Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZP 109/15
UCHWAŁA
Dnia 25 lutego 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Monika Koba
SSA Janusz Kaspryszyn
Protokolant Bożena Kowalska
w sprawie z wniosku Skarbu Państwa - Prezydenta Miasta B.
o wpis,
po rozstrzygnięciu w Izbie Cywilnej na posiedzeniu jawnym
w dniu 25 lutego 2016 r.,
zagadnienia prawnego
przedstawionego przez Sąd Okręgowy w B.
postanowieniem z dnia 2 grudnia 2015 r.,
"Czy w sytuacji, gdy Skarb Państwa zastępowany przez starostę
(prezydenta miasta na prawach powiatu) w postępowaniu
wieczystoksięgowym wykaże stosownymi dokumentami, że ujawnione
w dziale II księgi wieczystej w czasie obowiązywania do dnia
01 października 1990 roku art. 128 k.c., jako reprezentant Skarbu
Państwa - przedsiębiorstwo państwowe zostało zlikwidowane i nie
istnieje, zachodzi podstawa do ujawnienia jako reprezentanta Skarbu
Państwa w dziale II tej księgi wieczystej - starosty (prezydenta miasta
na prawach powiatu) na podstawie art. 11 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1
ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku - o gospodarce
nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2015 roku, poz. 782)?"
podjął uchwałę:
Starosta (prezydent miasta na prawach powiatu) może być
wpisany w dziale II księgi wieczystej jako organ reprezentujący
Skarb Państwa na podstawie art. 11 ust. 1 w związku z art. 23 ust.
2
1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce
nieruchomościami ( jedn. tekst : Dz.U. z 2015 r., poz. 1774 ze
zm.).
3
UZASADNIENIE
Skarb Państwa reprezentowany przez Prezydenta Miasta B. złożył wniosek o
wykreślenie z działu II księgi wieczystej Przedsiębiorstwa Państwowego Warzywa-
Owoce w B. i ujawnienie Prezydenta Miasta B. jako organu reprezentującego Skarb
Państwa.
Sąd Rejonowy w B. postanowieniem z dnia 27 maja 2015 r. oddalił wniosek.
Ustalił, że w dziale II księgi wieczystej został ujawniony Skarb Państwa -
Przedsiębiorstwo Państwowe Warzywa-Owoce w B. na podstawie umowy
sprzedaży z dnia 22 marca 1963 r. oraz rejestru przedsiębiorstw państwowych.
W wyniku dokonanych w latach 1973 - 1976 przekształceń organizacyjnych było
prowadzone pod nazwą Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Handlu Spożywczego w B.,
następnie zaś jego majątek, prawa i obowiązki zostały przekazane „S.”
Centralnemu Związkowi Spółdzielni Spożywców.
Sąd Rejonowy podkreślił, że wnioskodawca nie dołączył do wniosku
dokumentów wykazujących, jaki podmiot wykonywał uprawnienia właścicielskie
Skarbu Państwa w odniesieniu do rzeczonej nieruchomości po zniesieniu
Zjednoczenia Przedsiębiorstw Handlu Spożywczego w trybie uchwały nr 102/76
Rady Ministrów ani nie wykazał, że obecnie organem reprezentującym Skarb
Państwa w odniesieniu do rzeczonej nieruchomości jest Prezydent Miasta B.
Sąd Okręgowy w B. przy rozpoznawaniu apelacji wnioskodawcy powziął
wątpliwość wyrażoną w zagadnieniu prawnym przedstawionym do rozstrzygnięcia
Sądowi Najwyższemu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zagadnienie prawne rozpoznawane przez Sąd Najwyższy sprowadza się do
pytania, czy jest dopuszczalne wpisanie do księgi wieczystej Prezydenta Miasta B.
jako statio fisci Skarbu Państwa w sytuacji, gdy wnioskodawca nie dołączył do
wniosku dokumentów wskazujących, jaki podmiot wykonywał uprawnienia
właścicielskie Skarbu Państwa w odniesieniu do rzeczonej nieruchomości po
zniesieniu Zjednoczenia Przedsiębiorstw Handlu Spożywczego.
4
W niniejszej sprawie nie jest kwestionowane to, że właścicielem rzeczonej
nieruchomości jest Skarb Państwa jako szczególnego rodzaju państwowa osoba
prawna, cywilnoprawna personifikacja państwa. Osobowość prawna Skarbu
Państwa wynika bezpośrednio z ustawy (art. 33 i 34 k.c.). Skarb Państwa jako
osoba prawna wykonuje za pomocą swoich jednostek organizacyjnych (stationes
fisci), niemających osobowości prawnej, zadania społeczne i gospodarcze
(dominium), pozbawione cech władczego działania publicznoprawnego (imperium).
Chodzi tu więc o działanie Skarbu Państwa w sferze stosunków cywilnoprawnych
z innymi podmiotami na zasadzie równorzędności. W takich wypadkach Skarb
Państwa – zgodnie z art. 34 k.c. – jest w stosunkach cywilnoprawnych podmiotem
praw i obowiązków, które dotyczą mienia państwowego nienależącego do innych
państwowych osób prawnych. Skarb Państwa istnieje tak długo, jak długo istnieje
samo państwo, a jego powstanie nie jest związane z wpisem w żadnym rejestrze.
Zgodnie z art. 441
§ 1 k.c., mienie państwowe (własność i inne prawa
majątkowe – art. 44 k.c.) przysługuje Skarbowi Państwa albo innym państwowym
osobom prawnym. Mienie to jest materialną podstawą służącą realizacji celów
publicznych. Takie przeznaczenie mienia publicznego leży u podstaw kreowania
przez ustawodawcę szczególnych uregulowań prawnych dotyczących mienia
publicznego, a jako przykład można wskazać m.in. ustawę o gospodarce
nieruchomościami. Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r.
o gospodarce nieruchomościami (jedn. tekst: Dz.U. z 2015 r., poz. 1774 ze zm.;
dalej: „u.g.n.”), z zastrzeżeniem wyjątków ustawowych, organem reprezentującym
Skarb Państwa w sprawach gospodarowania nieruchomościami jest starosta
(prezydent miasta na prawach powiatu – zob. art. 4 pkt 9b1
u.g.n. oraz art. 91 i 92
ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym, jedn. tekst: Dz.U.
z 2015 r., poz. 1445 ze zm.) wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej,
według zaś art. 11a u.g.n. dokonuje on także czynności prawnych na rzecz lub
w interesie Skarbu Państwa. Sprawami gospodarowania nieruchomościami, które
zostały przykładowo wskazane w art. 23 ust. 1 u.g.n., są m.in. podejmowanie
czynności w postępowaniu sądowym, w szczególności w sprawach dotyczących
własności, oraz składanie wniosków o założenie księgi wieczystej dla
nieruchomości Skarbu Państwa oraz o wpis w księdze wieczystej. Wymienione
5
przepisy zawierają domniemanie kompetencji starosty w zakresie reprezentacji
Skarbu Państwa w sprawach gospodarowania nieruchomościami. Jest więc
generalną zasadą reprezentowanie Skarbu Państwa w tych sprawach przez
starostę (prezydenta miasta na prawach powiatu), a wyjątki od tej zasady mogą
wynikać jedynie z przepisu ustawy (zob. uchwała Sądu Najwyższego z dnia
23 kwietnia 2008 roku, III CZP 30/08, OSNC 2009, nr 6, poz. 79). To, że starosta
reprezentuje Skarb Państwa, nie oznacza, iż można go uznać za organ państwowej
jednostki organizacyjnej. Jednakże starosta (prezydent miasta na prawach powiatu),
reprezentując Skarb Państwa w sprawach dotyczących gospodarowania
nieruchomościami, powinien być traktowany jako statio fisci Skarbu Państwa.
Ustrój ksiąg wieczystych został uregulowany w ustawie z dnia 6 lipca 1982 r.
o księgach wieczystych i hipotece (jedn. tekst: Dz.U. z 2013 r., poz. 707 ze zm.;
dalej: „u.k.w.h.”) oraz wydanych na jej podstawie aktach wykonawczych. Takim
aktem było obecnie już nieaktualne rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia
17 września 2001 r. w sprawie prowadzenia ksiąg wieczystych i zbiorów
dokumentów (Dz.U. Nr 102, poz. 1122 ze zm.). Zgodnie z § 41 ust. 1 pkt 1 tego
rozporządzenia, uprawniony z tytułu prawa własności Skarb Państwa określa się
w księdze wieczystej przez wymienienie Skarbu Państwa ze wskazaniem nazwy
organu reprezentującego Skarb Państwa lub osoby prawnej, której powierzono
wykonywanie praw Skarbu Państwa, a jeżeli nieruchomość jest w trwałym
zarządzie lub zarządzie państwowej jednostki organizacyjnej nieposiadającej
osobowości prawnej - przez wymienienie Skarbu Państwa ze wskazaniem nazwy
i siedziby tej jednostki, jako trwałego zarządcy lub zarządcy. W związku z tym sąd
w postępowaniu wieczystoksięgowym jest obowiązany ustalić z urzędu, czy
nieruchomość Skarbu Państwa pozostaje w trwałym zarządzie i której jednostce ten
zarząd przysługuje (zob. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 23 września 2010 r.,
III CZP 62/10, OSNC 2011, nr 2, poz. 15). Według § 35 pkt 2 dawnego
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 21 listopada 2013 r. w sprawie
zakładania i prowadzenia ksiąg wieczystych w systemie informatycznym
(Dz.U. z 2013 r., poz. 1411 ze zm.), rubryka 2.2 w księdze wieczystej „właściciel”
obejmuje w podrubryce 2.2.2 "Skarb Państwa" szczegółowe dane identyfikujące
organ reprezentujący Skarb Państwa, osobę prawną, której powierzono
6
wykonywanie praw Skarbu Państwa, lub państwową jednostkę organizacyjną
nieposiadającą osobowości prawnej, której oddano nieruchomość w trwały zarząd
lub zarząd, w tym pole 2.2.2.2 „nazwa” określające nazwę organu reprezentującego
Skarb Państwa, osoby prawnej, której powierzono wykonywanie praw Skarbu
Państwa, lub państwowej jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości
prawnej, której oddano nieruchomość w trwały zarząd lub zarząd. Taką samą
regulację zawiera § 33 pkt 2 obecnie obowiązującego rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 15 lutego 2016 r. w sprawie zakładania i prowadzenia ksiąg
wieczystych w systemie informatycznym (Dz.U. z 2016 r., poz. 312).
Według art. 6268
§ 1 k.p.c., rozpoznając wniosek o wpis, sąd bada jedynie
treść i formę wniosku, dołączonych do wniosku dokumentów oraz treść księgi
wieczystej. Zgodnie z art. 34 u.k.w.h., wpis może nastąpić, gdy osoba, której prawo
ma być wpisem dotknięte, jest lub zostaje jednocześnie wpisana do jako
uprawniona. Jednakże do ujawnienia w księdze wieczystej właściciela wystarcza,
aby następstwo prawne po osobie wpisanej jako właściciel zostało wykazane
odpowiednimi dokumentami. Zdanie drugie tego przepisu nie ma jednak
zastosowania w niniejszej sprawie, nie doszło bowiem do zmiany właściciela,
którym bezspornie jest Skarb Państwa, natomiast wraz ze zniesieniem
Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Handlu Spożywczego w B. ustał zarząd rzeczoną
nieruchomością przysługujący temu Przedsiębiorstwu. W art. 31 ust. 1 u.k.w.h.
przyjęto, że wpis może być dokonany na podstawie dokumentu z podpisem
notarialnie poświadczonym, jeżeli przepisy szczególne nie przewidują innej formy
dokumentu, jednak określono w ten sposób jedynie formę, a nie rodzaj dokumentu.
Niewątpliwie wniosek o wpis do księgi wieczystej powinien być uzasadniony
i udowodniony za pomocą dokumentów załączonych do wniosku. Jedynie
dokumenty stanowią formalną podstawę wpisu, a innym materiałem dowodowym
sąd nie dysponuje.
Potrzeba załączenia do wniosku jakiegokolwiek dokumentu może odpaść
w razie nabycia ex lege wpisywanego prawa. Trzeba wszakże podkreślić, że takie
nabycie jest z reguły dokumentowane przez deklaratywne orzeczenie sądu lub
decyzję administracyjną, które załącza się do wniosku. W orzecznictwie Sądu
Najwyższego jednak przyjmuje się, że przepis prawa może stanowić bezpośrednią
7
podstawę wpisu do księgi wieczystej wtedy, gdy stwierdza nabycie ex lege prawa
podlegającego ujawnieniu w księdze wieczystej, bez ustawowego wymagania
poświadczenia tego nabycia. Istnieje zatem możliwość wpisania Skarbu Państwa
jako nabywcy nieruchomości z mocy prawa mimo braku orzeczenia sądu albo
decyzji administracyjnej stwierdzających przejście własności. Przepis art. 6268
§ 1
k.p.c. (dawniej art. 46 ust. 1 u.k.w.h.) nie powinien zatem stanowić przeszkody do
uwzględnienia wniosku o wpis prawa nabytego z mocy ustawy, gdy zostanie
wykazane, że Skarbowi Państwa przysługuje uprawnienie, którego ujawnienia
w księdze wieczystej domaga się (uchwała z dnia 9 lipca 1993 r., III CZP 91/93,
OSNC 1994, nr 2, poz. 29; postanowienie z dnia 24 czerwca 1997 r., II CKN 216/97,
OSNC 1998, nr 1, poz. 7; postanowienie z dnia 6 grudnia 2000 r., III CKN 824/00,
nie publ.; postanowienie z dnia 23 maja 2002 r., IV CKN 1092/00, OSNC 2003,
nr 9, poz. 122; uchwała z dnia 7 maja 2009 r., III CZP 15/09, OSNC 2010, nr 1,
poz. 10; uchwała z dnia 7 października 2009 r., III CZP 69/09, OSNC 2010, nr 4,
poz. 53).
Tym bardziej więc nie powinna budzić dopuszczalność wpisania w dziale
II księgi wieczystej starosty (prezydenta miasta na prawach powiatu) w sytuacji, gdy
– jak w niniejszej sprawie – nie doszło do zmiany właściciela nieruchomości,
ale zmieniła się jedynie jednostka reprezentująca Skarb Państwa. De lege lata
wynika to expressis verbis z § 33 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 15 lutego 2016 r. Wpisanie starosty (prezydenta miasta na prawach powiatu)
jako organu reprezentującego Skarb Państwa na podstawie art. 11 ust. 1 w związku
z art. 23 ust. 1 u.g.n. jest jednak dopuszczalne tylko wtedy, gdy ze szczególnego
przepisu nie wynika w rozważanym zakresie kompetencja innej jednostki lub
organu, nie powierzono wykonywania praw Skarbu Państwa osobie prawnej ani nie
oddano nieruchomości w trwały zarząd lub zarząd państwowej jednostce
organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej.
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy rozstrzygnął zagadnienie
prawne, jak w uchwale.
aj
8