Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powódka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnościąw I.domagała się zasądzenia od pozwanego (...) S.A.w W.kwoty 646, 97 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. W uzasadnieniu powód wskazał, że w dniu 7 grudnia 2011 r. otrzymała zlecenie od R. D. (1)dotyczące naprawy blacharskiej i lakierniczej samochodu marki A. (...)o nr rej. (...). Na czas naprawy R. D. (1)wynajął również od powódki pojazd zastępczy. Po wykonaniu naprawy powódka wystawiła dwie faktury za naprawę pojazdu i za najem pojazdu zastępczego. Powódka wskazała, że otrzymała od poszkodowanego upoważnienie do odbioru w jego imieniu odszkodowania od pozwanego, który wypłaciła kwotę 4920 zł tytułem kosztów wynajmu pojazdu zastępczego i 16093,53 zł tytułem zwrotu kosztów naprawy. Odszkodowanie było niższe od kosztów naprawy o 646,97 zł. Pozwany pomimo wezwania nie uregulowała tej należności.

W dniu 15 maja 2012 r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, orzekając zgodnie z żądaniem pozwu.

Od tego nakazu pozwany wniósł sprzeciw, żądając oddalenia powództwa w całości i zasądzenia na swoją rzecz kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwy podniósł, że powódka zastosowała zawyżone stawki za jedną roboczogodzinę w wysokości 141,45 zł brutto, co rażąco odbiega od stawek stosowanym na rynku lokalnym, które wynoszą 90 zł brutto.

W odpowiedzi na sprzeciw powódka zaprzeczyła, aby zastosowała zawyżone stawki za jedną roboczogodzinę. Poszkodowany dokonując wyboru zakładu naprawczego ma prawo wybrać zakład, który daje rękojmie prawidłowej i rzetelnej naprawy.

Wyrokiem z dnia 8 października 2012 r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy zasądził od (...) S.A. w W. na rzecz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością kwotę 524, 41 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dna 5 kwietnia 2012 r, do dnia zapłaty, w pozostałym zakresie powództwo oddalił oraz zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 37, 51 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Sąd I instancji ustalił, że w dniu 7 grudnia 2011 r. w wyniku zdarzenia komunikacyjnego został

uszkodzony samochód marki A. (...)o nr rejestracyjnym (...)należący do poszkodowanego R. D. (1). Właściciel pojazdu, którym kierował sprawca był ubezpieczony u pozwanego od odpowiedzialności cywilnej. R. D. (1)zlecił naprawę powódce, która po jej wykonaniu obciążyła poszkodowanego fakturą VAT nr (...)na kwotę 16740, 50 zł z terminem płatności do dnia 24 stycznia 2012 r. Fakturze towarzyszyła kalkulacja naprawy, z której wynikało, że jej koszt zamykał się taką samą kwotą. Powódka przyjęła w kalkulacji, że koszt jednej roboczogodziny wynosił 115zł dla wszystkich rodzajów prac. Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego pozwany wypłacił poszkodowanemu odszkodowanie w wysokości 4920 zł tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego oraz 16093,53 zł tytułem zwrotu kosztów naprawy pojazdu. Poszkodowany zbył swoją wierzytelność wobec pozwanego na rzecz powódki. W dniu 28 lutego 2012 r. powódka wezwała pozwaną do wypłaty kwoty 646, 97 zł. Wezwanie to nie przyniosło żadnego skutku. Sąd ustalił na podstawie opinii biegłego J. M., że kosztów naprawy samochodu A. (...) nr rej (...)według średnich stawek rynkowych w I.przy użyciu oryginalnych części producenta w grudniu 2011 r. wynosił 16617, 94 zł brutto. Opinię tę Sąd Rejonowy ocenił jako jasną, dokładną i rzetelną. Ponadto stan faktyczny sprawy Sąd Rejonowy ustalił na podstawie dokumentów prywatnych, których prawdziwość, autentyczność i moc dowodowa nie budziły jego wątpliwości. Następnie Sąd Rejonowy zważył, że stosowanie do art. 822 § 1 k. c. w wykonaniu umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej pozwany przyjął odpowiedzialność za szkody wyrządzone osobom trzecim przez ubezpieczonego.

Świadczenie ubezpieczyciela obejmuje zapłatę sumy pieniężnej odpowiadającej wysokości poniesionej przez poszkodowanego szkody (art. 805 § 1 i 2 k. c). Przesłankami odpowiedzialności odszkodowawczej są zdarzenie, z którym przepis prawny łączy odpowiedzialność odszkodowawczą, powstanie szkody oraz adekwatny związek przyczynowy pomiędzy zdarzeniem i szkodą (art. 361 k. c). Obowiązek odszkodowawczy ubezpieczyciela aktualizuje się z chwilą wyrządzenia poszkodowanemu szkody i nie jest uzależniony od tego, czy poszkodowany dokonał naprawy samochodu i czy w ogóle zamierza go naprawić. Odszkodowanie przysługujące od niego obejmuje niezbędne i

ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu ustalone według cen występujących na lokalnym rynku. W grudniu 2011 r. w nieautoryzowanych zakładach naprawczych w I. obowiązywały stawki za jedną roboczogodzinę w kwocie 90 zł za prace blacharsko-montażowe i 100 zł za prace lakiernicze. W konsekwencji zasadny okazał się zarzut pozwanej, że powódka zastosowała w kalkulacji zawyżoną stawkę wynoszącą 115 zł dla każdego rodzaju prac, tymczasem zgodnie z art. 361 § 1 k. c, zobowiązany do zapłaty odszkodowania ponosi odpowiedzialność jedynie za zwykłe następstwa zdarzenia szkodzącego, co w odniesieniu do odszkodowania za szkodę komunikacyjną określa granice odszkodowania na kwotę, która stanowi zwykły koszt doprowadzenia pojazdu do stanu poprzedniego. Aprobując opinię biegłego odnośnie do wysokości stawek za prace naprawcze Sąd Rejonowy doszedł równocześnie do wniosku, że koszty naprawy samochodu A. (...) wynosiły 16617, 94 zł brutto, a wiec, że także pozwana zaniżyła odszkodowanie o kwotę 524, 41 zł i stosowanie do tego oddalił powództwo ponad tę kwotę. Orzeczenie o odsetkach Sąd oparł na podstawie art. 481 k.c.

O kosztach procesu Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. 100 K. p. c. stosując zasadę stosunkowego rozdziału kosztów.

Apelację od wyroku Sądu Rejonowego złożył, w zakresie jego punktu 1 i 3, pozwany zarzucając mu sprzeczność istotnych ustaleń z zebranym w sprawie materiałem, w tym opinią biegłego poprzez przyjęcie, że koszty usług naprawczych koniecznych do naprawy samochodu R. D. (1) uzasadniają zasądzenie na rzecz powódki kwoty 524, 41 zł. W związku z tym pozwany domagał się zmiany zaskarżonego wyroku i oddalenia powództwa w całości oraz zasądzenia na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych ewentualnie uchylenia wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania przy uwzględnieniu kosztów postępowania odwoławczego. Apelujący wskazał, że z uwagi na to, że przedmiotem sporu nie był ogólny koszt naprawy pojazdu, a tylko koszt prac naprawczych, Sad I instancji powinien dokonać ustaleń faktycznych jedynie w zakresie kosztów robocizny niezbędnych do wykonania naprawy pojazdu. Porównując koszty robocizny wskazane w załączonej do opinii biegłego kalkulacji z kosztami wskazywanymi

przez powoda, pozwany zauważył, że koszt robocizny ustalony przez biegłego jest niższy o 679,57 zł od kosztu robocizny określonej przez powoda, a skoro różnica ta jest wyższa od dochodzonej pozwem kwoty, to powództwo winno zostać oddalone, odmienne zaś rozstrzygnięcie sądu I instancji nie ma uzasadnienia w materiale dowodowym. W odpowiedzi na apelację powódka wniosła o oddalenie apelacji i zasądzenie od pozwanego na jej rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych. Powód argumentował, że stanowisko Sądu Rejonowego, który oparł się na opinii biegłego sądowego z dziedziny techniki samochodowej i rekonstrukcji wypadków drogowych mgr inż. J. M. zasługuje na aprobatę. Biegły wskazał w opinii, jakie stawki za roboczogodzinę obowiązywały w chwili naprawy na terenie I.. Na tej postawie oraz na podstawie kosztów wskazanych w kosztorysie i fakturze VAT Sąd Rejonowy zasądził na rzecz powoda 524,41 zł z odsetkami. Wyliczenie to nie zostało zakwestionowane przez powoda. Ponadto, w niniejszej sprawie po dokonaniu naprawy pojazdu powód wystawił fakturę, która została doręczona pozwanemu. Pozwany nie kwestionował faktury ani faktu dokonania naprawy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje: Apelacja pozwanego nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy podziela i przyjmuje za własne prawidłowo poczynione przez Sąd I instancji ustalenia faktyczne, znajdujące oparcie w zebranym materiale dowodowym i podziela dokonaną przez tenże Sąd prawną ocenę stanu faktycznego. Podkreślić należy w związku z tym, że pozwany nie kwestionował swojej odpowiedzialności, co do zasady, lecz co do wysokości należnego odszkodowania. Wysokość żądanego odszkodowania nie wynikała, jednak z kalkulacji rozumianej jako symulacja kosztów naprawy, kalkulacja przedstawiona przez powoda towarzyszyła, natomiast fakturze VAT nr (...) na kwotę 16740, 50 zł którą powódka wystawiła w związku z rozliczeniem umowy o naprawę samochodu zamówionej przez R. D. (1). Okoliczność ta nie może być uznana za nieistotną dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy albowiem faktura jest dokumentem stwierdzającym dokonanie transakcji gospodarczej, który może potwierdzać

również zawarcie wcześniej umowy określonej treści i umożliwiać jej wykonanie w sytuacji, gdy została wystawiona w sposób odpowiadający porozumieniu stron. Faktura określa, zatem koszt naprawy, która może być dokonana w wybranym przez poszkodowanego zakładzie naprawczym. Poszkodowany może przy tym wybrać autoryzowany warsztat, nie ma bowiem obowiązku poszukiwania zakładu oferującego wykonanie prac naprawczych najtaniej (por. Uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2003 r. III CZP 32/03, OSNC 2004/4/51 i wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 kwietnia 2002 r., I CKN 1466/99, OSNC 2003, nr 5, poz. 64). Wobec to, że pozwany nie ma z kolei obowiązku ponoszenia kosztów prac naprawczych, wyższych od rynkowych,

Sąd Rejonowy poszukując odpowiedzi na pytanie o wysokość przeciętnych stawek obowiązujących w nieautoryzowanych warsztatach naprawczych w grudniu 2011 r. w I. (k. 48) zasięgnął opinii biegłego sądowego z dziedziny techniki samochodowej, ruchu drogowego, rekonstrukcji zdarzeń drogowych, wyceny wartości pojazdu oraz jakości napraw pojazdów samochodowych J. M.. Z opinii biegłego wynikało po pierwsze, że średnie stawki wynagrodzenia za prace blacharsko - montażowe i lakiernicze w grudniu 2011 r. w I. wynosiły 90 i 100 zł za roboczogodzinę, po wtóre, że koszt naprawy samochodu A. (...) według średnich stawek za prace blacharskie i lakiernicze w tym samym czasie i miejscu wynosił 16 617,94 zł brutto. Opinia ta została doręczona pozwanemu przed terminem rozprawy, a pełnomocnik pozwanego nie kwestionował stwierdzeń i wniosków biegłego. Opinia była zatem zupełnie zrozumiała, na co zwrócił uwagę także Sąd Rejonowy trafnie aprobując ją jako jasną, dokładną, szczegółową i rzetelną. Na jej podstawie Sąd Rejonowy poczynił ustalenia w zakresie średnich stawek za prace blacharskie i lakierniczce stosowane w .grudniu 2011 r. w I. w nieautoryzowanych warsztatach naprawczych i średniego kosztu naprawy w tym czasie pojazdu.

Odnosząc się w tym kontekście do zarzutu apelacji dotyczącego sprzeczności ustaleń sądu z zebranym materiałem, wedle którego, wobec stanowiska stron w procesie, Sąd Rejonowy powinien porównać tylko całkowity koszt robocizny wskazany w opinii z wynikającym z kalkulacji naprawy nr 104/08/12, nie porównując w ogóle kosztów

naprawy, stwierdzić należy, że nie jest on trafny. Zabieg byłby równoznaczny z pominięciem przy konstrukcji stanu faktycznego kluczowego stwierdzenia opinii biegłego związanego z wysokością średnich kosztów naprawy i w związku skutkowałby rażącym naruszeniem nakazu oparcia orzeczenia na podstawie rozważania całego zebranego materiału dowodowego.

Dodać należy, że porównanie tylko jednego ze składników złożonego wynagrodzenia prowadziłoby do efektów całkowicie sztucznych, odbiegających od przeciętnych kosztów w obrocie. Na koszty naprawy wykazywane w kalkulacji i opinii składały się nie tylko ceny części zamiennych i stawka za roboczogodzinę, ale i inne zróżnicowane składniki. Nie można, zatem podzielić argumentu, że obniżenie, jednego elementu kosztów naprawy pozwalałoby na odpowiadające obiektywnym kryteriom ustalenie odszkodowania za szkodę wyrządzoną poprzednikowi powoda przez osobę, z którą umowę ubezpieczenia zawarł pozwany. Odszkodowanie z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych ustala się w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej (art. 34 ust. 1 Ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych), to jest wedle reguł określonych w art. 363 k. c. W ocenie Sądu Okręgowego w stanie faktycznym przedmiotowej sprawy należne odszkodowanie zamyka się kwotą zasądzoną w zaskarżonym wyroku albowiem powód wykazał istnienie adekwatnego związku przyczynowego (art. 361 § 1 k. c. ) pomiędzy kolizją drogowa, a szkodzą w postaci wskazanych powyżej kosztów naprawy pojazdu.

Podsumowując powyższe stwierdzić należało brak podstaw do zmiany bądź uchylenia zaskarżonego wyroku. Podzielając rozstrzygniecie Sądu Rejonowego, należało zatem oddalić apelacją jako nieuzasadnioną na podstawie art. 385 k. p. c.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 K. p. c.