Sygn. akt II K 82/16
dnia 13 września 2016 roku
Sąd Okręgowy w Koszalinie II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: SSO Tomasz Krzemianowski
Protokolant: sekr. sąd. Małgorzata Tryksza
przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Koszalinie Artura Stupaka
po rozpoznaniu w sprawie P. J.
z wniosku skazanego o wydanie wyroku łącznego
w przedmiocie umorzenia postępowania
p o s t a n a w i a:
1. na podstawie art. 572 kpk w zw. z art. 17§1 pkt 7 kpk umorzyć postępowanie w sprawie,
2. na podstawie art. 632 pkt. 2 kpk kosztami postępowania obciążyć Skarb Państwa.
Skazany P. J. wystąpił do Sądu o wydanie wyroku łącznego obejmującego kary z dotychczas wydanych wobec niego wyroków.
Jak wynikało z danych o karalności był on skazany na mocy wyroków : Sądu Rejonowego w Sławnie z dnia 25.02.2002r w sprawie II K 553/01, Sądu Rejonowego w Koszalinie z dnia 16.04.2003r w sprawie II K 1585/02, Sądu Rejonowego w Koszalinie z dnia 06.02.2004r w sprawie VIII K 734/03, Sądu Okręgowego w Koszalinie z dnia 10.02.2014r w sprawie II K 13/14 oraz Sądu Rejonowego w Koszalinie z dnia 29.04.2015r w sprawie II K 800/14. Przy czym w dniu 04.01.2016r w sprawie II K 101/15 Sąd Okręgowy w Koszalinie wydał wyrok łączny, w którym poddał analizie wszystkie te skazania, orzekając karę łączną 5 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności, a częściowo umarzając postępowanie. Wyrok ten uprawomocnił się 12 stycznia 2016r.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Wniosek skazanego nie może zostać uwzględniony z uwagi na przeszkodę procesową w postaci powagi rzeczy osądzonej.
Sąd Okręgowy w Koszalinie orzekał już merytorycznie w tożsamej pod względem podmiotowym i przedmiotowym sprawie II K 101/15, zakończonej prawomocnym wyrokiem łącznym z dnia 04 stycznia 2016r. Z części wstępnej tego wyroku wynika, że przedmiotem analizy Sądy były wszystkie dotychczas wydane wyroki skazujące i orzeczone nimi kary, w tym objęte wnioskiem skazanego. Od czasu wydania tamtego rozstrzygnięcia nie pojawiły się żadne nowe orzeczenia skazujące. Tym samym prawomocne rozstrzygnięcie wydane w sprawie II K 101/15 korzysta z powagi rzeczy osądzonej określonej w art. 17§1 pkt 7 kpk. Zasada ta oznacza, iż niedopuszczalne jest prowadzenie ponownego postępowania w tej samej sprawie pod względem podmiotowym i przedmiotowym, a z chwilą stwierdzenia występowania tej negatywnej przesłanki procesowej Sąd zobligowany jest umorzyć postępowanie.
W konsekwencji niniejsze postępowanie należało umorzyć na podstawie art. 572 kpk w zw. z art. 17§1 pkt 7 kpk, a kosztami postępowania obciążyć Skarb Państwa stosownie do treści art. 632 pkt 2 kpk.
Mając powyższe względy na uwadze orzeczono jak w części dyspozytywnej postanowienia.
Tomasz Krzemianowski