Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CNP 2/16
POSTANOWIENIE
Dnia 14 kwietnia 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie z powództwa T. S., J.S. i J. L.
przeciwko K. M. i M. M.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 14 kwietnia 2016 r.,
skargi powodów
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w K.
z dnia 1 lipca 2015 r.,
1) odrzuca skargę;
2) zasądza od T. S., J. S. i J. L. na rzecz K. M. i M. M. solidarnie
kwotę 90 zł (dziewięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów
postępowania skargowego.
UZASADNIENIE
2
Wyrokiem z dnia 19 sierpnia 2014 r. Sąd Rejonowy w K. zasądził solidarnie
od pozwanych, jako wspólników spółki cywilnej, na rzecz powodów kwotę 931 zł z
określonymi odsetkami ustawowymi, oddalił powództwo w pozostałej części oraz
zasądził solidarnie od powodów na rzecz pozwanych, jako wspólników spółki
cywilnej, kwotę 656 zł tytułem zwrotu kosztów procesu i orzekł o obowiązku każdej
ze stron uiszczenia kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa.
Zasądzona należność stanowiła wynagrodzenie za bezumowne korzystanie
przez pozwanych, jako wspólników spółki cywilnej, z udziału ½ w nieruchomości
stanowiącej współwłasność powodów i pozwanego K. M., przy przyjęciu, że z tytułu
czynszu dzierżawnego za ½ część nieruchomości powodowie mogą domagać się
kwoty 6 000 zł oraz z uwzględnieniu skutecznie zgłoszonego przez pozwanych
zarzutu potrącenia kwoty 5 069 zł zapłaconego przez nich podatku od
nieruchomości.
Rozpoznając apelacje obu stron, Sąd Okręgowy w K. wyrokiem z dnia 1
lipca 2015 r. oddalił apelację powodów, natomiast w wyniku apelacji pozwanych
zmienił zaskarżony wyrok i oddalił w całości powództwo oraz zasądził solidarnie od
powodów na rzecz pozwanych łącznie kwotę 2 307 zł tytułem kosztów procesu, jak
również nakazał pobrać solidarnie od powodów na rzecz Skarbu Państwa łącznie
kwotę 1 215,65 zł tytułem kosztów sądowych.
Sąd drugiej instancji uznał, że powodowie za bezumowne korzystanie
z ½ przedmiotowej nieruchomości mogą żądać kwoty 3 304,90 zł, a nie 6 000 zł,
jak przyjął Sąd pierwszej instancji. W tej sytuacji uwzględnienie bezspornego
zarzutu potrącenia kwoty 5 069 zł. prowadziło do oddalenia powództwa w całości.
W skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem powyższego wyroku,
powodowie wskazali jako wartość przedmiotu zaskarżenia kwotę 931,10 zł oraz
określili, że zaskarżają wyrok w części zmieniającej orzeczenie Sądu pierwszej
instancji i oddalającej powództwo o kwotę 931,10 zł.
Uprawdopodobniając wyrządzenie szkody spowodowanej wydaniem
zaskarżonego wyroku wskazali, że jego skutkiem zostali zobowiązani do pokrycia
kosztów postępowania w kwocie 2 522,65 zł, jak też utracili należne
im wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z nieruchomości w kwocie 931,10 zł,
3
przy czym ponad tę kwotę uwzględniony został zarzut potrącenia, którego nie
kwestionują.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego wyroku powinna zawierać między innymi
uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie wyroku,
którego skarga dotyczy. Jak wielokrotnie wskazywał Sąd Najwyższy, to wymaganie
konstrukcyjne skargi jest spełnione wtedy, gdy skarżący przedstawi wyodrębniony
wywód prawny, w którym wskaże, że szkoda wystąpiła, określi jej postać,
wysokość i czas powstania oraz związek przyczynowy z wydaniem orzeczenia
będącego przedmiotem skargi, a także przedstawi dowody lub inne środki zdolne
uwiarygodnić powstanie szkody (porównaj między innymi postanowienia z dnia
23 września 2005 r. III CNP 5/05, z dnia 22 listopada 2005 r. I CNP 19/05, nie publ.
oraz z dnia 31 stycznia 2006 r. IV CNP 38/05, OSNC 2006/7-8/141).
Rozpoznawana skarga nie spełnia tego wymagania, gdyż nie określono
w niej postaci szkody, jej wysokości, czasu powstania ani związku
przyczynowego z wydaniem zaskarżonego wyroku. Jako szkodę skarżący wskazali
też koszty procesu, którymi zostali obciążeni w zaskarżonym wyroku,
choć nie stanowią one szkody w rozumieniu art. 4241
§ 1 i art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.,
nawet jeżeli zostały już uiszczone przed wniesieniem skargi (porównaj
między innymi postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 27 lipca 2006 r.
II BP 11/06, OSNP 2007/15-16/223, z dnia 28 listopada 2006 r. III CNP 46/06,
z dnia 23 sierpnia 2007 r. I BP 24/07 i z dnia 26 czerwca 2008 r. I CNP 47/08,
nie publ.). Także oddalenie powództwa w zakresie kwoty 931,10 zł, wskazane
przez skarżących jako szkoda, nie zostało w należyty sposób uzasadnione
ani uwiarygodnione. Nieuwzględnienie powództwa nie może być utożsamiane
z wyrządzeniem szkody, której rozmiary odpowiadałyby wartości dochodzonego
przez powoda roszczenia. Nieuzyskanie przez stronę żądanej w postępowaniu
sądowym ochrony prawnej nie zawsze bowiem będzie prowadzić do powstania
uszczerbku majątkowego (porównaj postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
25 sierpnia 2015 r. II CNP 15/15, nie publ.). Poniesienie takiego uszczerbku
4
w związku z oddaleniem powództwa strona powinna wykazać w sposób wyżej
przedstawiony, czego skarżący nie uczynili.
Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1 w zw. z art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. odrzucił skargę, a na podstawie art. 99, art. 98 § 1 i 3, art. 108 §1
w zw. z art. 391 § 1, art. 39821
i art. 42412
k.p.c. orzekł o kosztach postępowania.
kc
jw

III CNP 2/16

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia