Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 września 2016 roku

Sąd Rejonowy w Chełmnie Wydział I Cywilny

w składzie następującym :

Przewodniczący : SSR Julita Preis

Protokolant: sekr. sąd. Małgorzata Beska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 września 2016 roku w C.

sprawy z powództwa (...) Wierzytelności Detalicznych N. Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W.

przeciwko J. K. (1)

o zapłatę

I.  Oddala powództwo.

II.  Zasądza od powoda (...) Wierzytelności Detalicznych N. Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W. na rzecz pozwanego J. K. (1) kwotę 1.359,13 zł ( jeden tysiąc trzysta pięćdziesiąt dziewięć złotych trzynaście groszy) z tytułu kosztów procesu.

I C 226/16 upr

UZASADNIENIE

Powód (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. w pozwie skierowanym przeciwko J. K. (1) domagał się zasądzenia od pozwanego na rzez powoda kwoty 3607,84 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów sądowych w wysokości 46,00 zł, zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 900,00 zł oraz zwrotu innych kosztów w wysokości 0,46 zł ( opłata manipulacyjna dla dostawcy usług płatności ).

W uzasadnieniu żądania pozwu powód wskazał , że stronę pozwaną oraz (...) Bank (...) S.A. ( Bank ) łączyła umowa bankowa, określona na liście dowodów pozwu jako (...), na podstawie której Bank oddał do dyspozycji strony pozwanej środki pieniężne w ustalonej umową wysokości, natomiast strona pozwana zobowiązała się do zwrotu udzielonej jej kwoty pieniężnej wraz z odsetkami w ustalonych terminach spłaty. Strona pozwana nie wywiązała się z przyjętego na siebie zobowiązania, nie regulując na rzecz Banku płatności w sposób przewidziany w umowie. W związku z naruszeniem przez stronę pozwaną postanowień łączącego strony stosunku zobowiązaniowego, Bank wykorzystał przysługujące mu uprawnienie do wypowiedzenia umowy. Na skutek złożonego przez Bank stronie pozwanej oświadczenia o wypowiedzeniu umowy uległa ona rozwiązaniu, co doprowadziło do powstania wymagalności całej kwoty niespłaconego przez stronę pozwaną kapitału wraz z kwotą odsetek umownych stanowiących część odsetkową raty kapitałowo-odsetkowej za okres obowiązywania umowy oraz odsetek karnych za opóźnienie naliczonych od zadłużenia przeterminowanego. Dochodzone pozwem roszczenie stało się wymagalne w dniu 23 stycznia 2012 r. Dalsze działania Banku zmierzające do wyegzekwowania od strony pozwanej wymagalnych należności okazały się bezskuteczne. W dniu 27 czerwca 2014 r. Bank zawarł z (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty umowę przelewu wierzytelności, cedując na jego rzecz całość praw i obowiązków wynikających z umowy zawartej przez stronę pozwaną z wierzycielem pierwotnym. Zgodnie z przepisem art. 509 k.c. wierzyciel jest uprawniony do swobodnego dysponowania przysługującą mu wierzytelnością, a czynność taka obejmuje również wszelkie związane z nią prawa, w tym roszczenie o zapłatę zaległych odsetek. Wobec powyższego nie ulega wątpliwości, iż powód nabył od pierwotnego wierzyciela określoną na wstępie wierzytelność i jest uprawniony do jej dochodzenia na drodze sądowej.

Powód wskazał , że na dochodzoną pozwem kwotę składa się : suma niespłaconej kwoty należności głównej (kapitału) w wysokości 2058,96 zł, kosztów w wysokości 150,00 zł oraz skapitalizowanych odsetek umownych w wysokości 326,59 zł naliczonych za okres od daty zawarcia umowy do dnia jej rozwiązania wg określonej w umowie stopy procentowej, a także skapitalizowanych odsetek karnych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia w wysokości 1072,29 zł naliczonych do dnia poprzedzającego złożenie pozwu od zadłużenia przeterminowanego wg ustalonej w umowie stopy procentowej, przy czym odsetki umowne i odsetki karne naliczane były w wysokości nie wyższej niż odsetki maksymalne, o których mowa w art. 359 §2 ¹ k.c. Powód wskazał też , iż na podstawie art. 482 §1 kc wykorzystał przysługujące mu uprawnienie do skapitalizowania odsetek należnych do chwili wytoczenia powództwa i żądania od nich odsetek za opóźnienie. Dowodem istnienia oraz obowiązku spełnienia świadczenia ciążącego na stronie pozwanej jest wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego nr (...) z dnia 18.01.2016 r. podpisany przez osobę upoważnioną do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych funduszu (upoważnienie zawarte w dokumencie pełnomocnictwa z dnia 02.02. 2015 r. ) i opatrzony pieczęcią towarzystwa zarządzającego funduszem sekurytyzacyjnym. Powód podniósł , że w postępowaniu cywilnym wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu stanowi szczególny dokument prywatny ( przewidziany w art. 194 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych), wykazujący w zdecydowanym stopniu istnienie wierzytelności na rzecz zbywcy wierzytelności (Banku), dowód przejścia wynikających z niej praw na skutek przelewu na fundusz, jak i wysokość wymagalnej wierzytelności względem danego dłużnika na dzień wystawienia wyciągu. Powód wskazał , że mimo, że strona powodowa wezwała stronę pozwaną do spłaty całości zadłużenia, zobowiązanie nie zostało spełnione. W tym stanie rzeczy powództwo jest konieczne.

Pozew został wniesiony do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie w elektronicznym postepowaniu upominawczym dnia 18 stycznia 2016 r. Sprawa została zarejestrowana pod sygnaturą VI Nc – e (...) . Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie postanowieniem z dnia 04 lutego 2016r. stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty i na podstawie art. 505 ³³ § 1 kpc przekazał sprawę do rozpoznania sądowi właściwości ogólnej pozwanego - (...)

Pozwany J. K. (1) w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości i podniósł zarzut niewykazania istnienia roszczenia - zarówno w zakresie należności głównej, jak i w zakresie należności ubocznych, zarzut niewykazania przejścia wierzytelności dochodzonej pozwem na stronę powodową i w konsekwencji brak legitymacji procesowej czynnej strony powodowej, a w pierwszej kolejności podniósł zarzut przedawnienia dochodzonego roszczenia. Pozwany wniósł także o obciążenie strony powodowej kosztami procesu według norm przepisanych, w tym dodatkowo kosztem wysłania odpowiedzi na pozew listem poleconym za cenę 8,40 zł.

Uzasadniając swe stanowisko pozwany wskazał , że strona powodowa nie udowodniła zasadności zgłoszonych pretensji , nie wykazała, , że nabyła roszczenie przeciwko stronie pozwanej. Z fragmentów umowy cesji złożonych do akt nie wynika bowiem, że jej przedmiotem była wierzytelność przeciwko stronie pozwanej . Tym samym dokument ten nie potwierdza, aby powodowy fundusz nabył wierzytelność przeciwko pozwanemu i wstąpił w miejsce dotychczasowego wierzyciela, co z kolei uprawniałoby go do żądania spełnienia świadczenia. Jakakolwiek weryfikacja roszczenia, zarówno co do zasady, jak i wysokości jest niemożliwa. Pozwany wskazał , że zgodnie zobowiązującym przepisem art. 207 § 4 kpc strona powodowa winna już w pozwie wskazać wszystkie wnioski dowodowe, twierdzenia, zarzuty pod rygorem ich utraty na późniejszym etapie postępowania. Wyciąg z ksiąg rachunkowych powodowego Funduszu nie stanowi dowodu na istnienie dochodzonej wierzytelności i na jej przysługiwanie stronie powodowej. Tym samym sąd meriti w oparciu o wyciąg z ksiąg rachunkowych Funduszu nie jest władny rozstrzygnąć dochodzonego roszczenia. Pozwany wskazał, że wezwanie i zawiadomienie zostały złożone bez dowodu ich nadań do pozwanego. Z żadnych dokumentów nie wynika, że powód nabył jakąkolwiek wierzytelność przeciwko stronie pozwanej . Samo posiadanie dokumentacji nie świadczy automatycznie o tym, że umowa cesji wierzytelności była skuteczna.

Pozwany stwierdził, że przede wszystkim uzasadniony jest podniesiony zarzut przedawnienia. Przedmiotowa umowa została zawarta bowiem w 2007 roku. Strona powodowa nie przedłożyła żadnego dokumentu świadczącego o tym, że doszło do skutecznego przerwania biegu przedawnienia. Strona powodowa złożyła jedynie (...) wraz postanowieniem Sądu o nadaniu klauzuli wykonalności z dnia 8 września 2011 roku. Wobec tego należy przyjąć, iż roszczenie uległo w całości przedawnieniu we wrześniu 2014 roku.

Pozwany wskazał także, że z dokumentów dołączony do pozwu nie wynika jak została wyliczona kwota roszczenia głównego oraz kwota odsetek ( od jakich kwot i za jaki okres były naliczane odsetki i według jakiej stopy procentowej) . w myśl art. 6 kc ciężar udowodnienie faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Zdaniem pozwanego powód nie udowodnił zarówno istnienia , zasadności, jak i wysokości dochodzonego roszczenia , a ciężar dowodu w tym zakresie obciążał powoda.

Pozwany wskazał nadto, że przedłożona przez powoda umowa cesji została zawarta pod warunkiem zawieszającym - zapłaty ceny ( paragraf 5 pkt. 1 umowy ) , a powód nie przedłożył dowodu na zapłatę przedmiotowej ceny, w związku z czym należy przyjąć, że nie doszło do skutecznego nabycia wierzytelności przez powoda i nie ma on tym samym legitymacji czynnej do występowania w niniejszym procesie Ponadto powód na przedłożonej sądowi kopii umowy zamazał wartości wierzytelności i ceny sprzedaży. Tym samym powód nawet przedkładając dokument nie przedłożył go w całości. Powoduje to, że przedłożony dokument nie stanowi wystarczającego dowodu nabycia wierzytelności ( tak za Wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu z 13 czerwca 2013 r., sygn. akt I C (...) ). Pozwany podniósł zarzut braku wykazania legitymacji czynnej wskazując, że z zebranego w sprawie materiału dowodowego nie wynika, iż doszło do skutecznego przelewu wierzytelności przysługującej pierwotnemu wierzycielowi w stosunku do pozwanej. Powódka przedstawiła umowę z licznymi skreśleniami , a nadto nie dołączyła załączników wskazanych w umowie. Powyższe wskazuje, że strona powodowa nie przedłożyła Sądowi całej umowy cesji, na którą się powołała, co z kolei powoduje uznanie przedłożonego dokumentu za niespełniający wymogów dowodu wiarygodnego i nie budzącego wątpliwości. To zaś stawia pod znakiem zapytania twierdzenia strony powodowej i zasadność jej żądania, bowiem umowa bez załączników jest niekompletna, a to dyskwalifikuje przedłożoną umowę jako stanowiącą podstawę do nabycia wierzytelności wobec pozwanej. Zgodnie z art. 129 kpc oryginał dokumentu może być zastąpiony jedynie jego uwierzytelnionym odpisem. Cel omawianego uregulowania jest oczywisty - zapewnienie sądowi możliwości zapoznania się z całą treścią dokumentu, stanowiącego dowód w procesie, a nie jedynie z wybranymi - przez zainteresowaną stronę - fragmentami. Sporządzenie wyciągów z dokumentów jest czynnością notarialną, której wykonywanie regulują przepisu ustawy z 14.02.1991 r - prawo o notariacie. Ustawa z 23.10.2009 r. o zmianie ustaw w zakresie uwierzytelniania dokumentów przyznała adwokatom, radcom prawnym, rzecznikom patentowym i radcom Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa jedynie uprawnienie do poświadczania za zgodność z oryginałem odpisów dokumentów - na użytek prowadzonych przez nich, jako pełnomocników, postępowań. Zawarte w odpisie dokumentu poświadczenie zgodności z oryginałem, dokonane przez uprawnionego pełnomocnika ma charakter dokumentu urzędowego. Sporządzenia wyciągów z dokumentów, posiadających moc prawną oryginału, pozostało wyłączną kompetencją notariuszy oraz konsulów. Wyciąg sporządzony przez pełnomocnika mocy takiej nie posiada, wobec czego nie może być przedstawiony w postępowaniu cywilnym zamiast oryginału.

Pozwany podniósł także , że powód opiera swoje żądanie powołując się na załącznik do umowy cesji wierzytelności, z którego to załącznika miałaby wynikać ewentualna wierzytelność przeciwko stronie pozwanej. Należy jednak zauważyć, że załącznik ten jest sformułowany w sposób enigmatyczny. Jakkolwiek określa on personalia domniemanego dłużnika oraz wysokość

rzekomej wierzytelności, to - jak chodzi o podstawę roszczenia - odwołuje się do numerów bliżej nieokreślonych dokumentów, nie dookreślając daty powstania należności, ani jej rodzaju tudzież tytułu, z którego jest wywodzona. Powód nie przedstawił dokumentów mających istotne znaczenie z punktu widzenia ewentualnej odpowiedzialności pozwanego, bo pozwalających na weryfikację twierdzeń pozwu , co do istnienia i wysokości dochodzonego zobowiązania, nie spełniają powyższego wymogu ani wyciąg z ksiąg rachunkowych, ani też pisma adresowane do pozwanego, bowiem wezwanie do zapłaty czy zawiadomienie o przelewie wierzytelności nie pozwala na weryfikację twierdzeń pozwu co do wysokości dochodzonego roszczenia

Pozwany wskazał , że zaprzecza wszelkim twierdzeniom strony powodowej wyraźnie nieprzyznanym, wszelkie wywody strony powodowej są jedynie twierdzeniami, w oparciu o które należy wyłącznie oddalić powództwo.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 6 grudnia 2007 roku doszło do zawarcia pomiędzy (...) Bank S.A. z siedzibą we W. ( zwanym dalej Bankiem ) a J. K. (1) (zwanym dalej Posiadaczem rachunku kredytowego ) umowy o przyznanie limitu kredytowego nr (...) oraz umowy o wydanie i korzystanie z karty kredytowej Maksima nr (...). Zgodnie z § 1 umowy na wniosek Posiadacza rachunku kredytowego Bank przyznał mu limit kredytowy do kwoty 2300,00 zł do korzystania, otwierając jednocześnie wskazany w umowie rachunek kredytowy. Bank wskazał, że stawia do dyspozycji Posiadacza rachunku kredytowego kwotę limitu kredytowego po otrzymaniu podpisanej przez Posiadacza rachunku umowy. Zgodnie z § 3 umowy integralną część umowy stanowiły : Regulamin przyznawania i korzystania z limitu kredytowego Maksima, który określał sposób korzystania z limitu oraz Tabela opłat i prowizji dla limitu kredytowego Maksima , określająca opłaty i prowizje związane z limitem kredytowym, wysokość odsetek od kapitału przeterminowanego oraz zawierająca informacje o innych kosztach ponoszonych przez posiadacza rachunku kredytowego , w związku z niewykonywaniem przez niego zobowiązań wynikających z umowy limitu kredytowego. Zgodnie z § 4 umowy w oprocentowanie nominalne od wykorzystanego limitu kredytowego było zmienne w okresie obowiązywania umowy limitu i na dzień zawarcia umowy wynosiło 21,90 % dla transakcji gotówkowych w stosunku rocznym oraz 21 ,90 % dla transakcji bezgotówkowych w stosunku rocznym. Wskazano, że warunki zmiany oprocentowania określa regulamin limitu . § 5 umowy przewidywał, że spłata limitu kredytowego następować będzie w okresach miesięcznych poprzez dokonywanie przez Posiadacza rachunku kredytowego spłat na rachunek wskazany w § 1 umowy, których wysokość oraz termin określony będzie w wyciągu z rachunku generowanym każdego 1- go dnia miesiąca wysyłanym na adres korespondencyjny Posiadacza rachunku kredytowego. Wskazana w wyciągu spłata minimalna stanowi 5% kwoty przyznanego limitu. Strony zawarły także umowę o wydanie korzystanie z karty kredytowej , zgodnie, z którą Bank wydał kartą kredytową Maksima umożliwiającą korzystanie z limitu kredytowego, o którym mowa było w § 1 umowy o przyznanie limitu kredytowego.

W dniu 16 listopada 2010 roku (...) Bank S.A. z siedzibą we W. wystawił bankowy tytuł egzekucyjny, w którym stwierdził istnienie wymagalnego zobowiązania dłużnika J. K. (1) wobec Banku wynikającego z umowy o przyznanie limitu kredytowego Maksima nr (...) z dnia 06.12.2007 r. i stwierdził, że wysokość wymagalnego zobowiązania dłużnika na dzień 16.11.2010 roku wynosi 2622,51 zł oraz, że dłużnika obciążają dalsze odsetki liczone od dnia następnego po wystawieniu bankowego tytułu egzekucyjnego do dnia zapłaty, obliczone od kwoty 2058, 96 zł, które naliczane będą według zmiennej stopy procentowej odsetek maksymalnych na podstawie art. 359 ^{( 1 )}§ 2 kc to jest w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego i obciążać będą dłużnika. Postanowieniem z dnia 8 września 2011 roku (...) w sprawie (...) nadał na wniosek wierzyciela (...) Bank S.A. z siedzibą we W. wyżej wymienionemu bankowemu tytułowi egzekucyjnemu klauzulę wykonalności przeciwko dłużnikowi J. K. (1), z tym zastrzeżeniem, że wedle oświadczenia dłużnik podał się do egzekucji do kwoty 20 000 zł. Na podstawie w/w bankowego tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym Wołominie M. M. prowadził na wniosek wierzyciela (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. postępowanie egzekucyjne przeciwko dłużnikowi J. K. (1) , sygnatura akt Km (...), które jednak zostało umorzone postanowieniem z dnia 14 grudnia 2011 roku na podstawie art. 824 § 1 pkt 3 kpc z powodu bezskuteczności egzekucji.

dowód: - kopia umowy o przyznanie limitu kredytowego nr (...) i umowy o wydanie i korzystanie z karty kredytowej Maksima nr (...) – k.20

- kopia bankowego tytułu egzekucyjnego wystawionego przez (...) Bank S.A. z dnia 16 listopada 2010 roku – k.21

- kopia postanowienia Sądu Rejonowego w Chełmnie z dnia 08.09.2011 roku wydanego w sprawie (...) - k.22

- kopia postanowienia Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Wołominie M. M. z dnia 14.12.2011 roku – k. 58 i k. 83

W dniu 27 czerwca 2014 roku została zawarta pomiędzy (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. ( Bankiem ) a (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. ( Funduszem ) umowa przelewu wierzytelności. W imieniu Funduszu działał pełnomocnik (...) S.A. z siedzibą we W.. Zgodnie z § 2 umowy Bank przeniósł na Fundusz wierzytelności wynikające z tytułu czynności bankowych dokonanych osobami fizycznymi, w których dłużnik nie dotrzymał warunków udzielenia limitu kredytowego/ karty kredytowej określonych w umowie, wymienione w załączniku nr 5 do umowy , za cenę i na warunkach określonych w umowie, a Fundusz oświadczył , że wierzytelności te nabywa za cenę i na warunkach określonych w umowie . Zgodnie z umową wraz wierzytelnościami i na Fundusz przeszły wszelkie związane z nimi prawa , w tym zwłaszcza roszczenia o dalsze należne odsetki. Zgodnie z § 5 pkt.1 umowy wierzytelności przechodzą na Fundusz z dniem zapłaty ceny określonej w umowie , w terminie 7 dni od dnia zapłaty Bank był związany do wydania Funduszowi oświadczenia, w którym potwierdzi zapłatę ceny oraz przejście wierzytelności na Fundusz. Pod pozycją 9340 załącznika nr 5 do umowy przelewu wierzytelności z dnia 27 czerwca 2014 roku wskazano wierzytelność w stosunku do J. K. (1) wynikającą z umowy z dnia 06.12.2007 roku nr (...) na, którą składa się zadłużenie kapitałowe - 2058,96 zł , zadłużenie z tytułu odsetek 1029 , 85 zł zadłużenie z tytułu opłaty 261,47 zł , łącznie 3350,09 zł. W oświadczeniu z dnia 22 lipca 2014 r. (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. potwierdził zapłatę ceny przez (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. i przejście na rzecz (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W. wierzytelności, których dotyczyła umowa z dnia 27 czerwca 2014 r.

dowód : - potwierdzona kopia umowy z dnia 27 czerwca 2014 r. wraz załącznikiem nr 5 i z pełnomocnictwem oraz informacją z KRS – k. 60 - 70 , k.41 -42 , k. 86 – 96

- potwierdzona kopia oświadczenia z dnia 22 lipca 2014 r. wraz z kopią pełnomocnictwa – k. 85 i k. 97

Pismem z dnia 17 lipca 2014 r. (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. zawiadomił J. K. (1) o przelewie wierzytelności z umowy z dnia 06.12.2007 roku nr (...) , wskazując , że zadłużenie z tej umowy na dzień 06.05.2014 r. wynosi : kapitał - 2058,96 zł , odsetki – 326,59 zł , odsetki karne – 703,07 zł i koszty – 261,47 zł.

Sąd Rejonowy w Chełmnie postanowieniem z dnia 3 grudnia 2014 r. wydanym w sprawie (...) z powództwa (...) Wierzytelności Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W. przeciwko J. K. (1) o zapłatę umorzył postępowanie w sprawie.

(...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. w dniu 18 stycznia 2016 r. wystawił wyciąg ze swych ksiąg rachunkowych nr (...) , w którym stwierdził , że w dniu 27.06.2014 r. nabył od (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. wymagalną wierzytelność w stosunku do dłużnika J. K. (1) z umowy o numerze (...). Wysokość zobowiązania dłużnika według stanu na dzień wystawienia wyciągu wynosi : kapitał – 2058,96 zł ,odsetki - 1398,88 zł i koszty 150,00 zł.

dowód : - kopia pisma z dnia 17.07.2014 r. – k. 18 – 19

- kopia postanowienia z dnia 3.12.2014 r. – k.59 i k.84

- wyciąg z ksiąg rachunkowych powoda nr (...) – k. 16.

Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie w/w dokumentów którym dał wiarę, gdyż brak było podstaw do kwestionowania ich wiarygodności. Sąd na rozprawie w dniu 14 września 2016 roku oddalił wniosek pełnomocnika powoda o przeprowadzenie dowodu z oświadczenia (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. o wypowiedzeniu umowy z uwagi na fakt , że powód mimo zobowiązania do przedstawienia tego dowodu, nie złożył przedmiotowego dokumentu. Także na rozprawie dniu 14 września 2014 roku pełnomocnik pozwanego cofnął wniosek o przesłuchanie fakt, że strony pozwanego, zaś Sąd mając na uwadze art. 299 kpc nie widział potrzeby przeprowadzenia dowodu zeznań stron.

Sąd zważył, co następuje:

Powód (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. dochodzi w niniejszej sprawie od pozwanego J. K. (1) zapłaty należności z tytułu umowy z dnia 6 grudnia 2007 roku o przyznanie limitu kredytowego nr (...) oraz umowy o wydanie i korzystanie z karty kredytowej Maksima nr (...) zawartej pomiędzy pozwanym a (...) Bank S.A. z siedzibą we W. , obecnie (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W., w związku z zawartą w dniu 27 czerwca 2014 roku przez powoda z (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. umową przelewu wierzytelności.

W ocenie Sądu powód wykazał, , że zawarł z (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. umową przelewu wierzytelności z dnia 27.06.2014 roku. Powód przedstawił potwierdzoną przez swego pełnomocnika procesowego, będącego radcą prawnym , kopię umowy oraz częściowo kopię załącznika nr 5 do umowy. Z przedstawionych przez powoda informacji z rejestrów KRS oraz kopii pełnomocnictw wynika, że umowa z 27 czerwca 2014 roku została podpisana przez umowę osoby upoważnione do działania w imieniu Banku (...). Powodowy Fundusz zawarł powyższą umowę działając przez pełnomocnika (...) S.A. z siedzibą we W. ( pełnomocnictwo – k. 41) w imieniu, którego działały osoby upoważnione do reprezentacji to jest : P. T. ( Wiceprezes Zarządu Spółki , co wynika ze złożonej przez powoda informacji z KRS -k. 43 ) oraz P. K. - członek Zarządu Spółki, co do, którego informacja o wpisaniu go jako osoby uprawnionej do reprezentacji (...) S.A. została opublikowana w Monitorze Sądowym i Gospodarczym nr (...) pod pozycją 58578. Powód przedstawił także kopią części załącznika nr 5 do umowy przelewu wierzytelności z dnia 27.06.2014 roku, w którym to załączniku zostały wskazane wierzytelności objęte umową . Pod pozycją 9340 załącznika nr 5 do umowy przelewu wierzytelności z dnia 27 czerwca 2014 roku wskazano wierzytelność w stosunku do J. K. (1) wynikającą z umowy z dnia 06.12.2007 roku nr (...). Nadto powód przedłożył potwierdzoną kopię oświadczenia z dnia 22 lipca 2014 r. wydanego przez (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. , w którym Bank potwierdził zapłatę ceny z umowy przelewu wierzytelności przez (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. i przejście na rzecz (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W. wierzytelności, których dotyczyła umowa z dnia 27 czerwca 2014 r. ( k.85 i k.97).

Pozwany J. K. (2) kwestionował jednak także wysokość dochodzonej wierzytelności, podnosząc, że z dokumentów dołączonych do pozwu nie wynika jak została wyliczona kwota roszczenia głównego oraz kwota odsetek ( od jakich kwot i za jaki okres były naliczane odsetki i według jakiej stopy procentowej) . Powód wykazał, że pozwany J. K. (2) zawarł z (...) Bank S.A. z siedzibą we W. ( po zamianie nazwy (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. ) umowę o przyznanie limitu kredytowego nr (...) oraz umowę o wydanie i korzystanie z karty kredytowej Maksima nr (...) ( k.20 akt) . Jednakże z przedstawionej umowy nie wynika wysokość zadłużenia pozwanego. Jest to bowiem umowa o przyznanie limitu kredytowego i nie wynika z niej czy i w jakim zakresie pozwany korzystał z przyznanego mu limitu kredytowego. Zgodnie z zasadą rozkładu ciężaru dowodu wyrażoną w art. 6 kc , to powód winien wykazać swoje roszczenie nie tylko co do zasady, lecz także co do wysokości. Powód nie wykazał też w jaki sposób została ustalona kwota żądanych odsetek w wysokości 326,59 zł i odsetek karnych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia w wysokości 1072,29 zł oraz w jaki sposób została ustalona kwota kosztów żadnych przez powoda - 150,00 zł , co na nią się składa. W ocenie Sądu dowodem na istnienie i wysokość powyższych dochodzonych należności nie może być przedłożony przez powoda wyciąg z ksiąg rachunkowych powoda z dnia 18 stycznia 2016 r. (k. 16 akt ). Art. 194 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych ( tj. Dz. U z 2014 r. poz 157 ze zmianami ) stanowi , że księgi rachunkowe funduszu sekurytyzacyjnego, wyciągi z tych ksiąg podpisane przez osoby upoważnione do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych funduszu i opatrzone pieczęcią towarzystwa zarządzającego funduszem sekurytyzacyjnym oraz wszelkie wystawione w ten sposób oświadczenia zawierające zobowiązania, zwolnienie z zobowiązań, zrzeczenie się praw lub pokwitowanie odbioru należności mają moc prawną dokumentów urzędowych oraz stanowią podstawę do dokonania wpisów w księgach wieczystych i rejestrach publicznych. Moc prawna dokumentów urzędowych, o której mowa wyżej nie obowiązuje w odniesieniu do dokumentów wymienionych w tym przepisie w postępowaniu cywilnym. Obowiązujący przepis art. 194 ust. 2 w/w ustawy wprost pozbawia wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego mocy prawnej dokumentów urzędowych w postępowaniu cywilnym. Wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego stanowi więc jedynie dokument prywatny w rozumieniu art. 245 kpc, który stanowi dowód wyłącznie tego, iż osoba, która go podpisała złożyła zawarte w dokumencie oświadczenie. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia z dnia 13 czerwca 2013 r. wydanym w sprawie V CSK 329/12 stwierdził , że dane ujmowane w księgach rachunkowych funduszu oraz wyciągu z tych ksiąg mogą stanowić dowód jedynie tego, że określonej kwoty wierzytelność jest wpisana w księgach rachunkowych względem określonego dłużnika na podstawie opisanego w tych księgach zdarzenia, np. cesji wierzytelności. Dokumenty te potwierdzają więc sam fakt zdarzenia w postaci cesji wierzytelności. Nie stanowią one jednak dowodu na skuteczność dokonanej cesji wierzytelności oraz istnienia i wysokości nabytej wierzytelności. Okoliczności te, w razie ich kwestionowania przez stronę przeciwną, powinien wykazać fundusz odpowiednimi dowodowymi, zgodnie z ciężarem dowodu wynikającym z art. 6 kc ( LEX nr 1375500) . Dowodem na istnienie oraz wysokość dochodzonych należności nie może być także przedstawiona przez powoda kserokopia bankowego tytułu egzekucyjnego z dnia 16 listopada 2010 r. , zaopatrzonego w klauzulę wykonalności postanowieniem Sądu Rejonowego w Chełmnie z dnia 08 września 2011 r. wydanym w sprawie (...). Zgodnie z art. 95 ust.1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe także księgi rachunkowe banków i sporządzone na ich podstawie wyciągi oraz inne oświadczenia podpisane przez osoby upoważnione do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych banków i opatrzone pieczęcią banku, jak również sporządzone w ten sposób pokwitowania odbioru należności mają moc prawną dokumentów urzędowych w odniesieniu do praw i obowiązków wynikających z czynności bankowych oraz ustanowionych na rzecz banku zabezpieczeń i mogą stanowić podstawę do dokonania wpisów w księgach wieczystych. Jednakże moc prawna dokumentów urzędowych, o której mowa wyżej , nie obowiązuje w odniesieniu do dokumentów wymienionych w tym przepisie w postępowaniu cywilnym. Postępowanie klauzulowe, które toczyło się na skutek wniosku banku o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu, nie miało charakteru postępowania rozpoznawczego, w którym sąd bada zasadność roszczenia powoda, ale miało jedynie na celu sprawdzenie formalnych przesłanek nadania klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu, a nie jego merytoryczne badanie. Nadając klauzulę wykonalności, sąd stwierdzał, że wystawiony przez bank tytuł nadaje się do realizacji w drodze egzekucji. Ustalenie natomiast, czy dochodzona przez bank należność rzeczywiście istnieje i czy została wskazana w bankowym tytule egzekucyjnym we właściwej wysokości, wykraczało poza zakres kognicji sądu przy nadawaniu klauzuli wykonalności ( uchylony obecnie art. 786 ^{( 2 )}kpc ). Także fakt ,że na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego z dnia 16 listopada 2010 r. było prowadzone przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Wołominie M. C. przeciwko pozwanemu postępowanie egzekucyjne Km (...) także nie świadczy o tym , że zobowiązania wskazane w tym (...) istnieją w takiej wysokości jak to wynika z tego tytułu.

Pozwany podniósł także zarzut przedawnienia roszczenia . Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu. Po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia (art. 117 kc). Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata (art. 118 kc.). Termin przedawnienia roszczeń z umowy bankowej wobec osoby niebędącej przedsiębiorcą wynosi trzy lata ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 października 2003 r. wydany w sprawie II CK 113/02 OSP 2004/11/141 ) . Skutek przedawnienia następuje po upływie określonego terminu i polega na tym, że wprawdzie roszczenie istnieje nadal, ale ten, przeciwko komu ono jest skierowane, może uchylić się od jego zaspokojenia. Osoba, przeciwko której przysługuje roszczenie może zatem bez ujemnych konsekwencji prawnych odmówić podjęcia zachowania, do którego jest zobowiązana. Zgodnie z art. 120§ 1 kc bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Pełnomocnik pozwanego w niniejszej sprawie na rozprawie w dniu 14.09.2016 roku podniósł, że do przedawnienie roszczeń umowy z dnia z 06.12.2007 roku zawartej przez pozwanego z Bankiem mają zastosowanie przepisy ustawy o elektronicznych instrumentach płatniczych , która to ustawa w art. 6 przewidywała dwuletni okres przedawnienia dla roszczeń z takich umów. Mimo uchylenia tejże ustawy ustawą z dnia 12.07.2013 roku o zmianie ustawy o usługach płatniczych i o zmianie niektórych ustaw , art. 26 ust. 1 tejże ustawy przewidywał stosowanie przepisów dotychczasowych do umów już zawartych.

Powód powołał , że przerwa biegu przedawnienia dochodzonego przez niego roszczenia nastąpiła w związku z wystawieniem przez wierzyciela pierwotnego bankowego tytułu egzekucyjnego z dnia 16.11.2010 roku zaopatrzonego w klauzulę wykonalności postanowieniem Sądu Rejonowego w Chełmnie z dnia 08.09.2011 roku ( k. 21 -22 ) , a następnie wszczęciem na wniosek wierzyciela pierwotnego postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym Wołominie M. M., które to postępowanie egzekucyjne nie doprowadziło do zaspokojenia roszczenia wierzyciela pierwotnego i zostało umorzone postanowieniem z dnia 14 grudnia 2011 roku z uwagi bezskuteczność egzekucji ( k. 83 akt ) . Powód wskazał, że bieg terminu przedawnienia rozpoczął się od tego dnia na nowo (art. 123 § 1 pkt. 1 kc). Kolejna przerwa biegu przedawnienia nastąpiła zdaniem powoda wraz ze złożeniem przez powoda do Sądu Rejonowego Lublin - Zachód w Lublinie pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym, który następnie został przekazany do rozpoznania sądowi właściwości ogólnej pozwanego i które to postępowanie zostało umorzone na podstawie art. 505 ³⁷ § 1 kpc postanowieniem Sądu Rejonowego w Chełmnie z dnia 03.12.2014 roku (k. 84 akt ) , kiedy to ponownie na nowo rozpoczął się bieg przedawnienia Kolejny pozew został złożony przez powoda w niniejszej sprawie w dniu 18 stycznia 2016 roku.

Z bankowego tytułu egzekucyjnego z dnia 16.11.2010 roku (k. 21 akt ) wynika , że roszczenie w nim określone jest wymagalne , tak więc termin przedawnienia tego roszczenia upływał najpóźniej w dniu 16 listopada 2013 r. . Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 29 czerwca 2016 r. wydanej w sprawie III CZP 29/16 (LEX nr 2067028, www.sn.pl, Biul.SN 2016/6/10, (...) ) stwierdził , że nabywca wierzytelności niebędący bankiem, a w taka jest sytuacja powoda nie może powoływać się na przerwę biegu przedawnienia spowodowaną wszczęciem postępowania egzekucyjnego na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności . Już w uzasadnieniu wyroku z dnia 19 listopada 2014 r. wydanego w sprawie II CSK 196/14 (OSNC 2015/12/145 ) Sąd Najwyższy wskazał , że przerwanie biegu przedawnienia na podstawie art. 123 § 1 pkt 1 kpc następuje, co do zasady, tylko pomiędzy stronami postępowania, jeżeli z istoty łączącego je stosunku prawnego wynika, że są materialnie zobowiązane lub uprawnione, a więc skutek przerwania zachodzi tylko w podmiotowych i przedmiotowych granicach czynności podjętej przez wierzyciela. W razie cesji wierzytelności na nabywcę przechodzi ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, wszystkie właściwości, przywileje i braki, a więc ustawodawca zakłada identyczność wierzytelności cesjonariusza z wierzytelnością cedenta (art. 509 § 2 kc). Co do zasady więc, nabywca wstępuje w sytuację prawną cedenta, w tym również w zakresie przedawnienia, zbycie wierzytelności jest bowiem irrelewantne dla jego biegu. Jednakże w przypadku wierzytelności objętej bankowym tytułem wykonawczym sytuacja prawna cesjonariusza kształtuje się odmiennie od sytuacji prawnej nabywcy wierzytelności objętej innym tytułem wykonawczym. Uprawnienie do wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego przysługiwało jedynie bankom i tylko na ich rzecz mogła być nadana klauzula wykonalności; nadanie klauzuli na rzecz cesjonariusza nie będącego bankiem nie było dopuszczalne (uchwały Sądu Najwyższego z dnia 2 kwietnia 2004 r., III CZP 9/04, OSNC z 2005 r., nr 6, poz. 98, z dnia 22 lutego 2006 r., III CZP 129/05, OSNC z 2007 r., nr 1, poz. 4, z dnia 19 lutego 2015 r., III CZP 103/14). Cesjonariusz nie mógł kontynuować egzekucji wszczętej przez bank, bo w postępowaniu egzekucyjnym nie ma zastosowania art. 192 pkt 3 kpc, a więc fundusz sekurytyzacyjny, który nie mógł się powołać na bankowy tytuł egzekucyjny, przejście uprawnień i uzyskać klauzuli wykonalności na podstawie art. 788 § 1 kpc, musiał ustalić istnienie roszczenia w drodze procesu sądowego, uzyskać nowy tytuł wykonawczy i dopiero na jego podstawie egzekwować roszczenie. Wniosek o wszczęcie egzekucji , jak i wniosek o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu , wywołuje zatem skutek przerwy tylko wtedy, gdy pochodzi od wierzyciela wskazanego w tytule egzekucyjnym, na rzecz którego została wydana klauzula wykonalności, nie jest bowiem wystarczająca tożsamość wierzytelności , lecz konieczna jest również identyczność osób, na rzecz których czynność ta została dokonana. Skutki prawne postępowania egzekucyjnego wszczętego na podstawie bankowego tytułu wykonawczego związane są więc tylko z podmiotami w nim uczestniczącymi na podstawie tego tytułu w granicach podmiotowych i przedmiotowych ukształtowanych treścią klauzuli wykonalności. Nabywca wierzytelności nie będący bankiem nabywa wierzytelność w swej treści i przedmiocie tożsamą z wierzytelnością zbywającego banku, ale nie wchodzi w sytuację prawną zbywcy wywołaną przerwą biegu przedawnienia i rozpoczęciem biegu na nowo. Czynność wszczęcia postępowania egzekucyjnego przez bank wywołuje materialnoprawny skutek przerwy biegu przedawnienia jedynie w stosunku do wierzyciela objętego bankowym tytułem wykonawczym, natomiast nabywca wierzytelności nie będący bankiem, nawet jeżeli nabycie nastąpiło po umorzeniu postępowania egzekucyjnego na podstawie art. 824 § 1 pkt 3 kpc i rozpoczęciu biegu terminu przedawnienia w stosunku do banku na nowo, nie może się powołać na przerwę biegu przedawnienia wywołaną wszczęciem postępowania egzekucyjnego przez pierwotnego wierzyciela będącego bankiem. Wyjątkowość przywileju wystawiania bankowego tytułu egzekucyjnego prowadzi do wniosku, że skoro nie może on być podstawą egzekucji na rzecz innych osób, niż w nim wskazane za wyjątkiem następstwa prawnego po stronie wierzyciela innego banku, to również materialnoprawne skutki wszczęcia postępowania egzekucyjnego jako czynności wierzyciela - banku prowadzącej do przerwy biegu przedawnienia dotyczą wyłącznie tego wierzyciela i nie dotyczą nabywcy nie będącego bankiem ( por. uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 29 czerwca 2016 r. ).

Tak więc w dacie wydania postanowienia Sądu Rejonowego w Chełmnie z dnia 03.12.2014 roku roszczenie J. K. (1) z umowy z dnia 6 grudnia 2007 roku o przyznanie limitu kredytowego nr (...) było przedawnione i wniesienie sprawy do Sądu Rejonowego Lublin - Zachód w Lublinie przez powoda nie mogło spowodować przerwy biegu tego przedawnienia , a następnie rozpoczęcia biegu przedawnienia na nowo. Należy podkreślić, że powód w żaden sposób nie wykazał, że sprawa zarejestrowana w tutejszym Sądzie pod sygnaturą (...) dotyczyła tego samego roszczenia jak dochodzone w niniejszej sprawie, z powoływanego jako dowód postanowienie z dnia do grudnia 2014 roku to nie wynika.

Mając na uwadze powyższe Sąd stwierdził , że brak jest podstaw do uwzględnienia powództwa , wobec czego żądanie oddalił jako niezasadne , orzekając o tym w punkcie I sentencji wyroku. W punkcie II sentencji wyroku Sąd orzekł o kosztach procesu zgodnie, z art. 98 kpc , uwzględniając wniosek w tym zakresie pozwanego złożony w odpowiedzi na pozew i złożone na rozprawie w dniu 14 września 2016 roku zestawienie kosztów dojazdu, zasądzając od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1359,13 zł , na którą składają się koszty zastępstwa procesowego pozwanej ustalone zgodnie § 2 pkt. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U z 2015 r. , poz. 1804 ) – 1200,00 zł, zwrot poniesionej opłaty skarbowej od pełnomocnictwa – 17,00 zł , koszty korespondencji - 8,40 zł i zwrot kosztów dojazdu pełnomocnika powoda na rozprawy 133,73 zł .