Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 września 2016 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Renata Gąsior

Protokolant praktykant Katarzyna Andzo

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 września 2016 r. w Warszawie

sprawy E. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

o przeliczenie emerytury

na skutek odwołania E. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 14 września 2015 r., znak: (...)

1. zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 14 września 2015 r., znak: (...) w ten sposób, że przelicza wysokość emerytury odwołującej się E. G. od dnia 20 lipca 2015 r., tj. od osiągniecia wieku emerytalnego biorąc za podstawę jej wyliczenia: kwotę 84.078,51 zł (osiemdziesiąt cztery tysiące siedemdziesiąt osiem złotych pięćdziesiąt jeden groszy) jako kwotę składek zaewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji, kwotę 422.062,17 zł (czterysta dwadzieścia dwa tysiące sześćdziesiąt dwa złote siedemnaście groszy) jako kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego, przy przyjęciu 255,40 (dwieście pięćdziesiąt pięć i 40/100) miesięcy jako średnie dalsze trwanie życia, co daje kwotę emerytury w wysokości 1.981,76 zł (jeden tysiąc dziewięćset osiemdziesiąt jeden złotych siedemdziesiąt sześć groszy) brutto,

2. oddala odwołanie w pozostałym zakresie,

3. znosi wzajemnie koszty procesu między stronami,

4. stwierdza, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za opóźnienie w wypłacie świadczenia.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 14 września 2015 r., znak: (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W., odmówił ubezpieczonej E. G. prawa do ponownego przeliczenia świadczenia emerytalnego, gdyż ubezpieczona nie przedłożyła żadnych nowych dowodów, mających wpływ na wysokość świadczenia. Powołując się treść art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 748 ze zm.) organ rentowy wskazał, że wysokość wynagrodzeń w celu ustalenia podstawy wymiaru emerytury należy udokumentować zaświadczeniem wystawionym przez pracodawcę lub legitymacją ubezpieczeniową, zawierającą odpowiednie wpisy o okresach zatrudnienia i osiąganych w tych okresach wynagrodzeniach. Zaświadczenie powinno być wystawione przez pracodawcę (lub prawnego następcę pracodawcy) na podstawie dokumentacji płacowej. Jeżeli jednak dokumentacja taka nie istnieje – zaświadczenie o wysokości osiągniętych wynagrodzeń może być wydane na podstawie akt osobowych pracownika, w oparciu o dane zawarte np. w umowie o pracę, pismach o powołaniu, mianowaniu oraz w innych pismach, określających wynagrodzenie danej osoby. Środkiem dowodowym mogą być również kserokopie list płac wystawione przez archiwum, przechowujące dokumentację płacową. Zakład Ubezpieczeń Społecznych podkreślił, iż brak jest podstaw do ponownego ustalenia wysokości emerytury z uwzględnieniem wynagrodzenia uzyskanego przez ubezpieczoną w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej za lata 1981, 1983-1984 na podstawie oryginałów list płac z powodu niespełnienia wymogów formalnych, tj. braku pieczątki zakładu pracy oraz braku okresów zatrudnienia. Wobec powyższego, organ rentowy stwierdził, że za powyższe okresy pracy przyjęte zostały kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązujące w danym okresie czasu. Z tych też względów, organ rentowy odmówił ubezpieczonej prawa do przeliczenia świadczenia emerytalnego (decyzja z dnia 14 września 2015 r., znak:(...), k. 26, tom III a.r.).

Ubezpieczona E. G. w odwołaniu od decyzji z dnia 14 września 2015 r., wskazała, że domaga się ponownego wyliczenia wysokości emerytury z uwzględnieniem okresów jej zatrudnienia w latach 1977-1985 na podstawie następujących świadectw pracy: z okresu zatrudnienia w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej (...) w wymiarze 10 miesięcy i 18 dni, tj. od dnia 02 listopada 1977 r. do dnia 31 grudnia 1977 r., z okresu zatrudnienia w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej (...) w wymiarze 2 lat, 4 miesięcy i 12 dni, tj. od dnia 02 stycznia 1978 r. do dnia 12 maja 1980 r., z okresu zatrudnienia w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej (...) w wymiarze 4 lat, 1 miesiąca i 21 dni, tj. od dnia 15 maja 1980 r. do dnia 05 lipca 1984 r., z okresu zatrudnienia w Urzędzie Gminy S. w wymiarze 4 miesięcy i 10 dni, tj. od dnia 04 lipca 1984 r. do dnia 15 listopada 1984 r., z okresu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) na podstawie umowy zlecenia w wymiarze 15 dni, tj. od dnia 14 lutego 1985 r. do dnia 28 lutego 1985 r. oraz na podstawie umowy o pracę w wymiarze 1 roku i 14 dni, tj. od dnia 01 marca 1985 r. do dnia 14 marca 1986 r. Uzasadniając swe stanowisko odwołująca wskazała, że listy płac za lata 1981-1984 otrzymała od rodziny likwidatora Rolniczych Spółdzielni Produkcyjnych (...), który będąc zobligowanym do przekazania dokumentów do archiwum nie uczynił tego, a następnie dokumentacja pracowników (...) została zniszczona. Podkreśliła, że zarobki uzyskiwane przez nią w ww. zakładach pracy były wyższe, aniżeli wynikające z załączonych list płac, gdyż w tych okresach czasu pracownikom były wypłacane tzw. „13” i „14” pensje. Zaznaczyła przy tym, że na przedstawionych przez nią kartach płac nie ma pieczątek zakładu pracy, albowiem w tym czasie, nie było takich wymogów prawnych. Na potwierdzenie wskazanych okoliczności, odwołująca załączyła świadectwa pracy z okresów jej zatrudnienia w Rolniczych Spółdzielniach Produkcyjnych, a także wniosła o przeprowadzenie dowodu z zawnioskowanych przez nią świadków w osobach H. K. i T. K., które w spornych okresach czasu wraz z nią były zatrudnione w ww. zakładach pracy (odwołanie z dnia 15 października 2015 r. k. 2 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 13 listopada 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. wniósł o jego oddalenie od decyzji z dnia 14 września 2015 r., znak: (...), na podstawie art. 477 ^{( 14)} § 1 k.p.c. Powołując się na treść § 21 pkt. 1 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe, środkiem dowodowym, stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie, którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia. Do ustalenia podstawy wymiaru z takiej dokumentacji może być przyjęte wynagrodzenie i ewentualnie wykazane inne składniki, co do których nie ma wątpliwości, że były wypłacone i podlegały składce na ubezpieczenia społeczne. Organ rentowy podkreślił, że do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy przyjął przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych, tj. z okresu od dnia 01 stycznia 1989 r. do dnia 31 grudnia 1998 r. Wyliczony z tego okresu wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 81,87%. Ponadto wyjaśnił, że: okres zatrudnienia ubezpieczonej w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w O. od dnia 02 lutego 1977 r. do dnia 31 grudnia 1977 r. został uwzględniony do kapitału początkowego i emerytury na podstawie świadectwa pracy, okres zatrudnienia w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej (...) od dnia 02 stycznia 1978 r. do dnia 12 maja 1980 r. nie został uwzględniony, ponieważ świadectwo pracy zawiera błędną datę urodzenia, okres zatrudnienia w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w O. od dnia 15 maja 1980 r. do dnia 05 lipca 1984 r. został uwzględniony do kapitału początkowego i emerytury na podstawie świadectwa pracy, aczkolwiek za ten okres przyjęto kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę, obowiązującego w tym okresie, ponieważ przedłożone oryginały list płac nie zawierają pieczątki zakładu pracy oraz okresu zatrudnienia, okres prowadzenia działalności gospodarczej od dnia 01 lipca 1984 r. do dnia 30 listopada 1984 r. został uwzględniony do kapitału początkowego i emerytury na podstawie poświadczenia Wydziału Ubezpieczeń i Składek z dnia 09 grudnia 2002 r., okres zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) na podstawie umowy zlecenia od dnia 14 lutego 1985 r. do dnia 28 lutego 1985 r. nie został uwzględniony do kapitału początkowego i emerytury, ponieważ nie została wówczas opłacona składka na ubezpieczenia społeczne, natomiast okres zatrudnienia w ww. zakładzie pracy od dnia 01 marca 1985 r. do dnia 14 marca 1986 r. został uwzględniony do kapitału początkowego i emerytury na podstawie poświadczenia Wydziału Ubezpieczeń i Składek z dnia 15 lipca 2004 r. i z dnia 17 maja 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych podkreślił, że brak jest podstaw do ponownego ustalenia wysokości emerytury z uwzględnieniem wynagrodzenia uzyskanego przez ubezpieczoną w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej za lata 1981, 1983-1984 na podstawie oryginałów list płac z powodu niespełnienia wymogów formalnych, tj. braku pieczątki zakładu pracy oraz braku okresów zatrudnienia. Na tej podstawie, zaskarżoną decyzją organ rentowy odmówił wnioskodawczyni prawa do ponownego przeliczenia świadczenia emerytalnego (odpowiedź na odwołanie z dnia 13 listopada 2015 r. k. 3-4 a.s.).

W piśmie procesowym z dnia 07 stycznia 2016 r., odwołująca, odnosząc się do poszczególnych, kwestionowanych okresów zatrudnienia wskazała, że przedstawione przez nią listy płac z okresu zatrudnienia w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w O. w sposób jednoznaczny potwierdzają wysokość wynagrodzenia otrzymywanego przez nią w tym okresie czasu. Zdaniem odwołującej na podstawie wskazanych powyżej list płac można wyciągnąć wniosek, że wynagrodzenie w analogicznej wysokości otrzymywała, począwszy od 1980 r., albowiem przez cały okres zatrudnienia w ww. zakładzie pracy kwoty wypłacanych jej wynagrodzeń były zbliżone. Podkreśliła, że będąc zatrudnioną w Rolniczych Spółdzielniach Produkcyjnych otrzymywała także dodatkowe wynagrodzenie w postaci tzw. „13” i „14” pensji, które również powinno zostać uwzględnione przy wyliczaniu należnego jej świadczenia emerytalnego. Odnosząc się natomiast do okresu zatrudnienia od dnia 02 stycznia 1978 r. do dnia 12 maja 1980 r. w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w W., odwołująca podała, iż w jej ocenie błędne wpisanie jednej cyfry w dacie urodzenia, wskazanej na świadectwie pracy, nie może dyskwalifikować tego dokumentu m.in. w zakresie faktu świadczenia przez nią pracy w ww. zakładzie pracy przez okres 2,5 roku za określonym wynagrodzeniem. Jednocześnie, odwołująca wniosła o uwzględnienie do jej stażu pracy, zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) od dnia 01 marca 1985 r. do dnia 14 marca 1986 r. na podstawie umowy o pracę za wynagrodzeniem, którego wysokość wynika z przedłożonej przez nią w organie rentowym legitymacji ubezpieczeniowej (pismo procesowe z dnia 07 stycznia 2016 r. k. 10-11 a.s.).

Po ostatecznym sprecyzowaniu zakresu żądania, pismem procesowym z dnia 27 lipca 2016 r., odwołująca, działająca za pośrednictwem profesjonalnego pełnomocnika, wniosła o przeliczenie wysokości należnego jej świadczenia emerytalnego w zakresie wysokości kapitału początkowego, przy przyjęciu, że wysokość otrzymywanego przez nią średniego, miesięcznego wynagrodzenia w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w O. w okresach od dnia 15 maja 1980 r. do dnia 31 grudnia 1980 r. oraz od dnia 01 stycznia 1982 r. do dnia 31 grudnia 1982 r. była równa wynagrodzeniu, jakie otrzymywała średnio-miesięcznie w 1981 r. w tym samym zakładzie pracy, wysokość jej średniego miesięcznego wynagrodzenia w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w W. w okresie od dnia 02 stycznia 1978 r. do dnia 12 maja 1980 r. wynosiła 7.403,00 zł, zgodnie z przedłożonym w tym przedmiocie świadectwem pracy, a także przy przyjęciu, że wysokość jej średniego miesięcznego wynagrodzenia za okres zatrudnienia od dnia 01 marca 1985 r. do dnia 28 lutego 1986 r. w Przedsiębiorstwie (...) była równa 21.027,00 zł, co wynika z przedłożonej legitymacji ubezpieczeniowej. Na tej podstawie, odwołująca wskazała, iż wartość wyliczonego w stosunku do niej kapitału początkowego na dzień 01 stycznia 1999 r. winna wynosić 148.661,70 zł, zaś wysokość jej emerytury od dnia 20 lipca 2015 r. powinna zostać określona na kwotę 2.226,73 zł, natomiast po waloryzacji od dnia 01 marca 2016 r. na kwotę 2.232,07 zł (pismo procesowe z dnia 27 lipca 2016 r. k. 172-174 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczona E. G. urodziła się w dniu (...) W dniu 26 maja 2003 r. odwołująca złożyła w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. wniosek o ustalenie kapitału początkowego. Do powyższego wniosku odwołująca załączyła kwestionariusz dotyczący okresów składkowych i nieskładkowych wraz z dokumentacją potwierdzającą te okresy m.in. w postaci świadectwa pracy z dnia 13 maja 1980 r., potwierdzającego, że w okresie od dnia 02 stycznia 1978 r. do dnia 12 maja 1980 r. była zatrudniona w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej (...) na stanowisku brygadzisty zakładu folii za wynagrodzeniem miesięcznym w wysokości 7.403,00 zł, świadectwa pracy z dnia 04 marca 1985 r., potwierdzającego, że w okresie od dnia 15 maja 1980 r. do dnia 05 lipca 1984 r. była zatrudniona w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w O. na stanowisku zgrzewacza folii za wynagrodzeniem miesięcznym w wysokości 17.700,00 zł, zaświadczenia z dnia 17 marca 1986 r., potwierdzającego, że w okresie od dnia 14 lutego 1985 r. do dnia 28 lutego 1985 r. była zatrudniona w Przedsiębiorstwie (...) z siedzibą w W. na podstawie umowy zlecenia oraz świadectwa pracy z dnia 14 marca 1986 r., potwierdzającego, że w okresie od dnia 01 marca 1985 r. do dnia 14 marca 1986 r. odwołująca była zatrudniona w ww. zakładzie pracy na stanowisku pracownika produkcyjnego za wynagrodzeniem w wysokości 60 zł/godz. plus premia uznaniowa w wysokości do 40% wynagrodzenia (wniosek o ustalenie kapitału początkowego z dnia 26 maja 2003 r. k. 1, kwestionariusz dotyczący okresów składkowych i nieskładkowych wraz z załącznikami k. 2-25, tom II a.r.).

Decyzją z dnia 09 lipca 2015 r., znak: (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W., ostatecznie ustalił wartość kapitału początkowego E. G. na dzień 01 stycznia 1999 r. w wysokości 120.030,79 zł na podstawie art. 174 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 748 z późn. zm.). Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy, organ rentowy przyjął przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych, tj. od dnia 01 stycznia 1989 r. do dnia 31 grudnia 1998 r., przyjmując wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego w wysokości 81,87%. Podstawę wymiaru kapitału początkowego, organ rentowy ustalił w wyniku pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru, wynoszącego 81,87% przez kwotę 1.220,89 zł, tj. kwotę bazową określoną w części I decyzji (81,87% x 1.220,89 zł = 999,54 zł). Przy ustalaniu wartości kapitału początkowego, Zakład Ubezpieczeń Społecznych uwzględnił okresy składkowe w wymiarze 22 lat, 4 miesięcy i 22 dni oraz okresy nieskładkowe w wymiarze 4 miesięcy i 14 dni, współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 r. wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego w wymiarze 89,16% oraz średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lat, tj. 209 miesięcy. Do ustalenia wartości kapitału początkowego, organ rentowy nie uwzględnił natomiast następujących okresów zatrudnienia: od dnia 02 stycznia 1978 r. do dnia 12 maja 1980 r. w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej (...), z uwagi na fakt, iż świadectwo pracy zawierało błędną datę urodzenia oraz okresu od dnia 14 lutego 1985 r. do dnia 28 lutego 1985 r. w Przedsiębiorstwie (...) z siedzibą w W. na podstawie umowy zlecenia, ponieważ za ten okres czasu nie została opłacona składka na ubezpieczenia społeczne. Jednocześnie za okres zatrudnienia w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w O. od dnia 15 maja 1980 r. do dnia 05 lipca 1984 r. organ rentowy przyjął kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę, obowiązującego w tym okresie czasu, ponieważ przedłożone oryginały list płac nie zawierały pieczątki zakładu pracy ze wskazaniem okresu zatrudnienia (decyzja o ponownym ustaleniu kapitału początkowego z dnia 09 lipca 2015 r., znak: (...), k. 98, tom II a.r.).

W związku z osiągnięciem w dniu 20 listopada 2014 r. powszechnego wieku emerytalnego, w dniu 29 czerwca 2015 r., E. G. złożyła w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. wniosek o emeryturę. Do powyższego wniosku odwołująca załączyła informację dotyczącą okresów składkowych i nieskładkowych wraz z dodatkową dokumentacją w postaci legitymacji ubezpieczeniowej, potwierdzającej poszczególne okresy ubezpieczenia, oryginałów kart płac z okresu jej zatrudnienia w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w O. od dnia 15 maja 1980 r. do dnia 05 lipca 1984 r., potwierdzających wysokość otrzymywanych przez nią wynagrodzeń w latach 1981, 1983-1984 oraz umowy zlecenia, potwierdzającej jej zatrudnienie w Niepublicznym Przedszkolu (...) na stanowisku pomocy kucharki za wynagrodzeniem miesięcznym brutto w wysokości 1.260,00 zł (wniosek z dnia 29 czerwca 2015 r. k. 1-4, informacja dotycząca okresów składkowych i nieskładkowych wraz z załącznikami, k. 5-11, tom III a.r.).

Decyzją z dnia 20 lipca 2015 r., znak: (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W., działając na podstawie przepisów ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, po rozpatrzeniu wniosku z dnia 29 czerwca 2015 r. przyznał E. G. emeryturę na podstawie art. 24 ww. ustawy emerytalnej, obliczając jej wysokość z uwzględnieniem zasad przewidzianych w art. 26 ustawy emerytalnej w tzw. systemie kapitałowym. W treści ww. decyzji organ rentowy zaznaczył, że podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału początkowego zaewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Podkreślił także, że emerytura stanowi równowartość kwoty, będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia, dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę. Ustalając wysokość świadczenia, Zakład Ubezpieczeń Społecznych uwzględnił kwotę składek zaewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji w wysokości 83.832,55 zł, kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego w wysokości 391.293,34 zł oraz średnie dalsze trwanie życia w wymiarze 255,40 miesięcy. Tak obliczona wysokość świadczenia wyniosła 1.860,32 zł. Jednocześnie organ rentowy wskazał, że powyższa decyzja ma charakter zaliczkowy, natomiast decyzja ostateczna zostanie wydana po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego. Kolejną decyzją z dnia 11 sierpnia 2015 r., znak: (...), organ rentowy z urzędu przeliczył emeryturę odwołującej od dnia 20 lipca 2015 r., tj. od daty nabycia uprawnień do emerytury. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał, że po korekcie składek na kocie ubezpieczonej, kwota skorygowanej składki zaewidencjonowanej na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wynosi 84.078,51 zł. Po korekcie wysokości składek na koncie, wysokość emerytury wyniosła 1.861,28 zł (decyzja z dnia 20 lipca 2015 r., znak: (...), k. 19-20, decyzja z dnia 11 sierpnia 2015 r., znak: (...), k. 22-23, tom III a.r.).

W okresie od dnia 02 stycznia 1978 r. do dnia 12 maja 1980 r. E. G. była zatrudniona w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej (...) na stanowisku brygadzisty zakładu folii za miesięcznym wynagrodzeniem w wysokości 7.403,00 zł. Powyższa Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna powstała z przekształcenia Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w O., w której odwołująca była zatrudniona w okresie od dnia 02 lutego 1977 r. do dnia 31 grudnia 1977 r. na stanowisku zgrzewacza folii. Spółdzielnia zajmowała się produkcją roślinną i zwierzęcą, jak również produkcją wyrobów kaletniczych, m.in. torebek. Z racji pełnionej przez ubezpieczoną funkcji brygadzisty, na kwotę jej wynagrodzenia obok wynagrodzenia zasadniczego składał się również dodatek brygadzistowski, wynoszący 20% wynagrodzenia zasadniczego. Ponadto wszyscy pracownicy ww. Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej otrzymywali tzw. „13” i „14” pensje oraz dodatek stażowy. Średnie miesięczne wynagrodzenie pracowników, zatrudnionych w ww. zakładzie pracy kształtowało się na poziomie ok. 10.000,00-13.000,00 zł. Na koniec każdego roku obrachunkowego księgowy dokonywał rozliczenia wynagrodzeń rocznych pod względem zysków i strat, osiągniętych w przyjętym okresie rozliczeniowym. W przypadku osiągnięcia przez Spółdzielnię zysku w określonej wysokości, był on dzielony pomiędzy jej członków oraz pozostałych pracowników i przyznawany w formie tzw. dodatków. E. G. była pracownikiem Spółdzielni, nie będąc jej członkiem. Odwołująca pracowała w tzw. systemie akordowym, który uzależniał wysokość otrzymanego wynagrodzenia od efektów pracy konkretnego pracownika. W wystawionym przez głównego księgowego Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej (...) w dniu 13 maja 1980 r. świadectwie pracy, potwierdzającym zatrudnienie odwołującej w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej (...) w okresie od dnia 02 stycznia 1978 r. do dnia 12 maja 1980 r., wpisano błędną datę urodzenia E. G., tj. datę jej imienin 24 listopada 1954 r. zamiast daty urodzenia 20 listopada 1954 r. Powyższa omyłka, jako niezauważona nie została sprostowana i dopiero na etapie postępowania wyjaśniającego przed organem rentowym, Zakład Ubezpieczeń Społecznych, wydając decyzję w przedmiocie kapitału początkowego, zakwestionował ww. dokument, wskazując, że nie spełnia on wymogów formalnych, tj. zawiera błędną datę urodzenia odwołującej (zeznania świadka H. K. k. 33-34, k. 38, zeznania świadka A. J. k. 35, k. 38, zeznania świadka B. K. k. 35, k. 38, zeznania odwołującej k. 36, k. 38, świadectwo pracy z dnia 13 maja 1980 r. k. 6, tom II a.r.).

W wyniku przekształcenia Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej (...) w Rolniczą Spółdzielnię Produkcyjną w O. z siedzibą w C., odwołująca została zatrudniona w nowo powstałym zakładzie pracy w dniu 15 maja 1980 r. na stanowisku zgrzewacza folii w dziale produkcji opakowań. W tym okresie zatrudnienia, a mianowicie do dnia 05 lipca 1984 r. odwołująca wykonywała analogiczne czynności, jak w przekształconym zakładzie pracy, tj. zajmowała się produkcją wyrobów kaletniczych, czyli torebek. Swoją pracę odwołująca wykonywała w systemie akordowym i z tego tytułu przysługiwała jej tzw. stawka akordowa, w oparciu o którą, ustalana była wysokość jej miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego. W 1980 r. odwołująca przestała pełnić funkcję brygadzisty wobec, czego od tego czasu nie pobierała już dodatku brygadzistowskiego. Dział Produkcji Opakowań Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w O., w którym zatrudniona była odwołująca, wyróżniał się na tle pozostałych Działów ww. zakładu pracy pod względem wysokich zysków rocznych, co przekładało się na wysokość wynagrodzeń pracowników, których kwoty przekraczały średnie, miesięczne wynagrodzenie krajowe. Księgowością powyższego zakładu pracy zajmowała się T. K., która prowadziła kartoteki, na podstawie, których następnie sporządzane były listy płac poszczególnych pracowników. Listy płac, które były sporządzane w dwóch egzemplarzach, po jednym dla głównej księgowej i prezesa, stanowiły podstawę do wypłaty wynagrodzenia w kasie. Dokumenty te niczym nie różniły się od uprzednio sporządzonych kartotek. Listy płac składały się z kilku rubryk, w których wskazane było zasadnicze wynagrodzenie miesięczne konkretnego pracownika, wynagrodzenie za urlop, premie, staż pracy, wyrównanie dniówki oraz wyrównanie rezerwy. Od wszystkich powyższych składników wynagrodzenia były odprowadzane składki na ubezpieczenia społeczne. Składając wniosek o emeryturę w dniu 29 czerwca 2015 r., E. G. złożyła w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. oryginały list płac z okresu jej zatrudnienia w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w O. za lata 1981, 1983-1984, w których wskazane zostały konkretne kwoty wynagrodzeń brutto za poszczególne miesiące, osiągnięte przez nią w ww. okresach czasu (rubryka 8 – wynagrodzenie brutto, rubryka 9 – urlopy – k. 7-9, tom III a.r.). Z kolei w wystawionym przez ww. pracodawcę świadectwie pracy z dnia 04 marca 1985 r. zostało wskazane średnie miesięczne wynagrodzenie brutto odwołującej z ostatniego roku pracy, które wynosiło 17.770,00 zł. W poszczególnych latach miesięczne wynagrodzenie odwołującej podlegało zmianom z uwagi na różne, obowiązujące ją stawki akordowe, jednak przeważnie kształtowało się ono na poziomie 12.000,00 zł – 17.000,00 zł. W związku z likwidacją Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w O., dokumentacja osobowa pracowników została przejęta przez likwidatora J. P., który złożył ją w budynku gospodarczym, a następnie częściowo zniszczył. Pozostała dokumentacja osobowa i płacowa nie została przekazana do archiwum właściwego dla zlikwidowanego zakładu pracy (zeznania świadka T. K. k. 32-33, k. 38, zeznania świadka H. K. k. 33-34, k. 38, zeznania świadka B. K. k. 35, k. 38, zeznania odwołującej k. 36, k. 38, listy płac k. 7-9, tom III a.r., k. 41-42 a.s.).

W okresie od dnia 14 lutego 1985 r. do dnia 28 lutego 1985 r. odwołująca była zatrudniona w Przedsiębiorstwie (...) z siedzibą w W. na podstawie umowy zlecenia, a następnie na podstawie umowy o pracę w okresie od dnia 01 marca 1985 r. do dnia 14 marca 1986 r. na stanowisku pracownika produkcyjnego. W trakcie zatrudnienia w oparciu o umowę o pracę, średnie przeciętne miesięczne wynagrodzenie odwołującej w okresie od dnia 01 marca 1985 r. do dnia 28 lutego 1986 r. wynosiło 21.027,00 zł brutto, na co wskazuje wpis w przedłożonej przez odwołującą legitymacji ubezpieczeniowej ( zeznania odwołującej k. 36, k. 38, legitymacja ubezpieczeniowa – dokumentacja zgromadzona w tomie III a.r.).

W toku postępowania, Sąd Okręgowy zobowiązał pełnomocnika organu rentowego do wyjaśnienia, w jakiej wysokości zostały uwzględnione zarobki E. G. za okres jej zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...), w szczególności, czy ZUS uwzględnił zarobki z legitymacji ubezpieczeniowej, a jeśli nie to dlaczego, jak również do hipotetycznego wyliczenia emerytury odwołującej z uwzględnieniem zarobków w (...) W. z okresu od dnia 02 stycznia 1978 r. do dnia 12 maja 1980 r., w (...) w O. z okresu od dnia 15 maja 1980 r. do dnia 05 lipca 1984 r. przy uwzględnieniu dołączonych do akt oryginałów kart wynagrodzeń oraz w Przedsiębiorstwie (...) z okresu od dnia 01 marca 1985 r. do dnia 14 marca 1986 r. przy uwzględnieniu wynagrodzenia ujawnionego w książeczce ubezpieczeniowej i ewentualnie przedstawienia najkorzystniejszego wariantu (protokół rozprawy z dnia 22 lutego 2016 r. k. 31-38 a.s.).

W piśmie procesowym z dnia 07 marca 2016 r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał, że za okres zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) z siedzibą w W., uwzględnił wynagrodzenie znajdujące w potwierdzeniu Wydziału Ubezpieczeń i Składek z dnia 15 lipca 2004 r., tj. 1985 r. – 204.120,00 zł, 1986 r. – 72.830,00 zł. Podkreślił, że nie uwzględnił natomiast kwot znajdujących się w legitymacji ubezpieczeniowej, w której widnieje wpis: 01.03.1985 r. – 28.02.1986 r. – 21.027,00 zł (brak informacji jakiego roku dotyczy). Z kolei za okresy zatrudnienia: od dnia 02 stycznia 1978 r. do dnia 12 maja 1980 r., od dnia 15 maja 1980 r. do dnia 31 grudnia 1980 r. oraz od dnia 01 stycznia 1982 r. do dnia 31 grudnia 1982 r. organ rentowy przyjął kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę, a za okresy od dnia 01 stycznia 1981 r. do dnia 31 grudnia 1981 r. i od dnia 01 stycznia 1983 r. do dnia 05 lipca 1984 r. przyjął kwoty z oryginałów kart wynagrodzeń. Zaznaczył także, że kwoty te nie mają wpływu na wysokość emerytury, a najkorzystniejszy wskaźnik wysokości podstawy wymiaru świadczenia został ustalony z lat 1989-1998 i wynosi 81,87% (pismo procesowe z dnia 09 marca 2016 r. wraz z załącznikiem k. 45-46 a.s.).

Wobec prezentowanych przez stronę wątpliwości, co do prawidłowości dokonanych przez organ rentowy ustaleń, a w szczególności zaliczenia do jej stażu pracy okresów zatrudnienia w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej (...), Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w O. oraz w Przedsiębiorstwie (...) z siedzibą w W. oraz przyjęcia za te okresy faktycznie uzyskiwanego przez odwołującą wynagrodzenia, wynikającego z załączonej przez nią dokumentacji osobowo-płacowej, na rozprawie w dniu 09 czerwca 2016 r., Sąd Okręgowy ponownie zobowiązał pełnomocnika organu rentowego do hipotetycznego wyliczenia kapitału początkowego oraz wysokości emerytury w najkorzystniejszym wariancie dla odwołującej na dzień 11 sierpnia 2015 r. w następujących wariantach:

I.  przy przyjęciu za lata 1985-1986 z tytułu pracy w Przedsiębiorstwie (...) kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w kwocie 21.027 zł; za lata 1981, 1983, 1984 z tytułu pracy Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w O. wynagrodzeń z oryginalnych kart wynagrodzeń znajdujących się w aktach rentowych, natomiast za lata 1980 i 1982 wynagrodzenia minimalnego oraz za lata 1978-1980 z tytułu pracy w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w W. wynagrodzenia minimalnego;

II.  przy przyjęciu za lata 1985-1986 z tytułu pracy w Przedsiębiorstwie (...) kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w kwocie 21.027 zł; za lata 1981, 1983, 1984 z tytułu pracy w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w O. wynagrodzeń z oryginalnych kart wynagrodzeń znajdujących się w aktach rentowych, natomiast za lata 1980 i 1982 wynagrodzenia minimalnego oraz za lata 1978-1980 z tytułu pracy w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w W. przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w kwocie 7.403,00 zł;

III.  przy przyjęciu za lata 1985-1986 z tytułu pracy w Przedsiębiorstwie (...) kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w kwocie 21.027 zł; za lata 1981, 1983, 1984 z tytułu pracy w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w O. wynagrodzeń z oryginalnych kart wynagrodzeń znajdujących się w aktach rentowych, za rok 1982 w wysokości jak przeciętne miesięczne wynagrodzenie z roku 1981, za rok 1980 wynagrodzenia minimalnego oraz za lata 1978-1980 z tytułu pracy w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w W. przy przyjęciu wynagrodzenia minimalnego;

IV.  przy przyjęciu za lata 1985-1986 z tytułu pracy w Przedsiębiorstwie (...) kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w kwocie 21.027 zł; za lata 1981, 1983, 1984 z tytułu pracy w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w O. wynagrodzeń z oryginalnych kart wynagrodzeń znajdujących się w aktach rentowych, za rok 1982 w wysokości jak przeciętne miesięczne wynagrodzenie z roku 1981, za rok 1980 wynagrodzenia minimalnego, a za lata 1978-1980 z tytułu pracy w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w W. przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w kwocie 7.403,00 zł (protokół rozprawy z dnia 09 czerwca 2016 r. k. 116-118 a.s.).

W piśmie procesowym z dnia 06 lipca 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W., przedstawił hipotetyczne wyliczenie wysokości emerytury oraz kapitału początkowego odwołującej E. G. w czterech wariantach, zgodnie z zarządzeniem Sądu. I tak w wariancie I – kwota składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wyniosła 84.078,51 zł, kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wyniosła 422.062,17 zł, średnie dalsze trwanie życia wyniosło 255,40 miesięcy, co dało kwotę emerytury w wysokości 1.981,76 zł. W wariancie II – kwota składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wyniosła 84.078,51 zł, kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wyniosła 449.281,16 zł, średnie dalsze trwanie życia wyniosło 255,40 miesięcy, co dało kwotę świadczenia w wysokości 2.088,33 zł. W wariancie III – kwota składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wyniosła 84.078,51 zł, kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wyniosła 422.062,17 zł, średnie dalsze trwanie życia wyniosło 255,40 miesięcy, co dało kwotę świadczenia w wysokości 1.981,76 zł. W wariancie IV – kwota składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wyniosła 84.078,51 zł, kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wyniosła 462.458,03 zł, średnie dalsze trwanie życia wyniosło 255,40 miesięcy, co dało kwotę świadczenia w wysokości 2.139,92 zł (pismo procesowe z dnia 06 lipca 2016 r. wraz z załącznikami k. 124-163 a.s.).

W piśmie procesowym z dnia 27 lipca 2016 r., odwołująca, działająca za pośrednictwem profesjonalnego pełnomocnika, wniosła o przeliczenie wysokości należnego jej świadczenia emerytalnego w zakresie wysokości kapitału początkowego, przy przyjęciu, że wysokość otrzymywanego przez nią średniego, miesięcznego wynagrodzenia w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w O. w okresach od dnia 15 maja 1980 r. do dnia 31 grudnia 1980 r. oraz od dnia 01 stycznia 1982 r. do dnia 31 grudnia 1982 r. była równa wynagrodzeniu, jakie otrzymywała średnio-miesięcznie w 1981 r. w tym samym zakładzie pracy, wysokość jej średniego miesięcznego wynagrodzenia w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w W. w okresie od dnia 02 stycznia 1978 r. do dnia 12 maja 1980 r. wynosiła 7.403,00 zł, zgodnie z przedłożonym w tym przedmiocie świadectwem pracy, a także przy przyjęciu, że wysokość jej średniego miesięcznego wynagrodzenia za okres zatrudnienia od dnia 01 marca 1985 r. do dnia 28 lutego 1986 r. w Przedsiębiorstwie (...) była równa 21.027,00 zł, co wynika z przedłożonej legitymacji ubezpieczeniowej. Na tej podstawie, odwołująca wskazała, iż wartość wyliczonego w stosunku do niej kapitału początkowego na dzień 01 stycznia 1999 r. winna wynosić 148.661,70 zł, zaś wysokość jej emerytury od dnia 20 lipca 2015 r. powinna zostać określona na kwotę 2.226,73 zł, natomiast po waloryzacji od dnia 01 marca 2016 r. na kwotę 2.232,07 zł. W treści ww. pisma odwołująca wniosła o zobowiązanie organu rentowego do złożenia akt emerytalnych świadka T. K. i przeprowadzenie dowodu z dokumentów zawartych w tych aktach na okoliczność wysokości zarobków ww. świadka w okresie od dnia 15 maja 1980 r. do dnia 31 grudnia 1980 r. w czasie zatrudnienia w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w O., jak również o zobowiązanie organu rentowego do przedstawienia wyliczenia hipotetycznej wysokości kapitału początkowego oraz hipotetycznej wysokości emerytury odwołującej przy przyjęciu, że: za okres od dnia 02 lutego 1977 r. do dnia 31 grudnia 1977 r. E. G. pobierała wynagrodzenie zgodnie z treścią świadectwa pracy, za okres od dnia 02 stycznia 1978 r. do dnia 12 maja 1980 r. E. G. przeciętnie pobierała wynagrodzenie w wysokości 7.403,00 zł oraz za okres od dnia 15 maja 1980 r. do dnia 31 grudnia 1980 r. wysokość zarobków E. G. była równa wysokości zarobków uzyskiwanych w tym samym czasie przez świadka T. K. (pismo procesowe z dnia 27 lipca 2016 r. k. 172-174 a.s.).

Na rozprawie w dniu 08 września 2016 r. strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska procesowe. Jednocześnie Sąd postanowił oddalić wnioski dowodowe złożone przez pełnomocnika odwołującej w piśmie procesowym z dnia 27 lipca 2016 r. (protokół rozprawy z dnia 08 września 2016 r. k. 177-179 a.s.).

Powyższy stan faktyczny, Sąd Okręgowy ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach niniejszej sprawy, jak również w aktach rentowych odwołującej, a także na podstawie zeznań świadków: T. K. (k. 32-33, k. 38 a.s.), H. K. (k. 33-34, k. 38 a.s.), A. J. (k. 35, k. 38 a.s.) i B. K. (k. 35-36, k. 38 a.s.) oraz dowodu z przesłuchania odwołującej E. G. (k. 36, k. 38 a.s.). Sąd Okręgowy, co do zasady dał wiarę dowodom z dokumentów, gdyż były one jasne, pełne i rzetelne, a żadna ze stron nie kwestionowała ich autentyczności i mocy dowodowej, co nie budziło również wątpliwości Sądu. Odnośnie jednak świadectwa pracy ubezpieczonej za okres pracy w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej (...) od dnia 02 stycznia 1978 r. do dnia 12 maja 1980 r., Sąd zważył, że wiarygodność złożonego dokumentu została zakwestionowana przez organ rentowy, który zarzucił, iż w świadectwie tym widnieje data urodzenia ubezpieczonej „(...).” zamiast daty urodzenia „(...).” tymczasem niespornym w sprawie jest, że ubezpieczona urodziła się w dniu (...) Sąd orzekający w niniejszej sprawie nie zgodził się jednak ze stanowiskiem organu rentowego w tym zakresie. Sąd miał na uwadze, że dokumenty prywatne nie korzystają z domniemania zgodności z prawdą oświadczeń w nich zawartych, a więc każda osoba mająca w tym interes prawny może stwierdzić i dowodzić, że treść złożonych oświadczeń nie odpowiada stanowi rzeczywistemu. Po dokonaniu weryfikacji wyżej wskazanego dokumentu w odniesieniu do pozostałych dokumentów zgromadzonych w sprawie, Sąd uznał, że nie można odmówić mocy dowodowej przedłożonemu świadectwu, pomimo tego, że zawiera ono wskazane powyżej nieścisłości. Sąd przyjął, że jest to oczywista omyłka pisarska, albowiem pozostałe dane personalne indywidualizujące odwołującą, takie jak jej imię i nazwisko, imię ojca, miesiąc i rok urodzenia, pozwalają stwierdzić, że świadectwo to potwierdza zatrudnienie odwołującej w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej (...) w spornym okresie czasu. Całokształt zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego pozwala także na przyjęcie zarobków wnioskodawczyni dokumentowanych spornymi kartami wynagrodzeń z Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w O. z lat 1981 oraz 1983-1984. W powyższym zakresie organ rentowy wskazywał, iż karty te nie zostały opatrzone pieczątką zakładu pracy. Zdaniem Sądu nie pozbawia to jednak wiarygodności treści w nich zawartych, gdyż zeznania świadka T. K. – księgowej, sporządzającej osobiście te kartoteki, na podstawie, których następnie sporządzane były listy płac, w oparciu o oryginalną dokumentację płacową wskazują, że są to karty wiarygodne, oddające wysokość zarobków wnioskodawczyni z tego okresu czasu.

Sąd Okręgowy dał wiarę zeznaniom świadków: T. K., H. K., A. J. i B. K. oraz zeznaniom ubezpieczonej E. G., co do okresów pracy ubezpieczonej w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej (...) oraz w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w O., gdyż zeznania te były spontaniczne, szczere oraz wzajemnie się uzupełniały, jak również były zgodne ze szczątkową dokumentacją z tych okresów czasu. W szczególności świadkowie potwierdzili, że w spornych okresach czasu, ubezpieczona pracowała w ww. Spółdzielniach w charakterze brygadzisty zakładu folii – w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej (...) oraz w charakterze zgrzewacza folii - w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w O.. W tym zakresie zeznania świadków korespondowały także z zeznaniami odwołującej E. G.. Jednocześnie świadek T. K. po okazaniu jej przez Sąd na rozprawie w dniu 22 lutego 2016 r. dokumentów, znajdujących się w aktach rentowych odwołującej z okresu jej zatrudnienia w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w O., w sposób szczegółowy odniosła się do danych w nich zawartych, jak również wskazała, co odzwierciedlają przyjęte w nich liczby. W tym względzie świadek wskazała, że oryginały kart wynagrodzeń za lata 1981, 1983-1984, odzwierciedlają konkretne kwoty wynagrodzeń brutto za poszczególne miesiące, osiągnięte przez ubezpieczoną w ww. okresach czasu (rubryka 8 – wynagrodzenie brutto, rubryka 9 – urlopy). Zaznaczyła także, że na podstawie wskazanych powyżej kartotek wynagrodzeń sporządzane były w dwóch egzemplarzach listy płac poszczególnych pracowników, po jednym egzemplarzu dla głównej księgowej i prezesa, które następnie stanowiły podstawę do wypłaty wynagrodzenia w kasie. Dokumenty te niczym nie różniły się od uprzednio sporządzonych kartotek. Listy płac składały się z kilku rubryk, w których wskazane było zasadnicze wynagrodzenie miesięczne konkretnego pracownika, wynagrodzenie za urlop, premie, staż pracy, wyrównanie dniówki oraz wyrównanie rezerwy. Świadek podkreśliła także, że od wszystkich powyższych składników wynagrodzenia były odprowadzane składki na ubezpieczenia społeczne. Zeznania ww. świadka, Sąd uznał za w pełni wiarygodne, jako, że wskazywane przez niego okoliczności znalazły potwierdzenie w złożonej do akt sprawy dokumentacji pracowniczej. Z kolei zeznania świadka A. J. nie wniosły niczego istotnego do sprawy, jako, że świadek ta nie była zatrudniona w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w W. i nie była w stanie wskazać dokładnego okresu zatrudnienia ubezpieczonej w ww. Spółdzielni, jak również odnieść się do warunków jej zatrudnienia w powyższym zakładzie pracy w spornym okresie czasu.

Jednocześnie na rozprawie w dniu 08 września 2016 r., Sąd Okręgowy postanowił oddalić wnioski dowodowe, zgłoszone przez pełnomocnika odwołującej w piśmie procesowym z dnia 27 lipca 2016 r., a mianowicie wniosek o dołączenie do akt niniejszej sprawy akt emerytalnych świadka T. K. i przeprowadzenie dowodu z dokumentów zawartych w tych aktach na okoliczność wysokości zarobków ww. świadka w okresie od dnia 15 maja 1980 r. do dnia 31 grudnia 1980 r. w czasie zatrudnienia w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w O., jak również w oparciu o powyższe dokumenty zobowiązanie organu rentowego do przedstawienia wyliczenia hipotetycznej wysokości kapitału początkowego oraz hipotetycznej wysokości emerytury odwołującej przy przyjęciu, że: za okres od dnia 02 lutego 1977 r. do dnia 31 grudnia 1977 r. E. G. pobierała wynagrodzenie zgodnie z treścią świadectwa pracy, za okres od dnia 02 stycznia 1978 r. do dnia 12 maja 1980 r. E. G. przeciętnie pobierała wynagrodzenie w wysokości 7.403,00 zł oraz za okres od dnia 15 maja 1980 r. do dnia 31 grudnia 1980 r. wysokość zarobków E. G. była równa wysokości zarobków uzyskiwanych w tym samym czasie przez świadka T. K.. W tym miejscu podkreślenia wymaga, że postępowanie w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych opiera się na zasadzie decyzyjnego rozstrzygania spraw indywidualnych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Z tego względu, w postępowaniu odwoławczym, zainicjowanym przez ubezpieczonego, Sąd bada wyłącznie okoliczności faktyczne i prawne, dotyczące konkretnego adresata decyzji, wydanej przez organ rentowy. Z uwagi zatem na fakt, iż w toku postępowania sądowego, Sąd bada wyłącznie okoliczności konkretnego przypadku, wniosek odwołującej o dołączenie akt dotyczących innego ubezpieczonego, był nieuprawniony, albowiem dokumenty zawarte w ww. aktach i tak nie mogłyby stanowić środka dowodowego, który podlegałby uwzględnieniu przez Sąd na gruncie niniejszego postępowania. Wskazać także należy, że w piśmie procesowym z dnia 06 lipca 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W., w sposób szczegółowy przedstawił hipotetyczne wyliczenie wysokości emerytury oraz kapitału początkowego odwołującej E. G. w czterech wariantach, zgodnie z zarządzeniem Sądu. W powyższym zakresie, organ rentowy przedstawił dokładną metodę wyliczenia kapitału początkowego i emerytury odwołującej w czterech wariantach, zgodnie z zakreśloną przez Sąd tezą dowodową. Z uwagi na fakt, że powyższe wyliczenia miały charakter, obszerny, szczegółowy i wyczerpujący, a także zostały sporządzone w sposób fachowy i rzetelny, brak było podstaw do tego, aby ponowie zobowiązywać organ rentowy do dokonania tych wyliczeń, zwłaszcza przy przyjęciu założenia, że wysokość zarobków E. G. w okresie od dnia 15 maja 1980 r. do dnia 31 grudnia 1980 r. była równa wysokości zarobków uzyskiwanych w tym samym okresie czasu przez świadka T. K.. Przedstawione zestawienie wynagrodzeń E. G. w latach 1981, 1983-1984, odtworzone w oparciu o oryginalne kartoteki wynagrodzeń nie mogło prowadzić do uwzględnienia roszczenia wnioskodawczyni, gdyż zajmowała ona odmienne od świadka T. K. stanowisko pracy. Odwołująca przez cały okres zatrudnienia w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w O. była zatrudniona na stanowisku zgrzewacza folii w dziale produkcji opakowań, podczas gdy świadek T. K. była zatrudniona na stanowisku księgowej. Tym samym, zarówno odwołująca, jak i świadek nie były w stanie osiągać takiego samego wynagrodzenia, zwłaszcza w sytuacji, gdy odwołująca otrzymywała wynagrodzenie akordowe ze zmiennymi składnikami dodatkowymi. Tymczasem w sądowym postępowaniu odwoławczym uwzględnić można ewentualnie, jako jeden z dowodów pośrednich, dokumentację płacową współpracowników zatrudnionych w danym okresie na stanowisku identycznym ze stanowiskiem osoby odwołującej się. Obliczenie wysokości wynagrodzenia oparte na wynagrodzeniu otrzymanym przez innych pracowników nie może również oddać indywidualnych cech właściwych dla danego stosunku pracy. Ponadto przepisy z zakresu ubezpieczeń społecznych są normami bezwzględnie obowiązującymi i nie zawierają unormowań, które pozwalałyby na ustalenie wynagrodzenia, będącego bazą do wyliczenia podstawy wymiaru świadczenia, w sposób przybliżony lub prawdopodobny, do czego faktycznie zmierza powyższy wniosek dowodowy. Wobec powyższego, Sąd Okręgowy uznał, że nie można na tej podstawie zweryfikować tezy odwołującej o wysokości uzyskiwanego przez nią wynagrodzenia w spornym okresie czasu. Jednocześnie, Sąd Okręgowy zważył, że dane jakie można było wyprowadzić ze zgromadzonej w sprawie dokumentacji pracowniczej w połączniu ze zeznaniami świadków, a zwłaszcza świadka T. K., są wystarczające dla ustalenia wysokości wynagrodzenia otrzymywanego przez odwołującą w spornych okresach zatrudnienia. Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy oddalił wnioski dowodowe zgłoszone przez pełnomocnika odwołującej w piśmie procesowym z dnia 27 lipca 2016 r., jako bezprzedmiotowe.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie E. G. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 14 września 2015 r., znak: (...), zasługuje na częściowe uwzględnienie.

W niniejszej sprawie, prawo do emerytury ubezpieczonej E. G. jest bezsporne. Przedmiot sporu stanowiła natomiast wysokość emerytury ustalona zaskarżoną decyzją z dnia 14 września 2015 r., znak: (...), na podstawie art. 26 ustawy emerytalno-rentowej. Po ostatecznym sprecyzowaniu zakresu żądania, ubezpieczona domagała się bowiem przeliczenia wysokości należnego jej świadczenia emerytalnego w zakresie wysokości kapitału początkowego, przy przyjęciu, że wysokość otrzymywanego przez nią średniego, miesięcznego wynagrodzenia w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w O. w okresach od dnia 15 maja 1980 r. do dnia 31 grudnia 1980 r. oraz od dnia 01 stycznia 1982 r. do dnia 31 grudnia 1982 r. była równa wynagrodzeniu, jakie otrzymywała średnio-miesięcznie w 1981 r. w tym samym zakładzie pracy, wysokość jej średniego miesięcznego wynagrodzenia w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w W. w okresie od dnia 02 stycznia 1978 r. do dnia 12 maja 1980 r. wynosiła 7.403,00 zł, zgodnie z przedłożonym w tym przedmiocie świadectwem pracy, a także przy przyjęciu, że wysokość jej średniego miesięcznego wynagrodzenia za okres zatrudnienia od dnia 01 marca 1985 r. do dnia 28 lutego 1986 r. w Przedsiębiorstwie (...) była równa 21.027,00 zł, co wynika z przedłożonej przez nią legitymacji ubezpieczeniowej.

Sąd Okręgowy zwraca uwagę, że emerytura dla osób urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r. obliczana jest na nowych zasadach, tj. zasadach wynikających z przepisów art. 24-26c ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015, poz. 748 ze zm.). Zgodnie z art. 25 ust. 1 podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173-175 oraz kwot środków zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b oraz art. 185.

Ostatecznie – zgodnie z art. 26 ust. 1 – emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust. 5 i art. 183.

W tym miejscu wskazać należy, że ubezpieczona nie przedłożyła w organie rentowym całej dokumentacji osobowo-płacowej z okresu zatrudnienia w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej (...) oraz w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w O., albowiem dokumentacja ta w większej części uległa zniszczeniu. Jednak w ocenie Sądu w realiach rozpoznawanej sprawy, wysokość zarobków E. G. uzyskiwanych przez nią w okresie zatrudnienia w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w O., tj. w latach 1981, 1983-1984 oraz w okresie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w latach 1985-1986 mogła zostać ustalona na podstawie zachowanej dokumentacji z akt osobowych ubezpieczonej w postaci oryginałów kart wynagrodzeń za lata 1981, 1983-1984 oraz legitymacji ubezpieczeniowej. Sąd uznał bowiem, że zachowana dokumentacja z akt osobowych ubezpieczonej, w połączeniu z zeznaniami świadków, a zwłaszcza świadka T. K., zatrudnionej na stanowisku księgowej w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w O. dają możliwość odtworzenia zarobków odwołującej we wskazanych powyżej spornych okresach zatrudnienia.

Rozpoznanie niniejszej sprawy sprowadzało się do rozstrzygnięcia o możliwości uwzględnienia przy wyliczeniu kapitału początkowego i emerytury odwołującej E. G. dokumentów potwierdzających wysokość uzyskiwanych przez nią dochodów we wskazanych powyżej okresach zatrudnienia. Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, kapitał początkowy ma być odtworzeniem kwoty składek na ubezpieczenie społeczne, opłaconych przed dniem 01 stycznia 1999 r. Zasady ustalania podstawy wymiaru emerytury zostały określone w art. 15 ustawy emerytalnej, a wysokość kapitału początkowego, zależy od udowodnionych okresów składkowych i nieskładkowych, podstawy wymiaru świadczenia, współczynnika określonego przez proporcję wieku ubezpieczonego i ustawowo określonego wieku emerytalnego oraz stażu. Natomiast, do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia uwzględnia się przychód stanowiący podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych przez zainteresowanego z okresu ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok zgłoszenia wniosku o emeryturę lub z dowolnych 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku (art. 15 ust. 1 ww. ustawy). W przypadku nie udowodnienia okresów składkowych i nieskładkowych, zgodnie z art. 15 ust. 2a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, który stanowi, że jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek w okresie pozostawania w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty, za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie czasu minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy. Należy wyjaśnić, że dokumentem potwierdzającym wysokość wynagrodzenia jest zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, wystawione przez pracodawcę lub prawnego następcę pracodawcy na druku ZUS Rp-7. Dokumentem potwierdzającym wysokość wynagrodzenia może być też świadectwo pracy lub legitymacja ubezpieczeniowa, zawierające odpowiednie wpisy o zatrudnieniu i wysokości wynagrodzenia, dokonane przez pracodawcę lub następcę prawnego. Ustalenie kapitału początkowego następuje poprzez obliczenie hipotetycznej emerytury, jaką ubezpieczony otrzymałby w dniu 01 stycznia 1999 r. (tj. w dniu wejścia w życie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych), a następnie pomnożenie tej kwoty przez średnie dalsze trwanie życia osób w wieku 62 lat, ustalone na dzień 1 stycznia 1999 r., tj. 209 miesięcy (o czym stanowi załącznik do ww. ustawy). Należy podkreślić, że zgodnie z treścią art. 175 ust. 1 zd. 2 ustawy emerytalnej, postępowanie w sprawie ustalenia kapitału początkowego przebiega według zasad, dotyczących ustalenia prawa do świadczeń przewidzianych w tej ustawie, co w szczególności dotyczy katalogu środków dowodowych, jakie służą ubezpieczonemu w postępowaniu przed organem rentowym do wykazania zarówno stażu ubezpieczonego, jak i wysokości przychodów.

Zgodnie z obowiązującym § 22 ust 1 i ust. 2 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz. U. z 2011 r., Nr 237, poz. 1412) (ust. 1) - Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, środkiem dowodowym stwierdzającym okresy zatrudnienia na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania oraz spółdzielczej umowy o pracę jest świadectwo pracy, zaświadczenie płatnika składek lub innego właściwego organu, wydane na podstawie posiadanych dokumentów lub inny dokument, w tym w szczególności: (ust. 1 pkt. 1) legitymacja ubezpieczeniowa; (ust. 1 pkt. 2) legitymacja służbowa, legitymacja związku zawodowego, umowa o pracę, wpis w dowodzie osobistym oraz pisma kierowane przez pracodawcę do pracownika w czasie trwania zatrudnienia. (ust. 2) Jeżeli ustawa przewiduje możliwość udowodnienia zeznaniami świadków okresu składkowego, od którego zależy prawo lub wysokość świadczenia, dowód ten dopuszcza się pod warunkiem złożenia przez zainteresowanego oświadczenia w formie pisemnej lub ustnej do protokołu, że nie może przedłożyć odpowiedniego dokumentu potwierdzającego ten okres (§ 27 Rozporządzenia). Dowody z dokumentów, pisemne zeznania świadków oraz pisemne oświadczenia zainteresowanego powinny być dołączone do wniosku w oryginale. Wyjątek od tej zasady przewidziany został w § 28 Rozporządzenia, w myśl którego (ust. 1) środkiem dowodowym w postępowaniu przed organem rentowym mogą być również poświadczone za zgodność z oryginałem kopie dokumentów stwierdzających stan zdrowia oraz dotyczących okresów składkowych i nieskładkowych, a także wysokości wynagrodzenia, przychodu, dochodu i uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru świadczeń, wydawane przez jednostki upoważnione do przechowywania dokumentacji zlikwidowanych lub przekształconych zakładów pracy. W postępowaniu odwoławczym przed Sądem nie obowiązują ograniczenia dowodowe jakie występują w postępowaniu o świadczenia emerytalno-rentowe przed organem rentowym. Postępowanie sądowe oparte jest o zasadę swobodnej oceny dowodów. Sąd może ustalić okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość jak: okresy zatrudnienia czy wysokość osiąganych dochodów, za pomocą wszelkich środków dowodowych, przewidzianych w kodeksie postępowania cywilnego (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 10 marca 1984 r. III UZP 6/84, uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21 września 1984 r. III UZP 48/84, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 07 grudnia 2006 r., I UK 179/06 wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 czerwca 2006 r., I UK 115/06, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 lipca 1997 r., II UKN 186/97 oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 02 lutego 1996 r., II URN 3/95). W wyroku z dnia 14 czerwca 2006 r. (I UK 115/06), Sąd Najwyższy zajął stanowisko, że wysokość zarobków, której pochodną jest podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne, jest faktem mającym istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 227 k.p.c.), który w postępowaniu przed sądem może być udowadniany wszelkimi środkami dowodowymi. Nie obowiązuje wówczas ograniczenie wynikające z § 20 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz. U. Nr 10, poz. 49 ze zm.). W praktyce oznacza to, że w postępowaniu tym dopuszczalne jest wykazanie wszelkimi dowodami okoliczności, od których zależą uprawnienia do świadczeń z ubezpieczenia społecznego, także wówczas, gdy z dokumentów wynika co innego (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 września 1995 roku, II URN 23/95). W trakcie postępowania dowodowego w sprawach z ubezpieczenia społecznego, mogą być przeprowadzane wszelkie dowody przewidziane przepisami kodeksu postępowania cywilnego, w tym także dowód z zeznań świadków, w celu udowodnienia wysokości uzyskiwanego wynagrodzenia (odmiennie niż w trakcie postępowania przed organem rentowym), ale wiarygodność i moc wszystkich dowodów jest oceniana przez Sąd według jego przekonania na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału dowodowego (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 20 czerwca 2007 r., III AUa 482/07). Ponadto trzeba zauważyć, że pracownik nie może ponosić negatywnych konsekwencji wynikających z faktu, że jego dokumenty płacowe za określony okres zaginęły, bądź zostały zniszczone. Ma on prawo dowodzić wysokości osiąganego wynagrodzenia wszelkimi środkami dowodowymi.

W ocenie Sądu Okręgowego powołane powyżej tezy, wyrażone w orzecznictwie, w sposób jednoznaczny wskazują te okoliczności, których spełnienie jest niezbędne dla ustalenia prawa do świadczenia lub jego wysokości zgodnie z przepisami ustawy o Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, a ponadto wskazują te uprawnienia strony, które umożliwiają jej dowodzenie swoich racji zarówno w postępowaniu administracyjnym, jak też w postępowaniu przed sądem powszechnym. W oparciu o powyższe, Sąd w pierwszej kolejności stwierdza, że organ rentowy niesłusznie nie zaliczył ubezpieczonej do wartości kapitału początkowego, a następnie do wartości świadczenia emerytalnego okresu zatrudnienia odwołującej w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w W. od dnia 02 stycznia 1978 r. do dnia 12 maja 1980 r., potwierdzonego treścią świadectwa pracy z dnia 13 maja 1980 r. Zdaniem Sądu treść powyższego dokumentu nie budzi wątpliwości – wbrew jego zakwestionowaniu przez organ rentowy z powołaniem się na okoliczność związaną ze wskazaniem błędnej daty urodzenia odwołującej. Co prawda, w świadectwie tym została wskazana błędna data urodzenia odwołującej, to jednak powyższy fakt nie powinien dyskwalifikować tego dokumentu w pozostałym zakresie. Jak już zostało wskazane powyższy błąd stanowił oczywistą omyłkę pisarską, albowiem pozostałe dane personalne indywidualizujące odwołującą, takie jak jej imię i nazwisko, imię ojca, miesiąc i rok urodzenia zostały wpisane prawidłowo, a przez to pozwalają stwierdzić, że w okresie od dnia 02 stycznia 1978 r. do dnia 12 maja 1980 r., odwołująca była zatrudniona w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej (...). Treść powyższego świadectwa została także potwierdzona zeznaniami świadków, w tym H. K., która w spornym okresie czasu pracowała razem z odwołującą w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w W.. Wobec powyższego, Sąd Okręgowy nie powziął żadnych wątpliwości, co do rzeczywistego okresu zatrudnienia odwołującej w ww. Spółdzielni w spornym okresie czasu. Wskazać jednak należy, że w treści ww. świadectwa pracy, zostało podane wyłącznie przeciętne miesięczne wynagrodzenie uzyskiwane przez odwołującą w spornym okresie czasu, tj. w kwocie 7.403,00 zł. Jak wskazała ponadto świadek T. K. w wystawianych przez Rolnicze Spółdzielnie Produkcyjne świadectwach pracy wskazywano wyłącznie średnie miesięczne wynagrodzenie brutto z ostatniego roku pracy. Nie można zatem przyjąć, aby kwota w wysokości 7.403,00 zł była stałą kwotą wynagrodzenia, uzyskiwaną przez odwołującą przez cały okres ww. zatrudnienia. Należy mieć również na uwadze, że odwołująca była zatrudniona w systemie akordowym, a zatem obowiązujące ją stawki ulegały zmianie w zależności od efektów jej pracy, podobnie wypłacane dodatki nie były ustalone w stałej wysokości, a zależały od zysków osiągniętych przez Spółdzielnię w przyjętym okresie rozliczeniowym. Według Sądu nie jest natomiast możliwe przyjmowanie hipotetycznych założeń, jeśli chodzi o wysokość zarobków, albowiem wynagrodzenie musi być udokumentowane w sposób nie budzący wątpliwości. Wykazanie konkretnych zarobków w celu obliczenia wysokości świadczeń z ubezpieczenia społecznego nie może być dokonane w sposób przybliżony, jedynie na zasadzie uprawdopodobnienia (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 04 lipca 2007 r., I UK 36/07 oraz z dnia 04 września 2013 r., II UK 315/12). Na podstawie przedłożonego przez odwołującą świadectwa pracy nie można zatem ustalić wysokości stałego wynagrodzenia uzyskiwanego w czasie zatrudnienia w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej (...) od dnia 02 stycznia 1978 r. do dnia 12 maja 1980 r. Z tego względu, w ocenie Sądu, za ten okres zatrudnienia, organ rentowy winien przyjąć wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę zgodnie z art. 15 ust. 2a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Zdaniem Sądu zasadnym jest natomiast uwzględnienie do stażu pracy odwołującej, zarobków uzyskiwanych przez nią w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w O. w latach 1981, 1983-1984 na podstawie przedłożonych przez ubezpieczoną oryginałów kartotek wynagrodzeń za ten okres czasu. Sąd uznał, że powyższe dokumenty, na podstawie, których sporządzane były listy płac, w sposób miarodajny potwierdzają wysokość wynagrodzenia otrzymywanego przez odwołującą. Brak jest bowiem dowodów przeciwnych pozwalających na podważenie wiarygodności zgromadzonego materiału dowodowego. Podkreślić również należy, że przepisy Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń, wyraźnie wskazują, że dowodem stwierdzającym wysokość wynagrodzenia może być inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia. Przepisy te nie obligują przy tym, aby były to dokumenty wystawione na potrzeby ZUS oraz, aby zawierały informację od jakich składników wynagrodzenia została odprowadzona składka na ubezpieczenie społeczne. W powyższym zakresie organ rentowy wskazywał, że karty te nie zostały opatrzone pieczątką zakładu pracy. Zdaniem Sądu nie pozbawia to jednak wiarygodności treści w nich zawartych, gdyż zeznania świadka T. K. – księgowej, sporządzającej osobiście te kartoteki, na podstawie, których następnie sporządzane były listy płac, w oparciu o oryginalną dokumentację płacową wskazują, że są to karty wiarygodne, oddające wysokość zarobków wnioskodawczyni z tego okresu czasu. Z kolei za rok 1980 i 1982 odwołująca nie przedłożyła żadnej dokumentacji płacowej, która pozwoliłaby na ustalenie w niebudzący wątpliwości sposób, w jakiej wysokości, odwołująca uzyskiwała wynagrodzenie w tym okresie czasu. Informacji takich nie zawiera przedłożona przez wnioskodawczynię legitymacja ubezpieczeniowa, natomiast w treści świadectwa pracy z dnia 04 marca 1985 r., co potwierdziła księgowa T. K., zostało wskazane wyłącznie średnie miesięczne wynagrodzenie brutto odwołującej z ostatniego roku pracy, które wynosiło 17.770,00 zł. A zatem w tym przypadku, nie można jednoznacznie stwierdzić, jak kształtowało się wynagrodzenie odwołującej w trakcie jej zatrudnienia w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w O. w latach 1980, 1982. W związku z powyższym, w tym zakresie organ rentowy winien uwzględnić wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę zgodnie z powołanym wyżej art. 15 ust. 2a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Odnosząc się natomiast do okresu zatrudnienia odwołującej w Przedsiębiorstwie (...) od dnia 01 marca 1985 r. do dnia 14 marca 1986 r., to wskazać należy, w przypadku tego okresu zatrudnienia, zarobki odwołującej zostały potwierdzone wpisem, widniejącym w przedłożonej przez nią legitymacji ubezpieczeniowej, z której wynika, że w latach 1985-1986, wysokość wynagrodzenia E. G. wynosiła 21.027,00 zł. Sąd doszedł do przekonania, że ww. legitymacja ubezpieczeniowa stanowi wiarygodny i miarodajny dowód dla poczynionych ustaleń w zakresie miesięcznego wynagrodzenia, jaki osiągała ubezpieczona z tytułu zatrudnienia w ww. Przedsiębiorstwie w okresie od dnia 01 marca 1985 r. do dnia 28 lutego 1986 r. Na karcie opatrzonej nr 23 legitymacji ubezpieczeniowej, dotyczącej poświadczenia przez zakład pracy okresów zatrudnienia i wysokości zarobków ubezpieczonej, widnieje poczynione przez wskazany podmiot zatrudniający poświadczenie tych okoliczności w odniesieniu do okresu od dnia 01 marca 1985 r. do dnia 28 lutego 1986 r., co też nie powinno budzić wątpliwości organu rentowego. Jednocześnie, mając na uwadze czasookres zatrudnienia odwołującej w ww. Przedsiębiorstwie i panujące wówczas realia związane wartością nominalną pieniądza, nie ulega wątpliwości, że ww. kwota wynagrodzenia była kwotą miesięcznego, a nie rocznego wynagrodzenia za pracę. Odnośnie zaś okresu zatrudnienia odwołującej od dnia 14 lutego 1985 r. do dnia 28 lutego 1985 r. na podstawie umowy zlecenia to wskazać należy, że w dokumencie tym, jak również w zaświadczeniu z dnia 17 marca 1986 r. brak jest informacji o odprowadzaniu składek do ZUS, jak również o tym, od jakiej podstawy wymiaru oaz za jaki dokładnie okres składki takie były odprowadzane. W świetle zatem dowodów znajdujących się w aktach niniejszej sprawy, w tym w szczególności zawartych w aktach ubezpieczeniowych wnioskodawczyni, nie można ustalić w sposób niebudzący wątpliwości podstawy wymiaru składek za ww. okres czasu. Nie można przy tym do ustaleń przyjąć takiego samego mechanizmu, jaki ustawodawca przewidział w art. 15 ust. 2a ustawy emerytalnej. W obowiązującym systemie prawnym nie przewidziano bowiem analogicznej - jak w sytuacji osób zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę - konstrukcji przyjmowania minimalnego wynagrodzenia za pracę dla osób, które były zatrudnione w oparciu o cywilnoprawne formy zatrudnienia i nie są w stanie wykazać zarobków z tego okresu, od których odprowadzone zostały składki na ubezpieczenia społeczne. W takim stanie rzeczy, wobec braku dowodów bezpośrednich, czy choćby pośrednich, na podstawie których można by było ustalić wartość osiąganego przez ubezpieczoną w okresie od dnia 14 lutego 1985 r. do dnia 28 lutego 1985 r. wynagrodzenia oraz wartość uiszczonych do ZUS składek na ubezpieczenia społeczne, nie ma możliwości podważenia w tym zakresie zaskarżonej w sprawie decyzji.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, że na podstawie przedłożonych przez odwołującą dokumentów można było odtworzyć przebieg zatrudnienia odwołującej w spornych okresach czasu oraz ustalić wysokość płacy zasadniczej E. G. w latach 1981, 1983-1984 w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w O. oraz w okresie od dnia od dnia 01 marca 1985 r. do dnia 28 lutego 1986 r., tj. w okresie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) na podstawie umowy o pracę. Powyższych ustaleń Sąd dokonał w oparciu o wyliczenia organu rentowego poczynione w piśmie procesowym z dnia 06 lipca 2016 r., przyjmując za ich podstawę I wariant wyliczenia wartości kapitału początkowego oraz wysokości świadczenia emerytalnego, tj. przy przyjęciu za lata 1985-1986 z tytułu pracy w Przedsiębiorstwie (...) kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w kwocie 21.027 zł; za lata 1981, 1983, 1984 z tytułu pracy Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w O. wynagrodzeń z oryginalnych kart wynagrodzeń znajdujących się w aktach rentowych, natomiast za lata 1980 i 1982 wynagrodzenia minimalnego oraz za lata 1978-1980 z tytułu pracy w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w W. wynagrodzenia minimalnego. Z hipotetycznych obliczeń wynika, że przy uwzględnieniu powyższej dokumentacji, kwota składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wyniosłaby 84.078,51 zł, kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wyniosłaby 422.062,17 zł, średnie dalsze trwanie życia wyniosło 255,40 miesięcy, co dało kwotę emerytury w wysokości 1.981,76 zł.

Wobec powyższego, w pkt. 1 wyroku, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 14 września 2015 r., znak: (...), w ten sposób, że przeliczył wysokość emerytury odwołującej E. G. od dnia 20 lipca 2015 r., tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego, biorąc za podstawę jej wyliczenia kwotę 84.078,51 zł, jako kwotę składek zaewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji, kwotę 422.062,17 zł, jako kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego, przy przyjęciu 255,40 miesięcy, jako średnie dalsze trwanie życia, co daje kwotę emerytury w wysokości 1.981,76 zł brutto. Natomiast w pozostałym zakresie odwołanie wnioskodawczyni, jako niezasadne, podlegało oddaleniu w oparciu o treść art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., co znalazło odzwierciedlenie w pkt. 2 sentencji wyroku.

Mając na uwadze jedynie częściowe uwzględnienie żądania odwołującej, o kosztach procesu, Sąd Okręgowy rozstrzygnął na podstawie art. 100 k.p.c., znosząc je wzajemnie pomiędzy stronami, o czym orzekł w pkt. 3 sentencji wyroku.

Jednocześnie w pkt. 4 wyroku Sąd Okręgowy stwierdził, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za opóźnienie w wypłacie świadczenia, w oparciu o treść art. 118 ust. 1a ustawy o emeryturach i rentach z FUS, zgodnie z którym w razie ustalenia prawa do świadczenia lub jego wysokości orzeczeniem organu odwoławczego za dzień wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji uważa się również dzień wpływu prawomocnego orzeczenia organu odwoławczego, jeżeli organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Organ odwoławczy, wydając orzeczenie, stwierdza odpowiedzialność organu rentowego. Działając zaś na podstawie powołanego przepisu, Sąd wnioskując a contrario, nie stwierdził odpowiedzialności organu rentowego za opóźnienie w wypłacie świadczenia, mając na uwadze fakt, że dopiero wyniki niniejszego postępowania dowodowego, w tym dopuszczenia dowodu z zeznań świadków oraz przesłuchania odwołującej, pozwoliły na poczynienie wiążących ustaleń, co do faktycznego zatrudnienia odwołującej w poszczególnych zakładach pracy, jak również wysokości osiąganych przez nią w tych okresach czasu zarobków, mających wpływ na wysokość należnego jej świadczenia. Zaznaczenia wymaga, że organ rentowy nie ma tych możliwości dowodowych w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych, gdyż ograniczony jest środkami dowodowymi wymienionymi w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz. U. Nr 10, poz. 49).

Wobec powyższego, Sąd orzekł jak w pkt. 4 sentencji wyroku.

SSO Renata Gąsior

ZARZĄDZENIE

(...)

(...)