III KK 350/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:22-04-2016
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III KK 350/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 10 marca 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Dołhy (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Rafał Malarski
SSN Andrzej Stępka
Protokolant Anna Korzeniecka-Plewka
przy udziale prokuratora Prokuratury Krajowej Jerzego Engelkinga
w sprawie L. M.
skazanego z art.279 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. w zw. z art. 65 k.k., art. 258 § 2
i in. kk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 10 marca 2016 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na niekorzyść skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego w L.
z dnia 3 marca 2015 r.,
1. uchyla zaskarżony wyrok w stosunku do oskarżonego L. M.
i sprawę w tym zakresie przekazuje do ponownego rozpoznania
Sądowi Okręgowemu w L.;
2. poniesionymi przez Sąd wydatkami postępowania
kasacyjnego obciąża Skarb Państwa.
2
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w L. uwzględniając wniosek Prokuratora Prokuratury
Apelacyjnej Wydział do spraw przestępczości zorganizowanej i korupcji o wydanie
wyroku skazującego bez przeprowadzenia rozprawy i orzeczenie wobec
oskarżonego kar z nim uzgodnionym (k. 573 tom 153), wyrokiem z dnia 3 marca
2015 roku uznał L. M., za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów
zabronionych i za to:
1. – za czyn opisany w pkt I, na podstawie art. 258 § 2 k.k. wymierzył mu
karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności;
2. – za czyn opisany w pkt III, wyczerpujący dyspozycję art. 279 § 1 k.k. oraz
czyny opisane w pkt II, IV, V, VI, VII, VIII, IX, X i XI, wyczerpujące dyspozycję art.
279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 k.k. (w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 1 maja 2004
r. dokonanej ustawą z dnia 16 kwietnia 2004 r. - Dz. U. Nr 93, poz. 889) przyjmując,
iż zostały one popełnione w warunkach ciągu przestępstw opisanego w art. 91 § 1
k.k. i za to, na podstawie art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. w zw. z art. 65 k.k.
(w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 1 maja 2004 r. dokonanej ustawą z dnia 16
kwietnia 2004 r. - Dz. U. Nr 93, poz. 889) wymierzył mu karę 3 (trzech) lat
pozbawienia wolności;
Na podstawie art. 46 § 1 k.k. zasądził od L. M. tytułem częściowego
obowiązku naprawienia szkody:
- za czyn określony w pkt 11 kwotę 10.000 zł (dziesięć tysięcy złotych) na
rzecz „M." Sp. z o.o. oraz 2.000 zł (dwa tysiące złotych) na rzecz „Fabryki […]”,
- za czyn określony w pkt III kwotę 3.300 zł (trzy tysiące trzysta złotych) na
rzecz G. .,
- za czyn określony w pkt IV kwotę 2.000 zł (dwa tysiące złotych) na rzecz
M. G.,
- za czyn określony w pkt V kwotę 1.000 zł (tysiąc złotych) na rzecz S. K.,
- za czyn określony w pkt VI kwotę 1.000 zł (tysiąc złotych) na rzecz L. R.,
- za czyn określony w pkt VIII kwotę 1.000 zł (tysiąc złotych) na rzecz T. G.
i Przedsiębiorstwa „P.",
- za czyn określony w pkt IX kwotę 4.296,11 zł (cztery tysiące dwieście
dziewięćdziesiąt sześć złotych i jedenaście groszy) na rzecz T. W. oraz kwotę
703,89 zł (siedemset trzy złote i osiemdziesiąt dziewięć groszy) na rzecz PZU SA,
3
- za czyn określony w pkt X kwotę 5.000 zł (pięć tysięcy złotych) na rzecz S.
W.,
- za czyn określony w pkt XI kwotę 2.000 zł (dwa tysiące złotych) na rzecz J.
S.;
3. (w wyroku oznaczony jako punkt 4.3) - za czyny opisane w pkt XII, XIII,
XIV, XVII, XVIII, XIX, XX, XXII, XXV, XXVII, XXVIII, XXIX, XXX, XXXII, XXXIII,
XXXIV, XXXIVa, wyczerpujące dyspozycję art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 k.k. (w
brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 1 maja 2004 r. dokonanej ustawą z dnia 16
kwietnia 2004 r. - Dz. U. Nr 93, poz. 889) oraz czyny opisane w pkt XXXVII,
XXXVIII, XXXIX, XL, XLI, XLII, XLIII, XLIV, XLVII, XLVIII, XLIX, L, LII, LIII, LV, LVII,
LXI, LXII, LXIII, LXIV wyczerpujące dyspozycję art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1
k.k. przyjmując, iż zostały one popełnione w warunkach ciągu przestępstw
opisanego w art. 91 § 1 k.k. i za to, na podstawie art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 91 §
1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. wymierzył mu karę 4 (czterech) lat pozbawienia
wolności;
Na podstawie art. 46 § 1 k.k. zasądził od L. M. tytułem częściowego
obowiązku naprawienia szkody:
- za czyn określony w pkt XII kwotę 3.000 zł (trzy tysiące złotych) na rzecz A.
C.,
- za czyn określony w pkt XIII kwotę 5.000 zł (pięć tysięcy złotych) na rzecz
TUiR Warta SA,
- za czyn określony w pkt XIV kwotę 5.000 zł (pięć tysięcy złotych) na rzecz
RUCH;
- za czyn określony w pkt XVIII kwotę 2.000 zł (dwa tysiące złotych) na rzecz
G. S.;
- za czyn określony w pkt XIX kwotę 5.000 zł (pięć tysięcy złotych) na rzecz
Ruch SA;
- za czyn określony w pkt XX kwotę 10.000 zł (dziesięć tysięcy złotych) na
rzecz TUiR Warta SA;
- za czyn określony w pkt XXII kwotę 2.000 zł (dwa tysiące złotych) na rzecz
H. P., a także kwoty 3.000 zł (trzy tysiące złotych) na rzecz PZU SA;
4
- za czyn określony w pkt XXVII kwotę 1.000 zł (tysiąc złotych) na rzecz K.
M.;
- za czyn określony w pkt XXVIII kwotę 1,000 zł (tysiąc złotych) na rzecz J.
Z.;
- za czyn określony w pkt XXIX kwotę 1,000 zł (tysiąc złotych) na rzecz J. N.;
- za czyn określony w pkt XXX kwotę 1.000 zł (tysiąc złotych) na rzecz J. S. i
M. K.;
- za czyn określony w pkt XXXII kwotę 1.000 zł (tysiąc złotych) na rzecz PKN
Orlen;
- za czyn określony w pkt XXXIII kwotę 10.000 zł (dziesięć tysięcy złotych)
na rzecz TUiR Warta SA;
- za czyn określony w pkt XXXIV kwotę 2.000 zł (dwa tysiące złotych) na
rzecz J. M.;
- za czyn określony w pkt XXXIVa kwotę 5.100 zł (pięć tysięcy sto złotych) na
rzecz M. S.;
- za czyn określony w pkt XXXVII 500 zł (pięćset złotych) na rzecz RUCH SA
a także kwoty 4.500 zł (cztery tysiące pięćset złotych) na rzecz TUiR Warta SA; za
czyn określony w pkt XXXVIII kwotę 1000 zł (tysiąc złotych) na rzecz Okręgowej
Spółdzielni Mleczarskiej oraz kwotę 1.000 zł (tysiąc złotych) na rzecz PZU SA;
- za czyn określony w pkt XXXIX kwotę 5.000 zł (pięć tysięcy złotych) na
rzecz RUCH .;
- za czyn określony w pkt XL kwotę 2.000 zł (dwa tysiące złotych) na rzecz
W. N.;
- za czyn określony w pkt XLI kwotę 5.000 zł (pięć tysięcy złotych) na rzecz
W. M.;
- za czyn określony w pkt XLII kwotę 642,68 zł (sześćset czterdzieści dwa
złote i sześćdziesiąt osiem groszy) na rzecz RUCH SA oraz kwotę 4.357,32 zł
(cztery tysiące trzysta pięćdziesiąt siedem złotych i trzydzieści dwa grosze) na
rzecz TUiR Warta SA;
- za czyn określony w pkt XLIII kwotę 10.000 zł (dziesięć tysięcy złotych) na
rzecz „D." spółki z ograniczoną odpowiedzialnością;
5
- za czyn określony w pkt XLIV kwotę 5.000 zł (pięć tysięcy złotych) na rzecz
Ruch SA;
- za czyn określony w pkt XLVII kwotę 300 zł (trzysta złotych) na rzecz
RUCH SA;
- za czyn określony w pkt XLVIII kwotę 8.000 zł (osiem tysięcy złotych) na
rzecz TUiR Warta SA;
- za czyn określony w pkt XLIX kwotę 1.000 zł (tysiąc złotych) na rzecz M. P.;
- za czyn określony w pkt L kwotę 1.000 zł (tysiąc złotych) na rzecz „RUCH"
oraz kwoty 2.000 zł (dwa tysiące złotych) na rzecz TUiR Warta;
- za czyn określony w pkt LIII kwotę 5.000 zł (pięć tysięcy złotych) na rzecz
RUCH SA, a także kwotę 5.000 zł (pięć tysięcy złotych) na rzecz TUiR Warta;
- za czyn określony w pkt LV kwotę 5.000 zł (pięć tysięcy złotych) na rzecz
TUiR Warta SA;
- za czyn określony w pkt LVII kwotę 1.000 zł (tysiąc złotych) na rzecz
RUCH;
- za czyn określony w pkt LXI kwotę 5.000 zł (pięć tysięcy złotych) na rzecz
„RUCH" SA;
- za czyn określony w pkt LXII kwotę 8.000 zł (osiem tysięcy złotych) na
rzecz T. P.oraz kwoty 200 zł (dwieście złotych) na rzecz K. C.;
- za czyn określony w pkt LXIII kwotę 5.000 (pięć tysięcy złotych) zł na rzecz
RUCH SA;
- za czyn określony w pkt LXIV kwotę 10.000 zł (dziesięć tysięcy złotych) na
rzecz M. i E. D.;
4. uznał go za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt XV,
wyczerpującego dyspozycję z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art.
65 k.k. (w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 1 maja 2004 r. dokonanej ustawą z
dnia 16 kwietnia 2004 r. - Dz. U. Nr 93, poz. 889) i za to, na podstawie art. 14 § 1
k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 k.k. (w brzmieniu sprzed nowelizacji z
dnia 1 maja 2004 r. dokonanej ustawą z dnia 16 kwietnia 2004 r. - Dz. U. Nr 93,
poz. 889) wymierzył mu karę roku pozbawienia wolności;
5. uznał go za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt XVI,
wyczerpującego dyspozycję art. 279 § 1 k.k. w zb. z art. 289 § 2 k.k. w zw. z art. 11
6
§ 2 k.k. w zw. z art. 65 k.k. (w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 1 maja 2004 r.
dokonanej ustawą z dnia 16 kwietnia 2004 r. - Dz. U. Nr 93, poz. 889) i za to, na
podstawie art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 k.k. (w brzmieniu
sprzed nowelizacji z dnia 1 maja 2004 r. dokonanej ustawą z dnia 16 kwietnia 2004
r. - Dz. U. Nr 93, poz. 889) wymierzył mu karę roku i 6 (sześciu) miesięcy
pozbawienia wolności;
Na podstawie art. 46 § 1 k.k. zasądza od L. M. tytułem częściowego
obowiązku naprawienia szkody 15.000 zł (piętnaście tysięcy złotych) na rzecz T. K.i
A. K.;
6. uznał go za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt XXI,
wyczerpującego dyspozycję art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zb. z art. 289
§ 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 k.k. (w brzmieniu sprzed nowelizacji z
dnia 1 maja 2004 r. dokonanej ustawą z dnia 16 kwietnia 2004 r. - Dz. U. Nr 93,
poz. 889) i za to, na podstawie art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 14 § 1 k.k. w zw. z art.
279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 k.k. (w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia l maja 2004
r. dokonanej ustawą z dnia 16 kwietnia 2004 r. - Dz. U. Nr 93, poz. 889) wymierzył
mu karę roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;
7. uznał go za winnego popełnienia czynów opisanych w pkt XXIV i XXVI,
wyczerpujących dyspozycję art. 13 § 1 k.k. w zw. z art.-279 § 1 k.k. w zw. z art. 65
k.k (w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 1 maja 2004 r. dokonanej ustawą z dnia
16 kwietnia 2004 r. - Dz. U. Nr 93, poz. 889) przyjmując, iż zostały one popełnione
w warunkach ciągu przestępstw opisanego w art. 91 § 1 k.k. i za to, na podstawie
art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. w zw. z art. 65 k.k. (w
brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 1 maja 2004 r. dokonanej ustawą z dnia 16
kwietnia 2004 r. - Dz. U. Nr 93, poz. 889) wymierzył mu karę roku i 6 (sześciu)
miesięcy pozbawienia wolności;
8. uznał go za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt XXXI,
wyczerpującego dyspozycję art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 65 k.k. (w brzmieniu
sprzed nowelizacji z dnia 1 maja 2004 r. dokonanej ustawą z dnia 16 kwietnia 2004
r. - Dz. U. Nr 93, poz. 889] i za to, na podstawie art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 65 k.k.
(w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 1 maja 2004 r. dokonanej ustawą z dnia 16
7
kwietnia 2004 r. - Dz. U. Nr 93, poz. 889] wymierzył mu karę roku pozbawienia
wolności;
Na podstawie art. 46 § 1 k.k. zasądził od L. M. tytułem częściowego
obowiązku naprawienia szkody kwotę 2.500 zł (dwa tysiące pięćset złotych) na
rzecz J. D.;
9. uznał go za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt XXXV,
wyczerpującego dyspozycję art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65
k.k (w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 1 maja 2004 r. dokonanej ustawą z dnia
16 kwietnia 2004 r. - Dz. U. Nr 93, poz. 889) oraz czynów opisanych w pkt XXXVI,
XLV, LI, LIV, wyczerpujących dyspozycję art. 13 § 1 k.k w zw. z art. 279 § 1 k.k. w
zw. z art. 65 § 1 k.k. przyjmując, iż zostały one popełnione w warunkach ciągu
przestępstw opisanego w art. 91 § 1 k.k. i za to, na podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw.
z art. 279 § 1 k.k w zw. z art. 91 § 1 k.k w zw. z art. 65 § 1 k.k wymierzył mu karę
roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;
10. uznał go za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt XLVI,
wyczerpującego dyspozycję art 289 § 1 k.k w zw. z art. 65 § 1 k.k. i za to, na
podstawie art. 289 § 1 kk. w zw. z art. 65 § 1 k.k. wymierzył mu karę roku
pozbawienia wolności;
11. uznał go za winnego popełnienia czynów opisanych w pkt LVIII i LIX,
wyczerpujących dyspozycję art. 279 § 1 k.k. w zb. z art. 289 § 2 k.k w zw. z art. 11
§ 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. przyjmując, iż zostały one popełnione w warunkach
ciągu przestępstw opisanego w art. 91 § 1 k.k i za to, na podstawie art. 11 § 3 k.k w
zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k w zw. z art. 65 § 1 k.k. wymierzył mu
karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności;
Na podstawie art. 46 § 1 k.k. zasądził od L. M. tytułem częściowego
obowiązku naprawienia szkody:
- za czyn określony w pkt LVIII kwotę 6.000 zł (sześć tysięcy złotych) na
rzecz „RUCH", kwoty 9.000 zł (dziewięć tysięcy złotych) na rzecz TUiR Warta, oraz
kwotę 800 zł (osiemset złotych) na rzecz P. M.,
- za czyn określony w pkt LIX kwotę 14.500 zł (czternaście tysięcy pięćset
złotych) na rzecz Sopockiego Towarzystwa Ubezpieczeń Ergo Hestia SA, kwotę 50
8
zł (pięćdziesiąt złotych) na rzecz Telekomunikacji Polskiej oraz kwotę 400 zł
(czterysta złotych) na rzecz M. Polska Sp. z o.o.;
12. uznał go za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt LX,
wyczerpującego dyspozycję art. 18 § 3 kk. w zw. z art. 270 § 1 k.k. i za to, na
podstawie art. 19 § 1 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k. wymierzył mu karę 6 (sześciu)
miesięcy pozbawienia wolności;
13. uznał go za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt LXV,
wyczerpującego dyspozycję art. 13 § 1 k.k. w zw. z art 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 §
1 k.k. i za to, na podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 §
1 k.k. wymierzył mu karę roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;
14. uznał go za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt LXVI,
wyczerpującego dyspozycję art. 18 § 3 kk w zw. z art. 286 § 1 kk. w zw. z art. 65 §
1 k.k i za to, na podstawie art. 19 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art 65 § 1
k.k. wymierzył mu karę roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;
15. (w wyroku SO oznaczony jako punkt 4.15) - uznał go za winnego
popełnienia czynów opisanych w pkt LXVII, LXVIII, LXIX, LXIXa, LXXIV, LXXXI,
LXXXII, LXXX1II, LXXXIV i LXXXV, wyczerpujących dyspozycję art. 13 § 1 kk w zw.
z art. 279 § 1 kk. w zw. z art 65 § 1 k.k. przyjmując, iż zostały one popełnione w
warunkach ciągu przestępstw opisanego w art. 91 § 1 k.k. i za to, na podstawie art.
14 § 1 kk. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art 91 § 1 k.k. w zw. z art 65 § 1 kk.
wymierzył mu karę 4 (czterech) lat pozbawienia wolności;
16. (w wyroku SO oznaczony jako punkt 4.16) - uznał go za winnego
popełnienia czynów opisanych w pkt LXX, LXXII, LXXIII, LXXVI, LXXVII, LXXIX,
LXXX, LXXXVI, LXXXVII i LXXXVIII, wyczerpujących dyspozycję art. 279 § 1 kk. w
zw. z art 65 § 1 k.k przyjmując, iż zostały one popełnione w warunkach ciągu
przestępstw opisanego w art. 91 § 1 k.k. i za to, na podstawie art. 279 § 1 k.k. w
zw. z art 91 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. wymierzył mu karę 4 (czterech) lat
pozbawienia wolności;
Na podstawie art 46 § 1 kk. zasądził od L. M. tytułem częściowego
obowiązku naprawienia szkody:
- za czyn określony w pkt LXX kwotę 500 zł (pięćset złotych) na rzecz
RUCH;
9
- za czyn określony w pkt LXX1I kwotę 8.000 zł (osiem tysięcy złotych) na
rzecz PZU SA;
- za czyn określony w pkt LXXIII kwotę 5.000 zł (pięć tysięcy złotych) na
rzecz H. R.,
- za czyn określony w pkt LXXVI kwotę 25.000 zł (dwadzieścia pięć tysięcy
złotych) na rzecz „RUCH” oraz kwotę 3.000 zł (trzy tysiące złotych) na rzecz D. C.,
- za czyn określony w pkt LXXVi] kwotę 10.000 zł (dziesięć tysięcy złotych)
na rzecz Konsorcjum Dystrybucji Wyrobów Tytoniowych,
- za czyn określony w pkt LXXIX kwotę 10.000 zł (dziesięć tysięcy złotych)
na rzecz TUiR Warta,
- za czyn określony w pkt LXXX kwotę 5.000 zł (pięć tysięcy złotych) na
rzecz „RUCH" SA,
- za czyn określony w pkt LXXXVI kwotę 2.500 zł (dwa tysiące pięćset
złotych) na rzecz Firmy „A.”, a także kwoty 2.500 zł na rzecz TUiR Warta,
- za czyn określony w pkt LXXXVII kwotę 7.000 zł (siedem tysięcy złotych)
na rzecz Firma „A.”, a także 3.000 zł (trzy tysiące złotych) na rzecz TUiR Warta SA,
- za czyn określony w pkt LXXXVIII kwotę 4.000 zł (cztery tysiące złotych) na
rzecz Ł. G.;
17. uznał go za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt LXXI,
wyczerpującego dyspozycję art. 279 § 1 k.k. w zb. z art. 289 § 2 k.k. w zw. z art. 11
§ 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i za to, na podstawie art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 279
§ 1 k.k. wzw. z art. 65 § 1 k.k. wymierzył mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia
wolności;
- na podstawie art. 46 § 1 k.k. zasądził od L. M. tytułem częściowego
obowiązku naprawienia szkody kwoty po 5.000 zł (pięć tysięcy złotych) na rzecz:
- hurtowni „D." –;
- firmy „N.” Sp. z o.o.;
- PZU SA;
18. uznał go za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt LXXV
wyczerpującego dyspozycję art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o
ochronie zwierząt (w brzmieniu po nowelizacji z dnia 27 marca 2005 r. dokonanej
ustawą z dnia 21 stycznia 2005 r. - Dz.U. z 2005 r., Nr 33 poz. 289) i za to, na
10
podstawie art. 35 ust. 1 powołanej ustawy wymierzył mu karę roku pozbawienia
wolności,
19. uznał go za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt LXXVIII
wyczerpującego dyspozycję art. 263 § 2 k.k. i za to, na podstawie art. 263 § 2 k.k.
wymierzył mu karę roku pozbawienia wolności,
Na podstawie art. 91 § 2 k.k. Sąd Okręgowy orzeczone wobec L. M. kary
pozbawienia wolności połączył i jako karę łączną wymierzył karę 3 (trzech) lat i 6
(sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;
Wyrok ten nie został zaskarżony przez strony i uprawomocnił się w dniu
11 marca 2015 r.
Kasację od wyroku Sądu Okręgowego w L. wniósł Prokurator Generalny z
zachowaniem terminu przewidzianego w art. 524 § 3 k.p.k., na podstawie art. 521 §
1 k.p.k., zaskarżając orzeczenie Sądu Okręgowego, w części dotyczącej L. M., w
całości na niekorzyść skazanego.
W nadzwyczajnym środku odwoławczym Prokurator podniósł ,,rażące i
mające istotny w pływ na treść wyroku naruszenie przepisów prawa karnego
procesowego – art. 343 § 1 i § 7 k.p.k. w zw. z art. 335 § 1 k.p.k. (w brzmieniu
obowiązującym do 1 lipca 2015 roku), polegające na niedokonaniu prawidłowej
kontroli wniosku prokuratora i wydaniu wyroku zgodnego z wnioskiem
– w zakresie proponowanego wymiaru kary łącznej, w konsekwencji czego
doszło do rażącego naruszenia przepisu prawa karnego materialnego – art. 86 § 1
k.k. poprzez wymierzenie oskarżonemu kary łącznej pozbawienia wolności w
wysokości niższej od najniższego wymiaru kary łącznej przewidzianego w tym
przepisie;
- w zakresie wnioskowanej kary za ciąg przestępstw zarzucanych w
punktach II –XII aktu oskarżenia pomimo, iż wniosek w tym zakresie nie
odzwierciedlał w całości zawartego z podejrzanym porozumienia, w konsekwencji
czego doszło do zaniechania orzeczenia obok kary pozbawienia wolności grzywny
w wysokości 100 stawek dziennych.”
11
Przy tak sformułowanych zarzutach Prokurator Generalny wniósł o
,,uchylenie zaskarżonego wyroku w odniesieniu do L. M. w całości i przekazanie w
tym zakresie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu”.
Odpowiedź na kasację wniósł pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego PZU
SA wnosząc o ,,oddalenie kasacji prokuratora generalnego w części i uchylenie
wyroku Sądu Okręgowego w L. z dnia 3 marca 2015 roku) w części w zakresie
dotyczącym kary łącznej (pkt 4.20 wyroku) oraz kary za ciąg przestępstw z punktów
II-XII aktu oskarżenia”. Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego wniósł również ,,o
zasądzenie od oskarżonego względnie Skarbu Państwa na rzecz oskarżyciela
posiłkowego PZU SA kosztów zastępstwa adwokackiego w kwocie 500zł + 23 %
VAT, tj. 615 zł brutto”
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja Prokuratora Generalnego jest zasadna w stopniu oczywistym.
Skarżący prawidłowo wywodzi, że wyrok w zaskarżonej części zapadł z
naruszeniem prawa wskazanym w nadzwyczajnym środku odwoławczym.
W postępowaniu przygotowawczym skazany ujawnił chęć dobrowolnego
poddania się karze i podczas przesłuchania w dniu 23 lipca 2013 roku (k. 29069,
tom 146) strony uzgodniły warunki konsensualnego zakończenia postępowania, do
którego należało wymierzenie kary łącznej 4 (czterech) lat pozbawienia wolności
oraz kary grzywny w wysokości 100 (sto) stawek dziennych po 50 (pięćdziesiąt)
złotych stawka oraz naprawienie szkody na podstawie art. 46 § 1 k.k. wobec osób
pokrzywdzonych wymienionych we wniosku.
Prokurator dołączył do aktu oskarżenia wniosek o skazanie L. M. bez
przeprowadzenia rozprawy, ale nie zostały nim objęte wszystkie elementy
porozumienia stron z dnia 23 lipca 2013 roku, gdyż oskarżyciel publiczny wniósł o
orzeczenie L. M. kary 3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy oraz naprawienia szkody
na podstawie art. 46 § 1 k.k., a nie tak jak ustalono 4 (czterech) lat pozbawienia
wolności oraz kary grzywny w wysokości 100 (sto) stawek dziennych po 50
(pięćdziesiąt) złotych stawka (oraz obowiązku z art. 46 § 1 k.k.).
Sąd Okręgowy na posiedzeniu w dniu 24 lutego 2015 roku (k. 31732, tom
160) rozstrzygając w przedmiocie odpowiedzialności karnej skazanego nie
12
dostrzegł rozbieżności pomiędzy porozumieniem, które zapadło w postępowaniu
przygotowawczym, a wnioskiem o skazanie bez przeprowadzenia rozprawy
dołączonym do aktu oskarżenia. Sądowi umknął również fakt, że kara
zawnioskowana przez oskarżyciela nie odpowiada wymogom z art. 86 § 1 k.k., czyli
nie jest zgodna z przepisami prawa materialnego.
Niewątpliwie Sąd, do którego oskarżyciel publiczny kieruje wniosek w trybie
art. 335 § 1 k.p.k., z uwagi na treść art. 343 § 7 k.p.k. zobligowany jest do
szczegółowej kontroli takiego pisma procesowego, zarówno pod względem
merytorycznym, jak i formalnym. W ramach takiej weryfikacji niezbędne jest
sprawdzenie przez Sąd, czy przedłożone przez Prokuratora propozycje pozostają
zgodne z uprzednimi ustaleniami stron, a także czy nie popadają w sprzeczność z
przepisami prawa materialnego (zob. wyrok SN z dnia 10 czerwca 2015 roku, V KK
96/15). Sąd w razie wystąpienia sprzeczności może dokonać modyfikacji jedynie po
uzyskaniu zgody stron, w przeciwnym razie powinien skierować sprawę na
rozprawę (zob. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 30 marca 2015 r. II KK 75/15, z
dnia 5 grudnia 2013 r., sygn. akt V KK 342/13, LEX nr 1402697, z dnia 25 marca
2009 r., sygn. akt III KK 33/09, LEX nr 491165, z dnia 8 września 2009 r., sygn. akt
IV KK 287/09, LEX nr 519609 i z dnia 18 lutego 2015 r., sygn. akt II KK 27/15,
dotąd opublik. na stronie internetowej www.sn.pl).
W sprawie L. M. Sąd Okręgowy wydał na posiedzeniu w dniu 24 lutego 2015
roku, na podstawie art. 343 § 1 k.p.k., postanowienie o uwzględnieniu wniosku
Prokuratora o wydanie wyroku skazującego L. M. w trybie art. 335 k.p.k. (k. 31734,
tom 160). Na posiedzeniu w tym dniu obecny był oskarżyciel publiczny, zaś
skazany był nieobecny. Analiza protokołu z posiedzenia wskazuje na to, że Sąd nie
wykazał jakichkolwiek wątpliwości, co do jakości wniosku i nie dążył do modyfikacji
jego treści. Uznać należy, że doszło do pomyłki Sądu polegającej na
niedostrzeżeniu i powieleniu błędów zaistniałych we wniosku oskarżyciela
publicznego, nie zaś celowym zanegowaniu ustaleń z postępowania
przygotowawczego, i w efekcie wydaniu w dniu 3 marca 2015 roku wyroku w trybie
art. 343 § 6 k.p.k.
Kasacja Prokuratora Generalnego jawi się jako zasadna w stopniu
oczywistym, i wyrok Sądu Okręgowego, który jest dotknięty zarówno rażącą obrazą
13
prawa procesowego – art. 335 § 1 k.p.k. w zw. z art. 343 § 1 k.p.k., jak i prawa
materialnego– art. 86 k.k. - podlega uchyleniu w całości.
W zaistniałej sytuacji nie można podzielić stanowiska pełnomocnika
oskarżyciela posiłkowego, który wniósł o uchylenie wyroku jedynie w części
dotyczącej kary. Pełnomocnik w odpowiedzi na kasację wywodzi, że przy tak
sformułowanych, celnych zarzutach, jak w kasacji, kiedy wadami obarczone są
jedynie poszczególne rozstrzygnięcia sądu, nie ma konieczności eliminacji całego
orzeczenia. Intencją pełnomocnika było uchronić oskarżyciela posiłkowego przed
niekorzystnym dla poszkodowanego skutkiem uchylenia całego wyroku, w tym
rozstrzygnięć odnośnie obowiązku naprawienia szkody na rzecz PZU SA.
Uchylenie wyroku wydanego w trybie art. 335 § 1 k.p.k. tylko co do kary, jest
możliwe przy stwierdzeniu drobnych błędów w jego treści (i jednocześnie w sytuacji
zaskarżenia wyroku w części dotyczącej kary), ale taka sytuacja nie zachodzi w
sprawie L. M., gdyż stopień uchybień jest rażący.
Sąd Najwyższy podziela pogląd wypływający z kasacji, że uchyleniu
powinien ulec cały wyrok Sądu Okręgowego. Skutkiem będzie konieczność
ponownego podjęcia czynności procesowych przez Sąd I instancji, nie zaś
poprawienia jedynie błędnie wymierzonej kary łącznej, a w konsekwencji niezbędne
będzie rozważenie przez Sąd Okręgowy w ponownym postępowaniu, czy istnieje
możliwość i celowość stosownej modyfikacji przedmiotowego wniosku Prokuratora,
złożonego w trybie art. 335 § 1 k.p.k. (w takim wypadku, jeśli skutecznie wniosek
ten zostanie zmodyfikowany, zapewne możliwe będzie orzekanie w trybie
konsensualnym w myśl art. 343 § 1 – 6 k.p.k.), w innym zaś wypadku koniecznym
stanie się postąpienie stosownie do dyspozycji § 7 art. 343 k.p.k. i rozpoznanie
sprawy na zasadach ogólnych.
Z tych powodów orzeczono jak na wstępie.
kc
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 10 marca 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Dołhy (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Rafał Malarski
SSN Andrzej Stępka
Protokolant Anna Korzeniecka-Plewka
przy udziale prokuratora Prokuratury Krajowej Jerzego Engelkinga
w sprawie L. M.
skazanego z art.279 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. w zw. z art. 65 k.k., art. 258 § 2
i in. kk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 10 marca 2016 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na niekorzyść skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego w L.
z dnia 3 marca 2015 r.,
1. uchyla zaskarżony wyrok w stosunku do oskarżonego L. M.
i sprawę w tym zakresie przekazuje do ponownego rozpoznania
Sądowi Okręgowemu w L.;
2. poniesionymi przez Sąd wydatkami postępowania
kasacyjnego obciąża Skarb Państwa.
2
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w L. uwzględniając wniosek Prokuratora Prokuratury
Apelacyjnej Wydział do spraw przestępczości zorganizowanej i korupcji o wydanie
wyroku skazującego bez przeprowadzenia rozprawy i orzeczenie wobec
oskarżonego kar z nim uzgodnionym (k. 573 tom 153), wyrokiem z dnia 3 marca
2015 roku uznał L. M., za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów
zabronionych i za to:
1. – za czyn opisany w pkt I, na podstawie art. 258 § 2 k.k. wymierzył mu
karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności;
2. – za czyn opisany w pkt III, wyczerpujący dyspozycję art. 279 § 1 k.k. oraz
czyny opisane w pkt II, IV, V, VI, VII, VIII, IX, X i XI, wyczerpujące dyspozycję art.
279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 k.k. (w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 1 maja 2004
r. dokonanej ustawą z dnia 16 kwietnia 2004 r. - Dz. U. Nr 93, poz. 889) przyjmując,
iż zostały one popełnione w warunkach ciągu przestępstw opisanego w art. 91 § 1
k.k. i za to, na podstawie art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. w zw. z art. 65 k.k.
(w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 1 maja 2004 r. dokonanej ustawą z dnia 16
kwietnia 2004 r. - Dz. U. Nr 93, poz. 889) wymierzył mu karę 3 (trzech) lat
pozbawienia wolności;
Na podstawie art. 46 § 1 k.k. zasądził od L. M. tytułem częściowego
obowiązku naprawienia szkody:
- za czyn określony w pkt 11 kwotę 10.000 zł (dziesięć tysięcy złotych) na
rzecz „M." Sp. z o.o. oraz 2.000 zł (dwa tysiące złotych) na rzecz „Fabryki […]”,
- za czyn określony w pkt III kwotę 3.300 zł (trzy tysiące trzysta złotych) na
rzecz G. .,
- za czyn określony w pkt IV kwotę 2.000 zł (dwa tysiące złotych) na rzecz
M. G.,
- za czyn określony w pkt V kwotę 1.000 zł (tysiąc złotych) na rzecz S. K.,
- za czyn określony w pkt VI kwotę 1.000 zł (tysiąc złotych) na rzecz L. R.,
- za czyn określony w pkt VIII kwotę 1.000 zł (tysiąc złotych) na rzecz T. G.
i Przedsiębiorstwa „P.",
- za czyn określony w pkt IX kwotę 4.296,11 zł (cztery tysiące dwieście
dziewięćdziesiąt sześć złotych i jedenaście groszy) na rzecz T. W. oraz kwotę
703,89 zł (siedemset trzy złote i osiemdziesiąt dziewięć groszy) na rzecz PZU SA,
3
- za czyn określony w pkt X kwotę 5.000 zł (pięć tysięcy złotych) na rzecz S.
W.,
- za czyn określony w pkt XI kwotę 2.000 zł (dwa tysiące złotych) na rzecz J.
S.;
3. (w wyroku oznaczony jako punkt 4.3) - za czyny opisane w pkt XII, XIII,
XIV, XVII, XVIII, XIX, XX, XXII, XXV, XXVII, XXVIII, XXIX, XXX, XXXII, XXXIII,
XXXIV, XXXIVa, wyczerpujące dyspozycję art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 k.k. (w
brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 1 maja 2004 r. dokonanej ustawą z dnia 16
kwietnia 2004 r. - Dz. U. Nr 93, poz. 889) oraz czyny opisane w pkt XXXVII,
XXXVIII, XXXIX, XL, XLI, XLII, XLIII, XLIV, XLVII, XLVIII, XLIX, L, LII, LIII, LV, LVII,
LXI, LXII, LXIII, LXIV wyczerpujące dyspozycję art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1
k.k. przyjmując, iż zostały one popełnione w warunkach ciągu przestępstw
opisanego w art. 91 § 1 k.k. i za to, na podstawie art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 91 §
1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. wymierzył mu karę 4 (czterech) lat pozbawienia
wolności;
Na podstawie art. 46 § 1 k.k. zasądził od L. M. tytułem częściowego
obowiązku naprawienia szkody:
- za czyn określony w pkt XII kwotę 3.000 zł (trzy tysiące złotych) na rzecz A.
C.,
- za czyn określony w pkt XIII kwotę 5.000 zł (pięć tysięcy złotych) na rzecz
TUiR Warta SA,
- za czyn określony w pkt XIV kwotę 5.000 zł (pięć tysięcy złotych) na rzecz
RUCH;
- za czyn określony w pkt XVIII kwotę 2.000 zł (dwa tysiące złotych) na rzecz
G. S.;
- za czyn określony w pkt XIX kwotę 5.000 zł (pięć tysięcy złotych) na rzecz
Ruch SA;
- za czyn określony w pkt XX kwotę 10.000 zł (dziesięć tysięcy złotych) na
rzecz TUiR Warta SA;
- za czyn określony w pkt XXII kwotę 2.000 zł (dwa tysiące złotych) na rzecz
H. P., a także kwoty 3.000 zł (trzy tysiące złotych) na rzecz PZU SA;
4
- za czyn określony w pkt XXVII kwotę 1.000 zł (tysiąc złotych) na rzecz K.
M.;
- za czyn określony w pkt XXVIII kwotę 1,000 zł (tysiąc złotych) na rzecz J.
Z.;
- za czyn określony w pkt XXIX kwotę 1,000 zł (tysiąc złotych) na rzecz J. N.;
- za czyn określony w pkt XXX kwotę 1.000 zł (tysiąc złotych) na rzecz J. S. i
M. K.;
- za czyn określony w pkt XXXII kwotę 1.000 zł (tysiąc złotych) na rzecz PKN
Orlen;
- za czyn określony w pkt XXXIII kwotę 10.000 zł (dziesięć tysięcy złotych)
na rzecz TUiR Warta SA;
- za czyn określony w pkt XXXIV kwotę 2.000 zł (dwa tysiące złotych) na
rzecz J. M.;
- za czyn określony w pkt XXXIVa kwotę 5.100 zł (pięć tysięcy sto złotych) na
rzecz M. S.;
- za czyn określony w pkt XXXVII 500 zł (pięćset złotych) na rzecz RUCH SA
a także kwoty 4.500 zł (cztery tysiące pięćset złotych) na rzecz TUiR Warta SA; za
czyn określony w pkt XXXVIII kwotę 1000 zł (tysiąc złotych) na rzecz Okręgowej
Spółdzielni Mleczarskiej oraz kwotę 1.000 zł (tysiąc złotych) na rzecz PZU SA;
- za czyn określony w pkt XXXIX kwotę 5.000 zł (pięć tysięcy złotych) na
rzecz RUCH .;
- za czyn określony w pkt XL kwotę 2.000 zł (dwa tysiące złotych) na rzecz
W. N.;
- za czyn określony w pkt XLI kwotę 5.000 zł (pięć tysięcy złotych) na rzecz
W. M.;
- za czyn określony w pkt XLII kwotę 642,68 zł (sześćset czterdzieści dwa
złote i sześćdziesiąt osiem groszy) na rzecz RUCH SA oraz kwotę 4.357,32 zł
(cztery tysiące trzysta pięćdziesiąt siedem złotych i trzydzieści dwa grosze) na
rzecz TUiR Warta SA;
- za czyn określony w pkt XLIII kwotę 10.000 zł (dziesięć tysięcy złotych) na
rzecz „D." spółki z ograniczoną odpowiedzialnością;
5
- za czyn określony w pkt XLIV kwotę 5.000 zł (pięć tysięcy złotych) na rzecz
Ruch SA;
- za czyn określony w pkt XLVII kwotę 300 zł (trzysta złotych) na rzecz
RUCH SA;
- za czyn określony w pkt XLVIII kwotę 8.000 zł (osiem tysięcy złotych) na
rzecz TUiR Warta SA;
- za czyn określony w pkt XLIX kwotę 1.000 zł (tysiąc złotych) na rzecz M. P.;
- za czyn określony w pkt L kwotę 1.000 zł (tysiąc złotych) na rzecz „RUCH"
oraz kwoty 2.000 zł (dwa tysiące złotych) na rzecz TUiR Warta;
- za czyn określony w pkt LIII kwotę 5.000 zł (pięć tysięcy złotych) na rzecz
RUCH SA, a także kwotę 5.000 zł (pięć tysięcy złotych) na rzecz TUiR Warta;
- za czyn określony w pkt LV kwotę 5.000 zł (pięć tysięcy złotych) na rzecz
TUiR Warta SA;
- za czyn określony w pkt LVII kwotę 1.000 zł (tysiąc złotych) na rzecz
RUCH;
- za czyn określony w pkt LXI kwotę 5.000 zł (pięć tysięcy złotych) na rzecz
„RUCH" SA;
- za czyn określony w pkt LXII kwotę 8.000 zł (osiem tysięcy złotych) na
rzecz T. P.oraz kwoty 200 zł (dwieście złotych) na rzecz K. C.;
- za czyn określony w pkt LXIII kwotę 5.000 (pięć tysięcy złotych) zł na rzecz
RUCH SA;
- za czyn określony w pkt LXIV kwotę 10.000 zł (dziesięć tysięcy złotych) na
rzecz M. i E. D.;
4. uznał go za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt XV,
wyczerpującego dyspozycję z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art.
65 k.k. (w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 1 maja 2004 r. dokonanej ustawą z
dnia 16 kwietnia 2004 r. - Dz. U. Nr 93, poz. 889) i za to, na podstawie art. 14 § 1
k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 k.k. (w brzmieniu sprzed nowelizacji z
dnia 1 maja 2004 r. dokonanej ustawą z dnia 16 kwietnia 2004 r. - Dz. U. Nr 93,
poz. 889) wymierzył mu karę roku pozbawienia wolności;
5. uznał go za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt XVI,
wyczerpującego dyspozycję art. 279 § 1 k.k. w zb. z art. 289 § 2 k.k. w zw. z art. 11
6
§ 2 k.k. w zw. z art. 65 k.k. (w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 1 maja 2004 r.
dokonanej ustawą z dnia 16 kwietnia 2004 r. - Dz. U. Nr 93, poz. 889) i za to, na
podstawie art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 k.k. (w brzmieniu
sprzed nowelizacji z dnia 1 maja 2004 r. dokonanej ustawą z dnia 16 kwietnia 2004
r. - Dz. U. Nr 93, poz. 889) wymierzył mu karę roku i 6 (sześciu) miesięcy
pozbawienia wolności;
Na podstawie art. 46 § 1 k.k. zasądza od L. M. tytułem częściowego
obowiązku naprawienia szkody 15.000 zł (piętnaście tysięcy złotych) na rzecz T. K.i
A. K.;
6. uznał go za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt XXI,
wyczerpującego dyspozycję art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zb. z art. 289
§ 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 k.k. (w brzmieniu sprzed nowelizacji z
dnia 1 maja 2004 r. dokonanej ustawą z dnia 16 kwietnia 2004 r. - Dz. U. Nr 93,
poz. 889) i za to, na podstawie art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 14 § 1 k.k. w zw. z art.
279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 k.k. (w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia l maja 2004
r. dokonanej ustawą z dnia 16 kwietnia 2004 r. - Dz. U. Nr 93, poz. 889) wymierzył
mu karę roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;
7. uznał go za winnego popełnienia czynów opisanych w pkt XXIV i XXVI,
wyczerpujących dyspozycję art. 13 § 1 k.k. w zw. z art.-279 § 1 k.k. w zw. z art. 65
k.k (w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 1 maja 2004 r. dokonanej ustawą z dnia
16 kwietnia 2004 r. - Dz. U. Nr 93, poz. 889) przyjmując, iż zostały one popełnione
w warunkach ciągu przestępstw opisanego w art. 91 § 1 k.k. i za to, na podstawie
art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. w zw. z art. 65 k.k. (w
brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 1 maja 2004 r. dokonanej ustawą z dnia 16
kwietnia 2004 r. - Dz. U. Nr 93, poz. 889) wymierzył mu karę roku i 6 (sześciu)
miesięcy pozbawienia wolności;
8. uznał go za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt XXXI,
wyczerpującego dyspozycję art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 65 k.k. (w brzmieniu
sprzed nowelizacji z dnia 1 maja 2004 r. dokonanej ustawą z dnia 16 kwietnia 2004
r. - Dz. U. Nr 93, poz. 889] i za to, na podstawie art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 65 k.k.
(w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 1 maja 2004 r. dokonanej ustawą z dnia 16
7
kwietnia 2004 r. - Dz. U. Nr 93, poz. 889] wymierzył mu karę roku pozbawienia
wolności;
Na podstawie art. 46 § 1 k.k. zasądził od L. M. tytułem częściowego
obowiązku naprawienia szkody kwotę 2.500 zł (dwa tysiące pięćset złotych) na
rzecz J. D.;
9. uznał go za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt XXXV,
wyczerpującego dyspozycję art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65
k.k (w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 1 maja 2004 r. dokonanej ustawą z dnia
16 kwietnia 2004 r. - Dz. U. Nr 93, poz. 889) oraz czynów opisanych w pkt XXXVI,
XLV, LI, LIV, wyczerpujących dyspozycję art. 13 § 1 k.k w zw. z art. 279 § 1 k.k. w
zw. z art. 65 § 1 k.k. przyjmując, iż zostały one popełnione w warunkach ciągu
przestępstw opisanego w art. 91 § 1 k.k. i za to, na podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw.
z art. 279 § 1 k.k w zw. z art. 91 § 1 k.k w zw. z art. 65 § 1 k.k wymierzył mu karę
roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;
10. uznał go za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt XLVI,
wyczerpującego dyspozycję art 289 § 1 k.k w zw. z art. 65 § 1 k.k. i za to, na
podstawie art. 289 § 1 kk. w zw. z art. 65 § 1 k.k. wymierzył mu karę roku
pozbawienia wolności;
11. uznał go za winnego popełnienia czynów opisanych w pkt LVIII i LIX,
wyczerpujących dyspozycję art. 279 § 1 k.k. w zb. z art. 289 § 2 k.k w zw. z art. 11
§ 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. przyjmując, iż zostały one popełnione w warunkach
ciągu przestępstw opisanego w art. 91 § 1 k.k i za to, na podstawie art. 11 § 3 k.k w
zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k w zw. z art. 65 § 1 k.k. wymierzył mu
karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności;
Na podstawie art. 46 § 1 k.k. zasądził od L. M. tytułem częściowego
obowiązku naprawienia szkody:
- za czyn określony w pkt LVIII kwotę 6.000 zł (sześć tysięcy złotych) na
rzecz „RUCH", kwoty 9.000 zł (dziewięć tysięcy złotych) na rzecz TUiR Warta, oraz
kwotę 800 zł (osiemset złotych) na rzecz P. M.,
- za czyn określony w pkt LIX kwotę 14.500 zł (czternaście tysięcy pięćset
złotych) na rzecz Sopockiego Towarzystwa Ubezpieczeń Ergo Hestia SA, kwotę 50
8
zł (pięćdziesiąt złotych) na rzecz Telekomunikacji Polskiej oraz kwotę 400 zł
(czterysta złotych) na rzecz M. Polska Sp. z o.o.;
12. uznał go za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt LX,
wyczerpującego dyspozycję art. 18 § 3 kk. w zw. z art. 270 § 1 k.k. i za to, na
podstawie art. 19 § 1 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k. wymierzył mu karę 6 (sześciu)
miesięcy pozbawienia wolności;
13. uznał go za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt LXV,
wyczerpującego dyspozycję art. 13 § 1 k.k. w zw. z art 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 §
1 k.k. i za to, na podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 §
1 k.k. wymierzył mu karę roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;
14. uznał go za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt LXVI,
wyczerpującego dyspozycję art. 18 § 3 kk w zw. z art. 286 § 1 kk. w zw. z art. 65 §
1 k.k i za to, na podstawie art. 19 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art 65 § 1
k.k. wymierzył mu karę roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;
15. (w wyroku SO oznaczony jako punkt 4.15) - uznał go za winnego
popełnienia czynów opisanych w pkt LXVII, LXVIII, LXIX, LXIXa, LXXIV, LXXXI,
LXXXII, LXXX1II, LXXXIV i LXXXV, wyczerpujących dyspozycję art. 13 § 1 kk w zw.
z art. 279 § 1 kk. w zw. z art 65 § 1 k.k. przyjmując, iż zostały one popełnione w
warunkach ciągu przestępstw opisanego w art. 91 § 1 k.k. i za to, na podstawie art.
14 § 1 kk. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art 91 § 1 k.k. w zw. z art 65 § 1 kk.
wymierzył mu karę 4 (czterech) lat pozbawienia wolności;
16. (w wyroku SO oznaczony jako punkt 4.16) - uznał go za winnego
popełnienia czynów opisanych w pkt LXX, LXXII, LXXIII, LXXVI, LXXVII, LXXIX,
LXXX, LXXXVI, LXXXVII i LXXXVIII, wyczerpujących dyspozycję art. 279 § 1 kk. w
zw. z art 65 § 1 k.k przyjmując, iż zostały one popełnione w warunkach ciągu
przestępstw opisanego w art. 91 § 1 k.k. i za to, na podstawie art. 279 § 1 k.k. w
zw. z art 91 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. wymierzył mu karę 4 (czterech) lat
pozbawienia wolności;
Na podstawie art 46 § 1 kk. zasądził od L. M. tytułem częściowego
obowiązku naprawienia szkody:
- za czyn określony w pkt LXX kwotę 500 zł (pięćset złotych) na rzecz
RUCH;
9
- za czyn określony w pkt LXX1I kwotę 8.000 zł (osiem tysięcy złotych) na
rzecz PZU SA;
- za czyn określony w pkt LXXIII kwotę 5.000 zł (pięć tysięcy złotych) na
rzecz H. R.,
- za czyn określony w pkt LXXVI kwotę 25.000 zł (dwadzieścia pięć tysięcy
złotych) na rzecz „RUCH” oraz kwotę 3.000 zł (trzy tysiące złotych) na rzecz D. C.,
- za czyn określony w pkt LXXVi] kwotę 10.000 zł (dziesięć tysięcy złotych)
na rzecz Konsorcjum Dystrybucji Wyrobów Tytoniowych,
- za czyn określony w pkt LXXIX kwotę 10.000 zł (dziesięć tysięcy złotych)
na rzecz TUiR Warta,
- za czyn określony w pkt LXXX kwotę 5.000 zł (pięć tysięcy złotych) na
rzecz „RUCH" SA,
- za czyn określony w pkt LXXXVI kwotę 2.500 zł (dwa tysiące pięćset
złotych) na rzecz Firmy „A.”, a także kwoty 2.500 zł na rzecz TUiR Warta,
- za czyn określony w pkt LXXXVII kwotę 7.000 zł (siedem tysięcy złotych)
na rzecz Firma „A.”, a także 3.000 zł (trzy tysiące złotych) na rzecz TUiR Warta SA,
- za czyn określony w pkt LXXXVIII kwotę 4.000 zł (cztery tysiące złotych) na
rzecz Ł. G.;
17. uznał go za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt LXXI,
wyczerpującego dyspozycję art. 279 § 1 k.k. w zb. z art. 289 § 2 k.k. w zw. z art. 11
§ 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i za to, na podstawie art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 279
§ 1 k.k. wzw. z art. 65 § 1 k.k. wymierzył mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia
wolności;
- na podstawie art. 46 § 1 k.k. zasądził od L. M. tytułem częściowego
obowiązku naprawienia szkody kwoty po 5.000 zł (pięć tysięcy złotych) na rzecz:
- hurtowni „D." –;
- firmy „N.” Sp. z o.o.;
- PZU SA;
18. uznał go za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt LXXV
wyczerpującego dyspozycję art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o
ochronie zwierząt (w brzmieniu po nowelizacji z dnia 27 marca 2005 r. dokonanej
ustawą z dnia 21 stycznia 2005 r. - Dz.U. z 2005 r., Nr 33 poz. 289) i za to, na
10
podstawie art. 35 ust. 1 powołanej ustawy wymierzył mu karę roku pozbawienia
wolności,
19. uznał go za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt LXXVIII
wyczerpującego dyspozycję art. 263 § 2 k.k. i za to, na podstawie art. 263 § 2 k.k.
wymierzył mu karę roku pozbawienia wolności,
Na podstawie art. 91 § 2 k.k. Sąd Okręgowy orzeczone wobec L. M. kary
pozbawienia wolności połączył i jako karę łączną wymierzył karę 3 (trzech) lat i 6
(sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;
Wyrok ten nie został zaskarżony przez strony i uprawomocnił się w dniu
11 marca 2015 r.
Kasację od wyroku Sądu Okręgowego w L. wniósł Prokurator Generalny z
zachowaniem terminu przewidzianego w art. 524 § 3 k.p.k., na podstawie art. 521 §
1 k.p.k., zaskarżając orzeczenie Sądu Okręgowego, w części dotyczącej L. M., w
całości na niekorzyść skazanego.
W nadzwyczajnym środku odwoławczym Prokurator podniósł ,,rażące i
mające istotny w pływ na treść wyroku naruszenie przepisów prawa karnego
procesowego – art. 343 § 1 i § 7 k.p.k. w zw. z art. 335 § 1 k.p.k. (w brzmieniu
obowiązującym do 1 lipca 2015 roku), polegające na niedokonaniu prawidłowej
kontroli wniosku prokuratora i wydaniu wyroku zgodnego z wnioskiem
– w zakresie proponowanego wymiaru kary łącznej, w konsekwencji czego
doszło do rażącego naruszenia przepisu prawa karnego materialnego – art. 86 § 1
k.k. poprzez wymierzenie oskarżonemu kary łącznej pozbawienia wolności w
wysokości niższej od najniższego wymiaru kary łącznej przewidzianego w tym
przepisie;
- w zakresie wnioskowanej kary za ciąg przestępstw zarzucanych w
punktach II –XII aktu oskarżenia pomimo, iż wniosek w tym zakresie nie
odzwierciedlał w całości zawartego z podejrzanym porozumienia, w konsekwencji
czego doszło do zaniechania orzeczenia obok kary pozbawienia wolności grzywny
w wysokości 100 stawek dziennych.”
11
Przy tak sformułowanych zarzutach Prokurator Generalny wniósł o
,,uchylenie zaskarżonego wyroku w odniesieniu do L. M. w całości i przekazanie w
tym zakresie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu”.
Odpowiedź na kasację wniósł pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego PZU
SA wnosząc o ,,oddalenie kasacji prokuratora generalnego w części i uchylenie
wyroku Sądu Okręgowego w L. z dnia 3 marca 2015 roku) w części w zakresie
dotyczącym kary łącznej (pkt 4.20 wyroku) oraz kary za ciąg przestępstw z punktów
II-XII aktu oskarżenia”. Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego wniósł również ,,o
zasądzenie od oskarżonego względnie Skarbu Państwa na rzecz oskarżyciela
posiłkowego PZU SA kosztów zastępstwa adwokackiego w kwocie 500zł + 23 %
VAT, tj. 615 zł brutto”
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja Prokuratora Generalnego jest zasadna w stopniu oczywistym.
Skarżący prawidłowo wywodzi, że wyrok w zaskarżonej części zapadł z
naruszeniem prawa wskazanym w nadzwyczajnym środku odwoławczym.
W postępowaniu przygotowawczym skazany ujawnił chęć dobrowolnego
poddania się karze i podczas przesłuchania w dniu 23 lipca 2013 roku (k. 29069,
tom 146) strony uzgodniły warunki konsensualnego zakończenia postępowania, do
którego należało wymierzenie kary łącznej 4 (czterech) lat pozbawienia wolności
oraz kary grzywny w wysokości 100 (sto) stawek dziennych po 50 (pięćdziesiąt)
złotych stawka oraz naprawienie szkody na podstawie art. 46 § 1 k.k. wobec osób
pokrzywdzonych wymienionych we wniosku.
Prokurator dołączył do aktu oskarżenia wniosek o skazanie L. M. bez
przeprowadzenia rozprawy, ale nie zostały nim objęte wszystkie elementy
porozumienia stron z dnia 23 lipca 2013 roku, gdyż oskarżyciel publiczny wniósł o
orzeczenie L. M. kary 3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy oraz naprawienia szkody
na podstawie art. 46 § 1 k.k., a nie tak jak ustalono 4 (czterech) lat pozbawienia
wolności oraz kary grzywny w wysokości 100 (sto) stawek dziennych po 50
(pięćdziesiąt) złotych stawka (oraz obowiązku z art. 46 § 1 k.k.).
Sąd Okręgowy na posiedzeniu w dniu 24 lutego 2015 roku (k. 31732, tom
160) rozstrzygając w przedmiocie odpowiedzialności karnej skazanego nie
12
dostrzegł rozbieżności pomiędzy porozumieniem, które zapadło w postępowaniu
przygotowawczym, a wnioskiem o skazanie bez przeprowadzenia rozprawy
dołączonym do aktu oskarżenia. Sądowi umknął również fakt, że kara
zawnioskowana przez oskarżyciela nie odpowiada wymogom z art. 86 § 1 k.k., czyli
nie jest zgodna z przepisami prawa materialnego.
Niewątpliwie Sąd, do którego oskarżyciel publiczny kieruje wniosek w trybie
art. 335 § 1 k.p.k., z uwagi na treść art. 343 § 7 k.p.k. zobligowany jest do
szczegółowej kontroli takiego pisma procesowego, zarówno pod względem
merytorycznym, jak i formalnym. W ramach takiej weryfikacji niezbędne jest
sprawdzenie przez Sąd, czy przedłożone przez Prokuratora propozycje pozostają
zgodne z uprzednimi ustaleniami stron, a także czy nie popadają w sprzeczność z
przepisami prawa materialnego (zob. wyrok SN z dnia 10 czerwca 2015 roku, V KK
96/15). Sąd w razie wystąpienia sprzeczności może dokonać modyfikacji jedynie po
uzyskaniu zgody stron, w przeciwnym razie powinien skierować sprawę na
rozprawę (zob. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 30 marca 2015 r. II KK 75/15, z
dnia 5 grudnia 2013 r., sygn. akt V KK 342/13, LEX nr 1402697, z dnia 25 marca
2009 r., sygn. akt III KK 33/09, LEX nr 491165, z dnia 8 września 2009 r., sygn. akt
IV KK 287/09, LEX nr 519609 i z dnia 18 lutego 2015 r., sygn. akt II KK 27/15,
dotąd opublik. na stronie internetowej www.sn.pl).
W sprawie L. M. Sąd Okręgowy wydał na posiedzeniu w dniu 24 lutego 2015
roku, na podstawie art. 343 § 1 k.p.k., postanowienie o uwzględnieniu wniosku
Prokuratora o wydanie wyroku skazującego L. M. w trybie art. 335 k.p.k. (k. 31734,
tom 160). Na posiedzeniu w tym dniu obecny był oskarżyciel publiczny, zaś
skazany był nieobecny. Analiza protokołu z posiedzenia wskazuje na to, że Sąd nie
wykazał jakichkolwiek wątpliwości, co do jakości wniosku i nie dążył do modyfikacji
jego treści. Uznać należy, że doszło do pomyłki Sądu polegającej na
niedostrzeżeniu i powieleniu błędów zaistniałych we wniosku oskarżyciela
publicznego, nie zaś celowym zanegowaniu ustaleń z postępowania
przygotowawczego, i w efekcie wydaniu w dniu 3 marca 2015 roku wyroku w trybie
art. 343 § 6 k.p.k.
Kasacja Prokuratora Generalnego jawi się jako zasadna w stopniu
oczywistym, i wyrok Sądu Okręgowego, który jest dotknięty zarówno rażącą obrazą
13
prawa procesowego – art. 335 § 1 k.p.k. w zw. z art. 343 § 1 k.p.k., jak i prawa
materialnego– art. 86 k.k. - podlega uchyleniu w całości.
W zaistniałej sytuacji nie można podzielić stanowiska pełnomocnika
oskarżyciela posiłkowego, który wniósł o uchylenie wyroku jedynie w części
dotyczącej kary. Pełnomocnik w odpowiedzi na kasację wywodzi, że przy tak
sformułowanych, celnych zarzutach, jak w kasacji, kiedy wadami obarczone są
jedynie poszczególne rozstrzygnięcia sądu, nie ma konieczności eliminacji całego
orzeczenia. Intencją pełnomocnika było uchronić oskarżyciela posiłkowego przed
niekorzystnym dla poszkodowanego skutkiem uchylenia całego wyroku, w tym
rozstrzygnięć odnośnie obowiązku naprawienia szkody na rzecz PZU SA.
Uchylenie wyroku wydanego w trybie art. 335 § 1 k.p.k. tylko co do kary, jest
możliwe przy stwierdzeniu drobnych błędów w jego treści (i jednocześnie w sytuacji
zaskarżenia wyroku w części dotyczącej kary), ale taka sytuacja nie zachodzi w
sprawie L. M., gdyż stopień uchybień jest rażący.
Sąd Najwyższy podziela pogląd wypływający z kasacji, że uchyleniu
powinien ulec cały wyrok Sądu Okręgowego. Skutkiem będzie konieczność
ponownego podjęcia czynności procesowych przez Sąd I instancji, nie zaś
poprawienia jedynie błędnie wymierzonej kary łącznej, a w konsekwencji niezbędne
będzie rozważenie przez Sąd Okręgowy w ponownym postępowaniu, czy istnieje
możliwość i celowość stosownej modyfikacji przedmiotowego wniosku Prokuratora,
złożonego w trybie art. 335 § 1 k.p.k. (w takim wypadku, jeśli skutecznie wniosek
ten zostanie zmodyfikowany, zapewne możliwe będzie orzekanie w trybie
konsensualnym w myśl art. 343 § 1 – 6 k.p.k.), w innym zaś wypadku koniecznym
stanie się postąpienie stosownie do dyspozycji § 7 art. 343 k.p.k. i rozpoznanie
sprawy na zasadach ogólnych.
Z tych powodów orzeczono jak na wstępie.
kc