Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 19 października 2016r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, Sąd Gospodarczy, XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 19 października 2016r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego

z udziałem

zamawiającego (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

w W.

odwołującego (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

wykonawcy J. W.

wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia:

(...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością

w W., (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

na skutek zażalenia skarżących (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W., (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

od pkt. 2 postanowienia Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 29 czerwca 2016r.,sygn.akt XXIII Ga 344/16

postanawia

oddalić zażalenie.

SSO Małgorzata Siemianowicz- Orlik SSO Bolesław Wadowski SSO Alicja Dziekańska

Sygn. akt XXIII GCo 61/16

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 29 czerwca 2016r. Sąd Okręgowy w Warszawie wobec cofnięcia skargi na orzeczenie Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 5 lutego 2016r., sygn. akt KIO 82/16 przez wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia, a to jest przez (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. - w pkt. 1 umorzył postępowanie w sprawie, w pkt.2 zasądził od skarżących (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. na rzecz odwołującego (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. kwotę 7 200 zł tytułem kosztów postępowania skargowego, zaś w pkt. 3 oddalił wniosek (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. o zasądzenie kosztów postępowania skargowego w pozostałym zakresie (pkt 3).

W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że wobec cofnięcia skargi przez wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia postępowanie wywołane skargą podlegało umorzeniu na podstawie art. 391 § 2 k.p.c. w zw. z art. 198a ust. 2 ustawy z dnia 29 stycznia 2004r. Prawo zamówień publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r., poz. 2164, dalej: „P.z.p.”).

Jednocześnie wobec zgłoszonego w toku postępowania wniosku o zasądzenie kosztów, Sąd Okręgowy uznał za zasadne ich zasądzenie na rzecz odwołującego zgodnie z art. 203 § 2 k.p.c. w zw. z art. 391 § 2 k.p.c. w zw. z art. 198a ust. 2 P.z.p. Sąd Okręgowy wskazał, iż na poniesione koszty składało się wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie ustalonej w oparciu o wartość przedmiotu sporu na podstawie §2 pkt.7 w zw. z §10 ust.1 pkt.1 oraz §15 Rozporządzenia z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. 2015 poz.1804) – w wysokości 50 % stawki minimalnej.

Zażalenie na postanowienie z dnia 29 czerwca 2016 r. wnieśli skarżący wykonawcy wspólnie ubiegający się o udzielenie zamówienia, tj. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. zaskarżając je w pkt 2 w części, tj. w zakresie orzeczenia o kosztach zastępstwa procesowego ponad kwotę 1200 zł (co do kwoty 6000 zł).

Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucili naruszenie art. 203 §2 k.p.c. w zw. z art. 391 §2 k.p.c. w zw. z art. 198a ust.2 P.z.p. w zw. §2 pkt.7 w zw. z art. §10 ust.1 pkt. 1) Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015r., poz. 108) poprzez pominięcie przy ocenie określenia podstawy wysokości kosztów zastępstwa procesowego w niniejszej sprawie §20 Rozporządzenia, co w konsekwencji doprowadziło do niezastosowania §8 ust.1 pkt.4) oraz §10 ust.1 pkt.1) tego Rozporządzenia oraz zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego w niewłaściwej wysokości 7200 zł podczas gdy zasądzona powinna zostać kwota 1200 zł.

W oparciu o powyższe zarzuty, skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia przez zasądzenie od skarżącego na rzecz odwołującego się kwoty 1200zł tytułem kosztów postępowania skargowego.

Ponadto skarżący wniósł na podstawie art. 390 §1 k.p.c. w zw. z art. 397 §2 k.p.c. o zwrócenie się do Sądu Najwyższego z pytaniem prawnym: Czy w sprawie o rozpoznanie przez Sąd Okręgowy skargi na wyrok Krajowej Izby Odwoławczej, Sąd ustala wynagrodzenie pełnomocnika, przy przyjęciu zasady określonej w art. 98 §1 k.p.c., na podstawie:

1.  §2 pkt.7 w zw. z §10 ust.1 pkt.1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015r., poz. 1804), czy też

2.  §8 ust.1 pkt.4) oraz §10 ust.1 pkt.1) tego rozporządzenia, czy też

3.  §3 pkt.2 lit. b) Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości pobierania wpisu od odwołania oraz rodzaju kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz.U. 2010, Nr 10, poz. 238) w zw. z §10 ust.1 pkt. 1) Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015r. poz. 1804).

Ponadto skarżący wniósł o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa wg. norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie jest niezasadne i podlegało oddaleniu, a Sąd Okręgowy podziela ustalenia faktyczne i ocenę prawną zawartą w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia, przyjmując je za własne.

Na wstępie zwrócić uwagę należy, iż stanowiące podstawę ustalenia w zaskarżonym postanowieniu wysokości wynagrodzenia pełnomocników Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015r., poz. 1804) wprost nie określa wysokości wynagrodzenia radcy prawnego w postępowaniu sądowym wywołanym skargą na orzeczenie Krajowej Izby Odwoławczej (dalej (...)). Również ustawa Prawo zamówień publicznych nie zawiera wprost przepisów normujących wysokość wynagrodzenia pełnomocników w postępowaniu skargowym przed sądem powszechnym.

Wskazać następnie należy, iż odnośnie postępowania odwoławczego przed (...) przepis art. 185 ust.7 P.z.p. odsyła wprawdzie do przepisów o sądzie polubownym, odesłanie to nie ma jednak w ocenie Sądu Okręgowego zastosowania w postępowaniu ze skargi na orzeczenie (...) rozpatrywanej przez Sąd Okręgowy. Odesłanie to dotyczy bowiem wprost jedynie postępowania odwoławczego przed (...), co wynika z umiejscowienia tego przepisu w Rozdziale 2 Działu VI ustawy P.z.p. zatytułowanego (...) stanowiącego o rozpoznawaniu odwołań przez (...). Również z treści tegoż przepisu wprost wynika, iż odesłanie dotyczy jedynie tegoż postępowania przed (...) („do postępowania odwoławczego stosuje się odpowiednio przepisy … Kodeks postępowania cywilnego o sądzie polubownym…”) .

Podkreślić przy tym należy, iż nie można przedmiotowej sprawy ze skargi na orzeczenie (...) zakwalifikować jako sprawy o najbardziej zbliżonym rodzaju do spraw rozpoznawanych przez sądy polubowne. Inne są bowiem przesłanki i zakres rozpoznania przed sądem powszechnym spraw w postępowaniach ze skargi na orzeczenie (...) i ze skargi o uchylenie wyroku sądu polubownego. W szczególności też rozpoznanie spraw przez sądy polubowne zależne jest od woli stron sporu, a tryb kontroli udzielania zamówień publicznych nie jest dowolny, a szczegółowo unormowany w ustawie P.z.p.

Odnośnie kwestii dotyczącej możliwość stosowania do kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu wywołanym skargą przepisów Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości pobierania wpisu od odwołania oraz rodzaju kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz.U. 2010, Nr 10, poz. 238), to Sąd Okręgowy również nie znalazł podstaw do stosowania tych przepisów w postępowaniu skargowym. Z art. 198 ust.1 P.z.p. wynika wprawdzie delegacja ustawowa do wydania rozporządzenia określającego sposób postępowania przy rozpoznawaniu odwołań oraz wysokość wpisu i rodzaje kosztów, a także zasadność zwrotu stronie kosztów koniecznych do celowego dochodzenia praw lub celowej obrony – przepis ten umiejscowiony w Rozdziale 2 Działu VI ustawy P.z.p. zatytułowanego (...) dotyczy jednak wprost postępowania odwoławczego. Wydane też na podstawie tegoż przepisu Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. dotyczy jedynie kosztów w postępowaniu odwoławczego, a nie skargowego przed sądem powszechnym.

Następnie wskazać należy, iż zgodnie z przepisem art. 198a ust. 2 P.z.p. umiejscowionym w Rozdziale 3 Działu VI ustawy P.z.p. zatytułowanym „Skarga do sądu” - w postępowaniu toczącym się wskutek wniesienia skargi stosuje się odpowiednio przepisy kodeksu postępowania cywilnego o apelacji. Przepis art. 391 k.p.c. zawarty w Rozdziale 1 „Apelacja”, Działu V, Tytułu VI (...) kodeksu postępowania cywilnego stanowi natomiast, iż jeżeli nie ma szczególnych przepisów o postępowaniu przed sądem drugiej instancji, do postępowania tego stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu przed sądem pierwszej instancji. Wobec braku unormowania w przepisach o postępowaniu apelacyjnym kwestii kosztów koniecznych do celowego dochodzenia praw lub celowej obrony, koniecznym było zatem zastosowanie przepisów o kosztach procesu zawartych w Dziale I „Zwrot kosztów procesu”, Tytułu V „Koszty procesu”. Zgodnie zaś z art. 98§3 i 4 k.p.c. do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata lub radcę prawnego zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach. Na podstawie odesłania z art. 98§ 4 k.p.c. Minister Sprawiedliwości wydał natomiast Rozporządzenie z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015r., poz. 1804).

W ocenie Sądu Okręgowego wobec braku podstaw do zastosowania dla spraw ze skargi na orzeczenia (...) wynagrodzenia przewidzianego w przedmiotowym rozporządzeniu za prowadzenie spraw o uchylenie wyroku sądu polubownego, dla ustalania wysokości wynagrodzenia z tytułu zastępstwa procesowego zasadnym było zatem ustalenie tego wynagrodzenia w odniesieniu do wartości przedmiotu sporu. Powyższe znajduje też swoje uzasadnienie w tym, że sprawy dotyczące skarg na orzeczenie (...) są sprawami niezwykle skomplikowanymi i tym samym należało uznać, iż przyjęcie zbyt niskiej stawki zastępstwa procesowego byłoby nieadekwatne do stopnia skomplikowania sprawy. W związku z powyższym należało uznać, iż Sąd meriti przyjął słuszną podstawę prawną orzeczenia o kosztach procesu, zawartą w treści ww. Rozporządzenia tj. §2 pkt.7 w zw. z §10 ust.1 pkt.1. Ponadto, wbrew twierdzeniom żalących kwestia stałości opłaty od skargi o której mowa w art. 34 u.k.s.c. pozostaje irrelewantna dla oceny wysokości kosztów zastępstwa procesowego w tym postępowaniu, gdyż wysokość kosztów zastępstwa prawnego ustalana rozporządzeniami Ministra Sprawiedliwości z reguły zależna była od wartości przedmiotu sprawy, nie zaś wymiaru opłaty od pisma wszczynającego postępowanie.

Mając na uwadze powyższe rozważania, w ocenie Sądu Okręgowego w sytuacji cofnięcia skargi, Sąd meriti słusznie uznał skarżących jako przegrywających sprawę w myśl art. 98 §1 i §3 k.p.c. w zw. z art. 391 §1 k.p.c. w zw. 198a ust. 2 P.z.p. i prawidłowo, na podstawie powołanych przez siebie przepisów orzekł o kosztach postępowania.

Wskazać następnie należy, iż Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do zwrócenia się do Sądu Najwyższego z pytaniem prawnym w trybie art. 390 § 1 k.p.c. w celu rozstrzygnięcia zagadnienia prawnego. Materia objęta przedmiotową sprawą nie budzi bowiem poważnych wątpliwości interpretacyjnych Sądu Okręgowego, który nie jest związany orzecznictwem innych Sądów, a skład orzekający podziela pogląd, iż podstawą wymiaru stawki kosztów zastępstwa w sprawach wywołanych wniesieniem skargi na orzeczenie (...) jest wartość przedmiotu sprawy.

Mając na uwadze powyższe rozważania, Sąd Okręgowy na podstawie art. 394 ² §1 k.p.c. w zw. z art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 §2 k.p.c. orzekł jak w sentencji.

SSO Małgorzata Siemianowicz- Orlik SSO Bolesław Wadowski SSO Alicja Dziekańska