Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 15 stycznia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Inowrocławiu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2016 r. w Inowrocławiu

na rozprawie

sprawy z wniosku M. O. i Z. O.

z udziałem (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P.

o ustanowienie służebności przesyłu

postanawia:

1.  oddalić wniosek,

2.  zasądzić solidarnie od wnioskodawców na rzecz uczestnika kwotę 3.349,98 zł

(trzy tysiące trzysta czterdzieści dziewięć złotych 98/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

SSR Marcin Sroczyński

Sygn. akt I Ns 1153/13

UZASADNIENIE

W dniu 6 września 2013 roku wnioskodawcy Z. O. i M. O. złożyli wniosek o ustanowienie odpłatnej służebności przesyłu obciążającej nieruchomość stanowiącą działkę (...) opisaną w prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Inowrocławiu księdze wieczystej (...), działkę ewidencyjną (...) opisaną w prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Inowrocławiu księdze wieczystej (...), działkę ewidencyjną (...) opisaną w prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Inowrocławiu księdze wieczystej (...), na rzecz przedsiębiorcy przesyłowego (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. i na rzecz nieruchomości władnącej, której treścią jest znoszenie prawa wstępu, posadowienia, utrzymywania napowietrznej linii energetycznej średniego napięcia o łącznej długości 549 m, linii energetycznej niskiego napięcia o długości 321 m oraz urządzeń przesyłowych 5 słupów energetycznych pojedynczych, 6 słupów energetycznych podwójnych, 1 stacji transformatorowej, której treścią jest znoszenie używania i korzystania z pasa gruntu o szerokości 8 metrów na długości 321 metrów stanowiących strefy ochronne – strefy technologiczne korzystania na nieruchomości obciążonej stanowiących działki ewidencyjne numer (...) opisane w księgach wieczystych prowadzonych (...), (...) i (...) na powierzchni i nad powierzchnią tej nieruchomości oraz prawa korzystania z nieruchomości obciążonej w zakresie niezbędnym do dokonywania konserwacji, remontów modernizacji urządzeń przesyłowych w postaci linii energetycznych oraz słupów energetycznych.

W uzasadnieniu wniosku wskazano, iż Z. O. i M. O. są właścicielami działek oznaczonych numerami (...). Na terenie działek oznaczonych geodezyjnie numerami (...) stanowiących własność wnioskodawców jest posadowionych 5 słupów energetycznych pojedynczych, 6 słupów energetycznych podwójnych oraz stacja transformatorowa. Ponadto na w/w działkach przebiegają napowietrzne linie energetyczne średniego napięcia o łącznej długości 549 metrów oraz napowietrzne linie niskiego napięcia o łącznej długości 321 metrów. (...) energetyczne i słupy energetyczne stanowią własność uczestnika. Posadowienie w/w urządzeń przesyłowych ogranicza w znacznym stopniu prawo własności wnioskodawców.

(...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. wniósł o oddalenie wniosku. Podniósł zarzut nabycia przez zasiedzenie nieodpłatnej służebności gruntowej o treści odpowiadającej służebności przesyłu

a) przez poprzednika prawnego uczestnika z dniem 4 lutego 1972 roku polegającej na prawie korzystania z nieruchomości służebnej działka (...) poprzez utrzymywanie napowietrznej linii elektroenergetycznej niskiego napięcia ze słupem tejże linii z prawem dojścia i dojazdu celem usuwania awarii, konserwacji, napraw itp. czynności oraz obowiązkiem właściciela nieruchomości służebnej powstrzymywania się od uprawy roślin przekraczających 2,6 m pod przewodami linii,

b) przez poprzednika prawnego uczestnika z dniem 4 lutego 1972 roku polegającej na prawie korzystania z nieruchomości służebnej działka (...) poprzez utrzymywanie napowietrznej linii elektroenergetycznej niskiego napięcia ze słupem tejże linii z prawem dojścia i dojazdu celem usuwania awarii, konserwacji, napraw itp. czynności oraz obowiązkiem właściciela nieruchomości służebnej powstrzymywania się od uprawy roślin przekraczających 2,6 m pod przewodami linii,

c) przez poprzednika prawnego uczestnika z dniem 4 lutego 1972 roku polegającej na prawie korzystania z nieruchomości służebnej działka (...) poprzez utrzymywanie napowietrznej linii elektroenergetycznej niskiego napięcia ze słupem tejże linii, w tym urządzeń słupowej stacji transformatorowej 15/04 kV, z prawem dojścia i dojazdu celem usuwania awarii, konserwacji, napraw itp. czynności oraz obowiązkiem właściciela nieruchomości służebnej powstrzymywania się od uprawy roślin przekraczających 2,6 m pod przewodami linii,

d) przez uczestnika z dniem 26 grudnia 2011 roku polegającej na prawie korzystania na nieruchomości służebnej działka (...) poprzez utrzymanie napowietrznej linii elektroenergetycznej średniego napięcia ze słupami tejże linii, w tym urządzeń słupowej stacji transformatorowej 15/0,4 kV z prawem dojścia i dojazdu celem usuwania awarii, konserwacji, napraw itp. czynności oraz obowiązkiem właściciela nieruchomości służebnej powstrzymywania się od uprawy roślin przekraczających 2,6 m pod przewodami linii.

W uzasadnieniu wskazał, iż na nieruchomościach wnioskodawców znajdują się urządzenia elektroenergetyczne uczestnika. Napowietrzna linia elektroenergetyczna niskiego napięcia 0,4 kV została wybudowana w 1962 roku przez (...) Przedsiębiorstwo (...) na zlecenie Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w B., zaś w 1973 roku przeprowadzono remont kapitalny linii polegający na wymianie przewodów i słupów z drewnianych na żelbetonowe przy czym przebieg linii pozostał niezmieniony.

Napowietrzna linia elektroenergetyczna średniego napięcia 15 kV została wybudowana w aktualnym kształcie w 1991 roku na zlecenie Zakładu (...), kiedy przeprowadzono remont kapitalny linii polegający na zmianie trasy linii i zmiany dyslokacji kilku słupów.

Przedmiotowe urządzenia elektroenergetyczne zlokalizowane w miejscowości D. na nieruchomości wnioskodawców z chwilą wybudowania zgodnie z art. 49 k.c. były częścią składową poprzednika uczestnika. W 1989 roku Zakład (...) został wydzielony z Zakładów (...). W lipcu 1993 roku został skomercjalizowany. Dnia 2 stycznia 2003 roku nastąpiło połączenie pięciu przedsiębiorstw energetycznych, w tym Zakładu (...) S.A. Spółką przejmującą była Grupa (...) S.A. w P., która zgodnie z art. 494 k.s.h. weszła we wszystkie prawa o obowiązki spółek przejmowanych – dotyczy to także praw rzeczowych. Zakład (...) S.A. działał jako Oddział (...) S.A. Dnia 30 czerwca 2007 roku nastąpiło przeniesienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w tym przedmiotowej linii energetycznej na rzecz (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

Wnioskodawcy Z. O. i M. O. są właścicielami nieruchomości położonych w miejscowości D. gmina Z. oznaczonych jako działki (...).

Dowód: odpis z księgi wieczystej (...) k.29, odpis z księgi wieczystej (...) k.30 i odpis

z księgi wieczystej (...) k. 32

Przez przedmiotowe działki przebiega linia niskiego napięcia 0, 4 kV i średniego napięcia 15 kV. Na działce (...) znajduje się słup przelotowy ŻN niskiego napięcia 0,4 kV. Na działce (...) znajduje się słup przelotowy z podporą słupową ŻN, słup rozkraczny z przyłączem do budynku mieszkalnego ŻN, pojedynczy słup ŻN, jeden słup rozkraczny ŻN linii niskiego napięcia 0,4 kV. Na działce (...) znajdują się dwa słupy pojedyncze, pięć słupów rozkracznych i słupowa stacja transformatorowa na strunobetonowej żerdzi wirowej linii niskiego napięcia 0,4 kV i linii średniego napięcia 15 kV. Linie te powstały w 1962 roku w ramach powszechnej elektryfikacji wsi. W momencie powstania linii działka (...) były własnością osób fizycznych. Działka (...) stała się własnością osób fizycznych w 1970 roku. W momencie powstawania linii energetycznej działka ta była własnością Skarbu Państwa. W tym samym roku linie zostały uruchomione i nadal funkcjonują. W dniu 15 grudnia 1973 roku przekazano do eksploatacji, po modernizacji linii niskiego napięcia. W ramach tej modernizacji wymieniono słupy drewniane na żelbetowe. W dniu 28 grudnia 1991 roku przekazano do eksploatacji zmodernizowaną linię średniego napięcia 15 kV i stację transformatorową.

Dowód: zeznania świadków Z. R. k. 219, zeznania świadka

T. G. k. 220, zeznania świadka J. K. k. 307-309,

dokumentacja projektowa k. 154-162, opinia biegłego sądowego

P. K. z dnia 10 października 2014 roku k.243-261,

opinia uzupełniająca k. 285, akt nadania ziemi karta 17 akt księgi wieczystej

(...), dokument nadania ziemi karta 98 akt księgi wieczystej

(...) księgi wieczystej, karta 4-5 akt księgi wieczystej

(...)

Wnioskodawcy zwrócili się do uczestnika w przedmiocie zawarcia odpłatnej umowy służebności przesyłu lecz uzyskali odpowiedz odmowną.

Dowód: pismo z dnia 20 grudnia 2012 roku k. 28

Zarządzeniem Ministra Górnictwa i Energetyki z dnia 25 listopada 1958 roku zostało utworzone Przedsiębiorstwo państwowe pod nazwą Zakłady (...). W skład tego przedsiębiorstwa wszedł Zakład (...) w B.. Następnie zarządzeniem Ministra Przemysłu z dnia 16 stycznia 1989 roku nr 49/ (...)/89 utworzone zostało przedsiębiorstwo państwowe pod nazwą ,,Zakład (...) w B.. Przedsiębiorstwo to powstało w wyniku podziału przedsiębiorstwa państwowego pod nazwą Północny O. Energetyczny w B. i wpisany do rejestru przedsiębiorstw państwowych postanowieniem Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 22 czerwca 1989 roku. Następnie aktem notarialnym z dnia 12 lipca 1993 roku Rep. A nr 2419/93 sporządzonym w Kancelarii Notarialnej Notariusza T. J. w W. Zakład (...) został przekształcony w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa pod firmą Zakład (...) Spółka Akcyjna. W dniu 2 stycznia 2003 roku nastąpiło połączenie (...) S.A. między innymi z Zakładem (...) S.A. (...) S.A. od dnia 13 października 2004 roku zmieniała firmę na (...) S.A., która jest sukcesorem uniwersalnym Zakładu (...) S.A. Aktem notarialnym z dnia 30 czerwca 2007 roku sporządzonym w Kancelarii Notarialnej Notariusza O. P. w P. Rep. (...) doszło do zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w wyniku czego (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością stał się na podstawie § 2 wskazanej wyżej umowy właścicielem składników mienia (...) S.A. w tym prawa własności ruchomości, zwłaszcza ruchomości związanych z prowadzeniem działalności w zakresie dystrybucji energii elektrycznej: linii kablowych i napowietrznych, sieci dystrybucyjnych oraz zespołów elektroenergetycznych stacji i rozdzielni energetycznych, transformatorów. W tym również słupów energetycznych zlokalizowanych na nieruchomości wnioskodawców.

Dowód: zarządzenie nr 24 Ministra Górnictwa i Energetyki z dnia 28 lutego 1958 roku k. 60, zarządzenie nr 1 Ministra Górnictwa i Energetyki k.61, zarządzenie nr 49/ORG/89 Ministra Przemysłu z dnia 16 stycznia 1989 roku k. 62-64, postanowienie Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 22 czerwca 1989 roku k. 65-67, akt notarialny z dnia 12 lipca 1993 roku Rep. A nr 2419/93 sporządzony w Kancelarii Notarialnej Notariusza T. J. w W. k. 68-80, odpis z Krajowego Rejestru Sądowego (...) S.A k.87-93, odpis z Krajowego Rejestru Sądowego uczestnika k. 94-97, akt notarialny z dnia 30 czerwca 2007 roku sporządzony w Kancelarii Notarialnej Notariusza O. P. w P. Rep. (...) k.98-131

Sąd zważył co następuje

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o przedłożone dokumenty, zeznania świadków oraz opinie biegłego sądowego dr inż. P. K.. Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania zeznań świadków oraz kwestionowania opinii biegłego sądowego. Osoby przesłuchane w charakterze świadków w treści swych zeznań prezentowały swoją wiedzę na temat przebiegu linii energetycznych będących przedmiotem postępowania. Natomiast biegły odpowiedział rzeczowo i wyczerpująco na pytania zawarte w tezie dowodowej i jasno uzasadnił swoją opinię. Odnosząc się do żądania wniosku to jego podstawą prawną był art. 305 ¹ k.c. zgodnie z którym nieruchomość można obciążyć na rzecz przedsiębiorcy, który zamierza wybudować lub którego własność stanowią urządzenia, o których mowa w art. 49 § 1 k.c. (tj. urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne) prawem polegającym na tym, że przedsiębiorca może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem tych urządzeń (służebność przesyłu). W odpowiedzi na wniosek uczestnik podniósł zarzut zasiedzenia służebności gruntowej odpowiadającej treścią służebności przesyłu w zakresie linii niskiego napięcia 0,4 kV jak i linii średniego napięcia 15 kV. W związku z tym, że od oceny zasadności tych zarzutów zależało ostateczne rozstrzygnięcie niniejszej sprawy, dalsze postępowania dowodowe zostało ograniczone do badania tych kwestii odwołując się w tym zakresie do orzecznictwa Sądu Najwyższego. W postanowieniu z dnia 26 czerwca 2013 roku wydanym w sprawie o sygn. akt II CSK 626/12 publik. Lex 1341262 Sąd Najwyższy wyraźnie odróżnił służebność przesyłu od służebności odpowiadającej treścią służebności przesyłu, która mogła zostać nabyta przez zasiedzenie przed dniem 3 sierpnia 2008 roku. Sąd Najwyższy wskazał, iż oba prawa posiadają podobną treść oraz pełnią te same funkcje, co nie oznacza, że można je utożsamiać. Konstrukcja prawna służebności przesyłu została wprowadzona z dniem 3 sierpnia 2008 roku w art. 305 ¹ -305 ⁴ k.c. Przepisy te ukształtowane zostały z jednoznaczną intencją potwierdzenia dotychczasowej praktyki orzeczniczej, która konsekwentnie przyjmowała możliwość ustanowienia na nieruchomości służebności gruntowej, pozwalającej na korzystanie ze znajdujących się na niej urządzeń przesyłowych przez przedsiębiorcę wykorzystującego je w swojej działalności gospodarczej. Natomiast przesłankami zasiedzenia służebności gruntowej jest posiadanie służebności, polegające na korzystaniu z trwałego i widocznego urządzenia w zakresie odpowiadającym treści określonej służebności i upływ oznaczonego w ustawie czasu, czyli 20 lub 30 lat, w zależności od tego, czy posiadacz służebności był w dobrej, czy w złej wierze. W ocenie Sądu, linie energetyczne wchodzące w skład przedsiębiorstwa uczestnika są trwałym i widocznym urządzeniem istniejącym przez okres niezbędny do nabycia służebności przez zasiedzenie nawet przy przyjęciu założenia, iż uczestnik oraz jego poprzednicy prawni byli posiadaczem służebności w złej wierze. Linie niskiego i średniego napięcia zostały wybudowane w 1962 roku, posadowione zostały w sposób jawny. Korzystanie przez poprzedników prawnych uczestnika z tak istotnego urządzenia jakim są linie energetyczne wypełniało przesłanki korzystania z trwałego i widocznego urządzenia. Początek tego korzystania należy datować na 1962 rok, co wynika z treści opinii biegłego sądowego. Stosownie do art. 172 § 1 k.c. posiadacz nieruchomości nie będący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od lat dwudziestu jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze (zasiedzenie). Z paragrafu 2 wynika z kolei, że po upływie lat trzydziestu posiadacz nieruchomości nabywa jej własność, choćby uzyskał posiadanie w złej wierze. Przed 1990 rokiem okresy posiadania niezbędne do zasiedzenia wynosiły odpowiednio 10 i 20 lat. Uczestnik i jego poprzednicy prawni byli posiadaczami służebności. Władali bowiem faktycznie nieruchomością jedynie w zakresie przysługującego im prawa, z którym wiązało się określone władztwo nad cudzą nieruchomością (art. 352 k.c.). Korzystali z niej w zakresie prawa służebności tj. celem przeprowadzenia i eksploatacji linii energetycznej. Wykonując te czynności uważali, że mają prawo w takim zakresie korzystać z cudzej nieruchomości, co wynikało z charakteru działalności przedsiębiorstwa energetycznego. Przedsiębiorstwo korzystało z nieruchomości będącej obecnie własnością wnioskodawców w zakresie wynikającym z przebiegających linii energetycznych. W stanie faktycznym sprawy odnosząc się do linii niskiego i średniego napięcia przebiegającej przez nieruchomość wnioskodawców to jak wynika z opinii biegłego sądowego linie ta powstały 1962 roku i nadal istnieją. Dokonywane były modernizacje linii -w 1973 roku linii niskiego napięcia, a w 1991 roku linii średniego napięcia. Od 1962 roku zaczął biec termin zasiedzenia dla służebności linii energetycznych usytuowanych na działkach (...). Zgodnie z § 50 dekretu prawo rzeczowe z dnia 11 października 1946 roku termin zasiedzenia wynosił 20 lata w dobrej wierze i 30 lat w złej wierze. Z kolei art. XLI § 1 Ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Przepisy wprowadzające Kodeks cywilny wskazywał, iż do zasiedzenia, którego bieg rozpoczął się przed dniem wejścia w życie kodeksu cywilnego tj. przed dniem 1 stycznia 1965 roku stosuje się od tej chwili przepisy tego kodeksu. Jeżeli termin zasiedzenia według kodeksu cywilnego jest krótszy niż według przepisów dotychczasowych, bieg zasiedzenia rozpoczyna się z dniem wejścia kodeksu w życie art. XLI § 2. W stanie faktycznym sprawy terminy zasiedzenia wskazane w dekrecie z dnia 11 października 1946 roku były dłuższe niż w kodeksie cywilnym. Tym samym termin zasiedzenia upłynął z dniem 1 stycznia 1985 roku od wejścia w życie kodeksu cywilnego czyli licząc od dnia 1 stycznia 1965 roku przy przyjęciu nawet złej wiary. Natomiast bieg zasiedzenia służebności przesyłu o treści odpowiadającej służebności gruntowej dla linii położnej na działce (...) zaczął biec od dnia 15 maja 1970 roku, albowiem w tym dniu właścicielem tej działki stały się osoby fizyczne na podstawie umowy sprzedaży. Wcześniejszym właścicielem tej działki był Skarb Państwa i z uwagi na konfuzje praw wyłączona była możliwość zasiedzenia służebności na rzecz Skarbu Państwa. Tym samym termin zasiedzenia w dobrej wierze minął w dniu 15 maja 1990 roku, a w złej wierze 15 maja 2000 roku. W ocenie Sądu uczestnik w momencie instalowania urządzeń energetycznych na nieruchomości wnioskodawca pozostawał w dobrej wierze. Urządzenia te powstały w 1962 roku kiedy to obowiązywała ustawa z dnia 28 czerwca 1950 roku o powszechnej elektryfikacji wsi i osiedli. Ustawa o powszechnej elektryfikacji wsi i osiedli zobowiązywała właścicieli nieruchomości, na których dokonywane były prace budowlane do umożliwienia wstępu na ich teren osobom upoważnionym. Właściciele nieruchomości nie musieli zatem wyrażać zgody na przeprowadzane prace. Przedsiębiorstwo energetyczne dokonujące inwestycji na podstawie ustawy o powszechnej elektryfikacji wsi i osiedli miało prawo pozostawać w przekonaniu, że przysługuje mu tytuł prawny na budowy urządzeń energetycznych na gruntach, które do niego nie należały oraz na gruncie Skarbu Państwa. Wobec tego przyjąć należy, że także przedsiębiorstwo państwowe będące poprzednikiem prawnym uczestnika, tj. Zakłady (...), przeprowadzając inwestycję polegającą na budowie linii energetycznej średniego i niskiego napięcia miało prawo do tego, aby zakładać, iż działania podejmowane w ramach realizacji tej inwestycji są zgodne z prawem. W tym względzie należy również mieć na uwadze stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 8 stycznia 2009 roku wydane w sprawie o sygn. akt I CSK 265/08 publik. Lex nr 523632, iż okoliczność, że wnioskodawca działał zgodnie z obowiązującym prawem przy nabywaniu posiadania nie może pozostać bez znaczenia dla oceny dobrej lub złej wiary posiadacza. W czasie wskazanym wyżej służebność znajdowała się w posiadaniu Skarbu Państwa. Posiadanie to przebiegło w ten sposób, iż Zarządzeniem Ministra Górnictwa i Energetyki z dnia 25 listopada 1958 roku zostało utworzone Przedsiębiorstwo państwowe pod nazwą ,,Zakłady (...). W skład tego przedsiębiorstwa wszedł Zakład (...) w B.. Następnie zarządzeniem Ministra Przemysłu z dnia 16 stycznia 1989 roku nr 49/ (...)/89 utworzone zostało przedsiębiorstwo państwowe pod nazwą ,,Zakład (...) w B.. Przedsiębiorstwo to powstało w wyniku podziału przedsiębiorstwa państwowego pod nazwą Północny O. Energetyczny w B. i wpisany do rejestru przedsiębiorstw państwowych postanowieniem Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 22 czerwca 1989 roku. Następnie aktem notarialnym z dnia 12 lipca 1993 roku Rep. A nr 2419/93 sporządzonym w Kancelarii Notarialnej Notariusza T. J. w W. Zakład (...) został przekształcony w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa pod firmą Zakład (...) Spółka Akcyjna. W dniu 2 stycznia 2003 roku nastąpiło połączenie (...) S.A. między innymi z Zakładem (...) S.A. (...) S.A. od dnia 13 października 2004 roku zmieniała firmę na (...) S.A., która jest sukcesorem uniwersalnym Zakładu (...) S.A. Aktem notarialnym z dnia 30 czerwca 2007 roku sporządzonym w Kancelarii Notarialnej Notariusza O. P. w P. Rep. (...) doszło do zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w wyniku czego (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością stał się na podstawie § 2 wskazanej wyżej umowy właścicielem składników mienia (...) S.A. w tym prawa własności ruchomości, zwłaszcza ruchomości związanych z prowadzeniem działalności w zakresie dystrybucji energii elektrycznej: linii kablowych i napowietrznych, sieci dystrybucyjnych oraz zespołów elektroenergetycznych stacji i rozdzielni energetycznych, transformatorów. W tym również słupów energetycznych niskiego napięcia i średniego napięcia wraz ze stacją transformatorową zlokalizowanych na nieruchomości wnioskodawców. Z uwagi na powyższe, doszło do zasiedzenia na nieruchomości wnioskodawców służebności gruntowej odpowiadającej służebności przesyłu linii niskiego i średniego napięcia na rzecz Skarbu Państwa w imieniu którego wówczas linie przesyłową posiadało w swym majątku przedsiębiorstwo państwowe pod nazwą Zakłady (...). Wbrew stanowisku wnioskodawcy podstawę dla poczynienia ustaleń dotyczących przeniesienia posiadania służebności na rzecz uczestnika nie stanowił jedynie fakt przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego. W orzecznictwie sądowym niekwestionowanym pozostaje, że jednoznaczne z wydaniem samej rzeczy jest wydanie dokumentów, które umożliwiają rozporządzanie rzeczą, jak również wydanie środków, które dają faktyczną władzę nad rzeczą. Ustawodawca nie wymaga zatem pisemnej formy potwierdzenia przeniesienia posiadania. Zmiana posiadania następuje bowiem w sferze faktycznej i stanowi czynność realną, a nie prawną (tak postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12 marca 2008 roku w sprawie o sygn. akt I CSK 458/07 publik. Lex nr 484711, wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 7 sierpnia 2013 roku wydany w sprawie o sygn. akt I ACa 292/13 publik. Lex nr 1363238). W stanie faktycznym sprawy wnioskodawcy wskazali, iż linie energetyczne położone na ich nieruchomościach są własnością uczestnika tym samym doszło do przeniesienia posiadania. Z uwagi na powyższe ustalenia Sąd uznał zarzut zasiedzenia za zasadny i oddalił wnioski wnioskodawców o powołane biegłych sądowych z dziedziny szacowania wartości nieruchomości i geodezji jak również wniosek o ustanowienie służebności przesyłu.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 520 § 2 k.p.c. oraz § 7 pkt.3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych i w tym zakresie zasądzono od wnioskodawców solidarnie na rzecz uczestnika kwotę 3.349,98 zł. Na przedmiotową kwotę składa się tytułem uiszczonych przez uczestnika kosztów sądowych stanowiących zaliczkę na wynagrodzenie biegłego w kwocie 2.355,98 zł oraz kwota 960 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictw w kwocie 34 zł. Sąd w zakresie przyznania kosztów zastępstwa procesowego w poczwórnej wysokości miała na uwadze charakter sprawy i związany z tym nakład pracy pełnomocnika uczestnika. Stosownie do art. 520 § 2 k.p.c. jeżeli uczestnicy są w różnym stopniu zainteresowani w wyniku postępowania lub interesy ich są sprzeczne, sąd może stosunkowo rozdzielić obowiązek zwrotu kosztów lub włożyć go na jednego z uczestników w całości. To samo dotyczy zwrotu kosztów postępowania wyłożonych przez uczestników.

SSR Marcin Sroczyński