygnięcia o karze,
wniosła Krajowa Rada Sądownictwa.
W odwołaniu zarzuciła wyrokowi rażącą niewspółmierność wymierzonej
obwinionemu sędziemu kary dyscyplinarnej upomnienia, nieodzwierciedlającej
stopnia szkodliwości przypisanego przewinienia dyscyplinarnego dla wymiaru
sprawiedliwości i wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku przez orzeczenie kary
złożenia sędziego z urzędu.
Sąd Najwyższy-Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje.
Analiza zarzutu podniesionego w odwołaniu Krajowej Rady Sądownictwa
oraz argumentacji wspierającej ten zarzut, prowadzi do stwierdzenia, że istotnie
przy wymiarze kary Sąd Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny w niewystarczający
sposób uwzględnił znaczny stopień społecznej szkodliwości przewinienia
dyscyplinarnego i naruszenia godności urzędu, stopień zawinienia obwinionego.
Kara dyscyplinarna upomnienia jako kara najłagodniejsza powinna być stosowana
tylko w przypadkach bardzo drobnych przewinień dyscyplinarnych, jeżeli już samo
powadzenia postępowania dyscyplinarnego odniosło oczekiwany skutek polegający
3
na przestrzeganiu przez obwinionego sędziego dyscypliny procesowej (por. wyroki
Sądu Najwyższego: z 10 grudnia 2003 r., SNO 49/03, OSND 2003, Nr 2, poz. 88
oraz z 13 czerwca 2008 r., SNO 12/08, OSND 2008, poz. 37).
Skarżący słusznie podniósł, że w realiach tej sprawy przypisanego
obwinionemu przewinienia służbowego i naruszenia godności urzędu, które
wyrządziły znaczną szkodę wizerunkową sądowi i wymiarowi sprawiedliwości, do
wskazanej kategorii drobnych przewinień dyscyplinarnych, zaliczyć nie można.
Uwzględniając okoliczności podmiotowo- przedmiotowe tej sprawy, Sąd
Najwyższy- Sąd Dyscyplinarny doszedł do przekonania, że karą współmierną do
zachowania obwinionego, właściwie realizującą dyrektywy wymiaru kary, będzie
kara usunięcia z pełnionej funkcji Przewodniczącego Wydziału. Wnioskowana w
odwołaniu Krajowej Rady Sądownictwa kara dyscyplinarna złożenia sędziego z
urzędu raziłaby nadmierną surowością. Trzeba bowiem uwzględnić, że
zaniechanie wyłączenia się sędziego od rozpoznania sprawy nie było
bezrefleksyjne, a zwolnienie od kosztów procesu okazało się ostatecznie, choć co
prawda dopiero w następstwie dalszych czynności procesowych, trafne.
Uwzględniając powyższe, zmieniono zaskarżony wyrok w ten sposób, że w
miejsce orzeczonej wobec obwinionego kary upomnienia, na podstawie art. 109§1
pkt 3 Prawo o ustroju sądów powszechnych wymierzono mu karę usunięcia z
zajmowanej funkcji.
Z tych względów orzeczono jak na wstępie.
kc