Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 grudnia 2016 roku.

Sąd Okręgowy w Lublinie VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia SO Danuta Dadej-Więsyk

Protokolant sekr. sąd. Katarzyna Trafisz

po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2016 roku w Lublinie

sprawy A. B.

z udziałem zainteresowanej M. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.

o ustalenie podlegania ubezpieczeniom społecznym

na skutek odwołania A. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.

z dnia 17 kwietnia 2015 roku znak: (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że stwierdza, iż A. B. jako pracownik u płatnika składek PPHU (...) podlega obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym od dnia 5 listopada 2015 roku.

Sygn. akt VIII U 1830/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 17 kwietnia 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. stwierdził, że A. B. nie podlega od dnia 5 listopada 2015 roku obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu jako pracownik u płatnika składek – PPHU (...). W uzasadnieniu decyzji wskazano, iż z przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego wynika, że wnioskodawczyni zatrudniona od dnia 5 listopada 2014 roku na stanowisku kierownika produkcji w pełnym wymiarze czasu pracy od 7 grudnia 2014 roku przebywała na zwolnieniu lekarskim. Pracodawca nie posiada zakresu czynności, nie przedstawił podpisywanej przez ubezpieczoną dokumentacji oraz dowodów potwierdzających wypłatę pracownicy wynagrodzenia. Okoliczności sprawy wskazują że zgłoszenie A. B. do ubezpieczeń społecznych dokonano w celu uzyskania świadczeń z ubezpieczenia chorobowego (k. 29-30 akt ZUS).

Odwołanie od decyzji złożyła A. B., domagając się jej zmiany i ustalenia, że podlega on ubezpieczeniom społecznym: emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu od dnia 5 listopada 2014 r. z tytułu umowy o pracę zawartej z reprezentowanym przez P. K. płatnikiem. Wskazała, iż od dnia 6 listopada 2014 rozpoczęła wykonywanie pracy kierownika produkcji w piekarni, której właścicielem w praktyce jest P. K. a nie płatnik M. M.. O poszukiwaniu przez firmę PPHU (...) pracownika na to stanowisko dowiedziała się z ogłoszenia w gazecie (...). Mimo że jest osobą przewlekle chorą, posiada orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu lekkim z uwagi na schorzenia kręgosłupa, ma prawo do podejmowania zatrudnienia (k. 2- 28 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. w złożonej odpowiedzi na odwołanie, wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumenty zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji (k. 29-30 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

M. M. od 27 marca 2012 roku prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowo Usługowe (...) w zakresie produkcji pieczywa, świeżych wyrobów ciastkarskich i ciastek. Działalność prowadzi w L. w dwóch miejscach przy ul. (...) oraz przy ulicy (...). W lokalu przy ulicy (...) mieści się hala produkcyjna piekarni, w której praca trwa przez 24 godziny na dobę, sklep oraz biura firmy PPHU (...) oraz biuro firmy (...). Zainteresowana zatrudnia piekarzy, pomocników piekarzy, magazynierów, krojczego, cukiernika i kierowców. P. K. jest zatrudniony w firmie na stanowisku menagera w wymiarze ½ etatu z wynagrodzeniem minimalnym. Zarządza pracownikami piekarni, decyduje o konieczności zatrudnienia nowych osób, przeprowadza rozmowy rekrutacyjne z kandydatami na pracowników, wypaca im wynagrodzenia, decyduje o karach dyscyplinarnych. Wynagrodzenia dla pracowników przelewane są m.in. z konta ojca P. K., K. K. (1) który jest wspólnikiem M. M. (zaświadczenie z (...) k. 17 akt ZUS, zeznania wnioskodawczyni k. 43-43 v a.s.).

Wnioskodawczyni A. B. ukończyła licencjackie studia pedagogiczne. W latach 2004- 2008 pracowała jako fakturzystka, następnie do końca sierpnia 2013 roku prowadziła działalność gospodarczą, od 1 września 2013 roku do kwietnia 2014 roku była zatrudniona w firmie (...), na stanowisku pracownika administracyjno – biurowego, a później kierownika. Stosunek pracy został rozwiązany za wypowiedzeniem. Przez 180 dni, od kwietnia 2014 roku A. B. była na zwolnieniu lekarskim z uwagi na (...)Na przełomie września i października była w sanatorium w I. (...). Ma orzeczony lekki stopień niepełnosprawności z powodu schorzeń neurologicznych- przewlekłego zespołu(...) Po powrocie z sanatorium rozpoczęła poszukiwanie pracy. W odpowiedzi na zamieszczone w gazecie (...) ogłoszenie Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowo Usługowego - (...), poszukującego kierownika piekarni, wysłała na podany adres mail swoje CV. Po okresie 2 tygodni telefonicznie została zaproszona na rozmowę kwalifikacyjną, która obyła się w restauracji (...) przy ul. (...) w L.. Na spotkaniu firmę reprezentował P. K.. Zaproponował zawarcie umowy na czas określony tj. 6 miesięcy. W tym czasie miało się okazać czy firma mająca problemy finansowe nadal będzie funkcjonować na rynku. W lutym 2015 roku miał zamiar poszerzyć dział handlowy. Wnioskodawczyni miała wprowadzić system magazynowo – sprzedażowy, bowiem u poprzedniego pracodawcy wprowadzała od podstaw jeden z takich programów. Wynagrodzenie ustalono na kwotę 2000 zł., po 8 godzin pracy dziennie lub w nocy w razie potrzeby. Zakres obowiązków ustalono ogólnie, miały ona polegać na zajęciu się produkcją, nadzorem nad pracownikami odnośnie ilości wytwarzanych produktów, czystości na hali produkcyjnej, wdrażaniu nowych produktów. Zakres obowiązków miał wynikać z zapotrzebowania, nie ustalono go do końca. Udali się do biura przy ul. (...), skąd wnioskodawczyni wzięła skierowanie na badania i kwestionariusz osobowy.

W dniu 5 listopada 2014 roku A. B. podpisała z M. M. umowę o pracę na podstawie której została zatrudniona od dnia 5 listopada 2014 roku do 5 czerwca 2015 roku na stanowisku kierownika produkcji, w pełnym wymiarze czasu pracy za wynagrodzeniem 2767,31 zł. Przedstawiła zaświadczenie lekarskie o braku przeciwskazań do wykonywania pracy na stanowisku kierownika ds. produkcji, wypełniony kwestionariusz osobowy. Odbyła szkolenie wstępne w dziedzinie BHP (umowa o pracę k. 8 akt ZUS , zaświadczenie lekarskie k. 4 akt ZUS, zaświadczenie k. 5 akt ZUS, kwestionariusze osobowe k. 6 -7akt ZUS). Pracodawca prowadził miesięczną ewidencję czasu pracy wnioskodawczyni. A. B. po przyjściu do pracy podpisywała listę obecności (ewidencja k. 9-12 akt ZUS, lista obecności k. 13 akt ZUS).

Większość obowiązków pracowniczych wnioskodawczyni wykonywała w piekarni, na hali produkcyjnej. Pracowała również w sklepie firmowym, w którym robiła analizy przy komputerze, sprawdzała sprzedaż, zwrotność towaru i opłacalność dostaw z danej trasy. Pilnowała kierowców, kontrolując zabierany przez nich towar oraz czystość na samochodów. Sprawdzała, czy przywożą pojemniki z trasy, czy zgadzają się zwroty. Nadzorowała trzy sprzątaczki, zlecała im i pracownikom produkcji prace porządkowe. Na hali produktów gotowych organizowała ustawienie produktów. Dodatkowo opracowała piernik firmowy, ustalając jego skład. Sama przygotowywała na początku ciasto, które było próbnie wypiekane, a następnie sprzedawane przez kierowców handlu obwoźnego. W celu ograniczenia kradzieży liczyła produkty przygotowane do pieczenia i produkty, które wyjmowano z pieca. Robiła kontrole wagi produktów finalnych. W grudniu na polecenie P. K. odbyła wizytację w sklepach (...) w C., K., K. oraz biurze handlowym. Zajmowała się szafkami pracowniczymi, ponumerowała je, dała kluczyki pracownikom. Organizowała naprawy awarii pieca i sieci energetycznej, wzywała pogotowie w związku z atakiem(...)pracownika. Pilnowała i nadzorowała pracowników również w nocy. Została poinformowana, że firma jest zarejestrowana na M. M., a faktyczne obowiązki właściciela i zarządzającego pełni P. K.. W piekarni pracę wykonywali pracownicy M. M. i K. K. (2), byłej żony P. K.. Bezpośrednio podlegała P. K., który sprawdzał stan prac w hali produkcyjnej i w magazynie. Konsultowała z nim stan przeterminowanych produktów, jakość produktów pieczonych, sposób wykonywania pracy przez poszczególnych pracowników. Godziny jej pracy ustalał z dnia na dzień P. K., codziennie pytała go na którą godzinę ma przyjść następnego dnia. Pozostali pracownicy czas mieli ustalony na początku miesiąca. Najczęściej pracowała przeważnie od 22:00 do 6/7 rano żeby się wdrożyć i poznać pracowników. W nocy pracowało trzech magazynierów, krojczy, cukiernik, na hali produkcyjnej około 4 osób - piekarze i ich pomocnicy. Kierowcy przyjeżdżali około między 2 a 4 nad ranem, kierowcy handlu obwoźnego około godziny 6. Sklep otwierano o 7 rano. W imieniu pracodawcy przyjmowała do pracy i informowała o obowiązkach magazyniera M. K., zatrudnionego na podstawie umowy zlecenia. W sytuacjach awaryjnych kontaktowała się telefonicznie z P. K., który około 6 nad ranem przyjeżdżał do firmy bowiem pracował w piekarni również jako kierowca handlu obwoźnego. Kontaktowali się, gdy pracownicy podnieśli bunt z uwagi na niewypłacanie im wynagrodzenia. P. K. oraz lekarz medycyny pracy wystawiający zaświadczenie o braku przeciwskazań zdrowotnych do wykonywania pracy wiedzieli, że skarżąca ma orzeczenie o stopniu niepełnosprawności. Wnioskodawczyni gromadziła dokumentację zdjęciową listy obecności w pracy, w której jako jedyny pracownik wpisywała godziny swojej pracy. Wynagrodzenie za listopad otrzymała częściowo w gotówce (w grudniu kwotę 800 zł.), pozostałą część wypłacono jej na początku stycznia, lutego i marca 2015 roku, przelewami z konta K. K. (1). Firma nie wypłacała pracownikom wynagrodzeń w terminie. Wnioskodawczyni dzwoniła do P. K. w sprawie wypłaty zaległego wynagrodzenia, wysłała do M. M. pisma w których domagała się jego wypłaty, oraz wyjaśnienia czy K. K. (1) jest uprawniony do wypłaty wynagrodzenia i czy podlega zgłoszono ją do ubezpieczenia zdrowotnego. Po jej interwencji Inspekcja Pracy przeprowadziła kontrolę w firmie. Skarżąca prowadziła zapiski w kalendarzu gdzie zapisywała swoje odczucia, wagę produktów, pracowników firmy, kontakty do klientów.

Obowiązki pracownicze wnioskodawczyni wykonywała do 17 grudnia 2014 roku. Już od 12 grudnia miała problemy z chodzeniem, bóle głowy, drętwienie rąk. W dniu 17 grudnia 2014 roku od lekarza neurologa dostała zwolnienie lekarskie i skierowanie na rezonans magnetyczny szyi. Na zwolnieniu przebywała do 22 czerwca 2015 roku. Po rozparzeniu wniosku z dnia 14 maja 2015 roku organ rentowy decyzją z dnia 13 lipca 2015 roku przyznał wnioskodawczyni od dnia 14 maja 2015 roku do 30 czerwca 2016 roku rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Świadczenie przyznano w związku ze schorzeniami neurologicznymi (...)Otrzymała skierowanie na rehabilitację leczniczą w ramach prewencji ZUS, przebywała w sanatorium do 1 listopada 2015 roku. Nie wróciła do pracy, stosunek pracy został rozwiązany za wypowiedzeniem w maju 2015 roku. Nie odwoływała się od wypowiedzenia do sądu pracy (zeznania wnioskodawczyni k. 42v—44v,99 a.s., zeznania M. K. k. 98-99 a.s., zeznania K. W. k. 98v-99 a.s, zeznania K. K. (3) k. 99 a.s., wiadomości email k. 17-18 a.s., kserokopie przelewów k.19-20,22-23 a.s., skarga do PIP k. 26 a.s., notes-kalendarz k. 39 a.s., umowa zlecenia k. 110-111 a.s., orzeczenie o niepełnosprawności k.7 a.s., decyzja k.59-60 a.r., dokumentacja medyczna k.59,61-68,71 a.s. opinia lekarza orzecznika ZUS i informacja o rehabilitacji k. 28, 29 dok medycznej).

Sąd pominął dowód z przesłuchania świadka P. K., który doprowadzony na rozprawę w dniu 2 listopada 2015 roku oddalił się z budynku sądu przed złożeniem zeznań (k. 41,43v a.s. ) i mimo ponownych wezwań oraz ukarania grzywną za nieusprawiedliwione stawiennictwo (k. 88,99v, 117v,118 a.s.) nie stawiał się na wezwanie Sądu (k. 129v a.s.). Pominął również dowód z zeznań zainteresowanej, która zawiadamiana o terminie rozpraw i wzywana do stawiennictwa celem przesłuchania pod rygorem pominięcia zeznań również nie stawiała się na wyznaczone terminy rozpraw (k.83,99v,117v, 129 v a.s.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych dowodów.

Sąd dał wiarę zeznaniom A. B. oraz świadków M. K., K. W., K. K. (3), którzy w swoich relacjach wskazywali okoliczności dowodzące realności zawartej w dniu 5 listopada 2014 roku umowy o pracę i faktycznego świadczenia pracy przez ubezpieczoną w ramach tej umowy. Wskazać należy, iż zarówno płatnik i wszyscy przesłuchani w całym toku postępowania świadkowie podkreślali, że wnioskodawczyni zatrudniona na stanowisku kierownika produkcji, wykonywała powierzone na podstawie umowy o pracę czynności pod kierownictwem P. K., zaś jej zatrudnienie było związane z realną koniecznością pracy takiej osoby w piekarni. Okoliczności te w pełni potwierdzone zostały w niniejszej sprawie również dowodami nieosobowymi.

Podkreślić należy, że swoich zeznaniach świadkowie podali, iż wnioskodawczyni, osoba obca dla płatnika, prace w piekarni znalazła odpowiadając na ogłoszenie pracodawcy. Pracę tę od dnia 5 listopada 2014 roku faktycznie świadczyła – kierowała i nadzorowała pracowników piekarni zatrudnionych przy produkcji wyrobów, osoby sprzątające pomieszczenia, kierowców i magazynierów. Uczestniczyła w rekrutacji i przyuczaniu nowych pracowników. Dokładne określenie zakresu jej tych prac wynika z relacji samej wnioskodawczyni, z uwagi jednak na częściowe potwierdzenie w zeznaniach przesłuchanych świadków i brak dowodów strony przeciwnej Sąd uznał je za prawdziwe.

Zeznania wszystkich przesłuchanych w tej sprawie i wymienionych wyżej osób były przy tym logiczne, wewnętrznie spójne i wzajemnie ze sobą zbieżne, a nadto konsekwentne, rzeczowe i znajdujące ugruntowanie w treści zebranego materiału procesowego. Autentyczność dokumentów w toku procesu nie była kwestionowana przez strony. Ich forma oraz treść nie wzbudziła ponadto wątpliwości co do ich autentyczności z urzędu, wobec czego zostały one uznane za wiarygodne w całości i jako takie stanowiły pełnowartościowe źródło informacji o okolicznościach faktycznych w sprawie.

Należy również podnieść, iż wszyscy przesłuchani świadkowie są osobami obcymi dla wnioskodawcy i zainteresowanej, niezainteresowanymi wynikiem postępowania, nie mieli więc żadnego powodu, aby składać zeznania w sposób niezgodny z rzeczywistością. Ich zeznania potwierdzają wykonywanie przez zainteresowaną czynności pracowniczych poczynając od dnia 5 listopada 2014 roku, związanych z organizowaniem pracy i nadzorowaniem pracowników piekarni na stanowisku kierownika produkcji. Nadto zdaniem Sądu organ rentowy nie podniósł żadnych okoliczności, które poddawałby w wątpliwość zeznania świadków oraz ubezpieczonej. Również Sąd nie stwierdził podstaw do kwestionowania ich wiarygodności w zakresie dokonanych ustaleń.

Wiarygodnością obdarzył Sąd także zebrane w sprawie dowody z dokumentów, których autentyczność i prawdziwość nie została w toku postępowania skutecznie podważona i nie wzbudziła wątpliwości co do ich rzetelności.

Odwołanie jest zasadne.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity: Dz. U. 2015, poz. 121 ze zm.) obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami. Na mocy art. 11 ust. 1 wymienionej ustawy osoby te podlegają także obowiązkowemu ubezpieczeniu chorobowemu, zaś na podstawie jej art. 12 ust. 1 – ubezpieczeniu wypadkowemu. Art. 13 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych przewiduje z kolei, że obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu pracownicy podlegają od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania tego stosunku, natomiast art. 8 ust. 1 nakazuje za pracownika uważać osobę pozostającą w stosunku pracy. Z kolei art. 22 § 1 k.p. precyzuje, że przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. Do nawiązania stosunku pracy dochodzi poprzez zawarcie pomiędzy pracownikiem a pracodawcą umowy o pracę.

Odnosząc powyższe do realiów przedmiotowej sprawy należy wskazać, że jak wynika z ustalonego powyżej stanu faktycznego, pomiędzy M. M. a A. B. doszło do podpisania w dniu 5 listopada 2014 roku umowy na czas określony, która faktycznie była wykonywana. Z tego też tytułu A. B. została zgłoszona do ubezpieczeń społecznych. Omówiony stan faktyczny sprawy oraz przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazały, że przedmiotowa umowa były wykonywana i nie nosiła cech pozorności.

Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem orzecznictwa, umowa o pracę jest zawarta dla pozoru (w rozumieniu przepisu art. 83 k.c. w związku z art. 300 k.p.), a przez to nie stanowi tytułu do objęcia ubezpieczeniami społecznymi wyłącznie wtedy, gdy przy składaniu oświadczeń woli obie strony mają świadomość, że osoba określona w umowie jako pracownik nie będzie świadczyć pracy, zaś podmiot wskazany jako pracodawca nie będzie korzystać z jej pracy, czyli strony z góry zakładają, iż nie będą realizowały swoich praw i obowiązków wypełniających treść stosunku pracy. Nie można zatem przyjąć pozorności oświadczeń woli o zawarciu umowy o pracę, gdy pracownik podjął pracę i ją wykonywał, a pracodawca tę pracę przyjmował (tak Sąd Najwyższy w wyroku z 12 maja 2011 roku, II UK 20/11, LEX nr 885004, a także z dnia 21 maja 2010 roku w sprawie I UK 43/10, LEX 619658). Wobec powyższego, o tym, czy strony istotnie nawiązały stosunek pracy stanowiący tytuł ubezpieczeń społecznych, nie decyduje samo formalne zawarcie umowy o pracę, przystąpienie do ubezpieczenia i opłacenie składki, ale rzeczywiste realizowanie elementów charakterystycznych dla stosunku pracy, a wynikających z przepisu art. 22 § 1 k.p. Istotne w tym kontekście jest więc to, by stosunek pracy zrealizował się przez wykonywanie zatrudnienia, gdyż w takim przypadku wady oświadczeń woli dotykające umowy o pracę nie wywołują skutków w sferze prawa do świadczeń z ubezpieczeń społecznych (tak Sąd Najwyższy w wyroku z 5 czerwca 2009 r., I UK 21/09, LEX nr 515699 oraz w wyroku z dnia 24 lutego 2010 roku w sprawie II UK 204/09, LEX 590241).

W świetle powyższych uwag, zasadniczą okolicznością wymagającą rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie było ustalenie, czy strony umowy z dnia 5 listopada 2014 roku istotnie łączył stosunek pracy w rozumieniu art. 22 k.p., czy też wymieniona umowy była tylko umową pozorną, mającą na celu jedynie uzyskanie świadczeń z ubezpieczeń społecznych i naruszającą przez to zasady współżycia społecznego.

Wskazać należy, że stosunek pracy jest dwustronnie zobowiązującym stosunkiem zobowiązaniowym (obligacyjnym), zachodzącym między pracodawcą a pracownikiem. Każda ze stron tego stosunku jest względem drugiej jednocześnie i uprawniona, i zobowiązana, przy czym obowiązki jednej strony stosunku stanowią ekwiwalent uprawnień drugiej strony. Pracodawca zobowiązany jest do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem, natomiast pracownik jest zobligowany do wykonywania w sposób podporządkowany określonej pracy na rzecz pracodawcy. Stosunek pracy jest zatem więzią o charakterze dobrowolnym i trwałym, łączącą pracownika i pracodawcę, której treścią jest obowiązek osobistego wykonywania pracy określonego rodzaju przez pracownika pod kierownictwem, na rzecz i ryzyko pracodawcy oraz obowiązek pracodawcy zatrudniania pracownika przy umówionej pracy i wypłacania mu wynagrodzenia za pracę (tak Sąd Apelacyjny w Lublinie w wyroku z 26 czerwca 1996 r., III APr 10/96, LEX nr 29672).

Z przeprowadzonego postępowania dowodowego wynika, że skarżąca, osoba obca dla płatnika została zatrudniona w odpowiedzi na ogłoszenie w prasie.

W dniu 5 listopada 2014 roku podjęła swoje obowiązki pracownicze w miejscu wskazanym przez pracodawcę. Wykonywała je pod kierownictwem pracodawcy. Były to czynności stałe wykonywane codziennie w wymiarze 8 godzin, najczęściej podczas nocnej zmiany pracy piekarni. Skarżąca wykazała, iż nie tylko spełniła formalne warunki zawarcia umowy o pracę, miała odpowiednie doświadczenie w pracy na podobnym stanowisku ale również istniały warunki i potrzeba jej zatrudnienia z uwagi na brak odpowiedniej osoby mogącej pokierować pracą piekarni podczas nocnej zmiany. Wnioskodawczyni faktycznie świadczyła pracę za wynagrodzeniem w miejscu i czasie wskazanym przez pracodawcę. Miało więc miejsce rzeczywiste realizowanie stosunku pracy. A. B. kierowała i nadzorowała pracowników piekarni zatrudnionych przy produkcji wyrobów, osoby sprzątające pomieszczenia, kierowców i magazynierów. Uczestniczyła w rekrutacji i przyuczaniu nowych pracowników. Czynności te bez wątpienia mieściły się w ramach umowy o pracę kierownika produkcji.

Ujawnione w niniejszej sprawie okoliczności, w przekonaniu Sądu Okręgowego, w pełni uprawniają do stwierdzenia, że wbrew twierdzeniom Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, A. B. była pracownikiem realizującym umowę o pracę zawartą w dniu 5 listopada 2014 roku. W obliczu zgromadzonych w sprawie dowodów, nie budzi wątpliwości teza, że ubezpieczona, jako pracownik płatnika faktycznie wykonywała powierzone obowiązki za wynagrodzeniem, a płatnik tak świadczoną przez nią pracę przyjmował. Jak wynika z dowodów w postaci zeznań wnioskodawczyni znajdujących pełne potwierdzenie w zeznaniach świadków w okresie objętym sporem wykonywała ona pracę określonego rodzaju (jako kierownik produkcji ), pod kierownictwem pracodawcy oraz we wskazanym przez niego miejscu i w wymiarze czasu – pełnego etatu przez 8 godzin dziennie, a pracodawca wypłacał jej wynagrodzenie za przedmiotową pracę.

W tym zatem stanie rzeczy, Sąd uznał, że zostały zrealizowane przesłanki zatrudnienia A. B. ramach stosunku pracy, o których mowa w art. 22 § 1 k.p..

Reasumując w ocenie Sądu Okręgowego, kwestionowana decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, nie była prawidłowa. Zawarta w dniu 5 listopada 2014 roku i faktycznie realizowana umowa wobec spełnienia ustawowych przesłanek stosunku pracy, o których mowa w art. 22 § 1 k.p. winna być podstawą do objęcia wnioskodawczyni obowiązkiem ubezpieczeń społecznych

Dlatego też, uznając, iż odwołanie jest zasadne, Sąd Okręgowy na mocy art.477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję, ustalając, że A. B. od dnia 5 listopada 2014 roku jako pracownik podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu u płatnika składek

Mając powyższe na uwadze oraz na podstawie powołanych przepisów i na mocy art.477 ¹⁴§2 k.p.c. Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji.