Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 czerwca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 16 czerwca 2016 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy H. R. (R.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C.

o wysokość emerytury

na skutek

odwołania H. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C.

z dnia 23 lipca 2014 r. nr (...)-E- (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że do obliczenia wysokości emerytury H. R. przyjmuje wskaźnik wysokości podstawy wymiaru na poziomie 137,68% (sto trzydzieści siedem i sześćdziesiąt osiem setnych procenta);

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. na rzecz H. R. kwotę 60 zł (sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

(-) SSO Grzegorz Tyrka

Sygn. akt VIII U 1838/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 23.07.2014r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. odmówił ponownego przeliczenia emerytury ubezpieczonego H. R. ( R. ) na podstawie art. 114 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, gdyż ubezpieczony nie przedłożył dokumentów potwierdzających wynagrodzenia w latach, za które zostały przyjęte kwoty minimalnego wynagrodzenia. Organ rentowy wskazał, iż świadczenie jest wypłacane według wskaźnika 58,51% jako najkorzystniejszego.

W odwołaniu od powyższej decyzji ubezpieczony domagał się jej zmiany przez przeliczenie świadczenia przy uwzględnieniu wynagrodzeń z okresu zatrudnienia w KWK (...) od dnia 21.12.1960r. do dnia 15.08.1961r. i od dnia 02.02.1967r. do dnia 25.02.1977r. oraz w KWK (...) od dnia 19.08.1961r. do dnia 31.01.1967r., po uprzednim ich ustaleniu przed Sądem. Ubezpieczony wniósł również o zasądzenie od organu rentowego kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa adwokackiego, według norm przepisanych.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko. Nadto podniósł, że zgodnie z § 21 ust.1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11.10.2011r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe, środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony H. R. od dnia 10.12.1999r. jest uprawniony do emerytury, której wysokość ustalono w oparciu o art.53 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS.

Decyzją z dnia 16.04.2009r. organ rentowy przeliczył świadczenie ubezpieczonego od dnia 01.01.2009r. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury organ rentowy przyjął wynagrodzenie będące podstawą wymiaru składek z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu zatrudnienia, tj. z lat: 1967, 1971, 1978 – 1979, 1984 – 1988, 1991 -1997, 1999, 2001 – 2003. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru ( (...) ) wyniósł 58,51 %.

W dniu 25.06.2014r. ubezpieczony wystąpił z wnioskiem o przeliczenie podstawy wymiaru emerytury nie przedkładając jednak żadnych dowodów na okoliczność posiadanych zarobków.

W rozpoznaniu tego wniosku organ rentowy postanowił jak w zaskarżonej decyzji z dnia 23.07.2014r.

Ubezpieczony od dnia 21.12.1960r. do dnia 15.08.1961r. oraz od dnia 02.02.1967r. do dnia 25.02.1977r. był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w KWK (...) Rejon W. kolejno na stanowiskach:

- od dnia 21.12.1960r. do dnia 15.08.1961r. – wozaka pod ziemią,

- od dnia 02.02.1967r. do dnia 31.12.1968r. – ciskacza pod ziemią,

- od dnia 01.01.1969r. do dnia 31.07.1970r. – młodszego górnika pod ziemią,

- od dnia 01.08.1970r. do dnia 25.02.1977r. – górnika pod ziemią.

W kolejnym okresie spornym od dnia 19.08.1961r. do dnia 31.01.1967r. ubezpieczony był zatrudniony w KWK (...) w R. na stanowisku ładowacza pod ziemią.

Ubezpieczony w okresach spornych posiadał dniówki przodkowe.

Postanowieniem z dnia 03.12.2014r. Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego do spraw emerytur i rent na okoliczność odtworzenia wysokości zarobków ubezpieczonego, jak dla celów emerytalnych, ze spornych okresów zatrudnienia i na stanowiskach jak wyżej wskazano, w oparciu o dane dotyczące kształtowania się stawek płacy zasadniczej znajdujące się w aktach osobowych ubezpieczonego, przy założeniu podstawowej normy czasu pracy oraz przy uwzględnieniu przepisów UZP obowiązujących w okresie zatrudnienia, jak też zapisów w legitymacji ubezpieczeniowej, dla celów przeliczenia emerytury.

Biegły sądowy z zakresu emerytur i rent K. S. w opinii zasadniczej z dnia 16.12.2014r. i w opinii uzupełniającej z dnia 20.03.2015r. ustalił, iż dla obliczenia emerytury ubezpieczonego najkorzystniejsze jest przyjęcie wynagrodzenia z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu zatrudnienia, tj. lat: 1961 – 1976, 1985, 1995, 1996 i 1997, gdzie wskaźnik podstawy wymiaru świadczenia wynosi 105,06%.

Biegły dokonał wyliczenia wynagrodzenia ubezpieczonego za lata spornego zatrudnienia uwzględniając przysługującą ubezpieczonemu stawkę zaszeregowania w poszczególnych okresach, wartość deputatu węglowego oraz wynagrodzenia na podstawie Karty Górnika. Przy obliczaniu wysokości wynagrodzenia ubezpieczonego biegły nie uwzględnił premii, gdyż jej wysokość uzależniona była od wykonania określonych zadań – stąd odtworzenie wysokości premii było obecnie niemożliwe. Nadto biegły przyjął, że do 1973r. normatywny czas pracy wynosił średnio 26 dni roboczych w miesiącu, a od 1974r. średnio 25 dni roboczych w miesiącu.

Biegły ustalił, iż wynagrodzenia ubezpieczonego za lata sporne wyniosły: za 12/1960r. – 400 zł, za 1961r. – 16.657 zł, za 1962r. – 17.660 zł, za 1963r. – 18.815 zł, za 1964r. – 19.690 zł, za 1965r. – 21.940 zł, za 1966r. – 22.720 zł, za 1967r. – 22.720 zł, za 1968r. – 23.531 zł, za 1969r. – 37.322 zł, za 1970r. – 39.090 zł, za 1971r. – 41.965 zł, za 1972r. – 41.965 zł, za 1973r. – 41.965 zł, za 1974r. – 45.225 zł, za 1975r. – 53.900 zł, za 1976r. – 55.640 zł, za 1977r. ( styczeń i luty ) – 8.028 zł.

Zastrzeżenia do tej opinii i opinii uzupełniającej biegłego złożył organ rentowy podnosząc, iż: za lata 1960 – 1968 nie było stawki zaszeregowania 80 zł/dniówkę, biegły błędnie przyjął od dnia 01.01.1975r. stawkę 136.000 zł, gdy stawka taka została przyznana dopiero od dnia 18.11.1976r., nie można zgodzić się z procentową stawką specjalnego wynagrodzenia z Karty Górnika od dnia 01.01.1975r., gdyż w związku z podpisaniem nowego Układu Zbiorowego Pracy stawki były uzależnione od kategorii zaszeregowania i stażu pracy, nie sposób też przyjąć pełnej wartości deputatu węglowego, to jest 8 ton rocznie od 10/1964r., bo ze zgromadzonej dokumentacji nie wynika, czy małżonka ubezpieczonego pozostawała w stosunku pracy i czy była uprawniona do deputatu. Organ rentowy złożył wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego z zakresu emerytur i rent.

Uwzględniając ten wniosek Sąd dopuścił dowód z opinii biegłej sądowej z zakresu emerytur, rent i kapitału początkowego mgr H. P., która w opinii z dnia 09.10.2015r. ustaliła, iż dla obliczenia emerytury ubezpieczonego najkorzystniejsze jest przyjęcie wynagrodzenia z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu zatrudnienia, tj. z lat 1961 – 1976, 1985, 1995 - 1997, gdzie wskaźnik podstawy wymiaru świadczenia wynosi 137,68%.

Biegła dokonała wyliczenia wynagrodzenia ubezpieczonego za lata spornego zatrudnienia w oparciu o dane dotyczące kształtowania się stawek płacy zasadniczej znajdujące się w aktach osobowych ubezpieczonego, przy założeniu podstawowej normy czasu pracy, przepisów układów zbiorowych pracy obowiązujących w w/w okresach spornych, zapisów w legitymacji ubezpieczeniowej oraz karty zasiłkowej, o którą uzupełniła materiał dowodowy, a z której wynikały okresy niezdolności do pracy, wysokość faktycznego wynagrodzenia ubezpieczonego przyjętego za podstawę obliczenia zasiłku chorobowego. Biegła uwzględniła płacę zasadniczą, wynagrodzenie z Karty Górnika, deputat węglowy ( biegła ustaliła, iż ustalenia biegłego K. S. w zakresie przysługującego ubezpieczonemu deputatu węglowego w ilości 8 ton rocznie od dnia 01.10.1964r. – wobec wyjaśnień złożonych co do miejsca zatrudnienia żony – były prawidłowe ), dodatek za pracę w warunkach szkodliwych za dni pracy wykonywanej w przodkach i 100% dodatek za niedziele – w przypadku, gdy ustalała zarobek za miesiące, w których nie został udokumentowany zarobek w karcie zasiłkowej – jeśli z dowodu w postaci wykazu dniówek przepracowanych w przodku wynikała wyższa ilość przepracowanych dni, niż obligatoryjna ilość dni roboczych.

Biegła ustaliła, iż wynagrodzenia ubezpieczonego za lata sporne wyniosły: za 12/1960r. – 695 zł, za 1961r. – 14.304,97 zł ( KWK (...) ) i 6.418 zł ( KWK (...) ), za 1962r. – 17.484,80 zł, za 1963r. – 18.503 zł, za 1964r. – 20.788 zł, za 1965r. – 21.456,90 zł, za 1966r. – 21.456,40 zł, za 1967r. – 2.023,33 zł, za 1967r. – 32.939,23 zł, za 1968r. – 49.082,59 zł, za 1969r. – 50.087,20 zł, za 1970r. – 61.495,95 zł, za 1971r. – 72.115,50 zł, za 1972r. – 66.357,65 zł, za 1973r. – 66.995 zł, za 1974r. – 57.974 zł, za 1975r. – 65.659 zł, za 1976r. – 71.814 zł, za 1977r. – 12.315 zł.

Zastrzeżenia do opinii wniósł organ rentowy generalnie zarzucając, iż:

- nie można zgodzić się z odtworzeniem przez biegłą wysokości zarobków ubezpieczonego w oparciu o dane kształtowania się stawek płacy zasadniczej na podstawie przepisów Układu Zbiorowego Pracy dla pracowników kopalń, gdyż podstawą ustalenia zarobków są dowody o jakich mowa w § 21 ust.1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11.10.2011r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe,

- biegła przyjęła założenie dotyczące ilości dni do przepracowania w miesiącu w oparciu o kalendarze za te lata, gdy tymczasem nie sposób odtworzyć dni, w których ubezpieczony przebywał na urlopie, brak informacji o urlopach bezpłatnych, nieobecnościach usprawiedliwionych i nieusprawiedliwionych,

- ustalając wysokość wypłaconego dodatku za węgiel nie sposób bezsprzecznie stwierdzić, iż ubezpieczony otrzymywał go w wysokościach określonych przez biegłą.

Odnosząc się do tych zastrzeżeń biegła w opinii uzupełniającej z dnia 07.01.2016r. podtrzymała swoje dotychczasowe stanowisko i dodatkowo wskazała, iż brak jest dowodów, że ubezpieczony posiadał dni nieobecności nieusprawiedliwionych, czy dni urlopu bezpłatnego, a organ rentowy zaliczył jako okresy składkowe ciągłe zatrudnienie ubezpieczonego w spornych okresach. Natomiast za dni urlopu wypoczynkowego, czy nieobecności usprawiedliwionej przysługiwało wynagrodzenie w wysokości co najmniej pełnej stawki osobistego zaszeregowania, specjalne wynagrodzenie z Karty Górnika i węgiel. Biegła wskazała również, iż z porównania średniego zarobku ubezpieczonego z okresu 3 miesięcy przed zachorowaniem do przeciętnego wynagrodzenia pracowników wynika, iż ubezpieczony osiągał znacznie wyższe wynagrodzenie niż wyliczone w opinii, bo nie uwzględnia ono innych dodatków np. dodatku nocnego, z tytułu pracy na zmianie, jak również premii.

Opinię tę ponownie zakwestionował organ rentowy podnosząc jak w zastrzeżeniach do opinii głównej.

Na rozprawie w dniu 17.05.2016r. pełnomocnik ubezpieczonego sprecyzował, iż domaga się ustalenia wysokości emerytury ubezpieczonego przy zastosowaniu wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 137,68%.

/ Dowód z: akt organu rentowego, dokumentacji ubezpieczonego ze spornych okresów zatrudnienia, legitymacji ubezpieczeniowej G. R., legitymacji ubezpieczeniowej ubezpieczonego, H. B., opinii biegłych sądowych z zakresu emerytur i rent K. S. oraz H. P., zeznań ubezpieczonego /

Sąd w pełni podzielił opinię biegłej sądowej H. P., gdyż została ona sporządzona w oparciu o fachową i specjalistyczna wiedzę, zgodnie ze zleceniem Sądu, na podstawie całokształtu zgromadzonej w sprawie dokumentacji, a także przy uwzględnieniu obowiązujących u pracodawcy przepisów płacowych – układów zbiorowych pracy. Biegła w sposób czytelny i precyzyjny dokonała obliczeń, wskazując przy tym dokładnie na jakiej podstawie dokonała poszczególnych założeń. Stąd Sąd uznał tę opinię za miarodajną w sprawie. W stosunku do opinii biegłego K. S., opinia biegłej H. P. jest bardziej szczegółowa, w sposób pełniejszy odpowiada na pytania Sądu, uwzględnia całość dokumentacji, w tym kartę zasiłkową, którą nie dysponował biegły K. S., a z której nie tylko wynikały okresy niezdolności ubezpieczonego do pracy ale także wysokość zarobków za niektóre miesiące. Mając na uwadze powyższe Sąd nie uwzględnił zastrzeżeń organu rentowego zgłoszonych do podzielonej przez Sąd opinii biegłej uznając je za bezzasadne zważywszy, że biegła w sposób logiczny i przekonywujący ustosunkowała się do nich w opinii uzupełniającej, a organ rentowy kwestionując również opinię uzupełniającą nie sprecyzował żadnych dalszych zarzutów, powołał się na te zgłoszone do opinii głównej. Z opinii tej wynika, iż ubezpieczony osiągał w okresach spornych bezsprzecznie jeszcze wyższe zarobki niż ustalone przez biegłą, gdy brak było obecnie podstaw do uwzględnienia w wysokości wynagrodzeń innych jeszcze dodatków i premii, które otrzymywał ubezpieczony, wobec braku możliwości ustalenia, iż zostały one wypłacone w danych okresach w konkretnej wysokości. Odnosząc się do kwestii powoływanych przez organ rentowy reguł dowodowych wynikających z §21 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11.10.2011r., to dotyczą one postępowania przed organem rentowym, a nie przed Sądem, o czym mowa poniżej.

Sąd zważył, co n astępuje:

Odwołanie ubezpieczonego H. R. zasługuje na uwzględnienie.

W rozpoznawanej sprawie okolicznością bezsporną było, iż ubezpieczonemu przysługuje prawo do emerytury, której wysokość została obliczona w oparciu o art. 53 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2015, poz. 748 ze zm.), zwanej dalej ustawą.

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie była wysokość tegoż świadczenia, gdy ubezpieczony domagał się jego przeliczenia z uwzględnieniem faktycznie uzyskiwanych zarobków z okresu zatrudnienia w KWK (...) od dnia 21.12.1960r. do dnia 15.08.1961r. i od dnia 02.02.1967r. do dnia 25.02.1977r. oraz w KWK (...) od dnia 19.08.1961r. do dnia 31.01.1967r.

Zgodnie z art. 15 ust 1 ustawy, podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę, z uwzględnieniem ust. 6 i art. 176.

W myśl ust. 6 na wniosek ubezpieczonego, podstawę wymiaru emerytury lub renty może stanowić ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu.

Z kolei zgodnie z ust. 2a jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek w okresie pozostawania w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty, za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy.

Natomiast zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy, wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, od podstawy wymiaru ustalonej w myśl art. 15, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego:

1)z liczby kolejnych lat kalendarzowych i w okresie wskazanym do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru świadczenia,

2) z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury lub renty albo o ponowne ustalenie emerytury lub renty, z uwzględnieniem art. 176,

3) z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury lub renty,

- a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego.

Przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe wykazało, że wariantem dla ubezpieczonego najkorzystniejszym jest obliczenie świadczenia w oparciu o zarobki z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu zatrudnienia, to jest z lat 1961 – 1976, 1985, 1995 - 1997, gdzie wskaźnik podstawy wymiaru świadczenia wynosi 137,68% i jest wyższy od dotychczas przyjętego przez organ rentowy w wysokości 58,51%.

Wprawdzie wobec braku dokumentacji płacowej ubezpieczony nie przedłożył w organie rentowym zarobków za lata sporne, jednak w ocenie Sądu w przedmiotowej sprawie wysokość zarobków ubezpieczonego za ten okres mogła zostać ustalona na podstawie opinii biegłego do spraw rent i emerytur. Sąd uznał bowiem, że zachowana dokumentacja z akt osobowych ubezpieczonego, karta zasiłkowa, jak też przepisy układów zbiorowych pracy dają możliwość ich odtworzenia za okres sporny.

Sąd zwraca uwagę, iż w postępowaniu odwoławczym przed Sądem nie obowiązują ograniczenia dowodowe jakie występują w postępowaniu o świadczenia emerytalno-rentowe przed organem rentowym. Postępowanie sądowe oparte jest o zasadę swobodnej oceny dowodów. Sąd może ustalić okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość jak: okresy zatrudnienia czy wysokość osiąganych dochodów, za pomocą wszelkich środków dowodowych, przewidzianych w kodeksie postępowania cywilnego (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 10.03.1984r. III UZP 6/84, uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21.09.1984r. III UZP 48/84, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 07.12.2006r., I UK 179/06, LEX nr 342283, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14.06.2006r., I UK 115/06, OSNP 2007/17-18/257, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25.07.1997r., II UKN 186/97, OSNP 1998/11/34, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 02.02.1996r., II URN 3/95, OSNP 1996/16/239). W wyroku z dnia 14.06.2006r. (I UK 115/06, OSNP 2007/17-18/257), Sąd Najwyższy zajął stanowisko, że „wysokość zarobków, której pochodną jest podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne, jest faktem mającym istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 227 k.p.c.), który w postępowaniu przed sądem może być udowadniany wszelkimi środkami dowodowymi. Nie obowiązuje wówczas ograniczenie wynikające z § 20 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz. U. Nr 10, poz. 49 ze zm.)”.

Nadto trzeba zauważyć, że pracownik nie może ponosić negatywnych konsekwencji wynikających z faktu, że jego dokumenty płacowe za określony okres zaginęły, bądź zostały zniszczone. Ma on prawo dowodzić wysokości osiąganego wynagrodzenia wszelkimi środkami dowodowymi

Mając powyższe na względzie, Sąd oparł orzeczenie na rzetelnych i wiarygodnych ustaleniach biegłej sądowej H. P., która odtworzyła wynagrodzenie odwołującego za sporne okresy jego zatrudnienia, przyjmując za podstawę obliczeń informacje wynikające z dokumentów zawartych w aktach osobowych odwołującego oraz z treści obowiązujących u pracodawcy układów zbiorowych pracy. Biegła uwzględniła te składniki wynagrodzenia ubezpieczonego, które przysługiwały mu bezwarunkowo i stanowiły podstawę wymiaru składek w danym okresie, nie uwzględniła natomiast premii, niektórych dodatków, wobec braku możliwości ustalenia ich jednoznacznej wypłaty w określonej wysokości.

Zasady dokonywania obliczeń przedstawione w opinii biegłej zostały omówione w sposób szczegółowy, czytelny i nie budzący wątpliwości Sądu, co czyni w pełni wiarygodnymi przedstawione wnioski. Biegła w sposób szczegółowy wyjaśniła na jakich założeniach oparła poszczególne wyliczenia i dlaczego takie założenia przyjęła.

Jak wynika z opinii uzupełniającej biegłej H. P., ubezpieczony uzyskiwał wynagrodzenia znacznie wyższe niż te, które przyjęła biegła, na co wskazują dane uwidocznione w karcie zasiłkowej, gdzie odnotowane zostały wynagrodzenia ubezpieczonego za niektóre miesiące dla potrzeb obliczenia zasiłku chorobowego. Obecnie brak jest jednak możliwości ustalenia ich rzeczywistej wysokości wobec braku pełnej dokumentacji zarobkowej pozwalającej na uwzględnienie jeszcze innych składników wynagrodzenia ( premii, dalszych dodatków ).

Mając powyższe na uwadze, Sąd na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. w pkt 1 wyroku zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że do obliczenia emerytury ubezpieczonego przyjął wskaźnik wysokości podstawy wymiaru na poziomie 137,68%.

W pkt 2 wyroku Sąd na podstawie art.98 k.p.c. oraz §2 ust.1 i 2, §12 ust.2 i §13 ust.1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( tj. Dz.U. z 2013r., poz.461 ze zm. ) zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. na rzecz ubezpieczonego kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

(-) SSO Grzegorz Tyrka