Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 6 maja 2015 roku – znak (...) – Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 10 kwietnia 2015 roku, odmówił przyznania M. S. prawa do emerytury. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że na dzień 1 stycznia 1999 roku wnioskodawca nie udokumentował wymaganego
15 – letniego okresu pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Na podstawie dowodów dołączonych do wniosku ZUS przyjął za udowodnione na dzień 1 stycznia 1999 roku okresy: 27 lat i 10 miesięcy ogólnego stażu pracy, w tym 6 miesięcy i 4 dni okresów nieskładkowych oraz 27 lat, 3 miesiące i 26 dni okresów składkowych, z czego 4 lata i 10 miesięcy ZUS uwzględnił jako staż pracy
w szczególnych warunkach. Organ rentowy wyjaśnił, że nie uwzględnił jako pracy
w szczególnych warunkach okresów: od 9 marca 1981 roku do 31 sierpnia 1994 roku oraz od 1 lipca 1998 roku do 31 lipca 2004 roku, tj. zatrudnienia w (...), ponieważ wnioskodawca zajmował stanowisko łączone monter-spawacz, a stanowiska te nie są wymienione w obszarze tego samego działu i pozycji zarządzenia resortowego i wykluczają możliwość spełnienia wymogu wykonywania pracy stale i w pełnym wymiarze czasu przewidzianym dla danego stanowiska.

/ decyzja – k. 13 plik II akt ZUS/

W dniu 9 czerwca 2015 roku M. S. wniósł odwołanie od ww. decyzji podnosząc, że nie zgadza się z ustaleniami organu rentowego. Wnioskodawca wniósł o zmianę decyzji poprzez przyznanie mu prawa do emerytury. Wyjaśnił, że jego praca polegała na montażu i demontażu instalacji i konstrukcji łączonych w całość poprzez spawanie łukiem elektrycznym lub spawanie tlenowo – acetylenowe. Czynności te mogła wykonywać tylko osoba z uprawnieniami. Przedsiębiorstwo (...) miało wypłacać tym osobom dodatek za pracę w szkodliwych warunkach i dostarczać mleko. Wnioskodawca podniósł też, że większość prac była wykonywana na wysokości. Wskazał również, że od 2005 roku jest osobą całkowicie głuchą.

/ odwołanie – k. 2/

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 29 czerwca 2015 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację przedstawioną w zaskarżonej decyzji. Dodatkowo organ rentowy wskazał, że nie ma podstaw do uwzględnienia okresów: od 9 marca 1981 roku do 31 sierpnia 1994 roku oraz od 1 lipca 1998 roku do 31 lipca 2004 roku w oparciu o świadectwo pracy wystawione przez Syndyka Masy Upadłościowej (...) Przedsiębiorstwa (...) w upadłości, ponieważ wskazane w świadectwie stanowisko „monter-spawacz” - nie jest zgodne z wykazem stanowiącym załącznik do powołanych na świadectwie zarządzeń resortowych. Organ rentowy podniósł, że zgodnie z zarządzeniem
nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 1 sierpnia 1983 roku w wykazie dział V i XIV poz. 1 i 12 pkt 6 i 1 wymienione są stanowiska: „monter instalacji sanitarnych i grzewczych” oraz „spawacz elektryczny i gazowy”.

/ odpowiedź na odwołanie – k. 4 – 5/

W toku postępowania strony podtrzymały swoje stanowiska w sprawie.

/ stanowiska stron – protokół z dnia 20 stycznia 2016 roku – k. 15, e-protokół z dnia 9 maja 2016 roku – 00:02:03 – 00:02:52, e-protokół z dnia 19 września 2016 roku – 00:01:25
– 00:02:02/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

M. S. urodził się w dniu (...).

/ okoliczność bezsporna, a nadto: wniosek – k. 1 plik II akt ZUS/

Wnioskodawca nie należy do Otwartego Funduszu Emerytalnego.

/ okoliczność bezsporna, a nadto: wniosek – k. 2 plik II akt ZUS/

M. S. złożył wniosek o emeryturę w dniu 10 kwietnia 2015 roku.

/okoliczność bezsporna, a nadto: wniosek – k. 1 plik II akt ZUS /

W okresach: od 9 marca 1981 roku do 31 sierpnia 1994 roku oraz od 1 lipca 1998 roku do 31 lipca 2004 roku M. S. był zatrudniony w (...) S.A. W pierwszym okresie na stanowisku monter konstrukcji stalowych – spawacz, a w następnym na stanowisku monter instalacji sanitarnych i przemysłowych – spawacz.

/ okoliczności bezsporne, a nadto świadectwa pracy: k. 19 i k. 29 plik II akt ZUS/

Podczas pracy w (...) Przedsiębiorstwie (...)
– (...) S.A. wnioskodawca zajmował się spawaniem elektrycznym, gazowym
i atomowodorowym. Uprawnienia w tym zakresie uzyskał w roku 1982 albo 1983 w ramach kursu zorganizowanego przez zakład pracy. Wcześniej wykonywał czynności spawacza bez uprawnień. Kurs odbył się w związku z wymogami BHP i został przeprowadzony poza zakładem pracy. Wnioskodawca uzyskał uprawnienia do spawania gazowego i elektrycznego. Przedsiębiorstwo (...) S.A. zajmowało się montażem instalacji przemysłowej i sanitarnej, budową kominów, konstrukcji budynków i kotłowni. Prace te były wykonywane na terenie Ł. oraz poza Ł..

/ zeznania wnioskodawcy – e-protokół z dnia 19 września 2016 roku – 00:34:34 – 00:43:12 – płyta – k. 42 w zw. z protokołem z dnia 20 stycznia 2016 roku – k. 15 – 15 verte; zeznania świadka A. W. – protokół z dnia 20 stycznia 2016 roku – k. 15 verte – 16, zeznania świadka W. M. – e-protokół z dnia 19 września 2016 roku – 00:03:43 – 00:30:58/

Wnioskodawca pracował w grupie od 2 – 3 osób. W grupie tylko on zajmował się spawaniem elektrycznym, gazowym i atomowodorowym. Spawał rury technologiczne i ciepłownicze. Prace spawalnicze były wykonywane na wysokościach, w wykopach przy budowie ciepłociągów i na ziemi. Prace na wysokościach były przeprowadzane z rusztowań, ambon, na podnośnikach. Rusztowania były ustawiane do wysokości 6 metrów, a brygada w której pracował wnioskodawca spawała również kominy o wysokości do 60 metrów. Kierownikami wnioskodawcy byli A. W. i W. M.. Prace odbywały się w godzinach od 7.00 do 15.00, albo dłużej, gdy pracował w delegacji. Prace spawalnicze były wykonywane również podczas przymrozków.

/ zeznania wnioskodawcy – e-protokół z dnia 19 września 2016 roku – 00:34:34 – 00:43:12 – płyta – k. 42 w zw. z protokołem z dnia 20 stycznia 2016 roku – k. 15 – 15 verte; zeznania świadka A. W. – protokół z dnia 20 stycznia 2016 roku – k. 15 verte – 16, zeznania świadka W. M. – e-protokół z dnia19 września 2016 roku – 00:03:43 – 00:30:58/

Wnioskodawca pracował na wysokościach do 1987 roku. W dniu 28 września 1987 roku miał wypadek przy pracy, w związku z którym przebywał w szpitalu. Początkowo lekarz orzecznik zalecił wnioskodawcy pracę umysłową, jednak już orzeczeniem z dnia 2 lutego 1988 roku orzekł o jego zdolności do pracy fizycznej, z wyłączeniem pracy na wysokościach. Wówczas wnioskodawca zajmował się spawaniem elektrycznym i używał krajacza gazowego nie pracując na wysokościach.

/ zeznania wnioskodawcy – e-protokół z dnia 19 września 2016 roku – 00:34:34 – 00:43:12 – płyta – k. 42 w zw. z protokołem z dnia 20 stycznia 2016 roku – k. 15 – 15 verte; akta osobowe – koperta - k. 35 (nienumerowane karty – świadectwo lekarskie z dnia 28 grudnia 1987 r., zaświadczenie z dnia 2 lutego 1988 r.); orzeczenie – k. 37/

Przez cały okres pracy w Przedsiębiorstwie (...)
– (...) S.A. wnioskodawca pracował jako spawacz. Jako jedyny w swojej grupie zajmował się spawaniem. Wnioskodawca pracował w brygadach przeznaczonych do ciężkich robót stalowych, technologicznych i rurociągowych. Brygady były skonstruowane tak, że był
1 spawacz elektryczny, często również gazowy oraz 2 – 3 osób do prac monterskich. Spawaczy w Zakładzie było mało, dlatego osoba z uprawnieniami spawacza była wykorzystywana głównie do spawania. Wszystkie wykonywane w grupie prace zmierzały do zamontowania instalacji. Usługi monterskie są usługami, przy których potrzebne były również prace spawalnicze. Inne prace, w których udział brał wnioskodawca, takie jak docinanie rur, dopasowywanie i wycinanie segmentów rur również odbywały się przy użyciu palnika gazowego. Spawanie gazowe można traktować jako cięcie gazowe i spawanie gazowe. Pozostali pracownicy przynosili materiały, szlifowali rury, przygotowywali materiał do spawania. Czyszczeniem i malowaniem zajmowali się malarze i monterzy – izolerzy. Spawaczy przerzucano do różnych brygad w zależności od potrzeb.
W zakładzie zatrudnionych było ok. 40 spawaczy.

/ zeznania wnioskodawcy – e-protokół z dnia 19 września 2016 roku – 00:34:34 – 00:43:12 - płyta – k. 42w zw. z protokołem z dnia 20 stycznia 2016 roku – k. 15 – 15 verte; zeznania świadka A. W. – protokół z dnia 20 stycznia 2016 roku – k. 15 verte – 16, zeznania świadka W. M. – e-protokół z dnia19 września 2016 roku – 00:03:43 – 00:30:58/

Za okresy zatrudnienia: od 9 marca 1981 roku do 31 sierpnia 1994 roku oraz od
1 lipca 1998 roku do 31 lipca 2004 roku w (...) S.A. zakład pracy wystawił wnioskodawcy świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach wskazując, że wykonywał on prace wodno – kanalizacyjne w głębokich wykopach i na wysokości oraz przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym i atomowodorowym na stanowisku monter – spawacz, wymienione w wykazie A dziale V i XIV poz. 1 i 12 pkt 6 i 1 stanowiącym załącznik 1 do zarządzenia
nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 1 sierpnia 1983 roku.

/ okoliczność bezsporna, a nadto: świadectwo – k. 9 plik II akt ZUS/

Zakład Ubezpieczeń Społecznych uwzględnił wnioskodawcy do pracy
w szczególnych warunkach okres zatrudnienia obejmujący 4 lata i 10 miesięcy Nie wliczył natomiast okresu zatrudnienia w (...) S.A. w okresach: od 9 marca 1981 roku do 31 sierpnia 1994 roku oraz od
1 lipca 1998 roku do 31 lipca 2004 roku.

/okoliczność bezsporna, a nadto: decyzja – k. 13 plik II akt ZUS, świadectwa – k. 7 – 9 plik II akt ZUS, akta osobowe – koperta – k. 35/

Wnioskodawca udokumentował na dzień 1 stycznia 1999 roku ogólny staż pracy
w wymiarze 27 lat i 10 miesięcy.

/okoliczność bezsporna, a nadto decyzja – k. 13 plik II akt ZUS, akta osobowe – k. 11 – 41 plik I akt ZUS, świadectwa – k. 7 – 9 plik II akt ZUS/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych dowodów w postaci dokumentów znajdujących się w aktach niniejszej sprawy oraz w aktach ZUS,
w szczególności dokumentacji osobowej wnioskodawcy, zeznań wnioskodawcy oraz zeznań świadków: A. W. i W. M., pracujących razem z M. S. w okresach: od 9 marca 1981 roku do 31 sierpnia 1994 roku oraz od
1 lipca 1998 roku do 31 lipca 2004 roku w (...) S.A. i posiadających w związku z tym wiedzę na temat charakteru pracy wykonywanej przez wnioskodawcę w spornym okresie.

Zgromadzone dokumenty, zeznania wnioskodawcy oraz zeznania świadków nie budzą wątpliwości, co do ich wiarygodności, znajdują potwierdzenie w załączonej dokumentacji osobowej, uzupełniają się wzajemnie i stanowią tym samym wiarygodne źródło dowodowe.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie i jako takie skutkuje zmianą zaskarżonej decyzji.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2016 roku, poz. 887 ze zm.), ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy tj. w dniu 1 stycznia 1999 roku ( vide art. 196 ustawy) osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat – dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz,

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27 (wynoszący 20 lat dla kobiet
i 25 lat dla mężczyzn).

Jak dalej stanowi ust. 2 powołanego przepisu, emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Zgodnie z § 3 i 4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku
w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz. U. z 1983 roku, nr 8, poz. 43 ze zm.) za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudniania” uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia. Pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1)  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn;

2)  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Powołany wykaz wskazuje wszystkie te prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego.

W świetle § 2 ust. 1 wskazanego rozporządzenia oraz zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy, przy czym powyższe okoliczności pracownik jest obowiązany udowodnić ( por. wyrok Sądu Najwyższego z 15 grudnia 1997 r. II UKN 417/97 – (...)
i US (...) i wyrok Sądu Najwyższego z 15 listopada 2000 r. II UKN 39/00 Prok.
i Prawo (...) ).

Stosownie do § 2 ust. 2 rozporządzenia okresy takiej pracy stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według określonego wzoru, lub świadectwie pracy.

W rozpoznawanej sprawie nie było wątpliwości, że wnioskodawca spełnia ustawowe przesłanki co do wieku, ponieważ ukończył 60 lat w dniu 25 marca 2015 roku. Nie jest również członkiem otwartego funduszu emerytalnego oraz ma wymagany na dzień 1 stycznia 1999 roku okres składkowy i nieskładkowy wynoszący 27 lat i 10 miesięcy.

Organ rentowy zakwestionował jednak wymagany okres 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Jak ustalił Sąd stanowisko to nie znajduje oparcia w obowiązujących w tym zakresie przepisach ani w stanie faktycznym sprawy.

Regulacja § 2 Rozporządzenia, statuująca ograniczenia dowodowe i obowiązująca
w postępowaniu przed organem rentowym, nie ma zastosowania w postępowaniu odwoławczym przed Sądem. W konsekwencji okoliczność i okresy zatrudnienia
w szczególnych warunkach Sąd uprawniony jest ustalać także innymi środkami dowodowymi niż dowód z zaświadczenia zakładu pracy, w tym zeznaniami świadków ( por. uchwała Sądu Najwyższego z 27 maja 1985 r. sygn. III UZP 5/85 – LEX 14635, uchwała Sądu Najwyższego z 10 marca 1984 r. III UZP 6/84 – LEX 14625).

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na okoliczność pracy wykonywanej
przez wnioskodawcę w szczególnych warunkach dopuścił dowód z zeznań świadków, zeznań wnioskodawcy oraz przeprowadził dowód z dokumentacji zatrudnienia wnioskodawcy, w szczególności ze spornych okresów: od dnia 9 marca 1981 roku do 31 sierpnia 1994 roku oraz od dnia 1 lipca 1998 roku do 31 grudnia 1998 roku.

Jak wynika ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wnioskodawca
w okresie zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie (...)
– (...) S.A. był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku montera – spawacza. Na potwierdzenie tego faktu wnioskodawca przedstawił świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach w okresach: od 9 marca 1981 roku do 31 sierpnia 1994 roku oraz od 1 lipca 1998 roku do 31 lipca 2004 roku (łączny okres zatrudnienia).

Przyczyną nieuwzględnienia przez organ rentowy tego okresu do stażu pracy
w warunkach szczególnych, była nazwa stanowiska, na którym zatrudniony był wnioskodawca („monter - spawacz”). Zdaniem organu rentowego jest to stanowisko łączone, a stanowiska te nie są wymienione w obszarze tego samego działu i pozycji zarządzenia resortowego i wykluczają możliwość spełnienia wymogu wykonywania pracy stale
i w pełnym wymiarze czasu przewidzianym dla danego stanowiska.

Jak wynika z wykazu A, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz. U. z 1983 roku, nr 8, poz. 43 ze zm.), do prac w szczególnych warunkach, których wykonanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego oraz do wzrostu emerytury lub renty inwalidzkiej zalicza się prace wodno – kanalizacyjne oraz budowę rurociągów w głębokich wykopach (dział V pkt 1) oraz prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym i atomowodorowym (dział XIV pkt 12).

Pomocniczo w tym zakresie odnieść się należy do wykazu zawartego w załączniku
nr 1 do Zarządzenia nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia
1 sierpnia 1983 roku w sprawie wykazu stanowisk pracy w zakładach pracy nadzorowanych przez Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach uprawniające do wcześniejszego przejścia na emeryturę oraz wzrostu emerytury lub renty ( Dz. U. MB z dnia 6 grudnia 1983 roku).

Istotnie w ww. wykazie, w dziale V poz. 1 pkt 6 oraz w dziale XIV poz. 12 pkt 1 wymienione są stanowiska: „monter instalacji sanitarnych i grzewczych” oraz „spawacz elektryczny i gazowy”. Wykaz ten nie wymienia natomiast stanowiska: „monter – spawacz”.

Pamiętać jednak należy, że dla oceny, czy pracownik pracował w szczególnych warunkach, nie ma istotnego znaczenia nazwa zajmowanego przez niego stanowiska, tylko rodzaj powierzonej mu pracy. Praca w szczególnych warunkach to praca wykonywana stale (codziennie) i w pełnym wymiarze czasu pracy (przez 8 godzin dziennie, jeżeli pracownika obowiązuje taki wymiar czasu pracy) w warunkach pozwalających na uznanie jej za jeden z rodzajów pracy wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur
i rent dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze ( zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 czerwca 2011 r. I UK 393/10).

Zdaniem Sądu w świetle zgromadzonego materiału dowodowego nie ma wątpliwości, co do faktycznego zakresu obowiązków wnioskodawcy, co potwierdza również świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach wystawione przez (...) S.A. w upadłości.

Zeznania świadków oraz samego wnioskodawcy potwierdziły, że zakres obowiązków M. S. obejmował przede wszystkim spawanie. Wnioskodawca pracował jednak w grupie, która zajmowała się montażem instalacji przemysłowej i sanitarnej, budową kominów, konstrukcji budynków i kotłowni. Prace te były wykonywane zarówno na wysokościach i w wykopach w zależności od realizowanego przez zakład pracy projektu. Nawet jeśli wnioskodawca uczestniczył w montażu konstrukcji, to właśnie poprzez docinanie rur, dopasowywanie, wycinanie przy użyciu narzędzi spawalniczych.

Stanowisko wnioskodawcy potwierdzają zeznania świadków, z których wynika, że pracownicy (...) S.A. pracowali w grupach, w których miał być jeden spawacz gazowy i elektryczny. Świadkowie potwierdzają, że spawaczy było w zakładzie na tyle mało, że wykonywali oni głównie swoją pracę, w której nikt inny ze względu na brak uprawnień nie mógł ich zastąpić. Pozostałe czynności wykonywali inni pracownicy.

Sąd dał wiarę wnioskodawcy, że przeszedł odpowiednie szkolenie i zdobył uprawnienia zawodowe, gdyż w przeciwnym razie nie mógłby wykonywać swojego zawodu. Sam wnioskodawca przyznał, że przez wymogi BHP został zmuszony do uzyskania stosownych uprawnień w zawodzie, który faktycznie już wcześniej wykonywał. Sąd uznał również, że zeznań wnioskodawcy nie podważa brak książeczki spawacza, która istotnie mogła się zagubić w procesie restrukturyzacji przedsiębiorstwa i późniejszego postępowania upadłościowego.

Najistotniejszym jest bowiem, że ustalenia dowodowe pozwoliły na przyjęcie, że wnioskodawca stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy wykonywał pracę spawacza elektrycznego, gazowego i atomowodorowego, co niewątpliwie mieści się w opisie stanowiska: „spawacz elektryczny i gazowy” wymienionym w dziale XIV poz. 12 pkt 1 załącznika nr 1 do Zarządzenia nr 9 Ministra Budownictwa
i (...) z dnia 1 sierpnia 1983 roku w sprawie wykazu stanowisk pracy w zakładach pracy nadzorowanych przez Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach uprawniające do wcześniejszego przejścia na emeryturę oraz wzrostu emerytury lub renty,
a także w opisie prac wymienionych w wykazie A stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym i atomowodorowym – Dział XIV pkt 12).

M. S. pracował jako spawacz. Nazwa stanowiska, na jakim był zatrudniony, jak już wcześniej wykazano, nie ma znaczenia. Istotny jest rzeczywisty zakres jego obowiązków ustalony na podstawie całokształtu materiału dowodowego. Nazwa stanowiska wynika natomiast z charakteru działalności przedsiębiorstwa. Wnioskodawca pracował zatem jako spawacz, wykorzystując narzędzia spawalnicze, przy różnych pracach obejmujących również roboty wodnokanalizacyjne, budowę rurociągów w głębokich wykopach oraz montażu instalacji sanitarnych i grzewczych.

Mając to na uwadze można przyjąć też, że zakres tych prac mieści się również
w drugiej podstawie wskazanej w wydanym wnioskodawcy przez zakład pracy świadectw wykonania prac w szczególnych warunkach w spornym okresie: roboty wodnokanalizacyjne oraz przy budowie rurociągów w głębokich wykopach (dział V pkt 1 ww. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku) oraz montaż instalacji sanitarnych i grzewczych (dział V poz. 1 pkt 6 ww. załącznika nr 1 do Zarządzenia nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 1 sierpnia 1983 roku). Charakter prac i miejsce ich wykonywania wynikało ze specyfiki działalności przedsiębiorstwa, w którym w spornym okresie zatrudniony był wnioskodawca.

Nie można przy tym zakwestionować, że wnioskodawca prace te wykonywał stale
i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Świadkowie potwierdzili, że prace były wykonywane bez przestojów, również gdy temperatury spadały poniżej zera, w godzinach od 7.00 – 15.00, a nawet dłużej w delegacji. Sąd miał przy tym na względzie, że wnioskodawca uległ wypadkowi przy pracy w dniu 28 września 1987 roku, a następnie po okresie absencji chorobowej zaproponowano mu pracę umysłową. Istotnym jest jednak, że już na początku roku lekarze orzecznicy zgodnie uznali, że wnioskodawca jest zdolny do pracy fizycznej, z wyłączeniem pracy na wysokościach. Wówczas wnioskodawca nadal zajmował się spawaniem elektrycznym i używał krajacza gazowego nie pracując jednak na wysokościach. Nie ma zatem wątpliwości, że w całym okresie zatrudnienia w (...) S.A M. S. pracował stale jako spawacz.

Sąd przyjął zatem, że wnioskodawca posiada na dzień 1 stycznia 1999 roku okres zatrudnienia w warunkach szczególnych w wymiarze przekraczającym 15 lat oraz spełnia pozostałe przesłanki do nabycia prawa do emerytury w obniżonym wieku.

Na mocy art. 129 ust. 1 ustawy świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.

Wnioskodawca złożył wniosek o emeryturę w dniu 10 kwietnia 2015 roku, a wiek 60 lat ukończył w dniu 25 marca 2015 roku. Prawo do emerytury należało zatem przyznać wnioskodawcy od dnia 1 kwietnia 2015 roku, tj. od miesiąca, w którym został złożony wniosek.

Wobec powyższego, Sąd Okręgowy w Łodzi, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję, orzekając jak w sentencji wyroku.

z/ odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełn. organowi rentowemu oraz wypożyczyć akta ZUS zgodnie z wnioskiem.

24.10.2016r.